Μάαστριχτ. Μια Συνθήκη μα τί Συνθήκη!

… και μια ιστορία για τον οπορτουνισμό.

 Σαν σήμερα, 7/2/1992, υπογράφτηκε η Συνθήκη του Μάαστριχτ. Η Συνθήκη υπερψηφίστηκε από τη ΝΔ, το ΠΑΣΟΚ και τον ΣΥΝΑΣΠΙΣΜΟ, στις 28/7/1992 (ακριβώς όπως το 2015 όλοι μαζί ψήφησαν το 3^ο μνημόνιο). Κανένας σχεδόν βουλευτής δεν διάβασε τη Συνθήκη, επτασφράγιστο μυστικό το είχαν! Το ΚΚΕ ήταν το μόνο κόμμα που την καταψήφισε. Και το μόνο που τη δημοσίευσε για να τη διαβάσει ο λαός!

 Οι «ανανεωτές» της αριστεράς του ΣΥΝ, υπερψήφιζαν και ξιφουλκούσαν κατά  του ΚΚΕ που δήθεν ήταν ένα «απολίθωμα» που δεν μπορούσε να «πιάσει» τους… νέους καιρούς!

 Υπερψήφισαν φυσικά και αυτό που από τότε μέχρι και σήμερα παρουσιάζονται ως πολέμιοί του και ήταν η «ψυχή» της Συνθήκης. Το άρθρο 103 που αναφέρονταν στην «θέσπιση μίας οικονομικής πολιτικής… στην εσωτερική αγορά, καθώς και στον καθορισμό κοινών στόχων και ασκείται σύμφωνα με την αρχή της οικονομίας της ανοιχτής αγοράς με ελεύθερο ανταγωνισμό»! Ναι αυτό υπερψήφισαν και τώρα παριστάνουν τον πολέμιό της αγοράς και του «ελεύθερου» ανταγωνισμού!

 

 Μια προαναγγελθείσα καταστροφή

 Με την ιδιότητα του αιρετού της Διοίκησης και του υπευθύνου του Τμήματος Τεκμηρίωσης της ΓΣΕΒΕΕ(*) και παράλληλα μέλος της ΚΕ της Επιτροπής για δημοψήφισμα για τη Συνθήκη του Μάαστριχτ, ανέλυσα τότε τα κυριότερα άρθρα της Συνθήκης και στην καταληκτική εισήγησή μου έγραφα μεταξύ άλλων:  

 «Αλήθεια ποιο είναι τελικά το όραμα;

 Όσοι όμως νόμισαν ότι το κακό τελειώνει με την εκχώρηση εθνικών αρμοδιοτήτων γελάστηκαν, γιατί "το Συμβούλιο παρακολουθεί τις οικονομικές εξελίξεις σε κάθε κράτος - μέλος ... και προβαίνει τακτικά σε συνολική αξιολόγηση" και "όταν διαπιστώνεται ... ότι η οικονομική πολιτική ενός κράτους- μέλους αντιβαίνει προς τους γενικούς προσανατολισμούς ... αποφασίζοντας με ειδική πλειοψηφία (πάλι) μπορεί να απευθύνει τις αναγκαίες συστάσεις ..." τις οποίες "με ειδική πλειοψηφία μπορεί να ανακοινώσει δημόσια" (άρθρο 103).

 Με απλά λόγια τα παραπάνω σημαίνουν αυστηρός οικονομικός έλεγχος και αστυνόμευση της χώρας μας από το Συμβούλιο, το οποίο έχει εξουσία να επιβάλλει κυρώσεις. Για όσους δεν καταλαβαίνουν τι σημαίνει η απλή φράση "συστάσεις" μπορούμε να πούμε ότι όταν γίνονται, τότε οι διεθνείς τράπεζες ή θα κόβουν τα δάνεια ή θα ανεβάζουν τα επιτόκια, το κράτος θα θεωρείται αφερέγγυο, η ροή των προγραμμάτων θα δυσκολεύεται, το χρηματιστήριο θα φέρνει βουτιά και συνολικά η χώρα θα απειλείται με οικονομική ασφυξία.

 Και το άρθρο 103 κλείνει ως εξής: "Το Συμβούλιο, ακολουθώντας τη 'διαδικασία που αναφέρεται στο άρθρο 189Γ, μπορεί να θεσπίσει λεπτομερείς κανόνες για τη διαδικασία πολυμερούς εποπτείας ..."

 Τι εθνικός διασυρμός, τι υποτέλεια! Ποιος ως σήμερα οπαδός του Μάαστριχτ την προσυπογράφει με οποιοδήποτε αντάλλαγμα;»(**)

 Όταν έλεγε «λεπτομερείς κανόνες για τη διαδικασία πολυμερούς εποπτείας» τα μνημόνια εννοούσε και αυτά είχαν από τότε προ-ψηφίσει ο ΣΥΝ και τα άλλα αστικά κόμματα! Μετά παρίσταναν του αθώους και τα έριχναν στην… κρίση!

 Δέχτηκα πολλές ειρωνείες και υποτιμήσεις τότε για την καταστροφική πρόβλεψη με βάση τα άρθρα της Συνθήκης. Ό,τι και να έλεγαν όμως ήταν μια καίρια επισήμανση που τους βαρύνει ακόμη.

 20 χρόνια μετά ήρθαν τα μνημόνια για να υλοποιήσουν την πρόβλεψη μέσα από την εφαρμογή των σχετικών και αναριθμημένων άρθρων της Συνθήκης της ΕΕ! Και αντί να κατανοήσουν τι έκαναν και πως θα το διορθώσουν, ποντάρισαν πάνω σε ψεύδη και αυταπάτες ότι δήθεν μπορούν ως νέοι σωτήρες να σκίσουν με ένα άρθρο αυτό που πρόβλεπε η Συνθήκη την οποία υπερψήφισαν  και εφάρμοζε τώρα η ΕΕ. Στη συνέχεια φυσικά (2015), ξεπούλησαν κυριολεκτικά και αυτές τις ψεύτικες εξαγγελίες περί κατάργησης των μνημονίων. Σήμερα όλοι αυτοί, αντί αυτοκριτικής και συγνώμης, είναι υπερήφανοι που… έσωσαν τη χώρα επιβάλλοντάς από κοινού με τους «θεσμούς» της ΕΕ και των δανειστών και τα κόμματα του «ευρωπαϊκού τόξου» το χειρότερο από όλα τα μνημόνια!

 Αν το 1961 η μαχητική Αριστερά και το ΚΚΕ χαρακτήρισαν την «Κοινή Αγορά» (μετέπειτα ΕΟΚ και  ΕΕ) «Λάκκο των Λεόντων» για τον λαό, το 2015 η αριστερά του οπορτουνισμού, της προδοσίας και της υποταγής έριξε επακριβώς στον λάκκο αυτόν τον λαό! Να χαίρεται την ξεπουλημένη ιστορία της!

 *******

(*)Για να θυμούνται οι παλιοί και να μαθαίνουν οι νέοι:

Το διάστημα εκείνο η συνδικαλιστική παράταξη του ΚΚΕ (ΔΗΚΕΒΕ) είχε λάβει το 57% των ψήφων στην ανάδειξη των διοικητικών οργάνων της ΓΣΕΒΕΕ (εκλογές 1988). Επίσης και στις εκλογές του 1994 η παράταξη του ΚΚΕ ήρθε πρώτη δύναμη. Επί 9 χρόνια, μέχρι το 1997, η ΓΣΕΒΕΕ είχε κομμουνιστή πρόεδρο! Σημειώνω ότι η ΓΣΕΒΕΕ ήταν και παραμένει η μεγαλύτερη εργοδοτική οργάνωση της χώρας αντιπροσωπεύοντας πάνω από το 90% των εργοδοτών. Μια επιτυχία που ήρθε μετά από πολλά χρόνια αγώνων και χάλασε κυριολεκτικά τη «σούπα» της αστικής τάξης για τα μεσαία στρώματα της πόλης (Επαγγελματίες Βιοτέχνες μικρο-Εμπόρους – ΕΒΕ) που τα θεωρούσε φρούριό της! Δυστυχώς οι γενικότερες συνθήκες δεν επέτρεψαν τη συνέχιση και αξιοποίηση αυτής της υπεροχής.

 (**) Το κείμενο είδε το φως της δημοσιότητας το 2005 στο βιβλίο: «Κείμενα για Μικρομεσαίους …και όχι μόνο», εκδόσεις ΣΥΜΑ, σελ. 204, για να μη νομίσει κανείς ότι εκ των υστέρων, με την οικονομική κρίση και τα μνημόνια γράφτηκε.