Τετάρτη 13 Ιουλίου 2011

«Επιλεκτική χρεοκοπία». Η κρίση είναι βαθύτερη από όσο λένε

Η είδηση λέει ότι ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου έκανε δραματική έκκληση στην ΕΕ για νέες ρυθμίσεις για το χρέος, λίγες ημέρες μετά το μεσοπρόθεσμο και το δάνειο του ΔΝΤ! Έτσι, θα γίνει έκτακτη σύνοδο κορυφής της ΕΕ στις 15/7/2011. Φαίνεται πως τίποτα δεν βγαίνει από τα απανωτά μέτρα που λαμβάνονται με τόσο βαθιά κρίση.


Θεωρητικά η μείωση του ελληνικού χρέους -ακόμη και μέσω της «επιλεκτικής χρεοκοπίας»- φαίνεται ότι βρίσκεται στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων της EE, στην προσπάθεια να βρεθεί συνολική λύση στη κρίση στην οποία είναι εγκλωβισμένη η Ελλάδα. Ενδεικτικές του κλίματος είναι οι δηλώσεις του αντιπροέδρου της κυβέρνησης και υπουργού Οικονομικών Ευ. Βενιζέλου, μετά το Eurogroup της 12/7, ότι η φράση «επιλεκτική χρεοκοπία» δεν θα πρέπει να τρομάζει!!! Τι θα πρέπει να μας τρομάζει από αυτά που έρχονται και δεν τα λένε άραγε;


Από την αρχή της κρίσης υπήρξε μια βαθιά διαφωνία για τον χαρακτήρα της. Η θέση που πιο πολύ λοιδορήθηκε ήταν κατά βάση η θέση του ΚΚΕ και ορισμένων μαρξιστών, ότι η κρίση είναι κρίση υπερσυσώρευσης κεφαλαίου, κρίση του καπιταλισμού. Το ΚΚΕ, δήθεν δεν καταλάβαινε τα νέα φαινόμενα και προσπαθούσε να τα ερμηνεύσει με ξεπερασμένες μαρξιστικές θεωρίες! Έτσι ανέπτυξαν τη θεωρία των γκόλτεν μπόϊς, των κακών τραπεζιτών, της φούσκας των ακινήτων, του πολύ κράτους και λίγου νεοφιλελευθερισμού, των κακών χειρισμών, των λαθών της ΕΕ… στο τέλος κατέληξαν να μας μιλάνε για κρίση χρέους ως αίτιο της κρίσης και όχι ως ένα από τα αποτελέσματα της κρίσης…


Στο χορό αυτόν βρίσκονται και πολλοί πολιτικοί και οικονομολόγοι που νομίζουν ότι η κρίση λύνεται με οικονομικά μέτρα και όχι με πολιτικά. Κάποιοι «αριστεροί» μάλιστα εφευρίσκουν και λύσεις όπως ο Λογιστικός Έλεγχος, τα ευρωομόλογα, η στάση πληρωμών χωρίς πολιτικές ανατροπές, η αναδιάρθρωση, η επαναδιαπραγμάτευση για «κούρεμα» (αναίμακτη καταστροφή κεφαλαίου), η επιστροφή στη δραχμή λες και ο καπιταλισμός θα διορθωθεί με εθνικό νόμισμα και λες και η κρίση είναι εθνική και όχι παγκόσμια του συστήματος, όσο και αν το εθνικό νόμισμα είναι προϋπόθεση άσκησης εθνικής πολιτικής κλπ.


Τώρα ο κ. Βενιζέλος μας πλασάρει σαν λύση την «επιλεκτική χρεοκοπία»! Αύριο ίσως τη γενική χρεοκοπία!


Όλες οι λύσεις εντός του συστήματος σαρώνονται καθημερινά από τη ζωή. Η κρίση βαθαίνει. Η υπερσυσώρευση κάνει πάντα απειλητικά την εμφάνισή της και το κεφάλαιο για να επιβιώσει κόβει τα πάντα από τους λαούς. Όμως όταν η παγκόσμια οικονομία "χρωστάει" σε "χαρτιά" στο παγκόσμιο κεφάλαιο 14 φορές το παγκόσμιο πραγματικό ΑΕΠ(!), ποτέ μα ποτέ δεν θα ξεπληρωθεί. Το ίδιο και το χρέος της Ελλάδας. Ο μόνος δρόμος (χωρίς την ανατροπή του συστήματος) είναι η πτώχευση τεράστιου μέρους του κεφαλαίου, αμέσως μετά τη πτώχευση των λαών. Και επειδή κανένα κεφάλαιο δεν πέφτει αμαχητί, ο πόλεμος καιροφυλακτεί στο βάθος.


Η έκτακτη σύνοδος της ΕΕ που αναγγέλθηκε αιφνίδια, δείχνει πως κάθε μέρα δήθεν λύνουν το πρόβλημα της κρίσης και αυτό κάθε μέρα γιγαντώνεται. Το παγκόσμιο κεφάλαιο δεν στέκεται στο χρέος της Ελλάδας αλλά στο χρέος όλου του κόσμου. Σαν τον βρικόλακα απαιτεί να πιεί όλο το αίμα των λαών εδώ και τώρα για να ζήσει σήμερα, ακόμη και αν ξέρει ότι αύριο θα πεθάνει χωρίς αιμοδότη. Όταν όμως φτάνει σε αυτό το σημείο γίνεται άκρως επικίνδυνο και αιματηρό.


Ο Β΄ Παγκόσμιος πόλεμος, που ήταν η τελευταία πράξη της κρίσης του ’29, πριν ξεσπάσει, πέρασε από πολλές φάσεις που περνάμε εμείς τώρα. Συμφωνίες, ανατροπές, προγράμματα ελέγχου της κρίσης, κρατικές επιδοτήσεις και κρατικοποίηση του ιδιωτικού χρέους, κάθετη μείωση μισθών και κοινωνικών παροχών, πείνα, στροφή σε αυταρχισμό και φασισμό, υποδούλωση κρατών για να περάσει προσωρινά η κρίση, περιφερειακοί πόλεμοι για να αναδιανομή του κόσμου… Όταν εξαντλήθηκαν όλα αυτά ο γενικός πόλεμος έμεινε ως μόνη λύση για να απαξιωθούν μαζικά λαοί και αντίπαλα κεφάλαια και να ξεκινήσει ο καπιταλισμός νέο κύκλο ανόδου, ανάπτυξης και νέων κρίσεων.


Όσο και αν δεν μπορούμε να δούμε σε ποιο σημείο βρισκόμαστε σήμερα, η ιστορία πρέπει πάντα να διαβάζεται ως εργαλείο και όχι ως στείρα γνώση.


Αυτό που βλέπουμε καθαρά είναι ότι σταδιακά ένα - ένα τα εργαλεία αντιμετώπισης της κρίσης αχρηστεύονται και η κρίση επανέρχεται δριμύτερη.


Σε κάθε περίπτωση τα πράγματα γίνονται τόσο πιο επικίνδυνα όσο πιο πολύ βαθαίνει η κρίση. Στο τέλος θα κυριαρχήσει στην ΕΕ και στον πλανήτη το «ο σώζων εαυτόν σωθείτω» και θα αρχίσει ο κανιβαλισμός λαών, κρατών και κεφαλαίων. Για να μη φτάσουμε εκεί, μόνο η διαδικασία ανατροπής του καπιταλισμού υπάρχει ως διέξοδος. Διαφορετικά θα φτάνουμε και θα ξαναφτάνουμε στο ίδιο αδιέξοδο και κάθε φορά πιο κοντά στη καταστροφή.

9 σχόλια:

  1. Φίλε Στέργιo, λές:
    "Όμως όταν η παγκόσμια οικονομία "χρωστάει" σε "χαρτιά" στο παγκόσμιο κεφάλαιο 14 φορές το παγκόσμιο πραγματικό ΑΕΠ(!)".

    Από που προκύπτει αυτό το νούμερο ?
    Μπορείς να μου δώσεις κάποιο reference ? Θέλω να το χρησιμοποιήσω κι εγώ αλλά δεν έχω πηγή να αναφέρω.

    Ευχαριστώ,
    NP

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  2. Νίκο, ψάχνω το άρθρο με τους πίνακες δεν είναι εύκολο να το βρω. Ήταν πίνακες με τα παγκόσμια χρηματοοικονομικά μέσα για μέχρι το 2008. Το είχα επεξεργαστεί τότε θυμάμαι ότι μιλούσαμε για περίπου 700 συν τρις άυλες απαιτήσεις (μετοχές, δάνεια, χρέη, παράγωγα, εγγυήσεις κλπ). Ελπίζω να μη το έσβησα. Διαφορετικά πρέπει να το ψάξουμε. Νομίζω όμως ότι τα έχει και ο Καζάκης αυτά τα στοιχεία, δεν ξέρω αν τα έχει αναρτήσει.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Οκ Στέργιο,
    ευχαριστώ. Θα με βοηθούσε πολύ. Εγώ έχω κάνει internetικό ψάξιμο χωρίς να βρώ κάτι αξιόλογο.

    Έχω και μια παρατήρηση: Τα παράγωγα πρέπει να εξαιρεθούν από τα: Χρήμα, ομόλογα, μετοχές, δάνεια, κλπ, γιατί τα δεύτερα είναι χρηματικές αξίες που μπορούν να μετατραπούν σε πραγματικές αξίες (στην τιμής της αγοράς φυσικά που μπορεί να είναι και "φούσκα", αλλά αυτό είναι άλλο θέμα). Αυτές είναι οι χρηματικές αξίες που έχουν σημασία στην οπτική του άρθρου σου. Οι κάτοχοι αυτών των αξιών είναι που μάχονται ποιός θα πρωτοαρπάξει πραγματικές αξίες και κρίσιμους πόρους, και ποιός δεν θα χάσει την θεωρητική αξία των απαιτήσεων αυτών.

    Τα παράγωγα, αντίθετα, δεν μπορούν να μετατραπούν σε πραγματικές αξίες ούτε άμμεσα ούτε στο ύψος του ονομαστικού τους ποσού, γιατί είναι στοιχήματα μεταξύ 2 μερών: Όσα χάσει ο ένας θα κερδίσει ο άλλος. Όταν λέμε ότι η τράπεζα "τάδε" κατέχει παράγωγα ύψους 2 δις, σημαίνει ότι έχει παίξει ένα στοίχημα ύψους 2 δις με μια άλλη τράπεζα. Αν θα κερδίσει ή θα χάσει στο τέλος δεν το ξέρουμε, ούτε πόσο θα είνα το χρηματικό κέρδος. Τα παράγωγα είναι ένα εξαιρετικά κερδοσκοπικό εργαλείο αλλά δεν είναι "απαίτηση" όπως τα προηγούμενα. Στοιχεία για τα παράγωγα βρίσκεις πιο εύκολα και η αξία τους ανέρχεται σε εκατοντάδες τρις $.
    Για το θέμα αυτό - κατανόηση του τι είναι τα παράγωγα έχω διαφωνήσει με τον Καζάκη, παλαιότερα, (μας είχε φέρει σε επαφή με mails), αλλά δεν είναι εύκολο να διαφωνήσεις με τον Καζάκη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Φίλε Στέργιο,
    θα δώσω ένα απλό παράδειγμα για τα παράγωγα, γιατί είναι πολύ παρεξηγημένα, κάνοντας μια μικρή κατάχρηση του χώρου και της φιλοξενίας του blog σου.

    Έστω ότι είμαι ένας κερδοσκόπος που θέλει να τζογάρει 50.000 EUR παίζοντας σε $. (Φυσικά στη θέση του $ στο παράδειγμά μας θα μπορούσε να είναι σιτάρι, πετρέλαιο, ένα επιτόκιο, κλπ).
    Έστω ότι η ισοτιμία USD/EUR είναι 1,5.
    Εγώ προβλέπω ότι το $ θα ανέβει και η ισοτιμία θα πάει στο 1,4 σε έναν μήνα.
    Τον παλιό καλό καιρό θα αγόραζα 75.000 $ δίνοντας τα 50.000 EUR και αν επιβεβαιωνόμουν σε ένα μήνα θα τα ξαναπουλούσα και θα έπαιρνα 53.571 EUR άρα θα κέρδιζα 3.571.

    Στη σύγχρονη εποχή, με τη χρήση των παραγώγων, θα έβαζα ένα στοίχημα, με κάποιον που κάνει την αντίθετη πρόβλεψη από εμένα. Η σύμβασή μας θα έλεγε το εξής: αναλαμβάνω την υποχρέωση να αγοράσω από εσένα 400.000 $ σε ένα μήνα στην ισοτιμία 1,5. Αν η τιμή τότε στην αγορά, όπως προβλέπω, θα είναι 1,4 εγώ θα αγοράσω από εσένα τα 400.000 $ δίνοντας 266.667 EUR, (αφού αυτή είναι η συμφωνία μας), και θα τα ξαναπουλήσω αμέσως στην αγορά σε τιμή 1,4 παίρνοντας 285.714 EUR κι έτσι κάνω ένα κέρδος 19.047 EUR. Ο άλλος παίζει το στοίχημα γιατί αντίθετα προβλέπει ότι το $ θα πέσει, π.χ. θα πάει στα 1,6 οπότε θα κέρδιζε αυτός. Φυσικά η αγοραπωλησία δολαρίων δεν θα γίνει ποτέ. Απλώς θα πάρω από τον άλλο τα 19.047 EUR που κέρδισα.
    Το πιο πάνω είναι ένα παράγωγο αξίας 400.000 $.
    Άρα, δεν είναι χρήμα. Το 400.000 είναι απλώς το ύψος του στοιχήματος.

    Φυσικά τα παράγωγα δεν είναι “ουδέτερα”, καθώς μπορούν να επηρεάσουν τις μελλοντικές τιμές:
    Έστω ότι εγώ έχω πολλά λεφτά και παίζω αβέρτα στοιχήματα ότι θα ανέβει το $. Σε λίγο δεν θα βρίσκω στην αγορά αντίπαλους παίκτες που παίζουν στην πτώση του $. Τα στοιχήματα αλλάζουν και έρχονται κοντά σε μένα, δηλ. αν το $ θα πάει 1,40 ή 1,45, ή 1,35. Σε αυτή την περίπτωση λιγοστεύουν αυτοί θέλουν να πουλήσουν σήμερα $ και αυξάνουν αυτοί που θέλουν να αγοράσουν. Αυτή η διαδικασία επηρεάζει την τιμή του $ ανοδικά κ.ο.κ.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  5. Νίκο μου τρεχω δουλειές απο το πρωι και δεν έχω καθόλου χρόνο. θέλω και να παω διακοπες μια βδομαδα και δεν ξερω πως. μπορει να έχεις δίκαιο για τα παραγωγα δεν τα ξερω καλά. τα ασφάλιστρα ίσως να έλλεγαν αλλά δεν θυμάμαι για να το πω.


    δεν μπόρεςσα να ψάξω στον Η/Υ της δουλειάς γαι τα στοιχεια αύριο το εύχομαι...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  6. Χαλαρά βρέ Στέργιο,

    μη σου βάλουμε κι άλλες δουλειές. Όποτε κι αν σε βολέψει.
    Δε θα χαθούμε.
    Καλά να περάσεις στις διακοπές.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Αν σας βοηθάει καθόλου (αν και δεν είναι ότι ψάχνετε):
    Πρόσφατα υπολογίστηκε ότι τα διαθέσιμα δανείσιμα κεφάλαια σε παγκόσμιο επίπεδο έχουν αισίως φτάσει στο 1 τετράκις εκατομμύρια δολάρια, δηλαδή στα 1000 τρισεκατομμύρια δολάρια, όταν το παγκόσμιο ΑΕΠ κινείται γύρω στα 60 τρις δολ.!».
    από http://www.topontiki.gr/article/19472

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  8. Ευχαριστω Trash,
    βοηθάει αρκετά,,,

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  9. ευχαριστώ κι εγώ φίλοι, τα λέμε όταν γυρίσω απο Πήλιο

    ΑπάντησηΔιαγραφή