ΚΚΕ. 19ο Συνέδριο και διλήμματα

Το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά… και πηγαίνει πολύ μακριά. Για να πάει όμως πολύ μακριά πρέπει να περάσει πολλές φορές ακόμη από συμπληγάδες, αγώνες, θυσίες και ταξικές μάχες. Κανένας δεν θα του χαρίσει το μέλλον αν δεν είναι πρωτοπορία του εργαζόμενου λαού για να τροφοδοτηθεί από αυτόν με αστείρευτες εφεδρείες.
Το 19^ο συνέδριο πραγματοποιείται σε μια ακόμη ιστορικά κρίσιμη καμπή για τη χώρα, το λαό και το ΚΚΕ. Σε τέτοιες στιγμές λαμβάνονται αποφάσεις που μας σημαδεύουν δεκαετίες. Η κρίση του καπιταλισμού φέρνει ξανά το ΚΚΕ προ ιστορικών ευθυνών που πρέπει και οφείλει να αναλάβει, όπως τόσες άλλες φορές. 

 

Το δίλημμα του συστήματος

 

Είναι φανερό ότι το συνεχές βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης συνενώνει όλο και πιο πολύ την βασική αντίθεση του καπιταλισμού (κεφάλαιο – εργασία) με την κυρίαρχη αντίθεση (μονοπώλια – λαός). Όσο αυτή η συνένωση εντείνεται τόσο το καπιταλιστικό σύστημα αγγίζει τα όριά του και τόσο ο ταξικός πόλεμος θα οξύνεται και θα μετατρέπεται σε ζήτημα επιβίωσης του καπιταλισμού. Αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμο να εξαντλήσει όλα τα μέσα που διαθέτει κατά του λαού και της εργατικής τάξης για να επιβιώσει. Το δίλημμά του είναι σαφές: ή θα επιτεθεί με όλα τα μέσα κατά του λαού ή θα εξαφανιστεί. Δεν θα σταματήσει ούτε μπροστά σε αυταρχικά μέτρα, ούτε μπροστά σε κοινοβουλευτική δικτατορία, ούτε σε κοινό φασισμό, ούτε σε πρόσκληση ξένων, ούτε σε πόλεμο οποιασδήποτε μορφής κατά του λαού προκειμένου να επιβιώσει. Ας μην έχουμε αυταπάτες για κανένα σύνταγμα, κανένα δικαίωμα, καμιά ελευθερία που δήθεν θα προστατεύσει το σύστημμα.

 

"Ίδιο" δίλημμα

 

Όσο η κρίση συνενώνει την βασική και την κυρίαρχη αντίθεση του καπιταλισμού τόσο συνενώνονται για την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό και το ΚΚΕ οι μάχες για άμυνα στην επίθεση του συστήματος και η κατάκτηση αντιμονοπωλιακών και αντιιμπεριαλιστικών θέσεων  με την κατάκτηση της εξουσίας.  Όσο και αν αυτό το τελευταίο μας φαίνεται μακριά τίποτα δεν είναι «μακριά» για την ιστορία.
 

Αυτή είναι η κατάσταση μπροστά την οποία βρίσκεται το ΚΚΕ. Είναι μια κατάσταση που θέτει και σε αυτό το δίλημμα της πραγματικής ύπαρξής του. Ή θα αναλάβει τον ιστορικό του ρόλο που πηγάζει από τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης ή θα χαθεί. Τα 94 χρόνια αγώνων είναι μια καλή παρακαταθήκη αλλά μόνο παρακαταθήκη. Μόνο οι νέοι αγώνες και η νέα στρατηγική, τακτική και πρακτική έναντι του συστήματος, με οδηγό τις αρχές  του μαρξισμού – λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, μπορούν να του ανοίξουν το δρόμο για το μέλλον. Το μέλλον αυτό μπορεί να το κατακτήσει μόνο αν καθοδηγήσει σωστά την εργατική τάξη και το λαό.

  

 

Τι να κάνουμε; 

 

Το 19^ο συνέδριο είναι μια στιγμή που απαιτεί τομές. Οι τομές αυτές θα μπορούσαν με ελάχιστα λόγια να περιγραφούν ως εξής:

-Πέρασμα του ΚΚΕ σε ένα κόμμα νέου τύπου σε περίοδο κρίσης, ολόπλευρης επίθεσης του καπιταλισμού και ανάγκης νέας οργάνωσης της αντίστασης του εργαζόμενου λαού.

-Ένα κόμμα με πρόγραμμα προσαρμοσμένο σε νέες συνθήκες  το οποίο θα συνενώνει την στρατηγική, την τακτική και την πρακτική με τρόπο που θα μετατρέπει της εργατική τάξη και το λαό σε κινητήρια δύναμη της ιστορίας.

-Ένα κόμμα με «ελαφρά» πλέον δομή, ευέλικτο, με οργανώσεις σε κάθε κοινωνικό κύτταρο, στην επιχείρηση, στην δουλειά, στη γειτονιά προφυλαγμένες από τις κάθε μορφής διεισδύσεις της άρχουσας τάξης και των μηχανισμών της.

-Εργατικές Επιτροπές Αγώνα και Εργατικές Επιτροπές Ελέγχου  σε κάθε μεγάλη επιχείρηση, κλάδο και εργοτάξιο.

- Άνοιγμα των Λαϊκών Επιτροπών στη βάση ενός ελάχιστου προγράμματος για την τοπική οργάνωση του αγώνα του λαού, ανεξάρτητα από την ως τώρα ιδεολογικοπολιτικη θέση του καθενός που συμφωνεί και θέλει να αγωνιστεί.

-Ένα κόμμα που θα καθοδηγεί την εργατική τάξη σε θέσεις μάχης μέχρι τέλους.
-Ένα κόμμα με πολιτική ανάδειξης στελεχών που προέρχονται μέσα από τη μάχη και τους καπνούς του σημερινού αγώνα.
-Ένα κόμμα που θα έχει σαν προτεραιότητα την πολιτική των συμμαχιών και των Μετώπων πάνω σε αρχές, για την αντιμετώπιση των επερχόμενων κινδύνων και του φασισμού αλλά και την αναστροφή της κατάστασης. Η πείρα του παρελθόντος πρέπει και πάλι να αξιοποιηθεί στις μετωπικές πολιτικές.

-Ένα κόμμα που να μπορεί να ακτινογραφεί σε βάθος το σύστημα και την κατάσταση για να ασκεί τις σωστές πολιτικές κάθε φορά.

-Όλη η πείρα των 94 χρόνων πρέπει να αξιοποιηθεί για την οργάνωση του κόμματος στη νέα σκληρή περίοδο.

-Καμιά υποχώρηση αρχών.
 

Το ξέσπασμα της κρίσης δεν άφησε αλώβητο το ΚΚΕ. Κυρίως αποκάλυψε σειρά αδυναμιών που προέρχονταν από την προσαρμογή του σε άλλες συνθήκες αστικής διαχείρισης και σε άλλες προτεραιότητες όπως η ίδια η ύπαρξη του κόμματος μετά το 1991. Τώρα οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές και το κόμμα πρέπει να γίνει «εντελώς διαφορετικό».
 

Το συνέδριο θα πρέπει να αξιοποιήσει τις κριτικές παρατηρήσεις χιλιάδων μελών και φίλων του ΚΚΕ επί των αποτελεσμάτων των εκλογών, κριτικές που δεν περιορίστηκαν στη στενή περιοχή των εκλογικών πρακτικών και των εκλογικών αποτελεσμάτων αλλά πέρασαν στην όλη πολιτική του ΚΚΕ. 
 

Κανένα λάθος και καμία αδυναμία να μη μείνει αναξιοποίητη για να βγουν συμπεράσματα. Και υπάρχουν πολλά τέτοια σε ένα κόμμα που βρίσκεται σε συνεχή μάχη κι αγώνα.
 

Όσο περνάει ο καιρός θα έχουμε πολλά να πούμε για γενικά επιμέρους ζητήματα που τίθενται στις θέσεις για το συνέδριο. Από το πιο απλό μέχρι το πιο μεγάλο. Από την νέα στρατηγική και τακτική σε συνθήκες οξυμένου ταξικού πολέμου που έχουμε ανάγκη, μέχρι τα πιο «πιασιάρικα» όπως η κριτική στην ηγεσία ή η νέα ηγεσία που θα εκφράζει τη νέα στρατηγική και τακτική.
 

Στην πορεία αυτή όχι μόνο πρέπει νε μελετήσουμε τις θέσεις αλλά να μελετήσουμε και τα στοιχεία της πραγματικότητας, εθνικής και διεθνούς, ώστε η κριτική να μην είναι κάποιος αχρείαστος ύμνος για το ΚΚΕ αλλά συμβολή στην νέα πολιτική που πρέπει να ασκήσει για να επιτελέσει την ιστορική αποστολή του.