Ένας αφανής αγωνιστής

Ο ΝΙΚΟΣ.... 

Πολλοί ήταν εκείνοι που πανηγύρισαν με την πτώση του εκλογικού ποσοστού του ΚΚΕ στις εκλογές της 17^ης Ιούνη. Κάποιοι άρχισαν να κάνουν και σενάρια εξαφάνισης αυτού το κόμματος και συνιστούσαν στους κομμουνιστές να μη περιμένουν να το… εξαφανίσει η κοινωνία αλλά να το εξαφανίσουν οι ίδιοι, αφού δεν έχει πλέον κανένα ρόλο να παίξει(!) μετά και την άνοδο και του ΣΥΡΙΖΑ! 

Αντί για πολιτική ανάλυση στα όσα γελοία ονειρεύονται αστοί, μικροαστοί και «αριστεροί» ψάλτες της εξουσίας του κεφαλαίου, θα παραθέσω ένα ατομικό παράδειγμα ενός αφανούς αγωνιστή που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στους αγώνες του λαού κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ για να δει ο καθένας πόσο βαθιές είναι οι ρίζες του στον λαό.

Είναι ένας από τις εκατοντάδες χιλιάδες αφανείς αγωνιστές στα 94 χρόνια του ΚΚΕ  που δεν ζήτησε ποτέ οφέλη, ανταλλάγματα, εξαργύρωση. Μόνο θυσίες πρόσφερε.  Είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι αστοί και οι μικροαστοί αλλά καταλαβαίνουν τόσο καλά οι εργάτες και ο απλός λαός. 

«Έφυγε» λίγες μέρες μετά τις εκλογές της 17/6 και θέλησε να μείνει αφανής. Σέβομαι την επιθυμία του αλλά δεν μπορώ να μη γράψω για τη ζωή του, μια ζωή γεμάτη αγώνες που εμάς τους νεότερους μας δίδαξε με το παράδειγμά του. Είναι ένα μήνυμα για τους νέους συντρόφους  και μια υπενθύμιση στους εχθρούς του λαού ότι το ΚΚΕ έχει μεγάλους ήρωες, αφανείς ήρωες που το κάνουν ανίκητο! Αυτονόητο είναι ότι δεν εμφανίζονται ειδικά στοιχεία που φανερώνουν την ταυτότητά του. Αυτός αγωνίζονταν δεν αποζητούσε δόξα και προβολές. 

Ο ΝΙΚΟΣ 

Ο Νίκος ήταν ο αγαπημένος δικός μας άνθρωπός αλλά αγαπημένος και ενός ευρέως κύκλου ανθρώπων που μαζί του αγωνίστηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους για κοινά ιδανικά και πανανθρώπινους σκοπούς. Το καλοσυνάτο πρόσωπο, η ήρεμη παρουσία του και η μεγάλη εμπειρία του αποτελούσαν για δεκαετίες το χαρακτηριστικό γνώρισμά του για όλους εμάς τους νεότερους.

Η ζωή του δεν ήταν απλή και ανέφελη. Από μικρός προτίμησε να αγωνιστεί για ιδανικά και αξίες και όχι να καρπωθεί αξίες. Αυτό του κόστισε πολύ στη προσωπική του ζωή. Υπερασπίζοντας τα ιδανικά του υπέφερε ατελείωτους πολιτικούς διωγμούς και πολύχρονες φυλακίσεις με κορυφαία την καταδίκη του τρις εις θάνατο και ισόβια για την πολιτική του δράση και τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση!  «Ανταμείφθηκε» χρόνια μετά από όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους με την αναγνώριση της μεγάλης του προσφοράς στην κοινωνία. 

Πολυδιάστατη προσωπικότητα ο Νίκος! Πολλοί τον γνώρισαν από την προσφορά του στο συνδικαλισμό. Όμως η μεγάλη προσφορά του ήταν προς την κοινωνία, τη δημοκρατία και τις κατακτήσεις του λαού μας. Η πολιτική δράση του Νίκου ήταν το κυρίαρχο στοιχείο του.

Γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1923, λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του ΚΚΕ, από αγροτική οικογένεια.

Από μαθητής ακόμα και αργότερα ως φοιτητής εντάχθηκε στο προοδευτικό κίνημα εναντίον της Δικτατορίας του Μεταξά.

Το 1940-41 πήρε μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση αγωνιζόμενος κατά της Γερμανικής Κατοχής.

Στις 25 Μαρτίου 1943 νοσηλεύτηκε κρυφά στο 3^ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αναπήρων μετά από τραυματισμό, με διαμπερές τραύμα στο χέρι, κατά το εορτασμό της Εθνικής εορτής στο Πεδίον του Άρεως όπου έγινε επίθεση από τους Γερμανούς.
Στις 5 Ιουλίου του 1943 τραυματίστηκε στην παλλαϊκή διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε ενάντια της επιστράτευσης που ετοίμαζαν οι Γερμανοί με τους συνεργάτες τους Καλύβα και άλλους.

Στις 4 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς συνελήφθηκε από τους Γερμανούς. Μετά από άγρια βασανιστήρια, που περιελάμβαναν ξύλο στα υπόγεια και κρέμασμα στη ταράτσα του κτηρίου της οδού Μέρλιν (άντρο βασανιστηρίων των SS-SS), στάλθηκε ως όμηρος στο Γερμανικό Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όπου παρέμεινε στην απομόνωση στο "κελί 15". Αποφυλακίστηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1944, τυφλός από τα βασανιστήρια και την αποβιταμίνωση. Μεταφέρθηκε στο Αρεταίειο νοσοκομείο όπου μετά από ιατρική φροντίδα επανήλθε η όραση του.

Το Δεκέμβριο του 1944 συμμετείχε ενεργά σε οργανώσεις του ΚΚΕ με καθοδηγητική δράση στην περιοχή Γκύζη- Νεαπόλεως και το ψευδώνυμο «Καπετάν Φώτης». Επίσης υπήρξε αρχηγός της ΟΠΛΑ Ε΄ Τμήματος.

Το Σεπτέμβρη του 1947 για την προσφορά του στην Εθνική Αντίσταση και την ιδεολογία του συνελήφθηκε και καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και ισόβια φυλάκιση αφού δεν υπέκυψε στις πιέσεις για αποκήρυξη του Κ.Κ.Ε.

Έπειτα από πορεία 17 ετών όπου πηγαινοερχόταν σε διάφορες φυλακές και στρατόπεδα σ’ όλη την Ελλάδα (Καλαμίου Κρήτης, Αβέρωφ, Αίγινας, Βούρλων, Αγ. Ευστράτιος κλπ. ), αφέθηκε ελεύθερος στις αρχές του 1963.

Το 1963 ίδρυσε μια βιοτεχνική μονάδα.

Το 1967 η Χούντα ανέκοψε την πορεία του εξορίζοντας τον στη Γυάρο. Μετά από δέκα μήνες επέστρεψε σαν άρρωστος στο Κρατικό Νοσοκομείο από όπου και απελευθερώθηκε.

Από το 1974 και μετά ασχολήθηκε με την ανάπτυξη των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων του κλάδου του.
Διετέλεσε πρόεδρος του Σωματείου ….. και της Ομοσπονδίας …. για δέκα χρόνια.
Εκλέχτηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Επιμελητηρίου ….  και διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Γενικός Γραμματέας.
Διετέλεσε μέχρι τα τέλη του 2010 Πρόεδρος του Παραρτήματος Εθνικής Αντίστασης  της περιοχής του.

Όλα του τα χρόνια αγωνίστηκε πάντα στις γραμμές του ΚΚΕ μένοντας πιστός στις ιδέες του, παραμελώντας, πολλές φορές, προσωπικές φιλοδοξίες αλλά ακόμα και την οικογένεια του που στάθηκε πάντα στο πλευρό του στηρίζοντάς τον σε όλες του τις επιλογές.

ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΣΙΓΗΣ!

Με τέτοιους αφανείς ήρωες που μόνο στο άκουσμά τους τρομάζουν οι αστοί και μικροαστοί αντίπαλοι της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ, δεν είναι δυνατόν να μη χάνουν τον ύπνο τους και να παραμιλάμε στον ξύπνιο τους ότι «πάει διαλύεται το ΚΚΕ»! 

*Για την αντιγραφή, ένας συνεξόριστος στη Γυάρο.