Ποιος Σεπτέμβρης;

Βλέποντας τα μέτρα να περνούν

 Το κείμενο «Πες αλεύρι; Ο Σεπτέμβρης σε… γυρεύει»!!! γράφτηκε και αναρτήθηκε στο http://aristeripolitiki.blogspot.com/2010/08/blog-post_23.html στις 23/8/10 για να κτυπήσει τα καμπανάκια της οργανωτικής γύμνιας της Αριστεράς και όχι μόνο, αλλά κυρίως τον μεσσιανισμό που αναπτύχθηκε από κάποιες μικροαστικές συνειδήσεις ότι τον Σεπτέμβρη (του 2010) θα γίνει κάποιο θαύμα(!) και ο λαός ως δια μαγείας θα ξεσηκωθεί και θα πάρει παραμάζωμα την κυβέρνηση, την τρόικα και το μνημόνιο και έτσι απλά ο λαός θα απαλλαχτεί οριστικά από τα βαριά δεσμά του χρέους και της εξάρτησης από το ντόπιο και διεθνές τοκογλυφικό κεφάλαιο.

Τον τελευταίο καιρό ένοιωθα σαν εφιάλτη να με τριγυρίζει το ίδιο κείμενο. Διάβαζα και πάλι στο f/b διάφορα μεσσιανικά κείμενα για τις 3 Σεπτέμβρη, για την ΔΕΘ κλπ και ο εφιάλτης μεγάλωνε. Δεν κρύβω ότι επηρεάστηκα πολύ στην αρνητική στάση μου και από την άλλη μικροαστική αντίληψη που ξαφνικά παράχθηκε με το «κίνημα των πλατειών» η οποία καλλιέργησε την φρούδα ελπίδα και εξίσου μικροαστική αυταπάτη στις μάζες, ότι μπορούν «να τους διώξουν» αρκεί να δηλώνουν αγανακτισμένοι και να διαμαρτύρονται στις πλατείες.

Παρόμοια ήταν και το κείμενο της ανάρτησης «Ο μεσσιανισμός του Σεπτέμβρη και η σκληρή πραγματικότητα» με διαπιστωμένες δυστυχώς τις προβλέψεις.

Ο εφιάλτης είχε μια σημαντική αιτία: χωρίς οργάνωση δεν πετυχαίνεις τίποτα. Ξαναδιαβάζοντας τα κείμενα προσπάθησα να δω τι έγινε από αυτά που είναι προϋποθέσεις ενός μαζικού λαϊκού κινήματος που έχει την απαίτηση να διώξει μια εξουσία και να εγκαταστήσει τη δική του στη θέση της.

 

Αντί όμως να το αναλύω εγώ ο αναγνώστης μπορεί να κάνει τις δικές του εκτιμήσεις και να δει γιατί και στο φετινό Σεπτέμβρη με τόσα και τόσα μέτρα και μετά από δύο χρόνια απίστευτης λεηλασίας και εξευτελισμού, ο λαός και ιδίως η εργατική τάξη παραμένει στα ίδια, όπως έδειξαν και οι διαδηλώσεις για την Παιδεία και στην ΔΕΘ, την ώρα που εξαγγέλλονταν νέα μέτρα ληστείας του λαού.

«Πες αλεύρι; Ο Σεπτέμβρης σε… γυρεύει»!!!

Καλό… Σεπτέμβρη…

Από πείρα λέω πως ό,τι έσπειρες θα θερίσεις… Τα από τον ουρανό θαύματα διάσωσης λαών όχι μόνο τελείωσαν αλλά δεν υπήρξαν ποτέ. Η θεολογία του Σεπτέμβρη με προβληματίζει.

Όλο αυτό το διάστημα γίνεται με τεράστια προπαγανδιστική πάλη για το κέρδισμα των συνειδήσεων. Τα μέσα της άρχουσας τάξης με μαεστρία πέρασαν όλα τα μέτρα σαν φυσικό επακόλουθο των ένοχων αμαρτιών μας. Πολλοί είναι αυτοί που νομίζουν ότι καλά τους κάνουν και τους κόβουν τους μισθούς και τις συντάξεις….!!!! Δυστυχώς υπάρχουν πολλοί τέτοιοι, κυρίως όταν πρόκειται για μέτρα σε βάρος των «άλλων»!

Σε αυτή τη μάχη είδαμε καλά την Αριστερά; Την είδαμε να αντιπαρατάσσει στην προπαγανδιστική επίθεση της ολιγαρχίας, της κυβέρνησης, του ΔΝΤ και των καναλιών του κεφαλαίου, την οργανωτική μάχη και τη γνωστή σε όλους πρακτική, γειτονιά τη γειτονιά, πόρτα-πόρτα, μαγαζί το μαγαζί, από τόπο σε τόπο δουλειάς; Είδαμε μεγάλες πρωτοβουλίες απελευθέρωσης των μαζών από μια κακόμοιρη καταγγελιολογία;

Νομίζουμε ότι το πολιτικό και οργανωτικό κενό της Αριστεράς θα καλυφθεί από τον αυθορμητισμό των μαζών έτσι ως από μηχανής θεός; Δεν ξέρουμε ότι ο αυθορμητισμός γιγαντώνεται και βρίσκει έδαφος να μετατραπεί σε πολιτική δύναμη αλλαγής μόνο όταν υπάρχει η οργανωμένη δύναμη αλλαγής, αλλιώς καταλήγει σε ένδοξο αδιέξοδο, όπως ο Δεκέμβρης του’08;

Όπως στρώσαμε έτσι θα κοιμηθούμε! Και αν δεν καταλάβουμε ότι μπροστά μας έχουμε όχι έναν Σεπτέμβρη αλλά πολλούς Σεπτεμβρίους και δουλειά βάθους με εντελώς νέα δεδομένα, ο Σεπτέμβρης που έρχεται θα είναι ένας θρίαμβος της άρχουσας τάξης και της προπαγάνδας της. Ας μην έχουμε αυταπάτες.

Αν δεν σώσουμε εμείς με αγώνες τον εαυτό μας κανείς δεν θα μας σώσει, ούτε ο… θεός «Σεπτέμβρης»!

Όσο και αν κάποιος έχει «αγάπες» με το ΚΚΕ παραθέτω ένα απόσπασμα από την ημερίδα που έκανε για τη κρίση στις 14/5/09, όταν πολλοί δεν είχαν αντιληφθεί ακόμη τον χαρακτήρα της κρίσης και το είδος των αντιδράσεων που έπρεπε να κάνει η εργατική τάξη, ο λαός και η Αριστερά. Δεν λέω τι έκανε αλλά μόνο τι επεσήμανε

«Δεν μπορεί να προβλεφθεί εάν η σημερινή ή η αυριανή οικονομική κρίση θα οδηγήσει με άμεσο τρόπο στη διαμόρφωση συνθηκών που θα θέσουν στην ημερήσια διάταξη το καθήκον της επαναστατικής ανατροπής της καπιταλιστικής εξουσίας. Μπορούμε όμως αναπόφευκτα να προβλέψουμε την όξυνση της ταξικής πάλης το επόμενο διάστημα. Εισερχόμαστε, δηλαδή, σε μια νέα φάση της ταξικής πάλης με διαφορετικά χαρακτηριστικά από αυτά της προηγούμενης περιόδου. Όσο μακρόχρονη και να είναι αυτή, οι διεργασίες που συντελούνται είναι σημαντικές και μπορεί να επιδράσουν στη σταθερότητα του καπιταλιστικού συστήματος».

Νομίζω ότι όλοι πρέπει να καταλάβουμε ότι «Εισερχόμαστε σε μια νέα φάση της ταξικής πάλης με διαφορετικά χαρακτηριστικά…» και μακροχρόνιες διαδικασίες και διεργασίες.

Αυτός θα είναι ο χαρακτήρας του νέου «Χειμώνα» που θα διανύσουμε αρχίζοντας από τον Σεπτέμβρη. Η δουλειά τώρα αρχίζει! Είμαι αισιόδοξος μόνο γιατί «η δουλεία τώρα αρχίζει». Και θα «γίνει». Με νέες δυνάμεις, νέους ανθρώπους, νέα οράματα. Όλα νέα, παραγωγή της κρίσης. Δεν έχω αισιοδοξία του ουρανού αλλά της πρακτικής που θα κάνουμε. Αυτή ανοίγει και τους ουρανούς.

Καλό… Χειμώνα…»

Στις 12 Σεπτέμβρη 2010 έκανα νέα ανάρτηση με τίτλο «Ο μεσσιανισμός του Σεπτέμβρη και η σκληρή πραγματικότητα»  http://aristeripolitiki.blogspot.com/2010/09/blog-post_12.html στην οποία μεταξύ άλλων έγραφα:

«Πολλοί ήταν αυτοί που προφήτευαν ότι ο Σεπτέμβρης θα ήταν μια λαϊκή θύελλα κατά της κυβέρνησης και του μνημονίου. Ο Σεπτέμβρης της ανατροπής! Σταδιακά ο Σεπτέμβρης λάμβανε μεσσιανικές διαστάσεις. Μικροαστικές - ιδεαλιστικές αντιλήψεις αντικατέστησαν τις διαλεκτικές λογικές για τις κοινωνικές αλλαγές με δυναμικές οργανώσεις και κινητοποιήσεις που και η ιστορία διδάσκει αφειδώς. Περίπου πέρασε η ιδέα να καθίσουμε στο καναπέ ή στην αμμουδιά των διακοπών και να δουν ο ΓΑΠ, η ΕΕ και το ΔΝΤ τι θα τους κάνει ο… Σεπτέμβρης. Πολλοί υπολόγισαν ότι ένας θεϊκός Σεπτέμβρης δουλεύει γι αυτούς και θα έρθει να τους ελευθερώσει από τον κατηρραμένο όφι του Μνημονίου! Οποία αυταπάτη!

Έχω από καιρό επισημάνει τον κίνδυνο μιας μεσσιανικής αντίληψης για τις κοινωνικές εξελίξεις του τύπου: «Οι άλλοι θα μας σώσουν»! Εξίσου έχω τονίσει πολλές φορές τη φράση «κανείς δεν θα μας σώσει αν δεν σώσουμε τον εαυτό μας». Αυτό ισχύει στο πολλαπλάσιο για το λαό, την εργατική τάξη και την Αριστερά.

 (…)

Ο Σεπτέμβρης της ανατροπής δεν θα έρθει ποτέ αν δεν τον φέρουμε εμείς. Και μπορούμε να τον φέρουμε μόνο με την σε βάθος οργάνωση των μαχητικών δυνάμεων με νέες δυνάμεις, με νέες γενιές αγωνιστών, άφθαρτες από τα λάθη του παρελθόντος και έτοιμες να ξεπεράσουν σε ηρωισμό το παρελθόν.

Οργάνωση λοιπόν στη βάση, στα συνδικάτα, στις γειτονιές, στο τόπο δουλειάς, στο δρόμο, ακόμη και στο καφενείο που πρέπει επί τέλους να ξαναγίνει τόπος πολιτικής και όχι πρέφας. Η ιστορία μας δίνει και την ευκαιρία και το χρόνο. Εμείς θα τον αξιοποιήσουμε;

Αυτή είναι η σκληρή πραγματικότητα αυτά και τα καθήκοντά μας.»

Δυστυχώς είμαστε αναγκασμένοι και σήμερα να επαναλάβουμε την αναγκαιότητα όλων των περσινών επισημάνσεων. Αν δεν ξεκινήσει οργανωτική δουλειά βάθους σε όλες τις λαϊκές τάξεις και κυρίως στην εργατική τάξη θα περάσουμε πολλούς Σεπτέμβριους βλέποντας τα μέτρα να περνούν!