Δευτέρα 1 Νοεμβρίου 2010

Άνθρωποι και σκουπίδια ή άνθρωποι σκουπίδια;


.

Η σχέση των ανθρώπων με τα σκουπίδια ήταν πάντα εχθρική παρότι τα σκουπίδια ήταν «παιδιά» των ανθρώπων. Η πρακτική ήταν να βρίσκονται μεταξύ τους όσο πιο μακριά γίνεται.

Με την όξυνση τη κρίσης όμως άρχισε να αλλάζει σταδιακά αυτή η σχέση. Κάποιοι άνθρωποι άρχισαν να βλέπουν με… «συμπάθεια» τα σκουπίδια. Τα επισκέπτονταν τακτικά, είχαν διαλόγους μαζί τους και τα σκουπίδια βλέποντας για πρώτη φορά να αναγνωρίζεται η «αξία» τους άρχισαν να προσφέρουν στους ανθρώπους ό,τι αξιόλογο είχαν. Κανένα μπαγιατισμένο ψωμί, ρούχα που μπορούσαν να φορεθούν, πράγματα που δεν ήταν για όλους άχρηστα, καμιά κουβέρτα….
Περνώντας ο καιρός αρχίσαμε όχι μόνο να έχουμε σχέση με τα σκουπίδια αλλά σε πολλές περιπτώσεις κάποιοι άρχισαν να μη ξεχωρίζουν από αυτά. Οι ίδιες οι κυβερνήσεις δεν έδειχναν καμία δυσκολία να μετατρέπουν τα σκουπίδια - γλύφτες σε ανθρώπους παρατρεχάμενους και τους ανθρώπους της σκληρής δουλειάς σε αυριανά σκουπίδια. Μισοί άνθρωποι, μισοί σκουπίδια! Αξεχώριστα πράγματα στην εποχή του μνημονίου.


Μ' αυτά και μ’ αυτά, ήρθε και η… «χαρμόσυνη είδηση» για τη κοινωνία και ιδίως για τη κυβέρνηση: "Ενας μεσήλικας άστεγος κοιμόταν μέσα σε έναν κάδο σκουπιδιών στην περιοχή του Ταύρου προκειμένου να γλιτώσει από το τσουχτερό κρύο. Για κακή του τύχη όμως, χθες το βράδυ (31.10.10) πέρασε από το σημείο το απορριμματοφόρο. Οι άνδρες του δήμου δεν πρόσεξαν ότι υπήρχε άνθρωπος μέσα στον κάδο κι έτσι έγινε το μοιραίο. Πήραν τον κάδο, τον έβαλαν στο απορριμματοφόρο και τον άδειασαν μέσα. Ύστερα από λίγο άκουσαν φωνές και αντιλήφθηκαν ότι βρισκόταν μέσα ένας άνθρωπος. Φώναξαν αμέσως στον οδηγό να σταματήσει το άλεσμα των σκουπιδιών όμως ήταν πλέον αργά. Το απορριματοφόρο τον έλιωσε, τον έκανε ένα με τα σκουπίδια"!!!


Ε, και; Συνετελέσθη αυτό ακριβώς που η κυβέρνηση επιθυμούσε: Η συγχώνευση ανθρώπων και σκουπιδιών σε ένα και το αυτό, δηλαδή σε σημείο που να μη ξεχωρίζουν! Και δεν ξεχώρισαν! Ναι, δεν ξεχώρισαν!


Καλή αρχή στη νέα κόλαση της κρίσης και του μνημονίου εν όσο δεν ανατρέπονται.



Γιούχα και πάλι γιούχα στην κοινωνία των ανθρώπων που ακόμη δεν έχει εξεγερθεί.

ΥΓ. Ζητώ συγνώμη από τους φίλους για το μαύρο χιούμορ αλλά αδυνατώ να βρω άλλο τρόπο.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου