Οι συνέπειες της ακινησίας μπροστά τη κρίση

.
Προφανώς δεν είναι λίγοι στην Αριστερά που ακόμη δεν αντιλήφθηκαν ότι άλλαξαν οι καιροί και πρέπει να αλλάξουν κι αυτοί.

Ό,τι και να λέμε εμείς στη θεωρία, η καθημερινή πράξη έρχεται πάντα να μας θυμίσει ότι αν κάποιοι δεν αποφασίσουν να αλλάξουν τον κόσμο, με όποιο κόστος, η κίνηση για την αλλαγή δεν θα ξεκινήσει ποτέ. Αυτό έχουμε πάθει στην Ελλάδα. Η κρίση γιγαντώνεται αλλά η ακινησία βασιλεύει. Στο μεταξύ απλώνεται η αδράνεια και η αμηχανία στους εργαζόμενους και στο λαό και κυρίαρχες βγαίνουν οι δυνάμεις της αδράνειας, του συντηρητισμού και της υποταγής.

Αφορμή για τα σχόλια αυτά μου έδωσε η παρακάτω είδηση που είναι κτυπήσουμε το κεφάλι μας στον τοίχο:

«Πρωτιά ΠΑΣΠ στο ΙΚΑ

ΠΡΩΤΗ δύναμη µε 70,38%, κερδίζοντας 15 στις 21 έδρες (κατείχε 14) αναδείχθηκε η ΠΑΣΚ (ΠΑΣΟΚ) στις εκλογές που έγιναν για την ανάδειξη της νέας διοίκησης στην Πανελλήνια Ομοσπονδία Συλλόγων Εργαζομένων ΙΚΑ(ΠΟΣΕ-ΙΚΑ). Η ΔΑΚΕ (Ν.Δ.) πήρε 12,96% και 3 έδρες (είχε 5), ενώ οι παρατάξεις που στηρίχθηκαν από το ΚΚΕ έλαβαν 6,48% (2 έδρες) και από τον Συνασπισμό 6,48% (µια έδρα)».

Αν κάποιος έχει αμφιβολία μπορεί να ξαναδιαβάσει την είδηση για να τη χωνέψει.

Αν μετά από τόσα και τόσα μέτρα, τόσες και τόσες αναλύσεις, τόσα και τόσα λόγια, το αποτέλεσμα εργατικών εκλογών σε έναν κατ εξοχή θιγόμενο χώρο εργαζομένων με περικοπές και «σφαλιάρες» και σε έναν κυριολεκτικά υπονομευμένο φορέα κοινωνικής ασφάλισης είναι τέτοιο, που και πως θα είναι διαφορετικό;

Δεν απογοητεύομαι ούτε μοιρολατρώ. Απλά επιβεβαιώνεται ξανά και ξανά αρχική διαπίστωση: Ο κόσμος δεν αλλάζει αν δεν τον αλλάξουμε εμείς. Και είναι προφανές ότι πολλοί ακόμη δεν το αντιλήφθηκαν. Κυρίως στην Αριστερά. Προτιμούν να μένουν στην ακινησία αναμένοντας να πέσει το ώριμο φρούτο της εξέγερσης και ανατροπής αυτών των πολιτικών αλλά όχι να μπουν στη φωτιά για την εξέγερση και ανατροπή. Έτσι διαιωνίζεται μια εντελώς άρρωστη από ιστορικής σκοπιάς κατάσταση όπου ο λαός περιμένει από τη πρωτοπορία να παίξει τον ιστορικό της ρόλο και η «πρωτοπορία» κρύβεται πίσω από το λαό. Ισχύει ένα εντελώς ιστορικό παράδοξο στο οποίο οι μεν διαπιστώνουν ότι δεν υπάρχει αυγό που θα κάνει τη κότα και οι δε ότι δεν υπάρχει κότα που θα κάνει το αυγό! Μένουν έτσι όλοι ήσυχοι με τη συνείδησή τους!

Και η αδράνεια αναδείχνει κυρίαρχο αυτόν που δοκιμάζει κάθε είδους μέτρα σε βάρος του λαού.

Προφανώς το αποτέλεσμα των εκλογών (κουκιά) στην ομόσπονδα του ΙΚΑ το ήξεραν όλοι. Γιατί όλα ήταν όπως πριν και γιατί κανένας δεν αποτόλμησε να κάνει τομή στους συσχετισμούς δυνάμεων και στις συνειδήσεις των εργαζομένων. Να κάνει τη διαφορά της παλιά με τη νέα κατάσταση. Να ανοίξει ένα νέο ευρύ μέτωπο που συναρπάζει και δείχνει όραμα για το λαό. Κανείς δεν μπήκε στη φωτιά για να δείξει έναν άλλο δρόμο, ενάντια σε αυτό της τρόικας, της κυβέρνησης και του μνημονίου.

Δεν μπαίνω σε περίπλοκες αναλύσεις. Όλες σχεδόν οι αναλύσεις έχουν γίνει. Οι αναγκαιότητες έχουν περιγραφεί πολλές φορές. Το αποτέλεσμα δείχνει ένα και μόνο πράγμα: Δεν αρκούν οι αναλύσεις. Αν δεν αποφασίσουμε κάποια στιγμή να αλλάξουμε εμείς, δεν θα αλλάξει τίποτα.

Ποιες εκλογές Αυτοδιοίκησης στις 7/11; Εκλογές της μοιρολατρίας θα είναι. Οι συσχετισμοί δυνάμεων αλλάζουν εκτός εκλογών και απλά στις εκλογές καταγράφονται.

Είναι προφανές ότι κανένας δεν άλλαξε τους πολιτικούς και ταξικούς συσχετισμούς δυνάμεων και φυσικά κανένα διαφορετικό αποτέλεσμα δεν θα καταγράψουν οι εκλογές. Το πολύ- πολύ κάποια ποσοστά δήθεν «ανεξαρτήτων» και «ανταρτών» να μας θυμίσουν ότι ένα μεγάλο μέρος του λαού «ήθελε» αλλά η Αριστερά δεν μπορούσε. Έτσι θα γυρίσουν πάλι στο μαντρί δια της τεθλασμένης. Είπαμε, αν δε μπουν κάποιοι στη φωτιά θα διαιωνίζεται η ακινησία και η εξουσία της άρχουσας τάξης σε όλα τα επίπεδα.

Καιρός για πράξεις…