Από την εφημερίδα της Ομοσπονδίας Στεγνοκαθαριστηρίων «ΕΝΩΣΗ»
-Μάιος 2010
Το γράμμα της σύνταξης
Αιματηρή λιτότητα
Η χώρα μας διέρχεται τη μεγαλύτερη κοινωνική κρίση των τελευταίων δεκαετιών. Η υπερχρέωση, η πορεία πτώχευσης, τα σκληρά οικονομικά μέτρα σε βάρος του λαού, η απότομη γιγάντωση της κρίσης στην αγορά, σε συνδυασμό με την ανεργία και τη λιτότητα, αποτελούν ένα αρκούντως εκρηκτικό μείγμα στα θεμέλια της ελληνικής κοινωνίας.
Δεν είναι η πρώτη φορά που η εξουσία επιχειρεί να ρίξει τα βάρη της κρίσης στο λαό. Δεν είναι η πρώτη φορά που το κράτος δανείζεται για να μοιράσει πλούτη και μίζες στη τάξη που υπηρετεί και μετά να ζητάει από τον λαό να τα πληρώσει. Και δεν είναι η πρώτη φορά που τα μέσα ενημέρωσης επιχειρούν να ενοχοποιήσουν το λαό για τα χρέη είτε αναμασώντας δια μέσου σοβαρών αναλυτών τις «ευθύνες» που έχει για τη κυβέρνηση που εκλέγει είτε δια της συκοφαντίας περί τεμπέληδων που «αναγκάζουν» το κράτος να δανείζεται για χάρη τους!
Σε κάθε περίπτωση, για τους έχοντες φταίει ο λαός και αυτός πρέπει να πληρώσει!
Όμως όλα έχουν τα όρια. Και η ανοχή στο ψέμα και η ανοχή στα βάρη που ρίχνουν το λαό.
Αυτή τη φορά πρόκειται για τη μεγαλύτερη κρίση. Και η κυβέρνηση όχι μόνο δεν έκανε τίποτα για να προφυλάξει το λαό αλλά συνέπραξε με τους ξένους δανειστές – τοκογλύφους και με το ΔΝΤ και την ΕΕ να εφαρμόσει το σκληρότερο πρόγραμμα λιτότητας των τελευταίων δεκαετιών. Με βάση αυτό το πρόγραμμα το σύνολο των χρεών και των ελλειμμάτων φορτώνεται στον λαό ο οποίος μέσα σε λίγα χρόνια πρέπει να καλύψει τα ελλείμματα και για δεκαετίες να πληρώνει τα χρέη.
Οι ξένοι εγκαταστάθηκαν εδώ και ελέγχουν, αποφασίζουν και διατάζουν. Η Βουλή απλά επικυρώνει επί ποινή πτώχευσης και η χώρα είναι υπό οικονομική κατοχή.
Μπαίνουμε σε ένα σκοτεινό τούνελ από το οποίο κανένας δεν ξέρει πως θα βγούμε αφού η κυβέρνηση καμία πρόταση ανάπτυξης δεν έχει. Έχει μόνο μέτρα φορολογικής εξόντωσης και μέτρα λιτότητας.
Αν περίμεναν οι κυβερνώντες ο λαός να κάθεται απαθής στη περικοπή των δικαιωμάτων του και στο φόρτωμα της κρίσης στις πλάτες του έκαναν μεγάλο λάθος. Ο κόσμος ξεσηκώθηκε και μεγάλες διαδηλώσεις και απεργίες τυλίγουν τη χώρα. Η κοινωνική κρίση φτάνει σα όρια της έκρηξης. Το πολικό σύστημα κλονίζεται, υπονομεύεται και γίνεται αναξιόπιστο. Η ατιμωρησία αυτών που οδήγησαν τη χώρα στη καταστροφή εξοργίζει το λαό που καλείται να πληρώσει.
Μέσα σε αυτό το κλίμα και στη καρδιά μιας τεράστιας απεργίας –διαδήλωσης οι προβοκάτορες που κτυπάνε πάντα για να υπονομεύσουν κάθε λαϊκή διαμαρτυρία ανέλαβαν και το καθήκον του στυγνού δολοφόνου. Στις 5 Μαΐου τρεις εργαζόμενοι έπεσαν νεκροί από μολότοφ των δολοφόνων που εισχώρησαν μέσα στους διαδηλωτές και έκαψαν μια τράπεζα στην Αθήνα με τους εργαζόμενους μέσα. Με απίστευτο κυνισμό δολοφονούσαν όχι μόνο τους ανθρώπους αλλά και όλη εκείνη τη τεράστια ειρηνική εκδήλωση διαμαρτυρίας.
Οι μικρομεσαίοι που κατέβασαν τα ρολά τη μέρα εκείνη και διαμαρτύρονταν και αυτοί για τα μέτρα, καταδίκασαν χωρίς καμιά περιστροφή το έγκλημα, το ίδιο και οι εργαζόμενοι. Το ίδιο και κάθε έντιμος πολίτης. Δυστυχώς οι προβοκάτορες έκαναν το υπονομευτικό έργο τους και τα ντόπια και διεθνή μέσα πρόβαλλαν ως πρώτη είδηση τις δολοφονίες και όχι τις διαδηλώσεις.
Κάποιοι δυστυχώς έτριβαν τα χέρια τους με τις εξελίξεις, γιατί νόμισαν ότι έτσι ο λαός θα σταματήσει τις διαμαρτυρίες. Όμως πλανώνται πλάνην οικτρά. Ο λαός καμιά λιτότητα δεν ανέχεται και πολύ περισσότερο δεν δέχεται να πληρώσει αυτά που έκλεψαν οι άλλοι. Έτσι η μάχη του συνεχίζεται με το σύνθημα στα χείλη: Καμιά ανοχή σ αυτή τη πολιτική. Τη κρίση να πληρώσει η πλουτοκρατία που έκλεψε το τόπο και τον λαό.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου