ΓΣ ΣΕΒ, 7 Οκτωβρίου 2025
Από τότε που αριστεροί και ριψάσπιδες, οι αυτοαποκαλούμενοι και "πρώην κομμουνιστές", έρρευσαν στα κενά και στις ρωγμές του αστικού πολιτικού συστήματος, η αστική τάξη και οι εκπρόσωποί της έκαναν φροντιστήρια «αριστερής γλώσσας» για μεγαλύτερη εξαπάτηση των εργαζομένων και του λαού!
Και τι δεν έμαθαν και τα ακούσαμε από το στόμα του Προέδρου του ΣΕΒ, Σπύρου Θεοδωρόπουλου, στη ΓΣ του ΣΕΒ στις 7-10-2025! Η ανάπτυξη είναι για όλους, οι μισθοί πρέπει να αυξάνουν και ήδη αυξήθηκαν στο δεύτερο τρίμηνο του 2025 10%+, ενώ οι μισθοί στη βιομηχανία είναι 35% πάνω από τον μέσο μισθό(*), η εκπαίδευση, η ασφάλεια, η εργασία…
.JPG)
Άποψη της ΓΣ του ΣΕΒ, 7/10/2025
Όταν έφτασε στο κεντρικό θέμα της ΓΣ, την Παραγωγικότητα (της εργασίας, γιατί δεν υπάρχει άλλη, που είναι στην ελληνική οικονομία στο 54% και στη βιομηχανία στο 75% του μ.ο. της ΕΕ) ανέφερε όλους τους παράγοντες της αναγκαίας ανόδου της εκτός από την… εργασία των εργαζομένων! Όχι μόνο αυτό. Προχώρησε σαν... αριστερός παραπέρα! Οι εργαζόμενοι είπε δεν φταίνε για την χαμηλή παραγωγικότητα. Και είναι εκτός λογικής αυτό που νομίζουν όλοι ότι η παραγωγικότητα αυξάνει με παράταση της εργάσιμης ημέρας ή με εντατικοποίηση Της εργασίας! Λίγο κόμη και θα επιτίθονταν στο… 13ωρο! Η παραγωγικότητα, είπε, αυξάνει με «άλμα παραγωγικών επενδύσεων» και άλλα μέτρα οργάνωσης της εργασίας και της παραγωγής και σειρά μέτρων από το κράτος, το λένε και «κίνητρα» στα σεμνά το τζάμπα χρήμα!
.JPG)
Σπύρος Θεοδωρόπουλος, Πρόεδρος του ΣΕΒ
«Η παραγωγικότητα δεν σημαίνει περισσότερες ώρες δουλειάς, αλλά περισσότερη αξία ανά ώρα δουλειάς», ανέφερε, εξηγώντας πως εξαρτάται από την οργάνωση, την τεχνολογία, τις επενδύσεις, την ποιότητα της εκπαίδευσης και τη σταθερότητα των κανόνων. Και κάλεσε Πολιτεία, επιχειρήσεις και κοινωνία να δεσμευθούν από κοινού σε αυτόν τον εθνικό στόχο, «με συναινέσεις και χωρίς τοξικότητα» (απεργίες, διαδηλώσεις και πολιτικές αντίθετες στον ΣΕΒ). «Το ζητούμενο δεν είναι να δουλεύουμε περισσότερο, αλλά καλύτερα και πιο αποτελεσματικά» είπε.
Συνεχίζοντας τη… φιλεργατική πολιτική έθεσε ως κρίσιμη προτεραιότητα το ανθρώπινο δυναμικό, υπογραμμίζοντας την ανάγκη για μαζική επένδυση στην τεχνική και επαγγελματική εκπαίδευση, στην κατάρτιση και επανακατάρτιση, στην υιοθέτηση της Τεχνητής Νοημοσύνης από τις επιχειρήσεις και στην ενίσχυση της συμπερίληψης (της ΤΝ) στην αγορά εργασία! Άντε να τα μάθετε όλα αυτά εργαζόμενοι για να αυξήσουμε την παραγωγικότητα και τα κέρδη μας και να ελπίζετε σε γλίσχρα μεροκάματα, αλλιώς θα είστε εκτός «συμπερίληψης» στην αγορά εργασίας… αυτό εννοούσε!
Και τι ωραίος τίτλος στη ΓΣ: «Παραγωγικότητα: Εθνικός Στόχος, Συλλογική Ευθύνη». Ναι συλλογική, δηλαδή των εργαζομένων!
Όταν η δικτατορία του κεφαλαίου δεν αισθάνεται την άμεση απειλή από την εργατική τάξη μαθαίνει από την «αριστερά» και το παίζει άνετη δουλεύοντας τον λαό ασύστολα. Έχοντας τα μμε στα χέρια της, τα ψέματα και την εκμετάλλευση τα κάνει αυταπάτες χρυσών ονείρων!
Ποιοι να ήταν άραγε οι καθηγητάδες της «αριστεράς» που έρευσαν ως ξεπουλιτάδες προς τον χώρο της αστικής τάξης και της άρχισαν φιλολαϊκά φροντιστήρια;;;
Πρώτοι βέβαια αυτοί που έκαναν κόμμα μιλώντας αστικά με γλώσσα αριστερή, λέγοντας ότι το επιχειρηματικό (καπιταλιστικό) κέρδος (υπεραξία) δεν είναι ντροπή! Δηλαδή δεν είναι κλοπή!
Μετά είναι οι «ειδικοί»!
Σημειώνουμε ότι ο δημοσιογράφος που…. «ανέκρινε» στη ΓΣ τον Πρόεδρο της Ομοσπονδιακής Τράπεζας της Γερμανίας, για το τι πήγε εκεί στραβά, για λογαριασμό του ΣΕΒ και της κυβέρνησης, ήταν ο Παύλος Τσιμας! Από κάτω ήταν και ο υπ. Ανάπτυξης Τάκης Θεοδωρικάκος.
.JPG)
Ο Πρόεδρος της Ομοσπονδιακής Τράπεζας Γερμανίας και μέλος του Γενικού Συμβουλίου της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας (ΕΚΤ) Dr. Joachim Nagel με τον δημοσιογράφο Παύλο Τσίμα
(*) Η αμοιβή της εργατικής δύναμης και ο Μαρξ
Είναι γνωστά τα δύο ταξικά άκρα γύρω από την εργασία, τον μισθό, το ωράριο κλπ. Η καπιταλιστική θέση είναι να δουλεύει ο εργάτης ατέλειωτα και χωρίς μισθό (όπως πχ ονειρεύονται αφελώς τέτοια αυταπάτη με την τεχνητή νοημοσύνη) και το σύνολο της παραγωγής να ανήκει στους καπιταλιστές και η εργατική θέση είναι το σύνολο της παραγωγής πλούτου να είναι ιδιοκτησία του παραγωγού που είναι η εργατική τάξη και ευρύτερα η κοινωνία. Από τις δύο αυτές θέσεις βιώσιμη και με μέλλον είναι μόνο η θέση της εργατικής τάξης.
Οι σύγχρονοι καπιταλιστές και τα πλουσιοπάροχα αμειβόμενα επιτελεία τους που έχουν διαβάσει πολύ καλά Μαξ και με χρήση της επιστήμη μετράνε μέχρι και την τελευταία λεπτομέρεια για την επίτευξή της χρυσής τομής ημερομισθίου (μεταβλητό κεφάλαιο), ωράριο εργασίας, επίπεδο προσόντων και ικανοτήτων της εργατικής τάξης και λαμβάνοντας υπόψη τα όρια που παρέχει ο ταξικός συσχετισμός δυνάμεων και η ταξική πάλη, καθορίζουν έναν μισθό που θα τους αποδώσει το καλύτερο αποτέλεσμα, όταν ενωθεί η εργατική δύναμη έχοντας προ-απαιτούμενη ικανότητα άριστης απόδοσης (υπεραξίας) με τα υψηλότατης τεχνολογίας μέσα παραγωγής, μέσω της παραγωγικότητας της εργασίας. Εξ ορισμού βέβαια η ανεπτυγμένη εργατική δύναμη απαιτεί και υψηλότερους μισθούς. Τελικά η «χρυσή τομή» σε μισθό – κέρδη και το «άριστο μέγεθος» απόδοσης υπεράξιας είναι το θέμα.
Δεν είναι καθόλου παράξενο ότι μεγάλοι όμιλοι, ιδίως τεχνολογίας και έντασης κεφαλαίου, να προσφέρουν υψηλούς μισθούς (το λένε και κίνητρο στους εργαζόμενους!) για να πετύχουν ακριβώς τη χρυσή τομή και να αποκομίσουν από αυτούς αναλογικά πολύ μεγαλύτερη υπεραξία! Αυτό, η απόσπαση υπεραξίας, υποτάσσει κάθε άλλη θεωρία πχ την «αφέλεια» για χαμηλούς μισθούς με μεγάλα κέρδη γιατί σύντομα θα ανακαλύψουν ότι οι μικροί μισθοί οδηγούν αντικειμενικά και σταδιακά σε σιωπηρή η φανερή «λευκή απεργία» απόδοσης για εργαζόμενους με αποτέλεσμα μικρότερη υπεραξία και απώλεια ανταγωνιστικών πλεονεκτημάτων (έτσι καταστρέφονται πολλές μικρομεσαίες επιχειρήσεις και τα οριακά μεγάλα κεφάλαια). Δεν το κάνουν δηλαδή από καλοσύνη για τους εργαζόμενους αλλά γιατί τα επιτελεία τους έβγαλαν ότι μόνο αυτό τους δίνει μεγαλύτερη υπεραξία. Είναι ένας συμβιβασμός του καπιταλιστή από την ανάγκη νέων κερδών, παρά το απόλυτο όνειρο για μηδενικό μισθό και ατελείωτη υπεραξία! Από κει και πέρα η πραγματική ταξική πάλη μπορεί να παραβιάσει τον καπιταλιστικό κανόνα και τότε η καπιταλιστές χάνουν πλεονεκτήματα και επιτίθενται στους μισθούς. Κάτι που το κάνουν ακόμη και όταν είναι πλήρως ικανοποιημένοι!!!
Οι καπιταλιστικές αντιφάσεις σε αυτό το θέμα είναι ατελείωτες και ο Μαρξ τις αποκάλυψε στο «Κεφάλαιο». Σήμερα το διδάσκουν στους καπιταλιστές με αριστερή γλώσσα είτε ευθέως, είτε με τα κόμματά τους, οι «νεομαρξιστές» οπορτουνιστές, οπαδοί ταυτόχρονα του «καλού μισθού» και του «καλού καπιταλισμού», σχεδιάζοντας ιδανικούς μισθούς για την εργατική τάξη και ιδανικά κέρδη για το κεφάλαιο, παραβλέποντας τη νομοτέλεια ότι η αύξηση του ενός προϋποθέτει τη μείωση του άλλου!
Πηγές:
Προειδοποιήσεις Θεοδωρόπουλου στη Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ για το ενεργειακό κόστος, τη γραφειοκρατία και την απονομή δικαιοσύνης
Θεοδωρόπουλος στη ΓΣ του ΣΕΒ: Η παραγωγικότητα μόνος δρόμος για ανάπτυξη και κοινωνική ευημερία
H Ετήσια Γενική Συνέλευση του ΣΕΒ με ομιλία του Πρωθυπουργού παρουσία του ΠτΔ
.JPG)
.JPG)
Κυριάκος Μητσοτάκης, Πρωθυπουργός της Ελλάδας
.JPG)
.JPG)