Ιστορίες. Ο Βαγγέλης…

Τα μαύρα τα μαλλιά μας κι αν ασπρίσαν, εμείς παρόντες στον αγώνα… 

 

Ήρθε ήρεμα, ήσυχα στον ΣΦΕΑ (Σύνδεσμο Φυλακισθέντων Εξορισθέτων Αντιστασιακών 1967-1974). Κύριος, ευθυτενής, κορμοστασιά ίσια, με άσπρα μαλλιά.

 

-καλησπέρα σας,

-καλησπέρα, λέμε όλοι με μια δόση απορίας. Κάτι μπορεί να μας θύμιζε μα πιο πολύ η σιγουριά ότι και αυτός είναι ένας από τους τόσους συναγωνιστές, άφησε για μετά τις δεύτερες σκέψεις.

Κοιταζόμαστε μεταξύ μας, κυρίως οι τότε νεώτεροι πολιτικοί κρατούμενοι, τα «αλάνια» της εξορίας… μα ποιος είναι, τι να θέλει άραγε… γιατί ήρθε σήμερα που έχουμε ΔΣ, ίσως κάτι θέλει να μας πει…

Χρόνος δεν υπήρχε, ξεκίνησε το ΔΣ και η απορία έμενε γιατί κανένας μας δεν ρώτησε άμεσα «ποιος είσαι συναγωνιστή;»! Ίσως από τον φόβο του ελλείμματος μνήμης. Ίσως από το ωραίο παρουσιαστικό του! Τα τότε μαύρα μαλλιά μας έγιναν λευκά, μεταξένια! Στύβαμε το μυαλό μας αλλά δεν έβγαινε τίποτα!

Μας άκουσε όλους. Πριν την απόφαση ζήτησε να πει και αυτός την άποψή του. Στέρεα άποψη, πατούσε στα πόδια της, ταίριαζε και με τις σκέψεις των μελών του ΔΣ. Αφού κατέγραψε ο ΓΓ τη άποψη, τον ρωτάει για τα πρακτικά:

-πως σε λένε συναγωνιστή, για να το γράψω;

-είμαι ο Βαγγέλης…

Πριν πει το επίθετο, μια κοινή σκέψη κάναμε όλοι οι τότε νεώτεροι της εξορίας: «μα ποιος Βαγγέλης;»

-… ο Γκιουγκής!

-Ρε Βαγγέλη εσύ!!! Ρε Βαγγέληηηη!!! Όλοι με μια φωνή, χαμός το ΔΣ, η συνεδρίαση πήρε μια ανάσα, φωνές, χαρές, ερωτήσεις, μα πως και δεν σε καταλάβαμε;;;

Ποιο "έξυπνος" εγώ έκανα την απίστευτη… αποκάλυψη:

-ρε παιδιά ο Βαγγέλης μεγάλωσε!!! Γλυκά – πικρά χαμόγελα.

Μετά όλα έγιναν στα γρήγορα, οι αποφάσεις ομόφωνες και γύρω από τον Βαγγέλη οι τότε μικρότεροι. Σχεδόν συνομήλικος και ο Βαγγέλης ο Γκιουγκής από το Διδυμότειχο, που έπαιζε και ωραίο ποδόσφαιρο, και βόλεϋ, αγαπητός σε όλους. Με άλλους είχε να ιδωθεί 50 χρόνια, με άλλους 40 με άλλους λιγότερα.

Συγκίνηση, αναθυμήσεις, ιστορίες… κάπου μετά και κανένα δάκρυ στα κρυφά! Άλλα δεν λέω.

Οι συναγωνιστές του αντιδικτατορικού αγώνα έχουμε πάντα ένα μέταλλο βαθιάς αγάπης και δεσμού αγώνα μεταξύ μας. Κι όσα χρόνια κι αν περάσουν δεν φθείρεται, δυναμώνει.