Περί λαϊκής επανάστασης στη Ρουμανία

Μιλάμε για τη χώρα και ένα λαό που έχασε ό,τι λίγα είχε και δεν κέρδισε απολύτως τίποτα εξόν από περισσότερη φτώχεια και πείνα, με την ανατροπή Τσαουσέσκου. Μια χώρα που έχει στο σβέρκο της Γερμανό για πρόεδρο όπως στην Ουκρανία έχουν Αμερικανούς και ξένους για υπουργούς σε καίρια υπουργεία. Παντού η «επανάσταση» έφερε την ελευθερία των ξένων στο σβέρκο των λαών.

Είδα σειρά από βίντεο που παρουσιάζουν τη «λαϊκή εξέγερση» τέτοιες μέρες του ’89, στη Ρουμανία και την εκτέλεση, με απίστευτη σβελτάδα ένοχων συνωμοτών, των Τσαουσέσκου.

«Λαϊκή εξέγερση»! Όποια γνώμη και αν έχει κάποιος για το καθεστώς Τσαουσέσκου εκείνο που κάνει τα βίντεο χρήσιμα είναι ότι προδίδουν ένα τέλειο πραξικόπημα, καλά οργανωμένο από μυστικές υπηρεσίες, ξένα κέντρα και διεφθαρμένα στελέχη του κόμματος, του στρατού και του κράτους,  όχι για το λαό αλλά για να παλινορθώσουν τον καπιταλισμό. Και μιλάμε για μια «εξέγερση» τέλεια οργανωμένη  που το φωνάζουν τα βίντεο.

Δυνάμεις με στρατιώτες, τανκς, πολυβόλα, κανόνια, οπλισμένοι πολίτες αλλά φασιστών Ουκρανίας (τώρα τα καταλαβαίνουν μερικοί) και συνεχείς πυροβολισμοί κατά των «άλλων» δλδ των δυνάμεων του Τσαουσέσκου που δεν φαίνονται πουθενά και δήθεν μόνο αυτές σκότωναν, ενώ οι στρατιωτικές δυνάμεις των πραξικοπηματιών έριχναν… κουφέτα!

Μια μικρή διαδήλωση μόνο δείχνουν… αλλά και μεγάλη να ήταν 50 ή 100 χιλιάδες, οι διαδηλώσεις δεν ρίχνουν καθεστώτα, ρίχνουν κυβερνήσεις. Τα καθεστώτα τα ρίχνουν οργανωμένες δυνάμεις κατάληψης του κράτους. Λες και δεν το ξέρουμε από τον δικό μας Δεκέμβρη του ’44 ή και τον Δεκέμβρη του ’08 που κάποιοι νόμισαν ότι θα ρίξουν τον καπιταλισμό με διαδηλώσεις και εμπρησμούς.

Να και ένα απόσπασμα από άρθρο του  αντικομουνιστικού Spiegel, γραμμένο 20 χρόνια μετά, που μάλλον ταρακουνάει τους δήθεν επαναστάτες από αναδημοσίευση στο tvxs.gr με τίτλο: «Αναμνήσεις από τη ματωμένη επανάσταση στη Ρουμανία»

 «Καθώς το εξαγριωμένο πλήθος εισέβαλε στο κτίριο, ο Stanculescu οργάνωνε την διαφυγή του δικτάτορα και της γυναίκας του. Aρχικά διέταξε ένα ελικόπτερο να πετάξει στην οροφή του κτιρίου. Το ζεύγος Τσαουσέσκου κατάφερε να σωθεί συνοδευόμενο από δυο πολιτικά μέλη και δυο αστυνομικούς. Σύμφωνα με μαρτυρίες, τη στιγμή κείνη η Έλενα Τσαουσέσκου απευθυνόμενη στον υπουργό άμυνας του ζήτησε να φροντίσει τα παιδιά τους.

Η απόφαση του στρατηγού να αλλάξει στρατόπεδο και να ενωθεί με τους αντάρτες είναι μία από τις βασικές στιγμές της επανάστασης. Από τη νέα θέση του, διέταξε κρυφά το στρατό να επιστρέψει στους στρατώνες. Στο τέλος, ο ίδιος ο Stanculescu επέλεξε προσωπικά τους σκοπευτές που θα πραγματοποιούσαν την εκτέλεση.

Αλλά τότε οι Τσαουσέσκου είχαν ακόμη τρεις μέρες ζωής. Όταν το ελικόπτερο σταμάτησε στο εξοχικό τους στο Snagov, η Έλενα μάζεψε γρήγορα κάποια πράγματα ενώ ο σύζυγός της αναζητούσε τον επόμενο χώρο παραμονής τους. Κατόπιν πρότασης του πιλότου τους, επιβιβάστηκαν πάλι στο ελικόπτερο για ένα ταξίδι-οδύσσεια.

Σε αυτό το σημείο, οι «μάζες» λάμβαναν τις ομαδικές οδηγίες τους από το Studio 4 των κεντρικών της τηλεόρασης στο Βουκουρέστι. Ο ποιητής Mircea Dinescu είχε φτάσει εκεί περίπου στη 1 μ.μ. Μέσα στο χάος, δήλωσε: «Ο στρατός είναι μαζί μας. Ο δικτάτορας έχει διαφύγει. Ο Θεός έχει γυρίσει το πρόσωπό του προς τους Ρουμάνους και πάλι. Έχουμε κερδίσει».

Πολλοί από τους συναδέλφους του, σταδιακά άρχισαν να φθάνουν στο Studio 4 και σύντομα αποτέλεσαν τον πυρήνα του Εθνικού Μετώπου Σωτηρίας. Ανάμεσα σ’ αυτούς ήταν ο Silviu Brucan, ιδεολόγος κόμματος του Στάλιν τα τελευταία χρόνια και αργότερα πρέσβης της Ρουμανίας στις Ηνωμένες Πολιτείες και τα Ηνωμένα Έθνη. Εκεί βρισκόταν και ο γενικός στρατηγός Nicolae Militaru, ο οποίος πιστεύεται ότι συνωμότησε ενάντια στον Τσαουσέσκου τη δεκαετία του 1970, καθώς και ο Stanculescu, ο οποίος βρισκόταν διαρκώς σε τηλεφωνική επαφή με την ομάδα.

Σ’ αυτό το σημείο, στο σταθμό φτάνει ο Ιλιέσκου, αντίπαλος του Τσαουσέσκου για περισσότερο από 18 χρόνια, ο οποίος μετά από λίγες ώρες ανακοίνωσε στους εκατομμύρια τηλεθεατές την σύσταση του Εθνικού Μετώπου Σωτηρίας, με τον ίδιο στην θέση του αρχηγού. Διάφορες θεωρίες ειπώθηκαν σχετικά με το τι συνέβη τις μέρες που προηγήθηκαν την εκτέλεση των Τσαουσέσκου.

«Υπήρχε μεγάλη ένταση και έπρεπε να δημιουργηθεί ένας λόγος για να σκοτώσουμε τον Τσαουσέσκου», λέει ο Stanculescu, o οποίος προσθέτει πως «έπρεπε να ρωτήσω τον Ιλιέσκου». Η σιωπηρή κατηγορία που αποδίδει ο πρώην στρατηγός 20 χρόνια μετά οδηγεί και στο βασικότερο ζήτημα της επανάστασης. Αν οι «τρομοκράτες» εφευρέθηκαν και ήταν ελεγχόμενοι από το Εθνικό Μέτωπο Σωτηρίας, τότε η δίκη του Τσαουσέσκου έγινε μόνο για τα μάτια του κόσμου και οι θάνατοι δεκάδων αθώων ανθρώπων αποτελούν εγκλήματα, για τα οποία οι ηγέτες του πραξικοπήματος οφείλουν να λογοδοτήσουν.
Στις 24 Δεκεμβρίου του 1989 ο Stanculescu έλαβε διαταγές για να ξεκινήσει η δίωξη του δικτάτορα. Tην επόμενη ημέρα, δικαστές, εισαγγελείς και δικαστικοί πέταξαν κάτω από ένα πέπλο μυστικότητας για τα παραπήγματα του Τirgoviste, όπου οι Τσαουσέσκου κρατούνταν τις τελευταίες τρεις μέρες. Στα ελικόπτερα βρίσκονταν εκπρόσωποι του Εθνικού Μετώπου Σωτηρίας, ο Stanculescu και ο Carlan, ένας από τους τρεις εκτελεστές.

Ο Stanculescu διάλεξε τους τρεις εκτελεστές, τους οποίους ονόμασε «καθαρόαιμούς» και τους έδωσε τις εξής οδηγίες: «Τριάντα σφαίρες. Αυτόματο πυρ». Tα σώματα των Τσαουσέσκου τυλίχτηκαν σε μουσαμάδες και μεταφέρθηκαν πίσω στο Βουκουρέστι, όπου θάφτηκαν στο νεκροταφείο της Ghencea, σε χωριστά όμως σημεία το ένα από το άλλο.

Aπό εκείνη την στιγμή και έπειτα, οι βασικοί παράγοντες που οι ζωές τους διασταυρώθηκαν σε μια ιστορική στιγμή, θα χωριστούν και θα ακολουθήσουν διαφορετικά μονοπάτια»

ΥΓ-1 Να σημειώσω ότι το λεγόμενο «Εθνικό Μέτωπο» είχε συγκροτηθεί πολλούς μήνες πριν και οργάνωνε το πραξικόπημα μεθοδικά με προσεταιρισμούς διεφθαρμένων στελεχών του ίδιου του καθεστώτος με αντάλλαγμα μια νέα εξουσία του ιδιοτελούς ατομικού τους πλούτου (καπιταλιστικής) και απενοχοποίησης κάθε για κάθε διαφθορά.

ΥΓ-2 Τα ονόματα των δικαστών της δίκης και εκτέλεσης Τσαουσέσκου και τα πρόσωπά τους δεν δημοσιεύτηκαν ποτέ. Όμως ο εισαγγελέας της δίκης Νταν Βοϊνέα κατάγγειλε προσπάθεια δολοφονίας του μετά την δίκη για να μην αποκαλυφθεί τι συνέβη.  Ο δικαστής Τζίκα Πόπα που έχει την ευθύνη της δίκης αυτοκτόνησε δύο χρόνια αργότερα επηρεασμένος από την δίκη (κατά την οικογένειά του). 

ΥΓ-3 Οι νεκροί της «επανάστασης» που φτάνουν εκείνες της ημέρες απο τα δυτικά μέσα ενημέρωσης στους 70.000, τελικά αποδεικνύεται ότι αριθμός των ανθρώπων που δολοφονήθηκαν απο την Σεκιουριτάτε ήταν 91!. Συνολικά οι νεκροί  εκείνων των ημερών έφτασε τους 1.104 δηλαδή... 68.896 λιγότεροι! Σε αυτούς τους νεκρούς συμπεριλαμβάνονται νεκροί και από τις μάχες μεταξύ δυνάμεων των δύο πλευρών.

Τα βίντεο

http://www.onalert.gr/stories/roumania-25-xronia-apo-thn-aimathrh-epanastash/39465