Κρίσιμο σταυροδρόμι της ταξικής πάλης

Σε κρίσιμο σημείο έχει φτάσει η αντιπαράθεση της εργατικής τάξης με την εξουσία του κεφαλαίου. Αυτό που βλέπουμε με την επίθεση της κυβέρνησης κατά των εργαζομένων στο μετρό και στις αστικές συγκοινωνίες δεν είναι μια απλή αντιπαράθεση με συνδικαλιστικό περιεχόμενο. Είναι η σύγκρουση δύο τάξεων σε ένα από τα άπειρα μέτωπα που αντιπαρατίθενται. 

Το αποτέλεσμα της μάχης αυτής είναι κρίσιμο τόσο πολιτικά όσο και ψυχολογικά. Η αστική τάξη βρίσκεται ακόμη σε μεγάλη επίθεση κατά των εργατικών δικαιωμάτων και η εργατική τάξη βρίσκεται στις τελευταίες μάχες οπισθοφυλακών μετά την παγκόσμια ήττα της το 1989- 1990. Η εξέλιξη της μάχης αυτής θα κρίνει αν θα αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση στην ταξική πάλη με αναστροφή της φθίνουσας αντίστασης των εργαζομένων. Θα είναι αυτή μια απεργία που θα ανοίξει τους δρόμους που δεν κατάφερε να ανοίξει η ηρωικότερη απεργία των τελευταίων δεκαετιών, αυτή των χαλυβουργών;

Η επίταξη – επιστράτευση και η αστυνομοκρατία που αποφάσισε η κυβέρνηση είναι ένα από τα έσχατα μέσα που επιστράτευσε πολύ πρόωρα για τέτοιες μάχες. Δείχνει αν μη τι άλλο την απόφασή της να καταστείλει την αντίσταση στη γέννα της. Φαίνεται όμως ότι δεν της βγαίνει και προπαντός δεν υπολόγισε στην αλληλεγγύη των εργαζομένων και του λαού. Αυτή η αλληλεγγύη θα είναι αποφασιστικής σημασίας για το πού θα γύρει η πλάστιγγα. 

Ένα από τα ζητήματα που θέτει εκ των πραγμάτων αυτή η απεργία είναι και το ξεκαθάρισμα του συνδικαλιστικού κινήματος από τους υπηρέτες του συστήματος. Κάθε μέρα που περνάει οι μέρες του ξεπουλημένου και συμβιβασμένου συνδικαλισμού τελειώνουν. Έγινε πια παλιοσίδερα. Δεν θα μπορεί τώρα να είναι και με την εξουσία και «με τους εργαζόμενους». Το ποτάμι της ταξικής πάλης θα τους συμπαρασύρει και πολλές συνειδήσεις συνδικαλισμένων εργατών θα τις ωριμάσει ταχύτατα σε ταξική κατεύθυνση. 

Η κατάληξη αυτής της μάχης είναι αντικειμενικά κρίσιμη και για την μεταβολή στους πολιτικούς συσχετισμούς δυνάμεων και αυτό εντελώς ανεξάρτητα από το τι πολιτική θέση έχουν οι απεργοί. Θα φανεί ένα φως που λέει πως ο λαός μπορεί; Τότε θα αρχίσουν και οι πολιτικές μεταβολές προς το κομμουνιστικό κίνημα που φαινομενικά έχουν βαλτώσει.