«Δεν πληρώνω»!

.
Από «Το γράμμα της σύνταξης» της κλαδικής εφημερίδας των Μηχανικών Αυτοκινήτου "ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ", τεύχος Ιανουαρίου 2011.

Ο κόσμος σε αναβρασμό

Η παγκόσμια οικονομική κρίση άρχισε να μετατρέπεται σε παγκόσμια κοινωνική κρίση με ραγδαίους ρυθμούς. Ήταν ζήτημα χρόνου να γίνει αυτό μετά από την απόφαση όλων σχεδόν των κυβερνήσεων του κόσμου να επιλέξουν, ως δρόμο εξόδου από τη κρίση, την περιστολή των κοινωνικών δαπανών, των μισθών, των συντάξεων με παράλληλη αύξηση των φόρων και των τιμών βασικών προϊόντων διατροφής και ενεργειακών προϊόντων, σε παγκόσμιο επίπεδο.


Ανατροπές
Τα πρώτα κρούσματα μεγάλων συγκρούσεων τα είδαμε να γίνονται σε χώρες της περιφέρειας όπως της Αφρικής και της Μ. Ανατολής. Ολόκληρα καθεστώτα που φάνταζαν ατράνταχτα κατέρρευσαν κάτω από την εξέγερση των πεινασμένων και καταπιεσμένων λαών.


Στην Ευρώπη αρχίζουν να συσσωρεύονται σύννεφα που προμηνύουν καταιγίδα. Οι κυβερνήσεις όμως ατάραχες σχεδιάζουν και ξανασχεδιάζουν πως θα σώσουν τα δάνεια των τοκογλύφων – δανειστών και τα κεφάλαια των τραπεζών.

Πολιτικές
Ακόμη και συνταγματική καθιέρωση ατέρμονης λιτότητας «για να σωθούν οι χώρες» από τη.. κρίση σχεδιάζουν! Θέλουν να βυθίσουν στη κρίση για δεκαετίες ολόκληρους λαούς, προκειμένου να μη χάσουν οι «αγορές» και οι δανειστές. Περικόπτουν τα πάντα στο όνομα της «σωτηρίας της πατρίδας». Απαιτούν νομοταγείς πολίτες την ώρα που αθετούν κάθε υπόσχεση και παραβιάζουν κάθε έννοια πολιτικής νομιμότητας και ηθικής με τις πολιτικές τους.

Κοινωνκή κριση
Η ανεργία αυξάνεται, η αγορά στεγνώνει, οι φόροι εκτινάσσονται, η απασχόληση, η Παιδεία, η Υγεία και τα νοσοκομεία ασθενούν βαρέως και ζητούν από τα θύματα υπομονή. Υπομονή γιατί; Για ένα μέλλον με ατέρμονη λιτότητα και συνεχή παράδοση του πλούτου που παράγουμε στους δανειστές; Χωρίς καμιά αναπτυξιακή αχτίδα; Χωρίς εισόδημα σήμερα και χωρίς σύνταξη και φάρμακα αύριο; Με τέτοια κατάσταση και τέτοια προοπτική τι έχουμε να χάσουμε εκτός από το μαύρο μέλλον;


Δεν είναι τυχαίο λοιπόν που η χώρα βρίσκεται σε κατάσταση χάους. Οι απεργίες και οι κινητοποιήσεις άλλοτε από τους απλήρωτους και απολυμένους εργάτες, άλλοτε από τους εκπαιδευτικούς, από τους δημόσιους και ιδιωτικούς υπαλλήλους, από τους γιατρούς και τους φαρμακοποιούς, από τους φορτηγατζήδες και τους αγρότες, από τους εργαζόμενους στις συγκοινωνίες και τους συμβασιούχους που χάνουν τη δουλειά τους, είναι πλέον το μόνο μέσο που έμεινε ως «διάλογος» με μια κυβέρνηση που λαμβάνει εντολές από τη τρόικα και τις μεταβιβάζει κατά διαταγήν στο λαό, ενίοτε χωρίς να τις περνάει από τη Βουλή!

"Δεν πληρώνω"
Μέσα σε αυτές τις συνθήκες ένα μεγάλο μέρος του πληθυσμού ζει σε απελπισία. Και για να επιβιώσει αναγκάζεται να πει: «δεν πληρώνω»! Η κυβέρνηση έσπευσε να τους συκοφαντήσει ως «τζαμπατζήδες»! Λες και δεν ήταν οι ίδιοι πολίτες που μέχρι χθες πλήρωναν. Όμως ας μην υποτιμά αυτές τις απλές αντιδράσεις η κυβέρνηση. Το κίνημα «δεν πληρώνω» εύκολα γίνεται δεν υπακούω και κατόπιν δεν προσκυνάω. Και αν οι διάφορες ομάδες του πληθυσμού που τώρα κινητοποιούνται αποσπασματικά, συνενωθούν με αυτά τα κινήματα του απλού κόσμου, τότε το ποτάμι που έρχεται θα σαρώσει τα πάντα.


Αν η κυβέρνηση δεν έβγαλε συμπεράσματα, πώς μετά από 30 χρόνια, καθεστώτα που οι λαοί τα προσκυνούσαν, όπως της Τυνησίας και της Αιγύπτου, μέσα σε μέρες έγιναν μισητά από τους υποτελείς τους και ανατράπηκαν, καλό θα είναι να τα βγάλει όσο είναι καιρός.



Το νόμιμο δικαίωμα των λαών

Ο κόσμος της Ελλάδας και του πλανήτη βρίσκεται σε αναβρασμό. Παλιές αξίες και εξουσίες πέφτουν μπροστά στην ανάγκη των λαών για επιβίωση. Όσα μέτρα και αν λαμβάνουν, αν δεν είναι δίκαια και δεν νομιμοποιηθούν στη συνείδηση του λαού, θα καταρρεύσουν αργά ή γρήγορα. Καμιά νομιμότητα δεν μπορεί να σταθεί μπροστά στο νόμιμο δικαίωμα των λαών να επιβιώσουν και να ζήσουν αξιοπρεπώς.