Ο "ηθικός" καπιταλισμός….

• Ένα βίντεο - εκπομπή της «Χρεοκρατίας» με κατάληξη την Ε.Λ.Ε.

Μπορεί να πικράνω μερικούς αλλά δεν σκοπεύω να μη πω τη γνώμη μου. Άλλωστε την έλεγα και σε χαλεπούς καιρούς όταν χλευάζονταν η γνώμη ενός μαρξιστή για τον αμετάλλακτο καπιταλισμό, την κρίση που «δεν υπήρχε» αλλά θα έρχονταν και το χρηματιστήριο που δεν καταλάβαινα ότι «φέρνει μόνο κέρδη» και δεν παγιδεύει τη φτώχεια.

Βλέποντας κι εγώ, όπως πολλοί άλλοι, το βίντεο – εκπομπή του Άρη Χατζηστεφάνου http://debtocracy.gr/ θα περίμενα μια πραγματικά εναλλακτική ενημέρωση. Για να πω την αλήθεια απογοητεύθηκα. Σχεδόν τίποτα δεν ήταν καινούριο. Αυτό όμως ήταν το λιγότερο.

Σε όλη την εκπομπή ήταν ολοφάνερη η προσπάθεια να κατευθνεί ο ακροατής στη λύση του «καλού και ηθικού καπιταλισμού» ο οποίος επιβάλλεται ΚΑΙ με την πίεση - εξέγερση του λαού και ο οποίος με «καλούς και ηθικούς» ηγέτες εξοβελίζει τον κακό τοκογλυφικό καπιταλισμό και λύνεται το πρόβλημα.


Για έναν απλό άνθρωπο που αγωνιά και πνίγεται στην κρίση δεν ήταν κακή η εκπομπή. Ήταν όμως το «μικρότερο κακό» μέσα σε ένα σύστημα που έχει στο DNA του την εκμετάλλευση, την κλοπή του ιδρώτα των εργαζομένων και των λαών. Ένας πραγματικός βρικόλακας για τον οποίο ετοιμάζουμε ηθικές λύσεις!


Το χειρότερο ήταν ότι τόσοι άνθρωποι, τόσες δηλώσεις και τόσα γεγονότα παρουσιάστηκαν για να καταλήξουν σαν μοναδική λύση για το χρέος στην Επιτροπή Λογιστικού Ελέγχου! Το σύστημα μένει στη θέση του, απείραχτο. Το διορθώνουμε και μετά… έτοιμο και πάλι να επαναλάβει τον εαυτό του και να κατασπαράξει τους λαούς με νέα προβιά.


Παρά τους ύμνους στη λαϊκή αντίσταση απέναντι στο χρέος σε διάφορες χώρες, παρά τις στάσεις πληρωμών, παρά την άρνηση και το «κούρεμα», οι ειδήμονες δεν ανέλυσαν ποια είναι η κατάσταση αυτών των λαών. Μήπως σήμερα είναι καλύτερα από ότι πριν καταχρεωθούν και κατόπιν αρνηθούν το χρέος; Όχι! Οι Φαβέλες της φτώχειας βασιλεύουν. Την ανάπτυξη, του ΑΕΠ όπου επιτεύχθηκε, την καρπώνεται η νέα τάξη καπιταλιστών που σταδιακά θα μοιάσει με αυτή που αντικατέστησε ("νέα τζάκια"...). Δειλά - δειλά θα ξανα-προβάλλουν οι καλοθελητές ντόπιοι και διεθνείς τοκογλύφοι - δανειστές. Ο εθνικός πλούτος θα γίνει και πάλι αντικείμενο ξεπουλήματος και γιατί να μη γίνει αν καταφέρουν και κοιμίσουν το λαό με τα νέα μέσα ενημέρωσης του διαδικτύου και του μεσσιανισμού που στο μεταξύ θα δημιουργήσουν;


Ένα από τα επικίνδυνα σημεία της εκπομπής ήταν η υπεπροβολή των προσώπων – κυβερνητών που ανέλαβαν να ξελασπώσουν τις χώρες τους από το χρέος. Προετοιμασία μεσσιανισμού για εδώ; Και τι θα σώσουν αυτοί οι κυβερνήτες πρώτα, το σύστημα ή τον λαό; Γιατί στο τέλος, εκ των πραγμάτων φαίνεται να σώζουν το σύστημα από τις ανεξέλεγκτες λειτουργίες και την αυτοκτονία του.

Κάποιες από τις αλήθειες που ακούστηκαν, όπως ότι καπιταλισμός δεν γίνεται χωρίς κρίσεις και ότι το χρέος είναι πολιτικό πρόβλημα και πεδίο ταξικής πάλης, δεν άλλαζαν την όλη εικόνα της εκπομπής αφού και αυτοί που το έλεγαν, το έλεγαν σαν τσόντα αλήθειας σε άλλες τοποθετήσεις τους. Περιττεύει φυσικά να πω ότι έλεγαν αυτό που ο Μαρξ είπε πριν 160 χρόνια.

Κάποιες άλλες κορώνες ελληνοκεντρικές και πατριωτικές που έμπλεκαν το ταξικό με το εθνικοαπελευθερωτικό, τύπου «Σπίθας», μάλλον τροφή για σύγχυση έδιναν, παρά για λύση του προβλήματος. Γιατί το θέμα είναι η κατάληψη της εδώ εξουσίας που κατέχει η μονοπωλιακή αστική τάξη ως συγκοινωνούν δοχείο με τη παγκόσμια κεφαλαιοκρατική τάξη και όχι ο (οικονομικός και όχι μόνο) πόλεμος κατά των άλλων κρατών και λαών.

Γενικά απογοητεύθηκα. Σε μια εποχή που το σύστημα πρέπει να δεχτεί το σύνολο της κριτικής σε μια κατεύθυνση ανατροπής του, με τη βαριά κατηγορία ότι είναι αθεράπευτος βρικόλακας και όποια θεραπεία και αν του κάνεις πάλι βρικόλακας θα είναι, ακούμε λύσεις για τον ηθικό καπιταλισμό που θα εκτοπίσει τον ανήθικο!


Σήμερα, αν η λύση δεν περιέχει σαν τελική πρόταση την ανατροπή του καπιταλισμού, είναι λύση θεραπείας του καπιταλισμού. Έχουν περάσει οι εποχές των αυταπατών που οδήγησαν σε τραγικά αποτελέσματα με τους πολέμους μεταξύ λαών και κρατών, ως τελική λύση εξόδου από τη κρίση. Ας μην αφήσουμε τους λαούς να ξαναπάνε σε τέτοιες λύσεις – σφαγεία όπως ήδη το βλέπουμε να γίνεται στους περιφερειακούς πολέμους ανατροπών των παγκόσμιων επιρροών και συσχετισμών. Το χρέος είναι τμήμα και αποτέλεσμα της γενικής κρίσης του συστήματος, δεν είναι αυτοτελές πρόβλημα να το λύνεις με τεχνικοπολιτικές μεθόδους.