Μερικές αλήθειες απο το ΚΚΕ

.
Ας πούμε ότι πολλοί είναι εκείνοι οι αριστεροί που διαφωνούν με τις πρακτικές και τις πολιτικές του ΚΚΕ. Κάποιοι μάλιστα το μηδενίζουν εφ’ όλης της ύλης. Κάποιοι το θεωρούν «ανεγκέφαλο», καθυστερημένο, «στον κόσμο του», δογματικό και πάνω απ’ όλα «Τροχοπέδη στην Επανάσταση» για την οποία ίσως πιστεύουν ότι όλα είναι έτοιμα αλλά τη…. καθυστερεί το ΚΚΕ ή ακόμη χειρότερα αρνείται πεισματικά να τη κάνει για… λογαριασμό τους! Φυσικά μέσα στις κριτικές είναι και γιατί δεν κάνει το «άνοιγμα στις μάζες», οι συμμαχίες, το μέτωπο κλπ, για τα οποία γίνεται έντονη συζήτηση.


Δεν είναι τίποτα έξω από τις συζητήσεις και τον ιδεολογικό και πολιτικό αγώνα. Για να γίνει όμως αυτός ο αγώνας ουσιαστικός και να δώσει αποτέλεσμα για εμάς τους αριστερούς καλό είναι να ξέρουμε και τι λέει το ΚΚΕ.


Αντί σχολίων και κριτικών που μπορεί να ακολουθούσουν για τη σχέση λόγων και έργων, θα παραθέσω αυτή τη φορά κάποια αποσπάσματα από τη συνέντευξη της Αλ. Παπαρρήγα στις 13/4/2011. Ορισμένα από αυτά αποτελούν αυτοτελώς απάντηση σε πολλά ερωτήματα που τίθενται για το ΚΚΕ και τις θέσεις του. Ανεξαρτήτως πως τα αντιλαμβάνεται αυτά ο καθένας κανείς δεν μπορεί να πει ότι δεν έχουν ειπωθεί έτσι ακριβώς.

"Ο λαός μέσα από τον καθημερινό του αγώνα αρχίζει να προσβλέπει στη ριζική ανατροπή της πολιτικής εξουσίας, στη ριζική αλλαγή, να βλέπει το στόχο για λαϊκή εξουσία και λαϊκή οικονομία…


Δε χάνουν καθόλου οι αγώνες την αξία τους. Απλώς πρέπει να πάρουν ένα άλλο νόημα. Οι αγώνες που χρειάζονται σήμερα δεν μπορεί να είναι οι συνηθισμένοι αγώνες που ζήσαμε τη μεταπολίτευση ή και πριν τη μεταπολίτευση. Αυτοί δε φτάνουν…. Οι αγώνες για να μπορέσουν να παίξουν το ρόλο τους πρέπει να έχουν άλλο στόχο και διαφορετική προοπτική. Αλλιώς, πραγματικά αυτοί οι αγώνες θα έχουν αναποτελεσματικότητα.


Κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Δεν πέσαμε έξω σε τίποτα.


1999: Με πρόταση του ΚΚΕ γίνεται Διεθνής Συνάντηση Κομμουνιστικών Κομμάτων στην Αθήνα, με θέμα την καπιταλιστική κρίση. Γιατί το κάναμε αυτό; Έτσι μας ήρθε να βρούμε ένα θέμα της μόδας; 1999. Λέμε, η ελληνική καπιταλιστική οικονομία οδεύει προς την κρίση υπερσυσσώρευσης κεφαλαίων. Λέμε, θα ενταθεί η πολιτική ένταση του βαθμού εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης - είναι γραμμένα αυτά - η πολιτική διαχείρισης του συστήματος θα τεντώσει στα άκρα της την προσέλκυση κεφαλαίων και ταυτόχρονα την εξαγωγή κεφαλαίων που θα οδηγήσουν σε μια επόμενη φάση στην ύφεση. Η Ελλάδα βάδιζε προς την κρίση.

Δεν μπορούσες να προβλέψεις, αν θα ήταν το 2005, το '06, το '07. Την ώρα που μιλούσαν όλα τα άλλα κόμματα για τη σωτήρια ένταξη της Ελλάδας στην ΟΝΕ, για τη σύγκλιση, για την Ελλάδα στο "σκληρό πυρήνα".


Το καλοκαίρι του '97 έχουμε το μεγάλο σεισμό των τίγρεων της Νοτιοανατολικής Ασίας. Το '98 έχουμε τη Ρωσία. Και μιλάμε τώρα για σεισμούς, οι οποίοι χτύπησαν τα χρηματιστήρια όλου του κόσμου, μέχρι και των ΗΠΑ. Και μετά, στη συνέχεια έχουμε την τρίτη στη Λατινική Αμερική. Ηταν φανερό πού θα πήγαιναν τα πράγματα στην Ευρώπη αργά ή γρήγορα.


Ποιο κόμμα μίλησε, λοιπόν, για την επερχόμενη κρίση; Ποιο κόμμα μίλησε για την ετοιμασία του λαού να αντιπαλέψει αυτήν την κατάσταση;


Η κρίση βρίσκεται στο σύστημα


Τι θα πει δηλαδή "κρίση"; Εδώ, στην Ελλάδα λένε, λένε, λένε. Ποια είναι η αιτία της κρίσης; Είναι καίριο ζήτημα. Γιατί ανάλογα με την αιτία είναι και η διέξοδος. Και αρχίζουν: Η κακή διαχείριση, φταίνε τα σκάνδαλα, φταίνε οι υπουργοί, φταίνε οι λογιστάδες και λογιστάκοι. Μετά προχωρούν και λίγο παραπέρα: Φταίει το παγκόσμιο χρηματοπιστωτικό σύστημα και φταίνε και οι κερδοσκόποι. Τι είναι οι κερδοσκόποι; Αναπόσπαστο στοιχείο του καπιταλιστικού συστήματος. Είναι οι κερδοσκόποι στο χώρο της χρηματαγοράς. Επιχειρήσεις είναι και αυτές. Και τράπεζες είναι, και βιομήχανοι είναι που μέχρι να ξαναρχίσουν την παραγωγή από την αρχή δίνουν τα λεφτά τους στις τράπεζες για να τα τοποθετήσουν σε μετοχές, σε ομόλογα, τα "τοξικά", τα μη "τοξικά" κ.λπ.


Η κρίση ακριβώς βρίσκεται στην καπιταλιστική παραγωγή και στο απόλυτο κίνητρό της, το καπιταλιστικό κέρδος. Παράγουν, παράγουν, παράγουν με κίνητρο το κέρδος. Με συνθήκες αναρχίας, με ανταγωνισμό, με υπερεκμετάλλευση των εργαζομένων... Ε, από ένα σημείο και μετά η αλυσίδα σπάει. Και εκφράζονται, βεβαίως, και στη χρηματαγορά, στη σφαίρα της κυκλοφορίας όλες αυτές οι αντιφάσεις, αγοράζουν μετοχές, αγοράζουν ομόλογα, σπάει κάποια στιγμή ο κρίκος της αλυσίδας και αρχίζει: Απούλητα εμπορεύματα, απαξιώνουν τα μηχανήματα, κλείνουν επιχειρήσεις μεγάλες - μικρές δε συζητάμε, και μεγάλες και μεσαίες επιχειρήσεις, πρώτες ύλες μένουν αναξιοποίητες.


Καταστροφή παραγωγικών δυνάμεων


Διέξοδος από την κρίση την καπιταλιστική πρώτον, εμείς θα το πούμε επιστημονικά, είναι καταστροφή, απαξίωση, των παραγωγικών δυνάμεων. Η βασική παραγωγική δύναμη που είναι η εργατική δύναμη καταστρέφεται. Πώς καταστρέφεται; Με την ανεργία, με τις εργασιακές σχέσεις, με την εντατικοποίηση, με τη μείωση των μισθών. Και καταστρέφεται και μένουν αυτά που την περίοδο της κρίσης παθαίνει και μετά την ανάκαμψη, είναι προϋπόθεση για την ανάκαμψη η καταστροφή της παραγωγικής δύναμης. …


Και η μεγαλύτερη καταστροφή που παθαίνουν οι εργαζόμενοι είναι ότι καταστρέφονται και αναπτυξιακές δυνατότητες της χώρας. Και αυτές οι αναπτυξιακές δυνατότητες που απαξιώνονται, τις έχουμε γράψει από τη σελίδα 12 και μετά. Εκεί δίνουμε λίστα τι έχουμε σε ορυκτό πλούτο, τι έχουμε σε εγχώριες ενεργειακές πηγές, όλες τις αναπτυξιακές δυνατότητες. Αυτές υπονομεύονται. Είτε δεν αξιοποιούνται καθόλου, είτε αξιοποιούνται όπως ο χρυσός, ας πούμε, πάνω στη Χαλκιδική, από ιδιώτες κ.λπ.


Αναπόφευκτη η καταστροφή κεφαλαίου


Δε φτάνει αυτό. Θα καταστραφεί και ένα μέρος του κεφαλαίου. Θα υποτιμηθεί, θα απαξιωθεί. Αυτή είναι η χρεοκοπία, η οποία έχει ξεκινήσει. Βεβαίως, δεν έχει ολοκληρωθεί και πρέπει να ολοκληρωθεί. Δε βγαίνει αλλιώς η Ελλάδα από την κρίση.


Αντικειμενικά ένα μέρος του κεφαλαίου πρέπει να υποτιμηθεί, έχει ξεκινήσει η υποτίμηση. Θέλουν όμως να το κάνουν προγραμματισμένα για να δουν πώς θα επιμερίσουν το κόστος. Γιατί δεν γίνεται υποτίμηση μέσα στην Ελλάδα μόνο. Η υποτίμηση στην Ελλάδα θα έχει συνέπειες, είναι διεθνοποιημένη, είναι σε ευρωπαϊκό επίπεδο, είναι διασυνδεδεμένες οι οικονομίες.


Ανάπτυξη


Λένε να κάνουμε ανάπτυξη. Τι ανάπτυξη; Δεν πρόκειται κανείς να επενδύσει αν δεν ολοκληρωθεί η ελεγχόμενη, για το λαό είναι ανεξέλεγκτη η χειροτέρευση, για το κεφάλαιο θα είναι ελεγχόμενη, γιατί εκεί πρέπει να επιμεριστεί η ζημιά.


Εμείς ακριβώς λέμε το εξής: Έχει αυτές τις αναπτυξιακές δυνατότητες η Ελλάδα, αλλά αυτές όταν ανήκουν στα μονοπώλια, στους επιχειρηματίες, άλλες δε θα αναπτυχθούν καθόλου, γιατί τους συμφέρει να κάνουν επενδύσεις στο εξωτερικό, γιατί συγκεντρώνουν τις επενδύσεις εκεί που υπάρχει μεγάλη κερδοφορία, αυτό είναι το κίνητρο.

Πόλεμος


Και, τέλος, να μην ξεχάσω το εξής πράγμα, η διέξοδος απ' την κρίση υπέρ του καπιταλισμού είναι άμεσα και σίγουρα συνδεδεμένη με τον πόλεμο. Πρώτος παγκόσμιος, μεσοπόλεμος, κρίση, δεύτερος παγκόσμιος πόλεμος, όλοι αυτοί οι πόλεμοι που γίνονται αυτήν την περίοδο σχετίζονται με την κρίση, με τον ανταγωνισμό. Δεν μπορεί, δηλαδή, να εκλείψει ο πόλεμος και η κρατική καταστολή και βία.

Βουλευτές

Και πρέπει να σας πως χωρίς να το αναλύσω τώρα, έχουμε διαφορά και στη μορφή του πολιτικού συστήματος.
Εμείς υποστηρίζουμε ότι οι αντιπρόσωποι του λαού, αυτό που λέμε σήμερα βουλευτές, πρέπει να βγαίνουν μέσα απ' τις παραγωγικές μονάδες. …. Θα είναι ανακλητοί, θα βγαίνουν από μικρό χώρο και θα ανακαλούνται από τα κάτω, δεν θα είναι ούτε αιώνιοι ούτε στα όρια της θητείας τους. Θα ελέγχονται σε πολύ μικρή κλίμακα, από κάτω. Αγγελούδια ποτέ δεν θα είμαστε όλοι, κάπου θα στραβώνει, κάποιοι άνθρωποι θα υστερούν ας πούμε σε ηθική, σε συνείδηση, αυτά τώρα δεν μπορείς να κάνεις κυνήγι μαγισσών πρέπει να έχεις τέτοιους θεσμούς, δηλαδή είναι η διαφορετική αντίληψή μας για τους θεσμούς.


Και φυσικά οι αντιπρόσωποι του λαού, θα δουλεύουν το πρωί στη δουλειά τους, αυτοί που θα είναι υπουργοί είναι διαφορετικά, χρόνος ελεύθερος το απόγευμα να ασκούν τον εργατικό έλεγχο. Εδώ, όλο εκσυγχρονίζουν το σύστημα, αλλά προτείνουμε την κατάργηση των βουλευτικών συντάξεων και δεν το δέχονται. Θα κάνουν λέει πόθεν έσχες των βουλευτών μα άμα δεν ονομαστικοποιούνται οι μετοχές τι πόθεν έσχες; Και μπορώ να έχω μετοχές και να είναι ανώνυμες».


Μέτωπα


Για την ΕΔΑ... Και εδώ έγινε σοβαρό λάθος. Διότι ο συνασπισμός κομμάτων έγινε κόμμα και όταν ένας συνασπισμός κομμάτων γίνεται κόμμα, τότε βεβαίως θεωρεί ασυμβίβαστη τη συμμαχία του με το ΚΚΕ, με τους κομμουνιστές. Και τα ίδια έγιναν και το 1989. Φτιάξαμε ένα συνασπισμό και μόλις ανέτειλε ο ήλιος άντε να τον κάνουμε κόμμα. Τα ίδια έχουν γίνει τώρα με τον ΣΥΡΙΖΑ. Έφτιαξε ο Συνασπισμός το ΣΥΡΙΖΑ, πρωτοστάτησε... να γίνουμε κόμμα...


Λόγια και έργα


…όποιος βουλευτής του ΠΑΣΟΚ είναι αντίθετος με αυτή την πολιτική, παραιτείται και από τη βουλευτική του ιδιότητα και περνάει με το λαό ανοιχτά. Ας πάει στο λαϊκό κίνημα και να ξεκινήσει μαζί με το λαό.


Ο Πρόεδρος της Δημοκρατίας έπρεπε λέει να αναπέμψει. Βεβαίως έπρεπε. Αλλά, με συγχωρείτε, η διαφάνεια και η αναπομπή θα έλυνε το ζήτημα; Και οι έντιμοι και καλοί πολιτικοί; Γιατί πάλι θα σας θυμίσω ότι το 1989-1991 ήταν στην κορύφωσή της η συζήτηση για τους δεινόσαυρους της πολιτικής. Σήμερα βλέπεις μια σειρά νεότατους ανθρώπους. Ένα μεγάλο μέρος της Βουλής έχει ανανεωθεί. Λοιπόν; Η ηλικιακή ανανέωση είναι το πιο φυσιολογικό πράγμα, αυτό δεν σημαίνει ότι ήρθε και η πολιτική αλλαγή.

Εκχωρήσεις


Εμείς είμαστε αντίθετοι στην εκχώρηση κυριαρχικών δικαιωμάτων. Εφόσον υπάρχει η εθνοκρατική οργάνωση, υπάρχει το ξεχωριστό κράτος μέσα στις συνθήκες του ιμπεριαλισμού, πρέπει να έχεις σύνορα και πρέπει να έχεις κυριαρχικά δικαιώματα, ΑΟΖ, υφαλοκρηπίδα και όλα.


Τεχνοκράτες


Τώρα υπάρχουν και σχολές σκέψης που λένε: Τεχνοκράτες. Δηλαδή οι τεχνοκράτες δεν θα έπαιρναν πολιτικά μέτρα; Τι είναι οι τεχνοκράτες, τεχνοκρατικό είναι το πρόβλημα; Τα ίδια μέτρα που θα πάρει ο πολιτικός θα πάρουν και οι τεχνοκράτες".