Η αυτοέκπτωση του χώρου ΣΥΡΙΖΑ από την πολιτική ζωή με την θορυβώδη αποσύνθεσή του και η επαναλαμβανόμενη στασιμότητα του ΠΑΣΟΚ θέτουν νέα ζητήματα κομματικής - πολιτικής ανασύνθεσης, εκπροσώπησης και διαχείρισης ενός όγκου «δημοκρατικών – προοδευτικών» ψηφοφόρων που κυμαίνεται στο 40-45% του εκλογικού σώματος.
Κανένα κόμμα και οργάνωση στο χώρο, πέρα και από ΣΥΡΙΖΑ - ΠΑΣΟΚ δεν έχει τα εχέγγυα μιας καθολικής διαδοχής όλων με προοπτική κυβερνητικής εξουσίας. Τα προηγούμενα ταχείας σχετικά ανόδου όταν επελέγησαν να αναλάβουν, όπως του ΠΑΣΟΚ και του ΣΥΡΙΖΑ πήραν χρόνια για να «ωριμάσουν» και να αποκτήσουν την πιστοποίηση φερέγγυου διαχειριστή των πολιτικών πραγμάτων της αστικής τάξης με ταυτόχρονη αποδοχή της έξωθεν καλής μαρτυρίας των επικυρίαρχων ΗΠΑ, ΕΕ, ΝΑΤΟ, ΔΝΤ κλπ.
Τώρα η αστική τάξη καλείται μέσα σε λίγα χρόνια να ετοιμάσει εναλλακτικό πακέτο της δεξιάς και της ακροδεξιάς με όλες της «αρετές» που είχαν ΣΥΡΙΖΑ και ΠΑΣΟΚ κατά την εκκίνηση ανόδου στην κυβερνητική εξουσία.
Το βαρέλι της «αριστεράς» τρύπησε στον πάτο από το ξύσιμο και το ξεπούλημα ιδανικών, δεν υπάρχουν ούτε πρόσωπα, ούτε φερεγγυότητα, ούτε πρότερη καλή ιστορία για να στηθεί κάτι νέο με τα ίδια παλιά υλικά.
Το ΠΑΣΟΚ έχασε τον καιρό από τα μνημόνια ακόμη και σταδιακά μετατρέπεται σε ζόμπι προσπαθώντας να πείσει ότι υπάρχει. Για την αστική τάξη όμως φαίνεται πως «δεν υπάρχει» και δεν θα επενδύσει πλέον πάνω του τις ελπίδες και τα επιδιωκόμενα κέρδη της.
Ο χώρος είναι κινούμενη άμμος μέχρι να βρεθεί το νέο πρόσωπο με «νέα ιδανικά» και πιστό στην ίδια παλιά πολιτική εκμετάλλευσης του λαού με αντάλλαγμα υποσχέσεις και μοίρασμα αυταπατών. Τότε και πάλι θα έχουμε τα γνωστά φαινόμενα «ενθουσιώδους ανόδου» για να παιχθεί και πάλι το γνωστό έργο αστικής διακυβέρνησης, αν δεν τους προλάβει η «κοινοβουλευτική» ακροδεξιά ως πιστότερος υπηρέτης των καπιταλιστών.
Θα μου πείτε γιατί έχω έξω από τις διαδικασίες το ΚΚΕ. Για τον απλούστατο λόγο ότι δεν προσφέρεται να παίξει το ίδιο παιχνίδι των αστικών κομμάτων για να βρεθεί στην κυβέρνηση πουλώντας τα ίδια ψέματα και τις αυταπάτες των αστικών κομμάτων.
Δεν θα διακηρύξει ότι με «δημοκρατικό μέτωπο» με άλλες «προοδευτικές δυνάμεις» θα διώξει ΝΑΤΟ, ΕΕ, βάσεις, ΔΝΤ, μνημονιακούς νόμους κλπ, θα δώσει αυξήσεις χωρίς να ανατρέψει τους καπιταλιστές, θα έχει δωρεάν δημόσια υγεία παιδεία, θα μειώσει τις τιμές, θα πατάξει τη διαφθορά, θα διώξει τους κλέφτες και μιζαδόρους, ούτε θα κάνει το ΟΧΙ του λαού ΝΑΙ της αστικής τάξης και όλα αυτά χωρίς να ανατρέψει τον καπιταλισμό! Άλλωστε δεν έχει νόημα να το κάνει γιατί οι προηγούμενοι που κυβέρνησαν είπαν όλα τα παραπάνω και μετά έκαναν ακριβώς τα αντίθετα! Και όσοι νομίζουν ότι τώρα μπορούν να έχουν ένα κόμμα, έστω ένα ΚΚ, που θα τα έκανε όλα και πάλι χωρίς να ανατρέψει τίποτα, δεν ψάχνουν για «κόμμα του λαού», αλλά, αραγμένοι στον καναπέ, ψάχνουν για «σωτήρα» που θα τους πουλήσει αυταπάτες και θα τους «κάψει» πάλι.
Το πέρασμα από ένα αστικό κόμμα σε ένα ΚΚ εμπεριέχει ένα τεράστιο ποιοτικό άλμα για όποιον το επιλέγει, κάτω από το οποίο υπάρχει η άβυσσος των βασάνων που επιβάλει η αστική τάξη σε όποιον το αποτολμήσει. Η ιστορία δεν διαγράφεται και μιλάει με το βάσανα και το αίμα όσων τόλμησαν.
Μη ρωτάτε γιατί το ΚΚΕ δεν κερδίζει αυτούς που χάνουν τα κόμματα της ταξικής καπιταλιστικής εξουσίας, τα οποία πουλάνε αυταπάτες, αυτή έχει τρόπους να τους «πείσει» να τα ψηφίζουν. Το είδαμε άπειρες φορές να ψηφίζουν τέτοια κόμματα αυτοί που τους λες ότι θα τους κόψουν τη σύνταξη, το μεροκάματο, τις παροχές υγείας… αλλά «δεν ακούν» δεν τολμάνε δηλαδή… και πάλι αυτούς ψηφίζουν! Αυτό θα πει «πείθονται» από τη δύναμη της εξουσίας! Και το σύστημα «νομιμοποιείται» και αναπαράγεται αενάως μέχρι την ανατροπή του.
Για τα ΚΚ άλλος είναι ο δρόμος ικανοποίησης των λαϊκών αναγκών. Ο δρόμος του αγώνα, όχι της κάλπης. Εκεί μετρούνται όλα και έπονται οι ψήφοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου