.
Σχεδόν ένα χρόνο τώρα το αίτημα του λαού που δέχεται τις επιπτώσεις της κρίσης και των σκληρών οικονομικών μέτρων είναι η σύμπηξη ενός Μετώπου αντίστασης στις κυβερνητικές πολιτικές και στα Μνημόνια.
Το αίτημα γινόταν διαρκώς πιο έντονο όσο η κρίση βάθαινε και τα μέτρα το ένα διαδέχονταν το άλλον αλλά η αντίδραση ήταν αναιμική, συγκυριακή και θύμιζε περισσότερο μάχες οπισθοφυλακών παρά μάχες αντεπίθεσης του λαού.
Τα μάτια όλων ήταν στραμμένα στην Αριστερά. Από αυτή περίμεναν το άνοιγμα μιας πολιτικής μετώπου που θα χωρούσε όλο το λαό, κάθε θιγόμενο από τα μέτρα, κάθε εργαζόμενο, μικρομεσαίο, άνεργο, συνταξιούχο, αγρότη, νέο, φοιτητή, σπουδαστή και μαθητή. Ενός Μετώπου που δεν θα έθετε ιδεολογικοπολιτικούς όρους για να ενταχθεί κάποιος αλλά θα αρκούσε ένα μίνιμουμ πρόγραμμα κατά των αντιλαϊκών πολιτικών της κυβέρνησης, της ΕΕ, ΔΝΤ, ΕΚΤ, των μνημονίων και της παράδοσης της χώρας στο ντόπιο και ξένο χρηματιστηριακό – τοκογλυφικό κεφάλαιο. Μέσα σε αυτό το πλαίσιο θα γινόταν δυνατή η διατύπωση και των ειδικών μέτρων διάσωσης της χώρας από τα νύχια του πολυεθνικού κεφαλαίου και της εξουσίας του με μόνο στόχο την ανατροπή των πολιτικών του κεφαλαίου.
Στα blog επανειλημμένα έκαναν την εμφάνιση τους εκκλήσεις και τοποθετήσεις που πίεζαν προ αυτή τη κατεύθυνση. Όμως η σιωπή των κομμάτων της Αριστεράς ήταν στη πράξη «εκκωφαντική». Όλα ή επαναλάμβαναν τις ίδιες θέσεις όπως όταν δεν υπήρχε η κρίση ή αρκούνταν να ομφαλοσκοπούν και να θεωρούν το θέμα λυμένο στο πλαίσιο της δικής τις πολιτικής. Οι πιέσεις για μεταβολή αυτής της κατάστασης στρέφονταν κυρίως προς το ΚΚΕ στο οποίο, ανεξάρτητα από επί μέρους τοποθετήσεις, ο λαός εναπόθετε πάντα, και όχι άδικα, τις ελπίδες του για μεγάλες λαϊκές πρωτοβουλίες αντίστασης.
Στο σημερινό Ριζοσπάστη (25/8/10) προβάλλονται πρωτοσέλιδα δυο σημαντικότατες ειδήσεις: «ΛΑΪΚΗ ΟΡΓΑΝΩΣΗ – ΕΝΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ» και « Κάλεσμα της ΚΕ του ΚΚΕ προς τις λαϊκές δυνάμεις που ψηφίζουν ΠΑΣΟΚ - ΝΔ για συμπόρευση με το ΚΚΕ»
Σπουδαίες πρωτοβουλίες πράγματι! Θυμίζουν εποχές μεγάλης κρίσης για το λαό και τη χώρα, όταν το ξεπέρασμα των κομματικών αναχωμάτων και η συγκρότηση Μετώπου ήταν προϋπόθεση διάσωσης των λαϊκών και εθνικών δικαιωμάτων.
Έχοντας υπόψη τη κατάσταση που επικρατεί και κυρίως την οργανωτική και πολιτική κατάσταση της Αριστεράς μπροστά στη κρίση, θεωρούμε ότι το εγχείρημα είναι ένα σπουδαίο βήμα. Το Ενιαίο Μέτωπο είναι ανάγκη δεν το συζητάμε. Ούτε μεμψιμοιρούμε για το πώς διατυπώνεται γιατί εδώ ο κόσμος καίγεται….
Όμως στο διάλογο αυτό πρέπει να πέσουν και άλλες προτάσεις και ιδέες. Ακόμη και η ιστορία της Αριστεράς και του ΚΚΕ τα θέτουν. Βοηθώντας προς αυτή τη κατεύθυνση θέτουμε διάφορα θέματα προς συζήτηση.
Τι μορφή θα έχει το ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ; Θα έχει δομή, θα έχει τοπικές και κεντρικές οργανώσεις θα έχει την απαραίτητη σχετική αυτοτέλεια ώστε να χωράει όλες τις λαϊκές δυνάμεις που παλεύουν ενιαία για ένα στόχο, ανεξαρτήτως ιδεολογικοπολιτικής τοποθέτησης;
Θα έχει ένα ελάχιστο πρόγραμμα στόχων ανατροπής της σημερινής πολιτικής που θα συσπειρώνει αλλά και θα αποτελεί βάση να οικοδομήσουν οι νέες δυνάμεις που θα ενταχθούν σε αυτό, ένα πραγματικό μαχητικό μέτωπο που στη πάλη θα ατσαλώνει, ενώνει και ενιαιοποιεί τις δυνάμεις που το προωθούν;
Θα μείνουν εκτός προσκλητηρίου οι οργανώσεις της Αριστεράς και οι δυνάμεις που βρίσκονται σε αυτές;
Θα μείνουν εκτός προσκλητηρίου οι τεράστιες ανέντακτες αριστερές δυνάμεις που αδρανούν, για διάφορους λόγους αλλά κυρίως εξαιτίας της αδράνειας των ίδιων των κομμάτων της Αριστεράς, το συντριπτικό ποσοστό των οποίων προέρχεται από το ΚΚΕ;
Θα είναι μέτωπο ατόμων ή μέτωπο λαϊκών δυνάμεων είτε αυτές εκφράζονται με φορείς είτε ατομικά; Το πολιτικά και οργανωτικά παραδείγματα του Παλλαϊκού Μετώπου και του ΕΑΜ δεν θα αξιοποιηθούν αναλόγως;
Τέλος, αν και το όνομα δεν έχει τόση σημασία, σηματοδοτεί πάντα τον προσανατολισμό. Θα ονομάζεται ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ ή ΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ; Μήπως το δεύτερο είναι πιο αντιπροσωπευτικό;
Τελειώνοντας αυτό το σημείωμα θεωρούμε ότι η πρωτοβουλία του ΚΚΕ πρέπει να ανοίξει και άλλο το εύρος της. Η πρωτοβουλία να μην αφορά μόνο τους ψηφοφόρους του ΠΑΣΟΚ και της ΝΔ και το ΕΝΙΑΙΟ ΜΕΤΩΠΟ να αφορά και όλους τους φορείς της Αριστεράς, όλο το λαό.
Στην ουσία πρέπει να απευθύνεται προς:
- Όλο το λαό που θίγεται από τα μέτρα ανεξαρτήτως πολιτικής τοποθέτησης κα ιδίως τους εργαζόμενους και τη νεολαία της χώρας.
- Τους δημοκράτες, προοδευτικούς, αριστερούς πολίτες,
- Τα αριστερά, προοδευτικά κόμματα και πολιτικές οργανώσεις,
-Τις ταξικές συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, της νεολαίας και των φτωχών μεσαίων στρωμάτων,
- Τους παλιούς αγωνιστές που αδράνησαν, αγωνιούν και καρτερούν.
Εκείνο που προβάλλει περισσότερο αναγκαίο από κάθε άλλη φορά είναι να μπει σε δεύτερη μοίρα το κάθε επιμέρους πολιτικό εμπόδιο γιατί αυτό που προέχει είναι η οργάνωση των δυνάμεων του λαού σε ένα ΜΕΤΩΠΟ για να αντιμετωπίσουμε και να ανατρέψουμε τη μεγάλη επίθεση των κυρίαρχων τάξεων που από κοινού με τη κυβέρνηση και τις ντόπιες και διεθνείς οργανώσεις του κεφαλαίου, ΣΕΒ, ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, ΟΟΣΑ επιβάλλουν σκληρότατα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και όλου του λαού.
Αυτό προέχει και αυτό περιμένει να ακούσει ο λαός.
Σχετικά δες: Το γράμμα που δεν έλαβε (ακόμη) ο λαός…
http://aristeripolitiki.blogspot.com/2010/05/blog-post_16.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου