Ο Πούτιν

Συχνά – πυκνά τα δυτικά μέσα ενημέρωσης, στο πλαίσιο των ιμπεριαλιστικών αντιπαραθέσεων, «θυμίζουν» στον κόσμο ότι ο Πούτιν δεν είναι τίποτα άλλο από έναν δικτάτορα, πρώην πράκτορα της KGP που συνεχίζει και σήμερα να εφαρμόζει την ολοκληρωτική κομμουνιστική ιδεολογία και καταγωγή του στις νέες συνθήκες!

 Δυστυχώς, υπάρχουν και στην Ελλάδα κάποιοι που βαυκαλίζονται ότι ο Πούτιν δεν είναι σαν τους δυτικούς ιμπεριαλιστές αλλά «κρατάει» τη Ρωσία σε αντιπαράθεση με αυτούς, υπονοώντας ότι είναι φίλος με τους λαούς και συνεχίζει την πολιτική της ΕΣΣΔ!

  Έχουμε πει πολλές φορές από τη στήλη αυτή ότι η Ρωσία είναι μια ιμπεριαλιστική χώρα με άρχουσα τάξη τη ρωσική (νέο)μονοπωλιακή αστική τάξη, με ταξική δικτατορία του κεφαλαίου σε επίπεδο ιμπεριαλισμού και κρατικομονοπωλιακού καπιταλισμού, όμοια με κάθε ιμπεριαλιστική καπιταλιστική χώρα, πράττοντας δε αυτό που πράττει κάθε ιμπεριαλιστική χώρα στο μέτρο των δυνάμεων που διαθέτει και της αντιπαράθεσης με άλλους ιμπεριαλιστές. Ο δε Πούτιν είναι ένας «άξιος εκπρόσωπος» αυτής της τάξης.

 

 Δεν θα αναλύσω όλη την πολιτική του πορεία. Θα αναφερθώ στις τελευταίες εξελίξεις ως προς τις κατευθύνσεις της πολιτικής που ασκεί σε επίπεδο διαμόρφωσης της κοινωνικής και ιστορικής συνείδησης του ρωσικού λαού με βάση έναν βορβορώδη και χυδαίο αντικομουνισμό που θα ζήλευαν και οι καλύτεροι αντικομουνιστές της Δύσης!

 Πρόσφατα διακήρυξε ότι η ιδεολογία της Ρωσίας είναι «η ιδεολογία του υγιούς συντηρητισμού», ότι η Οκτωβριανή Επανάσταση «οδήγησε στη διάλυση μια μεγάλη χώρα» και πως «η επανάσταση δεν είναι διέξοδος από την κρίση, αλλά ένας τρόπος να επιδεινωθεί αυτή η κρίση». Είπε ακόμη ότι «καμία επανάσταση δεν άξιζε τη ζημιά που προκάλεσε στο ανθρώπινο δυναμικό», ότι η ισότητα των φύλων που θέσπισε η επαναστατική Ρωσία για τη χειραφέτηση της γυναίκας προσομοιάζει με τις παρακμιακές εκδόσεις περί ισότητας του «κοινωνικού φύλου» στη Δύση. Έφτασε δε σε επίπεδο απύθμενου ψεύδους λέγοντας ότι οι μπολσεβίκοι πρότειναν «όχι μόνο την κοινωνικοποίηση κοτόπουλων αλλά και την κοινωνικοποίηση των γυναικών»!

 Φυσικά η επίσημη ιδεολογία του είναι ο κλασσικός αντικομουνισμός.

Οι δε πηγές του αντικομουνισμού και του «υγιούς συντηρητισμού» είναι η μαύρη αντίδραση σε κάθε λαϊκό όραμα και αίτημα, αυτό δηλαδή που διαλέγει κάθε εκπρόσωπος ιμπεριαλιστικής χώρας, ανεξάρτητα με τι περιτύλιγμα περί δημοκρατίας, ανθρωπίνων δικαιωμάτων, ελευθεριών κλπ επιλέγει να το τυλίξει.  Για τη Ρωσία οι βασικές πηγές που, κατά τον Πούτιν, ο ρωσικός λαός πρέπει να ανατρέξει για να βρει την… εθνική υπόστασή του δεν είναι άλλες από αυτές που και ο Ναζί Σολζενίτσιν διαφήμιζε: αντιδραστικές, εθνικιστικές, θρησκοληπτικές, έως και φασιστικές!

 Υπέδειξε δε ο Πούτιν και τους δύο καλύτερους εκπροσώπους αυτών των «αξιών»: τους αντικομουνιστές φιλοσόφους, τους Νικολάι Μπερντιάεφ και Ιβάν Ιλίν.

 Ποιοι είναι αυτοί;

Ο πρώτος ήταν φανατικός υποστηρικτής του μοναρχικού πολιτεύματος και καλούσε σε έναν «νέο μεσαίωνα», όπου θα εξουσιάζουν τα απολυταρχικά, αυταρχικά καθεστώτα, απορρίπτοντας την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας.

Ο δεύτερος ήταν απολογητής του φασισμού. Έγραφε συγκεκριμένα: «Ο φασισμός εμφανίστηκε ως αντίδραση στον μπολσεβικισμό, ως συσπείρωση των κρατικών δυνάμεων ασφάλειας προς τα δεξιά. Κατά τη διάρκεια του αριστερού χάους και του αριστερού απολυταρχισμού ήταν ένα φαινόμενο υγιές, αναγκαίο και αναπόφευκτο. Αυτή η συσπείρωση θα επανεμφανιστεί και πάλι, ακόμη και στα πιο δημοκρατικά κράτη. Την ώρα του εθνικού κινδύνου οι υγιείς δυνάμεις του λαού θα συσπειρωθούν...».  Σε άλλο δε κείμενο με την άνοδο των ναζί στην εξουσία είχε γράψει: «Τι έκανε ο Χίτλερ; Σταμάτησε τη διαδικασία του μπολσεβικισμού στη Γερμανία και έτσι προσέφερε τη μεγαλύτερη υπηρεσία σε ολόκληρη την Ευρώπη»!

 Ας μην έχουμε αυταπάτες για κανέναν ιμπεριαλιστή, εκπρόσωπο της μονοπωλιακής αστικής τάξης όπως και αν λέγεται και όποια πολιτική και «φιλοσοφία» και αν επιλέγει για να ντύσει την εξουσία της. Όλοι είναι αριθμητές ενός και μόνου παρονομαστή: της δικτατορίας του κεφαλαίου. Αυτή είναι η πηγή και ο οδηγός κάθε ενέργειας και πολιτικής που εμφανίζουν με διάφορες μορφές κατά καιρούς. Αυτός είναι και ο Πούτιν, ακόμη και όταν υποκριτικά υμνεί το «πατριωτικό καθήκον» του Κόκκινου Στρατού στον Β΄ΠΠ!

 Και τι δείχνουν όλα αυτά; Το ασίγαστο μίσος των καπιταλιστών για τον σοσιαλισμό - κομουνισμό και τον τρόμο μπροστά στις νομοτέλειες της ιστορικής εξέλιξης προς αυτόν, την οποία επιχειρούν να σταματήσουν. Το φάντασμα του κομμουνισμού πλανάται στις μέρες και νύχτες τους και δεν τους αφήνει ποτέ να κοιμηθούν.

 *******

Διαβάζουμε στον Ριζοσπάστη της 27^ης Οκτωβρίου 2021         

 Ο Πούτιν σε αντικομμουνιστική «άμιλλα» με τη Δύση

 Στις 21 Οκτώβρη, ο Ρώσος Πρόεδρος, Βλ. Πούτιν, πήρε μέρος στις εργασίες της «Λέσχης Βαλντάι», όπως ονομάζεται η «δεξαμενή σκέψης» που πατρονάρουν οι σημερινές ρωσικές αρχές σε αντιστοιχία με τις «δεξαμενές σκέψης», τις οποίες πατρονάρουν άλλα ιμπεριαλιστικά κέντρα. Αυτήν τη φορά ο Πρόεδρος της Ρωσίας προσπάθησε να δώσει το νέο ιδεολογικοπολιτικό στίγμα, με το οποίο πορεύεται η αστική τάξη της Ρωσίας κι αυτό είναι «η ιδεολογία του υγιούς συντηρητισμού», σύμφωνα με τα λόγια του.

Στην κατεύθυνση αυτή εμφανίστηκε λάβρος όχι μονάχα ενάντια στην Οκτωβριανή Επανάσταση, που εκτίμησε πως «οδήγησε στη διάλυση μια μεγάλη χώρα» αλλά ενάντια σε κάθε επανάσταση, λέγοντας πως «η επανάσταση δεν είναι διέξοδος από την κρίση, αλλά ένας τρόπος να επιδεινωθεί αυτή η κρίση. Καμία επανάσταση δεν άξιζε τη ζημιά που προκάλεσε στο ανθρώπινο δυναμικό».

* * *

Στην προσπάθειά του να τεκμηριώσει τα λεγόμενά του, για πολλοστή φορά επιτέθηκε στους μπολσεβίκους και στη Σοβιετική Ενωση, καταφεύγοντας μάλιστα σε λαθροχειρίες και ταυτίζοντας τις προσπάθειες των Ρώσων επαναστατών για τη χειραφέτηση της γυναίκας στην επαναστατική Ρωσία με τις σημερινές ανορθολογικές απόψεις περί «κοινωνικού φύλου», που αναπτύσσονται στις δυτικές χώρες.

Είπε συγκεκριμένα: «Οι συνταγές που προσφέρουν δεν είναι καθόλου νέες, όλα αυτά - παρά το ότι μπορεί να φαίνεται απροσδόκητο σε κάποιον - τα έχουμε περάσει ήδη στη Ρωσία, τα είχαμε ήδη. Μετά την Επανάσταση του 1917, οι μπολσεβίκοι, στηριζόμενοι στα δόγματα του Μαρξ και του Ενγκελς, ανακοίνωσαν επίσης ότι θα άλλαζαν ολόκληρο τον συνηθισμένο τρόπο ζωής, όχι μόνο τον πολιτικό και οικονομικό, αλλά και την ίδια την ιδέα τού τι είναι η ανθρώπινη ηθική, τα θεμέλια της υγιούς ύπαρξης της κοινωνίας. Η καταστροφή των αιωνόβιων αξιών, της πίστης, των σχέσεων μεταξύ των ανθρώπων μέχρι την πλήρη απόρριψη της οικογένειας - κι αυτό υπήρξε -, η επιβολή και η ενθάρρυνση των καταγγελιών σε κοντινά πρόσωπα, όλα αυτά κηρύχθηκαν βήμα προόδου και, παρεμπιπτόντως, στον κόσμο αυτά είχαν μεγάλη υποστήριξη τότε και ήταν της μόδας, όπως και σήμερα. Παρεμπιπτόντως, οι μπολσεβίκοι έδειξαν επίσης απόλυτη μισαλλοδοξία σε οποιεσδήποτε άλλες απόψεις».

Δεν απέφυγε δε και γελοιότητες του είδους: «Σε αρκετές δυτικές χώρες, η συζήτηση για τα δικαιώματα των ανδρών και των γυναικών έχει μετατραπεί σε τέλεια φαντασμαγορία. Κοιτάξτε, θα φτάσετε έως το σημείο των μπολσεβίκων, που πρότειναν όχι μόνο την κοινωνικοποίηση κοτόπουλων αλλά και την κοινωνικοποίηση των γυναικών. Ενα ακόμη βήμα και θα είσαστε εκεί».

* * *

Αξίζει να σημειωθεί πως αυτές οι αντικομμουνιστικές και αντισοβιετικές συκοφαντίες ακούγονται σε μια στιγμή που το σημερινό αστικό καθεστώς της Ρωσίας δείχνει την ανικανότητά του στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Οταν κάθε μέρα καταρρίπτεται το ρεκόρ θανάτων. Οταν, παρά τη δυνατότητα ύπαρξης των ντόπιων εμβολίων, λιγότερο από το 40% του πληθυσμού έχει εμβολιαστεί. Οταν τα στοιχεία των δικών τους στατιστικών υπηρεσιών δείχνουν πως το 1% των πλουσιότερων Ρώσων έχει στη διάθεσή του το 50% των χρημάτων που κυκλοφορούν στη χώρα.

Πιο αποκαλυπτική έγινε η παρέμβαση του Βλ. Πούτιν όταν, απαντώντας σε ερώτηση, επιδίωξε να προσδιορίσει τους «θεωρητικούς» αυτού του «υγιούς συντηρητισμού». Ανέφερε δύο γνωστούς Ρώσους αντικομμουνιστές φιλοσόφους, τους Νικολάι Μπερντιάεφ και Ιβάν Ιλίν. Ο πρώτος ήταν φανατικός υποστηρικτής του μοναρχικού πολιτεύματος και καλούσε σε έναν «νέο μεσαίωνα», όπου θα εξουσιάζουν τα απολυταρχικά, αυταρχικά καθεστώτα, απορρίπτοντας την έννοια της λαϊκής κυριαρχίας.

Ο δεύτερος ήταν απολογητής του φασισμού. Εγραφε συγκεκριμένα: «Ο φασισμός εμφανίστηκε ως αντίδραση στον μπολσεβικισμό, ως συσπείρωση των κρατικών δυνάμεων ασφάλειας προς τα δεξιά. Κατά τη διάρκεια του αριστερού χάους και του αριστερού απολυταρχισμού ήταν ένα φαινόμενο υγιές, αναγκαίο και αναπόφευκτο. Αυτή η συσπείρωση θα επανεμφανιστεί και πάλι, ακόμη και στα πιο δημοκρατικά κράτη. Την ώρα του εθνικού κινδύνου οι υγιείς δυνάμεις του λαού θα συσπειρωθούν...».

Με την άνοδο των ναζί στην εξουσία είχε γράψει το άρθρο «Εθνικοσοσιαλισμός. Ενα νέο πνεύμα», στο οποίο σημείωνε ενδεικτικά: «Αρνούμαι κατηγορηματικά να αξιολογήσω τα γεγονότα των τελευταίων τριών μηνών στη Γερμανία από τη σκοπιά των Γερμανών Εβραίων (...) Αυτό που συμβαίνει στη Γερμανία είναι μια τεράστια πολιτική και κοινωνική αναταραχή (...) Τι έκανε ο Χίτλερ; Σταμάτησε τη διαδικασία του μπολσεβικισμού στη Γερμανία και έτσι προσέφερε τη μεγαλύτερη υπηρεσία σε ολόκληρη την Ευρώπη (...) Η φιλελεύθερη - δημοκρατική ύπνωση της μη αντίστασης πετάχτηκε στην άκρη. Ενώ ο Μουσολίνι οδηγεί την Ιταλία και ο Χίτλερ τη Γερμανία, ο ευρωπαϊκός πολιτισμός έχει μια ανάσα (...)». Οι σημερινές ρωσικές αρχές τού έχουν στήσει από το 2012 μνημείο στην πόλη Εκατερίνεμπουργκ.

* * *

Την ίδια ώρα, βέβαια, ο Βλ. Πούτιν, όπως συνηθίζει, αναφέρθηκε, χωρίς ίχνος ντροπής, στην Αντιφασιστική Νίκη, στη συμβολή του Κόκκινου Στρατού και της Σοβιετικής Ενωσης. Ωστόσο, αυτή η επιλεκτική αναφορά στη συμβολή τους δεν μπορεί να κρύψει το γεγονός πως το σημερινό ρωσικό καθεστώς, που δραστηριοποιείται προς όφελος των ντόπιων καπιταλιστών και για τη διαιώνιση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης της Ρωσίας, επιδιώκει να καπηλευτεί την ηρωική Αντιφασιστική Νίκη, την ώρα που προωθεί τις πιο σκοτεινές ιδέες της αστικής φιλοσοφικής και πολιτικής σκέψης. Βρίσκεται, πλέον, σε άμιλλα αντικομμουνισμού και αντισοβιετισμού με την ΕΕ και τις ΗΠΑ.

https://www.rizospastis.gr/page.do?id=18373&publDate=27%2F10%2F2021&pageNo=24