«Κίτρινα Γιλέκα». Αυθόρμητο ή ποδηγετημένο κίνημα;

 Χαρακτήρισα το κίνημα «Κίτρινα Γιλέκα» ρεφορμιστικό από τα αιτήματά του, πολλά από τα οποία ήταν αιτήματα προ της… Οκτωβριανής Επανάστασης, και με βάση το ότι παρουσιάζεται απολίτικο, ακαπέλωτο, αταξικό, ακομμάτιστο, ακαθοδήγητο κ.λ.π.

Πολλοί έσπευσαν να κάνουν αχαλίνωτο αντικκεδισμό στη βάση του ότι τα οικονομικά αιτήματα και η σημερινή ζωή των ανθρώπων δεν ενδιαφέρουν το ΚΚΕ, το οποίο’ κατ’ αυτούς, μηδενίζει κάθε ακομμάτιστο κίνημα, όπως έκανε με τις πλατείες των αγανακτισμένων, τους Ποδέμους της Ισπανίας, την Αραβική Άνοιξη κ.α.

Πρόκειται για γελοιότητα. Όταν το ΚΚΕ στηρίζει κάθε κίνημα που περιέχει οικονομικά αιτήματα και το ΠΑΜΕ προβάλλει σε πρώτο πλάνο όλα τα άμεσα και μακροπρόθεσμα οικονομικά αιτήματα των εργαζόμενων τάξεων και στρωμάτων, από το μισθό 751€, μέχρι τις συντάξεις, την κατάργηση των μνημονιακών νόμων και την παιδεία και τον  πολιτισμό, η συκοφαντία είναι φανερή. Στην ουσία οι απόντες μιλούν για απουσία του ΚΚΕ!

Για του λόγου το αληθές, στην τελευταία απεργία της 28/11/2018 οι υποστηρίζοντες τα ρεφορμιστικά οικονομικά αιτήματα της ΓΣΕΕ ήταν δεν ήταν 200 άτομα στην συγκέντρωση της Κλαυθμώνος. Αυτοί που εξαπολύουν μύδρους για απουσία του ΚΚΕ από τους οικονομικούς αγώνες, είναι πολλοί περισσότεροι από 200 και προφανώς δεν ήταν στη συγκέντρωση των πολλών χιλιάδων απεργούντων με το ΠΑΜΕ. Πού ήταν; Σε κάτι «ακαπέλωτα» πανό με 10 – 20 άτομα παραδίπλα από τη συγκέντρωση;  Μάλλον απόντες ήταν.

Στην εξήγησή μου ότι οι κομμουνιστές στηρίζουν πάντα τα οικονομικά αιτήματα των εργαζομένων ενώ έχουν κάθε δικαίωμα να κάνουν κριτική στην πολιτική τοποθέτηση των ηγεσιών των λεγομένων «κινημάτων», έμπλεξαν τα πράγματα και περίπου ήθελαν να επιβάλουν ότι έχουμε να κάνουμε με ένα αυθόρμητο επαναστατικό κίνημα που το ΚΚΕ «δεν βλέπει» και, αντί να το προσεγγίσει λενινιστικά, το πολεμάει!!! Κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι εκτός από το δικαίωμα κριτικής της πολιτικής τοποθέτησης του κάθε κινήματος, όπως βγαίνει από τις θέσεις του, έχουμε δικαίωμα να υποστηρίζουμε και όσα αιτήματα των διαδηλωτών αντιπροσωπεύουν την εργατική τάξη και τον λαό, σε αντίθεση με τον ρεφορμιστικό προσανατολισμό το κινήματος τον οποίο κριτικάρουμε ανάλογα με τις θέσεις του. Ήθελαν ντε και καλά να το χαρακτηρίζεται γνήσιο λαϊκό, επαναστατικό, απολίτικο, υπερκομματικό… κι έφερναν ως παράδειγμα το «λάθος» του ΚΚΕ με τις πλατείες. Το ότι δικαιώθηκε πλήρως το ΚΚΕ με τις πλατείες, κάνουν πως δεν το είδαν πουθενά, ούτε στο αποτέλεσμα της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ!

Φυσικά κάνουν πως δεν καταλαβαίνουν ότι τα κριτήρια της πολιτικής αξιολόγησης κάθε κινήματος, δεν είναι τα οικονομικά αιτήματα, με τα οποία θα μπορούσε να συμφωνήσουν και οι επαναστάτες, αλλά η σύνδεση κάθε αιτήματος και κινητοποίησης με το ζήτημα της ταξικής εξουσίας. Όσο η κάθε αιτούμενη μεταρρύθμιση δεν συνδέεται με την επανάσταση και την ταξική εξουσία, τα κινήματα δεν μπορούν να χαρακτηριστούν επαναστατικά, όσο μαχητικά και αν είναι. Η άποψη ότι μπορεί να μετεξελιχτούν σε επαναστατικά, δεν έχει δικαιωθεί ιστορικά παρά μόνο όταν το πολιτικό υποκείμενο (πολιτική οργάνωση, κόμμα) που τα καθοδηγεί είναι επαναστατικό. Η άποψη του εισοδισμού των κομμουνιστών στο κίνημα για να το μετατρέψουν σε επαναστατικό είναι ένα καλό όνειρο επανάστασης, με όχημα τους άλλους, αλλά δεν πιάνει στασίδι στην ιστορία. Όσοι όμως νομίζουν ότι γίνεται, ας το κάνουν αυτοί, όχι να απαιτούν από το ΚΚΕ να το κάνει (στη Γαλλία;;;) επικαλούμενοι μάλιστα τον Λένιν που μιλάει για τη δουλειά των κομμουνιστών σε αυθόρμητα κινήματα.

Φυσικά πρέπει να κάνουν δουλειά οι κομμουνιστές αλλά εδώ (όπως και στις πλατείες) έχουμε σαφή πολιτική αστική, μικροαστική τοποθέτηση. Επιπλέον ποιο είναι το επαναστατικό κόμμα της Γαλλίας που θα έμπαινε και θα ηγούνταν της επανάστασης του κινήματος, εκτοπίζοντας τους ηγέτες του; Ο Μελανσόν και το ΚΚΓ;;; και γιατί δεν το έκαναν; Και γιατί αυτοί οι επαναστάτες που κάνουν κριτική στο ΚΚΕ δεν κάνουν κριτική ακριβώς σε αυτούς που απλώς στηρίζουν; Άλλα λόγια ν αγαπιόμαστε, λες και το ΚΚΕ οφείλει να πάει στη… Γαλλία και να υλοποιήσει το δικό τους… λενινιστικό όνειρο!!!

Τα κίτρινα γιλέκα

Μια ανάλυση του Ριζοσπάστη με στοιχεία και ντοκουμέντα, αποκαλύπτει τα εξής για το «ακαπέλωτο» κίνημα των κίτρινων γιλέκων:

Είναι κίνημα λαϊκό – αταξικό, πολυταξικό. Συμφωνούμε, έτσι είναι. Δεν το στηρίζουν μόνο οι εργάτες των γλίσχρων μισθών και μικρομεσαίοι που πλήττονται, αλλά και μονοπώλια συμβατικών αυτοκινήτων, η «Federation National des Syndicats d' exploitations agricoles» (FNSEA - Εθνική Ομοσπονδία Συνδικάτων Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων) που αντιπροσωπεύει γιγάντιους ομίλους από το χώρο των Τροφίμων,  η ιδιοκτήτρια μιας αλυσίδας πώλησης βιολογικών καλλυντικών, ηγετική φυσιογνωμία των «κίτρινων γιλέκων»…

Είναι «ακομμάτιστο». Συμφωνούμε! Πώς να είναι κομματισμένο όταν το στήριξαν το κόμμα του Μελανσόν, το Σοσιαλιστικό Κόμμα, το ΚΚ Γαλλίας, «αντιεξουσιαστές», η «Ανυπότακτη Γαλλία» ακόμη και η Λεπέν και άλλες ακροδεξιές οργανώσεις, τα νεοναζιστικά «τάγματα εφόδου», όπως οι «Les Idemtitaires»!

Δεν είναι ρεφορμιστικό. Πολύ πιθανόν όταν γράφει ότι «ο αληθινός αντίκτυπος» των διαδηλώσεων αυτών «θα έχουν πετύχει να μιλάνε για αυτές πολύ περισσότερο από τις άχρηστες απεργίες, που δεν έχουν προοπτική ούτε ενέργεια...». Να και η ακροδεξιά επίθεση σε κατακτημένα εργατικά δικαιώματα πίσω από το… ακαπέλωτο και ακομμάτιστο κίνημα! (Στις πλατείες εδώ, οι υπερκομματικοί της Λαϊκής Συνέλευσης των αγανακτισμένων της κάτω («αριστερής»!!!) Πλατείας Συντάγματος, δύο φορές υπερψήφισαν την πρόταση «να καταργηθούν τα κόμματα! Απλή σύμπτωση!)

Ρεφορμιστικά, και όχι μόνο, μαργαριτάρια απο τα «Κίτρινα Γιλέκα»:

-αυτές οι διαμαρτυρίες «αφορούν όλες τις τάξεις».

- «μακριά από κάθε ριζοσπαστικοποίηση» πρέπει να «οικοδομήσουμε ένα βιώσιμο και αξιόπιστο σχέδιο προς το συμφέρον όλων».

-«απλώνουμε το χέρι (μας) στην κυβέρνηση, με την προσδοκία ότι θα κατανοήσει τα αιτήματά μας».

-Ενα κίνημα όπου δεν θα υπάρχουν μπλόκα (δρόμων) κ.τ.λ.».

- «κατάργηση των ντιζελοκίνητων και γενικά των βενζινοκίνητων αυτοκινήτων», ώστε τελικά «να μείνει χώρος» για τα υβριδικά και τα ηλεκτροκίνητα. Εδώ τάσσεται με τα μονοπώλια που συγκρούονται με τις αυτοκινητοβιομηχανίες που όμως αν κλείσουν θα αφήσουν εκατοντάδες χιλιάδες ανέργους! Τι γνώμη να έχουν άραγε οι εργάτες αυτοκινητοβιομηχανιών που είναι στα κίτρινα γιλέκα;

 

Τι γράφει ο Ριζοσπάστης

Αρχή φόρμας

ΓΑΛΛΙΑ

Για ποιον ... φωσφορίζουν τα «κίτρινα γιλέκα»;

Μετά από μαζικές, αντικυβερνητικές κινητοποιήσεις που έγιναν σε πόλεις της Γαλλίας, αλλά και την προσωρινή αναδίπλωση της κυβέρνησης Μακρόν, πήρε νέες διαστάσεις και στη χώρα μας η συζήτηση για τη «δυναμική» των λεγόμενων «κίτρινων γιλέκων».

Πρόκειται για το νεοεμφανιζόμενο «κίνημα γενικής αγανάκτησης», που ξεκίνησε ως αντίδραση στις μεγάλες αυξήσεις των τιμών στα καύσιμα, τις οποίες η κυβέρνηση Μακρόν επιτάχυνε στην κατεύθυνση της «μετάβασης» σε πιο «φιλικές προς το περιβάλλον» μορφές Ενέργειας, στο πλαίσιο ενός ευρύτερου σχεδιασμού για τα επιχειρηματικά ανοίγματα του γαλλικού κεφαλαίου, προκειμένου να διεκδικήσει μερίδια σε «ανερχόμενους» τομείς της οικονομίας («πράσινη οικονομία»), με σημαντικά περιθώρια κέρδους διεθνώς. Δεν αφορά, δηλαδή, μόνο σχεδιασμούς για δραστική μείωση της χρήσης ντίζελ ή αμόλυβδης, αλλά συνολικότερα την προώθηση νέου τύπου αυτοκινήτων κ.τ.λ.

Οι κινητοποιήσεις πήραν το όνομά τους από το κίτρινο γιλέκο (υπάρχει σε όλα τα οχήματα στη Γαλλία για περιπτώσεις έκτακτης ανάγκης) που φορούν όσοι συμμετέχουν σε αυτές, με συνθήματα όπως «Μακρόν παραιτήσου», «Μακρόν, κλέφτη - ψεύτη, είμαστε το 99%» κ.λπ. Το ζήτημα έχει και γεωπολιτικές προεκτάσεις, όπως προδίδει η συζήτηση γύρω από την εμπλοκή του πρώην συμβούλου του Αμερικανού Προέδρου Στιβ Μπάνον, που επιχειρεί να συντονίσει στην ΕΕ αστικές εθνικιστικές δυνάμεις, ανάμεσά τους και τον «Εθνικό Συναγερμό» της Λεπέν.

Τα συνθήματα, τα αιτήματα, ο προσανατολισμός και ο τρόπος οργάνωσης των κινητοποιήσεων, όπου σε μεγάλο βαθμό αξιοποιούνται τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης, θυμίζουν αρκετά τα λεγόμενα «κινήματα» των «αγανακτισμένων» και της «πλατείας», που κάθε άλλο παρά «αυθόρμητα» ήταν.

«Κινήματα» που εκκολάφθηκαν σε συνθήκες ανόδου της λαϊκής δυσαρέσκειας για την αντιλαϊκή πολιτική και αξιοποιήθηκαν για να επιταχύνουν διεργασίες και ανακατατάξεις στο αστικό πολιτικό σύστημα, σε Ισπανία, Ελλάδα και αλλού, εγκλωβίζοντας τελικά το λαό σε «εναλλακτικές» κομμένες και ραμμένες στις ανάγκες του κεφαλαίου.

Για παράδειγμα, οι «αγανακτισμένοι» στην Ισπανία έπαιξαν καθοριστικό ρόλο για την ανάδειξη κομμάτων όπως οι «Ποδέμος», που σήμερα πρωτοστατούν στη στήριξη της κυβέρνησης Σάντσεθ και στον εγκλωβισμό της λαϊκής δυσαρέσκειας ως η «αριστερή» πτέρυγα της ισπανικής σοσιαλδημοκρατίας.

Αλλά και στην Ελλάδα, οι «πλατείες» επέδρασαν καθοριστικά στην ανάδειξη της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ - ΑΝΕΛ, που πλέον αναγνωρίζεται από τους Ευρωπαίους και Αμερικανούς συμμάχους του κεφαλαίου ως μια από τις «ικανότερες» κυβερνήσεις των τελευταίων ετών στην υλοποίηση της αντιλαϊκής πολιτικής και των αμερικανοΝΑΤΟικών σχεδιασμών στην ευρύτερη περιοχή.

Η «ακτινογραφία» των «κίτρινων γιλέκων»

Στα «κίτρινα γιλέκα» ξεχωρίζει η συμμετοχή μικρομεσαίων στρωμάτων, ειδικά από την επαρχία και πολλών μικροεπιχειρηματιών. Η αμφισβητούμενη «8άδα» των επικεφαλής αποτελείται κατά βάση από μεσαία στελέχη ομίλων και ιδιοκτήτες μικρών επιχειρήσεων, οδηγούς φορτηγών καθώς και μια σερβιτόρα.

Τη στήριξή της στα «κίτρινα γιλέκα» εξέφρασε από την πρώτη στιγμή η Λεπέν. Αλλωστε, οι κινητοποιήσεις τους εμφανίστηκαν πιο έντονα στις επαρχιακές ημιαστικές περιοχές, που συσσωρεύεται η φτώχεια και αποτέλεσαν βασικές δεξαμενές της εκλογικής ενίσχυσης του κόμματός της. Δυνάμεις αυτού του κόμματος έδωσαν τον τόνο στις πρώτες κινητοποιήσεις.

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι στις διαδηλώσεις εμφανίζονται να παίζουν ρόλο νεοναζιστικά «τάγματα εφόδου», όπως οι «Les Idemtitaires» (οι «έχοντες ταυτότητα»), με διακριτή οργάνωση και παρακλάδια σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες.

Στελέχη τους κατά καιρούς έχουν διασυνδέσεις και ρόλο τόσο στο κόμμα της Λεπέν, όσο και στο κόμμα των Ρεπουμπλικάνων (LR), αλλά και με τη γαλλική Εκκλησία. Είχαν έντονη δραστηριότητα και παλιότερα, την περίοδο των κινητοποιήσεων για τις εκτρώσεις, με έντονη δράση ενάντια στα τζαμιά και σε «συσσίτια μόνο για Γάλλους».

Στις πιο πρόσφατες κινητοποιήσεις, έχουν μπει πιο ενεργά και αυτοαποκαλούμενοι «αντιεξουσιαστές» καθώς και άλλοι εθνικιστές, που συναγωνίζονται σε λεηλασίες, εμπρησμούς κ.λπ.

Στην εξέλιξή τους, τις κινητοποιήσεις στήριξαν το κόμμα του Μελανσόν και άλλες πολιτικές δυνάμεις, ενώ παλιά και νέα σοσιαλδημοκρατία (Σοσιαλιστικό Κόμμα, Γαλλικό ΚΚ και «Ανυπότακτη Γαλλία») αποφάσισαν να καταθέσουν πρόταση μομφής τη Δευτέρα κατά του Μακρόν, αξιοποιώντας τις εξελίξεις με τα «κίτρινα γιλέκα», για να τονώσουν το αντικυβερνητικό μέτωπο.

Τις τελευταίες μέρες, καθώς οι διαδηλώσεις επεκτείνονται και σε άλλα θέματα πέραν των ανατιμήσεων στα καύσιμα, συμπαράσταση στα «κίτρινα γιλέκα» εκφράζουν και ενώσεις όπως η «Federation National des Syndicats d' exploitations agricoles» (FNSEA - Εθνική Ομοσπονδία Συνδικάτων Αγροτικών Εκμεταλλεύσεων).

Πρόκειται για οργάνωση που αντιπροσωπεύει γιγάντιους ομίλους από το χώρο των Τροφίμων και της αγροτικής παραγωγής με τζίρο δεκάδες εκατομμύρια ευρώ, επικρίνοντας τα μέτρα που παίρνει η κυβέρνηση στο όνομα της «υπεράσπισης του περιβάλλοντος» και της επέκτασης καλλιεργειών βιολογικών προϊόντων, επειδή εκφράζουν ανησυχία για το προβάδισμα αντιπάλων τους σε τμήματα της γαλλικής και ευρωπαϊκής αγοράς.

Δεν είναι τυχαίο, επίσης, ότι σε διάφορες ιστοσελίδες - που μάλιστα παινεύονται ότι καταξιώθηκαν επί εποχής «Κινήματος αγανακτισμένων» - εμφανίστηκαν αναλύσεις που επισημαίνουν: «Οποιος κι αν είναι ο αληθινός αντίκτυπος» των διαδηλώσεων αυτών «θα έχουν πετύχει να μιλάνε για αυτές πολύ περισσότερο από τις άχρηστες απεργίες, που δεν έχουν προοπτική ούτε ενέργεια...». Επιπλέον, τονίζεται ως πλεονέκτημα ότι αυτές οι διαμαρτυρίες «αφορούν όλες τις τάξεις».

Προσανατολισμός και αιτήματα

Χαρακτηριστικό, για τον προσανατολισμό των κινητοποιήσεων που έγιναν τις προηγούμενες μέρες, είναι και το «κείμενο διεκδικήσεων» που υπογράφουν «τα ελεύθερα κίτρινα γιλέκα». Το κείμενο κυκλοφόρησε στην εφημερίδα «Ζουρνάλ ντι Ντιμάνς» και οι συντάκτες του δηλώνουν «ενεργοί πολίτες που αποτελούν μια τίμια εκπροσώπηση της Γαλλίας η οποία υποφέρει και αισθάνεται εγκαταλειμμένη».

Μεταξύ άλλων, καταδικάζουν κάθε μορφή βίας και δηλώνουν ότι πρέπει «να είμαστε υπεύθυνοι και να προσφέρουμε στην κυβέρνηση μια πόρτα εξόδου από την κρίση». Ξεκαθαρίζουν ότι «μακριά από κάθε ριζοσπαστικοποίηση» πρέπει να «οικοδομήσουμε ένα βιώσιμο και αξιόπιστο σχέδιο προς το συμφέρον όλων».

Τονίζουν ακόμα ότι ως «ελεύθεροι πολίτες», «συμμετέχουμε από την αρχή του κινήματος για να προωθήσουμε σοβαρά αιτήματα» και «το κάνουμε αυτό με σεβασμό στους θεσμούς της 5ης Δημοκρατίας, της δημόσιας τάξης...». Οτι «συνιστούμε μια τίμια εκπροσώπηση (εκείνης) της Γαλλίας που υποφέρει και αισθάνεται αβοήθητη», αλλά και ότι «απλώνουμε το χέρι (μας) στην κυβέρνηση, με την προσδοκία ότι θα κατανοήσει τα αιτήματά μας».

Ολα αυτά για να ζητήσουν «πάγωμα της αύξησης των φόρων στα καύσιμα και την ακύρωση της επιβάρυνσης του τεχνικού ελέγχου στα αυτοκίνητα». Και την ίδια στιγμή, δηλώνουν «ανήσυχοι για το σεβασμό στους θεσμούς και στον κοινωνικό διάλογο» και αφού (ξανά) καταδικάζουν «όλες τις μορφές βίας», εύχονται «μια γοργή συμφωνία ώστε τελικά η οικονομία της χώρας να ανακτήσει τη δύναμή της πριν από τις γιορτές...».

Σε εκείνους που υπογράφουν το παραπάνω κείμενο περιλαμβάνονται και άτομα που, σύμφωνα με δημοσιεύματα, προέρχονται από το χώρο της ακροδεξιάς κ.τ.λ. Μεταξύ άλλων είναι και ένα 38χρονο στέλεχος επιχείρησης από την Τουλούζη (νότια Γαλλία) που εκφράζει ανοιχτά συμπάθεια για το αντιδραστικό κόμμα «Σήκω Γαλλία» - «συνέταιρος» της Λεπέν.

Ο συγκεκριμένος εξήγησε ότι στόχος της νέας «κίνησης» είναι «να ενώσει ανθρώπους από όλους τους πολιτικούς χώρους, να καθοδηγήσει προβληματισμούς και να βρει λύσεις... Ενα κίνημα όπου δεν θα υπάρχουν μπλόκα (δρόμων) κ.τ.λ.».

Αλλο χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί ένα κείμενο που διακινήθηκε πλατιά τον περασμένο Μάη, με τίτλο «Για μια μείωση στις τιμές των καυσίμων», με συντάκτρια μια 33χρονη ιδιοκτήτρια αλυσίδας πώλησης βιολογικών καλλυντικών από την περιοχή Σαβινί λε Τεμπλ στο διαμέρισμα Σεν-ε-Μαρν (κεντρική Γαλλία), που σήμερα θεωρείται μία από τις ηγετικές φυσιογνωμίες των «κίτρινων γιλέκων».

Το κείμενο - που κάποιοι λανσάρουν και ως ένα είδος «μανιφέστου» των «κίτρινων γιλέκων», επειδή συγκέντρωσε ένα εκατομμύριο υπογραφές μέσω ίντερνετ - επικρίνει τις αυξήσεις στα καύσιμα που προωθεί η κυβέρνηση, με επισημάνσεις του τύπου «ακόμα εξαρτώμαστε από τις τιμές του πετρελαίου» και μεταξύ άλλων διατυπώνει προτάσεις όπως: Να προχωρήσει σταδιακά η «κατάργηση των ντιζελοκίνητων και γενικά των βενζινοκίνητων αυτοκινήτων», ώστε τελικά «να μείνει χώρος» για τα υβριδικά και τα ηλεκτροκίνητα ή προτάσεις για «διευκόλυνση των εργαζομένων να δουλεύουν και από το σπίτι», δήθεν για να περιοριστεί η κυκλοφορία των αυτοκινήτων και να γλιτώσει έξοδα.

Τέτοιες προτάσεις, στον ένα ή στον άλλο βαθμό εξυπηρετούν και αναδιατάξεις σε επιχειρηματικούς κλάδους, προσπάθειες μονοπωλιακών ομίλων να μην αποκλειστούν από την ανάπτυξη νέων πεδίων κερδοφορίας. Επίσης, δεν είναι μυστικό ότι η υψηλή φορολόγηση των πιο «παραδοσιακών» μορφών καυσίμων προκάλεσε μεγάλες αντιδράσεις στα τμήματα της «παραδοσιακής» αυτοκινητοβιομηχανίας, που βλέπουν το μερίδιό τους να κινδυνεύει από ανταγωνιστές τους (Γερμανούς, Κινέζους κ.τ.λ.) που έχουν κατορθώσει να ενταχθούν πιο έγκαιρα και δυναμικά σε «νεοαναπτυσσόμενους» κλάδους.

Προσπάθειες να δοθεί ένας διαφορετικός προσανατολισμός στον αγώνα των εργατών κάνουν 8 ομοσπονδίες όπου πρωταγωνιστεί αυτή της Χημικής Βιομηχανίας, που είναι στη δύναμη της Παγκόσμιας Συνδικαλιστικής Ομοσπονδίας, για τη διοργάνωση απεργιακών κινητοποιήσεων στις 14 Δεκέμβρη ενάντια στην αντεργατική πολιτική συνολικά.

Κίνημα από ποιον και για ποιον;

Με δεδομένα όλα αυτά, δεν είναι τυχαίο ότι τα «κίτρινα γιλέκα» εκθειάζονται και στην Ελλάδα από δυνάμεις που είχαν ενεργό συμμετοχή στο «κίνημα των πλατειών» και των «αγανακτισμένων» π.χ. ΛΑΕ κ.ά.

Τα ίδια πάνω - κάτω λέγονταν και το 2012 στις «πλατείες», μαζί με το «έξω τα συνδικάτα», εκεί όπου «αριστερές» και ακροδεξιές δυνάμεις διαδήλωναν μαζί κάτω από την ταμπέλα του «αντιμνημονιακού», καλλιεργώντας το έδαφος για την πολιτική ανάδειξη των αυταπατών και των ψευδαισθήσεων που έφεραν τον ΣΥΡΙΖΑ στη διακυβέρνηση, και ταυτόχρονα για την άνοδο του εθνικισμού και την ενίσχυση μορφωμάτων όπως η Χρυσή Αυγή. Κατ' αναλογία με τα «κίτρινα γιλέκα», στο κίνημα των «αγανακτισμένων» παρενέβαιναν απροκάλυπτα αστικές δυνάμεις, που συνέδεαν τα συμφέροντά τους με μια «άλλη» διαπραγμάτευση με την ΕΕ, με την «αντίθεση στο μνημόνιο» και πάει λέγοντας.

Ο λαός στην Ελλάδα έχει πείρα για να διαβάσει σωστά τις εξελίξεις. Ιδιαίτερα η τελευταία 10ετία προσφέρει πολλά παραδείγματα για την ικανότητα του κεφαλαίου, των αστικών κομμάτων και επιτελείων να παρεμβαίνουν ακόμα πιο σχεδιασμένα και να χειραγωγούν αγωνιστικές διαθέσεις των λαϊκών στρωμάτων, ιδιαίτερα σε χώρες που δεν υπάρχει ισχυρό ταξικό εργατικό κίνημα και κομμουνιστικό κόμμα με επαναστατική στρατηγική.

Α. Μ.

«Επίδειξη» κρατικής καταστολής

Με αφορμή τις αντιδράσεις της κατά των ανατιμήσεων στα καύσιμα και την αντιλαϊκή πολιτική, η κυβέρνηση του «ανανεωτή» Μακρόν έσπευσε να κάνει νέα επίδειξη καταστολής. Ενόψει των νέων κινητοποιήσεων που είχαν προγραμματιστεί για αυτό το Σαββατοκύριακο, ο πρωθυπουργός Εντουάρντ Φιλίπ ανακοίνωσε «έκτακτα μέτρα» για την προστασία της «δημόσιας τάξης», με 89.000 αστυνομικούς και μέλη άλλων σωμάτων ασφαλείας κ.τ.λ. και κλείσιμο όλων των δημόσιων χώρων στο κέντρο του Παρισιού. Σημειωτέον, άλλωστε, ότι μετά την άρση του «καθεστώτος έκτακτης ανάγκης» (ενεργοποιήθηκε με αφορμή τις πολύνεκρες επιθέσεις του 2015), έχει τεθεί σε εφαρμογή νέος «αντιτρομοκρατικός» νόμος, που έκανε ακόμα και αστούς αναλυτές να σχολιάσουν πως ουσιαστικά μονιμοποιήθηκε το «καθεστώς έκτακτης ανάγκης». Μάλιστα, την Παρασκευή ξεσηκώθηκε θύελλα αντιδράσεων, μετά την άγρια αστυνομική καταστολή που δέχτηκαν μαθητές Γυμνασίου και Λυκείου στη Μαντ-Λα-Ζολί (κεντρική Γαλλία), καθώς συνεχίζονται οι πολύμορφες κινητοποιήσεις σε σχολεία όλης της χώρας ενάντια στις αντιδραστικές αλλαγές στο εξεταστικό κίνημα, μειώσεις θέσεων εκπαιδευτικών κ.τ.λ.

ΚΝΕ

Καθρέφτης της ΕΕ και της αστικής δημοκρατίας η άγρια καταστολή

Σχόλιο του Γραφείου Τύπου του ΚΣ της Οργάνωσης

Σε σχόλιο με αφορμή την καταστολή μαθητικών κινητοποιήσεων στη Γαλλία, το Γραφείο Τύπου του ΚΣ της ΚΝΕ σημειώνει:

«Οι εικόνες από την γαλλική πόλη Μαντ-λα-Ζολί, που δείχνουν συλληφθέντες μαθητές, ακόμα και 12χρονους, μετά από κινητοποίηση, να είναι γονατισμένοι ή με το πρόσωπο στραμμένο στον τοίχο και με τα χέρια στο κεφάλι, περιτριγυρισμένοι από πάνοπλους αστυνομικούς λες και είναι κρατούμενοι σε κάποιο στρατόπεδο συγκέντρωσης, προκαλούν οργή και ανατριχίλα.

Αυτές οι εικόνες είναι ο καθρέφτης της ΕΕ, που όλο δήθεν "επιστρέφει στις δημοκρατικές της αξίες" και όλο χειρότερη γίνεται. Αποτυπώνουν το πραγματικό πρόσωπο της αστικής δημοκρατίας, όπου η ελευθερία όλων σταματά εκεί που αρχίζει η ελευθερία των εκμεταλλευτών.

Αυτές οι εικόνες γίνονται διπλά εξοργιστικές αν θυμηθούμε ότι τον Σεπτέμβριο του 2017, ο Γάλλος Πρόεδρος Μακρόν, εντολές του οποίου εκτελεί η γαλλική αστυνομία, έβγαζε παρέα με τον Αλέξη Τσίπρα λόγους για τη δημοκρατία με φόντο την Πνύκα, ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ ακόμα τον διαφημίζει ως αντίπαλο δέος στον νεοφιλελευθερισμό και την ακροδεξιά στην Ευρώπη.

Το σάπιο εκμεταλλευτικό σύστημα και οι διακρατικές ενώσεις του, όπως η ΕΕ, εξασφαλίζουν ελευθερία και δημοκρατία μόνο για τους λίγους, ενώ για τους εργαζόμενους και τη νεολαία επιφυλάσσουν μόνο φτώχεια, ανεργία και καταστολή».

Ριζοσπάστης, Σάββατο 8 Δεκέμβρη 2018 - Κυριακή 9 Δεκέμβρη 2018

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=8/12/2018&id=17366&pageNo=38