100 χρόνια πίσω και μας το πλασάρουν για σύγχρονο

"Κίτρινα Γιλέκα"

Ένα "σύγχρονο εξεγερτικό, αυθόρμητο, ακαπέλωτο" λαϊκό κίνημα όπως τα "Κίτρινα Γιλέκα" δεν μπορεί να μένει σε "δογματική κομμουνιστική λογική" στα κοινωνικά αιτήματα. Έχει... πολύ πιο προωθημένα αιτήματα!

Να για παράδειγμα, στις σοσιαλιστικές χώρες ούτε οι κομμουνιστές ούτε ο λαός ζητούσε τις παρακάτω πολύ "προωθημένες" κοινωνικές παροχές, τις οποίες όμως με θάρρος έθεσαν τα Κίτρινα Γιλέκα:

-Κανένας άστεγος στον δρόμο.
-Το σύστημα κοινωνικής ασφάλισης να είναι ίδιο για όλους.
-Το σύστημα συνταξιοδότησης πρέπει να παραμείνει αλληλέγγυο άρα σοσιαλιστικό.
-Να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας για τους ανέργους.
-Να φοιτούν μάξιμουμ 25 μαθητές σε κάθε τάξη
-Συνταξιοδότηση στα 60 έτη για όλους και στα 55 έτη για τα άτομα που έχουν εργαστεί σε ένα επάγγελμα όπου έχει χρειαστεί να κάνουν χρήση του σώματός τους. Όπως για τους οικοδόμους.
-Να συνεχιστεί το σύστημα βοήθειας Pajemploi που προσφέρει φύλαξη σε παιδιά μέχρι 10 ετών έτσι ώστε να διευκολύνονται οι εργαζόμενοι γονείς.

Η κατάντια του καπιταλισμού! Αυτά τα αιτήματα ήταν προ της Οκτωβριανής επανάστασης!!! Σε μια χώρα όπως η Γαλλία είναι ξευτίλα για τον καπιταλισμό της, να υπάρχουν ακόμη κοινωνικά αιτήματα που θέτονταν από τους κομμουνιστές πριν 100 χρόνια!

Και βεβαίως δεν τα έθεταν οι κομμουνιστές στις σοσιαλιστικές χώρες. Αφού όλα αυτά τα είχαν λύσει, είναι δυνατόν να τα έχουν ζητούμενα; Ούτε άστεγοι υπήρχαν, ούτε ανασφάλιστοι, ούτε κεφαλαιοποιητικό σύστημα συντάξεων τύπου ΔΝΤ - Πινοσέτ, ούτε έλλειμμα σχολικών αιθουσών και δασκάλων, ούτε συνταξιοδότηση στα 65 και 67 προς τα 70, ούτε έλλειμμα παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών.

Πόσο πίσω είναι ακόμη ο καπιταλισμός και πόσο πίσω θα μένει πάντα. Ούτε αυτά που είχαν πριν 30-50 χρόνια οι σοσιαλιστικές χώρες μπορούν να δώσουν στο λαό σε μια χώρα υπερανεπτυγμένου καπιταλισμού. Τι να πούμε για τις πρώην αποικίες της Γαλλίας; Εκεί ούτε γιλέκο να φορέσουν δεν έχουν όχι να είναι και κίτρινο και να διεκδικεί.

Να το πούμε ξανά για τα "Κίτρινα Γιλέκα": όσο δεν θέτουν ζήτημα ταξικής εξουσίας και μένουν σε ρεφορμιστικές θέσεις για τη λύση των αιτημάτων τους, στο τέλος θα πέσουν σε αδιέξοδο και, ή θα γίνουν καλοί διαχειριστές του καπιταλιού και τα αιτήματα θα τα πάρουν άλλα "Γιλέκα" ή θα διαλυθούν στα εξ ων συνετέθησαν, σε υπάρχοντα κόμματα.

Ο καπιταλισμός δεν γίνεται ανθρώπινος όσα γιλέκα και αν βγουν στους δρόμους. Παραμένει πάντα απάνθρωπος, εκμεταλλευτικός, εγκληματικός, αντιλαϊκός. Καθήκον των κομμουνιστών δεν είναι να ακολουθούν σαν ουρά "ενότητας" κάποια γιλέκα ή κάποιους "αγανακτισμένους", αλλά να τους πείσουν ότι ο δρόμος προς την απελευθέρωσή τους περνάει μέσα από την πάλη για την ανατροπή του καπιταλισμού.