.
Την ώρα αυτή δεν είναι ξεκάθαρο πόσοι είναι οι νεκροί και τραυματίες από την επίθεση που πραγματοποίησαν ισραηλινοί καταδρομείς στον διεθνιστικό στόλο αλληλεγγύης που μετέφερε εφόδια στη Λωρίδα της Γάζας. Τα διεθνή πρακτορεία μιλάνε για δεκάδες νεκρούς και τραυματίες. Έχει διακοπεί η επαφή και με τους έλληνες που ήταν πάνω σε ελληνικό πλοίο.
Ήταν και μπλόκερς επάνω…
Ντροπή και πάλι ντροπή για τη νέα εγκληματική επίθεση.
Όμως…
Όμως αυτή η ενέργεια ίσως αποτελέσει την αρχή του τέλους της διεθνούς ασυλίας που απολαμβάνουν τα εγκλήματα της άρχουσας τάξης του Ισραήλ και του κράτους της. Νομίζω ότι από αύριο τίποτα δεν θα είναι ίδιο για το Ισραήλ. Είναι καιρός πλέον να μην είναι μόνο οι αραβικοί λαοί και οι αριστεροί και ακτιβιστές του κόσμου που καταγγέλλουν τα εγκλήματα αυτά και τους φυσικούς και ηθικούς αυτουργούς.
Και μια παραίνεση, τη μόνη που μπορούν να ακούσουν οι προστάτες αυτών των εγκληματικών πολιτικών:
-ΟΛΟΙ ΣΤΟΥΣ ΔΡΟΜΟΥΣ
- ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΑΤΑΔΙΚΑΣΟΥΜΕ
- ΝΑ ΤΟΥΣ ΚΟΣΤΙΣΕΙ ΠΟΛΛΑΠΛΑ
- ΝΑ ΠΛΗΡΩΣΟΥΝ ΕΠΙ ΤΕΛΟΥΣ...
Δευτέρα 31 Μαΐου 2010
Ο Λοβέρδος η Τρόικα ο μπούσουλας…
.
Κουΐζ
Μόλις έγινε γνωστό ότι η τρόικα απαιτεί 40 χρόνια ασφάλισης για μισή σύνταξη ο κ.Λοβέρδος που δίνει σκληρή μάχη για να ερμηνεύσει το Μνημόνιο που είναι νόμος του κράτους, έβαλε τους υπαλλήλους του υπουργείου του να του πουν το εξής απλό. Σε πόσα χρόνια εργασίας θα πάρουν πλήρη σύνταξη αν δουλεύουν ως δημόσιοι υπάλληλοι 4ωρο (που και αυτό σε κάποιο Μνημόνιο του θα υπάρχει, δε μπορεί).
Όλο το υπουργείο έπεσε στους υπολογισμούς και άκρη δεν βρίσκουν. Λέγεται ότι τέτοια ερωτήματα φέρνουν παράκρουση στους υπαλλήλους και δεν ξέρουν πια να προσθέτουν ούτε 1+1!!! Έτσι ανοίχτηκε ο δρόμος να τους δώσει ο Λοβέςρδος μισθό στο 1/3 και να μη το καταλάβουν καθόλου και ας μην είναι στο μνημόνιο!!!
Όσοι βρουν τη λύση και δεν έχουν τρελαθεί να πάρουν τον Λοβέρδο γιατί ψάχνει δείγμα ανθεκτικού Έλληνα! Εμείς εδώ δεν την έχουμε βρει ακόμη.
... και η Μοσσάντο
Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι η φιλεργατική στάση του Λοβέρδου εκδηλώθηκε άμεσα με ερώτημα προς τη Μοσσάντο που ειδικεύεται στα μεταλλαγμένα φυτά, αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσει το μεταλλαγμένο φάρμακο που διπλασιάζει το χρόνο ζωής των φυτών και στους ανθρώπους ώστε να ζουν και αυτοί κατ’ ελάχιστο 160 χρόνια για να σκάσει η τρόικα που νομίζει ότι κανένας δεν θα πάρει σύναξη με δικούς της όρους. Και επειδή νομοθετείται και το προσδόκιμο ως όρος απόδοσης σύνταξης, όταν τα φυτά, συγνώμη οι εργαζόμενοι, ζουν τουλάχιστον 160 χρόνια, θα καθιερωθεί ως συντάξιμο έτος το 159ο!
Ακόμη μπορείτε να λογαριάζετε;
Κουΐζ
Μόλις έγινε γνωστό ότι η τρόικα απαιτεί 40 χρόνια ασφάλισης για μισή σύνταξη ο κ.Λοβέρδος που δίνει σκληρή μάχη για να ερμηνεύσει το Μνημόνιο που είναι νόμος του κράτους, έβαλε τους υπαλλήλους του υπουργείου του να του πουν το εξής απλό. Σε πόσα χρόνια εργασίας θα πάρουν πλήρη σύνταξη αν δουλεύουν ως δημόσιοι υπάλληλοι 4ωρο (που και αυτό σε κάποιο Μνημόνιο του θα υπάρχει, δε μπορεί).
Όλο το υπουργείο έπεσε στους υπολογισμούς και άκρη δεν βρίσκουν. Λέγεται ότι τέτοια ερωτήματα φέρνουν παράκρουση στους υπαλλήλους και δεν ξέρουν πια να προσθέτουν ούτε 1+1!!! Έτσι ανοίχτηκε ο δρόμος να τους δώσει ο Λοβέςρδος μισθό στο 1/3 και να μη το καταλάβουν καθόλου και ας μην είναι στο μνημόνιο!!!
Όσοι βρουν τη λύση και δεν έχουν τρελαθεί να πάρουν τον Λοβέρδο γιατί ψάχνει δείγμα ανθεκτικού Έλληνα! Εμείς εδώ δεν την έχουμε βρει ακόμη.
... και η Μοσσάντο
Ασφαλείς πληροφορίες αναφέρουν ότι η φιλεργατική στάση του Λοβέρδου εκδηλώθηκε άμεσα με ερώτημα προς τη Μοσσάντο που ειδικεύεται στα μεταλλαγμένα φυτά, αν είναι δυνατόν να χρησιμοποιήσει το μεταλλαγμένο φάρμακο που διπλασιάζει το χρόνο ζωής των φυτών και στους ανθρώπους ώστε να ζουν και αυτοί κατ’ ελάχιστο 160 χρόνια για να σκάσει η τρόικα που νομίζει ότι κανένας δεν θα πάρει σύναξη με δικούς της όρους. Και επειδή νομοθετείται και το προσδόκιμο ως όρος απόδοσης σύνταξης, όταν τα φυτά, συγνώμη οι εργαζόμενοι, ζουν τουλάχιστον 160 χρόνια, θα καθιερωθεί ως συντάξιμο έτος το 159ο!
Ακόμη μπορείτε να λογαριάζετε;
Σάββατο 29 Μαΐου 2010
Το αυγό του φιδιού και το αυγό του αετού
.
Σε μια παρέα μπλόκερ ανοίξαμε συζήτηση το βράδυ στις 28/5, σχολιάζοντας τι άλλο, τη ρευστή ιδεολογικοπολιτική κατάσταση που δημιουργείται στη κοινωνία σε καιρό κρίσης με τα σκληρά μέτρα. Εντελώς συμπτωματικά κάποιοι αναφέραμε ταυτόχρονα, ότι μέσα της σε παρόμοιες καταστάσεις γεννιούνται πολλά πολιτικά «αυγά». Όμως δυο από αυτά ξεχωρίζουν ως προοπτική, τα οποία χρήζουν και προσοχής και αναλύσεων. Το αυγό του φιδιού (φασισμού) και το αυγό του αετού (λαϊκού κινήματος)!
Η διαπίστωση ήταν αυθόρμητα κοινή. Η κοινωνία πράγματι σήμερα κυοφορεί έντονα και τα δύο «αυγά». Οι εξελίξεις τρέχουν κάθε μέρα. Οι αντιμαχόμενες τάξεις τρέχουν να οδηγήσουν τις εξελίξεις στο κανάλι που θέλουν.
Η λαϊκή οργή για τα μέτρα διογκώνεται και η άρχουσα τάξη που είναι ένοχη για τη κατάσταση, έχει εξαπολύσει τα εξαπτέρυγά της λαϊκίστικης πολιτικής διαμαρτυρίας για να συλλέξει την οργή σε κανάλι γέννησης ενός νέου φασισμού, ανεξαρτήτως της μορφής που θα πάρει. Τα τύμπανα εκτροπών μαζί με τις ιαχές για να καεί το μπου@λο η Βουλή, πάνε να συνενωθούν τόσο ταχύτερα, όσο ταχύτερα θα αποσυντίθεται το πολιτικό σύστημα της αστικής δημοκρατίας που αδυνατεί να διαχειριστεί τη κρίση του κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Η άρχουσα τάξη ετοιμάζει τα «πίσω» όπλα της. Αυτό είναι το αυγό του φιδιού.
Από την άλλη έχουν ήδη αρχίσει μεγάλες ποσοτικές συσσωρεύσεις αγανάκτησης στο λαό που ωριμάζουν σταδιακά τόσο τη συνείδηση της εξέγερσης όσο και της ανατροπής. Το πότε θα γίνει η έκρηξη δεν ξέρουμε, έστω και αν φαινομενικά υπάρχει ακινησία στο φυσικό φορέα τους, την Αριστερά. Αυτό είναι το αυγό του αετού.
Δεν ξέρουμε πιο αυγό θα εκκολαφτεί ταχύτερα. Θα προλάβει το φίδι να βγει και να πνίξει το αετόπουλο στη φωλιά του ή ο αετός θα προλάβει να πετάξει και από ψηλά στοχεύοντας το φίδι, να το κατασπαράξει;
Αυτός ο αγώνας δρόμου δεν έχει πρόβλεψη. Όμως στη μάχη αυτή υπάρχει ένα δεδομένο. Αν το φίδι δεν προλάβει να πνίξει τον αετό στη φωλιά του θα είναι πολύ αργά για το σύστημα. Από τη στιγμή που ο αετός πετάξει, τίποτα δεν θα μπορέσει να τον υποτάξει. Γιατί όπως λέει και το τραγούδι «ο αετός πεθαίνει (μόνο) στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός…».
Τότε θα έχουν χάσει το παιχνίδι οι εχθροί του λαού….
Σε μια παρέα μπλόκερ ανοίξαμε συζήτηση το βράδυ στις 28/5, σχολιάζοντας τι άλλο, τη ρευστή ιδεολογικοπολιτική κατάσταση που δημιουργείται στη κοινωνία σε καιρό κρίσης με τα σκληρά μέτρα. Εντελώς συμπτωματικά κάποιοι αναφέραμε ταυτόχρονα, ότι μέσα της σε παρόμοιες καταστάσεις γεννιούνται πολλά πολιτικά «αυγά». Όμως δυο από αυτά ξεχωρίζουν ως προοπτική, τα οποία χρήζουν και προσοχής και αναλύσεων. Το αυγό του φιδιού (φασισμού) και το αυγό του αετού (λαϊκού κινήματος)!
Η διαπίστωση ήταν αυθόρμητα κοινή. Η κοινωνία πράγματι σήμερα κυοφορεί έντονα και τα δύο «αυγά». Οι εξελίξεις τρέχουν κάθε μέρα. Οι αντιμαχόμενες τάξεις τρέχουν να οδηγήσουν τις εξελίξεις στο κανάλι που θέλουν.
Η λαϊκή οργή για τα μέτρα διογκώνεται και η άρχουσα τάξη που είναι ένοχη για τη κατάσταση, έχει εξαπολύσει τα εξαπτέρυγά της λαϊκίστικης πολιτικής διαμαρτυρίας για να συλλέξει την οργή σε κανάλι γέννησης ενός νέου φασισμού, ανεξαρτήτως της μορφής που θα πάρει. Τα τύμπανα εκτροπών μαζί με τις ιαχές για να καεί το μπου@λο η Βουλή, πάνε να συνενωθούν τόσο ταχύτερα, όσο ταχύτερα θα αποσυντίθεται το πολιτικό σύστημα της αστικής δημοκρατίας που αδυνατεί να διαχειριστεί τη κρίση του κοινωνικοοικονομικού συστήματος. Η άρχουσα τάξη ετοιμάζει τα «πίσω» όπλα της. Αυτό είναι το αυγό του φιδιού.
Από την άλλη έχουν ήδη αρχίσει μεγάλες ποσοτικές συσσωρεύσεις αγανάκτησης στο λαό που ωριμάζουν σταδιακά τόσο τη συνείδηση της εξέγερσης όσο και της ανατροπής. Το πότε θα γίνει η έκρηξη δεν ξέρουμε, έστω και αν φαινομενικά υπάρχει ακινησία στο φυσικό φορέα τους, την Αριστερά. Αυτό είναι το αυγό του αετού.
Δεν ξέρουμε πιο αυγό θα εκκολαφτεί ταχύτερα. Θα προλάβει το φίδι να βγει και να πνίξει το αετόπουλο στη φωλιά του ή ο αετός θα προλάβει να πετάξει και από ψηλά στοχεύοντας το φίδι, να το κατασπαράξει;
Αυτός ο αγώνας δρόμου δεν έχει πρόβλεψη. Όμως στη μάχη αυτή υπάρχει ένα δεδομένο. Αν το φίδι δεν προλάβει να πνίξει τον αετό στη φωλιά του θα είναι πολύ αργά για το σύστημα. Από τη στιγμή που ο αετός πετάξει, τίποτα δεν θα μπορέσει να τον υποτάξει. Γιατί όπως λέει και το τραγούδι «ο αετός πεθαίνει (μόνο) στον αέρα, ελεύθερος και δυνατός…».
Τότε θα έχουν χάσει το παιχνίδι οι εχθροί του λαού….
Αν μιλήσει ο Καραμανλής….
Δεν γνωρίζω γιατί με τόσο στόμφο κάποιοι από το σύστημα του δικομματισμού, θεωρούν τόσο σπουδαίο γεγονός, να «μιλήσει» ο Καραμανλής για την οικονομική κρίση και τη κρίση του πολιτικού συστήματος.
Τι να προσδοκούν άραγε; Μήπως έχουν εξασφαλίσει τη σιωπή του και φωνάζουν εκ του ασφαλούς; Μήπως γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να πει τίποτα ουσιαστικό γιατί τον έχουν «δεμένο» και άρα ντόρος να γίνεται για να αποπροσανατολίζουν το λαό από τα άμεσα μέτρα που λαμβάνουν σε βάρος του;
Δεν γνωρίζω τη κατάσταση της ψυχής του Καραμανλή. Όμως αν… αν λέω κάποια στιγμή ξεφύγει του ελέγχου;
Αν ξαφνικά πει ότι δεν παραιτήθηκε αλλά τον παραίτησαν σχεδόν βίαια από τον Μάιο του 09, τα ντόπια και ξένα οικονομικά κέντρα εξουσίας που σήμερα, 29/5/10 στις 08.50 π.μ., ο Καμένος αποκάλυψε στη ΝΕΤ ότι διορίζουν από Πρωθυπουργό μέχρι διοικητή Οργανισμού;
Αν πει ότι δεν του επέτρεψαν να προκηρύξει βουλευτικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές γιατί δεν τους έβγαζαν τα γκάλοπ αυτοδυναμία ΠΑΣΟΚ;
Αν πει πως του είπαν ότι θέλουν τόσο σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων και του λαού που η δική του κυβέρνηση φαντάζει σαν… σοσιαλιστική και είναι αδύνατο να τα λάβει;
Αν πει ότι του είπαν πως, μόνο μια κυνικά «δημοκρατική» κυβέρνηση εμβαπτισμένη στη λαϊκή κολυμπήθρα θα μπορέσει πτωχεύσει το λαό για να μη πτωχεύσει το κεφάλαιο και τον έκριναν ανίκανο να το κάνει σε αντίθεση με τον ΓΑΠ που ήδη είχε συμφωνήσει να μας οδηγήσει στη στρούγκα του ΔΝΤ;
Αν πει ότι μια χώρα με συνολικό χρέος επί του ΑΕΠ στο 58% του χρέους της Γερμανίας ή στο 35% της Μ. Βρετανίας δεν πάει ποτέ στο ΔΝΤ και ξεμπροστιάσει τον ΓΑΠ, κι ας είναι δεξιός;
Αν, αν, αν…
Δεν πιστεύω ότι θα τα πει, όσο και αν τον εγκαλούν. Αυτούς προστατεύει. Είναι μέρος τους όχι μέρος μας. Ό,τι πει, θα είναι προγραμματισμένο. Αυτή είναι πάντα η μοίρα των διαχειριστών του συστήματος.
Εκτός αν,… λέω αν….
Με αν και αν φυσικά η ιστορία δεν γράφεται. Απλά όσοι ξέρουν κάποιες αλήθειες, κάνουν και σενάρια μη ελεγχόμενα από τα κέντρα που τα προγραμματίζουν.
Τι να προσδοκούν άραγε; Μήπως έχουν εξασφαλίσει τη σιωπή του και φωνάζουν εκ του ασφαλούς; Μήπως γνωρίζουν ότι δεν μπορεί να πει τίποτα ουσιαστικό γιατί τον έχουν «δεμένο» και άρα ντόρος να γίνεται για να αποπροσανατολίζουν το λαό από τα άμεσα μέτρα που λαμβάνουν σε βάρος του;
Δεν γνωρίζω τη κατάσταση της ψυχής του Καραμανλή. Όμως αν… αν λέω κάποια στιγμή ξεφύγει του ελέγχου;
Αν ξαφνικά πει ότι δεν παραιτήθηκε αλλά τον παραίτησαν σχεδόν βίαια από τον Μάιο του 09, τα ντόπια και ξένα οικονομικά κέντρα εξουσίας που σήμερα, 29/5/10 στις 08.50 π.μ., ο Καμένος αποκάλυψε στη ΝΕΤ ότι διορίζουν από Πρωθυπουργό μέχρι διοικητή Οργανισμού;
Αν πει ότι δεν του επέτρεψαν να προκηρύξει βουλευτικές εκλογές μαζί με τις ευρωεκλογές γιατί δεν τους έβγαζαν τα γκάλοπ αυτοδυναμία ΠΑΣΟΚ;
Αν πει πως του είπαν ότι θέλουν τόσο σκληρά μέτρα κατά των εργαζομένων και του λαού που η δική του κυβέρνηση φαντάζει σαν… σοσιαλιστική και είναι αδύνατο να τα λάβει;
Αν πει ότι του είπαν πως, μόνο μια κυνικά «δημοκρατική» κυβέρνηση εμβαπτισμένη στη λαϊκή κολυμπήθρα θα μπορέσει πτωχεύσει το λαό για να μη πτωχεύσει το κεφάλαιο και τον έκριναν ανίκανο να το κάνει σε αντίθεση με τον ΓΑΠ που ήδη είχε συμφωνήσει να μας οδηγήσει στη στρούγκα του ΔΝΤ;
Αν πει ότι μια χώρα με συνολικό χρέος επί του ΑΕΠ στο 58% του χρέους της Γερμανίας ή στο 35% της Μ. Βρετανίας δεν πάει ποτέ στο ΔΝΤ και ξεμπροστιάσει τον ΓΑΠ, κι ας είναι δεξιός;
Αν, αν, αν…
Δεν πιστεύω ότι θα τα πει, όσο και αν τον εγκαλούν. Αυτούς προστατεύει. Είναι μέρος τους όχι μέρος μας. Ό,τι πει, θα είναι προγραμματισμένο. Αυτή είναι πάντα η μοίρα των διαχειριστών του συστήματος.
Εκτός αν,… λέω αν….
Με αν και αν φυσικά η ιστορία δεν γράφεται. Απλά όσοι ξέρουν κάποιες αλήθειες, κάνουν και σενάρια μη ελεγχόμενα από τα κέντρα που τα προγραμματίζουν.
Πέμπτη 27 Μαΐου 2010
«Μη τον αφήνεται, δεν είναι δικός μας»
.
Οι φρουροί του συστήματος
«Μη τον αφήνεται, δεν είναι δικός μας» ανέκραξαν οι βαθείς φρουροί του συστήματος όταν είδαν ότι ο δικομματισμός κόρακας κοράκου μάτι δεν ήθελε να βγάλει. Έτσι τη ξευτίλα της πολιτικής διαχείρισης του συστήματος ανέλαβε να τη συμμαζέψει η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη του συστήματος για να το διαφυλάξει από του ανίκανους διαχειριστές.
Ή, να το πούμε αλλιώς, «ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα άσκησε ο εισαγγελέας εις βάρος του πρώην υπουργού Αναστάσιου Μαντέλη. Παράλληλα, απαγορεύθηκε και η έξοδός του από τη χώρα.»
Δεν πρόλαβε να φύγει, ήταν τόσο σίγουρος για το ακαταδίωκτο και τη παραγραφή…
Για να δούμε… τι σημαίνουν όλα αυτά;;;; σύγκρουση εξουσιών, ανατροπή συσχετισμών, κουκούλωμα ή κάθαρση του καπιταλισμού από όρνεα που τρώγοντας το κορμό των εργαζομένων τσιμπολογούσαν και από τα κέρδη των καπιταλιστών;
Με το λαό να την έχει στημένη στη γωνία σε όλο το σύστημα και όχι μόνο σε ένα τμήμα του, πολλά μπορούν να κάνουν για να το σώσουν.
Οι φρουροί του συστήματος
«Μη τον αφήνεται, δεν είναι δικός μας» ανέκραξαν οι βαθείς φρουροί του συστήματος όταν είδαν ότι ο δικομματισμός κόρακας κοράκου μάτι δεν ήθελε να βγάλει. Έτσι τη ξευτίλα της πολιτικής διαχείρισης του συστήματος ανέλαβε να τη συμμαζέψει η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη του συστήματος για να το διαφυλάξει από του ανίκανους διαχειριστές.
Ή, να το πούμε αλλιώς, «ποινική δίωξη σε βαθμό κακουργήματος για νομιμοποίηση εσόδων από παράνομη δραστηριότητα άσκησε ο εισαγγελέας εις βάρος του πρώην υπουργού Αναστάσιου Μαντέλη. Παράλληλα, απαγορεύθηκε και η έξοδός του από τη χώρα.»
Δεν πρόλαβε να φύγει, ήταν τόσο σίγουρος για το ακαταδίωκτο και τη παραγραφή…
Για να δούμε… τι σημαίνουν όλα αυτά;;;; σύγκρουση εξουσιών, ανατροπή συσχετισμών, κουκούλωμα ή κάθαρση του καπιταλισμού από όρνεα που τρώγοντας το κορμό των εργαζομένων τσιμπολογούσαν και από τα κέρδη των καπιταλιστών;
Με το λαό να την έχει στημένη στη γωνία σε όλο το σύστημα και όχι μόνο σε ένα τμήμα του, πολλά μπορούν να κάνουν για να το σώσουν.
Αφήστε τον, αφήστε τον, είναι εντάξει, είναι κλέφτης!
Κάπως έτσι βίωσε ο κόσμος αυτή τη φοβερή ιστορία των αποκαλύψεων για τις μίζες της Ζήμενς που ήρθε στο φως με την ομολογία του κ. Μαντέλη. Ήρθε (από το… Αζερμπαϊτζάν), είπε στη λεγόμενη «Εξεταστική Επιτροπή της Βουλής» εν ψυχρώ ότι τα «έπιασε» («χορηγία» το είπε ο εκσυγχρονιστής του Σημίτη όχι «δωράκι» όπως ο αναχρονιστικός Α. Παπανδρέου), αποκάλυψε ότι αυτός πήρε μόνο το 1/50 (ένα πεντηκοστό) της μίζας, και (τελικά δεν) αναχώρησε και πάλι για το Αζερμπαϊτζάν για να συνεχίσει εκεί τη διδασκαλία των σύγχρονων «χορηγιών» εξαγοράς συνειδήσεων, πολιτικών και λαών!
Η αρχική ταραχή των μελών της Εξεταστικής σύντομα αντικαταστάθηκε από αγαλλίαση! Ο Μαντέλης είναι σαν όλους εμάς! Πήρε το 1/50 από μια μόνο μίζα. Αν βάλλουμε ότι οι μίζες ουκ έχουν αριθμό… άρα σωστά παραγράφτηκε το αδίκημα, σωστά τα είπε ο άνθρωπος κατάμουτρα στον ελληνικό λαό και για λογαριασμό μας και ακόμη πιο σωστά έφυγε για τη νέα γη της επαγγελίας της διαφθοράς.
Φυσικά απέναντι στις κραυγές των αφελών που ήθελαν τη σύλληψη του ενόχου, όλοι αυτοί του δικομματισμού με την ένοχη σιωπή τους είπαν: Αφήστε τον αφήστε τον, είναι εντάξει, είναι και αυτός ένας κλέφτης! Ένας από μας!
Μόνο οι φρουροί του συστήματος δεν συμφώνησαν μαζί τους και για να σώσουν τα προσχήματα, το έπαιξαν αναξέρτητοι απευθύνοντας (μετά τον τεράστιο θόρυβο που ξεσηκώθηκε...) κατηγορία για κακούργημα!
Θα ήταν όλα για γέλιο και για κλάματα αν πέρα απ όλα αυτά, η συνειδητή κατάπτωση και κατάπτυστη χρήση των θεσμών από τους ίδιους τους θεματοφύλακες και διαχειριστές τους, δεν εμπεριείχε και κάτι πολύ βαθύτερο. Την σταδιακή απαξίωση του αστικού δημοκρατικού συστήματος. Οι άνθρωποι του δικομματισμού που κατάντησαν τη δημοκρατία κλοτσοσκούφι, τώρα προκαλούν κατάμουτρα το λαό που την αποκατέστησε με αίμα.
Προετοιμάζουν το έδαφος για να αγανακτήσει τόσο ο λαός ώστε να πει στο τέλος «ένας σωτήρας μας σώζει»!. Έτσι εκκολάπτονταν πάντα το «αυγό του φιδιού», με τη συνηγορία των κοινοβουλευτικών ανθρώπων του συστήματος. Αναζητούν σωτήρες για τα δικά τους ανομήματα που θα τους βγάλουν από τη δύσκολη θέση αποκαλύψεων και ενοχής. Οδηγούν τον κόσμο να αγανακτήσει τόσο ώστε να τους πει «φαύλους», «παλαιοκομματικούς», διεφθαρμένους, και ζητήσει «να τους δέσουν όλους» μαζί με κάτι γνωστά «συνθήματα» για τη Βουλή. Φυσικά οι επίδοξοι σωτήρες θα ερμηνεύουν αυτό, ως "εντολή" να δέσουν μόνο τους αριστερούς για να σώσουν τη πατρίδα και άντε να περιορίσουν σε «κατ’ οίκον» κάποιους πολιτικούς φαυλοκράτες για να τους απενοχοποιήσουν, να τους κάνουν ήρωες και να τους έχουν μετά για εφεδρεία του συστήματος. Το αποτέλεσμα θα είναι πάντα ένα: Φασισμός (με τις σύγχρονες "μεικτές" μορφές που ήδη εκκολάπτονται) ως γιατρικό του συστήματος από τις αρρώστιες του... ανεξέλεγκτου (!) αστικού κοινοβουλευτισμού! Και πάνω απ όλα ένας λαός χωρίς κανένα δικαίωμα για να περάσουν όποια μέτρα δεν θα μπορέσουν να περάσουν στο μεταξύ με το κοινοβουλευτισμό. Μονά – ζυγά χαμένος ο λαός δηλαδή.
Το θέμα είναι και πάλι τι κάνουμε εμείς, οι πολίτες, η Αριστερά και ο λαός που βλέπουμε όλα αυτά να εκτυλίσσονται εν ψυχρώ. Φυσικά δεν περιμένουμε την… «αυτοκάθαρση» του συστήματος. Βασταγαριά πραγματικά και μεταφορικά πρέπει να πάρουμε…. Πρώτα όμως χρειάζεται η ενότητα, ένα πολιτικό μέτωπο, μια σαφή στόχευση για την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων. Μπροστά στον κίνδυνο που μας απειλεί είναι παράδοξο να ομφαλοσκοπούμε….
Η αρχική ταραχή των μελών της Εξεταστικής σύντομα αντικαταστάθηκε από αγαλλίαση! Ο Μαντέλης είναι σαν όλους εμάς! Πήρε το 1/50 από μια μόνο μίζα. Αν βάλλουμε ότι οι μίζες ουκ έχουν αριθμό… άρα σωστά παραγράφτηκε το αδίκημα, σωστά τα είπε ο άνθρωπος κατάμουτρα στον ελληνικό λαό και για λογαριασμό μας και ακόμη πιο σωστά έφυγε για τη νέα γη της επαγγελίας της διαφθοράς.
Φυσικά απέναντι στις κραυγές των αφελών που ήθελαν τη σύλληψη του ενόχου, όλοι αυτοί του δικομματισμού με την ένοχη σιωπή τους είπαν: Αφήστε τον αφήστε τον, είναι εντάξει, είναι και αυτός ένας κλέφτης! Ένας από μας!
Μόνο οι φρουροί του συστήματος δεν συμφώνησαν μαζί τους και για να σώσουν τα προσχήματα, το έπαιξαν αναξέρτητοι απευθύνοντας (μετά τον τεράστιο θόρυβο που ξεσηκώθηκε...) κατηγορία για κακούργημα!
Θα ήταν όλα για γέλιο και για κλάματα αν πέρα απ όλα αυτά, η συνειδητή κατάπτωση και κατάπτυστη χρήση των θεσμών από τους ίδιους τους θεματοφύλακες και διαχειριστές τους, δεν εμπεριείχε και κάτι πολύ βαθύτερο. Την σταδιακή απαξίωση του αστικού δημοκρατικού συστήματος. Οι άνθρωποι του δικομματισμού που κατάντησαν τη δημοκρατία κλοτσοσκούφι, τώρα προκαλούν κατάμουτρα το λαό που την αποκατέστησε με αίμα.
Προετοιμάζουν το έδαφος για να αγανακτήσει τόσο ο λαός ώστε να πει στο τέλος «ένας σωτήρας μας σώζει»!. Έτσι εκκολάπτονταν πάντα το «αυγό του φιδιού», με τη συνηγορία των κοινοβουλευτικών ανθρώπων του συστήματος. Αναζητούν σωτήρες για τα δικά τους ανομήματα που θα τους βγάλουν από τη δύσκολη θέση αποκαλύψεων και ενοχής. Οδηγούν τον κόσμο να αγανακτήσει τόσο ώστε να τους πει «φαύλους», «παλαιοκομματικούς», διεφθαρμένους, και ζητήσει «να τους δέσουν όλους» μαζί με κάτι γνωστά «συνθήματα» για τη Βουλή. Φυσικά οι επίδοξοι σωτήρες θα ερμηνεύουν αυτό, ως "εντολή" να δέσουν μόνο τους αριστερούς για να σώσουν τη πατρίδα και άντε να περιορίσουν σε «κατ’ οίκον» κάποιους πολιτικούς φαυλοκράτες για να τους απενοχοποιήσουν, να τους κάνουν ήρωες και να τους έχουν μετά για εφεδρεία του συστήματος. Το αποτέλεσμα θα είναι πάντα ένα: Φασισμός (με τις σύγχρονες "μεικτές" μορφές που ήδη εκκολάπτονται) ως γιατρικό του συστήματος από τις αρρώστιες του... ανεξέλεγκτου (!) αστικού κοινοβουλευτισμού! Και πάνω απ όλα ένας λαός χωρίς κανένα δικαίωμα για να περάσουν όποια μέτρα δεν θα μπορέσουν να περάσουν στο μεταξύ με το κοινοβουλευτισμό. Μονά – ζυγά χαμένος ο λαός δηλαδή.
Το θέμα είναι και πάλι τι κάνουμε εμείς, οι πολίτες, η Αριστερά και ο λαός που βλέπουμε όλα αυτά να εκτυλίσσονται εν ψυχρώ. Φυσικά δεν περιμένουμε την… «αυτοκάθαρση» του συστήματος. Βασταγαριά πραγματικά και μεταφορικά πρέπει να πάρουμε…. Πρώτα όμως χρειάζεται η ενότητα, ένα πολιτικό μέτωπο, μια σαφή στόχευση για την αντιμετώπιση των άμεσων προβλημάτων. Μπροστά στον κίνδυνο που μας απειλεί είναι παράδοξο να ομφαλοσκοπούμε….
Τρίτη 25 Μαΐου 2010
Διαφορά τάξεως!
Ο υπουργός Εργασίας κ. A. Λοβέρδος στη προσπάθειά του να εξοικονομήσει χρήματα για να ξεπληρώσει τους τοκογλύφους της χώρας έκανε, στις 25/5/10, «δραματική» έκκληση (έκκληση μόνο, μη πάει ο νους αλλού…) προς τους φραμακοβιομήχανους και φαρμακέμπορους:. «Σας καλούμε να μειώστε λίγο τα κέρδη σας, δεν έχουμε να σας πληρώσουμε. Το κόστος των φαρμάκων υπερδιπλασιάστηκε τα τελευταία χρόνια»!
Και δαρμένος και προσκυνημένος!
Στην αντίστοιχη περίπτωση των συνταξιούχων και των εργαζομένων είχε άλλη («παλικαρίσια»!) γλώσσα: «Δεν υπάρχει σάλιο! Γι αυτό σας κόβουμε συνάξεις, δώρα, μισθούς, συμβάσεις κλπ, κλπ.…» Όλα άμεσα και με νόμο. Χωρίς καμιά έκκληση και κανένα διάλογο!!! Μάλιστα χωρίς να τα αποκαλύψουν όλα αμέσως αφού κάποια μέτρα ήταν σε «παράρτημα» της συμφωνίας με το ΔΝΤ που ψηφίστηκε ήδη από τη Βουλή και τα βγάζουν σταδιακά από το… μανίκι τους!
Συμπεριφορά διαφοράς τάξεως. Άλλη προς τα αφεντικά της ταξικής εξουσίας που υπηρετεί, άλλη προς τα υποζύγια της εξουσίας, των φόρων και της εκμετάλλευσης.
Και δαρμένος και προσκυνημένος!
Στην αντίστοιχη περίπτωση των συνταξιούχων και των εργαζομένων είχε άλλη («παλικαρίσια»!) γλώσσα: «Δεν υπάρχει σάλιο! Γι αυτό σας κόβουμε συνάξεις, δώρα, μισθούς, συμβάσεις κλπ, κλπ.…» Όλα άμεσα και με νόμο. Χωρίς καμιά έκκληση και κανένα διάλογο!!! Μάλιστα χωρίς να τα αποκαλύψουν όλα αμέσως αφού κάποια μέτρα ήταν σε «παράρτημα» της συμφωνίας με το ΔΝΤ που ψηφίστηκε ήδη από τη Βουλή και τα βγάζουν σταδιακά από το… μανίκι τους!
Συμπεριφορά διαφοράς τάξεως. Άλλη προς τα αφεντικά της ταξικής εξουσίας που υπηρετεί, άλλη προς τα υποζύγια της εξουσίας, των φόρων και της εκμετάλλευσης.
Δευτέρα 24 Μαΐου 2010
Το «Σύνταγμα της Ελευθερίας» και οι νεοφιλελεύθερες διαστροφές
Πόσο τα σημερινά μέτρα που λαμβάνονται στο όνομα της κρίσης είναι πραγματικό αποτέλεσμα αυτής και όχι μιας προγραμματισμένης πολιτικής καρατόμησης όλων των εργασιακών και δημοκρατικών δικαιωμάτων; διαβάζοντας ένα άρθρο που έγραψα πριν τη κρίση και κάνοντας τους σχετικούς συνειρμούς, ο κάθε αναγνώστης μπορεί να βγάλει τα συμπεράσματά του. Ορισμένα δε μέτρα είναι καταφανής αντιγραφή!
Διαβάζοντας το «Ευαγγέλιο» του νεοφιλελευθερισμού, «ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» του Φ. Α. Χάγιεκ, θα περίμενε κανείς να δει ένα σύγγραμμα σύγχρονο με αναφορές σε νέες ιδέες για τη στήριξη του καπιταλισμού. Αντ’ αυτού στις 550 σελίδες του διαβάζουμε μια ξανασερβιρισμένη σούπα με όλες τις κλασσικές αντιλήψεις των αστών θεωρητικών και οικονομολόγων της αυγής του καπιταλισμού.
Κάνοντας ο Χ. πως δεν γνωρίζει ότι ο καπιταλισμός που σαπίζει στο στάδιο του ιμπεριαλισμού παίζει τον ακριβώς αντίθετο ρόλο στη κοινωνική εξέλιξη από τον καπιταλισμό της αναγέννησης, όταν έπαιζε προοδευτικό ρόλο, όχι χωρίς πολύ αίμα για τους λαούς και τότε βέβαια, μας επαναφέρει ως φάρσα όλες τις αστικές ιδέες για την ελευθερία του 17ου και 18ου αιώνα. Τις ιδέες αυτές τις μετατρέπει σε ένα σύνολο αντιδραστικών θέσεων, με δήθεν φιλελεύθερο περιεχόμενο, και τις παραδίδει στους αστούς ως ιδεολογικό πολεμικό όπλο κατά του εργατικού κινήματος και κατά της μαρξιστική ιδεολογίας.
Η αλήθεια είναι ότι η ιμπεριαλιστική αστική τάξη ύστερα από τις μεγάλες ήττες που υπέστη σε όλα τα πεδία στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, είχε ανάγκη από μια φρεσκαρισμένη απολογητική θεωρία που θα ήταν περισσότερο κυνική από τις ίδιες της τις πράξεις αλλά θα φαινόταν αγνή, όπως οι αστικές ιδέες της Αναγέννησης!
Βρήκε τη λύση στη «κατά παραγγελία» μελέτη του Χ. για την «ελευθερία», τη δημοκρατία και όλα τα κοινωνικά φαινόμενα, μέχρι και για τη παιδεία και την… πολεοδομία! Ο Χ. δεν χάνει την ευκαιρία να κατοχυρώσει ευθέως και κυνικά τα προνόμια των καπιταλιστών! Έτσι με τη βοήθεια των ιμπεριαλιστών, σέρβιρε σε παγκόσμια κλίμακα τις πλέον αντιδραστικές ιδέες ως σύγχρονες και προοδευτικές!
Μια από τις πρωτοτυπίες του Χ. είναι να ονομάζει κάθε κρατική παρέμβαση και πολιτική «σοσιαλισμό». Έτσι κατά παράδοξο τρόπο μαθαίνουμε ότι στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στον 2ο μ.χ. αιώνα επικράτησε ο «σοσιαλισμός» και ότι στην Ευρώπη από το 1848 κυριαρχεί ο… σοσιαλισμός!!!
Ο Χ. όσο πιο πολύ καταπατά την έννοια της ελευθερίας στο βιβλίο του, τόσο πιο πολύ αναφέρει τη λέξη. Είναι αμφίβολο αν υπάρχει άλλο βιβλίο με περισσότερες αναφορές σε αυτήν. Ο Χ κομματιάζει την ελευθερία σε μικρά ατομικά ιδιόκτητα κομμάτια, της αφαιρεί κάθε κοινωνική διάσταση, αντιθέτως θεωρεί ότι η κοινωνική ελευθερία αντιβαίνει στην «ελευθερία» και θέτοντας εξωτερικά σύνορα μεταξύ ελευθεριών, ο μόνο τρόπος που μπορεί να φέρει σε επαφή τους «ελεύθερους» ανθρώπους είναι οι σχέσεις αγοράς μεταξύ τους. Εξ αυτού και η αποθέωση της αγοράς ως το θεμέλιο της ελευθερίας του αφού αδυνατεί να κατανοήσει την ελευθερία ως κοινωνικό αγαθό συλλογικά θεμελιωμένο και κοινωνικά αλληλεξαρτώμενο. Δεν είναι καθόλου τυχαία μάλιστα η αναφορά του στα ζώα της ζούγκλας που ορίζουν τα όρια του ιδιωτικού χώρου της ελευθερίας τους με το κατούρημα! Για τον Χ. η ελευθερία είναι νησίδα με εχθρικές και ανταγωνιστικές σχέσεις με τον περίγυρο. Ο ανταγωνισμός εισέρχεται ακόμη και στα ενδότερα της κοινωνικής φύσης του ανθρώπου αφού ο Χ. αδυνατεί να αναγνωρίσει τη διαφορά της ζούγκλας από την κοινωνία. Φυσικά για την μαρξιστική έννοια της ελευθερίας όπως τη διατύπωσε ο Μαρξ και τη σχέση της με την αναγκαιότητα καθώς το ταξικό της περιεχόμενο, ούτε λέξη παρότι αυτές ακριβώς τις έννοιες καταπολέμα.
Το κομμάτιασμα της ελευθερίας, απόλυτη θεώρησή της σαν φυσική και όχι κοινωνική έννοια και η ακραία απομόνωση των ατόμων στην «ελευθερία» τους, είναι η άλλη όψη της φασιστικής αντίληψης για την ελευθερία η οποία ταυτίζεται με την ελευθερία του ηγέτη, του αρχηγού, και πίσω από αυτόν της άρχουσας τάξης, να ορίζει την ελευθερία όλων των άλλων. Εδώ η κοκκοποίηση της ελευθερίας από τον Χ. δίνει τη δυνατότητα σαρώματος της κοινωνικής ελευθερίας από επίδοξους σωτήρες αφού, τα απομονωμένα άτομα αδυνατούν να αντιληφθούν τη κοινωνική διάσταση της ελευθερίας και κάθε καταπάτησή τους θα μετρηθεί με βάση τη λειτουργία των νόμων της αγοράς. Από τη στιγμή που «δεν θίγεται» αυτό το «ανώτατο, φυσικό, κριτήριο» της ελευθερίας, κανένας δικτάτορας δεν είναι ενοχλητικός. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό να εκπέμπεται από την αστική τάξη και στις χειρότερες δικτατορίες. Επί πλέον οι κοινωνικές ελευθερίες που θίγονται σε τέτοιε περιπτώσεις είναι ακριβώς τα δημοκρατικά και εργατικά δικαιώματα πράγμα επιθυμητό για την αστική τάξη όταν μπορεί να το επιβάλει χωρίς μεγάλους κινδύνους. Άλλωστε ο ίδιος ο Χ. επανειλημμένα αναφέρει ως εχθρό της ελευθερίας τόσο τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα όσο ακόμα και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Θωρεί, για παράδειγμα, κίνδυνο για την ελευθερία και δημοκρατία την ύπαρξη «πολλών» εργατών οι οποίο σε μια δημοκρατία θα μπορούν να γίνουν πλειοψηφία και να… αποφασίζουν παρότι οι απόψεις τους να είναι… υποδεέστερες και επικίνδυνες!!!
Αυτή τη θέση του τη στηρίζει στο απίθανο αξίωμα ότι, μόνο ο ελεύθερος ιδιοκτήτης (μέσων παραγωγής) που αποφασίζει ελεύθερα μπορεί να αποφασίζει «σωστά» γιατί μόνο αυτός δεν υπόκειται στη ζωή του σε εντολές άλλων, όπως συμβαίνει με τους εργάτες! Σπουδαιότερη δικαιολογία για το δικαίωμα της αστικής τάξης να αποφασίζει έξω από δημοκρατίες και κοινωνικά δικαιώματα δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Ένα άλλο αξίωμα, από τα εκατοντάδες που πλασάρει ως «βασικές» αλήθειες, είναι ότι η πλειοψηφία στη Δημοκρατία είναι αντιδραστικό στοιχείο στην ανάπτυξη η οποία έρχεται πάντα από μια ευφυή μειοψηφία πλουσίων. Σε κάθε δε περίπτωση η πλειοψηφία αποτελεί κίνδυνο για τη πρόοδο δεδομένου ότι στη δημοκρατία μπορεί να αποφασίζει και για τη μειοψηφία ενώ η δική του πρόταση είναι να αποφασίζει μόνο για τον εαυτό της και να αφήσει τη φωτισμένη μειοψηφία στη ελευθερία και την ησυχία της!
Παρότι αποφεύγει να αναφερθεί στον Μαρξ, η αλήθεια είναι ότι όλο το βιβλίο του το διατρέχει ακριβώς το άγχος να ανατρέψει τις ανατροπές που έκανε ο Μαρξ σε όλες εκείνες τις αρχές του καπιταλισμού και της αστικής τάξης σε μια περίοδο που οι καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις μετατρέπονταν σε φρένο της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Επί πλέον με πολύ αδύναμα ως αστεία επιχειρήματα προσπαθεί να αντικρούσει το νόμο της αξίας του Μαρξ και κατ επέκταση της υπεραξίας, επαναφέροντας αξιώματα της προμαρξιστικής αστικής πολιτικής οικονομίας που έγιναν «φύλλο και φτερό» από τον Μαρξ και τους μαθητές του.
Αξίζει να παρατηρήσει κανείς ότι η έννοια των τάξεων εξαφανίζεται από τα μάτια του Χ., παρότι όλο το βιβλίο είναι άκρως ταξικό με ένα ανείπωτο άγχος να σώσει τα προνόμια της αστική τάξης.
Ωστόσο από προπαγανδιστικής σκοπιάς αξίζει να δει κανείς με προσοχή την επαναφορά παλιών ιδεών ως καινούριων και πως, απίστευτα αναχρονιστικές και αντιδραστικές αντιλήψεις, μπορούν να γίνουν κυρίαρχη ιδεολογία, έστω για λίγο, όταν αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Το ότι η ιμπεριαλιστική αστική τάξη από το 1959 ετοίμαζε την νεοφιλελεύθερη αντεπίθεσή της που πήρε σάρκα και οστά στο τέλος της δεκαετίας του ’70, είναι γνωστό.
Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι η αντεπίθεση εκδηλώθηκε, τόσο προς την εργατική τάξη των ιμπεριαλιστικών χωρών όσο και προς τις σοσιαλιστικές χώρες, ακριβώς μόλις ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων και τα αντικειμενικά δεδομένα (υποχώρηση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, οικονομική στασιμότητα του σοσιαλισμού, διαφθορά, στρέβλωση και απαξίωση σοσιαλιστικών ιδεών) έφεραν τον ιμπεριαλισμό σε θέση ισχύος. Μόνο τότε μπόρεσαν οι αντιδραστικές ιδέες του Χ. να βγουν στο προσκήνιο ως «Ευαγγέλιο»! Το συμπέρασμα είναι ότι η κυριαρχία των ιδεών είναι άμεσα συναρτημένη με τους συσχετισμούς των ταξικών δυνάμεων και μόνο η μεταβολή των τελευταίων μπορεί να ανατρέψει τις σχέσεις κυριαρχίας των ιδεών.
Σε πάρα πολλές περιπτώσει ο Χ. κονταροχτυπιέται με τις δικές του αρχές όπως όταν θέλει να υποστηρίξει π.χ. ότι ο εργαζόμενος είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος που κανείς δεν τον καταναγκάζει να κάνει κάτι και διαθέτει ελεύθερα τον εαυτό του στον εργοδότη αλλά ταυτόχρονα η γνώμη του και οι αποφάσεις του είναι επικίνδυνες για τη δημοκρατία και την ελευθερία αφού δεν είναι ελεύθερος και δεν διαχειρίζεται ιδιοκτησία όπως ο καπιταλιστής και άρα δεν γνωρίζει από ευθύνη αποφάσεων!
Το βιβλίο (μετάφραση Ελένης Αστερίου, εκδόσεις Καστανιώτη) γράφτηκε το 1959 αλλά στην Ελλάδα κυκλοφόρησε σχεδόν 50 χρόνια μετά, σε μια εποχή που το άστρο του νεοφιλελευθερισμού κατέρρεε μέσα στους ορυμαγδούς της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, στην οποία το μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού είχε τεράστια συμβολή.
Ο αριστερός αναγνώστης που έχει αυξημένο μαζοχισμό μπορεί να διαβάσει το βιβλίο με… απόλαυση. Είναι βέβαιο ότι θα βρει εκατοντάδες σημεία που θα τον πετάξουν από το κάθισμά του και θα τον βγάλουν «έξω από τα ρούχα του»! Επί πλέον θα τρίβει τα μάτια του βλέποντας πόσα ατόφια κομμάτια του Χ. μας σερβίρουν οι εδώ αστοί πολιτικοί ως δικές τους ιδέες. Εκτός του προγράμματος της Ν.Δ. όπου οι «υποκλοπές» σφύζουν, ο αναγνώστης θα δει π.χ. τα λεγόμενα «κουπόνια» εκπαίδευσης και τα «σπουδαστικά δάνεια» που πλάσαρε ο Γ. Παπανδρέου ως «νέες» ιδέες, να είναι καταχωρημένες νεοφιλελεύθερες ιδέες του Μ. Φρίτμαν και του Χάγιεκ μισό αιώνα πριν!
Η αναφορά σε όλα τα σημεία του βιβλίου και ο σχολιασμός με παράθεση αποσπασμάτων είναι αδύνατο να γίνει σε ένα μικρό άρθρο. Ο αναγνώστης του βιβλίου μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει σε αυτό, τα παρακάτω επιλεγμένα «αξιώματα» τα οποία για λόγους χώρου παρουσιάζουμε σε συμπυκνωμένη μορφή, παρότι αυτά «θεμελιώνονται» ορισμένες φορές, σε αναλύσεις δεκάδων και εκατοντάδων σελίδων.
«Αξιώματα» του Χάγιεκ
Η μείωση του μισθού απελευθερώνει τους μισθωτούς από τη καταναλωτική δουλεία.
Χωρίς τους πλούσιους οι φτωχοί θα ήταν… πιο φτωχοί!
Τους αφρικανούς και τη φτώχεια τους δεν μπορούμε να τα σκεφτόμαστε γιατί είναι... μακριά.
Η μεταβίβαση του πλούτου στις ίδιες οικογένειες, εξασφαλίζει τη μεταβίβαση ικανότητας και εξυπνάδας.
Όταν στη κοινωνία ισχύει ο κανόνας της πλειοψηφίας, έχουμε στασιμότητα και παρακμή του πολιτισμού.
Όταν δεν περιορίζουμε τη δημοκρατία, κινδυνεύουν και η δημοκρατία και η ελευθερία.
Η νομενκλατούρα στον σοσιαλισμό είναι απαραίτητη για τη πρόοδο όπως οι πλούσιοι στον καπιταλισμό!
Ο Μαρξ έγραψε σπουδαία έργα γιατί ήταν άεργος και είχε χορηγό!
Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατέρρευσε γιατί από τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. επικράτησε ο... κρατικός σοσιαλισμός
Όταν τα δάση είναι ιδιωτικά, δεν κινδυνεύουν.
Η αναδιανομή του πλούτου υπέρ των φτωχών αυξάνει τη φτώχεια τους γιατί αποδυναμώνει τους πλούσιους που είναι οι μόνοι ικανοί να παράγουν πρόοδο και αύξηση του πλούτου.
Οι αποφάσεις της πλειοψηφίας δεν είναι υπερατομική σοφία αλλά υποχρεωτικά κατώτερες από τις αποφάσεις τις οποίες θα έπαιρνε μια ευφυής ομάδα (μειοψηφία καπιταλιστών) που ρισκάρει.
Η επιβολή της θέλησης της πλειοψηφίας καταστρέφει τις δυνάμεις αυτοδιόρθωσης μιας ελεύθερης κοινωνίας.
Η ελευθερία των μισθωτών εξαρτάται από την ύπαρξη μιας ομάδας ατόμων (καπιταλιστών) των οποίων η θέση είναι διαφορετική από τη δική τους.
Μια κοινωνία στην οποία όλοι οι πνευματικοί, ηθικοί και καλλιτεχνικοί ηγέτες ανήκουν στην τάξη των μισθωτών, στερείται την ελευθερία αποφάσεων ευγενών επιστημόνων όπως ο Δαρβίνος και ο Μακόλεϊ, ο Γκρόουτ και ο Λούμποκ…
Η όποια σπατάλη πλούσιων αέργων (τεμπέληδων) είναι παντού το τίμημα της ελευθερίας.
Η επιτυχής χρήση της αεργίας χρειάζεται σκαπανείς οι οποίοι αφιέρωσαν όλον τον χρόνο τους στην τέχνη της ζωής (τεμπελιάς).
Ο πλούτος των καπιταλιστών ούτε παίρνεται ούτε παρακρατείται από τους υπόλοιπους ανθρώπους. (Πέφτει από τον ουρανό!!!)
Η απειλή λιμοκτονίας δεν υποχρεώνει τον εργαζόμενο να αποδεχτεί μια δυσάρεστη εργασία με πολύ χαμηλό μισθό, ούτε για αυτό εξαναγκάζεται από τον εργοδότη ή κάποιον άλλο.
Ένας λαός που αντιτίθεται στον θεσμό της ατομικής ιδιοκτησίας (των μέσων παραγωγής) δεν διαθέτει το πρώτο στοιχείο της ελευθερίας.
Κανείς δεν μπορεί να επιτίθεται στην προσωπική ιδιοκτησία (των μέσων παραγωγής) και ταυτοχρόνως να λέει ότι εκτιμά τον πολιτισμό.
Ένα από τα επιτεύγματα της σύγχρονης κοινωνίας είναι ότι το άτομο (εργάτης) που δεν έχει καθόλου ιδιοκτησία (πέρα από τα προσωπικά υπάρχοντά του, που μπορεί να είναι νοικιασμένα) μπορεί ν’ απολαμβάνει ελευθερία, αφήνοντας σε άλλους τη φροντίδα της ιδιοκτησίας (επιχείρησης) που εξυπηρετεί τις ανάγκες του!
Οι πολιτικές που ευνοούν την απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας από εργαζόμενους, τους μετατρέπουν σε σκλάβους γιατί αυτή παρεμποδίζει την ελευθερία τους να μετακινούνται εκεί που επενδύει το κεφάλαιο.
Η προοδευτική φορολογία των μεγάλων κερδών είναι μισητή αυθαιρεσία που επιβάλει, δια της δημοκρατίας, η πλειοψηφία των φτωχών στους πλουσίους.
Οι μελλοντικοί ιστορικοί θα θεωρούν την περίοδο από την επανάσταση του 1848 μέχρι το 1948 περίπου τον αιώνα του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού.
Η αποκήρυξη των συνδικάτων και του δικαιώματος απεργίας από τους εργαζόμενους ενισχύει την ελευθερία.
Η δημοκρατία κινδυνεύει από την εργατική πλειοψηφία.
Η γνώμη των εργαζομένων για την ελευθερία και δημοκρατία έχει μειωμένη αξία γιατί δεν μπορούν να σκέφτονται ελεύθερα δεδομένου ότι η καθημερινή δράση τους υποτάσσεται στους σκοπούς του εργοδότη.
Η ελευθερία απειλείται σήμερα σοβαρά από τη τάση της μισθωτής πλειοψηφίας να επιβάλει στους υπολοίπους τις δικές της απόψεις για τη ζωή.
Τα συνδικάτα είναι προνομιούχοι θεσμοί στους οποίους δεν εφαρμόζονται οι γενικοί κανόνες του δικαίου και μοναδική περίπτωση στην οποία οι κυβερνήσεις αποτυγχάνουν να εμποδίσουν τη βία τους
Είναι δυστύχημα που στις ΗΠΑ οι αντιμονοπωλιακοί νόμοι δεν θεωρούν ευθέως τα συνδικάτα μονοπώλιο για να τους επιβληθούν αντιμονοπωλιακές κυρώσεις.
Τα συνδικάτα χρησιμοποιούν εξαναγκασμό για να υποχρεώνουν απρόθυμους εργάτες να γίνουν μέλη τους και για να κρατούν εκτός απασχόλησης εκείνους που δεν ήταν μέλη των συνδικάτων.
Οι εξουσίες που δόθηκαν στα συνδικάτα απειλούν σοβαρά ολόκληρη τη βάση της ελεύθερης κοινωνίας.
Τα συνδικάτα θα μπορούσαν να κάνουν απείρως μεγαλύτερη ζημιά από αυτή που κάνουν αν δεν υπήρχαν οι ρεφορμιστές ηγέτες.
Η εξαναγκαστική εξουσία των συνδικάτων προς τους εργοδότες είναι συνέπεια της πρωταρχικής εξουσίας που έχουν για εξαναγκασμό άλλων εργατών.
Οι δραστηριότητες των συνδικάτων μειώνουν αναγκαστικά την παραγωγικότητα της
εργασίας συνολικά και επομένως το γενικό επίπεδο των πραγματικών μισθών.
Στις χώρες με πολύ ισχυρά συνδικάτα το γενικό επίπεδο των πραγματικών μισθών είναι χαμηλότερο.
Εκείνο που δίνει στα συνδικάτα πραγματική εξουσία είναι οι τεχνικές εξαναγκασμού.
Θα ήταν εξαιρετικά επιθυμητή κατάσταση, αν οι εργάτες δεν θεωρούσαν αναγκαίο να σχηματίζουν συνδικάτα.
Η κοινωνική ασφάλιση είναι καταναγκασμός και άρα εχθρός της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Η ελευθερία απειλείται όταν δίνονται στην κυβέρνηση αποκλειστικές εξουσίες να καθιερώνει υπηρεσίες όπως της κοινωνικής ασφάλισης.
Η σύνταξη είναι καταλήστευση της νεότερης γενεάς.
«Νομοτέλειες»
• Η δημοκρατική διεύρυνση της παιδείας αυξάνει ευθέως τους κινδύνους για τη παιδεία.
• Το εύρος της ελευθερίας είναι αντιστρόφως ανάλογο του εύρους της δημοκρατίας.
• Η εξαφάνιση της ανεργίας είναι ευθέως ανάλογη της «εξαφάνισης» του μισθού.
• Η συσσώρευση πλούτου σε λίγα χέρια είναι ευθέως ανάλογη της προόδου.
• Οι καινοτομίες αυξάνονται ευθέως ανάλογα με τους πλούσιους και τους τεμπέληδες.
• Η ευτυχία των εργαζομένων είναι ευθέως ανάλογη του μεγάλου αριθμού των εργοδοτών.
• Η διεύρυνση της ελευθερίας είναι αντιστρόφως ανάλογη της διεύρυνσης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Τα παραπάνω φαίνονται απίστευτα; Και όμως, είναι «τεκμηριωμένα» ένα- ένα στο βιβλίο του νομπελίστα Χάγιεκ!
Διαβάζοντας το «Ευαγγέλιο» του νεοφιλελευθερισμού, «ΤΟ ΣΥΝΤΑΓΜΑ ΤΗΣ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ» του Φ. Α. Χάγιεκ, θα περίμενε κανείς να δει ένα σύγγραμμα σύγχρονο με αναφορές σε νέες ιδέες για τη στήριξη του καπιταλισμού. Αντ’ αυτού στις 550 σελίδες του διαβάζουμε μια ξανασερβιρισμένη σούπα με όλες τις κλασσικές αντιλήψεις των αστών θεωρητικών και οικονομολόγων της αυγής του καπιταλισμού.
Κάνοντας ο Χ. πως δεν γνωρίζει ότι ο καπιταλισμός που σαπίζει στο στάδιο του ιμπεριαλισμού παίζει τον ακριβώς αντίθετο ρόλο στη κοινωνική εξέλιξη από τον καπιταλισμό της αναγέννησης, όταν έπαιζε προοδευτικό ρόλο, όχι χωρίς πολύ αίμα για τους λαούς και τότε βέβαια, μας επαναφέρει ως φάρσα όλες τις αστικές ιδέες για την ελευθερία του 17ου και 18ου αιώνα. Τις ιδέες αυτές τις μετατρέπει σε ένα σύνολο αντιδραστικών θέσεων, με δήθεν φιλελεύθερο περιεχόμενο, και τις παραδίδει στους αστούς ως ιδεολογικό πολεμικό όπλο κατά του εργατικού κινήματος και κατά της μαρξιστική ιδεολογίας.
Η αλήθεια είναι ότι η ιμπεριαλιστική αστική τάξη ύστερα από τις μεγάλες ήττες που υπέστη σε όλα τα πεδία στο πρώτο μισό του 20ου αιώνα, είχε ανάγκη από μια φρεσκαρισμένη απολογητική θεωρία που θα ήταν περισσότερο κυνική από τις ίδιες της τις πράξεις αλλά θα φαινόταν αγνή, όπως οι αστικές ιδέες της Αναγέννησης!
Βρήκε τη λύση στη «κατά παραγγελία» μελέτη του Χ. για την «ελευθερία», τη δημοκρατία και όλα τα κοινωνικά φαινόμενα, μέχρι και για τη παιδεία και την… πολεοδομία! Ο Χ. δεν χάνει την ευκαιρία να κατοχυρώσει ευθέως και κυνικά τα προνόμια των καπιταλιστών! Έτσι με τη βοήθεια των ιμπεριαλιστών, σέρβιρε σε παγκόσμια κλίμακα τις πλέον αντιδραστικές ιδέες ως σύγχρονες και προοδευτικές!
Μια από τις πρωτοτυπίες του Χ. είναι να ονομάζει κάθε κρατική παρέμβαση και πολιτική «σοσιαλισμό». Έτσι κατά παράδοξο τρόπο μαθαίνουμε ότι στη Ρωμαϊκή αυτοκρατορία στον 2ο μ.χ. αιώνα επικράτησε ο «σοσιαλισμός» και ότι στην Ευρώπη από το 1848 κυριαρχεί ο… σοσιαλισμός!!!
Ο Χ. όσο πιο πολύ καταπατά την έννοια της ελευθερίας στο βιβλίο του, τόσο πιο πολύ αναφέρει τη λέξη. Είναι αμφίβολο αν υπάρχει άλλο βιβλίο με περισσότερες αναφορές σε αυτήν. Ο Χ κομματιάζει την ελευθερία σε μικρά ατομικά ιδιόκτητα κομμάτια, της αφαιρεί κάθε κοινωνική διάσταση, αντιθέτως θεωρεί ότι η κοινωνική ελευθερία αντιβαίνει στην «ελευθερία» και θέτοντας εξωτερικά σύνορα μεταξύ ελευθεριών, ο μόνο τρόπος που μπορεί να φέρει σε επαφή τους «ελεύθερους» ανθρώπους είναι οι σχέσεις αγοράς μεταξύ τους. Εξ αυτού και η αποθέωση της αγοράς ως το θεμέλιο της ελευθερίας του αφού αδυνατεί να κατανοήσει την ελευθερία ως κοινωνικό αγαθό συλλογικά θεμελιωμένο και κοινωνικά αλληλεξαρτώμενο. Δεν είναι καθόλου τυχαία μάλιστα η αναφορά του στα ζώα της ζούγκλας που ορίζουν τα όρια του ιδιωτικού χώρου της ελευθερίας τους με το κατούρημα! Για τον Χ. η ελευθερία είναι νησίδα με εχθρικές και ανταγωνιστικές σχέσεις με τον περίγυρο. Ο ανταγωνισμός εισέρχεται ακόμη και στα ενδότερα της κοινωνικής φύσης του ανθρώπου αφού ο Χ. αδυνατεί να αναγνωρίσει τη διαφορά της ζούγκλας από την κοινωνία. Φυσικά για την μαρξιστική έννοια της ελευθερίας όπως τη διατύπωσε ο Μαρξ και τη σχέση της με την αναγκαιότητα καθώς το ταξικό της περιεχόμενο, ούτε λέξη παρότι αυτές ακριβώς τις έννοιες καταπολέμα.
Το κομμάτιασμα της ελευθερίας, απόλυτη θεώρησή της σαν φυσική και όχι κοινωνική έννοια και η ακραία απομόνωση των ατόμων στην «ελευθερία» τους, είναι η άλλη όψη της φασιστικής αντίληψης για την ελευθερία η οποία ταυτίζεται με την ελευθερία του ηγέτη, του αρχηγού, και πίσω από αυτόν της άρχουσας τάξης, να ορίζει την ελευθερία όλων των άλλων. Εδώ η κοκκοποίηση της ελευθερίας από τον Χ. δίνει τη δυνατότητα σαρώματος της κοινωνικής ελευθερίας από επίδοξους σωτήρες αφού, τα απομονωμένα άτομα αδυνατούν να αντιληφθούν τη κοινωνική διάσταση της ελευθερίας και κάθε καταπάτησή τους θα μετρηθεί με βάση τη λειτουργία των νόμων της αγοράς. Από τη στιγμή που «δεν θίγεται» αυτό το «ανώτατο, φυσικό, κριτήριο» της ελευθερίας, κανένας δικτάτορας δεν είναι ενοχλητικός. Το έχουμε δει πολλές φορές αυτό να εκπέμπεται από την αστική τάξη και στις χειρότερες δικτατορίες. Επί πλέον οι κοινωνικές ελευθερίες που θίγονται σε τέτοιε περιπτώσεις είναι ακριβώς τα δημοκρατικά και εργατικά δικαιώματα πράγμα επιθυμητό για την αστική τάξη όταν μπορεί να το επιβάλει χωρίς μεγάλους κινδύνους. Άλλωστε ο ίδιος ο Χ. επανειλημμένα αναφέρει ως εχθρό της ελευθερίας τόσο τα εργασιακά και κοινωνικά δικαιώματα όσο ακόμα και τα δημοκρατικά δικαιώματα. Θωρεί, για παράδειγμα, κίνδυνο για την ελευθερία και δημοκρατία την ύπαρξη «πολλών» εργατών οι οποίο σε μια δημοκρατία θα μπορούν να γίνουν πλειοψηφία και να… αποφασίζουν παρότι οι απόψεις τους να είναι… υποδεέστερες και επικίνδυνες!!!
Αυτή τη θέση του τη στηρίζει στο απίθανο αξίωμα ότι, μόνο ο ελεύθερος ιδιοκτήτης (μέσων παραγωγής) που αποφασίζει ελεύθερα μπορεί να αποφασίζει «σωστά» γιατί μόνο αυτός δεν υπόκειται στη ζωή του σε εντολές άλλων, όπως συμβαίνει με τους εργάτες! Σπουδαιότερη δικαιολογία για το δικαίωμα της αστικής τάξης να αποφασίζει έξω από δημοκρατίες και κοινωνικά δικαιώματα δεν θα μπορούσε να υπάρξει.
Ένα άλλο αξίωμα, από τα εκατοντάδες που πλασάρει ως «βασικές» αλήθειες, είναι ότι η πλειοψηφία στη Δημοκρατία είναι αντιδραστικό στοιχείο στην ανάπτυξη η οποία έρχεται πάντα από μια ευφυή μειοψηφία πλουσίων. Σε κάθε δε περίπτωση η πλειοψηφία αποτελεί κίνδυνο για τη πρόοδο δεδομένου ότι στη δημοκρατία μπορεί να αποφασίζει και για τη μειοψηφία ενώ η δική του πρόταση είναι να αποφασίζει μόνο για τον εαυτό της και να αφήσει τη φωτισμένη μειοψηφία στη ελευθερία και την ησυχία της!
Παρότι αποφεύγει να αναφερθεί στον Μαρξ, η αλήθεια είναι ότι όλο το βιβλίο του το διατρέχει ακριβώς το άγχος να ανατρέψει τις ανατροπές που έκανε ο Μαρξ σε όλες εκείνες τις αρχές του καπιταλισμού και της αστικής τάξης σε μια περίοδο που οι καπιταλιστικές παραγωγικές σχέσεις μετατρέπονταν σε φρένο της ανάπτυξης των παραγωγικών δυνάμεων. Επί πλέον με πολύ αδύναμα ως αστεία επιχειρήματα προσπαθεί να αντικρούσει το νόμο της αξίας του Μαρξ και κατ επέκταση της υπεραξίας, επαναφέροντας αξιώματα της προμαρξιστικής αστικής πολιτικής οικονομίας που έγιναν «φύλλο και φτερό» από τον Μαρξ και τους μαθητές του.
Αξίζει να παρατηρήσει κανείς ότι η έννοια των τάξεων εξαφανίζεται από τα μάτια του Χ., παρότι όλο το βιβλίο είναι άκρως ταξικό με ένα ανείπωτο άγχος να σώσει τα προνόμια της αστική τάξης.
Ωστόσο από προπαγανδιστικής σκοπιάς αξίζει να δει κανείς με προσοχή την επαναφορά παλιών ιδεών ως καινούριων και πως, απίστευτα αναχρονιστικές και αντιδραστικές αντιλήψεις, μπορούν να γίνουν κυρίαρχη ιδεολογία, έστω για λίγο, όταν αυτό επιτάσσουν τα συμφέροντα της αστικής τάξης. Το ότι η ιμπεριαλιστική αστική τάξη από το 1959 ετοίμαζε την νεοφιλελεύθερη αντεπίθεσή της που πήρε σάρκα και οστά στο τέλος της δεκαετίας του ’70, είναι γνωστό.
Εκείνο που πρέπει να προσέξουμε είναι ότι η αντεπίθεση εκδηλώθηκε, τόσο προς την εργατική τάξη των ιμπεριαλιστικών χωρών όσο και προς τις σοσιαλιστικές χώρες, ακριβώς μόλις ο παγκόσμιος συσχετισμός δυνάμεων και τα αντικειμενικά δεδομένα (υποχώρηση του παγκόσμιου εργατικού κινήματος, οικονομική στασιμότητα του σοσιαλισμού, διαφθορά, στρέβλωση και απαξίωση σοσιαλιστικών ιδεών) έφεραν τον ιμπεριαλισμό σε θέση ισχύος. Μόνο τότε μπόρεσαν οι αντιδραστικές ιδέες του Χ. να βγουν στο προσκήνιο ως «Ευαγγέλιο»! Το συμπέρασμα είναι ότι η κυριαρχία των ιδεών είναι άμεσα συναρτημένη με τους συσχετισμούς των ταξικών δυνάμεων και μόνο η μεταβολή των τελευταίων μπορεί να ανατρέψει τις σχέσεις κυριαρχίας των ιδεών.
Σε πάρα πολλές περιπτώσει ο Χ. κονταροχτυπιέται με τις δικές του αρχές όπως όταν θέλει να υποστηρίξει π.χ. ότι ο εργαζόμενος είναι ένας ελεύθερος άνθρωπος που κανείς δεν τον καταναγκάζει να κάνει κάτι και διαθέτει ελεύθερα τον εαυτό του στον εργοδότη αλλά ταυτόχρονα η γνώμη του και οι αποφάσεις του είναι επικίνδυνες για τη δημοκρατία και την ελευθερία αφού δεν είναι ελεύθερος και δεν διαχειρίζεται ιδιοκτησία όπως ο καπιταλιστής και άρα δεν γνωρίζει από ευθύνη αποφάσεων!
Το βιβλίο (μετάφραση Ελένης Αστερίου, εκδόσεις Καστανιώτη) γράφτηκε το 1959 αλλά στην Ελλάδα κυκλοφόρησε σχεδόν 50 χρόνια μετά, σε μια εποχή που το άστρο του νεοφιλελευθερισμού κατέρρεε μέσα στους ορυμαγδούς της παγκόσμιας οικονομικής κρίσης του καπιταλισμού, στην οποία το μοντέλο του νεοφιλελευθερισμού είχε τεράστια συμβολή.
Ο αριστερός αναγνώστης που έχει αυξημένο μαζοχισμό μπορεί να διαβάσει το βιβλίο με… απόλαυση. Είναι βέβαιο ότι θα βρει εκατοντάδες σημεία που θα τον πετάξουν από το κάθισμά του και θα τον βγάλουν «έξω από τα ρούχα του»! Επί πλέον θα τρίβει τα μάτια του βλέποντας πόσα ατόφια κομμάτια του Χ. μας σερβίρουν οι εδώ αστοί πολιτικοί ως δικές τους ιδέες. Εκτός του προγράμματος της Ν.Δ. όπου οι «υποκλοπές» σφύζουν, ο αναγνώστης θα δει π.χ. τα λεγόμενα «κουπόνια» εκπαίδευσης και τα «σπουδαστικά δάνεια» που πλάσαρε ο Γ. Παπανδρέου ως «νέες» ιδέες, να είναι καταχωρημένες νεοφιλελεύθερες ιδέες του Μ. Φρίτμαν και του Χάγιεκ μισό αιώνα πριν!
Η αναφορά σε όλα τα σημεία του βιβλίου και ο σχολιασμός με παράθεση αποσπασμάτων είναι αδύνατο να γίνει σε ένα μικρό άρθρο. Ο αναγνώστης του βιβλίου μπορεί εύκολα να αναγνωρίσει σε αυτό, τα παρακάτω επιλεγμένα «αξιώματα» τα οποία για λόγους χώρου παρουσιάζουμε σε συμπυκνωμένη μορφή, παρότι αυτά «θεμελιώνονται» ορισμένες φορές, σε αναλύσεις δεκάδων και εκατοντάδων σελίδων.
«Αξιώματα» του Χάγιεκ
Η μείωση του μισθού απελευθερώνει τους μισθωτούς από τη καταναλωτική δουλεία.
Χωρίς τους πλούσιους οι φτωχοί θα ήταν… πιο φτωχοί!
Τους αφρικανούς και τη φτώχεια τους δεν μπορούμε να τα σκεφτόμαστε γιατί είναι... μακριά.
Η μεταβίβαση του πλούτου στις ίδιες οικογένειες, εξασφαλίζει τη μεταβίβαση ικανότητας και εξυπνάδας.
Όταν στη κοινωνία ισχύει ο κανόνας της πλειοψηφίας, έχουμε στασιμότητα και παρακμή του πολιτισμού.
Όταν δεν περιορίζουμε τη δημοκρατία, κινδυνεύουν και η δημοκρατία και η ελευθερία.
Η νομενκλατούρα στον σοσιαλισμό είναι απαραίτητη για τη πρόοδο όπως οι πλούσιοι στον καπιταλισμό!
Ο Μαρξ έγραψε σπουδαία έργα γιατί ήταν άεργος και είχε χορηγό!
Η ρωμαϊκή αυτοκρατορία κατέρρευσε γιατί από τον δεύτερο αιώνα μ.Χ. επικράτησε ο... κρατικός σοσιαλισμός
Όταν τα δάση είναι ιδιωτικά, δεν κινδυνεύουν.
Η αναδιανομή του πλούτου υπέρ των φτωχών αυξάνει τη φτώχεια τους γιατί αποδυναμώνει τους πλούσιους που είναι οι μόνοι ικανοί να παράγουν πρόοδο και αύξηση του πλούτου.
Οι αποφάσεις της πλειοψηφίας δεν είναι υπερατομική σοφία αλλά υποχρεωτικά κατώτερες από τις αποφάσεις τις οποίες θα έπαιρνε μια ευφυής ομάδα (μειοψηφία καπιταλιστών) που ρισκάρει.
Η επιβολή της θέλησης της πλειοψηφίας καταστρέφει τις δυνάμεις αυτοδιόρθωσης μιας ελεύθερης κοινωνίας.
Η ελευθερία των μισθωτών εξαρτάται από την ύπαρξη μιας ομάδας ατόμων (καπιταλιστών) των οποίων η θέση είναι διαφορετική από τη δική τους.
Μια κοινωνία στην οποία όλοι οι πνευματικοί, ηθικοί και καλλιτεχνικοί ηγέτες ανήκουν στην τάξη των μισθωτών, στερείται την ελευθερία αποφάσεων ευγενών επιστημόνων όπως ο Δαρβίνος και ο Μακόλεϊ, ο Γκρόουτ και ο Λούμποκ…
Η όποια σπατάλη πλούσιων αέργων (τεμπέληδων) είναι παντού το τίμημα της ελευθερίας.
Η επιτυχής χρήση της αεργίας χρειάζεται σκαπανείς οι οποίοι αφιέρωσαν όλον τον χρόνο τους στην τέχνη της ζωής (τεμπελιάς).
Ο πλούτος των καπιταλιστών ούτε παίρνεται ούτε παρακρατείται από τους υπόλοιπους ανθρώπους. (Πέφτει από τον ουρανό!!!)
Η απειλή λιμοκτονίας δεν υποχρεώνει τον εργαζόμενο να αποδεχτεί μια δυσάρεστη εργασία με πολύ χαμηλό μισθό, ούτε για αυτό εξαναγκάζεται από τον εργοδότη ή κάποιον άλλο.
Ένας λαός που αντιτίθεται στον θεσμό της ατομικής ιδιοκτησίας (των μέσων παραγωγής) δεν διαθέτει το πρώτο στοιχείο της ελευθερίας.
Κανείς δεν μπορεί να επιτίθεται στην προσωπική ιδιοκτησία (των μέσων παραγωγής) και ταυτοχρόνως να λέει ότι εκτιμά τον πολιτισμό.
Ένα από τα επιτεύγματα της σύγχρονης κοινωνίας είναι ότι το άτομο (εργάτης) που δεν έχει καθόλου ιδιοκτησία (πέρα από τα προσωπικά υπάρχοντά του, που μπορεί να είναι νοικιασμένα) μπορεί ν’ απολαμβάνει ελευθερία, αφήνοντας σε άλλους τη φροντίδα της ιδιοκτησίας (επιχείρησης) που εξυπηρετεί τις ανάγκες του!
Οι πολιτικές που ευνοούν την απόκτηση ιδιόκτητης κατοικίας από εργαζόμενους, τους μετατρέπουν σε σκλάβους γιατί αυτή παρεμποδίζει την ελευθερία τους να μετακινούνται εκεί που επενδύει το κεφάλαιο.
Η προοδευτική φορολογία των μεγάλων κερδών είναι μισητή αυθαιρεσία που επιβάλει, δια της δημοκρατίας, η πλειοψηφία των φτωχών στους πλουσίους.
Οι μελλοντικοί ιστορικοί θα θεωρούν την περίοδο από την επανάσταση του 1848 μέχρι το 1948 περίπου τον αιώνα του ευρωπαϊκού σοσιαλισμού.
Η αποκήρυξη των συνδικάτων και του δικαιώματος απεργίας από τους εργαζόμενους ενισχύει την ελευθερία.
Η δημοκρατία κινδυνεύει από την εργατική πλειοψηφία.
Η γνώμη των εργαζομένων για την ελευθερία και δημοκρατία έχει μειωμένη αξία γιατί δεν μπορούν να σκέφτονται ελεύθερα δεδομένου ότι η καθημερινή δράση τους υποτάσσεται στους σκοπούς του εργοδότη.
Η ελευθερία απειλείται σήμερα σοβαρά από τη τάση της μισθωτής πλειοψηφίας να επιβάλει στους υπολοίπους τις δικές της απόψεις για τη ζωή.
Τα συνδικάτα είναι προνομιούχοι θεσμοί στους οποίους δεν εφαρμόζονται οι γενικοί κανόνες του δικαίου και μοναδική περίπτωση στην οποία οι κυβερνήσεις αποτυγχάνουν να εμποδίσουν τη βία τους
Είναι δυστύχημα που στις ΗΠΑ οι αντιμονοπωλιακοί νόμοι δεν θεωρούν ευθέως τα συνδικάτα μονοπώλιο για να τους επιβληθούν αντιμονοπωλιακές κυρώσεις.
Τα συνδικάτα χρησιμοποιούν εξαναγκασμό για να υποχρεώνουν απρόθυμους εργάτες να γίνουν μέλη τους και για να κρατούν εκτός απασχόλησης εκείνους που δεν ήταν μέλη των συνδικάτων.
Οι εξουσίες που δόθηκαν στα συνδικάτα απειλούν σοβαρά ολόκληρη τη βάση της ελεύθερης κοινωνίας.
Τα συνδικάτα θα μπορούσαν να κάνουν απείρως μεγαλύτερη ζημιά από αυτή που κάνουν αν δεν υπήρχαν οι ρεφορμιστές ηγέτες.
Η εξαναγκαστική εξουσία των συνδικάτων προς τους εργοδότες είναι συνέπεια της πρωταρχικής εξουσίας που έχουν για εξαναγκασμό άλλων εργατών.
Οι δραστηριότητες των συνδικάτων μειώνουν αναγκαστικά την παραγωγικότητα της
εργασίας συνολικά και επομένως το γενικό επίπεδο των πραγματικών μισθών.
Στις χώρες με πολύ ισχυρά συνδικάτα το γενικό επίπεδο των πραγματικών μισθών είναι χαμηλότερο.
Εκείνο που δίνει στα συνδικάτα πραγματική εξουσία είναι οι τεχνικές εξαναγκασμού.
Θα ήταν εξαιρετικά επιθυμητή κατάσταση, αν οι εργάτες δεν θεωρούσαν αναγκαίο να σχηματίζουν συνδικάτα.
Η κοινωνική ασφάλιση είναι καταναγκασμός και άρα εχθρός της δημοκρατίας και της ελευθερίας.
Η ελευθερία απειλείται όταν δίνονται στην κυβέρνηση αποκλειστικές εξουσίες να καθιερώνει υπηρεσίες όπως της κοινωνικής ασφάλισης.
Η σύνταξη είναι καταλήστευση της νεότερης γενεάς.
«Νομοτέλειες»
• Η δημοκρατική διεύρυνση της παιδείας αυξάνει ευθέως τους κινδύνους για τη παιδεία.
• Το εύρος της ελευθερίας είναι αντιστρόφως ανάλογο του εύρους της δημοκρατίας.
• Η εξαφάνιση της ανεργίας είναι ευθέως ανάλογη της «εξαφάνισης» του μισθού.
• Η συσσώρευση πλούτου σε λίγα χέρια είναι ευθέως ανάλογη της προόδου.
• Οι καινοτομίες αυξάνονται ευθέως ανάλογα με τους πλούσιους και τους τεμπέληδες.
• Η ευτυχία των εργαζομένων είναι ευθέως ανάλογη του μεγάλου αριθμού των εργοδοτών.
• Η διεύρυνση της ελευθερίας είναι αντιστρόφως ανάλογη της διεύρυνσης των συνδικαλιστικών δικαιωμάτων.
Τα παραπάνω φαίνονται απίστευτα; Και όμως, είναι «τεκμηριωμένα» ένα- ένα στο βιβλίο του νομπελίστα Χάγιεκ!
Τετάρτη 19 Μαΐου 2010
Η αποθέωση μιζαδώρων και φοροφυγάδων
Μια και η κυβέρνηση με την «ευκαιρία» της υπόθεσης Βοσκόπουλου επιχειρεί να μας πουλήσει ηθική και αποφασιστικότητα στη πάταξη της φοροδιαφυγής, ας δούμε τις μεγάλες της πράξεις που κρύβονται πίσω από τα μεγάλα λόγια.
Διαβάζω τα εξής ωραία και… πατριωτικά στη ΠΟΛ (Πολυγραφημένη Διαταγή) 1058/14.5.2010 του υπ. Οικονομικών:
«Καθορισμός του τύπου και περιεχομένου της δήλωσης απόδοσης του παρακρατούμενου φόρου 5% επί της αξίας των εισαγομένων κεφαλαίων, καθώς και απόδοσης του φόρου 8% όταν τα κεφάλαια παραμένουν κατατεθειμένα στην αλλοδαπή, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 18 του ν. 3842/2010»
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
1. Ορίζουμε όπως ο τύπος και το περιεχόμενο της δήλωσης απόδοσης του παρακρατούμενου φόρου 5% επί της αξίας των εισαγομένων κεφαλαίων έχει ως το υπόδειγμα, το οποίο επισυνάπτεται ως παράρτημα A’ της παρούσας.
2. Η δήλωση υποβάλλεται μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του επόμενου ημερολογιακού μήνα από αυτόν μέσα στον οποίο έγινε η εισαγωγή κεφαλαίων.
3. Με τη δήλωση αποδίδεται ο φόρος που παρακρατήθηκε από όλα τα υποκαταστήματα του πιστωτικού ιδρύματος.
4. Ο τύπος και το περιεχόμενο της δήλωσης απόδοσης του φόρου 8% επί της αξίας των κεφαλαίων που παραμένουν κατατεθειμένα στην αλλοδαπή έχει ως το υπόδειγμα, το οποίο επισυνάπτεται ως παράρτημα Β’ της παρούσας.
5. Η δήλωση της προηγούμενης παραγράφου αποδίδεται από τον ίδιο τον υπόχρεο εντός του επόμενου μήνα από τη λήξη του εξαμήνου που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 18 του ν. 3842/2010.
Και με το νόμο!
Δηλαδή εκεί που μας χρωστούσαν όλοι οι μιζαδόροι, φοροφυγάδες, κλέφτες κλπ που ρήμαξαν τη χώρα, τώρα τους χρωστάμε και το βόδι στο όνομα της κρίσης και της «εθνικής προσπάθειας» εξόδου από αυτή!
Για όσους δεν κατάλαβαν, η παραπάνω ΠΟΛ υλοποιεί το νόμο ο οποίος προβλέπει τη, χωρίς κανένα πόθεν έσχες καμιά τιμωρία και με κατοχυρωμένο το απόρρητο, επανεισαγωγή ή εμφάνιση κεφαλαίων που εξήχθησαν από καραμπινάτες φοροδιαφυγές, μίζες κλπ.
Δε σταματούν όμως σε αυτό. Καλούνται όσοι τα φέρουν να τα «επενδύσουν» για δυο χρόνια σε κρατικά ομόλογα με 5-7% για να εισπράξουν συνολικά 10-14%! Κατόπιν από το φόρο 5% θα τους επιστραφεί το 50% δηλαδή το 2,5% και έτσι θα τους μείνει κέρδος 7,5%- 11,5%!!!! Αν τα επενδύσουν σε άλλες δραστηριότητες θα πάρουν επίσης την επιστροφή φόρου. Μετά, τα αυξημένα κεφάλαια των κλεπτών θα είναι νόμιμα, ξεπλυμένα και έτοιμα για νέα ρεσάλτα στην ελληνική οικονομία. Όσο γι αυτά που είναι στο εξωτερικό αν τους συμφέρει να τα νομιμοποιήσουν με εφάπαξ φόρο 8% με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν νόμιμα στα ελληνικά ή διεθνή χρηματιστήρια ε, θα το κάνουν. Αλλιώς δεν θα ιδρώσει το αυτάκι τους. Άλλωστε έχουν και την ασυλία των φορολογικών παραδείσων. Μονά ζυγά δικά τους!
Μπράβο στη κυβέρνηση!
Ο ΝΟΜΟΣ
…. της «πάταξης» της ρεμούλας, της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος!!!!
Ο «καλός νόμος» 3842/2010 με την απίστευτη ονομασία «Αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και άλλες διατάξεις» που ψηφίστηκε στις 20/4/2010 ούτε τη δικαιοσύνη αποκαθιστά ούτε τη μεγάλη διαφθορά και φοροδιαφυγή διώκει. Να τι λέει:
Άρθρο 18
Κίνητρα για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων
1. Φυσικά ή νομικά πρόσωπα που υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος στην Ελλάδα μπορούν να μεταφέρουν, μέσα σε έξι (6) μήνες από την έναρξη ισχύος του παρόντος, κεφάλαια για τα οποία συνέτρεχε είτε υποχρέωση δήλωσής τους είτε υποχρέωση καταβολής φόρου, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις στην ημεδαπή και τα οποία βρίσκονται στην αλλοδαπή, σε προθεσμιακό λογαριασμό κατάθεσης στην Ελλάδα, διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους, εφόσον καταβάλουν φόρο με συντελεστή πέντε τοις εκατό (5%) επί της αξίας των καταθέσεων που μεταφέρουν, κατά το χρόνο της μεταφοράς. Αν τα κεφάλαια παραμείνουν κατατεθειμένα στην αλλοδαπή, οφείλεται φόρος με συντελεστή οκτώ τοις εκατό (8%) πάνω σε αυτά.
2. Η εισαγωγή των κεφαλαίων γίνεται αποκλειστικά μέσω τράπεζας ή άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, εγκατεστημένου στην Ελλάδα με «δήλωση – εξουσιοδότηση» του φυσικού ή νομικού προσώπου που προβαίνει στη μεταφορά της κατάθεσης. (…)
3. Οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται να τηρούν τις διατάξεις σχετικά με το τραπεζικό και φορολογικό απόρρητο για τα πρόσωπα που κάνουν χρήση των διατάξεων του άρθρου αυτού ή ζητούν πληροφορίες για την εφαρμογή του.
4. Με την καταβολή του φόρου επί της αξίας των κεφαλαίων που εισάγονται εξαντλείται η φορολογική υποχρέωση του υπόχρεου φυσικού ή νομικού προσώπου για τα κεφάλαια που εισάγει. Για τα κεφάλαια αυτά δεν ερευνάται, προκειμένου για την εφαρμογή των ισχυουσών φορολογικών διατάξεων, ο τρόπος απόκτησής τους και λαμβάνονται υπόψη για την κάλυψη ή τον περιορισμό της διαφοράς μεταξύ της συνολικής δαπάνης που προκύπτει, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Κ.Φ.Ε. και του εισοδήματος που δηλώνεται ή προσδιορίζεται από την Φορολογούσα Αρχή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 19 του ίδιου Κώδικα.
5. Αν τα κεφάλαια που εισάγονται τοποθετηθούν σε τίτλους δανείων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι διακρατούνται τουλάχιστον για δύο (2) έτη από το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εισήγαγε τα κεφάλαια ή τοποθετηθούν σε αμοιβαία κεφάλαια ή διατεθούν τα κεφάλαια αυτά μέσα σε δύο (2) χρόνια από το χρόνο εισαγωγής τους για την αγορά ακινήτου, για την ανέγερση οποιουδήποτε είδους οικοδομής στην Ελλάδα ή για οποιαδήποτε άλλη επένδυση επιχειρηματικής δραστηριότητας, επιστρέφεται άτοκα το πενήντα τοις εκατό (50%) του φόρου που έχει καταβληθεί. Αν επενδυθεί μέρος του κεφαλαίου που εισήχθη, επιστρέφεται το μέρος του επιστρεπτέου σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο φόρου που αναλογεί στην αξία της επένδυσης.
Διαβάζω τα εξής ωραία και… πατριωτικά στη ΠΟΛ (Πολυγραφημένη Διαταγή) 1058/14.5.2010 του υπ. Οικονομικών:
«Καθορισμός του τύπου και περιεχομένου της δήλωσης απόδοσης του παρακρατούμενου φόρου 5% επί της αξίας των εισαγομένων κεφαλαίων, καθώς και απόδοσης του φόρου 8% όταν τα κεφάλαια παραμένουν κατατεθειμένα στην αλλοδαπή, με βάση τις διατάξεις του άρθρου 18 του ν. 3842/2010»
ΑΠΟΦΑΣΙΖΟΥΜΕ:
1. Ορίζουμε όπως ο τύπος και το περιεχόμενο της δήλωσης απόδοσης του παρακρατούμενου φόρου 5% επί της αξίας των εισαγομένων κεφαλαίων έχει ως το υπόδειγμα, το οποίο επισυνάπτεται ως παράρτημα A’ της παρούσας.
2. Η δήλωση υποβάλλεται μέχρι την τελευταία εργάσιμη ημέρα του επόμενου ημερολογιακού μήνα από αυτόν μέσα στον οποίο έγινε η εισαγωγή κεφαλαίων.
3. Με τη δήλωση αποδίδεται ο φόρος που παρακρατήθηκε από όλα τα υποκαταστήματα του πιστωτικού ιδρύματος.
4. Ο τύπος και το περιεχόμενο της δήλωσης απόδοσης του φόρου 8% επί της αξίας των κεφαλαίων που παραμένουν κατατεθειμένα στην αλλοδαπή έχει ως το υπόδειγμα, το οποίο επισυνάπτεται ως παράρτημα Β’ της παρούσας.
5. Η δήλωση της προηγούμενης παραγράφου αποδίδεται από τον ίδιο τον υπόχρεο εντός του επόμενου μήνα από τη λήξη του εξαμήνου που προβλέπεται στην παράγραφο 1 του άρθρου 18 του ν. 3842/2010.
Και με το νόμο!
Δηλαδή εκεί που μας χρωστούσαν όλοι οι μιζαδόροι, φοροφυγάδες, κλέφτες κλπ που ρήμαξαν τη χώρα, τώρα τους χρωστάμε και το βόδι στο όνομα της κρίσης και της «εθνικής προσπάθειας» εξόδου από αυτή!
Για όσους δεν κατάλαβαν, η παραπάνω ΠΟΛ υλοποιεί το νόμο ο οποίος προβλέπει τη, χωρίς κανένα πόθεν έσχες καμιά τιμωρία και με κατοχυρωμένο το απόρρητο, επανεισαγωγή ή εμφάνιση κεφαλαίων που εξήχθησαν από καραμπινάτες φοροδιαφυγές, μίζες κλπ.
Δε σταματούν όμως σε αυτό. Καλούνται όσοι τα φέρουν να τα «επενδύσουν» για δυο χρόνια σε κρατικά ομόλογα με 5-7% για να εισπράξουν συνολικά 10-14%! Κατόπιν από το φόρο 5% θα τους επιστραφεί το 50% δηλαδή το 2,5% και έτσι θα τους μείνει κέρδος 7,5%- 11,5%!!!! Αν τα επενδύσουν σε άλλες δραστηριότητες θα πάρουν επίσης την επιστροφή φόρου. Μετά, τα αυξημένα κεφάλαια των κλεπτών θα είναι νόμιμα, ξεπλυμένα και έτοιμα για νέα ρεσάλτα στην ελληνική οικονομία. Όσο γι αυτά που είναι στο εξωτερικό αν τους συμφέρει να τα νομιμοποιήσουν με εφάπαξ φόρο 8% με σκοπό να τα χρησιμοποιήσουν νόμιμα στα ελληνικά ή διεθνή χρηματιστήρια ε, θα το κάνουν. Αλλιώς δεν θα ιδρώσει το αυτάκι τους. Άλλωστε έχουν και την ασυλία των φορολογικών παραδείσων. Μονά ζυγά δικά τους!
Μπράβο στη κυβέρνηση!
Ο ΝΟΜΟΣ
…. της «πάταξης» της ρεμούλας, της φοροδιαφυγής και του μαύρου χρήματος!!!!
Ο «καλός νόμος» 3842/2010 με την απίστευτη ονομασία «Αποκατάσταση φορολογικής δικαιοσύνης, αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής και άλλες διατάξεις» που ψηφίστηκε στις 20/4/2010 ούτε τη δικαιοσύνη αποκαθιστά ούτε τη μεγάλη διαφθορά και φοροδιαφυγή διώκει. Να τι λέει:
Άρθρο 18
Κίνητρα για τον επαναπατρισμό κεφαλαίων
1. Φυσικά ή νομικά πρόσωπα που υπόκεινται σε φόρο εισοδήματος στην Ελλάδα μπορούν να μεταφέρουν, μέσα σε έξι (6) μήνες από την έναρξη ισχύος του παρόντος, κεφάλαια για τα οποία συνέτρεχε είτε υποχρέωση δήλωσής τους είτε υποχρέωση καταβολής φόρου, σύμφωνα με τις εκάστοτε ισχύουσες διατάξεις στην ημεδαπή και τα οποία βρίσκονται στην αλλοδαπή, σε προθεσμιακό λογαριασμό κατάθεσης στην Ελλάδα, διάρκειας τουλάχιστον ενός έτους, εφόσον καταβάλουν φόρο με συντελεστή πέντε τοις εκατό (5%) επί της αξίας των καταθέσεων που μεταφέρουν, κατά το χρόνο της μεταφοράς. Αν τα κεφάλαια παραμείνουν κατατεθειμένα στην αλλοδαπή, οφείλεται φόρος με συντελεστή οκτώ τοις εκατό (8%) πάνω σε αυτά.
2. Η εισαγωγή των κεφαλαίων γίνεται αποκλειστικά μέσω τράπεζας ή άλλου χρηματοπιστωτικού ιδρύματος, εγκατεστημένου στην Ελλάδα με «δήλωση – εξουσιοδότηση» του φυσικού ή νομικού προσώπου που προβαίνει στη μεταφορά της κατάθεσης. (…)
3. Οι τράπεζες και τα χρηματοπιστωτικά ιδρύματα υποχρεούνται να τηρούν τις διατάξεις σχετικά με το τραπεζικό και φορολογικό απόρρητο για τα πρόσωπα που κάνουν χρήση των διατάξεων του άρθρου αυτού ή ζητούν πληροφορίες για την εφαρμογή του.
4. Με την καταβολή του φόρου επί της αξίας των κεφαλαίων που εισάγονται εξαντλείται η φορολογική υποχρέωση του υπόχρεου φυσικού ή νομικού προσώπου για τα κεφάλαια που εισάγει. Για τα κεφάλαια αυτά δεν ερευνάται, προκειμένου για την εφαρμογή των ισχυουσών φορολογικών διατάξεων, ο τρόπος απόκτησής τους και λαμβάνονται υπόψη για την κάλυψη ή τον περιορισμό της διαφοράς μεταξύ της συνολικής δαπάνης που προκύπτει, σύμφωνα με το άρθρο 17 του Κ.Φ.Ε. και του εισοδήματος που δηλώνεται ή προσδιορίζεται από την Φορολογούσα Αρχή σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 19 του ίδιου Κώδικα.
5. Αν τα κεφάλαια που εισάγονται τοποθετηθούν σε τίτλους δανείων του Ελληνικού Δημοσίου, οι οποίοι διακρατούνται τουλάχιστον για δύο (2) έτη από το φυσικό ή νομικό πρόσωπο που εισήγαγε τα κεφάλαια ή τοποθετηθούν σε αμοιβαία κεφάλαια ή διατεθούν τα κεφάλαια αυτά μέσα σε δύο (2) χρόνια από το χρόνο εισαγωγής τους για την αγορά ακινήτου, για την ανέγερση οποιουδήποτε είδους οικοδομής στην Ελλάδα ή για οποιαδήποτε άλλη επένδυση επιχειρηματικής δραστηριότητας, επιστρέφεται άτοκα το πενήντα τοις εκατό (50%) του φόρου που έχει καταβληθεί. Αν επενδυθεί μέρος του κεφαλαίου που εισήχθη, επιστρέφεται το μέρος του επιστρεπτέου σύμφωνα με το προηγούμενο εδάφιο φόρου που αναλογεί στην αξία της επένδυσης.
Κυριακή 16 Μαΐου 2010
Το γράμμα που δεν έλαβε (ακόμη) ο λαός…
Μέσα στην όξυνση της κρίσης και μπροστά στο φάσμα πτώχευσης του λαού, εκατομμύρια εργαζόμενοι στρέφουν το βλέμμα τους, για μια ακόμη φορά, προς τις οργανώσεις της Αριστεράς και ιδίως στο σταθερότερο και ισχυρότερο στήριγμά της, το ΚΚΕ.
Αναμένουν από αυτό μια ελπίδα, ένα φως, ένα προσκλητήριο μάχης, αλλιώτικο από τα άλλα. Ένα προσκλητήριο που και σε άλλες κρίσιμες εποχές είχε λυτρωτικά αποτελέσματα για το λαό. Ένα ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ προς όλες τις ζωντανές, εργαζόμενες δυνάμεις του τόπου, πολιτικά και συνδικαλιστικά οργανωμένες και μη. Ένα προσκλητήριο που θα έλεγε, εμπρός όλοι μαζί να ανταμώσουμε σ’ ένα ΠΛΑΤΥ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ για να αντιμετωπίσουμε τη νέα τεράστια επίθεση κατά των εργαζομένων, του λαού και όλων των λαϊκών, δημοκρατικών, οικονομικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Διαβάζοντας το «Ανοιχτό γράμμα του ΚΚΕ και της Ενωτικής ΓΣΕΕ» «Για το ενιαίο αντιφασιστικό μέτωπο των εργαζομένων» προς όλες τις αριστερές δυνάμεις και τους απλούς εργαζόμενους της χώρας, στις 9 Σεπτέμβρη του 1934, που οδήγησε στη συγκρότηση του Παλλαϊκού Μετώπου και σε συνέχεια στο ΕΑΜ, κάθε εργαζόμενος, αριστερός, δημοκράτης, νέος θα περίμενε και σήμερα ίσως ένα νέο τέτοιο γράμμα, τηρουμένων των αναλογιών της σημερινής κατάστασης, για ένα μέτωπο αντίστασης στη καταστροφή που μας απειλεί.
.JPG)
Για το …………..
Υπογραφή………
Το γράμμα δεν ήρθε ακόμη. Όμως όλοι γνωρίζουμε πόσοι και πόσοι το περιμένουν....
Για την αυθαίρετη "μετάφραση" και αντιγραφή,
Αναμένουν από αυτό μια ελπίδα, ένα φως, ένα προσκλητήριο μάχης, αλλιώτικο από τα άλλα. Ένα προσκλητήριο που και σε άλλες κρίσιμες εποχές είχε λυτρωτικά αποτελέσματα για το λαό. Ένα ΠΡΟΣΚΛΗΤΗΡΙΟ ΑΝΟΙΧΤΗΣ ΚΑΡΔΙΑΣ προς όλες τις ζωντανές, εργαζόμενες δυνάμεις του τόπου, πολιτικά και συνδικαλιστικά οργανωμένες και μη. Ένα προσκλητήριο που θα έλεγε, εμπρός όλοι μαζί να ανταμώσουμε σ’ ένα ΠΛΑΤΥ ΜΕΤΩΠΟ ΤΟΥ ΛΑΟΥ για να αντιμετωπίσουμε τη νέα τεράστια επίθεση κατά των εργαζομένων, του λαού και όλων των λαϊκών, δημοκρατικών, οικονομικών και εργασιακών δικαιωμάτων.
Όμως το γράμμα δεν ήρθε, ακόμη. Ο λαός στο νου του «το έχει συντάξει» από καιρό. Την υπογραφή περιμείνει. Στις 15 Μαΐου 2010, στη μεγάλη συγκέντρωση του ΚΚΕ ακούστηκε μόνο το μισό προσκλητήριο. «Έλα μαζί μας, υπάρχει λύση». Το άλλο μισό «Πάμε όλοι μαζί, και εμείς και οι άλλοι που παλεύουν, στο λαό εκεί είναι η λύση», δεν ακούστηκε. Δεν ακούστηκε το προσκλητήριο – έναυσμα προς τις άλλες οργανώσεις της Αριστεράς και στους απλούς αγωνιστές που αγωνιούν και όπου τεράστιες δυνάμεις ανέμεναν αυτό το γράμμα για να σπάσουν τα φράγματα και τα παλιά αναχώματα μπροστά στην ελπιδοφόρα προοπτική συγκρότησης ενός νέου μετώπου που θα μπορούσε να ονομαστεί και ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ της χώρας από τη κρίση.
Χωρίς να διεκδικούμε δάφνες Πυθίας, προσπαθούμε να το ανιχνεύσουμε στις καρδιές των αριστερών και όχι μόνο:
Ανοιχτό γράμμα
Προς :
- Όλους τους εργαζόμενους και τη νεολαία της χώρας.
- Τους δημοκράτες, προοδευτικούς, αριστερούς πολίτες,
- Τα αριστερά, προοδευτικά κόμματα και πολιτικές οργανώσεις,
-Τις ταξικές συνδικαλιστικές και κοινωνικές οργανώσεις της εργατικής τάξης, της αγροτιάς, της νεολαίας και των φτωχών μεσαίων στρωμάτων,
- Τους παλιούς αγωνιστές που αδράνησαν, αγωνιούν και καρτερούν.
Φίλοι, σύντροφοι, συναγωνιστές,
Η καταστροφή που απειλεί τη χώρα και το λαό βάζει σε δεύτερη μοίρα κάθε επιμέρους εμπόδιο που αφορά τις ιδεολογικές και πολιτικές μας διαφορές. Αυτό που προέχει είναι η οργάνωση των δυνάμεων του λαού σε ένα νέο ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ, ένα νέο ΕΑΜ, για να αντιμετωπίσουμε τη νέα μεγάλη επίθεση των κυρίαρχων τάξεων που από κοινού με τη κυβέρνηση και τις ντόπιες και διεθνείς οργανώσεις του κεφαλαίου, ΣΕΒ, ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, ΟΟΣΑ επιβάλλουν σκληρότατα μέτρα σε βάρος των εργαζομένων και όλου του λαού.
Να προτάξουμε αυτό που μας ενώνει. Να το αντιπαραθέσουμε σε αυτό που ενώνει το κεφάλαιο. Να αντιστρέψουμε τη πορεία πτώχευσης του λαού που εφαρμόζει ως λύση εξόδου από τη κρίση η εξουσία του κεφαλαίου και να επιβάλλουμε, με τη δύναμη του λαού, μέτρα υπεράσπισης του πλούτου της χώρας από τους ληστές. Στη πτώχευση του λαού να αντιπαραθέσουμε τη πτώχευση του κεφαλαίου. Να παλέψουμε για τη πολιτική, οικονομική, ηθική και πραγματική έξωση του κεφαλαίου και των διεθνών οργανισμών του από την εξουσία. Να επανακτήσει ο λαός τον πλούτο που του αφαίρεσαν. Να παλέψουμε για την αναγέννηση της λαϊκής κυριαρχίας.
.JPG)
Να αποκρούσουμε όλοι μαζί τα εμφανή και αφανή σχέδια για συνταγματική εκτροπή που στοχεύουν στην αφαίρεση των δημοκρατικών, εργασιακών και λαϊκών δικαιωμάτων και ελευθεριών. Οι κυρίαρχες τάξεις και τα πολιτικά κόμματά τους βυθισμένα σε κρίση αναξιοπιστίας και διαφθοράς, το μόνο που γνωρίζουν είναι η λήψη μέτρων σε βάρος του λαού και η αφαίρεση δικαιωμάτων με οποιοδήποτε πρόσχημα. Να μην επιτρέψουμε τη διάσπαση και σαλαμοποίηση της λαϊκής αντίδρασης στις επιθέσεις κατά των δημοκρατικών και συνταγματικών δικαιωμάτων. Ας μη ρωτήσουμε για ποιόν κτυπάει η καμπάνα όταν αφαιρούνται δικαιώματα. Χτυπάει για όλους μας.
Να αντιμετωπίσουμε τη συστράτευση των κατευθυνόμενων από την άρχουσα τάξη μέσων ενημέρωσης και προπαγανδιστικών μηχανισμών που φιμώνουν και παραπληροφορούν το λαό, με πληροφόρηση μη ελεγχόμενη από την άρχουσα τάξη.
Το μαχαίρι έχει φτάσει ως το κόκαλο. Η κρίση οξύνεταιι με την αφαίρεση τεράστιου πλούτου από τη παραγωγή και το λαϊκό εισόδημα για χάρη των δανειστών – τοκογλύφων της χώρας. Με τους λεγόμενους «μηχανισμούς στήριξης» των διεθνών καπιταλιστικών οργανισμών, έχουν επιβάλει μια πορεία καταλήστευσης της χώρας.
Μόνο μια πανελλαδική, παλλαϊκή κινητοποίηση διαρκείας των εργαζομένων και του λαού με επί κεφαλής τις οργανώσεις του, μπορεί να αναχαιτίσει τα αντιλαϊκά μέτρα, τον κίνδυνο πτώχευσης του λαού, την κατάργηση των δικαιωμάτων του και των κατακτήσεών του.
Εμείς που ιστορικά πρωτοστατήσαμε για τα Μέτωπα του λαού, παρά τις διαφορές μας σήμερα και παρά το ότι βρεθήκαμε πολλές φορές ακόμη και αντιμέτωποι, είμαστε και πάλι διατεθειμένοι για το συμφέρον των εργαζομένων να αποκαταστήσουμε μαζί σας τη λαϊκή ενότητα απέναντι στη καταστροφή που μας απειλεί. Να εντάξουμε ξανά σ’ αυτή την ενότητα, τους αμέτρητους αγωνιστές που για διάφορους λόγους απέχουν από τη πολιτική δράση. Αποτεινόμαστε σε σας πάνω σε τούτη τη βάση:
Αντιπαραθέτουμε στις αντιλαϊκές επιλογές του κεφαλαίου και των ντόπιων και διεθνών οργάνων του, τη κινητοποίηση των μαζών. Συγκροτούμε ΠΑΛΛΑΪΚΟ ΜΕΤΩΠΟ ΣΩΤΗΡΙΑΣ του λαού από τη πτώχευση. Καλούμε το λαό και τη νεολαία, με συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις, απεργίες και μαζικές κινητοποιήσεις να επιδιώξει:
1. Την ανάκληση των μέτρων που επέβαλαν οι δανειστές της χώρας σε βάρος του λαού.
2. Την αποκατάσταση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
3. Τον απόλυτο σεβασμό των δημοκρατικών, συνταγματικών και λαϊκών ελευθεριών. Να μην επιτρέψουμε την εκκόλαψη του φασισμού.
4. Την αντιπαράθεση της λαϊκής θέλησης στη θέληση του κεφαλαίου.
5. Τη δέσμευση του πλούτου της χώρας που κατακρατεί το κεφάλαιο, σε όποια μορφή και αν βρίσκεται και την προστασία του από τα νύχια των δανειστών.
6. Την υπεράσπιση της δημόσιας και εθνικής περιουσίας από την εκχώρησή του στο πολυεθνικό κεφάλαιο και στους δανειστές.
7. Την παύση πληρωμών και την άρνηση προς τους δανειστές και τη λήψη σειράς αναγκαίων μέτρων προστασίας του εθνικού πλούτου και της λαϊκής οικονομίας, συνδυασμένα με μέτρα παραγωγικής ανασυγκρότησης της χώρας. Τη κρίση θα πληρώσει το κεφάλαιο.
8. Την αποδέσμευση της χώρας από κάθε διεθνή οργανισμό που περιορίζει την εθνική ανεξαρτησία, την οικονομική ανεξαρτησία και την εξουσία του λαού. Να μην επιτρέψουμε να μετατραπεί η χώρα σε πιόνι τους και η κρίση σε πόλεμο.
9. Την ανάπτυξη διεθνούς ενότητας δράσης με τους άλλους λαούς της Ευρώπης που στενάζουν κάτω από την εκμετάλλευση των ίδιων δυναστών.
10. Την πορεία προς μια νέα Ελλάδα απαλλαγμένης από τη διαφθορά, την εκμετάλλευση, την εξάρτηση και την υποταγή.
Οργανώνουμε το λαό, συζητάμε και αποφασίζουμε μαζί του δημοκρατικά, τα άμεσα και επόμενα μέτρα και βήματα για την σωτηρία της χώρας και την απαλλαγή της από την εκμετάλλευση, την εξάρτηση και την υποταγή.
Η πραγματοποίηση μιας τέτοιας ενότητας δράσης με αυτούς τους σκοπούς, μόνης ικανής να διαφυλάξει τα δικαιώματα του λαού, αρχίζει αμέσως μόλις υπάρξει ευρεία ανταπόκριση. Παράλληλα, διατηρώντας ισότιμα το δικαίωμα της συναγωνιστικής κριτικής, παύει η πολεμική μεταξύ μας και στρέφουμε όλα τα πυρά μας ενάντια στους εκμεταλλευτές του λαού.
Σας καλούμε στο όνομα των συμφερόντων του εργαζομένου λαού, στην πραγματοποίηση της ενότητας δράσης των εργαζομένων μαζών όλης της χώρας, ενάντια στους νέους δυνάστες, στη νέα κατοχή, στους εκμεταλλευτές του λαού.
Καλούμε κάθε εργαζόμενο και πολίτη να συσπειρωθεί στο Μέτωπο.
Καλούμε τους παλιούς αγωνιστές να ξεσηκωθούν ξανά και να διαθέσουν τη πείρα και τις δυνάμεις τους στον μεγάλο αυτό σκοπό.
Καλούμε τη νέα γενιά να πρωτοπορήσει πάλι και να πλημυρίσει με νεανική ορμή και ανυπότακτη δράση το κίνημα του λαού. Να προβάλει την ανυπακουή στις εντολές του κεφαλαίου και των οργάνων του αντί της υποταγής.
Η πραγματοποίηση αυτής της ενότητας αποτελεί άμεσο ζήτημα ζωής και θανάτου για τον καταπιεζόμενο λαό.
Όμως εμείς πέρα από αυτές τις άμεσες προτάσεις σωτηρίας, θεωρούμε υποχρέωσή μας να διακηρύξουμε σε όλους τους εργαζόμενους ότι η τελική συντριβή της εκμετάλλευσης, της εξάρτησης και της καταπίεσης δεν μπορεί να γίνει παρά μόνο με την ανατροπή του καπιταλιστικού συστήματος και τη νίκη της λαϊκής εξουσίας του εργαζομένου λαού με ένα πλατύ αντιμονοπωλιακό, αντιιμπεριαλιστικό κίνημα και με στόχο το σοσιαλισμό.
Ζήτω η ενότητα δράσης όλων των εργαζομένων τη χώρας.
Κάτω οι ξένοι και ντόπιοι εκμεταλλευτές.
Μάης του 2010
Υπογραφή………
Το γράμμα δεν ήρθε ακόμη. Όμως όλοι γνωρίζουμε πόσοι και πόσοι το περιμένουν....
Για την αυθαίρετη "μετάφραση" και αντιγραφή,
Ο Στέργιος, η Ηλέκτρα, ο Νίκος, η Αλίκη, ο Άρης, η Κατερίνα, ο Αλέξης …. όλα τα παιδιά του λαού.
2020-9-22: Απολογισμός - αυτοκριτική
Αποτιμώντας την κατάσταση, με όσα στο μεταξύ έχουν διαδραματιστεί μέχρι το 2020, και λαμβάνοντας υπόψη τις πολιτικές των άλλων κομμάτων, κινήσεων και ομάδων που ενέτασσαν τον εαυτό τους στην Αριστερά, βγαίνει το συμπέρασμα ότι στην πραγματικότητα δεν υπήρχε οργάνωση που θα μπορούσε να γίνει αποδέκτης μιας τέτοιας επιστολής και άρα η υπόδειξη ως προς αυτό το μέρος είναι λάθος.
Όπως έδειξαν όλες οι μετέπειτα επιλογές των δυνάμεων που ενέτασσαν τον εαυτό τους στην Αριστερά, ήταν να προτιμήσουν, με τον ένα ή τον άλλον τρόπο, ρεφορμιστικές, οπορτουνιστικές και ρεβιζιονιστικές πολιτικές, έμμεσης ή και άμεσης (ΣΥΡΙΖΑ και σύμμαχοί του) ένταξης στις πολιτικές διαχείρισης και υπεράσπισης του συστήματος. Οι ελάχιστες φωνές που έμειναν τίμιες με τον εαυτό τους, δεν μπορούσαν να συγκροτήσουν μέτωπο.
Η «απομόνωση» του ΚΚΕ ήταν δεδομένη! Θα δέχονταν, αλαζονικά, την οποιαδήποτε συνομιλία με το ΚΚΕ, μόνο στη βάση της άρνησης των αρχών του, δηλαδή να το μετατρέψουν σαν τους εαυτούς τους! Το ίδιο που επιχείρησαν, χωρίς επιτυχία, το 1991.
Η διαπίστωση αυτή έγινε πιο φανερή με τη συγκρότηση και λειτουργία των «πλατειών» το 2011, ως πολιορκητικό κριό κάθε αγωνιστικής συνείδησης για να προσχωρήσει σε ένα εγχείρημα που γέννησε από τη μια την ακροδεξιά και από την άλλη εντελώς συμβιβαστικά αριστερά σχήματα με τελική συγχώνευση στον ΣΥΡΙΖΑ. Η συνέχεια είναι γνωστή.
Για το ΚΚΕ ο μόνος δρόμος ήταν να απευθυνθεί κατευθείαν στη εργατική τάξη, στα σύμμαχα στρώματα, στους πρώην οπαδούς του και στους αριστερούς και δημοκρατικούς πολίτες να συσπειρωθούν στη βάση, στα ταξικά μέτωπα που ήδη από τη δεκαετία του ’90 είχαν δημιουργηθεί και σε συνέχεια συγκροτούν την κοινωνική συμμαχία. Τελικά, αυτά τα μέτωπα είναι τα μόνα που έσωσαν την τιμή της ριζοσπαστικής αριστεράς και υπεράσπισαν τον λαό μέσα στη λαίλαπα των μνημονίων και των προδοσιών που έντυσαν με αυταπάτες και παγίδευσαν τον λαό οι οπορτουνιστές.
Το πρωτότυπο
"ΤΟ ΚΚΕ. ΕΠΙΣΗΜΑ ΚΕΊΜΕΝΑ" Τ. 4ος σελ. 84-86
Σάββατο 15 Μαΐου 2010
Το συλλαλητήριο-πορεία του ΚΚΕ
Μια ανάρηση του Γιώρου Σαρρή με βίντεο στο http://giorgossarris.blogspot.com/
Θεωρώ οτι η σημερινή πολύ μεγάλη συγκέντρωση και πορεία των μελών, οπαδών και φίλων του ΚΚΕ εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο των αντιδράσεων του Ελληνικού λαού απέναντι στην απίστευτη επίθεση που δέχεται μέσα στην μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση που έχει ξεσπάσει και βρίσκεται σε εξέλιξη.Γι αυτό νομίζω πως ξεπερνάει τα στενά κομματικά όρια.
Και η παρουσίαση των θέσεων του ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία, άλλά και το τεράστιο μέγεθος του συλλαλητήριου δίνουν στο γεγονός ένα βάρος πολιτικό που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Η σημερινή συγκέντρωση και πορεία ήταν ίσως η μεγαλύτερη που έκανε πολιτικό κόμμα σε περίοδο εκτός εκλογών, πράγμα που δείχνει το πόσο κρίσιμη είναι η περίοδος που περνάμε και το σε τι φάση κινητοποίησης βρίσκεται ο λαός και στην συγκεκριμένη περίπτωση η Αριστερά.
Είναι επίσης καθαρό το ότι και οι δυνάμεις της Αριστεράς αλλά και ο ευρύτερος προοδευτικός χώρος ακούει και περιμένει με ενδιαφέρον το ζήτημα της διαμόρφωσης ενός ευρύτερου μετώπου του λαού που να αντιμετωπίσει την κρίση, όσο κι αν όλοι ξέρουν ότι ο καθένας δίνει σε αυτό διαφορετικό περιεχόμενο.
Θεωρώ οτι η σημερινή πολύ μεγάλη συγκέντρωση και πορεία των μελών, οπαδών και φίλων του ΚΚΕ εντάσσεται μέσα στο πλαίσιο των αντιδράσεων του Ελληνικού λαού απέναντι στην απίστευτη επίθεση που δέχεται μέσα στην μεγαλύτερη καπιταλιστική κρίση που έχει ξεσπάσει και βρίσκεται σε εξέλιξη.Γι αυτό νομίζω πως ξεπερνάει τα στενά κομματικά όρια.
Και η παρουσίαση των θέσεων του ΚΚΕ για τη λαϊκή εξουσία, άλλά και το τεράστιο μέγεθος του συλλαλητήριου δίνουν στο γεγονός ένα βάρος πολιτικό που σε καμιά περίπτωση δεν μπορεί να περάσει απαρατήρητο.
Η σημερινή συγκέντρωση και πορεία ήταν ίσως η μεγαλύτερη που έκανε πολιτικό κόμμα σε περίοδο εκτός εκλογών, πράγμα που δείχνει το πόσο κρίσιμη είναι η περίοδος που περνάμε και το σε τι φάση κινητοποίησης βρίσκεται ο λαός και στην συγκεκριμένη περίπτωση η Αριστερά.
Είναι επίσης καθαρό το ότι και οι δυνάμεις της Αριστεράς αλλά και ο ευρύτερος προοδευτικός χώρος ακούει και περιμένει με ενδιαφέρον το ζήτημα της διαμόρφωσης ενός ευρύτερου μετώπου του λαού που να αντιμετωπίσει την κρίση, όσο κι αν όλοι ξέρουν ότι ο καθένας δίνει σε αυτό διαφορετικό περιεχόμενο.
Πέμπτη 13 Μαΐου 2010
Εργατοπατέρες και εργατοδιώκτες
Διαβάζω συνεχώς σε διάφορα μπλογκ σωρεία επιθέσεων κατά του συνδικαλιστικού κινήματος σαν να είναι ενιαίο και όλοι οι συνδικαλιστές να είναι εργατοπατέρες ίδιοι φτυστοί Παναγόπουλοι. Παίρνει η μπάλα και πραγματικά μαχητές συνδικαλιστές. Στόχος είναι η κατασυκοφάντηση όλου του ταξικού μαχητικού συνδικαλιστικού κινήματος που δεν προσκυνά και το τσουβάλιασμα του με τους λυγερόκορμους οσφυοκάμπτες
Το τι κάνουν όμως οι αγνοί συνδικαλιστές και τι οι εργατοπατέρες 5φαλαγγίτες μέσα στην εργατική τάξη είναι γνωστό.
Ας δούμε κάποιες ειδήσεις για να καταλάβουμε ποιος είναι ποιος.
Να δουλέψουν πέραν του ωραρίου τους χωρίς να πληρωθούν, κάλεσε τους εργαζόμενους στο εμπόριο η εργοδοτική πλειοψηφία της διοίκησης του Συνδέσμου Εμποροϋπαλλήλων Βόλου και Νέας Ιωνίας - πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ.
Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, την οποία θα μπορούσε να γράψει «χέρι εργοδότη» αναφέρει: «Ο Σύνδεσμος Εμποροϋπαλλήλων Βόλου Νέας Ιωνίας μέσα στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων "REGATA 2010" του Δήμου Βόλου, καλεί τα μέλη του να συμμετάσχουν αφιλοκερδώς στην επιμήκυνση του ωραρίου καταστημάτων έως τις 7 το βράδυ, την Τετάρτη 12 Μάη συμβάλλοντας μ' αυτόν τον τρόπο στη γιορταστική ατμόσφαιρα για την παγκόσμια προβολή της πόλης μας».
Αν έχεις τέτοιους συνδικαλιστές που ανοίγουν τις ορέξεις της εργοδοσίας με δωρεάν προσφορά χρόνου εργασίας δήθεν για καλό σκοπό τι θα περιμένεις μετά από αυτούς να σου ζητήσουν φυσικά για… «καλό σκοπό»;;; τιιιι;;;
Η πλειοψηφίας του εργοστασιακού («εργοδωσίλογου») σωματείου της ΜΕΤΚΑ (Ομιλος "Μυτιληναίου"), απάντησε σε πρόταση των εργαζόμενων να βάλει σε ψηφοφορία τις εκβιαστικές προτάσεις της διοίκησης του εργοστασίου για απολύσεις ότι «οι προτεινόμενες 50 απολύσεις είναι διευθυντικό δικαίωμα κι έτσι δεν μπορεί να τις βάλει σε συζήτηση στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων»!!!
Ανακάλυψαν το σκοπό τους! Γι αυτό εκλέχθηκαν!!!
Η εργοδοσία ξέρει να ξεχωρίζει τους αγωνιστές συνδικαλιστές και τα ταξικά σωματεία από τους εργατοδωσίλογους με το δικό της τρόπο. Διαβάστε:
Η εργοδοσία του Καζίνο - Ξενοδοχείου και Τελεφερίκ Πάρνηθας, στην προσπάθειά της να απαλλαγεί από μαχητικούς συνδικαλιστές κατέθεσε αίτηση στην Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών (άρθρο 15 του Ν. 1264/82), ζητώντας την άρση της συνδικαλιστικής ιδιότητας της προέδρου του επιχειρησιακού σωματείου Γεωργίας Φλούδα και του προέδρου του Πανελλαδικού Σωματείου Τεχνικών Επιτραπέζιων Παιγνίων Αριστομένη Τσουραπά, για να προχωρήσει στην απόλυσή τους!
Η εργοδοσία στην προσφυγή της χαρακτηρίζει ως «παράνομη» τη συμπεριφορά των δυο συνδικαλιστών, επειδή καλούσαν τους εργαζόμενους να συμμετέχουν σε τρίωρη στάση εργασίας στις 29/3/2010 που είχε προκηρύξει το επιχειρησιακό σωματείο για εκείνη τη μέρα ενάντια στις απολύσεις που είχαν προηγηθεί.
Ε, όχι να είστε και ενάντια στις απολύσεις σας! Πάρτε τώρα μια απόλυση να μάθετε!
Αυτό θα πει ελευθεροτυπία και ελεύθερος συνδικαλισμός (απαλλαγμένες από κομμουνιστές και συνοδοιπόρους)
Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο (ΠΠΣ) της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας Θράκης (ΕΣΗΕΜ-Θ), αποφάσισε να διαγράψει για 10 μήνες τη δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» Αννα Ανανιάδου, για την πολιτική και συνδικαλιστική της δράση.
Η Α. Ανανιάδου, στις 17 Δεκέμβρη του 2009, ημέρα πανεργατικής απεργίας που είχαν κηρύξει εκατοντάδες πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, μαζί με δεκάδες ακόμη στελέχη του συνδικαλιστικού κινήματος συμμετείχε στη συμβολική παρέμβαση που έγινε στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3, και διάβασε το «απεργιακό δελτίο» του ΠΑΜΕ, σπάζοντας τον αποκλεισμό που είχε επιβληθεί από ιδιωτικά και κρατικά ΜΜΕ. Επίσης, κατήγγειλε την πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ ότι με την απόφασή της να μην προκηρύξει απεργία για εκείνη την ημέρα, υπονόμευσε την απεργία των δημοσιογράφων που απεργούσαν με απόφαση της ΕΣΗΕΑ και της ΕΣΠΗΤ.
Αυτή η τιμωρία ήταν εντελώς.... νόμιμη!!! Αφού δεν πειθάρχησε στην επίσημα απεργοσπασία καλά να πάθει!
Και ένα μικρό - μικρό «μυστικό» πολύ καλά κρυμμένο: Η τιμωρία διαρκεί τόσο όσο χρειάζεται για να μη μπορεί να θέσει υποψηφιότητα η Ανανιάδου στις εκλογές της ΕΣΗΕΜ. Όποιος πει ότι αυτό δεν είναι τυχαία σύμπτωση είναι εντελώς κατευθυνόμενος!
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχουν συνδικαλιστές μαχητές και συνδικαλιστικοπατέρες κυριολεκτικά δωσίλογοι της εργοδοσίας. Ας σκεφτεί ο κάθε εργαζόμενος με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει…
Το τι κάνουν όμως οι αγνοί συνδικαλιστές και τι οι εργατοπατέρες 5φαλαγγίτες μέσα στην εργατική τάξη είναι γνωστό.
Ας δούμε κάποιες ειδήσεις για να καταλάβουμε ποιος είναι ποιος.
Να δουλέψουν πέραν του ωραρίου τους χωρίς να πληρωθούν, κάλεσε τους εργαζόμενους στο εμπόριο η εργοδοτική πλειοψηφία της διοίκησης του Συνδέσμου Εμποροϋπαλλήλων Βόλου και Νέας Ιωνίας - πρόσκειται στην ΠΑΣΚΕ.
Συγκεκριμένα, σε ανακοίνωση που εξέδωσε, την οποία θα μπορούσε να γράψει «χέρι εργοδότη» αναφέρει: «Ο Σύνδεσμος Εμποροϋπαλλήλων Βόλου Νέας Ιωνίας μέσα στα πλαίσια των πολιτιστικών εκδηλώσεων "REGATA 2010" του Δήμου Βόλου, καλεί τα μέλη του να συμμετάσχουν αφιλοκερδώς στην επιμήκυνση του ωραρίου καταστημάτων έως τις 7 το βράδυ, την Τετάρτη 12 Μάη συμβάλλοντας μ' αυτόν τον τρόπο στη γιορταστική ατμόσφαιρα για την παγκόσμια προβολή της πόλης μας».
Αν έχεις τέτοιους συνδικαλιστές που ανοίγουν τις ορέξεις της εργοδοσίας με δωρεάν προσφορά χρόνου εργασίας δήθεν για καλό σκοπό τι θα περιμένεις μετά από αυτούς να σου ζητήσουν φυσικά για… «καλό σκοπό»;;; τιιιι;;;
Η πλειοψηφίας του εργοστασιακού («εργοδωσίλογου») σωματείου της ΜΕΤΚΑ (Ομιλος "Μυτιληναίου"), απάντησε σε πρόταση των εργαζόμενων να βάλει σε ψηφοφορία τις εκβιαστικές προτάσεις της διοίκησης του εργοστασίου για απολύσεις ότι «οι προτεινόμενες 50 απολύσεις είναι διευθυντικό δικαίωμα κι έτσι δεν μπορεί να τις βάλει σε συζήτηση στη Γενική Συνέλευση των εργαζομένων»!!!
Ανακάλυψαν το σκοπό τους! Γι αυτό εκλέχθηκαν!!!
Η εργοδοσία ξέρει να ξεχωρίζει τους αγωνιστές συνδικαλιστές και τα ταξικά σωματεία από τους εργατοδωσίλογους με το δικό της τρόπο. Διαβάστε:
Η εργοδοσία του Καζίνο - Ξενοδοχείου και Τελεφερίκ Πάρνηθας, στην προσπάθειά της να απαλλαγεί από μαχητικούς συνδικαλιστές κατέθεσε αίτηση στην Επιτροπή Προστασίας Συνδικαλιστικών Στελεχών (άρθρο 15 του Ν. 1264/82), ζητώντας την άρση της συνδικαλιστικής ιδιότητας της προέδρου του επιχειρησιακού σωματείου Γεωργίας Φλούδα και του προέδρου του Πανελλαδικού Σωματείου Τεχνικών Επιτραπέζιων Παιγνίων Αριστομένη Τσουραπά, για να προχωρήσει στην απόλυσή τους!
Η εργοδοσία στην προσφυγή της χαρακτηρίζει ως «παράνομη» τη συμπεριφορά των δυο συνδικαλιστών, επειδή καλούσαν τους εργαζόμενους να συμμετέχουν σε τρίωρη στάση εργασίας στις 29/3/2010 που είχε προκηρύξει το επιχειρησιακό σωματείο για εκείνη τη μέρα ενάντια στις απολύσεις που είχαν προηγηθεί.
Ε, όχι να είστε και ενάντια στις απολύσεις σας! Πάρτε τώρα μια απόλυση να μάθετε!
Αυτό θα πει ελευθεροτυπία και ελεύθερος συνδικαλισμός (απαλλαγμένες από κομμουνιστές και συνοδοιπόρους)
Το Πρωτοβάθμιο Πειθαρχικό Συμβούλιο (ΠΠΣ) της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Μακεδονίας Θράκης (ΕΣΗΕΜ-Θ), αποφάσισε να διαγράψει για 10 μήνες τη δημοσιογράφο του «Ριζοσπάστη» Αννα Ανανιάδου, για την πολιτική και συνδικαλιστική της δράση.
Η Α. Ανανιάδου, στις 17 Δεκέμβρη του 2009, ημέρα πανεργατικής απεργίας που είχαν κηρύξει εκατοντάδες πρωτοβάθμιες και δευτεροβάθμιες συνδικαλιστικές οργανώσεις, μαζί με δεκάδες ακόμη στελέχη του συνδικαλιστικού κινήματος συμμετείχε στη συμβολική παρέμβαση που έγινε στο μεσημεριανό δελτίο ειδήσεων της ΕΤ3, και διάβασε το «απεργιακό δελτίο» του ΠΑΜΕ, σπάζοντας τον αποκλεισμό που είχε επιβληθεί από ιδιωτικά και κρατικά ΜΜΕ. Επίσης, κατήγγειλε την πλειοψηφία του ΔΣ της ΕΣΗΕΜΘ ότι με την απόφασή της να μην προκηρύξει απεργία για εκείνη την ημέρα, υπονόμευσε την απεργία των δημοσιογράφων που απεργούσαν με απόφαση της ΕΣΗΕΑ και της ΕΣΠΗΤ.
Αυτή η τιμωρία ήταν εντελώς.... νόμιμη!!! Αφού δεν πειθάρχησε στην επίσημα απεργοσπασία καλά να πάθει!
Και ένα μικρό - μικρό «μυστικό» πολύ καλά κρυμμένο: Η τιμωρία διαρκεί τόσο όσο χρειάζεται για να μη μπορεί να θέσει υποψηφιότητα η Ανανιάδου στις εκλογές της ΕΣΗΕΜ. Όποιος πει ότι αυτό δεν είναι τυχαία σύμπτωση είναι εντελώς κατευθυνόμενος!
Από τα παραπάνω φαίνεται καθαρά ότι στο συνδικαλιστικό κίνημα υπάρχουν συνδικαλιστές μαχητές και συνδικαλιστικοπατέρες κυριολεκτικά δωσίλογοι της εργοδοσίας. Ας σκεφτεί ο κάθε εργαζόμενος με ποιους θα πάει και ποιους θα αφήσει…
Τετάρτη 12 Μαΐου 2010
Πτώχευση…
ΟΙ μικρομεσαίοι και η κρίση
απο το περιοδικό των συνεργείων επισκευής αυτοκινήτου "ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ" τεύχος 4/2010
«Η χώρα σώθηκε από τη πτώχευση»! Αυτό είπε ο κ Πρωθυπουργός. Απλά δεν είπε και την υπόλοιπη φράση ότι «για να σωθεί, πτωχεύσαμε το λαό»! Αυτή ήταν η έννοια της χειρότερης συμφωνίας των τελευταίων δεκαετιών που πέτυχαν οι κυβερνώντες με τους ξένους τοκογλύφους – δανειστές μας από τη παράδοση της χώρας στους Γερμανούς και μετά! Και χωρίς αιδώ το έλεγαν με καμάρι και λίγο ακόμη θα καλούσαν το λαό να πανηγυρίσει που μετά από «σθεναρή αντίσταση» κράτησαν τη λεγόμενη «Κόκκινη γραμμή» η οποία όμως δεν είχε πια τίποτα να σώσει.
Φόροι, μισθοί, συντάξεις, κοινωνική ασφάλιση, ανάπτυξη, όλα θυσία στο βωμό των δανειστών που έστειλαν εδώ τους εκπροσώπους τους από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ για να διασφαλίσουν τα κέρδη τους.
Εμείς από τη στήλη αυτή τα λέγαμε. Μαύρες μέρες έρχονται! Και μαζί με τις μαύρες μέρες βλέπαμε και τη κρίση που χτυπούσε το συνεργείο. Δεν είναι δυνατόν να μειώνεται συνεχώς η δουλειά και να μη συμβαίνει τίποτα. Όχι τυχαία ο ΣΙΣΕΜΑ καλούσε τη ΓΣΕΒΕΕ και τις ανώτερες οργανώσεις να κινητοποιηθούν όσο είναι καιρός για να αποτρέψουν την επερχόμενη λαίλαπα των μέτρων. Δεν εισακουστήκαμε. Τώρα εκ των υστέρων τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα.
Τα νέα μέτρα που για πολλοστή φορά είναι πολύ χειρότερα από κάθε προηγούμενο σενάριο, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Αρκεί να αναφέρουμε μερικά για να καταλάβει και ο ποιο αδαής σε τι τούνελ μπαίνουμε για δεκαετίες.
Αυξήσεις 10% σε ποτά, τσιγάρα, καύσιμα, Αντικατάσταση του 13ου και 14 μισθού των δημοσίου με επίδομα 1.000 ευρώ. Έπεται ο ιδιωτικός. Αντικατάσταση της 13ης και 14ης σύνταξης με ένα επίδομα 800 ευρώ το χρόνο. Πάγωμα μισθών για 3 χρόνια. Μείωση συντάξεων μέσω ΛΑΦΚΑ. Μείωση στις αποζημιώσεις των υπερωριών. Αύξηση 10% στον ΦΠΑ.
Εκτός από αυτά, πάει το πολυδιαφημισμένο επίδομα αλληλεγγύης. Θα γίνεται «Αυτόματη» προσαρμογής των ορίων ηλικίας στο προσδόκιμο ζωής, δηλαδή αλλοίμονο μας αν ζούμε πολύ!!! Σύνταξη μετά από 40 έτη ασφάλισης και για τους μερικώς απασχολούμενους 80 χρόνια!!! Μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης συντάξεων. Πράσινα τέλη. Διεύρυνση της φορολογικής βάσης του ΦΠΑ. Απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας (θα ακριβύνει το ρεύμα)!
Ωστόσο παρά τα αιματηρά μέτρα, φως το τούνελ δεν υπάρχει. Το χρέος της χώρας, το λένε επίσημα, θα αυξηθεί! Η χώρα δεν φαίνεται να ξεχρεώνει ούτε μετά από δεκαετίες. Η ανάπτυξη είναι εκτός προγράμματος. Το πρόγραμμα το μόνο που προβλέπει είναι η διασφάλιση των δανειστών. Ό,τι βγάζουμε εκεί θα το δίνουμε! Προβλέπει όμως 10 δις. ενίσχυση από το ΔΝΤ προς τις τράπεζες(!!!) να μη… καταρρεύσουν πέρα από τα 28 που διέθεσε η ελληνική κυβέρνηση! Το τελευταίο φορολογικό που ψηφίστηκε πρόβλεψε και μείωση της φορολογίας των ΑΕ! Μέσα στη κρίση, την ώρα που λένε ότι πτωχεύουμε, εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο. Ντροπή!
Όμως έχουμε επισημάνει εδώ πολλές φορές ότι αν δεν αγωνιστούμε να σωθούμε δεν θα μας σώσει κανείς. Για το λόγο αυτό στην πτώχευση το λαού που σχεδίασαν εμείς θα απαντήσουμε με μάχη για να πληρώσουν αυτοί που κακοδιοίκησαν και κακοδιοικούν, αυτοί που κατέκλεψαν της χώρα, αυτοί που πλούτισαν και πλουτίζουν, ακόμη και με τη κρίση, σε βάρος του λαού. Ο λαός δεν θα πτωχεύσει ποτέ αν αγωνισθεί.
Οι δικές μας οι δουλειές και τα συνεργεία μας θα σωθούν μόνο αν δώσουμε μάχη με όλο το λαό να μη περάσει η πτώχευση.
απο το περιοδικό των συνεργείων επισκευής αυτοκινήτου "ΕΠΙΣΚΕΥΑΣΤΗΣ ΑΥΤΟΚΙΝΗΤΟΥ" τεύχος 4/2010
«Η χώρα σώθηκε από τη πτώχευση»! Αυτό είπε ο κ Πρωθυπουργός. Απλά δεν είπε και την υπόλοιπη φράση ότι «για να σωθεί, πτωχεύσαμε το λαό»! Αυτή ήταν η έννοια της χειρότερης συμφωνίας των τελευταίων δεκαετιών που πέτυχαν οι κυβερνώντες με τους ξένους τοκογλύφους – δανειστές μας από τη παράδοση της χώρας στους Γερμανούς και μετά! Και χωρίς αιδώ το έλεγαν με καμάρι και λίγο ακόμη θα καλούσαν το λαό να πανηγυρίσει που μετά από «σθεναρή αντίσταση» κράτησαν τη λεγόμενη «Κόκκινη γραμμή» η οποία όμως δεν είχε πια τίποτα να σώσει.
Φόροι, μισθοί, συντάξεις, κοινωνική ασφάλιση, ανάπτυξη, όλα θυσία στο βωμό των δανειστών που έστειλαν εδώ τους εκπροσώπους τους από το ΔΝΤ, την ΕΕ και την ΕΚΤ για να διασφαλίσουν τα κέρδη τους.
Εμείς από τη στήλη αυτή τα λέγαμε. Μαύρες μέρες έρχονται! Και μαζί με τις μαύρες μέρες βλέπαμε και τη κρίση που χτυπούσε το συνεργείο. Δεν είναι δυνατόν να μειώνεται συνεχώς η δουλειά και να μη συμβαίνει τίποτα. Όχι τυχαία ο ΣΙΣΕΜΑ καλούσε τη ΓΣΕΒΕΕ και τις ανώτερες οργανώσεις να κινητοποιηθούν όσο είναι καιρός για να αποτρέψουν την επερχόμενη λαίλαπα των μέτρων. Δεν εισακουστήκαμε. Τώρα εκ των υστέρων τρέχουμε πίσω από τα γεγονότα.
Τα νέα μέτρα που για πολλοστή φορά είναι πολύ χειρότερα από κάθε προηγούμενο σενάριο, δεν αφήνουν τίποτα όρθιο. Αρκεί να αναφέρουμε μερικά για να καταλάβει και ο ποιο αδαής σε τι τούνελ μπαίνουμε για δεκαετίες.
Αυξήσεις 10% σε ποτά, τσιγάρα, καύσιμα, Αντικατάσταση του 13ου και 14 μισθού των δημοσίου με επίδομα 1.000 ευρώ. Έπεται ο ιδιωτικός. Αντικατάσταση της 13ης και 14ης σύνταξης με ένα επίδομα 800 ευρώ το χρόνο. Πάγωμα μισθών για 3 χρόνια. Μείωση συντάξεων μέσω ΛΑΦΚΑ. Μείωση στις αποζημιώσεις των υπερωριών. Αύξηση 10% στον ΦΠΑ.
Εκτός από αυτά, πάει το πολυδιαφημισμένο επίδομα αλληλεγγύης. Θα γίνεται «Αυτόματη» προσαρμογής των ορίων ηλικίας στο προσδόκιμο ζωής, δηλαδή αλλοίμονο μας αν ζούμε πολύ!!! Σύνταξη μετά από 40 έτη ασφάλισης και για τους μερικώς απασχολούμενους 80 χρόνια!!! Μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης συντάξεων. Πράσινα τέλη. Διεύρυνση της φορολογικής βάσης του ΦΠΑ. Απελευθέρωση της αγοράς ενέργειας (θα ακριβύνει το ρεύμα)!
Ωστόσο παρά τα αιματηρά μέτρα, φως το τούνελ δεν υπάρχει. Το χρέος της χώρας, το λένε επίσημα, θα αυξηθεί! Η χώρα δεν φαίνεται να ξεχρεώνει ούτε μετά από δεκαετίες. Η ανάπτυξη είναι εκτός προγράμματος. Το πρόγραμμα το μόνο που προβλέπει είναι η διασφάλιση των δανειστών. Ό,τι βγάζουμε εκεί θα το δίνουμε! Προβλέπει όμως 10 δις. ενίσχυση από το ΔΝΤ προς τις τράπεζες(!!!) να μη… καταρρεύσουν πέρα από τα 28 που διέθεσε η ελληνική κυβέρνηση! Το τελευταίο φορολογικό που ψηφίστηκε πρόβλεψε και μείωση της φορολογίας των ΑΕ! Μέσα στη κρίση, την ώρα που λένε ότι πτωχεύουμε, εξασφαλίζουν τεράστια κέρδη για το μεγάλο κεφάλαιο. Ντροπή!
Όμως έχουμε επισημάνει εδώ πολλές φορές ότι αν δεν αγωνιστούμε να σωθούμε δεν θα μας σώσει κανείς. Για το λόγο αυτό στην πτώχευση το λαού που σχεδίασαν εμείς θα απαντήσουμε με μάχη για να πληρώσουν αυτοί που κακοδιοίκησαν και κακοδιοικούν, αυτοί που κατέκλεψαν της χώρα, αυτοί που πλούτισαν και πλουτίζουν, ακόμη και με τη κρίση, σε βάρος του λαού. Ο λαός δεν θα πτωχεύσει ποτέ αν αγωνισθεί.
Οι δικές μας οι δουλειές και τα συνεργεία μας θα σωθούν μόνο αν δώσουμε μάχη με όλο το λαό να μη περάσει η πτώχευση.
Τρίτη 11 Μαΐου 2010
Σενάρια πολέμων
Αυτό το καιρό, βουτηγμένοι όλοι στη ανάλυση της κρίσης και στη διάγνωση τεχνικο-πολιτικών σεναρίων εξόδου από αυτή, μας διαφεύγει μια άλλη παράμετρος διεργασιών στο σύστημα. Αυτή της ριζικής πολιτικής λύσης της κρίσης με ακραίες αντιλαϊκές πολιτικές επιλογές.
Δεν έχω δυνατότητα να πληροφορηθώ επακριβώς τι σχεδιάζουν τα σκοτεινά επιτελεία του κεφαλαίου και το «βαθύ» κράτος κάθε χώρας. Κάποιες αχνές, έμμεσες πληροφορίες διαρρέουν εδώ και εκεί. Ένα όμως είναι βέβαιο: ότι στο τραπέζι απλώνονται όλο και τακτικότερα τα σενάρια πολέμων. Πολέμων εμφύλιων και ταξικών. Πολέμων τοπικών, πολέμων περιφερειακών, πολέμων γενικών.
Καθημερινά γίνονται εμφανείς και αφανείς μάχες χαρακωμάτων (επιρροής) και προετοιμασίας στη παγκόσμια οικονομία και γεωστρατηγική. Κεφάλαια συσπειρώνονται και κράτη προστατεύουν, με οικονομικές ενέσεις, τη βιωσιμότητα τους έναντι της μείωσης του ποσοστού κέρδους κάτω από το όριο επιβίωσης.
Σε όλα αυτά μόνο μια δύναμη μπορεί να βάλει τέλος πριν είναι αργά: Οι Λαοί! Πως όμως; Αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.
Δεν έχω δυνατότητα να πληροφορηθώ επακριβώς τι σχεδιάζουν τα σκοτεινά επιτελεία του κεφαλαίου και το «βαθύ» κράτος κάθε χώρας. Κάποιες αχνές, έμμεσες πληροφορίες διαρρέουν εδώ και εκεί. Ένα όμως είναι βέβαιο: ότι στο τραπέζι απλώνονται όλο και τακτικότερα τα σενάρια πολέμων. Πολέμων εμφύλιων και ταξικών. Πολέμων τοπικών, πολέμων περιφερειακών, πολέμων γενικών.
Τα μέτρα κατά των λαών με σκοπό την βίαια αφαίρεση πλούτου, γίνονται διαρκώς και σκληρότερα αλλά και αναποτελεσματικότερα γιατί χάνονται σε έναν φαύλο κύκλο επιδείνωσης της κατάστασης από την απαίτηση του υπερσυσσωρευμένου κεφαλαίου να αποσπά με οποιονδήποτε τρόπο αποδώσεις από μια πραγματική οικονομία που αποτελεί μόνο το 1/14 του δικού του ύψους!
Το αδιέξοδο αναπαράγεται διευρυμένο σε κάθε νέα φάση για τον απλούστατο λόγο ότι, σε κάθε νέα φάση, η σχέση πραγματικής οικονομίας (παραγωγής) και υπερσυσσσωρευμένου κεφαλαίου επιδεινώνεται και τα αποθέματα βίαιης απόσπασης πλούτο από τον τους λαούς εξαντλούνται. Οι χώρες που ακόμη μένουν εκτός κρίσης (αναδυόμενες οικονομίες) μένει να αποδείξουν την ανθεκτικότητα τους στη γενική κρίση του καπιταλισμού αν και είναι φανερό ότι δεν μπορούν να σηκώσουν τη παγκόσμια κρίση του κεφαλαίου και αργά ή γρήγορα θα πληγούν.
Μια γενική απαξίωση του κεφαλαίου ώστε να αντιστοιχηθεί η πραγματική παραγωγή πλούτου σε πραγματικό και όχι εικονικό ύψος κεφαλαίου είναι η μοναδική λύση για το κεφάλαιο, αν εν τω μεταξύ οι λαοί δεν το έχουν ανατρέψει με όσα δεινά τους επιβάλει. Αυτό όμως κανένα κεφάλαιο δεν το δέχεται και προτιμάει να ριχτεί ο πλανήτης στη καταστροφή και στον πόλεμο παρά το ίδιο να αυτοαπαξιωθεί. Ειρηνικός θάνατος ή υποτίμηση του κεφαλαίου δεν υπάρχει. Το «αποθανέτω μετά των αλλοφύλων» είναι το πιο προσφιλές αξίωμά του την ώρα του δικού του θανάτου. Δεν μιλάμε για απορροφήσεις και συγχωνεύσεις κεφαλαίων που γίνονται καθημερινά μιλάμε για μαζική καταστροφή!
Οι ιστορίες του μεσοπολέμου είναι διδακτικές για τη πορεία των πραγμάτων. Διδακτικές, όχι ίδιες. Για το πώς θα φτάσουμε στη καταστροφή, το κεφάλαιο έχει μια νομοτελειακή τάση που πάντα υλοποιεί. Το ένα μέτρο φέρνει το άλλο και όλα μαζί τον πόλεμο. Τα σκληρά οικονομικά μέτρα απαιτούν φόρους και εργασιακό μεσαίωνα, ο εργασιακός μεσαίωνας τη κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων, η κατάργηση εργασιακών δικαιωμάτων τη κατάργηση συνδικαλιστικών, δημοκρατικών και πολιτικών δικαιωμάτων ακόμη και ατομικών κλπ. Μετά, αν το σύστημα επικρατήσει, έρχονται ως επακόλουθο οι ταξικές συγκρούσεις, η εξέγερση, ο φασισμός, οι εμφύλιοι και ταξικοί πόλεμοι, οι κρατικοί πόλεμοι, οι περιφερειακοί πόλεμοι… Η Deutsche Bank, μια από τις μεγαλύτερες τράπεζες του κόσμου δεν διστάζει να περιγράψει αρκούντως αποκαλυπτικά το τελευταίο κεφάλαιο του καπιταλισμού σε κρίση: « Πολιτική αναταραχή» και «Πόλεμος»!
Όλα είναι στο τραπέζι και παίζονται κάθε μέρα και περισσότερο. Αυτό που σήμερα φαντάζει μακρινό, γιατί μας απορροφά η οικονομία, αύριο θα είναι πολύ κοντινό. Οι κίνδυνοι είναι προφανείς και δεν είναι συνομωσιολογικά σενάρια. Είναι από τα πάγια σενάρια του καπιταλισμού σε κρίση.
Σε όλα αυτά μόνο μια δύναμη μπορεί να βάλει τέλος πριν είναι αργά: Οι Λαοί! Πως όμως; Αυτό είναι ένα άλλο κεφάλαιο.
