21o Συνέδριο ΚΚΕ. Τέσσερα θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα ιδεολογικής πάλης

Παρέμβαση στον διάλογο για το 21^ο Συνέδριο του ΚΚΕ

 1. Η Ιστορία και το μέλλον

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ολοκληρώθηκε ο πρώτος και κρίσιμος κύκλος βαθιάς αυτοκριτικής του Κόμματος με τα Δοκίμια Ιστορίας και τις εκτιμήσεις για τον σοσιαλισμό που ανατράπηκε. Η αξιοποίηση της καταγραμμένης πείρας είναι δυνατόν να γίνει μόνο μέσα από μια μεθοδολογία διαλεκτικής σύνδεσης με τα προβλήματα καθημερινής πολιτικής και θεωρητικής δράσης. Οι Θέσεις ανοίγουν το δρόμο.

Οι κομμουνιστές και οι φίλοι του ΚΚΕ όταν σκέφτονται και δρουν, πρέπει να έχουν κατά νου το μέτρο της Ιστορίας του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, ώστε να μην ανακαλύπτουν και πάλι τον τροχό της δομής και της εξέλιξης των κοινωνιών.

Η περίοδος της μεγάλης ήττας του παγκόσμιου κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος βρίσκεται στις εσχατιές της αναγκαιότητας αναγέννησής του με νέες θεωρητικές, οργανωτικές και πρακτικές μορφές που θα περιέχουν και όλο τον πλούτο της Ιστορίας.

Πρόταση: Τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος να δώσουν μεγαλύτερο βάρος στη σύνδεση της ιστορικής πείρας με το σήμερα και κυρίως τις ανάγκες συγκρότησης του νέου οράματος του σοσιαλισμού. Ενός οράματος που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη και τον λαό πάνω στις αρχές της κομμουνιστικής ιδεολογίας απαλλαγμένου από διαστρεβλώσεις και λάθη. Θα απελευθερωθούν έτσι πνευματικές δυνάμεις και θα δοθούν κίνητρα, κυρίως για τους νέους, να ξαναπιάσουν τη μελέτη της θεωρίας και της Ιστορίας με στόχο την παραγωγή ιδεολογίας πάνω στα σύγχρονα προβλήματα της επανάστασης, της εργατικής τάξης και του λαού.

 

 

2. Για την υπεράσπιση της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας

Από τη διατύπωση της θεωρίας της υπεραξίας και συνακόλουθα της θεωρίας για την κομμουνιστική κοινωνία και τη δικτατορία του προλεταριάτου από τους Μαρξ - Ενγκελς, η αστική τάξη ποτέ δεν μπόρεσε να κοιμηθεί ήσυχη. Εχει χρηματοδοτήσει εκατομμύρια έγγραφα, βιβλία, μελέτες, άρθρα, ιδρύματα, νομπελίστες, μέσα «ενημέρωσης» και ομιλητές που συνεχώς καταρρίπτουν τη θεωρία της υπεραξίας και συνεχώς την... ξανα-καταρρίπτουν! Η άρχουσα τάξη διαπιστώνει συνεχώς ότι είναι ακατάρριπτη!

Οι τελευταίες προσπάθειες της νέας «κατάρριψης» κινούνται γύρω από τις νέες τεχνολογίες, τον αυτοματισμό και την τεχνητή νοημοσύνη. Παράγουν μια «θολή» μεταφυσική θεωρία «εργασίας» των νέων μέσων παραγωγής που παράγουν «υπεραξία», κατά τον ίδιο τρόπο που άλλοτε παρήγαγαν όλες οι αξίες χρήσης «Του Θεού» όπως ο ήλιος, η θέα, το νερό της βροχής, ο αέρας, η γη, η φύση, μαζί και τα «φωτισμένα μυαλά» των καπιταλιστών...

Πρόταση: Είναι ανάγκη να ανοιχτεί μέτωπο με απλές και σύνθετες αναλύσεις με βάση την αρχή ότι οι «νεκρές», αποκρυσταλλωμένες εργασίες σε κεφάλαιο δεν έχουν τις ιδιότητες του ζωντανού εμπορεύματος «εργατική δύναμη» που η κατανάλωσή της παράγει αξία και υπεραξία.

 

 

3. Για τη «μεταφυσική» των νέων τεχνολογιών

Η ραγδαία είσοδος των νέων τεχνολογιών με την ψηφιακή τεχνολογία, την 4η βιομηχανική επανάσταση, τη 5G, την τεχνητή νοημοσύνη και την αυτοματοποίηση στη χώρα μας, γίνεται αισθητή με τα τραγικά αποτελέσματα της κρίσης, της εισόδου της ψηφιακής τεχνολογίας στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα μαζί με τον αφανισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, δημιουργώντας τεράστια ανασφάλεια στον λαό.

Τα μέσα ενημέρωσης της αστικής τάξης μαζί με οργανωμένες «επιστημονικές αναλύσεις» παράγουν κάθε είδους «ενημέρωση» με ένταση προς τρεις κύριες κατευθύνσεις:

1. Την απόδοση υπερφυσικών και μεταφυσικών ιδιοτήτων στα νέα τεχνικά μέσα, για να παραχθεί μια εικόνα «σοκ», μοιρολατρίας και υποταγής στους εργαζομένους και στον λαό.

2. Την παραγωγή φόβου στον χώρο εργασίας για τα ρομπότ μέσω των οποίων υποτιμούν τους ανθρώπους ως «άχρηστα όντα».

3. Την «φιλική» «επιστημονική» ανάλυση ότι είναι μόνο υπερφυσικοί «φίλοι και βοηθοί» των ανθρώπων που τους απαλλάσσουν από κόπους. Για το καλό τους γράφουν το «Τέλος της ανθρώπινης ιστορίας» και την «Αρχή της ιστορίας της τεχνητής νοημοσύνης»!

Σε κάθε περίπτωση, στοχεύουν στην κατάρριψη της μαρξιστικής θεωρίας για τα όρια των τεχνολογιών που δημιουργεί το επιστημονικό δυναμικό της εργατικής τάξης.

Πρόταση:

1. Να αξιοποιηθούν η πείρα και η ιστορία της εισαγωγής νέων τεχνολογιών που παρήγαγαν διαχρονικά ίδιους μικροαστικούς φόβους για τη γενική «απαξίωση» της εργατικής τάξης στην παραγωγή και στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.

2. Να απομυθοποιηθεί κάθε θεωρία υποταγής του ανθρώπου σε τεχνολογικά μέσα που ο ίδιος παράγει.

3. Να εμφανιστεί πλήρως η ταξική ιδιοκτησία και χρήση των νέων τεχνολογιών για αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και τον έλεγχο του λαού.

Παράλληλα, να δείχνεται ότι όλες οι νέες τεχνολογίες είναι πλούτος της εργατικής τάξης, κλεμμένος από την αστική τάξη και ο λαός όχι μόνο έχει δικαίωμα να διεκδικεί συνεχώς την αξιοποίησή τους για όφελός του, αλλά και την πλήρη κυριότητα που ολοκληρώνεται μόνο στον σοσιαλισμό. Να αποκαλυφθεί ότι εχθρικές είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας με χρήση των νέων τεχνολογιών σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού και όχι καθαυτά τα τεχνολογικά μέσα παραγωγής.

 

 

4. Για τη δικτατορία του προλεταριάτου

Η δικτατορία του προλεταριάτου (ΔτΠ) είναι η κεντρική βάση πάνω στην οποία κτίζεται όλο το εποικοδόμημα καταδίκης και ανατροπής του καπιταλισμού και εγκαθίδρυσης του σοσιαλισμού. Κάθε υποβάθμιση ή απόσπαση από την καθημερινή σύνδεσή της με τα συμβαίνοντα στον καπιταλισμό αποτελεί ρωγμή στην ιδεολογική αρτιότητα των κομμουνιστών και των οπαδών του σοσιαλισμού.

Η ιστορία του όρου της ΔτΠ, είναι μια ιστορία διαρκούς πολέμου κατά του περιεχομένου της. Οι συκοφαντίες, οι διαστρεβλώσεις, οι αναθεωρητικές «μεταφράσεις» του όρου, όχι μόνο από την αστική προπαγάνδα αλλά και εκ των έσω, από οπορτουνιστές και ρεβιζιονιστές ήταν ατελείωτες.

Προτάσεις:

1. Η ΔτΠ πρέπει να είναι καθημερινά παρούσα σε σύνδεση με τρέχοντα γεγονότα στον καπιταλισμό σε αντίστιξη με τη δικτατορία της αστικής τάξης (κεφαλαίου).

2. Να δείχνεται ότι οι ταξικές δικτατορίες είναι απόλυτες εξουσίες ταξικού Δικαίου που επιβάλλουν με βία οι κυρίαρχες τάξεις.

3. Να γίνεται όσο το δυνατόν κατανοητό ότι είναι Κανόνας Οργάνωσης του τρόπου παραγωγής και του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που εδράζεται στις παραγωγικές σχέσεις και διαφέρει από την πολιτική εξουσία που είναι παράγωγο και αναλαμβάνει τη διαχείριση των υποθέσεων δικτατορίας της κυρίαρχης τάξης.

4. Σταδιακά να γίνεται κατανοητή με αυτονόητες συγκρίσεις από τους εργαζόμενους για τον πλούτο που παράγουν, ποιο το αποτέλεσμα μεταξύ δικτατορίας Δικαίου της αστικής τάξης και ποιο του Δικαίου της ΔτΠ. Να γίνεται συνειρμικά κατανοητή η ιδέα της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και του παραγόμενου πλούτου μέσα από ένα νομοτελειακά αναγκαίο λαϊκο-δημοκρατικό πολιτικό, δικαιικό, κοινωνικό, πολιτιστικό σοσιαλιστικό εποικοδόμημα.

Γιατί το όραμα είναι όμοια κινητήρια δύναμη με το ταξικό συμφέρον.

Στέργιος Βασιλείου
Μέλος του ΔΣ και Ειδικός Γραμματέας του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ)/ Συμπορευόμενος με το ΚΚΕ, από το 1963

 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20-3-2021

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/3/2021&id=18181&pageNo=10