Αριστερά και Πολιτική: Μικρόκοσμος αληθινός και που να τον χωρέσω…

«Έπεσα να κοιμηθώ.

Ξαφνικά μια λάμψη υπερηχητικού πυραύλου πέρασε από μπροστά μου κι έσκασε «παραπέρα». Απλώθηκαν παντού τα 20χρονα παιδιά, νεκρά, ντυμένα στο χακί. Ποιος και γιατί τους σκότωσε; Γιατί όλοι οι από «δω» και οι από «κει» έχουν ίδιο παγωμένο πρόσωπο, ίδια χακί ρούχα, ίδιο κόκκινο αίμα; Η συνείδηση ήρθε να μου θυμίσει τον κόσμο του χθες, του σήμερα, του αύριο εν όσο θα πέφτω στο κρεβάτι ήσυχος να κοιμηθώ…

Κι αφού τα νεκρά κορμιά στοίχειωναν σε μακρινές πεδιάδες, ερήμους και θάλασσες, μαζί με τα πεινασμένα παιδιά όλου του κόσμου, πέρασαν σαν αστραπή από μπροστά μου οι εικόνες τους, κουβαλώντας στις πλάτες τους την ιστορία του αίματος αυτού του κόσμου. Και, σαν από παλιά, ήρθε και ο Κώστας Χατζής, να πει σε όλους μας κάτι που δεν θέλουμε ν’ ακούμε!»

Όχι, δεν είναι φιλολογία, είναι αυτό που έπαθα χθες…

Στέργιος Βασιλείου, 10/9/2022

Βρε δεν βαριέσαι αδελφέ…