Η ΚΑΕ Παναθηναϊκός και η... ταξική δικτατορία του κεφαλαίου

Οι φίλαθλοι (λαός), η διοικητική και τεχνική διαχείριση (διακυβέρνηση) και η απόλυτη κυριαρχία και εξουσία πάνω στην ΚΑΕ του ιδιοκτήτη (δικτατορία του κεφαλαίου).

 Οι Μαρξιστές άπειρες φορές έχουν αναλύσει τη σχέση της ταξικής εξουσίας με την πολιτική εξουσία, η οποία είναι το διαχειριστικό όργανο υλοποίησης της ταξικής εξουσίας ή αλλιώς, στον καπιταλισμό, της δικτατορίας του κεφαλαίου.

 

 Όσο και αν οι αστοί πολιτικοί και αναλυτές προσπαθούν να θολώσουν τα νερά και να μας πουν ότι οι κυβερνήσεις δεν έχουν σχέση με το κεφάλαιο, αλλά έχουν σχέση μόνο με τον λαό, ο οποίος τις εκλέγει ή με το… «Έθνος», για τα συμφέροντα του οποίου επιβάλλονται από το κεφάλαιο χωρίς εκλογές! Για «χάρη του λαού» επιβάλουν πολιτικές δικτατορίες με τη βία των κρατικών οργάνων – μηχανισμών, ως δήθεν «φρουροί των λαϊκών συμφερόντων»! Είναι τόσο «φρουροί», όσο κάθε δικτάτορας εγκληματεί σε βάρος του λαού.

 Στην πραγματικότητας είτε με εκλογές είτε με τη βία το πολιτικό καθεστώς, η πολιτική εξουσία, είναι μορφή διαχείριση των βασικών συμφερόντων της ταξικής εξουσίας - δικτατορίας του κεφαλαίου, εξαρτάται από αυτή, υπηρετεί αυτή, ορίζεται και παύεται από αυτή. Δεν υπάρχει καμία περίπτωση η πολιτική εξουσία να ορίσει την ταξική εξουσία, όπως δεν υπάρχει περίπτωση η ταξική εξουσία να μη μπορεί να ορίσει την πολιτική εξουσία με οποιαδήποτε μορφή και διαδικασία.

 Ταξική δικτατορία σημαίνει ότι η τάξη που κατέχει των ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και τον πλούτο που παράγεται με αυτά και επιβάλει με τη δύναμη που κατέχει, την μορφή του εποικοδομήματος, το κράτος, τη νομοθεσία, τα συντάγματα και πάνω απ’ όλα τις παραγωγικές σχέσεις εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης. Στη διαδικασία αυτή, ο λαός προσπαθεί να αποσπάσει κάποια δικαιώματα και κάποιες φορές τα καταφέρνει, αλλά ποτέ χωρίς σκληρούς αγώνες και ποτέ πέρα από τα όρια «αντοχής» και ανοχής του συστήματος (τα «δημοσιονομικά όρια» που ακούμε συνεχώς από τις κυβερνήσεις και είναι τα όρια που δεν θίγονται τα κέρδη του κεφαλαίου…). Όπου επιχειρήθηκε η πολιτική εξουσία με τον λαό να ξεπεράσουν τα όρια, απλώς πνίγηκε στο αίμα, Χιλή 1973, Ισπανία 1936 -1939, Ουγγαρία 1919.

  Την ισχύ αυτής της νομοτελειακής εξαρτησιακής σχέσης της διαχείρισης από την ιδιοκτησία («ταξική εξουσία) την είδαμε, στις 12/4/2022, να εκτυλίσσεται αστραπιαία στην ΚΑΕ Παναθηναϊκού, όπου ο ιδιοκτήτης της (ταξική εξουσία) απέλυσε εν ριπή οφθαλμού τους πάντες που είχε ορίσει για να διαχειρίζονται (πολιτική - διοικητική και τεχνική ηγεσία) κερδοφόρα το κεφάλαιό του, επειδή τους έκρινε ανίκανους! Σε καμία περίπτωση δεν διανοήθηκαν, ούτε και μπορούσαν, οι διαχειριστές να κρίνουν ανίκανο τον ιδιοκτήτη και να τον… αντικαταστήσουν στην ΚΑΕ!

 Οι φίλαθλοι που είναι ο τρίτος και κύριος παράγοντας (λαός) ούτε ρωτήθηκε, ούτε έχει εξουσία, ούτε δυνατότητα να ορίσει την ηγεσία και την πραγματική ιδιοκτησία της ομάδας. Σημειώνουμε ότι η ομάδα θεωρητικά ανήκει στους φιλάθλους, υπάρχει από αυτούς και γι αυτούς και δεν θα υπήρχε καμία ΚΑΕ χωρίς τους φιλάθλους του Παναθηναϊκού, κατά το ίδιο μέτρο που δεν θα μπορούσε να υπάρχει κράτος, επιχειρήσεις, καπιταλιστές, κέρδη κλπ αν σε μια χώρα δεν υπάρχει λαός.

Και όμως! Όπως ο λαός μόνο εικονικά είναι κυρίαρχος, έτσι και οι φίλαθλοι του Παναθηναϊκού μόνο εικονικά είναι κυρίαρχοι στην ομάδα. Στο όνομα τους όμως ο ιδιοκτήτης την κατέχει, τη διαχειρίζεται, την πουλάει, τη μεταβιβάζει, την αγοράζει…

  Μη κουράζεται κάποιος ψάχνοντας σε θεωρίες και ιστορίες.

Είναι ο Καπιταλισμός…