Στενοχωρήθηκα όταν αποχώρησες από το ΚΚΕ στη διάσπαση του 1968. Δεν το περίμενα. Δεν το ήθελα. Εμείς όμως σε τραγουδούσαμε στις φυλακές, τις εξορίες, στα υπόγεια, στους δρόμους… ήταν τα δικά μας τραγούδια!
Έκλαψα όταν νόμισα πως με άγγιζε ο θάνατος από μαύρο και σιγοψιθύρισα το τραγούδι: "Αυτούς που βλέπεις θα τους ξαναΐδείς … έναν μονάχα δεν θα βρεις, τον πιο μικρό…" νομίζοντας πως γράφτηκε για μένα!
Πορευτήκαμε παράλληλα και κάποια στιγμή, το 1978, ιδρύσαμε στη Θεσσαλονίκη την Κίνηση για την Ενότητα της Αριστεράς, σε κοινό αγώνα για αγωνιστική και πραγματική ενότητα. Ατελείωτοι ο ι διάλογοι και οι αγώνες. Είδες κι εσύ πως αυτοί που διασπάστηκαν ήταν αρνητές ιδανικών, όχι απλώς «κάποια άλλη άποψη».
Ξαναβρεθήκαμε το 2014, μου έκανες παράπονα και ανοίξαμε έναν ατελείωτο διάλογο που κατέληξε σε μια μεγάλη παραδοχή: «Μα κι εμένα οι αγώνες μου εκεί είναι, εκεί έγιναν, στο ΚΚΕ»!
Μου το υποσχέθηκες και το άκουσα με χαρά να το βεβαιώνεις δημόσια, το 2015, όταν το ΚΚΕ σε τίμησε για τα 90 χρόνια σου.
Μίκη, εγώ αυτά κρατάω από τη ζωή σου. Σε τιμώ και σε τραγουδώ, μαζί με όλους εκείνους τους συναγωνιστές πιστεύω, για τους αγώνες που αφιέρωσες στον λαό μας. Αυτό το μεγάλο που είναι «ο δικός μας Μίκης».
Καλό σου ταξίδι.
Βλέποντας με συγκίνηση φωτογραφίες που σου έφερα από τις επισκέψεις σου στις Σέρρες το 1964 και 1965
Από την επίσημη πρώτη παρουσίαση της Κίνησης Ενότητας της Αριστεράς.
Θεσσαλονίκη, 6 Απριλίου 1979.
Στο πάνελ από αριστερά: Ν. Νικολαΐδης, εργάτης, Γιάννης Γαλανός, γιατρός, Χ. Θυμιογιάννης, πρώην βουλευτής, Τάκης Κουλάνδρου, ασφαλιστής, Μίκης Θεοδωράκης, Δημ. Χατζηεμμανουήλ, δικηγόρος, Μάκης Τρικούκης, δικηγόρος, Στέργιος Βασιλείου, αδαμαντόδετης – χρυσοχόος και Χρ. Χατζηαντωνίου.
Μίκης εκ βαθέων. Ένα παράπονο, μια εξήγηση, μια παραδοχή και μια αποθέωση του ΚΚΕ!
http://aristeripolitiki.blogspot.com/2015/07/blog-post_29.html
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου