Γιώργος Σπέντζος. Ένα αφανής κτίστης αγώνων!

 Με λύπη μεγάλη πληροφορηθήκαμε ότι ο Γιώργος Σπέντζος, απεβίωσε στις 26 Απριλίου 2018.

Ποιος ήταν ο Γιώργος Σπέντζος όμως και τον αναφέρω;

Ήταν ένας από εκείνους που δεν τον ήξερε η υφήλιος και η Ελλάδα σαν κάποιο «όνομα». Τον γνώριζε μόνο ο λαός που ήξερε να διαβάζει τις μικρές υπογραφές των εκατομμυρίων αφανών που έκτιζαν με δουλειά μυρμηγκιού, το τεράστιο οικοδόμημα του Κομμουνιστικού Κινήματος και των αγώνων του λαού.

Θα μας λείψει. Καλό του «ταξίδι», εμείς, οι συναγωνιστές του, συνεχίζουμε στον ίδιο δρόμο που χαράξαμε από κοινού, μέχρι τέλους.

***

Τον ήξερα απ’ όταν περνούσα παιδάκι έξω από το σπίτι του, στη δεκαετία του ’50, για να πάω στο αμπέλι που είχαμε πιο πάνω. Γνωριστήκαμε βουβά. Δεν ξέραμε τίποτα πολιτικό ο ένας για τον άλλον. Μετά, παιχνίδια στη γειτονιά του, στο Τσομπλέκ – Ντερέ των Σερρών.

Μια από τις άγριες νύχτες του Οκτώβρη του 1963, ανταμώσαμε πολιτικά, αλλά δεν το καταλάβαμε, βαθύ σκοτάδι ήταν και ο αέρας λυσσομανούσε. Ήταν στη Νεολαία ΕΔΑ και με μια ομάδα νέων μοίραζε προκηρύξεις, με χίλιες προφυλάξεις. Αφού με ρώτησαν κάποια πράγματα μου πρότειναν να μοιράσω προκηρύξεις. Μετά από σύντομη συνομιλία πήρα κι εγώ προκηρύξεις και μοίρασα στις αυλές της γειτονιάς, προκαλώντας την οργή των χαφιέδων. Αυτό επαναλήφθηκε. Κάποια χρόνια μετά, ανοίξαμε κουβέντα για τα περασμένα και αναφέρθηκα στο γεγονός.

-Εμείς ήμασταν, μου λέει ο Σπέντζος! Η ομάδα νεολαίων της ΕΔΑ!

Από τότε δεν χωρίσαμε ποτέ στον αγώνα.

Παιδί ανταρτομαχητών στην κατοχή και διωκομένων αγωνιστών -κομμουνιστών από το μετεμφυλιπολεμικό κράτος, ξέμεινε πολλές φορές από γονείς εξαιτίας διώξεων, εξοριών και φυλακών. Ο πατέρας του Βασίλης ακάματος και αλύγιστος αγωνιστής δίδασκε με το παράδειγμα την υπομονή και τον ασταμάτητο αγώνα. Η μάνα του, η Ευθυμία η «Σπέντζενα», κάλυπτε τα πάντα που είχε ανάγκη ο αγώνας. Η χούντα την αντάμειψε με χρόνια εξορίας. 

 

Ο Γιώργος Σπέντζος κατάφερε και διέφυγε τη σύλληψη από τη χούντα. Εντάχθηκε αμέσως στις παράνομες οργανώσεις του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη. Μέχρι την πτώση της χούντας δούλευε συνεχώς κάτω από τη μύτη της Ασφάλειας για την οργάνωση του λαού στον αντιδικτατορικό αγώνα και πέτυχε πολλά. Η «παρέα» του έγινε μύθος μετά. Κάποιες φορές που ανταμώσαμε δημόσια παραστήσαμε τους εντελώς άγνωστους για να μη δώσουμε σημείο σύνδεσης στους χαφιέδες που σέρνονταν πίσω μας.

Μετά τη δικτατορία ο Γιώργος ανέλαβε να συμβάλει στο έργο ανασυγκρότησης του ΚΚΕ στη Θεσσαλονίκη και στις Σέρρες. Η συμβολή του ήταν αποφασιστική γιατί ήξερε εκατοντάδες αγωνιστές ιδίως στο νομό  Σερρών, που για χρόνια είχαν μείνει εκτός οργάνωσης και σύνδεσης και έψαχναν το κόμμα της αριστεράς που τους εκφράζει. Στο πεδίο αυτό ο Γιώργος, μαζί με τους συντρόφους του, κέρδισα τη μάχη για το ΚΚΕ!

Οι λεπτομέρειες περιττεύουν.

Πως και με τι να εκφράσεις τον λυγμό σου, όταν τόσο συνεπείς και σπουδαίοι αφανείς αγωνιστές «φεύγουν»;

Τίποτα περισσότερο από την υπόσχεση: εμείς συνεχίζουμε….

Ας είναι ελαφρό το χώμα που τον σκεπάζει.

Στέργιος Βασιλείου, 27/4/2918