Επιτόκια ευρώ, ευρωπαϊκά δηλαδή!

Πού είναι ο Σημίτης που έλεγε ότι με το ευρώ τα επιτόκια θα πέσουν κατακόρυφα! Τότε λίγο πριν μπούμε στο ευρώ τα επιτόκια των καρτών είχαν πράγματι πέσει κάπου στο 14-15%.

Υποθέτω πως όλοι οι ιθαγενείς ευρωλάγνοι, είναι ευτυχείς που δεν έχουμε πια εκείνα τα τοκογλυφικά επιτόκια της δραχμής.

Διαβάζω πρωί – πρωί στην πιστωτική κάρτα μου:

επιτόκιο αγορών 15,40%

επιτόκιο ανάληψης μετρητών είναι 16,90%

Μπα, λέω, θα είναι τα επιτόκια δραχμής που ξέμεναν στο λογαριασμό από τον Ιούλιο που ο Λαφαζάνης έκανε τους δραχμικούς λογαριασμούς!

 

Καλά, ας πάω στα επιτόκια καταθέσεων της ίδιας τράπεζας να δω. Βλέπω:

Επιτόκιο  ταμιευτηρίου: 0,01% για κατάθεση μέχρι 30.000 ευρώ. Αυτό είναι, λέω, και τα βρίσκω αυθεντικά ευρωπαϊκά!

Ε, σκέφτομαι, κάπου διπλά, τριπλά, πενταπλά, ως συνήθως, θα είναι και τα επιτόκια καρτών. Κάποιο λάθος εκτύπωση έγινε στην κάρτα μου.

Διπλοτσεκάρω την τράπεζα και βρίσκω ότι τα επιτόκια της κάρτας είναι τα σωστά σημερινά και όχι της δραχμής του Λαφαζάνη!

 

Τι να κάνω; Αρχίζω τους υπολογισμούς και το κομπιουτεράκι με τρελαίνει: 1.540 φορές περισσότερο το επιτόκιο αγορών της κάρτας από το επιτόκιο καταθέσεων και 1.690 φορές το επιτόκιο ανάληψης!

Να το δω και σε ποσοστά κέρδους να καταλάβω: 154.000% το ένα 169.900% το άλλο!

Καλά, επειδή μπορεί να μπερδευτείτε με τα νούμερα τα μεταφράζω: εκατόν πενήντα τέσσερες χιλιάδες τοις εκατό το πρώτο και εκατόν εξήντα εννέα χιλιάδες εννιακόσια τοις εκατό το δεύτερο!

Αν κάποιος πει ότι αυτές οι διαφορές επιτοκίων καταθέσεων – χορηγήσεων είναι ληστρικές και τοκογλυφικές, εκτός του ότι θα τον διαγράψω(!) θα του θυμίσω ότι είναι απλώς… «ελεύθερες διαφορές». Εντελώς νόμιμες και ηθικές στη βάση της ελευθερίας της επιχειρηματικότητας και της ελεύθερης διαμόρφωσης των τιμών εμπορευμάτων και χρήματος.

Είναι ένας θρίαμβος της ελευθερίας των τραπεζικών επιτοκίων και του… ανταγωνισμού(!!!) μεταξύ των τραπεζών, ποια θα έχει μεγαλύτερα κέρδη προς… χάριν των πελατών τους, βεβαίως, βεβαίως!

Κάθομαι και σκέφτομαι στα σοβαρά. Δεν είναι δυνατόν λέω, να είμαστε ευρωπαίοι και να σκεφτόμαστε λαϊκίστικα περί χαμηλών αστυνομευμένων κρατικών επιτοκίων και άλλα τέτοια… σοβιετικά. Ένας ευρωπαίος απορρίπτει τον λαϊκισμό ευθέως και δείχνει χαρά που η ελευθερία της επιχειρηματικότητας των τραπεζών θριαμβεύει έναντι των μίζερων περιοριστικών κρατικίστικων πολιτικών.

Να, εγώ δηλαδή που έχων κάτι λίγα στην ίδια τράπεζα και μου τα τοκίζει με 0,01% και μου τα δανείζει με 16,90%, πρέπει να δείχνω χαρούμενος!

Πολύ σωστά λένε όλοι οι πολυμαθείς αναλυτές, όπως ο Μπάμπης του ΣΚΑΪ, ότι δεν πρέπει να δαιμονοποιούμε το κέρδος. Τι είναι δηλαδή, ένα κέρδος ελεύθερης επιχειρηματικότητας είναι. Αυτό θα φέρει επενδύσεις, ανάπτυξη, δουλειά για τον άνεργο, ψωμί στην οικογένεια… ξεχάσατε τι λαμπρό μέλλον σας περιμένει; Γι αυτό υποφέρετε, για ένα καλύτερο αύριο, όπως έλεγαν και οι αμετανόητοι κομμουνιστές που υπέφεραν μια φορά κι έναν καιρό από… «λάθος επιλογή». Τώρα χάλασαν και το έριξαν στον λαϊκισμό!

Αυτό που με στενοχωρούσε όμως εμένα ήταν γιατί εγώ δεν έδειχνα χαρούμενος με τις χρεώσει της κάρτας. Πάλι εκτός τόπου και χρόνου θα είμαι, λέω μέσα μου, όπως τότε που με κυνηγούσαν στα στενά γιατί, ως αμετανόητος, δεν πίστευα στην «καλύτερη ζωή» του καπιταλισμού,  να παρ’ η ευχή!

Εντάξει, δεν έκανα σχόλιο γιατί χρωστάνε οι λαοί τα μαλλιοκέφαλά τους, ας το κάνει κάποιος... λαϊκιστής!!!