Ο Μίκης γιορτάζει, σήμερα, 29 Ιούλη του 2015, τα
90 χρόνια του. Τον τιμάμε και τραγουδάμε.
Σε μια συζήτηση που είχαμε (Σεπτέμβρης 2014), μέρες του Φεστιβάλ ΚΝΕ - ΟΔΗΓΗΤΗ, ο
Μίκης, γεμάτος ειλικρίνεια, μίλησε από τα βάθη της ψυχής του. Εξέφρασε, το
παράπονο ότι οι κνίτες κρατούσαν αποστάσεις από αυτόν. Αφού πρώτα εξέφρασε την
αποστροφή του από τον ΣΥΡΙΖΑ, γιατί «λένε ότι είναι κομμουνιστές ενώ δεν είναι»,
παραπονέθηκε ότι στο τελευταίο φεστιβάλ της ΚΝΕ (2014) «δεν άκουσε» τον θερμό
χαιρετισμό που έστειλε(*) ενώ και σε μια παλιότερη εκδήλωση για τον Ρίτσο, δεν κυμάτισαν
κόκκινες σημαίες γι αυτόν... «εγώ δεν ήμουν κόκκινος» παρατήρησε δεικτικά και πικραμένα.
Διευκρίνισα ότι τα πράγματα δεν
είναι όπως φαίνονται. Γιατί οι κομμουνιστές τον τιμούν με τον τρόπο τους.
-Πάντα σας τραγουδούν, πάντα σας έχουν
στην ψυχή τους, οι αγώνες που γράψατε ποτέ δεν διαγράφονται, γιατί τους γράψατε
σ’ αυτόν το χώρο (ΚΚΕ), δεν τους γράψατε σε άλλο χώρο και είναι κληρονομιά τους.
Και τους κληρονομούν και τους τιμούν!
Αυτό ήταν αφορμή να εξομολογηθεί
για τη βαθιά ψυχή των αγώνων της ζωής του.
Ο Μίκης στις Σέρρες, 7 Δεκέμβρη 1965. Την ημέρα της ανατίναξης των γραφείων της Νεολαίας Λαμπράκη από την ΚΥΠ. Πορεία βουλευτών και στελεχών της τότε ΕΔΑ, προς τη μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
(*) Τελικά ο χαιρετισμός του Μίκη διαβάστηκε στο φεστιβάλ της ΚΝΕ αλλά κάποιοι τον πληροφόρησαν λανθασμένα και τη στιγμή που γινόταν η συζήτηση, αυτό δεν μπορούσαμε να το διευκρινίσουμε.
-Μα αυτός είναι και δικός μου χώρος, λέει με
έμφαση, έχω όλα τα νιάτα μου εκεί πέρα, όλο το κορμί μου (γεμάτο τραύματα) εκεί
είναι, στο ΚΚΕ τα έδωσα όλα**!
Ακούγοντάς τον να λέει, λίγο καιρό
μετά, τα ίδια πράγματα, στην εκδήλωση τιμής, για τα 90 χρόνια του από το ΚΚΕ,
σκέφτηκα ότι αυτά τα λόγια είναι μια αποθέωση του ΚΚΕ, ως κινητήρια δύναμη των
ανθρώπων και της ιστορίας του λαού μας.
Πίκρες, παράπονα, διαφορές, στενοχώριες όλα
καλύφθηκαν κάτω από την αποκάλυψη του Μίκη για το ποια ήταν η κινητήρια δύναμη της
προσωπικής του ιστορίας και της ιστορίας του λαού, καθώς και από την κατάθεση της
αλήθειας ότι οι αγώνες καταγράφονται μόνο εκεί που γίνονται και για τα ιδανικά
που γίνονται!
Με τον Μίκη βρεθήκαμε το 1964 στη ΔΝ Λαμπράκη Σερρών στα εγκαίνια των γραφείων και πάλι το 1965 με την ανατίναξη των γραφείων, συνεργαστήκαμε δε άψογα
στην Κίνηση Ενότητας της Αριστεράς (ΚΕΑ) το 1978-1981 αλλά η στείρα άρνηση από πλευράς
ΚΚΕ εσ. («προπάτορας» του ΣΥΡΙΖΑ) να συζητήσουν κάθε πιθανότητα ενωτικής δράσης
πάνω σε αρχές, οδήγησε στην απονέκρωση του εγχειρήματος.
Από την επίσημη πρώτη παρουσίαση της
Κίνησης Ενότητας της Αριστεράς (ΚΕΑ). Θεσσαλονίκη, 6 Απριλίου 1979.
Στο πάνελ από αριστερά: Ν. Νικολαΐδης, εργάτης, Γιάννης Γαλανός, γιατρός, Χ. Θυμιογιάννης, πρώην βουλευτής, Τάκης Κουλάνδρου, ασφαλιστής, Μίκης Θεοδωράκης, Δημ. Χατζηεμμανουήλ, δικηγόρος, Μάκης Τρικούκης, δικηγόρος, Στέργιος
Βασιλείου, αδαμαντόδετης – χρυσοχόος και Χρ. Χατζηαντωνίου δικηγόρος.
Ο Μίκης στις Σέρρες, 7 Δεκέμβρη 1965. Την ημέρα της ανατίναξης των γραφείων της Νεολαίας Λαμπράκη από την ΚΥΠ. Πορεία βουλευτών και στελεχών της τότε ΕΔΑ, προς τη μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας.
(*) Τελικά ο χαιρετισμός του Μίκη διαβάστηκε στο φεστιβάλ της ΚΝΕ αλλά κάποιοι τον πληροφόρησαν λανθασμένα και τη στιγμή που γινόταν η συζήτηση, αυτό δεν μπορούσαμε να το διευκρινίσουμε.
** Τον ρώτησα μετά αν αυτά
θα τα πει στο ΚΚΕ και μου είπε αυθόρμητα ναι! Και το έκανε!