Ο πανικός του Δον Κιχώτη

Δυόμισι χρόνια καθόταν στον καναπέ αναμένοντας την αλλαγή, την ανατροπή και την αποκατάσταση όλων των χαμένων, μέσα από τη Βουλή, με την κοινοβουλευτική πλειοψηφία του ΣΥΡΙΖΑ. Κατασκεύαζαν και διέδιδαν σκοπίμως αυταπάτες. Χλεύαζαν όσους τους προειδοποιούσαν ότι η αστική βουλή «δεν μπορεί» και μόνο το λαϊκό κίνημα «μπορεί». Χωρίς ισχυρό λαϊκό κίνημα καμιά ανάκτηση ή κατάκτηση δεν είναι δυνατή.

Τώρα που είδαν την κυβέρνησή τους να φέρνει καθημερινά κωλοπούμπες, αισθάνθηκαν ότι θα χάσουν τα όνειρα και τις αυταπάτες που έκαναν στον καναπέ. Και οι υπεύθυνοι αισθάνθηκαν ότι θα ξεμπροστιαστούν πριν προλάβουν να απολαύσουν την εξουσία εν όσο διαρκούν οι αυταπάτες.  

Πανικός έπιασε όποιους δίδασκαν και ονειρεύονταν έφοδο και κατάληψη των ευρωπαϊκών φρουρίων των καπιταλιστών με το ακόντιο του Δον Κιχώτη και είδαν πως δεν είναι ανεμόμυλοι!

Αποφάσισαν εσπευσμένως να κάνουν «κίνημα» στήριξης των θέσεων κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ με συγκέντρωση το απόγευμα της 5^ης Φεβρουαρίου στις πλατείες!

 Ποιών θέσεων όμως; Αυτών που ονειρεύτηκαν αυταπατώμενοι, αυτών που έταξαν και τους έταξαν, των θέσεων της «πλατείας», του 2012, του 2013, του 2014, των προεκλογικών, των μετεκλογικών, των καθημερινώς μεταλλασσόμενων, των στελεχών πριν γίνουν υπουργοί ή μετά; 

Τι θα πει το σύνθημα «Δεν εκβιαζόμαστε, Δεν υποκύπτουμε, Δεν φοβόμαστε, Δεν κάνουμε πίσω, Νικάμε», όταν όλα σχεδόν τα έκανε «γαργάρα» η κυβέρνηση στις πρώτες 10 μέρες;  Τι θα πει «Στηρίζουμε την αμετακίνητη στάση της κυβέρνησης μας»; Ποια είναι και που είδαν την «αμετακίνητη στάση», σε ποιόν κόσμο ζουν;

Αρνούνται να καταλάβουν ότι καμιά κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορούν να στηρίξουν γιατί αυτή κάθε μέρα διολισθαίνει και γκρεμίζει κάθε στήριξη που της κάνουν μαζί με τις αυταπάτες τους. 

 Οι μόνες σταθερές θέσεις της κυβέρνησης είναι αυτές που διαβεβαιώνουν την παραμονή στην ΕΕ και στο ευρώ, αναγνωρίζουν τις συνθήκες και το χρέος καθώς και αυτές των δανειστών που αποδέχεται σταδιακά. Αυτές θέλει να στηρίξουμε;

Το τραγικότερο όλων είναι ότι καλούν στην… «στήριξη» και αυτούς που χλεύαζαν ότι ζουν στον κόσμο της «επαναστατικής γυμναστικής» όταν κινητοποιούνταν και τους καλούσαν να αφήσουν τους καναπέδες! Αποζητούν από τώρα ενόχους για την τραγική εξέλιξη που παίρνουν τα πράγματα, με μεγάλη δική τους ευθύνη, και για να φορτώσουν τη δική τους άρνηση να στρατευθούν σε έναν επίμονο λαϊκό και ταξικό αγώνα για την ανατροπή των πολιτικών της ΕΕ και των τοκογλύφων - δανειστών.

Ως πότε όμως θα ποιούν ενόχους για τις δικές τους ενοχές; Ως πότε ο λαός θα τρέφεται με τα ψέματα και τις αυταπάτες τους;;;