Οι αστοί κεφαλαιοκράτες, κυβερνήτες και κονδυλοφόροι έθαψαν την απεργία των Χαλυβουργών της Ελληνικής Χαλυβουργίας 50 μέρες τώρα. Η εντολή ήταν «θάψτε την, δεν συμφέρει ούτε να τη βρίζουμε και να τη σπιλώνουμε, χάσιμο θα έχουμε»!
Αυτό το ξέρουμε, το βλέπουμε. Είναι ο σκοπός και η απόφαση της άρχουσας τάξης. Όμως στο μεταξύ διαπιστώνουμε ότι και κάποιοι «αριστεροί» κεντροαριστεροί, μικροαστοί η «αριστοκράτες αριστεροί», έχουν αρχίσει να ενοχλούνται από την τεράστια αντοχή των απεργών. Ενοχλούνται από την ταξική αλληλεγγύη που εκδηλώνεται σε πολλούς χώρους της εργατικής τάξης.
Ενοχλούνται από την αλληλεγγύη των πολιτικών οργανώσεων και τα μέτωπα του λαού που δεν ξεπούλησαν την ιστορική αποστολή τους. Ενοχλούνται όταν σε σχολείο γίνεται θέμα η απεργία και μιλάνε για "έγκλημα διδακτικής"!
Ενοχλούνται πάνω απ όλα γιατί η πρωτοπορία αυτής της απεργίας είναι με το ΠΑΜΕ. Ενοχλούνται που στο άλλο εργοστάσιο η ΠΑΣΚΕ προσκύνησε γρήγορα και δεν έχουν πώς να πουν ότι δεν πρωτοπορεί το ΠΑΜΕ στην οργάνωση και διεκδίκηση της εργατικής τάξης αλλά «όλοι οι εργάτες και η απεργία δεν είναι μόνο με στήριξη του ΠΑΜΕ».
Ενοχλούνται από κάθε τι που αφορά μια απεργία που γράφεται με χρυσά γράμματα στην ιστορία των αγώνων της εργατικής τάξης. Δεν το αντέχουν που μετά από χρόνια τα παιδιά και τα εγγόνια τους θα μαθαίνουν για τους ηρωικούς αγώνες του 2011, όπως σήμερα μαθαίνουν για τους ηρωικούς αγώνες των καπνεργατών του ΄36 ή των οικοδόμων το ’60 και για τους τότε πρωτοπόρους κομμουνιστές και θα αναρωτιούνται με ντροπή «Τι έκανες στον ταξικό πόλεμο μπαμπά, παππού;»
Υποφέρουν που είναι απόντες αλλά δεν θέλουν να είναι παρόντες.
Παρακαλάνε να τελειώσει επιτέλους αυτό το μαρτύριο της συνείδησης τους που υποφέρει από τον ταξικό αγώνα των σύγχρονων προλετάριων την ώρα που τύπωναν συγγράμματα για τον ιστορικό αφανισμό του προλεταριάτου, το χάσιμο των τάξεων και την «διάψευση» των προβλέψεων του Μάρξ και του Λένιν.
Υποφέρουν γιατί είναι ένοχοι εξαργύρωσης της συνείδησής τους στην αστική τάξη και στο κεφάλαιο που τους παρουσιάστηκε με τα αργύρια και τα δώρα του μέσα από την παγκοσμιοποίηση, την ΕΕ, τη «Δημοκρατική Ευρώπη», τον «Κοινωνικό Διάλογο» των «Κοινωνικών Εταίρων» και του «Τέλους της ιστορίας» της ταξικής πάλης.
Υποφέρουν που ο καπιταλισμός τους διαψεύδει καθημερινά με την αγριότητά του και τους εκθέτει στα μάτια όλου του κόσμου.
Υποφέρουν που πίστεψαν ότι ποτέ δεν θα ξαναφανεί στον ορίζοντα το «φάντασμα του κομμουνισμού» και ποτέ δεν θα κληθούν να δώσουν λογαριασμό στη «νικημένη» και υποταγμένη εργατική τάξη.
Όμως αυτός ο αγώνας των χαλυβουργών που είναι το παράδειγμα και η φωτιά για δεκάδες άλλους εργατικούς και λαϊκούς αγώνες, τους χαλάει το ήσυχο «σοσιαλιστικό» όνειρό τους.
Η ένοχη συνείδησή τους, τους κυνηγά και με αγωνία περιμένουν να γίνει «κάτι», από μεγάλη ήττα των χαλυβουργών μέχρι έστω δικαστική και αστυνομική δράση για να σταματήσει «το δράμα τους»! Το "δράμα" να βλέπουν ότι το προλεταριάτο όχι μόνο δεν έχει εξαφανιστεί αλλά επανέρχεται δριμύτερο στο προσκήνιο της ιστορίας και διεκδικεί τον δικό του ιστορικό ρόλο που δεν είναι άλλος από την ανατροπή του καπιταλισμού και την εγκαθίδρυση τους εργατικής εξουσίας και του σοσιαλισμού, όποια μορφή και αν πάρουν.
Αυτός είναι ο εφιάλτης των κεφαλαιοκρατών και των πολιτικών κομμάτων τους. Είναι όμως δυστυχώς και εφιάλτης κάποιων «αριστερών», κεντροαριστερών, μικροαστών η «αριστοκρατών αριστερών» που ξεπούλησαν τον ταξικό προσανατολισμό τους και δεν μπορούν να υποφέρουν τον ηρωισμό των προλεταρίων της Χαλυβουργίας.
Ο εφιάλτης θα τους φάει στο τέλος…
Πενήντα μέρες φωτίζουν τον αγώνα όλων των εργατών! «Είμαστε όλοι χαλυβουργοί! Όλοι οι εργασιακοί χώροι να γίνουν χαλυβουργίες οργάνωσης και αγώνα! Η φωτιά που άναψε εδώ να ανάψει σε όλα τα εργοστάσια»!
«αριστεροί» κεντροαριστεροί, μικροαστοί η «αριστοκράτες αριστεροί
ΑπάντησηΔιαγραφήΕννοείς κυρίως ΣΥΡΙΖΑ ή το άρθρο αναφέρεται και σε αναρχία- εξωκοινοβουλιο μεριά?
Κάθε χώρος έχει τους δικούς του κρυφούς μικροαστούς που τρομάζουν από τους αγώνες της εργατικής τάξης για διαφορετικούς λόγους και με διαφορετική ένταση. Περισσότερο αναφέρομαι στους αριστερούς μικροαστούς, εργατιστές, συνδικαλιστές, παλιούς αγωνιστές που βολεύτηκαν και παραιτήθηκαν, που κινούνται αριστερά του ΠΑΣΟΚ μέχρι και τον αναρχοαυτόνομο χώρο και την εξωκοινοβουλευτική αριστερά. Θεωρώ ότι και στον ΣΥΡΙΖΑ υπάρχουν σε πολύ μεγάλο αριθμό.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔεν είναι θέμα κομματικής κατάταξης αλλά νοοτροπίας και στάσης. Συνήθως είναι άνθρωποι που δεν εννοούν τα «αριστερά» λόγια που λένε και βρίσκονται προ σκληρών διλημμάτων «με ποιους θα πάνε και ποιους θ αφήσουν» με όλες τις συνέπειες που αυτό έχει. Τις συνέπειες φοβούνται γιατί τους χαλάει τον ήσυχο μικροαστικό μικρόκοσμο.
Και στο χώρο του ΚΚΕ υπάρχουν παρόμοια άτομα που κατά καιρούς αποχωρούν μη μπορώντας να αντέξουν τη πίεση της αντίφασης λόγων και έργων. Αυτοί και εν μέρει κάποιοι του χώρου της εξωκοινοβουλευτικής Αριστεράς, σε αντίθεση με τους άλλους, δεν εύχονται να αποτύχουν οι αγώνες αλλά να πετύχουν χωρίς αυτούς!
Πιστεύω ότι ένας μεγάλος αριθμός ανθρώπων που γαλουχήθηκαν στην φθορά της αστική δημοκρατίας και αντικατέστησαν την επαναστατική και ανατρεπτική δράση με αριστερολογία εμφορείται ακόμη από αυτή τη νοοτροπία. Φοβάται την αλλαγή ενώ η αλλαγή γίνεται ήδη σε βάρος τους και αυτό τους τρομάζει περισσότερο.
Ο φόβος είναι ο βασικός παράγοντας να εύχονται μέσα τους και στα κρυφά να τελειώσουν τα βασανιστήρια που τους κάνει η εργατική τάξη με τους αγώνες της, καλώντας τους να αφήσουν τα λόγια και να κάνουν έργα. Εδώ ακριβώς εντοπίζω το πρόβλημα. Στον οπορτουνισμό. Στην αντίφασή τους την οποία δεν μπορούν να λύσουν.
Θα τη λύσουν οι νέες γενιές αριστερών αγωνιστών που θα έχουν εμπεδώσει ότι το θεωρητικό εκκωφαντικό «ναι» με το υπόγειο και μουλωχτό πρακτικό «όχι» δεν συμβιβάζονται και ο οπορτουνισμός δεν λύνει το πρόβλημά τους.
Μήπως αυτό το σωματίδιο "χ" του CERN, στο καθιερωμένο καθημερινό ΜΟΝΤΕΛΟ της ΖΩΗΣ μας είναι ο ... ΦΟΒΟΣ που φυλάγει τα ΕΡΜΑ; Μήπως είναι ο ΚΚ (Κολοτουμπέ Καρατζαφερέ); Πάντως καλό θα είταν στην "Ελληνική Βουλή" να έκανε κανένας καμμια επιστημονική ερώτηση στον "Πρωθυπουργό σας" τι είναι το ... σωματίδιο "χ", δίοτι ο Παπαμήτρος είναι ... Φυσικός ! Αλλά το ερώτημα είναι έαν υπάρχουν ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ "βουλευτές" ! Ακυρο το ερώτημα, διότι εάν υπήρχαν ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΕΣ στην "Βουλή" και στην Ελλάδα, δεν θα καταντούσαν τον Ελληνικό Λαό έτσι, ούτε την Χώρα στον Πυθμένα του Βόθρου ! Αλλά όπως είπαμαι, σαυτήν την χώρα ότι δηλώσεις είσαι, Πολυτεχνίτης και ερημοσπίτης, γέμισαν από "επιστήμονες", από "προέδρους", "αντιπροέδρους", "τεχνοκράτες", "υπουργούς κ. πρωθυπουργούς", "βουλευτές και εξουσιαστές", "Ανθέλληνες Εθνικόφροωνες Ελληνάρες", "ειδικούς", "καθηγητάδες", γενικά ΓΕΜΙΣΕ ο ΒΟΘΡΟΣ ΣΚΑΤΑ !! Λέμε καλά Χριστούγεννα και ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ, ΜΟΝΟ ΣΤΟΥΣ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΟΥΣ ΑΠΛΟΥΣ ΕΛΛΗΝΕΣ, ΣΑΥΤΟΥΣ ΠΟΥ ΚΟΥΒΑΛΑΝΕ ΤΟΝ ΣΤΑΥΡΟ ΤΗΣ ΚΑΘΗΜΕΡΗΝΟΤΗΤΑΣ ΣΤΟΥΣ ΩΜΟΥΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΝΑΣΤΑΣΗ ΤΗΣ ΧΩΡΑΣ ΜΑΣ !!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑνώνυμε,
ΑπάντησηΔιαγραφήπόσους επιστήμονες χρειάζεται ένα σύστημα για να μη καταντήσει όπως ο καπιταλισμός σε όλο τον κόσμο και όχι μόνο στην Ελλάδα; Χίλιους, 10, 100 χιλιάδες, 1 εκατομμύριο; Αυτός έχει ίσως και εκατό εκατομμύρια πτυχιούχους που δουλεύουν για πάρτι του! Και όμως, ήταν ανίκανοι να δουν και να αντιμετωπίσουν τη κρίση. Γιατί; Γιατί απλούστατα δούλευαν ακριβώς για το σύστημα.
Άρα δεν είναι το πρόβλημα αν η βουλή είχε επιστήμονες αλλά την πολιτική ποιού συστήματος υπηρετούν οι επιστήμονες και οι βουλευτές. Αυτό που μπορούν πολύ εύκολα να δουν και να πουν σε ένα σύνθημα οι εργάτες της χαλυβουργικής, δεν μπορούν να δουν εκατό εκατομμύρια επιστήμονες του καπιταλισμού: «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς τα αφεντικά».
Άρα η συζήτηση πρέπει να γίνει σε άλλο επίπεδο.