Γράμμα στον Γιώργο για το ψήφισμα της Πλατείας

Φίλε και συναγωνιστή Γιώργο,

Ας μη μασάμε πια τα λόγια μας. Αυτό το ψήφισμα της 30ης Μαΐου, της «Συνέλευσης της Άμεσης Δημοκρατίας» από τον Λ. πύργο, που δημοσίευσες, δεν είναι ψήφισμα του Λ. Πύργου, ούτε είναι ακαπέλωτο. Είναι ολόιδιο με της Αθήνας και η Αθήνα το συνέταξε κάτω από τρόμο και υποκρισία μη και την πούνε καπελωμένη από κόμματα! Ούτε ένα πραγματικό πολιτικό αίτημα, πέρα από ευχές και όμορφα λόγια μη και μας παρεξηγήσουν, περιέχει.

Λυπάμαι ειλικρινά για τους αριστερούς που είναι εκεί και μεταμφιέστηκαν σε ακομμάτιστους, βάζοντας κάτω από τα σκέλια τους την ιδεολογία και το κόμμα τους. Λυπάμαι που υποτάσσοντας την πείρα και τις ιδέες τους στο δήθεν αυθόρμητο, συνηγορούν σε ψηφίσματα που είναι φτυστά η συνταγή του Πεταλωτή και του ΣΚΑΪ.

Ας παρακάμψουμε προς στιγμή το πόσο φταίει η Αριστερά . Τώρα θα φταίνε και αυτοί οι αριστεροί που αντί να απαντήσουν μαχητικά στην εξουσία, στηριζόμενοι στην ιδεολογία τους που δοκιμασμένα είναι η μόνη που μπορεί να δώσει νέα πολιτική διέξοδο στη κοινωνία από τη κρίση, προσκυνούν στις προδιαγραφές της πλατείας που έβαλε η αστική τάξη.

Εκεί στο Λ. Πύργο είναι όλοι βαθιά πολιτικοποιημένοι, το ίδιο όπως στην Αθήνα. Ας αφήσουν τα περί αυθόρμητου. Όλοι ξέρουν τι κάνουν και το κάνουν συνειδητά. Και κάποιοι αριστεροί, επειδή η Αριστερά δεν έκανε, λένε, έγκαιρα δυστυχώς αυτό που έπρεπε, κατέληξαν να αρνούνται τον εαυτό τους και να εκχωρούν το έδαφος στους δήθεν απολίτικους.

Πέρασα ώρες στο Σύνταγμα μελετώντας από κοντά τους ανθρώπους του. Δεν ξεγελιέμαι για τίποτα. Άνθρωποι των χθεσινών διαδηλώσεων το έπαιζαν ακομμάτιστοι! Δεν ήταν μόνο οι απατημένοι του δικομματισμού που νοιώθουν προδομένοι και θέλοντας να κρύψουν την ατομική ενοχή, εφορμούν ενάντια σε όλα τα κόμματα αλλά στη πράξη σημαδεύουν τα κόμματα της Αριστεράς. Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ο ΣΥΡΙΖΑ και οι ανένταχτοι κομμουνιστές και αριστεροί είναι εκεί και κρύβουν το πρόσωπό τους. Ντροπή!

Γιώργο, μεγαλύτερη ξευτίλα για αριστερούς δεν ξαναγνώρισα. Να ντρέπονται γι αυτό που είναι! Στρίμωξα πολλούς και όταν τους έφερα προ των ευθυνών τους άρχισαν να «θυμούνται» ότι είναι αριστεροί και το πρόβλημα απαιτεί αριστερή λύση και παρέμβαση. Όμως δεν λύνεται έτσι το θέμα των πλατειών. Ολόκληρος μηχανισμός της αστικής τάξης τις ελέγχει. Για εμάς στενοχωριέμαι. Ούτε μετά τον εμφύλιο ούτε επί χούντας που ήταν άκρως επικίνδυνο, δεν έκρυβαν οι αριστεροί έτσι τη ταυτότητα τους.

Παρατηρώντας την δήθεν «Άμεση Δημοκρατία» που θέλει να καταργήσει/αντικαταστήσει δημοκρατικούς θεσμούς, κόμματα και συνδικάτα κατακτημένα με αγώνες και αίμα, στο όνομα της διαφθοράς των ανθρώπων της άρχουσας τάξης που τα κατέλαβαν και, εξομοιώνοντας τα κόμματα, τα συνδικάτα και τους συνδικαλιστές που μάχονται και χύνουν αίμα για το συμφέρον του λαού, με τους καταπιεστές του λαού, μου έρχονται τρομακτικοί συνειρμοί στο νου. Δεν είναι τόσο μακριά η ιστορική μνήμη για το πώς χρησιμοποίησαν παρόμοιες, καλά προετοιμασμένες από πριν, διαθέσεις του κόσμου, οι μηχανισμοί του ολοκληρωτισμού και της άρχουσας τάξης. Δεν πρέπει να ρίξουμε εμείς ποτέ νερό σε έναν τέτοιο μύλο.

Συγνώμη Γιώργο, αλλά «έχω σαλτάρει» και εγώ. Δεν γίνεται να τα δικαιολογούμε όλα κάτω από τα λάθη της Αριστεράς. Και εμείς σαν αριστεροί έχουμε ευθύνη και μάλιστα μεγάλη.

Ψήφισμα Λευκού Πύργου

ΔΕΥΤΕΡΑ 3Ο Μαΐου 2011

αποφασίστηκε σήμερα στη συνέλευση με πλήθος κόσμου

ΨΗΦΙΣΜΑ ΤΗΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗΣ ΤΟΥ ΛΕΥΚΟΥ ΠΥΡΓΟΥ 30/05

Εδώ και πολύ καιρό παίρνονται αποφάσεις για εμάς χωρίς εμάς.

Είμαστε εργαζόμενοι, άνεργοι, συνταξιούχοι, νέοι, μετανάστες, που έχουμε έρθει στο Λευκό Πύργο για να παλέψουμε και να αγωνιστούμε για τις ζωές μας και το μέλλον μας.

Είμαστε εδώ γιατί γνωρίζουμε ότι οι λύσεις στα προβλήματά μας μπορούν να προέλθουν μόνο από εμάς. Δεν ψάχνουμε τι μας χωρίζει, βρίσκουμε τι μας ενώνει.

Εκεί στις πλατείες θα συνδιαμορφώσουμε όλα μας τα αιτήματα και τις διεκδικήσεις μας.

Καταγγέλλουμε το ξεπούλημα και την διάλυση των κοινωνικών υπηρεσιών (παιδεία, υγεία, κοινωνική ασφάλιση)

Καλούμε όλους τους εργαζόμενους με τα σωματεία τους, χωρίς κόμματα, που θα απεργήσουν την επόμενη περίοδο να καταλήγουν και να παραμένουν στο Λευκό Πύργο.

Να πάρουν πίσω τα μέτρα που μας κλέβουν το παρόν και το μέλλον μας. Διεκδικούμε τον πλούτο που εμείς παράγουμε και αυτοί μας κλέβουν.

Δεν θα φύγουμε από τις πλατείες, μέχρι να φύγουνε αυτοί που μας οδήγησαν εδώ: Κυβερνήσεις, Τρόικα, Τράπεζες, Μνημόνια, όλοι όσοι μας εκμεταλλεύονται και οι πολιτικές τους. Τους διαμηνύουμε ότι το χρέος δεν είναι δικό μας.


ΑΜΕΣΗ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑ ΤΩΡΑ ΕΝΩΝΟΥΜΕ ΤΗΝ ΦΩΝΗ ΜΑΣ ΜΕ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΠΛΑΤΕΙΕΣ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΑΣ, ΤΗΣ ΕΥΡΩΠΗΣ ΚΑΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ ΙΣΟΤΗΤΑ - ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ – ΑΞΙΟΠΡΕΠΕΙΑ

Ο μόνος αγώνας που χάνεται είναι αυτός που δεν δόθηκε ποτέ

Τα παρατράγουδα της «Πλατείας»

Τις πρώτες ημέρες των κινητοποιήσεων των «αγανακτισμένων πολιτών» η λεγόμενη «Αμεσοδημοκρατική Συνέλευση» στο Σύνταγμα έψαχνε τη ταυτότητά της. Τι είναι, τι θέλει και πως θα το πετύχει. Οι εσωτερικές αναζητήσεις και ομφαλοσκοπήσεις ήταν στην ημερήσια διάταξη παρότι ο κόσμος καίγονταν για ένα πολιτικό λόγο, ένα στόχο, μια δράση.

Μετά από πολλές συζητήσεις χωρίς ουσιαστικό περιεχόμενο, φάνηκε την Κυριακή, 29/5/2011, ότι κάτι καλό αρχίζει να κινείται. Ο πολιτικός λόγος ξεπρόβαλε από πολλούς ομιλητές, κάποια θέματα και αιτήματα τέθηκαν, κάποιες πολιτικές προτάσεις κατατέθηκαν. Όλα έδειχναν ότι μπήκε το νερό στο αυλάκι και θα γεννηθεί κάτι νέο.

 

Η ζυγαριά της Συνέλευσης άρχισε να γέρνει θετικά σε μια πρώτη σειρά συνεκτικών προοδευτικών αποφάσεων με αναφορά στην αντίθεση των συγκεντρωμένων στο μνημόνιο, στην κυβέρνηση, στην τρόικα, στο χρέος, στην ΕΕ, στο ξεπούλημα της εθνικής περιουσίας κλπ. Παράλληλα διατυπώνονταν θετικές προτάσεις για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, την εθνικοποίηση μεγάλων μονάδων και τραπεζών, την αλλαγή του πολιτικού συστήματος στην κατεύθυνση του λαϊκού ελέγχου του κοινοβουλίου, στην προώθηση του εργατικού ελέγχου στις επιχειρήσεις και στην επαναφορά τουλάχιστον των καταπατημένων εργατικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.

Αυτά τα απλά και κοινά για όλο το λαό αιτήματα, δεν μπήκαν σε μια σειρά, δεν αποτέλεσαν την διακήρυξη-ταυτότητα και τον πόλο συγκέντρωσης των δυνάμεων της πλατείας και δεν μπήκαν φυσικά σε καμιά παραπέρα επεξεργασία, παρότι θεωρητικά συγκροτήθηκαν κάθε είδους ομάδες μελέτης. Αντίθετα αντί για πρόγραμμα και δράση τα κενά γέμιζαν με βερμπαλισμό και ατελείωτες συζητήσεις ανούσιων λεπτομερειών και ενημερώσεων. Η δράση και η πολιτική αντικαταστάθηκαν από τα λόγια.


Απογοήτευση και παρατράγουδα

Η απογοήτευση από αυτή την εξέλιξη φάνηκε την Δευτέρα, 30/5/2011. Το μοτίβο της ομφαλοσκόπησης βέβαια και πάλι κυριάρχησε με άσκοπες αναλύσεις για τον ρόλο της περιφρούρησης, τη λειτουργία των θεματικών ομάδων και το ρόλου της Συνέλευσης με μπόλικη περιαυτολογία για τη σπουδαία αποστολή της και το ρόλο της πλατείας.

Ένας αφανής εκνευρισμός από τη συνεχιζόμενη κατανάλωση χρόνου χωρίς χειροπιαστά αποτελέσματα διαπερνούσε τη Συνέλευση. Απότοκος αυτού του εκνευρισμού ήταν και διάφορα παρατράγουδα που συνέβησαν την Δευτέρα στο περιθώριο αλλά και στο κέντρο των εργασιών της Συνέλευσης.

Μερικά από αυτά τα παρατράγουδα τα σημειώνω με λύπη, δεδομένου ότι έρχονται σε πλήρη αντίθεση με μια συνέλευση που μιλάει για άμεση δημοκρατία. Λύπη επίσης γιατί τείνει να ανατρέψει τη θετική εξέλιξη που δημιουργήθηκε τη προηγούμενη.

- Μια ομιλήτρια που δήλωσε Αγγελική, Καθηγήτρια λυκείου, έθεσε στη συνέλευση την αντίφαση λόγων και έργων τονίζοντας: «πως είναι δυνατόν να καλούμε τους εργαζόμενους και τους απεργούς να καταλήξουν στη πλατεία για να τους υποστηρίξουμε και ταυτόχρονα να απαγορεύουμε στα συνδικάτα τους που κηρύττουν της απεργία, την είσοδο;» Η απάντηση ήταν ένα παρατεταμένο «ουουουου»!

- Μια φράση ομιλήτριας ότι πρέπει να υιοθετήσουμε πως «η ΕΕ δεν είναι η λύση στο πρόβλημα αλλά είναι το πρόβλημα», συνάντησε και αυτό την παγερή άρνηση.

- Στην κάτω είσοδο της πλατείας, άνθρωποι της περιφρούρησης της Συνέλευσης απαγόρευσαν σε μια ομάδα της «Εργατικής Αλληλεγγύης» να εισέλθει με τα διακριτικά της. Είπαν: «Έξω τα κόμματα»! Επικαλέσθηκαν ότι αυτό ήταν απόφαση της Συνέλευσης! Σε παρατήρηση ότι δεν μπορεί να έχει ένα τέτοιο παράλογο δικαίωμα η Συνέλευση σε όλη τη πλατεία, ισχυριστήκαν ότι είναι «επιθυμία του λαού» της πλατείας! Ήταν λυπηρό να βλέπεις νέους ανθρώπους, φοιτητές, να προσπαθούν να θεμελιώσουν και θεωρητικά(!) το δικαίωμά της Συνέλευσης να αποφασίζει απαγορεύσεις και να τις επιβάλλει σε άλλους. Πριν ακόμη γεννηθεί άρχισε τις αυταρχικές εφαρμογές!

Σε όλους τους τόνους μέσα και έξω από τη Συνέλευση τονίζονταν με ζωηρά χειροκροτήματα το «πολύπτυχο» απαγορεύσεων στη πλατεία:

- Έξω τα κόμματα,
- Έξω οι κομματικές ιδεολογίες,
- Έξω τα συνδικάτα,
- Έξω οι φασίστες,

- Έξω τα μέσα μαζικής ενημέρωσης.

 

Φυσικά ανατριχιάζει κανείς με την εξομοίωση και ισοπέδωση των δημοκρατικών κομμάτων και των συνδικάτων με τους φασίστες! Είναι προφανές ότι κάποιοι εκεί επιχειρούν απαράδεκτες απαγορεύσεις με αδιαφανείς ιδεολογικές προεκτάσεις, στο όνομα της ιδιοκτησιακής περιφρούρησης της πλατείας. Κάποιος πρέπει να τους πει ότι τους κανόνες απαγορεύσεων που επέβαλε η άρχουσα τάξη με τα κανάλια της στη κινητοποίηση, πριν ακόμη ξεκινήσει, θα πρέπει να τους κάνουν οι συγκεντρωμένοι κουρελόχαρτο. Δεν τους έκαναν όμως ακόμη, αντίθετα τους εφαρμόζουν πιστά!

Η απαγόρευση των μέσων μαζικής ενημέρωσης πήρε ένα μέρος των συζητήσεων της Συνέλευσης πάνω σε ένα παραπλανητικό σκεπτικό αντίθεσης στην εξουσία των μίντια προκαλώντας κατάπληξη! Αν αναλογιστεί κανείς ότι η πρώτη ενέργεια των φοιτητών του Πολυτεχνείου στην εξέγερση του ’73 ήταν να κατασκευάσουν, με ηρωισμό, ραδιοσταθμό ενημέρωσης του λαού και κάνει τις συγκρίσεις, θα απογοητευθεί.

Δεν αντέχει σε καμιά λογική, άνθρωποι που 37 χρόνια μετά το Πολυτεχνείο, αυτοπαρουσιάζονται ως πρωτοπόροι του διαδικτύου και της ηλεκτρονικής να λαμβάνουν τέτοιες αποφάσεις.

Όλοι ξέρουν τον βρώμικο ρόλο των καναλιών αλλά δεν είναι λόγος απαγόρευσης αυτός. Και αν θα έπρεπε να απαγορευθούν για οποιοδήποτε σοβαρό λόγο, οι νέοι αυτοί που μιλάνε συνεχώς για νέες τεχνολογίες, θα έπρεπε ήδη να είχαν στήσει το δικό τους τηλεοπτικό-ηλεκτρονικό δίκτυο απευθείας μετάδοσης και πληροφόρησης του λαού.

- Μια ανακοίνωση - αίτημα των απεργών εργαζόμενων του νοσοκομείου «Αλεξάνδρα» να κατέβουν στη πλατεία και να τους διατεθεί τραπεζάκι, συνάντησε περιέργως τη «μούγκα» της Συνέλευσης. Ούτε ένα «ναι»!

- Κάποιος ομιλητής που χειροκροτήθηκε, ζήτησε να καλέσουν εργαζόμενους που απεργούν και να καταθέσουν στη Συνέλευση τα αιτήματά τους και κατόπιν η Συνέλευση να τα προωθήσει στη Βουλή! Ενώ η αμεσοδημοκρατία στήνεται υποτίθεται στη βάση της άρνησης της «αντιπροσώπευσης», τώρα αντιφάσκοντας με τον εαυτό της, αποδέχτηκε να «αντιπροσωπεύσει» τους εργαζόμενους.

- Μέσα στις συζητήσεις του περίγυρου της Συνέλευσης ακούγονταν από διάφορους συμμετέχοντες «να καταργηθούν ο συνδικαλισμός και τα συνδικάτα γιατί οι συνδικαλιστές και τα συνδικάτα είναι διεφθαρμένα και κομματικοποιημένα»! Σε παρατήρηση να καλέσουν να πάνε να γραφτούν μαζικά όλοι οι εργαζόμενοι στα συνδικάτα για να ανατρέψουν και αλλάξουν τους συσχετισμούς, εκδιώκωντας τους ξεπουλημένους, ανταπαντήθηκε ότι αυτό είναι "αδύνατο" (;) γιατί «τα κρατάνε» τα κόμματα. Ούτε λίγο ούτε πολύ για χάρη κάποιων ξεπουλημένων συνδικαλιστών απαιτούν να καταργηθεί ο συνδικαλισμός που είναι ένα από τα βασικά εργασιακά, συνταγματικά και δημοκρατικά δικαιώματα και το μόνο εργαλείο υπεράσπισης των συμφερόντων των εργαζομένων! Σε ερώτηση με τι θα αντικατασταθούν, απαντήθηκε «με αμεσοδημοκρατικές συνελεύσεις του λαού σε κάθε γειτονιά όπως αυτή»! Τα σχόλια περιττεύουν.

- Τέλος, παγωμάρα έπεσε όταν ακούστηκε η έκκληση κάποιου ομιλητή να μη προκληθεί με λάθος πράξεις η εισβολή της αστυνομίας στη Συνέλευση. Όλοι νόμισαν ότι μιλούσε για προβοκάτορες και θερμόαιμους αλλά αυτός διευκρίνισε ότι «κάποιοι εδώ κάνουν χρήση χασίς»!

Αυτές οι εξελίξεις υπονομεύουν τον ρόλο που φιλοδοξεί να παίξει η πλατεία σαν κέντρο προβολής και προώθησης της λαϊκής αντίθεσης στα σκληρά μέτρα που επιβάλει η κυβέρνηση.

Δεν είναι παράξενο σε ένα νεαρό κίνημα να συμβαίνουν «παρατράγουδα». Το θέμα δεν είναι απλά αυτό. Το θέμα είναι τι γίνεται όταν αυτά προέρχονται από σχεδιασμένες άνωθεν και έξωθεν ενέργειες και τα αποδέχονται ακρίτως οι μέσα. Δεν είναι μόνο λάθος αλλά ένα επικίνδυνο λάθος. Αν σε κάτι κριθεί, στις επόμενες ημέρες, το κίνημα αυτό, θα είναι η ικανότητά του να απαλλαγεί από τις ξένες προς τη δημοκρατία αυταρχικές επιβολές και η αποκατάσταση μιας υγείας και δυναμικής με γνήσιο λαϊκό περιεχόμενο.

Αν η Συνέλευση δεν δρομολογήσει διαδικασίες γρήγορης μετεξέλιξής της σε φορέα με λαϊκή ταυτότητα, πρόγραμμα και στόχους θα αυτοκαταναλωθεί και σταδιακά θα φυλλορροήσει προς μεγάλη χαρά των αντιπάλων της και κυρίως αυτών που της έθεσαν τους κανόνες οι οποίοι το οδηγούν στην αυτοκαταστροφή.

Η αισιοδοξία πάντως δεν έχει χαθεί για μια μαχητική δράση της πλατείας, σύμφωνη με τα αιτήματα του λαού.

Γράμμα προς τις «Πλατείες»

• Καιρός για το επόμενο βήμα

Φίλοι διαμαρτυρόμενοι της Πλατείας, πραγματικά αγανακτισμένοι πολίτες,
Εργαζόμενοι, άνεργοι, μικρομεσαίοι, αγρότες, νέοι, συνταξιούχοι,

Επειδή καμιά κινητοποίηση δεν γίνεται χωρίς λόγο και καμιά δεν πάει χαμένη και αυτή η κινητοποίηση των «Πλατειών» πρέπει να προχωρήσει παραπέρα για να μη πάει χαμένη.

Αυτές οι συγκεντρώσεις διαμαρτυρίας δεν μπορεί να μείνουν μόνο στη στείρα και πολλές φορές κενή περιεχομένου διαμαρτυρία.

Ή θα κάνουν το επόμενο βήμα πολιτικοποίησης σε μια λαϊκή - δημοκρατική κατεύθυνση ή θα γίνουν βαλβίδα εκτόνωσης όπως τις θέλει και επιδίωξε από την αρχή η εξουσία και τα φερέφωνά της.

Οι «Πλατείες» πρέπει δώσουν στο λαό ένα νέο πολιτικό στίγμα, μακριά από αυτό που καθόρισαν οι παράγοντες της άρχουσας τάξης με τα μέσα ενημέρωσης και δικτύωσης που ελέγχουν.

Πρώτα πρέπει να ανοίξουν οι «Πλατείες» για να συμμετάσχουν πλέον στις κινητοποιήσεις όλοι όσοι τάσσονται ανοιχτά κατά της κυβερνητικής πολιτικής, του μνημονίου, της τρόικας και του ξεπουλήματος της δημόσιας περιουσίας. Καμιά απαγόρευση. Δεν περισσεύει κανείς! Μαχητικοί συνδικαλιστές, σωματεία εργαζομένων, φορείς, κόμματα κλπ. όλοι, χωρίς περιχαρακώσεις, κάστρα και απαγορεύσεις.

Αυτό θα σημαίνει λαϊκή ελευθερία, λαϊκή συμμετοχή, λαϊκή ενότητα.

Να απευθυνθούν όλοι μαζί, ιδιαίτερα στην εργατική τάξη για να πάρει τη κατάσταση στα χέρια της, να αναδιοργανωθεί, να σχηματίσει μαχητικές αγωνιστικές απεργιακές επιτροπές στα συνδικάτα, στους τόπους δουλειάς και στις γειτονιές μαζί με το λαό και να κηρύξει πραγματική γενική απεργία μπλοκάροντας όλη τη παραγωγική διαδικασία.

Η εξουσία θα νοιώσει ότι το λαϊκό κίνημα είναι ικανό να την ανατρέψει μόνο μέσα από τη η δύναμη που βρίσκεται στα χέρια των εργαζόμενων παραγωγών του πλούτου της χώρας. Αυτοί μπορούν να γονατίσουν τη εξουσία. Αυτοί μπορούν και να ανασυγκροτήσουν την οικονομία.

Η συγκέντρωση πρέπει να αποφασίσει και να απαντήσει στις προκλήσεις του σήμερα αλλά και του αύριο. Η εξέγερση του Πολυτεχνείου έμεινε στη μέση γιατί δεν έβαλε τη πολιτική της σφραγίδα στο νέο πολιτικό σκηνικό. Την έβαλαν άλλοι κλέβοντας και καταπατώντας τα ιδανικά της και είδαμε που καταλήξαμε. Ας μην επαναληφθεί το ίδιο λάθος και σήμερα.

Αυτές οι κινητοποιήσεις δεν μπορεί να αγνοούν ζητήματα του τίθενται και θα τεθούν επί τάπητος, άμεσα δεμένα μεταξύ τους. Δεν μπορεί να αναθέσουν σε άλλους λύσεις και απαντήσεις σε ερωτήματα όπως:
-Ιδιωτικοποιήσεις ή εθνικοποιήσεις;
-Υποταγή η άρνηση της ΕΕ
-Αντιμονοπωλιακός έλεγχος ή ασυδοσία των μονοπωλίων;
-Δημόσιο ή ιδιωτικό σύστημα στην υγεία – παιδεία;
-Ενίσχυση ή εθνικοποίηση των καπιταλιστικών τραπεζών;
-Παραγωγική αναδιάρθρωση ή ξεπούλημα;
-Σχεδιασμένη οικονομία ή νεοφιλελεύθερη καπιταλιστική;
-Λαϊκό ή αστικό κοινοβούλιο;
-Καπιταλισμός ή σοσιαλισμός;-Πληρωμή ή άρνηση του χρέους;

Κατά την άποψή μας, για την έξοδο από τη κρίση, χρειάζεται επειγόντως ο λαός να παλέψει για τους παρακάτω ελάχιστους στόχους:

1. Την παύση πληρωμών, την άρνηση προς τους δανειστές και τη διαγραφή του χρέους, αλλά και τη λήψη σειράς αναγκαίων μέτρων προστασίας του εθνικού πλούτου και της εθνικής οικονομίας, συνδυασμένα με μέτρα παραγωγικής και υλικής ανασυγκρότησης της χώρας.
2. Την κρίση να πληρώσει το κεφάλαιο.
3. Την κατάργηση του μνημονίου και την ανάκληση των μέτρων που επέβαλαν οι δανειστές της χώρας σε βάρος του λαού.
4. Την αποκατάσταση των εργασιακών και ασφαλιστικών δικαιωμάτων.
5. Τον απόλυτο σεβασμό των δημοκρατικών, συνταγματικών και λαϊκών ελευθεριών.
6. Να μην επιτρέψουμε την εκκόλαψη του φασισμού.
7. Την αντιπαράθεση της λαϊκής θέλησης στη θέληση του κεφαλαίου.
8. Την άμεση λήψη αντιμονοπωλιακών μέτρων.
9. Τη δέσμευση του πλούτου της χώρας που κατακρατεί το κεφάλαιο, σε όποια μορφή και αν βρίσκεται και την προστασία του από τα νύχια των δανειστών.
10. Την υπεράσπιση της δημόσιας και εθνικής περιουσίας από την εκχώρησή της στο πολυεθνικό κεφάλαιο και στους δανειστές.
11. Την εθνικοποίηση των τραπεζών γιατί ο πλούτος που διαχειρίζονται και καρπούνται, είναι ιδρώτας του ελληνικού λαού.
12.Την έξοδο από την ΕΕ, την αποδέσμευση της χώρας από κάθε διεθνή οργανισμό που περιορίζει την εθνική ανεξαρτησία, την οικονομική ανεξαρτησία και την εξουσία του λαού.
13. Να μην επιτρέψουμε να μετατραπεί η χώρα σε πιόνι τους και η κρίση σε πόλεμο.
14. Την ανάπτυξη διεθνούς ενότητας δράσης με τους άλλους λαούς της Ευρώπης που στενάζουν κάτω από την εκμετάλλευση των ίδιων δυναστών.
15. Την πορεία προς μια Νέα Ελλάδα απαλλαγμένης από τη διαφθορά, την εκμετάλλευση, την εξάρτηση και την υποταγή.
16. Τη εγκαθίδρυση λαϊκής εξουσίας, με λαϊκό κοινοβούλιο άμεσα ελεγχόμενο από τον λαό και τους εργαζόμενους της χώρας. Με βουλευτές εργαζόμενους, ανακλητούς οποτεδήποτε απο τον λαό, χωρίς αποζημίωση πλην των κοινών υπηρεσιών άσκησης του αξιώματος.

Όποιο κίνημα έχει πραγματικούς στόχους και πρόγραμμα και δεν εξαρτάται παρά μόνο από τον λαό, σχηματίζει και την ανάλογη οργανωτική δομή για να τα πετύχει. Δεν τα περιμένει από σωτήρες. Συνεπώς τίθεται και αυτό το ζήτημα στη «Πλατεία».

Αυτές οι κινητοποιήσεις έπαψαν πια να είναι «απολίτικ». Είναι βαθιά πολιτικοποιημένες και δεν μπορούν να κινούνται ανώνυμα, χωρίς αρχές, χωρίς διατυπωμένους στόχους, χωρίς ευθύνη έναντι του λαού και της κοινωνίας. Ούτε μπορούν να παραδοθούν στα χέρια επιτηδείων που μέσα από δήθεν εθνικές και αταξικές λύσεις απόλυτης άρνησης, θέλουν να ωθήσουν τις κινητοποιήσεις σε ολοκληρωτικές αντιλήψεις και σε αποκλεισμό μιας νέας δημοκρατικής διεξόδου με τη σφραγίδα του λαού.

Αν το κίνημα αυτό δεν αποκτήσει λαϊκό περιεχόμενο στις διεκδικήσεις, όνομα, δομή, στόχους, πρόγραμμα και οργάνωση, θα χαθεί και αργά ή γρήγορα η ίδια εξουσία θα επανέλθει με άλλο προσωπείο, πιθανόν πολύ χειρότερη και με νέα παραπλανητικά συνθήματα κλεμμένα και από εδώ.

Αριστερά και πολιτική, 29/5/2011

Της πλατείας…

Μεγάλη ήταν η συγκέντρωση στις 25/5/2011, στη πλατεία Συντάγματος. Ένα βουβό ανθρώπινο πλήθος, περί τις 20.000 κατά τους οργανωτές, τη πλημύρισε πυκνά ως τη μέση σχετικά πυκνό-αραιά μέχρι κάτω.


Μεγάλη η ποικιλία των συμμετεχόντων. Στο πάνω μέρος προς τον Άγνωστο στρατιώτη κάθε λογίς άτομα με άγνωστα πρόσωπα, κυρίως νέοι που είναι αμφίβολο αν έχουν βγει άλλες φορές σε διαδηλώσεις. Παρέες εδώ κι εκεί, δεν έδιναν κάποιο πολιτικό στίγμα αλλά αχνοφαίνονταν ότι από κάπου γνωρίζονταν και ένα λεπτό νήμα τους ένωνε που δεν ήταν μόνο του facebook.


Στο κάτω μέρος παλιοί διαδηλωτές, κάποια γνωστά πρόσωπα και συνδικαλιστές κυρίως από τη ΔΕΗ. Ελάχιστα πανώ, χωρίς πραγματικό πολιτικό στόχο με εξαίρεση το μεγάλο πανώ της ΓΕΝΟΠ- ΔΕΗ «Εμείς δεν ΠΟΥΛΑΜΕ και δεν ΠΟΥΛΙΟΜΑΣΤΕ» .


Οι μικροομάδες εδώ κι εκεί προσπαθούσαν να «πουν κάτι» με μικροσυνθήματα αλλά δεν το έλεγαν. Βουβαμάρα γενική. Φυλλάδια και προκηρύξεις μοιράζονταν εδώ κάπου - κάπου. Κάποιοι εθνικιστές και ακροδεξιοί θέλησαν να δώσουν το «χρώμα τους» στη συγκέντρωση αλλά απομονώθηκαν.


Παρότι η εκδήλωση παρουσιάστηκε ως ενωτική πέρα και πάνω από κόμματα και ιδεολογίες, στη πράξη επιβλήθηκε μια ισοπεδωτική ανθενωτική στάση απέναντι σε κάθε οργανωμένο και πολιτικοποιημένο άτομο ή φορέα που θα ήθελε να συμμετάσχει, παρουσιάζοντας τη δική του διακριτή δυναμική στο κοινό στόχο. Τα δήθεν ενωτικά απεδείχθησαν ανθενωτικά και μάλιστα κάτω από την ισχυρή ιδεολογική πίεση των μέσων που πατρονάρισαν την εκδήλωση. Σε κάποια περίπτωση επιχειρήθηκε ακόμη εχθρική και αντιπαράθεση με τους συνδικαλιστές της ΓΕΝΟΠ ΔΕΗ σε μια κακώς εννοούμενη άρνηση οργανωμένης παρουσίας!


Η γενική φιλοσοφία της διαδήλωσης ήταν αυτή που της έδωσαν οι ενορχηστρωτές της μεταφοράς του άνευρου τύπου διαδηλώσεων της Μαδρίτης: Νεοφιλελεύθερης αντίληψης ατομικότητα και ατομική συμμετοχή ως μονάδα, χωρίς οργάνωση, χωρίς κόμματα, χωρίς «καπέλα», χωρίς καμία πειθαρχία και καμία αίσθηση ομάδας με κοινό σκοπό και στόχο. Ένα χύμα άνθρωποι «αγανακτισμένοι». Έτσι γενικά χωρίς πρόγραμμα. Κυρίως εντελώς ακίνδυνοι για την εξουσία.

Στο τέλος ούτε ένα ψήφισμα, ούτε μια απαίτηση, ούτε ένα συγκεκριμένο αίτημα. Ο καθένας μόνος σε μια μεγάλη διαδήλωση!


Επιβλήθηκε η φιλοσοφία ότι όλους μας ενώνει η «αγανάκτηση» αλλά πέραν αυτού όλοι είμαστε μονάδες και εξαποδό κάθε οργάνωση. Κατάφεραν να τη περάσουν από την αρχή όχι μόνο σαν δήθεν θετική στάση των διαδηλωτών αλλά και σαν στάση εχθρική προς κάθε οργάνωση, κάθε πολιτικοποίηση, κάθε κόμμα, κάθε οργανωμένη πολιτική με πρόγραμμα, στόχους, αιτήματα και δύναμη μαζικής διεκδίκησης.


Τη αρχή της υποτακτικής φιλοσοφίας όμως έκαναν οι πρώτοι διαχειριστές της ομάδας «Αγανακτισμένοι στο Σύνταγμα» μέσω του facebook όταν έλεγαν: «Η λέξη Αγανακτισμένοι δεν θέλει με τίποτα να υποκινήσει ή να υποδείξει τον τρόπο. Απεναντίας, δηλώσαμε από την αρχή ότι θέλουμε να βρεθούμε ειρηνικά και αυθόρμητα. Χωρίς σχέδιο και πλάνο. Μόνο να δηλώσουμε την ειρηνική διαμαρτυρία μας». Έτσι χωρίς πλάνο και σχέδιο που δεν θέλει με τίποτα να υποκινήσει!!! Αυτό τα λέει όλα.


Ένα τεράστιο πλήθος που βαφτίστηκαν από νωρίς «πολίτες» για να μην ονομαστούν λαός και κυρίως εργαζόμενοι, πειθάρχησε στους κανόνες που μετέφεραν η μιμητική, των Ισπανών, ομάδα του facebook και η άρχουσα τάξη με τα μέσα της από τη Μαδρίτη εδώ!

Είμαστε αναγκασμένοι εδώ να ξαναπούμε αυτό που είναι βασική αρχή κάθε κινήματος. Χωρίς οργάνωση, χωρίς ένα κέντρο εξουσίας, χωρίς ένα ελάχιστο εναλλακτικό πρόγραμμα ανατροπής, χωρίς στόχο την εξουσία από το λαό και την εργατική τάξη, η άρχουσα τάξη θα επανέλθει αργά ή γρήγορα με αλλαγμένο προσωπείο για να συνεχίσει τη διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος. Μέση λύση δεν χωράει. Αυτοί που συμμετείχαν πρέπει να το λάβουν σοβαρά υπόψη αυτό.


Η πρώτη ανάγνωση.


Φαινομενικά στη διαδήλωση του Συντάγματος, δεν υπήρχε οργάνωση αλλά ήταν εμφανές ότι υπήρχαν κανόνες. Κανόνες που για ένα παράξενο λόγο ήταν μάλλον απαγορευτικοί. Όχι μαχητικό πνεύμα, όχι πολλά-πολλά αντικυβερνητικά συνθήματα, όχι αντι—ΕΕ στάση, όχι συνθήματα γενικά πέραν του «ψεύτες», «κλέφτες» και «ουουουου…»! «Ειρηνικό πνεύμα», ειρηνική διαδήλωση, ειρηνική στάση, όχι μαχητικότητα σε τίποτα.


Ο εχθρός και η πολιτική του χάνονταν στη γενική απαξίωση όλων. Γενική κατακραυγή στα κόμματα και στους πολιτικούς με τρόπο που παρέπεμπε σε επικίνδυνη στάση όχι για τα κόμματα και τους πολιτικούς αλλά για τη δημοκρατία. Μια άκρως επικίνδυνη υποδομή για κάθε είδους ολοκληρωτικές αντιλήψεις ως λύση.


Γενικά ήταν μια συγκέντρωση περίεργων «αγανακτισμένων», «με λαμπερά πρόσωπα» όπως είπε το ΣΚΑΪ, που δεν έβγαζαν όμως καμιά αγανάκτηση, όση ώρα η συγκέντρωση κρατούσε την αρχική πυκνότητα της από τις 6.00 μ.μ. μέχρι τις 9.30΄-10.00΄ μ.μ.


Η πρώτη ανάγνωση των συγκεντρώσεων αυτών είναι η επιθυμητή για τα κανάλια, την κυβέρνηση και την άρχουσα τάξη. Ειρηνική συγκέντρωση πολιτών που εκφράζουν κόσμια, βουβά και «δημοκρατικά» την αγανάκτησή τους για τη κρίση και τα μέτρα, ακριβώς όπως θα έκανε και ο κ. Γ. Παπανδρέου αν δεν ήταν Πρωθυπουργός, όπως τόσες φορές δήλωσε!


Η ανάγνωση αυτή συνάντησε τους ύμνους των καναλιών. Τη θεώρησαν ως τον ιδανικό τύπο συγκεντρώσεων. Άνευρη χωρίς σύνθημα και κυρίως χωρίς να θέτει κανένα θέμα στην εξουσία. Μόνο το «μήνυμα» ήθελε να στείλει στην εξουσία. Ποιο μήνυμα; Το είπαν τα κανάλια γι αυτούς: είμαστε αγανακτισμένοι, αυτό αρκεί δεν λέμε τίποτα άλλο! Από κει και πέρα κυκλοφορούσαν άπειρα αιτήματα χαμηλόφωνα μεταξύ των διαδηλωτών. Μόνο ως εκεί όμως.


Αυτή η ερμηνεία επιβλήθηκε σχεδόν υποχρεωτικά από τα μέσα ενημέρωσης του κεφαλαίου από τη στιγμή που πήραν υπό τη προστασία τους με την «ευγενική χορηγία επικοινωνίας» τις συγκεντρώσεις και τις πρόβαλλαν μέχρι παρεξηγήσεως κανάλια και ραδιόφωνα.


Ξαφνικά κάτι που ήταν δήθεν μόνο υπόθεση του διαδικτύου, χωρίς πάτρωνες και κόμματα, κάτι που ήταν δήθεν πρωτοβουλία απολίτικ ατόμων, έγινε πρώτη είδηση προβολής στα κανάλια και τα ραδιόφωνα. Τυχαία; Δεν νομίζουμε!


Η ομάδα πρόσκλησης του facebook απλά χρησιμοποιήθηκε ως όχημα, ως πρώτη εκκίνηση για να αναλάβουν μετά τα όργανα προπαγάνδας της άρχουσας τάξης. Και πέτυχαν να επιβάλουν τον τύπο της άνευρης συγκέντρωσης των «αγανακτισμένων» όπως την ήθελαν. Από το συγκρότημα Λαμπράκη μέχρι τον Αλαφούζο και τον Βαρδινογιάννη, όλη η άρχουσα τάξη της προπαγάνδας ήταν στη πρώτη γραμμή καπελώματος της διαδήλωσης.


Η συγκέντρωση επιχειρήθηκε παράλληλα να είναι μια πραγματική βαλβίδα εκτόνωσης της κοινωνικής και ταξικής έντασης για λογαριασμό της άρχουσας τάξης. Το κατά πόσο αυτό πέτυχε και δεν θα μετατραπεί στο αντίθετο θα φανεί στο μέλλον.


Η δεύτερη ανάγνωση


Όπως διαφάνηκε από διάφορα άτομα και από ακριτομυθίες κάποιων συνδικαλιστών της ΔΕΗ και άλλων οργανισμών που μιλούσαν για βαθιά ρήξη του συνδικαλιστικού ΠΑΣΟΚ και του μεσαίου στελεχικού δυναμικού με τη κυβέρνηση, η συγκέντρωση δεν ήταν και τόσο αυθόρμητη. Για την επιτυχία της κινήθηκε υπόγεια ένας ολόκληρος μηχανισμός από το μεσαίο δυναμικό του ΠΑΣΟΚ που κρατάει τα νήματα του κόμματος και τώρα βρίσκεται στο στόχαστρο να πεταχτεί έξω από τα μερίδια εξουσίας.


Το χειρότερο, αυτό το δυναμικό που μέχρι πριν λίγο ένοιωθε ότι ανήκει στο κομμάτι της κυβερνητικής εξουσίας, ανακάλυψε ότι είναι πλέον αναλώσιμο στο βωμό της άρχουσας τάξης με πρόσχημα το χρέος.


Άνεργοι που έχασαν τη δουλειά τους, πρώην stag, νέοι ή συμβασιούχοι ΔΥ που αντιλαμβάνονται ότι θα είναι από τα πρώτα θύματα μαζί και παλιοί συνδικαλιστές που χτύπησε η καμπάνα και για αυτούς, αποτελούσαν ένα μεγάλο μέρος των διαδηλωτών.


Δεν είναι λοιπόν ανεξήγητο γιατί ήταν τόσο πολλές άγνωστες φάτσες στη διαδήλωση, φάτσες που σχεδόν κατέβαιναν πρώτη φορά. Όλοι αυτοί δεν θα κατέβαιναν σε καμιά περίπτωση λόγω facebook αν δεν υπήρχε πραγματικός λόγος και κίνδυνος για τη δουλειά τους. Ο βαθύτερος λόγος λοιπόν ήταν ότι χάνουν τη δουλειά τους.


Ωστόσο ακριβώς επειδή οργανώθηκε από δυνάμεις που ταλαντεύονται ακόμη για τη ρήξη, η φιλοσοφία της βουβής διαμαρτυρίας ταίριαζε περισσότερο στη συγκέντρωση. Αυτό φυσικά βρήκε και την ανάλογη υποδοχή από την άρχουσα τάξη που ακόμη δεν έχει διαγράψει αυτό το κομμάτι και επιχειρεί να το εγκλωβίσει.


Θα λέγαμε ότι η απέχθεια των οργανωτών σε κάθε οργανωμένο, σε κάθε φορέα ή κόμμα ήταν υποκριτική και εν μέρει έκρυβε με τη επιθυμία των στελεχών που οργάνωναν τη κινητοποίηση να περιφράξουν το ιδεολογικοπολιτικό τους «χωράφι» από ξένους συγχρωτισμούς.


Πέραν όλων αυτών βέβαια υπήρχαν και ανένταχτες δυνάμεις από πρώην ενταγμένους αριστερούς και αφανώς κάποιες δυνάμεις κομμάτων. Αυτοί όμως υποτάχθηκαν στη γενική φιλοσοφία της συγκέντρωσης και δεν επιχείρησαν να δώσουν το δικό τους τόνο και χρώμα στη συγκέντρωση.


Η Τρίτη ανάγνωση


Πέρα από τις επί μέρους ειδικές αναγνώσεις των συγκεντρώσεων στις πλατείες πρέπει να σημειώσουμε ότι αυτό το δυναμικό δεν θα έβγαινε στις πλατείες ούτε γιατί τους κάλεσαν τα κανάλια και η ομάδα του facebook ούτε γιατί τους κάλεσαν κάποια στελέχη του κυβερνόντος κόμματος που άνοιξαν λογαριασμό ρήξης με το ΠΑΣΟΚ.


Το βαθύτερο αίτιο-υπόστρωμα του ξεσηκώματος ήταν η ίδια η όξυνση της κρίσης, η λήψη απίστευτων μέτρων σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού για να ξεπεραστεί η κρίση και η γενική όξυνση της ταξικής πάλης. Αυτά όλα πέρασαν μέσα από τη συνείδηση των «αγανακτισμένων» με τη στρεβλή ιδέα της ειρηνικής αποστολής «μηνύματος» στην εξουσία ότι «είμαστε αγανακτισμένοι και αντίθετοι». Πίστεψαν ότι αυτό φτάνει!


Φυσικά η ιστορία μας έχει διδάξει ότι είτε ειρηνικά αρχίζει μια εκδήλωση αντίθεσης είτε δυναμικά πάντα κατάληξη είναι η πραγματική σύγκρουση με την εξουσία. Αν δεν γίνει σύγκρουση, αν δεν τεθούν αιτήματα, αν δεν γίνει πάλη μέχρις εσχάτων η κάθε κινητοποίηση, απεργία, ή διαδήλωση σβήνει σταδιακά χωρίς να επιφέρει, τουλάχιστον άμεσα, τα επιθυμητά αποτελέσματα.


Έτσι οι συγκεντρώσεις στις πλατείες πολύ γρήγορα θα αντιμετωπίσουν το δίλημμα της οργάνωσης, της εμβάθυνσης και τη σύγκρουσης με ταξικούς και πολιτικούς όρους. Ή θα θέσουν πολιτικά τα αιτήματα ή θα σβήσουν όπως εμφανιστήκαν. Ας μη ξεχνάμε ότι πολλές διαδηλώσεις ξεκίνησαν με ελάχιστη πολιτικοποίηση και ελάχιστα γενικά και «ευγενικά» αίτημα για να καταλήξουν να θέσουν ακόμη και θέμα εξουσίας.


Ανεξάρτητα από την αρχική επιθυμία των οργανωτών, ανεξάρτητα από τις πρώτες αντιλήψεις των ίδιων των διαδηλωτών για τη κινητοποίησή τους, ανεξάρτητα από την ιδεολογική πίεση ελέγχου της άρχουσας τάξης, η κατάληξη θα είναι ή οργάνωση ή αφανισμός.


Επειδή όμως τίποτα από τους αγώνες δεν πάει χαμένο, μπορούμε να πούμε ότι και στη χειρότερη περίπτωση οι διαδηλώσεις αυτές έβγαλαν στο δρόμο μεγάλα πλήθη που ως τώρα ένοιωθαν ασφαλή και για πρώτη φορά αυτά διαπαιδαγωγήθηκαν έστω και στρεβλά στη αντιπαράθεση με την εξουσία. Αύριο θα είναι πιο σοφά. Αυτή η ερμηνεία το πιθανότερο είναι να υπερισχύσει της ερμηνείας της διαδήλωσης ως μέσο εκτόνωσης και αποτροπής από μαχητική – αγωνιστική στροφή των μαζών αυτών. Ένα μεγάλο μέρος από τους διαδηλωτές θα αναζητήσει τη πολιτική του έκφραση.


Εδώ τίθενται ερωτηματικά του πως θα γίνει αυτό. Από τη στιγμή που η βασική κατεύθυνση είναι η ατομική πολυδιάσπαση και η άρνηση κάθε οργάνωσης και ιεραρχίας με το γελοίο επιχείρημα ότι αυτό είναι «καπέλωμα», η οργάνωση είναι κάτι το εχθρικό. Έτσι θα υπάρξουν οι σχετικές δυσκολίες ανατροπής αυτής της κατεύθυνσης που επέβαλε η άρχουσα τάξη.


Το θέμα είναι σε αυτό τον αγώνα, να καταφέρει η Αριστερά να ενσωματώσει στις δικές της γραμμές το δυναμικό αυτό. Διαφορετικά θα καταστεί εύπλαστο υλικό σε επικίνδυνα χέρια.

Οι μετανάστες και ο Σαββόπουλος

Ο Διονύσης Σαββόπουλος είναι γνωστός τραγουδοποιός. 

Πρόσφατα έκανε δηλώσεις με τις οποίες πρότεινε την «αξιοποίηση» μεταναστών και ναρκομανών σε ξερονήσια, αραιονήσια, και εγκαταλειμμένα χωριά, με σκοπό να αξιοποιηθούν και αυτά. Με νεότερες δηλώσεις του, στις 20/5/11, στην «Ελευθεροτυπία» επανέλαβε με διευκρινήσεις την πρότασή του κάνοντάς τη πιο «ανθρώπινη» αφού ζήτησε και τη συμμετοχή του… ΟΗΕ ενώ ξεχώρισε τους ναρκομανείς.



Δεν υπάρχει λόγο να ανιχνεύσουμε τις καλές προθέσεις του Νιόνιου. Δεν αποκλείεται να είχε όταν ζητούσε να κηρυχτεί σε κατάσταση ανάγκης η Αθήνα. Όμως εδώ κρίνουμε τι παράγεται από τέτοιες δηλώσεις.


Για μένα ο πολιτικός Σαββόπουλος ήταν ένας καιροσκόπος, άσχετα με τη μουσική του. Ήταν τότε που πήγε να γίνει ίνδαλμα της νεολαίας με το «Φορτηγό» και το «Ήλιε Ήλιε (Κόκκινε) Αρχηγέ». Όμως ήρθε η ώρα να μετρήσουμε το μπόι μας με τη δικτατορία και εκεί κάτι περίεργα αλισβερίσια, μετά τη πρώτη δίωξή του, δεν μου άρεσαν, όντας εγώ (ο αφελής νέος που τον είχα ίνδαλμα), χρόνια στις φυλακές και στα ξερονήσια που θέλει να «αξιοποιήσει» τώρα ξανά!


Για τα ξερονήσια και αραιονήσια θα έλεγα ευθέως, όχι ρε Νιόνιο, στα ξερονήσια που εξοριστήκαμε και εξορίστηκαν και βασανίστηκαν οι προηγούμενες γενιές εξόριστων-αγωνιστών δεν θέλουμε να ξαναϋποφέρουν άνθρωποι ανεξαρτήτως χρώματος, ιδεολογίας και ανθρώπινης αδυναμίας.


Οι περίεργες δηλώσεις του πάντα ήταν δήθεν ανατρεπτικές αλλά κατά κανόνα βαθιά συντηρητικές και αντιδραστικές. Δεν ήταν διαφορετικά και τώρα.

Το μεταναστευτικό είναι ένα τόσο σύνθετο πρόβλημα που δεν λύνεται με ελαφρότητα από κανέναν. Μόνο ριζικές κοινωνικές λύσεις σε επίπεδο πολιτικής, δημοκρατίας και σχεδιασμένης οικονομίας μπορεί να ανοίξουν κάποιους δρόμους λύσης και πάντως όχι εύκολους.

Ωστόσο εγώ θα προχωρήσω στο νήμα που με πηγαίνει η σκέψη του Νιόνιου από εκεί που την άφησε. Για λόγους δεοντολογίας λέω ότι όλες οι παραγόμενες σκέψεις δεν είναι του Νιόνιου αλλά δικές μου με αφορμή τις ιδέες του και τον ευχαριστώ.


Το τι φούμο έφαγε στα blog και στο facebook ο Νιόνιος δεν λέγεται. Εμείς δεν θα ρίξουμε φούμο. Θα υλοποιήσουμε τις ιδέες του!


Η "λύση" του μεταναστευτικού

Αναγνωρίζοντας το σοβαρό πρόβλημα των μεταναστών προσπαθώ να συμβάλω.

Ζητώ και μου αναθέτει η κυβέρνηση εν λευκώ να υλοποιήσω τη πρόταση του Νιόνιου.


Πρώτα συλλαμβάνω όλους τους παράνομους μετανάστες της Αθήνας. Περί τις 500 χιλ., τους βάζω χειροπέδες και τους στοιβάζω στα μεγάλα γήπεδα. Δεν υπάρχουν άλλα μέρη. Για να μη φύγουν κυκλώνω τα γήπεδα με αστυνομία και στρατό και τεθωρακισμένα. Ελικόπτερα πετάνε από πάνω. Όποιος πάει να φύγει απαγορεύεται. Αν παρακούει τον κυνηγάμε. Αν ξεφύγει πυροβολάμε. Αν δεν τα κάνω όλα αυτά θα μου φύγουν όλοι οι μετανάστες οπότε το σχέδιο καταρρέει.


Τους φορτώνω όλους σε βαγόνια με ατελείωτους συρμούς. Οι 250 χιλ στα καράβια για ξερονήσια και αραιονήσια, οι 250 χιλ στα ακριτικά εγκαταλειμμένα χωριά. Εγκαθιστώ φρουρές γύρω - γύρω από τα χωριά και συρματόπλεγμα για να μη μου φύγουν, δεν διαθέτω άλλωστε όλο το στρατό της Ελλάδας για τη φύλαξή τους. Στα νησιά αποσύρω όλες τις βάρκες και καραβάκια και βάζω ακταιωρούς να κάνουν τη γύρα μη φύγουν με άλλο μέσο.


Για να μη διασαλεύεται η τάξη στο εσωτερικό κάθε αποικίας μεταναστών εγκαθιστώ εσωτερική αστυνομία βάζω σύρματα για να μην σκοτώνονται οι φυλές, βγάζω και τα 100 «απαγορεύεται» του αείμνηστου Γλάστρα, βασανιστή της Γυάρου. Για να μην εξεγερθούν τους ταΐζω. Όσοι εξεγείρονται τους συλλαμβάνω και κάνω εσωτερικές φυλακές μέσα στην αποικία στα ξερονήσια και στα χωριά. Όσοι πέφτουν σε απόγνωση και γίνονται επικίνδυνοι ή τους αφήνω να μας πνίξουν ή τους σκοτώνω.


Επειδή δεν υπάρχει κανένας τρόπος να αναπτύξουν από μόνοι ένα οικονομικό σύστημα παραγωγής, ανταλλαγής και υπηρεσιών φωνάζω τους καπιταλιστές της Ελλάδος και με μεροκάματο 1,5 ευρώ τους ζητώ να τους απασχολούν όλη τη μέρα και για ύπνο να τους φέρνουν πίσω. Για να μη διασαλευτεί η τάξη στην εργασία μεταβιβάζω όλα μου τα δικαιώματα πάνω στους μετανάστες στους εργοδότες. Λίστες τύπου Σίντλερ απαγορεύονται.



Η ανάπτυξη που θα επιτευχθεί από την εργασία αυτή θα ωφελήσει όλη την Ελλάδα μέσω της ωφέλειας των εργοδοτών γιατί θα ανοίξουν δουλειές και αλλού, θα γίνονται και εξαγωγές. Η κρίση θα αρχίσει να ξεπρενιέται και απο αυτά που βγάζουμε απο τους 500 χιλ μετανάστες θα ξεπληρώνουμε το χρέος! Αν συμφωνούν οι εργοδότες ένα μέρος από τα κέρδη θα τα δωρίζουν σε ελληνικά ιδρύματα για να αναδείχνεται ο φιλανθρωπικός χαρακτήρας της εργασίας των μεταναστών.


Τα βράδια φωτίζονται καταλύματα, σκηνές, κτήρια κλπ και απαγορεύεται η κυκλοφορία μετά την δύσην του ηλίου για να μην υπάρχει εγκληματικότητα και να μη φύγουν. Αν φύγουν το σύστημα καταρρέει. Φρουροί με σκυλιά περιπολούν. Πιθανόν να βάλω και ηλεκτροφόρα σύρματα και όπλα που πυροβολούν αυτόματα ό,τι κινείται, αν δεν μου φτάνουν οι φρουροί.

Στους μικροπραβάτες επιβάλω ελαφρές ποινές όπως στέρηση φαγητού, στάση στον ήλιο, κρέμασμα από συκιά αν υπάρχει και για τους μουσουλμάνους να καθαρίσουν τους χοίρους που θα εκτρέφουν οι άλλες θρησκείες.


Το πρόβλημα των μεταναστών πράγματι είναι μεγάλο. Αν δεν ληφθούν δραστικά μέτρα δεν λύνεται. Δεν γίνεται να τους πιάνουμε και να τους αφήνουμε. Πρέπει να τους έχουμε υπό συνεχή έλεγχο και σε περιορισμένους χώρους.


Πρέπει να λαμβάνουμε όλα εκείνα τα μέτρα πειθαρχίας τους. Πρέπει να βγάζουν το ψωμί που τρώνε για να μη ληστεύουν τους άλλους. Πρέπει να προστατεύσουμε τη κοινωνία και το δημοκρατικό μας πολίτευμα από τις εγκληματικές ενέργειές τους γιατί είναι επικίνδυνοι για το κρατούν κοινωνικόν καθεστώς.

Πρέπει να τους κάνουμε Εθνικήν Ηθικήν Διαπαιδαγώγησιν για να γίνουν κανονικοί άνθρωποι. Πρέπει να τους διδάσκουμε κάθε Κυριακή το κήρυγμα του Κυρίου για να γνωρίζουν ότι η χώρα μας είναι η Ελλάδα των Ελλήνων Χριστιανών. Όχι, καμία επιβολή δεν θα τους κάνουμε. Ενημερωτική θα είναι η λειτουργία, για τη ύπαρξη του Θεού. Όσοι δεν θέλουν δεν έρχονται και δεν φέρνουν τις καραβάνες για μεσημεριανό φαγητό στην εκκλησία.

Όλα αυτά τα μέτρα μπορούν πράγματι να... αποτελέσουν μια "λύση με ανθρώπινο πρόσωπο" για το μεταναστευτικό! Ας είναι καλά ο Νιόνιος!

Το καζάνι βράζει

Η έκρυθμη κατάσταση στην Αθήνα από τις επιθέσεις του κρατικού μηχανισμού κατά των λαϊκών διαδηλώσεων και των ακροδεξιών ρατσιστών κατά Ελλήνων και μεταναστών, μετέτρεψε την πόλη σε καζάνι που βράζει. Η οικονομική κρίση έχει ήδη μετατραπεί σε κοινωνική και πολιτική.

Η δολοφονικές επιθέσεις της αστυνομίας και των ακροδεξιών κατά απεργών, διαδηλωτών και μεταναστών που εκδηλώθηκαν από τις 11 Μαΐου και μετά, χωρίς να γνωρίζουμε τη συνέχεια, σημειώνουν μια σημαντική στροφή στη μέχρι τώρα κατάσταση της κοινωνίας. Η εξουσία και το παρακράτος περνάνε σε πιο εντατικές μορφές επίθεσης κατά της εργατικής τάξης και του λαού. Δεκάδες οι τραυματίες έλληνες και μετανάστες και ένας μετανάστης νεκρός από τις επιθέσεις.


Η στυγερή δολοφονία ενός Έλληνα στη 3ης Σεπτεμβρίου, τα ξημερώμτα της 10ης Μαϊου για να τον ληστέψουν, αποτέλεσε για την ακροδεξιά η ευκαιρία που ζητούσε για να εξαπολύσει πογκρόμ κατά των μεταναστών και κατά των Ελλήνων δημοκρατών. Αφορμή ζητούσε και αφορμή έλαβε.


Τυχαίες οι νέες, «ποιοτικά αναβαθμισμένες» επιθέσεις κατά του λαϊκού κινήματος; Όχι, προγραμματισμένα. Είναι βέβαιο ότι τα επιτελεία της άρχουσας τάξης γνωρίζουν ότι παρά τη φαινομενική ηρεμία, στις λαϊκές τάξεις, η κατάσταση είναι έκρυθμη και μια σπίθα αρκεί για να βγάλει στους δρόμους τις μάζες και να απαιτήσουν την ανατροπή όχι μόνο της κυβέρνησης αλλά, το κυριότερο, ανατροπή αυτής της πολιτικής. Έτσι η εξουσία φροντίζει να οξύνει από πριν τις καταστάσεις ώστε να έχει τη πρωτοβουλία και να σφραγίσει το καζάνι του κοινωνικού αναβρασμού εκφοβίζοντας το λαό. Τουλάχιστον έτσι νομίζει.


Στη προσπάθεια αυτή πέρα από τις δυνάμεις του κρατικού μηχανισμού κινούνται και οι παρακρατικοί μηχανισμοί κυρίως με πρόσχημα το μεταναστευτικό πρόβλημα. Σε κάποια σημεία η κατάσταση θυμίζει προχιτλερική Γερμανία. Σε ορισμένα σημεία της Αθήνας έχει στηθεί η άτυπη εξουσία της ακροδεξιάς κατά παραχώρηση της κυβέρνησης και η τοπική τρομοκρατία εξαπλώνεται στις γειτονιές γύρω από τον Αγ. Παντελεήμονα μέχρι τα Πατήσια. Η δολοφονία του μετανάστη στο πρωί της 12ης του Μάη δεν ήταν καθόλου τυχαία.

 Το «αυγό του φιδιού» ξεμυτίζει σιγά - σιγά υπό τις ευλογίες της εξουσίας. Είναι καιρός τώρα που ακούγονται οι δημοκρατικές φωνές να τσακιστεί το φασιστικό φαινόμενη στη γέννα του. Δυστυχώς με τη κάλυψη του κράτους αυτό ανθεί όλο και περισσότερο. Και η Αριστερά αργεί να κατανοήσει πρακτικά τον κίνδυνο.


Στις 12/5 όμως, ο κόσμος κατέβηκε κατά χιλιάδες στους δρόμους για να πει όχι στους δολοφόνους, όχι στην αστυνομική βία, όχι στην αντιλαϊκή πολιτική. Έστειλε παράλληλα ένα μήνυμα συμπαράστασης στους τραυματίες που χαροπαλεύουν από τα δολοφονικά χτυπήματα των ΜΑΤ και των ακροδεξιών. Και έπεται ανοδική συνέχεια. Αυτοί που νόμισαν ότι το λαϊκό κίνημα θα φοβηθεί, αυταπατώνται. Σύντομα θα τρίβουν τα μάτια τους.


Διευκολύνει και η ΝΔ με τον τρόπο της την οξυμένη κατάσταση, με προβολή δήθεν πολιτικού προγράμματος εξόδου από τη κρίση που εντείνει το αδιέξοδο. Ο κ. Σαμαράς έκανε ακραίες νεοφιλελεύθερες προτάσεις που στο βάθος υπερκερνούν προς στο χειρότερο το υπάρχον μνημόνιο. Εξάγγειλε νεοφιλελεύθερα μέτρα σαν φάρμακο στη νεοφιλελεύθερη κρίση για να δεσμεύει τις δυνάμεις που επηρεάζει η ΝΔ και να διασπάσει την ενιαία λαϊκή αγανάκτηση. Πρόσφερε έτσι την δήλωση υποταγής και πίστης στο μνημόνιο όπως απαιτούσε η τρόικα, προτείνοντας χειρότερο μνημόνιο, και παράλληλα «πούλησε» χρόνο στη κυβέρνηση για να κάνει τη «βρώμικη δουλειά» και να προωθήσει το μνημόνιο-2 και έτσι η ΝΔ να φαντάζει παραπλανητικά ως… σωτήρια λύση! Παράλληλα θέλησε να μηνύσει στο λαό ότι καμία διέξοδο έξω από τις πολιτικές της τρόικας δεν υπάρχει. Βιάζεται να σβήσει κάθε σκέψη μιας άλλης πολιτικής και να κλείσει το καζάνι που βράζει. Το καζάνι όμως τελικά θα σκάσει στο κεφάλι αυτών που κλείνουν βίαια το καπάκι του.


Φωτογραφίες από τη διαδήλωση της 12ης του Μάη

Μεγάλη απεργία, τεράστιες διαδηλώσεις!

.
Παρά τις απαισιόδοξες φήμες η σημερινή απεργία ήταν μεγάλη και έδωσε ένα ακόμη κτύπημα στην αδιέξοδη πολιτική του μνημονίου, της τρόικας, και της κυβέρνησης. Εξίσου επιτυχημένες έως τεράστιες ήταν και οι συγκεντρώσεις και διαδηλώσεις που τη συνόδεψαν. Στην Αθήνα, όταν η κεφαλή της πορείας του ΠΑΜΕ γύριζε από το Σύνταγμα στην Ομόνοια η ουρά ήταν ακόμη στην Ομόνοια και είχε πολύ δρόμο ακόμη! Η πορεία των άλλων οργανώσεων και της ΓΣΕΕ που έγιναν σε συνέχεια, όταν η κεφαλή είχε φτάσει στο Σύνταγμα το Πεδίο του Άρεως δεν είχε αδειάσει ακόμη!


Μένει να καταλάβει η εργατική τάξη ότι μπορεί να πάρει τη τύχη της χώρας στα χέρια της. Αν γίνει αυτό τα ποτάμια των διαδηλώσεων θα γίνουν τσουνάμι που θα πνίξουν την εξουσία των μονοπωλίων, των τοκογλύφων και των πολιτικών παρατρεχάμενών τους.


Δεν ήταν λίγοι αυτοί που μονολογούσαν βλέποντας τον κόσμο: Μια σπίθα, μια σπίθα αρκεί να πάρει μπουρλότο η χώρα και να ανατραπεί το σύμπαν. Αυτός ο κόσμος κρύβει πίσω του όλο το λαό, όλη την Ελλάδα».

Φυσικά κανένας δεν ξέρει πότε θα πεταχτεί η σπίθα…

.

Και οι μικρομεσαίοι στις κινητοποιήσεις της 11ης Μάη

Παρότι η επίσημη τριτοβάθμια οργάνωση των μικρομεσαίων η ΓΣΕΒΕΕ κάνει τη «πάπια» όπως τόσες άλλες φορές και ξεπουλά τους μικρομεσαίους στη κυβέρνηση στην οποία πρόσκειται η πλειοψηφία της ΠΑΣΟΚ-ΣΥΝ διοίκησης, πολλά σωματεία και ομοσπονδίες μικρομεσαίων επέλεξαν άλλο δρόμο και θα συμμετάσχουν με διάφορες μορφές στην απεργία των της 11η Μάη.


Στο κάλεσμά της η Πανελλαδική Αντιμονοπωλιακή Συσπείρωση Επαγγελματιών Βιοτεχνών Εμπόρων αναφέρεται μεταξύ άλλων:


«Συνάδελφε αυτοαπασχολούμενε επαγγελματία, βιοτέχνη, μικρέμπορε.


Μη μένεις απαθής όταν σου παίρνουν τη δουλειά τα πολυκαταστήματα και οι μεγαλοεπιχειρηματίες.


Μην ανέχεσαι να σε αποκαλούν φοροφυγά, εσύ μαζί με τους εργαζόμενους είσαι το υποζύγιο των φορολογικών βαρών.


Μην αδιαφορείς για την καταλήστευση των Ταμείων, την ιδιωτικοποίησης της υγείας, παιδείας, πρόνοιας και το ξεπούλημα στα μονοπώλια της δημόσιας περιουσίας που έκτισες ΕΣΥ με το ιδρώτα σου .


Μην αφήνεις την απογοήτευσή σου να σε πάρει από κάτω!..


Έχεις γίνει θύμα της πολιτικής τους. Μη γίνεσαι και θύμα της προπαγάνδας τους!!


Ο πανικός που προσπαθεί να σπείρει η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, με συμπαραστάτες κόμματα-δορυφόρους και ξεπουλημένες συνδικαλιστικές ηγεσίες, με τα παπαγαλάκια τους στα μέσα ενημέρωσης και τους «επαΐοντες ακαδημαϊκούς» στοχεύουν στο να χειραγωγήσουν συνειδήσεις, στο να «εκλογικεύσουμε τις απαιτήσεις μας».


Να σε αναγκάσουν , να σκύψεις το κεφάλι και να μη αντιδράς γιατί τάχα «κινδυνεύει η Ελλάς».


Αυτοί που κινδυνεύουν είναι οι τραπεζίτες, οι μεγαλέμποροι, οι εφοπλι(η)στές, οι βιομήχανοι και οι μεγαλοκατασκευαστές από τον δικό σου οργανωμένο ξέσπασμα.


Η κρίση, τα χρέη και τα ελλείμματα δεν αφορούν τον λαό.


Οι αυτοαπασχολούμενοι, οι εργαζόμενοι και τα άλλα λαϊκά στρώματα δεν χρωστάνε σε κανένα τίποτα.


Αυτά που δημιούργησαν τα χρέη και ελλείμματα είναι:


• Τα χρήματα με τα οποία μπούκωσαν ντόπιους και ξένους μονοπωλιακούς ομίλους για εξοπλισμούς.


• Τα δισεκατομμύρια για συμμετοχές σε ΕυρωΝΑΤΟϊκές επιδρομές (Βαλκάνια, Αφγανιστάν, Ιράκ, Λιβύη).


• Οι πολιτικές στήριξης από όλες τις κυβερνήσεις μέχρι σήμερα, όπου με τη μορφή φοροαπαλλαγών και επιδοτήσεων για κεφαλαία και «επενδύσεις», πρόσφεραν απλόχερα στα μονοπώλια ζεστό κρατικό χρήμα, που άρπαξαν από το λαό.


• Η ληστεία των ταμείων, οι φούσκες του χρηματιστηρίου και τα «δομημένα ομόλογα».


• Ο πακτωλός ενισχύσεων των τραπεζών.


Λεφτά υπάρχουν!.. Όμως βρίσκονται στα σεντούκια των Ελβετικών τραπεζών, όπως τα 600 δις (δηλαδή δυο φορές σχεδόν το χρέος της χώρας) που βγήκανε απ’ τις δικές σου πλάτες.


Η αδιαφορία, η απάθεια και η ανοχή σου, σημαίνει συνενοχή στο έγκλημα που διαπράττουν εις βάρος σου, των εργαζομένων και των άλλων λαϊκών στρωμάτων.


Στις 11 Μάη έχει προκηρυχτεί Πανελλαδική Απεργία ενάντια στην ολομέτωπη αντιλαϊκή λαίλαπα που υλοποιεί η κυβέρνηση με την στήριξη των κομμάτων των μονοπωλίων.


Στις 11 Μάη σφυρηλατούμε την κοινωνική συμμαχία με τους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα σε σύγκρουση με τα μονοπώλια και τους συνδικαλιστικούς και πολιτικούς τους υπηρέτες.

ΤΕΤΑΡΤΗ 11 ΜΑΗ 2011

ΟΛΟΙ ΣΤΟ ΔΡΟΜΟ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ. ΟΛΟΙ ΣΤΗΝ ΑΠΕΡΓΙΑ

ΚΛΕΙΝΟΥΜΕ ΤΑ ΜΑΓΑΖΙΑ ΜΑΣ

Τέλος στις αυταπάτες, στο φόβο και στη μοιρολατρία.


Διεκδικούμε για εμάς και τις οικογένειές μας,  μια ζωή αντάξια της δουλειάς μας και των αναγκών μας».

********* 

Ανακοινώσεις έκαναν πολλές οργανώσεις μικρομεσαίων. Ξεχωρίζει μεταξύ άλλων το προσκλητήριο του Συλλόγου Ιδιοκτητών Συνεργείων Επισκευής Αυτοκινήτων Νομού Αττικής (ΣΙΣΕΜΑ) που αποφάσισε ομόφωνα να συμμετάσχει στην απεργιακή συγκέντρωση της 11ης Μαΐου.


«Ο ΣΙΣΕΜΑ ανταποκρινόμενος στο κάλεσμα χιλιάδων επισκευαστών που στενάζουν από την αναδουλειά καλεί όλους τους ιδιοκτήτες συνεργείων να συμμετάσχουν ενεργά στο μπλοκ των μικρομεσαίων και των επισκευαστών σε κοινή πορεία με τους εργαζόμενους και τους συνταξιούχους.

Η συνεχής λήψη σκληρών μέτρων κατά των μικρομεσαίων, των εργαζομένων και των συνταξιούχων μας έχει φέρει στο χείλος της καταστροφής. Με τα διαδοχικά μνημόνια θέλουν να πτωχεύσουν το λαό για χάρη των τραπεζών και των δανειστών, να ξεπουλήσουν το δημόσιο πλούτο και να υποθηκεύσουν το μέλλον της χώρας και των παιδιών μας για δεκαετίες.

Ο κλάδος των συνεργείων είναι από τους πρώτους που επλήγησαν από τα μέτρα. Τα συνεργεία κλείνουν το ένα πίσω από το άλλο. Αναδουλειά παντού. Τα εισοδήματα μας είναι στο μηδέν. Η εφορία μας κυνηγάει, αδυνατούμε να πληρώσουμε δάνεια, φόρους, ασφαλιστικές εισφορές, ΦΠΑ.

Μπροστά σε αυτή την κατάσταση δεν μπορούμε να μένουμε απαθείς. Όλοι να συμμετάσχουμε δυναμικά στην κινητοποίηση της 11ης Μαΐου 2011.

Η κρίση δεν πλήττει μόνο τον ελληνικό λαό αλλά όλους τους λαούς της Ευρώπης. Οι ίδιες αντιλαϊκές πολιτικές εφαρμόζονται σε όλες τις χώρες. Οι λαοί υποφέρουν. Η κινητοποίηση της 11ης Μαΐου εντάσσεται σε κοινή δράση όλων των ευρωπαϊκών λαών για να ανατραπούν αυτές οι πολιτικές.

Συνάδελφοι Επισκευαστές
• Ο διπλανός, ο φίλος, ο γείτονας, έκλεισε ή θα κλείσει το συνεργείο του
• Η αναδουλειά χτυπά την πόρτα μας.
• Τα παιδιά μας αναζητούν δουλειά σε άλλες χώρες.
• Προγραμματισμοί ανατρέπονται, όνειρα γκρεμίζονται, οικογένειες σκορπάνε.
• Η πατρίδα ξεπουλιέται.

Αντιστεκόμαστε για να μην μας τσακίσουν

Παλεύουμε για ανατροπή της πολιτικής του μνημονίου και της τρόικας

Σημείο συνάντησης των επισκευαστών 11 Μαΐου 9:00 π.μ. στην πλατεία Κάνιγγος και 10:00 π.μ. στην Ομόνοια»