Η πολιτικής ης ΕΕ και της κυβέρνησης για τη κρίση και το χρέος και η λήψη μέτρων κατά ριπάς εναντίον του λαού και των εργαζομένων με τα μνημόνια και τους νόμους οδηγούν όλα σε μία κατάληξη. Μεγαλύτερη κρίση, νέα μέτρα, ατέρμονη λιτότητα, ξεπούλημα της χώρας, πλήρες αδιέξοδο και στο βάθος αίμα.
Το νέο επεισόδιο του κατήφορου είναι ο εκβιασμός που ονομάζεται «εκλογές» και «Συνταγματική τροποποίηση» για συνταγματική λιτότητα 25 ετών και μετά στο διηνεκές.
Είναι η νέα "έμπνευση" της ΕΕ και έμμεσα της κυβέρνησης σε βάρος του λαού ώστε να αποδεχτεί κάθε μέτρο λιτότητας. Με άλλα λόγια η κυβέρνηση θέλει να κατοχυρώσει για λογαριασμό των δανειστών- τοκογλύφων και της άρχουσας τάξης, συνταγματικά την άγρια αντιλαϊκή πολιτική στο διηνεκές. Έτσι ευχαρίστως δέχεται κρυφίως τους γερμανικούς εκβιασμούς ότι ο μόνος τρόπος για να δεχθεί το Βερολίνο μείωση του επιτοκίου δανεισμού της Ελλάδας και της Ιρλανδίας είναι να παράσχουν οι δύο χώρες συνταγματικές εγγυήσεις δημοσιονομικής πειθαρχίας απαιτώντας να ενσωματωθούν τα «φρένα χρέους» που έχουν ήδη καθιερωθεί στο γερμανικό Σύνταγμα και στα συντάγματα των άλλων χωρών της ευρωζώνης.
Με άλλα λόγια η υποδούλωση του λαού να κατοχυρωθεί συνταγματικά! Καλό παράδειγμα είναι η υποταγή των άλλων λαών!!!
Το τι θέλει βέβαια η άρχουσα τάξη της ΕΕ και της Ελλάδος δεν σχετίζεται με το τι θέλει ο λαός. Έτσι το μόνο που μένει πλέον στο λαό δεν είναι ο διάλογος ή η εν μέρει άρνηση αυτής της πολικής αλλά η πλήρη άρνησή της. Όταν η πολιτική της άρχουσας τάξης χάσει κάθε κοινωνικό έρεισμα και κάθε νομιμότητα, ακόμη και της δικής της, ο μόνος δρόμος είναι η πλήρης άρνηση και η ανατροπή της.
Αν δούμε την ιστορία μας και το πως σήμερα οι άλλοι λαοί επιτυγχάνουν τους στόχους τους, θα λέγαμε ότι για να πετύχουμε χρειάζεται να πούμε, κανένας συμβιβασμός, καμιά αναγνώριση του ληστρικού χρέους, καμία αναγνώριση της επικυριαρχίας της ΕΕ, καμιά αποδοχή του ΔΝΤ και των πολιτικών που επιβάλλουν οι ξένοι και ντόπιοι δανειστές –τοκογλύφοι. Εδώ και τώρα μέτωπο με στόχο μια νέα λαϊκή εξουσία που θα ανατρέψει τις φιλομονοπωλιακές πολιτικές και θα αρνηθεί το χρέος. Εδώ και τώρα μάχη για τη πολιτική εξουσία, εδώ και τώρα ένα ελάχιστο πρόγραμμα συμφωνίας όλων των λαϊκών δυνάμεων για την κοινωνικοποίηση του πλούτου που κατέχει η μονοπωλιακή αστική τάξη, τη παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας, για να ανατραπούν οι πολιτικές φτώχειας ανεργίας, υποβάθμισης, υποταγής, για να φύγουν Τρόϊκα, ΔΝΤ, ΕΕ, ΕΚΤ, Δ.Τρ. ΟΟΣΑ, ΠΟΕ κλπ. για να αρχίσει η αντίστροφη μέτρηση στη συνείδηση του κόσμου, για να σώσουμε το μεροκάματο, τη σύνταξη ,τη κοινωνική ασφάλιση, τις δημοκρατικές και κοινωνικές κατακτήσεις του λαού. Για να επιστρέψουμε τα εκβιαστικά διλήμματα στους εμπνευστές τους.
Αυτό είναι καθήκον της Αριστεράς. Δεν είναι ούτε μονοπώλιο κάποιου αριστερού κόμματος ούτε απαγορευτικοί όροι συγκρότησης μετώπου στην Αριστερά. Είναι απλά αναγκαίοι όροι για όλη την Αριστερά και τον λαό. Μετά την αρχική επίτευξή τους το κάθε κόμμα της νέας λαϊκής εξουσίας θα μπορεί να διεκδικήσει από το λαό την έγκριση του δικού του προγράμματος. Θα είναι όμως κάτω από για μια άλλη, λαϊκή, εξουσία.
Οι εξελίξεις τρέχουν, αύριο δεν ξέρουμε τι ξημερώνει. Οι συνθήκες αλλάζουν και ωριμάζουν ραγδαία. Ο λαός στέλνει συνεχώς «μικρά» μηνύματα προς την Αριστερά για μεγάλο ξεσηκωμό με τις κινήσεις άρνησης των διοδίων, των εισιτηρίων, των φόρων… Μηνύματα που είναι οι κορυφές ενός παγόβουνου που η Αριστερά καλείται να το κατευθύνει οργανωμένα στον Τετανικό της Άρχουσας τάξης.
Ο λαός είναι σε αγανάκτηση και μαχητική αναμονή. Κάθε μέρα κάνει μικρά βήματα προς μια νέα άρνηση για μια νέα ανυπακοή που ξεφεύγει από τις μάχες οπισθοφυλακών και διαφύλαξης κατακτήσεων που δινόταν ως τώρα. Ταυτόχρονα αναζητά μια νέα πολιτική έκφραση από την Αριστερά, με βάση τα νέα δεδομένα. Είναι μια αναμονή που αν δεν ικανοποιηθεί από την Αριστερά θα μετατραπεί σε απελπισία και εύφορο έδαφος για να εκκολαφθεί το αυγό του φιδιού. Κενά στη πολιτική δεν υπάρχουν.
Ιδού η Ρόδος ιδού και το άλμα και ας μη κάνουμε πως δεν το ξέρουμε.
.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου