.
Το καθεστώς Μουμπάρακ πνέει τα λοίσθια. Τα ποτάμια δακρύων και αίματος που έχει προκαλέσει επί τριάντα χρόνια συνεχίζοντας μια προηγούμενη 12ετία του σφαγέα Σαντάτ, με βασανιστήρια, εκτελέσεις, στραγγαλισμούς, βασανισμούς, διωγμούς και ταπεινώσεις του λαού, σταδιακά μετατράπηκαν σε οργή, εκδίκηση και λαϊκό ποτάμι που στο πέρασμά του συντρίβει το καθεστώς.
Το… μετριοπαθές(!) καθεστώς, κατά τους δυτικούς που έκαναν ότι δεν ήξεραν τίποτα για τη στυγνή δικτατορία, το καθεστώς που ήταν επί χρόνια το χαϊδεμένο (διάβαζε εξαγορασμένο) παιδί των ΗΠΑ και έκανε όλες τις βρομοδουλειές σε βάρος του αραβικού κόσμου, καταρρέει!
Δυστυχώς η, με φυσική εξόντωση, αποδεκατισμένη λαϊκή αντιπολίτευση δεν έχει εναλλακτική λύση ακόμη. Η ανασυγκρότηση δεν είναι γνωστό πόσο προχωράει κάθε μέρα ώστε να συγκροτήσει ένα δυναμικό κέντρο εξουσίας που θα επιβάλει τη λαϊκή θέληση. Έτσι με την ασφυτική καθοδήγηση των ΗΠΑ προωθείται μια απολύτως ελεγχόμενη καπελωτική λύση με τον Ελ Μπαραντέι και τις κορυφές του στρατού και των μυστικών υπηρεσιών. Είναι άγνωστο τι γίνεται στο «κάτω μέρος» του στρατού που συντηρεί πάντα τη Νασσερική παρακαταθήκη του.
Παρά το ότι ο Μουμπάρακ δεν έχει φύγει μέχρι την ώρα που γράφονται αυτέ οι γραμμές, στην Αίγυπτο έχει αρχίσει η μάχη της εξουσίας. Η άρχουσα τάξη προβάλλει τις δικές της εναλλακτικές «δημοκρατικές» λύσεις. Φαινομενικά δεν υπάρχουν άλλοι διεκδικητές ή δεν τους λένε τα πλήρως ελεγχόμενα από τις πολυεθνικές διεθνή πρακτορεία ειδήσεων.
Παρόμοια ήταν η κατάσταση στη Τυνησία αλλά παρά τις προσπάθειες της άρχουσας τάξης ακόμη δεν έληξε το ζήτημα της εξουσίας εκεί. Ίσως μάλιστα να αρχίζει τώρα πάνω σε νέες βάσεις με ταξικό χρωματισμό.
Το θέμα είναι ότι και στη Τυνησία και στην Αίγυπτο, παρότι δεν φαίνεται, υπάρχει από κάτω ένα αδήλωτο καθεστώς διαδικής εξουσίας. Γίνεται αγώνας δρόμου για να απαντηθεί το γνωστό από τον Λένιν ερώτημα «ποιος – ποιόν». Με άλλα λόγια ποια τάξη θα φάει ποια και θα εγκαταστήσει την εξουσία της.
Δεν είναι γνωστό πως θα λήξη η μάχη. Για την ώρα η μονοπωλιακή αστική τάξη που συνδέεται άμεσα με το κοσμοπολίτικο κεφάλαιο φαίνεται να επικρατεί. Επειδή όμως οι πραγματικές διεργασίες τώρα άρχισαν και οι χώρες είναι «γκαστρωμένες» δεν ξέρουμε τι θα «γεννήσουν» στο τέλος οι εξελίξεις.
Είτε τώρα είτε στο επόμενο χρονικό διάστημα, όταν ένα μεγάλο και μαχητικό τμήμα του λαού θα έχει συνειδητοποιήσει ότι έχει τη δύναμη, όχι μόνο να ρίχνει εξουσίες σαν του Μομπάρακ που φαινόταν ατράνταχτες, αλλά, μπορεί και να εγκαθιστά δικές του εξουσίες, τα πράγματα θα γίνουν ρευστά.
Μέχρι τότε το «ποιος – ποιόν» θα επανέρχεται στο προσκήνιο με κάθε ευκαιρία και κυρίως με κάθε είδους διεκδίκηση της αφυπνιζόμενης εργατική τάξης, η οποία μέχρι τώρα κανένα δικαίωμα στη ζωή και στη χώρα δεν είχε.
Το ζήτημα ήταν να ανακαλύψουν η εργατική τάξη και ο λαός ότι «μπορούν». Μετά από αυτό, το ποτάμι της εξέγερσης του λαού δεν γυρίζει πίσω.
Ας δούμε λοιπόν που θα κάτσει η «μπίλια» για την ώρα και ας παρακολουθούμε με ποιον τρόπο θα ξαναπεταχτεί στη γύρα για να «ξανακάτσει» αλλού ανάλογα με τις δυνάμεις που τη σβουρίζουν.
Τα γεγονότα στην Αίγυπτο είναι γνωστά. Οι τεράστιες διαδηλώσεις και η συνέχιση του αγώνα μέχρι να φύγει το τύραννος, δεν αφήνουν καμιά αμφιβολία για το τέλος του Μουμπάρακ. Είναι όμως μόνο αυτό το πρόβλημα; Σε κάθε τέτοια στιγμή το ζητούμενο είναι πάντα το μετά τι θα επικρατήσει. Αν είναι η ίδια εξουσία να επανέλθει με άλλο προσωπείο δυστυχώς για τους λαούς, νέος Γολγοθάς θα είναι το άμεσο μέλλον τους.
ΣΤΟΝ ΚΟΣΜΟ ΑΥΤΟΝ ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΓΡΑΦΤΗΚΕ ΤΟ ΤΕΛΟΣ ΤΗΣ ΙΣΤΟΡΙΑΣ, ΟΧΙ ΜΟΝΟ ΔΕΝ ΑΠΟΤΕΛΟΥΝ ΠΑΡΕΛΘΟΝ ΟΙ ΛΑΪΚΕΣ ΕΞΕΓΕΡΣΕΙΣ ΑΛΛΑ ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΟΙ ΛΑΟΙ ΒΓΑΙΝΟΥΝ ΣΤΟ ΠΡΟΣΚΗΝΙΟ ΚΑΙ ΕΠΙΒΕΒΑΙΩΝΕΤΑΙ ΟΤΙ ΣΕ ΤΕΛΕΥΤΑΙΑ ΑΝΑΛΥΣΗ ΑΥΤΟΙ ΓΡΑΦΟΥΝ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ!
.
Γειά σου Στέργιε,
ΑπάντησηΔιαγραφήπροσπαθώ να αποκρυπτογραφήσω τα νέα που διαβάζω για την Αίγυπτο και αντιλαμβάνομαι ότι η κατάσταση είναι πολύ δύσκολη.
- αντιδιαδήλωση υποστηρικτών του Μουμπάρακ. Το 90% τουλάχιστον είναι αστυνομικοί με πολιτικά. Όμως, οι αστυνομικοί στην Αίγυπτο είναι 4 εκατομύρια. Αν υπολογίσεις ότι ο καθένας έχει πίσω του μια 5μελή τουλάχιστον οικογένεια, μιλάμε για 20 εκατομύρια κόσμο. Αυτό σημαίνει λίγο - πολύ λαϊκή βάση
- Ο Στρατός περιμένει "αμέτοχος". Προφανώς ελέγχεται απο τους Αμερικάνους. Καθώς η Αίγυπτος είναι η 2η μετά το Ισραήλ χώρα που εισπράττει Αμερικανική στρατιωτική βοήθεια, φαντάζομια οι αμερικάνιε έχουν φροντίσει να ταίζουν και να ελέγχουν με πολλούς τρόπους τους Ανώτερους στρατιωτικούς.
Ο λαός δεν έχει όπλα. Και νομίζω ότι θα τα χρειαζόταν πολύ.
- Ένα απο τα μεγάλα διακυβεύματα είναι τα σύνορα με τη Γάζα. Θα ήταν καταστροφικό για ΗΠΑ - Ισραήλ το χαλάρωμα του εμπάργκο. Διαβάζω ότι αμερικανικός στρατός έχει αναπτυχθεί στο Σινά. Πιστεύω ότι αν στην Αίγυπτο επικρατήσει αντι-αμερικανική κυνέρνηση, η Αίγυπτος θα σταματήσει να ελέγψει τα σύνορά της με τη γάζα
Νίκο γεια.
ΑπάντησηΔιαγραφήΤο μεγάλο παζάρι εξουσίας γίνεται τώρα στην Αίγυπτο. Θέλουν οι αμερικανοί και η ντόπια άρχουσα τάξη να προλάβουν εξελίξεις που δεν ελέγχουν. Είναι άγνωστο αν έχουμε ήδη δύο κέντρα εξουσίας ή ακόμη και αφανή διαδική εξουσία μια του λαού και μια της άρχουσας τάξης με τους Μουμπάρακ και Μπαραντέι σε ρόλο σκυταλοδρόμων με εμπόδια. Το πιο πιθανό είναι να γίνεται μια υπόγεια αντιπαράθεση που στρεβλώνεται αλλά στην ουσία να είναι διαμάχη για την μελλοντικη εξουσία. Οι οπαδοί του Μουμπάρακ είτε είναι αστυνομικοί είτε συφερτός δεν παλεύουν γι αυτόν αλλά για την άρχουσα τάξη. Να μην εμφανισθεί άλλος διεκδικητής.
Εγώ δεν φοβάμαι τον αριθμό των αστυνομικών. Σε τέτοιες στιγμές δεν αθροίζονται, διασπώνται στις τάξεις που ανήκουν ή τίθενται εν μέρει με την εξουσία αλλά εξασθενημένοι. Το θέμα είναι τι θα κάνει ο «κάτω στρατός». Αυτός δεν ξέρουμε πως θα αντιδράσει αν αρχίσει από τα κάτω να σχηματίζεται ένα άλλο κέντρο εξουσία της ντόπιας αστικής και μικροαστικής τάξης και αντιληφθεί ότι πρέπει να τη να το εκφράσει σε επίπεδο πολιτικής εξουσίας. Μιλάμε για τεράστια ανατροπή.
Μεγάλη η χώρα μεγάλο το ρίσκο. Θα δούμε σε λίγες μέρες τη διαμόρφωση των μετώπων με βάση τα πραγματικά αιτήματα, πέρα από το «να φύγει ο Μουμπάρακ».
Στο μεταξύ το ντόμινο στη Μ. Ανατολή δεν ελέγχεται. Υεμένη, Ιορδανία, Τυνησία, Αλγερία… Δεν αποκλείεται ακόμη και σε χώρες όπως η Λιβύη, η Σ. Αραβία, το Μαρόκο κ.α. να έχουμε εκρήξεις. Οι αμερικανοί τρέχουν αλλά όλα έχουν όρια. Όταν οι λαοί αποφασίσουν να δράσουν οι αντιδραστικές ηγεσίες πετιούνται αφθορί στο καλάθι της άχρηστης ιστορίας. Τότε άλλοι γράφουν την ιστορία ακόμη και όταν ο Ομπάμα μη μπορώντας να κάνει διαφορετικά, «ανακαλύπτει» μετά 30 χρόνια στήριξης της δικτατορίας, ότι πρέπει να γίνει δημοκρατία!