Επανάληψη της ιστορίας ως φάρσα ή ως δράμα;

.
Το σενάριο του κοινοβουλευτικού δρόμου προς το φασισμό σε επανάληψη

Ακούγοντας την ομιλία του κ. Αλέκου Παπαδόπουλου στο ΕΛΙΑΜΕΠ, στις 23/11/2010, μπορεί να περιγραφεί από πολλούς σαν το πρελούδιο μιας νέας πορείας ανόδου του φασισμού στην Ελλάδα. Δεν είναι καθόλου τυχαία η ενθουσιώδης υποδοχή που έτυχαν οι προτάσεις του από την αστική τάξη και κυρίως από τους κονδυλοφόρους της στα μέσα ενημέρωσης, ηλεκτρονικά και μη.

Για όποιον αφελή δεν ξέρει ιστορία, μπορεί οι προτάσεις αυτές να αποτελούν μια «ριζική λύση εξόδου από τη κρίση» με πλήρη διατήρηση των κεκτημένων εκτός «μερικών μικρών απωλειών» που θα πάθουν οι καταχραστές των δημοκρατικών δικαιωμάτων, οι συντεχνίες, οι λαϊκιστές, και τα άχρηστα σημερινά πολιτικά κόμματα!

Φυσικά όλα αυτά είναι πλήρως αποδεκτά από τον καλοπροαίρετο εργαζόμενο και τον φορολογούμενο πολίτη ο οποίος δεν γνωρίζει ότι αυτόν φωτογραφίζουν όλες οι ρετσέτες του Α .Παπαδόπουλου και τα δικά του δικαιώματα ονομάζει συντεχνιακά, καταχρηστικά κλπ, απαιτώντας να κοπούν από τη ρίζα τους στο όνομα της σωτηρίας της χώρας!

Η υπέρτατη νομιμοποίηση των προτάσεων του Α.Π. είναι οι ΕΚΛΟΓΕΣ! Με εκλογές θέλει να επιβάλει τη κατάργηση λαϊκών, εργασιακών, δημοκρατικών και συνταγματικών δικαιωμάτων. Αυτό το ονομάζει δημοκρατική διαδικασία εξόδου από ένα αδύναμο αστικό πολιτικό - κοινοβουλευτικό σύστημα ενώ είναι φανερά μια πορεία επιβολής δικτατορίας με κοινοβουλευτική διαδικασία.

Η κηδεία του σημερινού συστήματος

Ο κ. Α.Π. για να θεμελιώσει τον ανθόσπαρτο δρόμο προς μια «νόμιμη» δικτατορία περιγράφει τα αγκάθια του σημερινού πολιτικού συστήματος και προαναγγέλλει τον επικείμενο θάνατό του ως έξης:

«Το 2011 θα διαφανεί η αδυναμία του πολιτικού συστήματος, εκ κατασκευής λαϊκιστικού, φοβικού και εξουσιαστικού, να χαράξει γραμμές στρατηγικού βάθους για την ανόρθωση της οικονομίας. Τ’ αδιέξοδα και η συνειδητοποίηση ότι η οικονομία είναι “σε αργό θάνατο” θα καταδείξουν την χαμηλή πολιτική διαχείριση της χώρας απ’ όλο το πολιτικό σύστημα.


Εκτιμώ ότι κάτω από το φοβικό σύνδρομο της απώλειας επιρροής και δύναμης στο εκλογικό σώμα, θ’ αρχίσει να ομιλεί και να καθοδηγεί και πάλι τη χώρα η εκπαιδευμένη πλέον φύση αυτού του λαϊκισμού. Ήδη έχουμε τα πρώτα σημάδια, όπως η συζήτηση για αναθεώρηση του μνημονίου, η χαλάρωση της δημοσιονομικής προσαρμογής κλπ.

Φαίνεται ότι εξαντλούνται τα ψυχικά αποθέματα της πολιτικής ελίτ της χώρας και των πέριξ αυτής δυνάμεων επιρροής. Σε λίγο θ’ αδυνατούν πλήρως να υποστηρίξουν σταθερά και με συνέπεια το επιβληθέν από τον διεθνή οικονομικό έλεγχο πρόγραμμα δημοσιονομικής προσαρμογής και να συγκροτήσουν ένα ρεαλιστικό πρόγραμμα οικονομικής ανάπτυξης.


Φοβάμαι δηλαδή ότι εκπνέουν οι ψυχικές αντοχές και ότι το ψυχολογικό φορτίο υποστήριξης ρεαλιστικών πολιτικών από τις ιθύνουσες δυνάμεις της χώρας έχει φτάσει στα όριά του».

Δεν βλέπει καμία λύση από το σημερινό πολιτικό σύστημα. Μια αλήθεια που πάνω της θέλει να οικοδομήσει ό,τι χειρότερο για το λαό. Έτσι προσπαθεί να τον τρομοκρατήσει στο πολλαπλάσιο από τη τρομοκρατία που ασκεί σήμερα η πολιτική εξουσία με τα μέσα ενημέρωσης. Τα σημερινά μέτρα είναι φανερό ότι δεν αρκούν στον Α.Π. και πολλαπλασιάζει τον φόβο για να νομιμοποιήσει τα δικά του.

Ο Εφιάλτης είναι εδώ
«Το 2011 προβλέπω ότι θα είναι μια εφιαλτική χρονιά. Θα καταπέσουν μύθοι και λεοντές. Οι επικοινωνιακές τεχνικές δεν θα φτάνουν πια να συγκαλύψουν δισταγμούς, φοβίες και αμηχανίες. Θα φανεί με τον πλέον αποκαλυπτικό τρόπο ότι η χώρα βιώνει, πέρα απ’ όλα τ’ άλλα, τον θανατηφόρο συνδυασμό υψηλού κόστους δανεισμού και ύφεσης».

Μέσα στο κλίμα πανικού της αστικής τάξης για το μέλλον της εξουσίας της ο κ. Α.Π. έρχεται ως σωτήρας για να πει αυτό που οι σημερινοί διαχειριστές αυτής της εξουσίας δεν λένε.

Εθελοντική αυτοκτονία
Ο κ. Α.Π. δεν θέλει βίαιες λύσεις! Θέλει όλα όσα προτείνει να τα αποδεχτεί ο λαός και να τα ψηφίσει! Θέλει η δικτατορία να έχει λαϊκή νομιμότητα και κοινοβουλευτικό μανδύα. Μιλάει με την ίδια γλώσσα προς την οικονομική ολιγαρχία και τον λαό, πράγμα που το λένε θάρρος αντί θράσος και παλικαριά αντί κατάπτυστη πράξη και καλεί την αστική τάξη και τα πολιτικά της κόμματα να αρνηθούν την ως τώρα πρακτική τους επί ποινή αφανισμού και να «πείσουν» το λαό να αυτοκτονήσει δια των εκλογών όπως τόσες άλλες φορές έχει πετύχει.

Προτάσεις από τη κόλαση του καπιταλισμού.


Τι μας προτείνει λοιπόν;
Όπως λέει «Σύμφωνα με μελέτες, το 30% περίπου του σημερινού κράτους είναι περιττό». Στο όνομα αυτών των «μελετών» προτείνει κατεδάφιση των πάντων και ιδιωτικοποίηση των πάντων.

Μπροστά στη «Σωτηρία της πατρίδος» ο Α.Π. θέλει να παρακαμφθούν όλες οι δημοκρατικές διαδικασίες. Πάντα η νομιμοποίηση δικτατορικών μέτρων σε όλο τον κόσμο ήταν η «σωτηρία της πατρίδος». Στο όνομά της επιτρέπονταν κάθε έγκλημα από υπογραφή μνημονίων ξεπουλήματος μέχρι μαζικών εξοντώσεων.

Το λέει καθαρά:
- Επειδή στόχος είναι η διάσωση της χώρας, δεν ισχύουν τα διάφορα “δεν”, τα όρια, οι “κόκκινες γραμμές” και κάθε είδους αυτοδεσμεύσεις…
- Η λήψη των πολιτικών αποφάσεων θα πρέπει να είναι χωρίς φραγμούς και ιδεοληπτικές αυτοδεσμεύσεις.
- Οι περιστάσεις απαιτούν “μεταρρυθμίσεις-σοκ”. Συθέμελες αλλαγές σε όλα τα πεδία της δημόσιας ζωής της χώρας.

«Χωρίς φραγμούς και ιδεοληπτικές αυτοδεσμεύσεις»!!! Ναι «χωρίς φραγμούς»! Αυτό θέλει! Το λέει πολύ καλά, όπως κάθε δικτατορία λέει τον εαυτό της «επανάσταση» για να αποδεσμεύεται από κάθε δίκαιο εκτός από το δικό της και να δρα «χωρίς φραγμούς!

Έτσι λοιπόν, χωρίς φραγμούς προτείνει «έναν άλλο τύπο και κυρίως ένα άλλο πνεύμα διακυβέρνησης». Γιατί πιστεύει ότι «δεν υπάρχουν τέτοιες λύσεις εντός των σημερινών τειχών». Κάτι άλλο χρειάζεται «χωρίς φραγμούς»! Προτείνει, λοιπόν να πάμε στην αυτοκτονία νομίμως, ζητώντας «να εγκρίνει η Βουλή μέσα στο 2011 τη συγκρότηση μιας ανεξάρτητης επιτροπής κύρους, η οποία θα συντάξει ένα θαρραλέο και ριζοσπαστικό “πενταετές πρόγραμμα οικονομικής και κοινωνικής ανάπτυξης” … Το σχέδιο αυτό θα πρέπει να κριθεί από το λαό με εκλογές – το ξαναλέω μ’ ΕΚΛΟΓΕΣ – . Τις εκλογές αυτές βέβαια δεν τις εννοώ και δεν τις προτείνω σε καμιά περίπτωση ως ένα από τα συνήθη πολιτικά παίγνια και καμώματα του συστήματος αλλά εκλογές με “ανοικτά τα βιβλία”, για να επιτευχθεί εθνική συμφωνία με βάση αυτό το πενταετές πρόγραμμα, που υπερβαίνει κόμματα και εκλογικές περιόδους. Θα ενσωματώνει τα μέτρα του μνημονίου ΚΑΙ ΘΑ ΚΙΝΕΙΤΑΙ ΠΕΡΑΝ ΑΥΤΟΥ(!!!) Για ν’ αναλάβουν όλοι την ευθύνη τους για το μέλλον της χώρας, και πολύ περισσότερο ο λαός»!

Ο λαός! Ο λαός που είναι υπεύθυνος για όλα να αναλάβει με εκλογές την ευθύνη του και να αυτοκτονήσει εγκρίνοντας μέτρα καρατόμησης όλων των δικαιωμάτων του και την μετάταξή του στην αιώνια φτώχεια! Αυτό ονειρεύεται.

Φυσικά δεν αποφεύγει τον πειρασμό να προτείνει και ενδεικτικά μέτρα «σωτηρίας» και καταπάτησης του συντάγματος όπως «Να προωθηθεί μέσω αναθεώρησης ειδική συνταγματική απαγόρευση παραγωγής δημοσιονομικών ελλειμμάτων» και «συνταγματικό προνόμιο στον Υπουργό Οικονομικών για δικαίωμα άσκησης αρνησικυρίας (βέτο) επί των δαπανών στο σύνολο τις διοίκησης του κράτους»!

Άραγε για τον πρωθυπουργό τι υπερ-συνταγματικά προνόμια έχει στο πρόγραμμά του;

Πουθενά δεν πρωτοτυπεί. Απλά οι νεοφιλελεύθερες ιδεοληψίες ξαναβρίσκουν ένα θιασώτη δικτατορικής επιβολής τους για την ώρα της ανάγκης. Αυτά πολλάκις έχουν διατυπωθεί αλλά μόνο όταν η εξουσία της των μονοπωλίων τα είχε ανάγκη τα ανέσυρε μέσω «σοφών» πολιτικών τύπου Α. Παπαδόπουλου ή όποιου Παπαδόπουλου.

Η ιστορία
Θα έλεγε κανείς ότι η πρόταση έγκρισης των μέτρων με εκλογές λύνει το πρόβλημα της νομιμότητας. Θέλει νόμιμη κοινοβουλευτική δικτατορία ο κ. Α.Π.!

Να θυμίσουμε λίγο την ιστορία. Ο Χίτλερ δεν ανέβηκε στην εξουσία με πραξικόπημα αλλά κοινοβουλευτικά, με την ανάθεση της Καγκελαρίας από τον νόμιμο πρόεδρο και το Ράιχσταγκ απλά «ενέκρινε». Ο Μουσολίνι με «νόμιμη» ανάθεση της από τον Βασιλιά Ανώτατο Άρχοντα έγινε πρωθυπουργός και δικτάτορας. Ο Μεταξάς πριν γίνει δικτάτορας κοινοβουλευτικός πρωθυπουργός ήταν.

Η ιστορία λοιπόν δείχνει ξεκάθαρα ότι η διαδρομή προς τη δικτατορία μέσω κοινοβουλευτικών διαδικασιών είναι πεπατημένη από δεκαετίες και δεν αποτελεί κάτι καινούριο. Απλά αυτοί που το προτείνουν θέλουν να βάλουν το λαό να αυτοκτονήσει πριν καταλάβει τι κάνει. Γιατί αν περάσει τη θηλιά στο λαιμό του, μετά είναι αδύνατο να τη βγάλει με οποιαδήποτε κοινοβουλευτική διαδικασία. Αντίθετα, μόλις αντιδράσει, το επόμενο στάδιο θα είναι η σκέτη δικτατορία. Ο Α.Π. θέλει να μη ξέρουμε ιστορία και πολιτική. Θέλει να μην έχουμε μνήμη για να περάσουν μέτρα που αποδεδειγμένα οδήγησαν τους λαούς στη καταστροφή.

Αν όμως ο λαός κάνει το λάθος να μην αντιδράει έγκαιρα στα σχέδια αυτά, η επανάληψη της ιστορίας αντί να είναι μια φάρσα θα είναι ένα δράμα.


Υ.Γ. Η μνήμη μου έφερε στο φως ένα ξεχασμένο επεισόδιο του 1995. Τότε λοιπόν ο Α.Π. ως υπουργός Οικονομικών έλαβε εξοντωτικά φορολογικά μέτρα κατά των μικρομεσαίων με πρώτα τα λεγόμενα «αντικειμενικά κριτήρια». Είχε από τότε φαίνεται έφεση σε κάθε τι «αντικειμενικό». Ονόμασε μάλιστα τα μέτρα «φορολογική επανάσταση» και τους μικρομεσαίους που αντιδρούσαν στη φοροεξόντωση… αντεπαναστάτες! Σε ομιλία του λοιπόν ο τότε πρόεδρος της ΓΣΕΒΕΕ Διον. Κορφιάτης, θέλοντας να χαρακτηρίσει τον υπουργό ως φορολογικό «δικτάτορα» τον εκφώνησε στη ομιλία του, σε μεγάλη συγκέντρωση μικρομεσαίων, ως «Παπαδόπουλος ο Β΄»! Ξεσήκωσαν τότε οι συνδικάλες του ΠΑΣΟΚ θύελλα διαμαρτυριών για την εξομοίωση ενός «σοσιαλιστή» υπουργού με τον δικτάτορα. Δεκαπέντε χρόνια μετά ο χαρακτηρισμός επιβεβαιώθηκε…
.