Σύμβαση υποταγής και δουλείας

.
Θα ήμασταν πολύ αφελείς για να μη καταλαβαίνουμε ότι ο ταξικός συσχετισμός δυνάμεων γέρνει διαρκώς και περισσότερο σε βάρος της εργατικής τάξης. Το ποιος πληρώνει τη κρίση, και το μνημόνιο καθώς και οι υποτονικές ως ανύπαρκτες αντιδράσεις των εργαζομένων και κυρίως των συνδικάτων είναι η επίσημη καταγραφή του πραγματικού συσχετισμού.

Διαβάζω έναν κρυπτοπανηγυρικό τίτλο στη σημερινή ΗΜΕΡΗΣΙΑ 25/10/10:
«Έσπασε ο κατώτατος μισθός με επιχειρησιακή σύμβαση».

«Επιχειρησιακή σύμβαση «έσπασε» και επίσημα τον κατώτατο μισθό της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας σε εφαρμογή του Μνημονίου και του νόμου 3845/2010 που επιτρέπει στις επιχειρησιακές συμβάσεις να «αποκλίνουν» τόσο έναντι των κλαδικών συμβάσεων όσο και της ΕΓΣΣΕ».

Το θέμα σηματοδοτεί τη κατάρρευση του συστήματος συλλογικών διαπραγματεύσεων γιατί είναι γνωστό με πόση ευκολία τα επιχειρησιακά σωματεία θα υποτάσσονται στους εκβιασμούς της εργοδοσίας, όταν βέβαια δεν είναι εργοδοτικά μορφώματα τα ίδια. Ας όψονται εκείνοι οι πρασινομπλε και όχι μόνο εργατοπατέρες που επιτίθονταν στο ταξικό συνδικαλιστικό κίνημα γιατί υπεράσπιζε τα κλαδικά σωματεία και τις κλαδικές συμβάσεις περιγράφοντας χρόνια πριν αυτό που γίνεται σήμερα με τις επιχειρησιακές συμβάσεις και τα επιχειρησιακά σωματεία. Όμως το θέμα δεν είναι μόνο ποιος δικαιώνεται ιστορικά αλλά τι γίνεται τώρα.

Για την ιστορία, τη σύμβαση υπέγραψαν η εταιρεία «G4S Secure solutions sa» και τα 2 σωματεία των εργαζομένων στον Όμιλο και την εταιρεία και προβλέπει μισθό 640 ευρώ έναντι 739,56 ευρώ που προβλέπει η ΕΓΣΣΕ την οποία έγραψαν, και με το νόμο, στα παλιά τους τα παπούτσια.

Το φοβερό στη σύμβαση αυτή δεν είναι μόνο η μείωση μισθού που προβλέπει για τους εργαζόμενους κάτω από την ΕΓΣΣΕ κατά 13,5% (!) αλλά η φιλοσοφία της υποταγής και της ξευτίλας με βάση την οποία τα επιχειρησιακά σωματεία υπογράφουν. Ούτε επί Οθωμανικής αυτοκρατορίας δεν έβγαιναν τέτοια κατάπτυστα φετφάτα της ντροπής! Λέει λοιπόν το προοίμιο της σύμβασης:

«Οι δύο πλευρές συμφωνούν να καταρτίσουν την παρούσα επιχειρησιακή συλλογική σύμβαση εργασίας με κυρίαρχο γνώμονα τη νόμιμη λειτουργία, κατ’ εφαρμογή της διάταξης της παραγράφου 7 του άρθρου 2 του ν. 3845/2010 σχετικά με τα μέτρα για την εφαρμογή του Μηχανισμού στήριξης της ελληνικής οικονομίας από τα κράτη - μέλη της ζώνης του ευρώ και του ΔΝΤ». Και φυσικά για «να σωθεί η εταιρεία» και να μπορεί να τους δίνει δουλειά με ακόμη πιο αισχρούς όρους.

Θα μπορούσε να υπάρξει πιο κατάπτυστο κείμενο κάτω από το οποίο να βάλουν την υπογραφή τους εκπρόσωποι εργαζομένων; Και όμως βρέθηκαν και υπέγραψαν με καμάρι «για τη στήριξη της ελληνικής οικονομίας»! Για να τους αφαιμάξει η εταιρεία που στη συγκεκριμένη περίπτωση τα κέρδη που θα αποκομίσει από τη μείωση μισθών ταυτίζονται με την… ελληνική οικονομία! Και φυσικά να μη μας πουν το δίλημμα «υποταγή ή ανεργία» γιατί τώρα απέκτησαν και υποταγή και δουλεία. Αύριο θα αποκτήσουν και ανεργία.

Με τέτοιους υποτακτικούς γιατί να μη πανηγυρίζει ο ΓΑΠ και να δίνει διακαναλική συνέντευξη εκβιάζοντας αλαζονικά τον λαό; Έτσι και αλλιώς γνωρίζει ότι ανάμεσά μας κυκλοφορούν άφθονοι ραγιάδες έτοιμοι να πουλήσουν τη μάνα τους και να θυσιάσουν τους εργαζόμενους και το λαό στο βωμό της τρόικας, του ΓΑΠ και του Μνημονίου.

Αν όμως η έννοια αυτού του σχολίου είναι να επιτεθούμε στους εργαζόμενους και τα σωματεία που υπέγραψαν τη συγκεκριμένη σύμβαση και να καθαρίσουμε, θα ήταν πολύ βολικό για μερικούς. Θα καθάριζαν με μια ελεγχόμενη κριτική, πιθανόν να έβριζαν μαζί μας τους «πουλημένους» που βεβαίως αύριο μπορεί να τους έχουν στα ψηφοδέλτιά τους και ούτε γάτα ούτε ζημία.

Όμως ο σκοπός της ανάρτησης είναι να χτυπήσει τον κώδωνα του κινδύνου.

Πρόκειται για την πρώτη επιχειρησιακή συμφωνία που προβλέπει την καταβολή χαμηλότερου κατά 100 ευρώ το μήνα κατώτατου μισθού από την ΕΓΣΣΕ. Παράλληλα δεκάδες επιχειρησιακές συμβάσεις που έχουν υπογραφεί στον ιδιωτικό τομέα «παγώνουν» τις αποδοχές των εργαζομένων με «οδηγό» τη Συλλογική Σύμβαση που υπέγραψαν η ΓΣΕΕ και οι εργοδοτικές οργανώσεις αποκλείοντας οποιαδήποτε αύξηση ακόμη και στα κατώτατα όρια μέχρι τον Ιούλιο του 2011.

Σόι πάει το βασίλειο δεν είναι μόνο οι εργατοπατέρες των επιχειρησιακών σωματείων.

Ανακεφαλαιώνοντας όλα τα παραπάνω εκείνο που βλέπουμε δεν είναι μια κατάπτυστη επιχειρησιακή σύμβαση αλλά μια γενική ανατροπή συσχετισμών δυνάμεων που κάνει ικανή την υπογραφή παρόμοιων συμβάσεων. Κανένας εργατοπατέρας δεν θα τολμούσε να υπογράψει τέτοια σύμβαση που ανοίγει τους ασκούς του Αιόλου για καταβαράθρωση των μισθών, αν ήξερε ότι έχει να αντιμετωπίσει ένα μη ελεγχόμενο από την εξουσία και την εργοδοσία ταξικό εργατικό κίνημα.

Άρα η λύση είναι στην οργάνωση και τον αγώνα σε ευρεία ταξική, κοινωνική και πολιτική βάση και δεν ανάγεται στη κριτική σε μια μεμονωμένη περίπτωση που είναι η κορυφή του παγόβουνου.

Καιρός οι εργαζόμενοι να ανακαλύψουν ξανά την οργάνωση και τον αγώνα γιατί αν δεν οργανωθούν και δεν αγωνισθούν κανείς δεν θα το κάνει για λογαριασμό τους.

Αν μάλιστα θέλουν να πάρουν «ανάποδες στροφές» και να εκραγούν από αγανάκτηση ας ακούσουν σήμερα τη διακαναλική συνέντευξη του αυτοκράτορα ΓΑΠ και τους νέους εκβιασμού του. Το συνιστώ ως μοναδικό «διεγερτικό» οργάνωσης και εξέγερσης αν χρειάζονται ακόμη κάποιες αφορμές για να το πάρουν απόφαση.