Άλλαξε ο καπιταλισμός;

.
Δεν είναι λίγοι αυτοί που προσπαθούν να μας πείσουν ακόμη και σήμερα, μέσα στη βαθιά κρίση του καπιταλισμού ότι αυτός άλλαξε τόσο που καμιά σχέση δεν έχει με τον κλασσικό καπιταλισμό των παλαιοτέρων κρίσεων. Αυτό το κάνουν θεωρώντας ότι κανένας δεν θα ασχοληθεί με την ιστορία για αν δει τι γινόταν πραγματικά σε άλλες εποχές.
Όμως με ελάχιστο ψάξιμο βρίσκει κανείς όλα όσα χρειάζεται για να τους διαψεύσει σχεδόν σε όλα τα σημερινά επιχειρήματά τους.

Ας συγκρίνουμε μόνο το ρόλο του ΔΝΤ και του αντίστοιχου ΔΟΕ των παλιότερων κρίσεων.

Ξεφυλλίζοντας το βιβλίο "Το ξένο κεφάλαιο στην Ελλάδα" του Ν. Μπελογιάννη έφτασα στο κεφάλαιο "Ο ρόλος του ΔΟΕ" (στη χρεοκοπία του 1932), το οποίο είναι έξοχο και επίκαιρο όσο ποτέ, για αυτό που γίνεται σήμερα με το ΔΝΤ, την οικονομική ολιγαρχία, τη κυβέρνηση και τα αστικά κόμματα. Όπου ΔΟΕ (Διεθνής Οικονομικός Έλεγχος) διάβαζε ΔΝΤ.

 «Ο ΔΟΕ είναι ένα από τα δώρα που χάρισε στην Ελλάδα η πολιτική των αστοκοτζαμπάσηδων και το ξένο κεφάλαιο. Είναι το σήμα κατατεθέν της ιεράς συμμαχίας των ντόπιων με τους ξένους κεφαλαιούχους. Όλος ο κόσμος βουίζει πως η επιβουλή του αποτέλεσε και αποτελεί σοβαρή μείωση των κυριαρχικών δικαιωμάτων της χώρας μας. Και όμως εμείς, η «επίσημη» Ελλάδα, καμαρώνουμε γιατί τάχα ο ΔΟΕ έσωσε την Ελλάδα!


Δεν είναι λίγοι οι αστοί πολιτικοί και οικονομολόγοι που τον υμνήσανε και τον δοξολογήσανε επειδή, καθώς λένε, έσωσε τον τόπο μας από την οικονομική καταστροφή.


Ανάφερα αρκετά στο κεφάλαιο που περιγράφω τον τρόπο της επιβολής του. Ακόμα κι ο Άγγελος Αγγελόπουλος το 1937 έγραφε ότι «η εγκαθίδρυσις του ελέγχου είχεν αναμφισβητήτως αγαθά αποτελέσματα επί της ελληνικής οικονομίας».


Το πιο αξιοθρήνητο για την κυρίαρχη τάξη είναι που προσπαθεί να ξεμοναχιάσει την οικονομική πλευρά του ζητήματος, χωρίς να δίνει καμιά σημασία στην πολιτική, προσπαθεί να ξεχωρίσει το ΔΟΕ από τους ξένους τοκογλύφους, λες κι αποτελεί κανένα ανεξάρτητο οικονομικό οργανισμό που δουλεύει για τα συμφέροντα της χώρας.


Εκεί είναι πιο εύκολο να θολώσεις τα νερά με χίλιους δυο ταχυδακτυλουργικούς λογαριασμούς και με γελοία σοφίσματα. Η αλήθεια όμως είναι πολύ διαφορετική.


Ο ΔΟΕ επιβλήθηκε με τη βία από το ξένο κεφάλαιο και τους ντόπιους αστοκοτζαμπάσηδες, με μοναδικό σκοπό να εξασφαλίσει μια για πάντα τα συμφέροντα των ξένων και ντόπιων τοκογλύφων. Όταν πάρουμε σαν βάση αυτή την ολοφάνερη διαπίστωση, τότε αμέσως βγαίνει το συμπέρασμα ότι όποιος παινεύει το ΔΟΕ ή είναι άθλιος πράκτορας αυτών που μας τον επιβάλανε ή δεν ξέρει τι του γίνεται και λέει κουραφέξαλα.


Γιατί είναι αφάνταστο ένας ληστρικός οργανισμός, που μοναδικός του σκοπός είναι να ξεζουμίζει το λαϊκό εισόδημα μιας χώρας, να συντελεί ταυτόχρονα και στην πρόοδο αυτής της χώρας!

Όλο τον 20ο αιώνα, ο λαός μας γίνεται όλο φτωχότερος και μια από τις κυριότερες αιτίες είναι ότι το ότι ένας μεγάλο μέρος από το εθνικό εισόδημα πήγαινε στο εξωτερικό ή συγκεντρώθηκε στα χέρια των ντόπιων πλουτοκρατών. Και το έργο αυτό ανάλαβε να το εκτελεί ο ΔΟΕ. Έτσι, σιγά - σιγά, το αγαπημένο τούτο παιδί τους γινόταν ο εισπράκτορας και ταμίας του λαϊκού ιδρώτα, που τον μάζευε με τη μορφή φόρων και δασμών, για να τον στείλει στους ξένους, μα και στους δικούς μας τοκογλύφους.

Οι θεωρητικοί απολογητές του όμως δεν περιορίζονται σε γενικές γνώμες, μα φέρνουν και συγκεκριμένα επιχειρήματα. Εκείνο που κανοναρχάνε πιο συχνά είναι ότι ο ΔΟΕ πέτυχε τη νομισματική και συναλλαγματική μας εξυγίανση. Απ’ αυτή όμως την εξυγίανση μόνο ο ΔΟΕ βγήκε περισσότερος κερδισμένος, γιατί έτσι, καθώς είδαμε, μας άρμεγε καλύτερα και συστηματικότερα. Δεν την προκάλεσε όμως αυτός, ίσα - ίσα, το άγριο ξεζούμισμα του αναιμικού μας προϋπολογισμού θα ’φερνε με μαθηματική ακρίβεια καινούργιο πληθωρισμό μόλις θα ’λειπαν καινούργια δάνεια. Τη σταθεροποίηση της δραχμής την προκάλεσε την περίοδο εκείνη πρώτα - πρώτα η αύξηση του εθνικού εισοδήματος και των εξαγωγών μας και κοντά σ’ αυτό τα κέρδη της ναυτιλίας και τα εμβάσματα των ομογενών, που άρχισαν τότε να μπαίνουν στην Ελλάδα.
(…)

Γιατί όμως η κυρίαρχη τάξη του τόπου μας κόβεται για να υπερασπίσει αυτή τη λάμια (ΔΟΕ), που μας ρουφάει το αίμα; Πιο εύκολα όμως μας το εξηγεί ο παρακάτω πίνακας που δείχνει πως είναι μοιρασμένοι οι τίτλοι του εξωτερικού μας χρέους που εξυπηρετεί ο ΔΟΕ.

Χώρες - Αναλογία


'Αγγλία 41,21%


Γαλλία 7,78%


`Ην. Πολιτείες 12,02%


Αίγυπτος 0,06%


`Ελλάς 38,93%

 Δηλαδή τά 39% των ομολογιών του εξωτερικού μας χρέους πού έχει αναλάβει να τα εισπράξει ό ΔΟΕ, τις κατέχουν άνθρωποι που μένουν στην 'Ελλάδα, δηλαδή Έλληνες (Σ: κάτι ανάλογο γίνεται και σήμερα).
(…)

Και έτσι καταντάει ό ΔΟΕ να 'ναι μισός των ξένων τοκογλύφων και μισός δικός μας! Φτάνει μόνο αυτός ό άνομος συνεταιρισμός σε βάρος του λαού και της `Ελλάδας για να καταδικάσει κανείς οριστικά και τελεσίδικα την κυρίαρχη τάξη της χώρας μας.

Σ' αυτό, άλλωστε, βρίσκεται το μυστικό του γιατί δεν βρέθηκε, ούτε ένας πολιτικός απ αυτούς που ανακατώθηκαν στην πολιτική ζωή της χώρας μας, που να βγει ανοιχτά και να καταγγείλει τον πραγματικό ρόλο του ΔΟΕ.

Μια κι έπαιρνε και η τάξη τους το μερτικό της από το ξεζούμισμα του λαού και της χώρας, συνήθισαν και αυτοί όπως το σκυλί συνηθίζει στο μαστίγιο, στον έλεγχο του αφέντη του».