Φόροι, κρίση και… ευκαιρία!!!

«Να μετατρέψουμε την κρίση σε ευκαιρία για τη χώρα»! επισήμανε σε ομιλία του στις 14/1 στο Υπουργικό Συμβούλιο, ο πρωθυπουργός Γ. Παπανδρέου εισηγούμενος το «Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης» (ΠΣΑ)! Προφανώς σε ποιους απευθύνονταν. Το πρόγραμμα ήταν μια έκτακτη ευκαιρία γιγάντιας αναδιανομής του εισοδήματος σε βάθος δεκαετιών με κεφαλαιοποίηση όλων των ως τώρα αντιλαϊκών μέτρων και βαρών στη φορολογία, τις εργασιακές σχέσεις, στη κατανομή του εθνικού εισοδήματος. Δεν ήταν καθόλου τυχαία και η φράση του ότι «Στην επόμενη τριετία θα γίνει μια προσπάθεια ιστορικής σημασίας…».

Είναι φανερό ότι το μήνυμα στέλνεται προς τις πολυεθνικές, τους δανειστές και το μεγάλο τραπεζικό και χρηματιστικό κεφάλαιο. Γι’ αυτούς η ευκαιρία, γι’ αυτούς η «ιστορικής σημασίας προσπάθεια»!.

Άλλωστε είχε προηγηθεί άγριος προπαρασκευαστικός κανονιοβολισμός της λαϊκή συνείδησης για να δεχτεί οποιοδήποτε μέτρο και οποιοδήποτε κόστος, «αρκεί να βγούμε από τη κρίση»! Από τη διεξαγωγή των εκλογών στις 4/10/2009 και μετά, γίναμε καθημερινά μάρτυρες μια τεράστιας προπαγανδιστικής εκστρατείας, της κυβέρνησης, της ΕΕ, των ελεγχόμενων μέσων ενημέρωσης και των ξένων πολιτικών και οικονομικών κέντρων, με κύριο σκοπό να προετοιμάσουν το έδαφος, όχι μόνο να αναιρεθούν οι προεκλογικές υποσχέσεις, αλλά κυρίως για να επιβληθεί ένα νέο σκληρό πρόγραμμα λιτότητας στις λαϊκές τάξεις, στις οποίες επιχειρούν να ρίξουν τα βάρη της κρίσης.

Δεν ήταν καθόλου τυχαία ούτε η διαρκής αλλαγή προς το χειρότερο των δημοσιονομικών δεικτών, ούτε η συνεχής επανάληψη του γνωστού «παραλάβαμε καμένη γη» (!) ούτε και το διαρκές «πινγκ-πονγκ» μεταξύ κυβέρνησης και ΕΕ, γύρω από το Πρόγραμμα Σταθερότητας και Ανάπτυξης (ΠΣΑ), με εξευτελιστικούς όρους έλεγχου και επιτήρησης για τη χώρα μας. Σε κάθε νέο γύρο εξαγγέλλονταν διαρκώς και πιο σκληρά μέτρα! Ακόμη και το τελικό σχέδιο που εγκρίθηκε από τη Κομισιόν, συνοδεύτηκε από υποχρέωση αναθεώρησης, με νέα σκληρά μέτρα, σε λίγους μήνες ομοίως όπως και ο Προϋπολογισμός.

Έτσι στρώθηκε ο δρόμος για το ΠΣΑ και κυρίως για τα φορολογικά μέτρα που θα ληφθούν.

Το πρόγραμμα προβλέπει ταχεία μείωση του δημοσιονομικού ελλείμματος από το 12,7% του ΑΕΠ το 2009 σε 8,7% του ΑΕΠ το 2010 και θα περιορισθεί περαιτέρω σε 5,6% του ΑΕΠ το 2011, σε 2,8% του ΑΕΠ το 2012 και σε 2% του ΑΕΠ το 2013.

Αυτή προσαρμογή – σοκ θα προέλθει από μια σειρά μέτρων που φαινομενικά έχουν μεικτό χαρακτήρα και επιβαρύνουν όλες τις τάξεις. Όμως από τη πείρα είναι γνωστό ότι στη πορεία εφαρμογής ατονούν τα μέτρα που αναφέρονται στη πλουτοκρατία και εντείνονται τα μέτρα σε βάρος του λαού.

Αν θυμηθούμε τις αρχικές διακηρύξεις για αύξηση των συντελεστών φορολόγησης των ΑΕ και των τραπεζών, για «πόθενς έσχες σε όλους», για έλεγχο των τραπεζικών λογαριασμών, για έλεγχο των οφ σορ, για ανατροπή των "αποικιοκρατικών συμβάσεων» ΟΛΠ, ΟΤΕ κλπ, για φορολόγηση μόνο της μεγάλης περιουσίας και για μη αύξηση της φορολογίας των λαϊκών στρωμάτων οι οποίες κατέληξαν στα ακριβώς αντίθετα, δεν είναι καθόλου δύσκολο να καταλάβουμε τι θα επακολουθήσει.

Τα έσοδα για το ξεπέρασμα της δημοσιονομικής κρίσης κατά το ΠΣΑ θεωρητικά θα προέλθουν:

- Από την ενιαία φορολογική κλίμακα και την εξάλειψη ειδικών φορολογικών κανόνων κατά 1.100 εκατ. ευρώ

- Από τους φόρους ακίνητης περιουσίας κατά 400 εκατ. ευρώ

- Από την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στα τσιγάρα κατά 650 εκατ. ευρώ

- Από την αύξηση του ειδικού φόρου κατανάλωσης στο οινόπνευμα κατά 60 εκατ. ευρώ

- Από τα μέτρα για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής κατά 1.200 εκατ. ευρώ

- Από τα μέτρα για την αντιμετώπιση της εισφοροδιαφυγής κατά 1.200 εκατ. ευρώ

- Από τις εισροές από την Ευρωπαϊκή Ένωση για το Πρόγραμμα Δημοσίων Επενδύσεων κατά 1.400 εκατ. ευρώ

- Από τα έσοδα από το πρόγραμμα ενίσχυσης ρευστότητας τραπεζών κατά 280 εκατ. ευρώ

- Από την έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης από τις πιο κερδοφόρες επιχειρήσεις κατά 870 εκατ. ευρώ

- Από την έκτακτη εισφορά κοινωνικής ευθύνης από τους ιδιοκτήτες ακινήτων μεγάλης αντικειμενικής αξίας κατά180 εκατ. ευρώ.

Η εξοικονόμηση των δαπανών το 2010 θα προέλθει από:

*Τη μείωση κατά 10% του κονδυλίου για επιδόματα στη Γενική Κυβέρνηση (εξοικονόμηση 650 εκατ. ευρώ)

*Την αναστολή των προσλήψεων το 2010 (80 εκατ. ευρώ)

*Τη μείωση συμβάσεων ορισμένου χρόνου (120 εκατ. ευρώ)

*Τη μείωση του λειτουργικού κόστους (360 εκατ. ευρώ)

*Τη μείωση της επιχορήγησης στα ασφαλιστικά ταμεία (540 εκατ. ευρώ)

*Τη μείωση σε υπερωρίες, κ.λπ. (75 εκατ. ευρώ)

*Την εξοικονόμηση από το πρόγραμμα αμυντικού εξοπλισμού (457 εκατ. ευρώ)

*Τη μείωση στη δαπάνη για τις προμήθειες των νοσοκομείων (1.400 εκατ. ευρώ)

- Το παραπέρα ξεπούλημα της δημόσιας περιουσίας(πρόγραμμα μετοχοποιήσεων και ιδιωτικοποιήσεων ) αναμένεται να δημιουργήσει έσοδα ύψους περίπου 2,3% του ΑΕΠ στα επόμενα τρία χρόνια ή 5,75 δισ. Ευρώ!

Φυσικά δε γίνεται λόγος ότι η χώρα βρίσκεται σε κρίση εξαιτίας των νεοφιλελεύθερων πολιτικών που ασκούνται τα τελευταία χρόνια, ίδιων με αυτά που προβλέπονται στο ΠΣΑ! Από τη μια συσσωρευόταν φτώχεια και από την άλλη πλούτος. Οι φόροι των λαϊκών στρωμάτων αυξάνονταν και το εισόδημα των εργαζομένων, των αγροτών, των μεσαίων, των συνταξιούχων μειώνονταν. Παράλληλα, μειώνονταν οι συντελεστών φορολόγησης των ΑΕ (καταβάλουν μόνο το 6-7% των συνολικών φόρων!) και αυξάνονταν οι φοροαπαλλαγές, και τα κέρδη τους. Δεν είναι τυχαίο ότι το 2009, χειρότερη χρονιά της κρίσης, οι εταιρείες του χρηματιστηρίου αύξησαν την αξία των μετοχών τους κατά 23%!

Τα δάνεια έγιναν τρόπος ζωής της χώρας. Ο δανεισμός είχε προ πολλού ξεπεράσει το ΑΕΠ, κυμαινόμενος πάνω από το 120%. Το εξωτερικό δημόσιο και ιδιωτικό χρέος εκτινάχθηκε στο 168% του ΑΕΠ! Και το δράμα είναι ότι τη χώρα δανείζουν αυτοί που τη ξεζουμίζουν με τις πολιτικές που ακολουθούνται σε έναν ατελείωτο φαύλο κύκλο δανεισμού, λιτότητας, αντιλαϊκής φορολογίας και χαριστικών κερδών προς το μεγάλο κεφάλαιο. Όλα αυτά καλείται να τα πληρώσει ο λαός και κυρίως η εργατική τάξη. Ήδη το 57% των φόρων είναι έμμεσοι φόροι ενώ από τους άμεσους φόρους η συντριπτική πλειοψηφία τους καταβάλλεται από μισθωτούς, μικρομεσαίους, συνταξιούχους.

Η ανισοκατανομή εισοδημάτων σε συνδυασμό με την απίστευτη διαφθορά και τη κατάπτωση των αξιών, δημιούργησαν όμως εκρηκτική κατάσταση στη κοινωνία. Η εργατική τάξη βράζει όχι μόνο με τη κυβερνητική πολιτική αλλά και με τους συνδικαλιστικοπατέρες που κυριολεκτικά έχουν ξεμπροστιαστεί μπροστά στο καθήκον να υπερασπίσουν την αντεργατική πολιτική των αφεντικών τους. Οι αγρότες έδωσαν ήδη το σύνθημα της αντίστασης. Και δεν είναι καθόλου τυχαία η κάθετη άρνηση της κυβέρνησης να ικανοποιήσει έστω και ένα αίτημα. Η λογική της μετατροπής της κρίσης σε ευκαιρία σημαίνει αυτό ακριβώς. «Θα τα πάρουμε όλα από τις λαϊκές τάξεις στο όνομα της κρίσης»!

Ωστόσο τα όργανα των εγχώριων καπιταλιστών «κάτι» βλέπου και ανησυχούν. Σε επιστολή του προς τον Γ. Παπανδρέου το όργανο του ΣΕΒ ΙΟΒΕ σημειώνει ότι πρέπει ο ίδιος να επιβάλει αμέσως τα μέτρα οικονομικής πολιτικής που απαιτούνται καταργώντας ακόμη και το φύλλο συκής του «κοινωνικού διαλόγου»! γιατί όμως; γιατί φοβάται όπως ρητά αναφέρει τη μετατροπή της οικονομικής κρίσης σε κοινωνική και πολιτική. Και τότε φυσικά θα κινδυνέψουν από το λαό τόσο τα κέρδη της οικονομικής ολιγαρχίας όσο και η ίδια η εξουσία της!

Φυσικά ο λαός δεν σκοπεύει να προσκυνήσει στα σχέδια της άρχουσας τάξης και της κυβέρνησης. Ο δρόμος της πάλης μπορεί να είναι μακρύς και δύσκολος αλλά χωρίς εναλλακτική λύση. Και αυτό είναι που φοβάται η εξουσία περισσότερο από όλα. Τον μονόδρομο του αγώνα.

28/1/10