Η φτώχεια και η γενική πτώση του αστικού πολιτικού συστήματος, τόσο της συμπολίτευσης όσο και της «αντι-συστημικής» αντιπολίτευσης, έχει φέρει σε αδιέξοδο την αστική τάξη η οποία ψάχνει εναγωνίως για κάτι αδιάφθορο, ηθικό, με φωτοστέφανο για να το σύρει ως νέο «σωτήρα» του τόπου.
Από μήνες η επιχείρηση προβολής εκ νέου του Τσίπρα με κόμμα «πατριωτικό» με άλλη ιδεολογία και φιλοσοφία από αυτή που γνωρίσαμε, συνάντησε υπόγειες και φανερές αντιδράσεις και οι δημοσκοπήσεις έδιναν ένα πολιτικό «ταβάνι» που κτυπούσε στον πρότερο πολιτικό του βίο και κάπου «δεν τραβούσε». Γι αυτό ανασχεδιάζεται. Ωστόσο δεν παραιτήθηκαν από αυτόν τον στόχο δίνοντας μάλιστα και ποσοστά 20%!
Ψάχνοντας όμως στα αδιέξοδα, επέλεξαν ως «μοναδική ευκαιρία» να μετατρέψουν το «υπερκομματικό» «κίνημα των Τεμπών» με επικεφαλής την κα Καρυστιανού και πολλούς ατυχούς γονείς που έχασαν τα παιδιά τους, ως μοναδικό λαμπερό αδιάφθορο κοινωνικό διαμάντι, αλλά εντελώς βολικά ακατέργαστο πολιτικά και άρχισαν δειλά – δειλά να καλλιεργούν κλίμα πολιτικοποίησης όσων έλεγε για να την οδηγήσουν στην κομματικοποίηση.
Στην, με πρωτοβουλία των σχεδιαστών πολιτικής, τελευταία δημοσκόπηση, της έδωσαν προκαταβολικά 25%!
Μέχρι στιγμής, ενώ δεν ενέδιδε σε κάθοδο στην πολιτική, τελευταίως δεν απέκλεισε τέτοιο ενδεχόμενο. Βούτυρο στο ψωμί των σχεδιαστών νέου πολιτικού τοπίου.
Το τι θα κάνει η ίδια είναι δικαίωμά της. Θα επισημάνουμε όμως το μπλέξιμο του κοινωνικού κινήματος με κόμμα γιατί ούτε εύκολο θα είναι, ούτε όσοι το ακολουθούν σημαίνει ότι θα ακολουθήσουν το κόμμα. Άλλο πράγμα η μεγάλη αποδοχή της κοινωνικής δράσης με κέντρο της απόδοσης δικαιοσύνης για τους νεκρούς των Τεμπών και δικαίως, και άλλο πράγμα οι πολιτικές διακηρύξεις και θέσεις που κρίνονται αυτοτελώς σε ένα σύστημα αλυσοδεμένο από παντού και με συγκεκριμένα περιθώρια κίνησης πολιτικών κάθε αστικού κόμματος. Κάπου αναγκαστικά χωρίζουν οι δρόμοι.
Για να μη υπάρχουν αυταπάτες είναι βέβαιο ότι αν γίνει νέο κόμμα θα ισχύσει γι’ αυτό που ειπώθηκε το 2012 για τον ΣΥΡΙΖΑ: Το κόμμα αυτό αν εκλεγεί θα κάνει ό,τι έκαναν και τα προηγούμενοι πιθανών με με μικρές παραλλαγές. Δεν έχει σημασία τι διακηρύττει, τι λέει, τι πρόγραμμα. Δεν ενδιαφέρει το σύστημα αν έχει φιλολαϊκό πρόγραμμα (όλα τα προεκλογικά προγράμματα των αστικών κομμάτων φιλολαϊκά είναι μέχρι το βράδυ των εκλογών!), το θέμα είναι ότι το σύστημα δεν επιτρέπει φιλολαϊκές τομές πέραν των δεσμεύσεων και των ορίων του που είναι πάντα η διασφάλιση των θέσεων του μεγάλου ντόπιου και ξένου κεφαλαίου. Αυτό το είδαμε το 2015. Το βλέπουμε και σήμερα με τις «δημοσιονομικές πολιτικές» που τις βασικές γραμμές δεν καθορίζει η κυβέρνηση αλλά η ΕΕ!
Το σύστημα δεν θέλει το «κόμμα Καρυστιανού» για ικανοποίηση των αιτημάτων του λαού. Το θέλει για να ξεγελάσει και πάλι τους ψηφοφόρους με αντάλλαγμα για την κα Καρυστιανού κάποιες δικαιώσεις στα αιτήματά της για τα Τέμπη.
Πέραν αυτών η «σύγκρουση» Καρυστιανού – Τσίπρα και παραφυάδων ΣΥΡΙΖΑ, αν συμβεί, θα χαλάσει πολλά σχέδια. Αλλά είναι πολύ νωρίς να δούμε το νέο τοπίο. Τόσο η Καρυστιανού όσο και ο Τσιπρας δεν ανακοίνωσαν τίποτα περί κομμάτων. Ούτε ξέρουμε αν έχουν δίαυλο επικοινωνίας. Ούτε είναι γνωστό αν το ως τώρα προφίλ της κα Καρυστιανού επιτρέπει μεταξύ τους «γάμο» γιατί κάτι από αυτά που λέει όπως ότι «η κοινωνία έχει ανάγκη ανθρώπους ανεξάρτητους, άφθαρτους», μάλλον είναι μεγάλο εμπόδιο σε «γάμο» με τον ΣΥΡΙΖΑ. Αλλά στην πολιτική τίποτα δεν είναι απίθανο.
Οι σχεδιαστές πάντως της πολιτικής σύντομα θα αποκαλύψουν τα επείγοντα σχέδιά τους.
Ίδωμεν.
.JPG)
