Ένας άνθρωπος, ένας κομμουνιστής και ένας καπιταλιστής

Μπορεί ένας πραγματικά καλός άνθρωπος και πραγματικά καλός κομμουνιστής, να είναι και ένας πραγματικά καλός καπιταλιστής; 

 

 Ό,τι κατανοήσαμε από την μαρξιστική πολιτική οικονομία και από τη ζωή…

 -Πες μου παππού Κάρολε, μπορεί ένας καπιταλιστής που είναι πραγματικά καλός άνθρωπος και μέσα από τη πράξη του καταλήγει να γίνει πραγματικός κομμουνιστής, να είναι και ένας πραγματικά καλός καπιταλιστής;

-Φυσικά! Ως καλός καπιταλιστής θα προσπαθεί να αυξήσει το κεφάλαιο αυξάνοντας την εκμετάλλευση των προλετάριων. Αλλιώς δεν θα υπάρχει. Ως καλός άνθρωπος θα…

-θα αυξήσει τα μεροκάματα..

-όχι…

-θα κάνει ευεργεσίες

-όχι

-θα βοηθάει τους φτωχούς…

Όχι…

-θα δώσει για την πατρίδα

-όχι

-θα κτίσει εκκλησίες

-όχι, όχι..

-θα κτίσει σχολεία…

-όχι…

-Μα τέλος πάντων παππού, πως θα είναι πραγματικά καλός άνθρωπος και πραγματικά καλός κομμουνιστής ένας πραγματικά καλός καπιταλιστής;;;

-Όλα όσα είπες, αν τα κάνει, θα είναι υποκριτής με κλεμμένο ιδρώτα προλετάριων. Για να το πω αλλιώς, δεν θα είναι ένας πραγματικά καλός κομμουνιστής αλλά το αντίθετό του, ένας πραγματικά καλός ρεφορμιστής! Θα συμβιβάσει τα ασυμβίβαστα σκορπώντας  κλεμμένη υπεραξία από τους προλετάριους που εκμεταλλεύεται για να ξορκίσει το έγκλημα της εκμετάλλευσης ανθρώπου από άνθρωπο που τον κατατρέχει. Έτσι όμως το αποτέλεσμα θα είναι να αυξήσει το κεφάλαιό του λόγω κοινωνικής δύναμης και αποδοχής που θα αποκτήσει. Για τους αστούς αυτός είναι ένας «καλός κομμουνιστής» για τους κομμουνιστές ένας καλός ρεφορμιστής! Στην πραγματικότητα θα είναι μόνο ένας πραγματικά καλός καπιταλιστής και σκληρός εκμεταλλευτής που αυγατίζει το κεφάλαιο.

-Μας μπερδεύεις… τι πρέπει να κάνει;

-Το πράγμα είναι απλό! Ως πραγματικά καλός άνθρωπος και κομμουνιστής, θα οργανωθεί με τους προλετάριους και όσο το σύστημα λειτουργεί και  η επιχείρηση κερδίζει από την υπεραξία που αποσπά, θα διαθέτει τα πάντα, τον προσωπικό του πλούτο, την κλεμμένη υπεραξία, ακόμη και τη ζωή του, για να ανατρέψει η εργατική τάξη τον καπιταλισμό. Γιατί θα το κάνει αυτό; Γιατί ο καπιταλισμός τον μετατρέπει νομοτελειακά, μέσα στην επιχείρηση, σε «καλό καπιταλιστή» δηλαδή σε εκμεταλλευτή, κάτι που θέλει να καταργηθεί. Ο δικός του αγώνας θα είναι να απελευθερωθεί και ο ίδιος από έναν ρόλο που τον κάνει απάνθρωπο και εκμεταλλευτή… να ξεφύγει δηλαδή από τη δική του σκλαβιά στις επιταγές του κεφαλαίου του!!!

-ποια σκλαβιά;

-τον συνεχή εξαναγκασμό του να αυξάνει την εκμετάλλευση αν θέλει να μη τιναχτεί στον αέρα το κεφάλαιο. Είναι νομοτέλεια του κεφαλαίου του αυτό.

-Να απελευθερωθεί ο καπιταλιστής από το κεφάλαιο του;

-Ακριβώς. Αλλά όχι μόνο από το κεφάλαιό του αλλά όλη η κοινωνία από όλα τα κεφάλαια! Αλλιώς δεν είναι κομμουνιστής. Όταν ένας άνθρωπος είναι καλός και για οποιοδήποτε λόγο βρέθηκε στη θέση του καπιταλιστή, αποκτώντας συνείδηση του θεσμικού εκμεταλλευτικού ρόλου του θα θέλει να τον αρνηθεί και να απελευθερωθεί από αυτό το έγκλημα. Πώς όμως;

-με καλοσύνες στον κόσμο…

-Δεν είναι ατομικό ζήτημα αλλά ταξικό – κοινωνικό. Υπερισχύει η αρχή ότι η απελευθέρωση όλων είναι προϋπόθεση απελευθέρωσης του ενός! Δεν μπορεί να απελευθερωθεί ατομικά με γιατροσόφια όπως δωρεές, αύξηση μισθών, χορηγίες, ούτε με το να αφήσει τη θέση του σε άλλους καπιταλιστές. Ούτε αν τα μοιράσει. Το κεφάλαιο είναι σχέση, δεν είναι γη και ύλη που μοιράζεται. Άρα, το μόνο που του μένει είναι η πάλη για την ανατροπή του συστήματος που παράγει εκμεταλλευτές και εκμεταλλευόμενους. Ποιος καλός κομμουνιστής, όποια και αν είναι η θέση του στην παραγωγή και στο σύστημα, δεν θα οργανωθεί με την εργατική τάξη για να απελευθερωθεί και ο ίδιος;

-Είναι αυτό ποτέ δυνατόν;

-ρώτα τον παππού Έγκελς!

 **********

 Μια συζήτηση που είναι πραγματική και έγινε σε ανύποπτο χρόνο απέναντι στην κατηγορία ότι «οι κομμουνιστές εργοδότες είναι εξ ίσου αν και όχι σκληρότεροι καπιταλιστές από τους δεξιούς»!

 Ο θεσμικός ρόλος του καπιταλιστή δεν είναι ούτε αριστερός ούτε δεξιός. Είναι μόνο παραγωγός υπεραξίας όπως το επιβάλουν οι νομοτέλειες ύπαρξης και ανάπτυξης του κεφαλαίου. Οι καπιταλιστές δεν γεννιούνται εκμεταλλευτές. Εκμεταλλευτές τους μετατρέπει το κεφάλαιο, τους κάνει όργανά του και επιβάλει, πάνω απ όλα, να απαλλαγούν από κάθε ανθρώπινη ιδιότητα, όταν το αυτό αποσπά υπεραξία. Αλλιώς το κεφάλαιο καταστρέφεται. Αν κάποιος καπιταλιστής είναι, ως άνθρωπος, αντίθετος με την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο, ο μόνος δρόμος είναι ο κοινός αγώνας με τους εργαζόμενους, με την εργατική τάξη για την ανατροπή του συστήματος και όχι οι υποκριτικές πρακτικές που κουκουλώνουν την εκμετάλλευση και δίνουν συγχωροχάρτι και άφεση αμαρτιών. Δεν υπάρχει ατομική σωτηρία.

 *Όσοι κομμουνιστές έτυχε να γίνουν εργοδότες, θα θυμούνται πάντα τις τραγικές ψυχολογικές στιγμές, όταν έπρεπε να συμβιβάσουν τα ασυμβίβαστα και να λειτουργούν κοινωνικοπολιτικά ως κομμουνιστές και θεσμικά ως καπιταλιστές απέναντι σε εργάτες, γιατί διαφορετικά θα έχαναν την επιχείρηση. Το πρόβλημα ήταν πως δεν μπορούσαν να ξεχωρίσουν τους εντελώς διακριτούς ρόλους ως κομμουνιστών και ως καπιταλιστών. Η συνύπαρξή τους σε ένα άτομο είναι μια οδυνηρή εμπειρία. Γι αυτό και σπανίζουν τουλάχιστον σε μεγάλους επιχειρηματίες.

 

 

 

21o Συνέδριο ΚΚΕ. Τέσσερα θεωρητικά και πρακτικά ζητήματα ιδεολογικής πάλης

Παρέμβαση στον διάλογο για το 21^ο Συνέδριο του ΚΚΕ

 1. Η Ιστορία και το μέλλον

Βρισκόμαστε σε μια περίοδο που ολοκληρώθηκε ο πρώτος και κρίσιμος κύκλος βαθιάς αυτοκριτικής του Κόμματος με τα Δοκίμια Ιστορίας και τις εκτιμήσεις για τον σοσιαλισμό που ανατράπηκε. Η αξιοποίηση της καταγραμμένης πείρας είναι δυνατόν να γίνει μόνο μέσα από μια μεθοδολογία διαλεκτικής σύνδεσης με τα προβλήματα καθημερινής πολιτικής και θεωρητικής δράσης. Οι Θέσεις ανοίγουν το δρόμο.

Οι κομμουνιστές και οι φίλοι του ΚΚΕ όταν σκέφτονται και δρουν, πρέπει να έχουν κατά νου το μέτρο της Ιστορίας του κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος, ώστε να μην ανακαλύπτουν και πάλι τον τροχό της δομής και της εξέλιξης των κοινωνιών.

Η περίοδος της μεγάλης ήττας του παγκόσμιου κομμουνιστικού και εργατικού κινήματος βρίσκεται στις εσχατιές της αναγκαιότητας αναγέννησής του με νέες θεωρητικές, οργανωτικές και πρακτικές μορφές που θα περιέχουν και όλο τον πλούτο της Ιστορίας.

Πρόταση: Τα μέσα ενημέρωσης του Κόμματος να δώσουν μεγαλύτερο βάρος στη σύνδεση της ιστορικής πείρας με το σήμερα και κυρίως τις ανάγκες συγκρότησης του νέου οράματος του σοσιαλισμού. Ενός οράματος που θα συσπειρώνει την εργατική τάξη και τον λαό πάνω στις αρχές της κομμουνιστικής ιδεολογίας απαλλαγμένου από διαστρεβλώσεις και λάθη. Θα απελευθερωθούν έτσι πνευματικές δυνάμεις και θα δοθούν κίνητρα, κυρίως για τους νέους, να ξαναπιάσουν τη μελέτη της θεωρίας και της Ιστορίας με στόχο την παραγωγή ιδεολογίας πάνω στα σύγχρονα προβλήματα της επανάστασης, της εργατικής τάξης και του λαού.

 

 

2. Για την υπεράσπιση της μαρξιστικής πολιτικής οικονομίας

Από τη διατύπωση της θεωρίας της υπεραξίας και συνακόλουθα της θεωρίας για την κομμουνιστική κοινωνία και τη δικτατορία του προλεταριάτου από τους Μαρξ - Ενγκελς, η αστική τάξη ποτέ δεν μπόρεσε να κοιμηθεί ήσυχη. Εχει χρηματοδοτήσει εκατομμύρια έγγραφα, βιβλία, μελέτες, άρθρα, ιδρύματα, νομπελίστες, μέσα «ενημέρωσης» και ομιλητές που συνεχώς καταρρίπτουν τη θεωρία της υπεραξίας και συνεχώς την... ξανα-καταρρίπτουν! Η άρχουσα τάξη διαπιστώνει συνεχώς ότι είναι ακατάρριπτη!

Οι τελευταίες προσπάθειες της νέας «κατάρριψης» κινούνται γύρω από τις νέες τεχνολογίες, τον αυτοματισμό και την τεχνητή νοημοσύνη. Παράγουν μια «θολή» μεταφυσική θεωρία «εργασίας» των νέων μέσων παραγωγής που παράγουν «υπεραξία», κατά τον ίδιο τρόπο που άλλοτε παρήγαγαν όλες οι αξίες χρήσης «Του Θεού» όπως ο ήλιος, η θέα, το νερό της βροχής, ο αέρας, η γη, η φύση, μαζί και τα «φωτισμένα μυαλά» των καπιταλιστών...

Πρόταση: Είναι ανάγκη να ανοιχτεί μέτωπο με απλές και σύνθετες αναλύσεις με βάση την αρχή ότι οι «νεκρές», αποκρυσταλλωμένες εργασίες σε κεφάλαιο δεν έχουν τις ιδιότητες του ζωντανού εμπορεύματος «εργατική δύναμη» που η κατανάλωσή της παράγει αξία και υπεραξία.

 

 

3. Για τη «μεταφυσική» των νέων τεχνολογιών

Η ραγδαία είσοδος των νέων τεχνολογιών με την ψηφιακή τεχνολογία, την 4η βιομηχανική επανάσταση, τη 5G, την τεχνητή νοημοσύνη και την αυτοματοποίηση στη χώρα μας, γίνεται αισθητή με τα τραγικά αποτελέσματα της κρίσης, της εισόδου της ψηφιακής τεχνολογίας στον δημόσιο και στον ιδιωτικό τομέα μαζί με τον αφανισμό των εργασιακών δικαιωμάτων, δημιουργώντας τεράστια ανασφάλεια στον λαό.

Τα μέσα ενημέρωσης της αστικής τάξης μαζί με οργανωμένες «επιστημονικές αναλύσεις» παράγουν κάθε είδους «ενημέρωση» με ένταση προς τρεις κύριες κατευθύνσεις:

1. Την απόδοση υπερφυσικών και μεταφυσικών ιδιοτήτων στα νέα τεχνικά μέσα, για να παραχθεί μια εικόνα «σοκ», μοιρολατρίας και υποταγής στους εργαζομένους και στον λαό.

2. Την παραγωγή φόβου στον χώρο εργασίας για τα ρομπότ μέσω των οποίων υποτιμούν τους ανθρώπους ως «άχρηστα όντα».

3. Την «φιλική» «επιστημονική» ανάλυση ότι είναι μόνο υπερφυσικοί «φίλοι και βοηθοί» των ανθρώπων που τους απαλλάσσουν από κόπους. Για το καλό τους γράφουν το «Τέλος της ανθρώπινης ιστορίας» και την «Αρχή της ιστορίας της τεχνητής νοημοσύνης»!

Σε κάθε περίπτωση, στοχεύουν στην κατάρριψη της μαρξιστικής θεωρίας για τα όρια των τεχνολογιών που δημιουργεί το επιστημονικό δυναμικό της εργατικής τάξης.

Πρόταση:

1. Να αξιοποιηθούν η πείρα και η ιστορία της εισαγωγής νέων τεχνολογιών που παρήγαγαν διαχρονικά ίδιους μικροαστικούς φόβους για τη γενική «απαξίωση» της εργατικής τάξης στην παραγωγή και στην εξέλιξη της ανθρωπότητας.

2. Να απομυθοποιηθεί κάθε θεωρία υποταγής του ανθρώπου σε τεχνολογικά μέσα που ο ίδιος παράγει.

3. Να εμφανιστεί πλήρως η ταξική ιδιοκτησία και χρήση των νέων τεχνολογιών για αύξηση της εκμετάλλευσης της εργατικής τάξης και τον έλεγχο του λαού.

Παράλληλα, να δείχνεται ότι όλες οι νέες τεχνολογίες είναι πλούτος της εργατικής τάξης, κλεμμένος από την αστική τάξη και ο λαός όχι μόνο έχει δικαίωμα να διεκδικεί συνεχώς την αξιοποίησή τους για όφελός του, αλλά και την πλήρη κυριότητα που ολοκληρώνεται μόνο στον σοσιαλισμό. Να αποκαλυφθεί ότι εχθρικές είναι οι καπιταλιστικές σχέσεις ιδιοκτησίας με χρήση των νέων τεχνολογιών σε βάρος της εργατικής τάξης και του λαού και όχι καθαυτά τα τεχνολογικά μέσα παραγωγής.

 

 

4. Για τη δικτατορία του προλεταριάτου

Η δικτατορία του προλεταριάτου (ΔτΠ) είναι η κεντρική βάση πάνω στην οποία κτίζεται όλο το εποικοδόμημα καταδίκης και ανατροπής του καπιταλισμού και εγκαθίδρυσης του σοσιαλισμού. Κάθε υποβάθμιση ή απόσπαση από την καθημερινή σύνδεσή της με τα συμβαίνοντα στον καπιταλισμό αποτελεί ρωγμή στην ιδεολογική αρτιότητα των κομμουνιστών και των οπαδών του σοσιαλισμού.

Η ιστορία του όρου της ΔτΠ, είναι μια ιστορία διαρκούς πολέμου κατά του περιεχομένου της. Οι συκοφαντίες, οι διαστρεβλώσεις, οι αναθεωρητικές «μεταφράσεις» του όρου, όχι μόνο από την αστική προπαγάνδα αλλά και εκ των έσω, από οπορτουνιστές και ρεβιζιονιστές ήταν ατελείωτες.

Προτάσεις:

1. Η ΔτΠ πρέπει να είναι καθημερινά παρούσα σε σύνδεση με τρέχοντα γεγονότα στον καπιταλισμό σε αντίστιξη με τη δικτατορία της αστικής τάξης (κεφαλαίου).

2. Να δείχνεται ότι οι ταξικές δικτατορίες είναι απόλυτες εξουσίες ταξικού Δικαίου που επιβάλλουν με βία οι κυρίαρχες τάξεις.

3. Να γίνεται όσο το δυνατόν κατανοητό ότι είναι Κανόνας Οργάνωσης του τρόπου παραγωγής και του κοινωνικοοικονομικού συστήματος που εδράζεται στις παραγωγικές σχέσεις και διαφέρει από την πολιτική εξουσία που είναι παράγωγο και αναλαμβάνει τη διαχείριση των υποθέσεων δικτατορίας της κυρίαρχης τάξης.

4. Σταδιακά να γίνεται κατανοητή με αυτονόητες συγκρίσεις από τους εργαζόμενους για τον πλούτο που παράγουν, ποιο το αποτέλεσμα μεταξύ δικτατορίας Δικαίου της αστικής τάξης και ποιο του Δικαίου της ΔτΠ. Να γίνεται συνειρμικά κατανοητή η ιδέα της κοινωνικής ιδιοκτησίας των μέσων παραγωγής και του παραγόμενου πλούτου μέσα από ένα νομοτελειακά αναγκαίο λαϊκο-δημοκρατικό πολιτικό, δικαιικό, κοινωνικό, πολιτιστικό σοσιαλιστικό εποικοδόμημα.

Γιατί το όραμα είναι όμοια κινητήρια δύναμη με το ταξικό συμφέρον.

Στέργιος Βασιλείου
Μέλος του ΔΣ και Ειδικός Γραμματέας του Συνδέσμου Φυλακισθέντων Εξορισθέντων Αντιστασιακών 1967-1974 (ΣΦΕΑ)/ Συμπορευόμενος με το ΚΚΕ, από το 1963

 ΡΙΖΟΣΠΑΣΤΗΣ 20-3-2021

https://www.rizospastis.gr/page.do?publDate=20/3/2021&id=18181&pageNo=10

 

Γιατί απέτυχε το "σωτήριο σχέδιο" ολοκληρωτικής ιδιωτικοποίησης της Υγείας

Θυμάστε την κα Μιράντα Ξαφά που έλεγε ότι για να υπάρξει ανάπτυξη και καλύτερη παροχή Υγείας πρέπει να καταργηθούν το ΕΣΥ και τα κρατικά νοσοκομεία;

 Θυμάστε τον Άδωνι να κλείνει κρατικές κλινικές και νοσοκομεία γιατί με την κατάργηση του κρατισμού στην Υγεία, ο λαός θα απολάμβανε καλύτερη, φθηνότερη και ταχύτερη παροχή Υγείας;

 Ε, ξέρετε γιατί απέτυχε το σωτήριο σχέδιο; Δεν ξέρετε! Είναι κρατικό μυστικό αλλά εγώ θα το πω εν γνώσει των συνεπειών του νόμου: Διατάχθηκε… ΕΔΕ και κατέληξε ότι: Μέσα στον κρατικό μηχανισμό και στην κυβέρνηση εισχώρησαν κρυπτοκομμουνισταί και Σοβιετικοί που μπλόκαραν την ολοκληρωτική ιδιωτικοποίηση της Υγείας! Γι αυτό παρουσιάζεται αυτό το χάλι σήμερα. Εξ αιτίας κρυπτοκομμουνιστών και Σοβιετικών που συνεπικουρούνταν από αριστερούς διαδηλωτές!

 Όπως μάλιστα μου είπε μυστική πηγή, στο τέλος του πορίσματος υπήρχε το εξής φοβερό, ρητορικό, ερώτημα: «Φαντάζεστε τι… συγκλονιστικές επιτυχίες θα είχαμε τώρα με τον κορονοϊό, αν δεν υπήρχαν κρυπτοκομμουνισταί και Σοβιετικοί; 

  Εσείς τώρα που μάθατε την αιτία του δράματος που ζούμε, φαντάζεστε τι «συγκλονιστικές επιτυχίες» θα είχαμε τώρα με τον κορονοϊό, αν δεν υπήρχαν κρυπτοκομμουνισταί και Σοβιετικοί;  Αν δεν ξέρετε ρωτήστε τον Άδωνι!

Το "ωράριο – μπάσκετ" εργασίας σε εφαρμογή!

Σε ανύποπτο χρόνο είχα διατυπώσει την θέση ότι το τέλος των ευελιξιών εργασίας της ΕΕ και καπιταλιστών θα είναι η εφαρμογή «ωραρίου μπάσκετ», ώστε να πληρώνεται μόνο ο κερδοφόρος χρόνος εργασίας των εργαζομένων στις επιχειρήσεις.

 Ήρθε!!!

 Διαβάζουμε (Ριζοσπάστης 19/3/2021) ότι οι εργαζόμενοι της «UBER» στη Μεγάλη Βρετανία πέτυχαν να πληρώνονται ως μισθωτοί, με το κατώτερο ωρομίσθιο, αντί να είναι… «αυτοαπασχολούμενοι» εργάτες! Η χαρά τους όμως δεν κράτησε πολύ, αφού η εταιρεία τούς ενημέρωσε ότι θα εφαρμόσει τη διάκριση του εργάσιμου χρόνου σε ενεργό και ανενεργό, με τον δεύτερο βέβαια να μην πληρώνεται. Αυτό σημαίνει ότι οι χιλιάδες ταξιτζήδες της «UBER» θα αμείβονται έως και 50% λιγότερο από έναν συνηθισμένο μισθωτό του κλάδου!

 *****

  Επιθυμητό σενάριο για τους καπιταλιστές

Να δείτε που τώρα θα σκέφτεται ενδόμυχα η «UBER» να εφαρμόζει ειδικούς αλγόριθμους για να κάνει με τη βοήθεια της τεχνητής νοημοσύνης αναδρομικούς υπολογισμούς για τον «ανενεργό» χρόνο που για χρόνια πλήρωνε στους ταξιτζήδες. Αμέσως μετά θα επιθυμούσε να απαιτήσει την επιστροφή αυτών των ποσών ως αχρεωστήτως καταβληθέντων, και… «παράνομο πλουτισμό» των ταξιτζήδων σε βάρος της εταιρείας και με τους τόκους και τα πρόστιμα θα τους πάρει και τη… μελλοντική ζωή τους για να ξεπληρώσουν όσα της «χρωστάνε»!!!

 Χωρίς αστεία, οι καπιταλιστές είναι έτοιμοι όχι μόνο να εφαρμόσουν αυτό το ωράριο παντού όπου οι νέες τεχνολογίες και οι τεχνητές νοημοσύνες θα χωρίζουν τον χρόνο σε ενεργό και ανενεργό, όπως στο μπάσκετ, και όχι μόνο θα μειώσουν κατακόρυφα τους μισθούς, αλλά και να απαιτήσουν για όλα τα χρόνια ύπαρξης των επιχειρήσεων να υπολογιστούν οι ανενεργοί χρόνοι σε ποσά αχρεωστήτως καταβληθέντα, απαιτώντας την επιστροφή τους!

 Αν δε η αστική τάξη, ως σύνολο, κάνει, με την τεχνητή νοημοσύνη, αναδρομικό υπολογισμό 400 χρόνων ανενεργών χρόνων πληρωμών, θα απαιτήσει από την εργατική τάξη, ως σύνολο, την αναδρομική επιστροφή τους με τόκους και πρόστιμα!!! Εκτός του ότι θα σκάψουν τα μνήματα των εργατών της μανιφατούρας, του Σικάγου, του Σάκο και Βαντσέτι κ.α. για να ζητήσουν πίσω τα ποσά, θα χρεώσουν στους σημερινούς κληρονόμους της εργατικής τάξης άπειρα τετράκις εκατομμύρια ανενεργών ωρών, τις οποίες οφείλουν συλλογικά στην Αστική τάξη!

 Με αυτό τον τρόπο η αστική τάξη θα… τινάξει στον αέρα τη θεωρία του Μαρξ περί υπεραξίας (!), θα την αντιστρέψει και θα καταγγείλει την εργατική τάξη ως… εκμεταλλεύτρια των κεφαλαιοκρατών, για κλοπή και για παράνομο πλουτισμό σε βάρος τους!

 Όχι δεν είναι αστείο.

 Όταν έγραψα ένα (ανέκδοτο) βιβλίο για την «Ονειρεμένη Πολιτεία του Κεφαλαίου» οι φίλοι έπεσαν επάνω μου να με φάνε! Ανατρίχιασαν με τις ανομολόγητες, ακόμη, ονειρώξεις κεφαλαίου σε βάρος των εργαζομένων και της κοινωνίας. Είπα βέβαια ότι αυτά δεν είναι δικά μου είναι παράγωγα της βαθιάς κολασμένης ψυχής του κεφαλαίου, αλλά τελικά το έθαψα και πολλοί δεν τις έμαθαν ούτε τις έχουν φανταστεί.

 Τώρα βλέπουμε σταδιακά να εμφανίζονται κάποιες από τις ανατριχιαστικές «βαθιές επιθυμίες», όπως το ωράριο μπάσκετ, η διάφορες επιλογές «ευθανασιών» με τον κορονοϊό, οι απόψεις «Καιάδα» για τους «γέρους», οι ολικές ηλεκτρονικές παρακολουθήσεις, οι ανακυκλώσεις των ζώων που προδιαγράφουν μελλοντικές ανακυκλώσεις ανθρώπων, η γεννητική μεταλλαγμένων ανθρώπων τεχνητής σκέψης, λειτουργίας και χρήσης όπως τα ρομπότ…. Τίποτα δεν θα πάει χαμένο!

 Εν αναμονή χειροτέρων.

 Λεπτομέρειες για το «ωράριο μπάσκετ» παρακάτω:

 http://aristeripolitiki.blogspot.com/2012/09/6-13-78-1692012.html