Τετάρτη 15 Ιουνίου 2016

Και όμως, το ασφαλιστικό σύστημα ήταν «κεφαλαιοποιητικό»!


Αναδημοσίευση από το www.eea.gr

Κατά τις εργασίες του  1ου Ασφαλιστικού Συνεδρίου της «Ναυτεμπορικής» με θέμα «Ασφαλιστικό: H επόμενη μέρα», στις 14 Ιουνίου 2016, αναλύθηκε το τεράστιο και πολύπλοκο θέμα της κοινωνικής ασφάλισης. Για άλλη μια φορά όμως, αναδείχτηκε το μακροπρόθεσμο αδιέξοδο των μεταρρυθμίσεων της, κάθε φοράς, δήθεν «οριστικής σωτηρίας» του ασφαλιστικού από το 1992! Αυτό που έγινε κατανοητό είναι ότι σε λίγο καιρό θα χρειαστεί και άλλη «σωτήρια» μεταρρύθμιση!

Από τους ομιλητές και τις συζητήσεις στρογγυλής τραπέζης, πολλές ήταν οι αναφορές στο αν ακλουθούμε ή πρέπει να ακολουθήσουμε εφαρμογές με «κεφαλαιοποιητικό» ή «αναδιανεμητικό» σύστημα.

Το πρόβλημα τέθηκε με έναν όρο φανερού αδιεξόδου: Το κεφαλαιοποιητικό σύστημα προϋποθέτει ότι οι εισφορές δεν πηγαίνουν για κανένα άλλο σκοπό παρά για τη συνταξιοδότηση και μόνο του ασφαλισμένου, αυξομειούμενες αναλόγως της οικονομικής ανάπτυξης και της ενεργής αξιοποίησής τους. Αυτό όμως σε μια χώρα με βαθιά κρίση και με μηδέν αποθεματικά των ταμείων, είναι αδύνατο. Αναγκαστικά έτσι θα ακολουθείται το αναδιανεμητικό σύστημα με διάφορες μορφές, είτε με την βασική σύνταξη του κράτους, είτε με τη μείωση του ποσοστού αναπλήρωσης της σύνταξης, είτε με τη φορολογία και τις κρατήσεις στις συντάξεις και τα εισοδήματα, ως έμμεση μορφή εισφορών για αδύναμα ταμεία και συνταξιούχους.


 


Από την αλληλεγγύη των γενεών στην «αλληλεγγύη» των τάξεων!

Εδώ είναι καιρός να ανασύρουμε την ιστορία του ασφαλιστικού συστήματος της χώρας, από το 1950, για να δούμε πως το δήθεν αναδιανεμητικό σύστημα που θεσπίστηκε στη βάση της αλληλεγγύης των γενεών, έγινε κεφαλαιοποιητικο σύστημα «αλληλεγγύης» των τάξεων!

Πράγματι, από 1950 με τον αναγκαστικό νόμο 1611/1950 τα ασφαλιστικά ταμεία υποχρεωτικά κατέθεταν τα αποθεματικά τους στην Τράπεζα της Ελλάδας, με ελάχιστο ή και σχεδόν μηδενικό επιτόκιο, πράγμα που σήμαινε ότι τα αποθεματικά μειώνονταν κατά τη διαφορά από τον πληθωρισμό που δεν ήταν και μικρός.

Υπολογίζεται ότι με τη μέθοδο αυτή, την περίοδο 1951-1975 χάθηκαν περίπου 58 δισ. ευρώ. Χαρακτηριστικό παράδειγμα είναι η τελευταία περίοδος της χούντας, όπου το 1974, με πληθωρισμό 26,5%, το επιτόκιο των αποθεματικών παρέμεινε στο 4% (απώλεια 22,5%)!

Το 1985, επιτράπηκε στα Ταμεία να καταθέτουν τα αποθεματικά τους για κάποιο χρόνο, με τα τρέχοντα επιτόκια αλλά και πάλι κάτω από ελεγχόμενες καταθέσεις με μεγάλες απώλειες.

Το 1990, με το νόμο 2076/1992, δόθηκε η δυνατότητα στα Ταμεία να «παίζουν» το 20% των αποθεματικών τους στο χρηματιστήριο, δήθεν για να κερδίσουν «τζάμπα» κεφάλαια για τη σύνταξη! Το ποσοστό αυτό αυξήθηκε με το νόμο 2676/1999 και παράλληλα δόθηκε η δυνατότητα σε συμμετοχή των Ταμείων στα λεγόμενα «νέα» τραπεζικά και άλλα προϊόντα.

Την περίοδο 1999-2002 και 2008-2009 χάθηκαν περίπου 7 δισ. ευρώ στο χρηματιστηριακό τζόγο/αγορά μετοχών από τα ασφαλιστικά ταμεία και τη διαχείριση των κοινών αποθεματικών των ΝΠΔΔ από την ΤτΕ, στην οποία αναγκαστικά κατέθεταν τα αποθεματικά τα Ταμεία, μετά από κάποιους μήνες, και όταν δεν ήταν για μισθούς ή δεν αγόραζαν ομόλογα, «δομημένα ομόλογα»  ή μετοχές.

Η πιο πρόσφατη απώλεια  αποθεματικών, κάποιοι τα υπολογίζουν σε 13 δισ. ευρώ, έγινε με το γνωστό PSI.

 


Η «κεφαλαιοποίηση»

Το κύριο επιχείρημα όλων των κυβερνήσεων, αλλά κυρίως των προδικτατορικών ήταν ότι με τα χαμηλότοκα αποθεματικά των ταμείων χρηματοδοτούνταν επίσης χαμηλότοκα η οικονομική ανάπτυξη της χώρας, σε συνέχεια τη ανάπτυξης από το Σχέδιο Μάρσαλ. Έτσι, εφόσον αναπτυχθεί η χώρα θα έχουμε ισχυρή οικονομία, ικανή να δώσει και συντάξεις και περίθαλψη και παροχές, αναβαθμισμένες μάλιστα κι έτσι οι ασφαλισμένοι δεν χρειάζεται να ανησυχούν!

Το τι έγινε είναι γνωστό. Μεγάλες επιχειρήσεις, βιομηχανικές, ενεργειακές, κατασκευαστικές, εμπορικές, πετρελαϊκές, εφοπλιστικές κ.α. έλαβαν τεράστια χαμηλότοκα ή άτοκα δάνεια και πραγματικά αναπτύχθηκαν. Η οικονομία μέχρι και τα πρώτα 2-3 χρόνια της δεκαετίας του ’70, αναπτύσσονταν με ρυθμούς 5%, 6% και 7%! Σημειώθηκε μεγάλη συγκέντρωση κεφαλαίου σε όλη την οικονομία. Οι επιχειρήσεις πλούτισαν! Σε λίγο καιρό, όμως, αυτές άρχισαν να φτωχαίνουν και τα κεφάλαια να μεταφέρονται και να πλουτίζουν τους ιδιοκτήτες τους!

Δεκάδες οι προβληματικές επιχειρήσεις για τις οποίες κλήθηκε ο λαός να πληρώσει τα «θαλασσοδάνεια» και την περίφημη  «κοινωνικοποίηση» της δεκαετίας του ’80. Η διαρροή – εξαγωγή συναλλάγματος έφτασε σε δυσθεώρητα ύψη.  Τις ίδιες δεκαετίες άρχισε να αυξάνει το δημόσιο χρέος και οι άνεργοι γινόταν μετανάστες, αγωνιζόμενοι στην ξένη να στείλουν συνάλλαγμα για να σώσουν τις οικογένειες από τη φτώχεια και τις κατασχέσεις.

Στις επόμενες δεκαετίες, η απομείωση των αποθεματικών συνεχίστηκε με άλλους τρόπους. Τεράστια ποσά, είτε μέσω χρηματιστήριου, είτε μέσω ομολόγων και καταθέσεων, διέρρευσαν σε ισχυρές επιχειρήσεις, στις τράπεζες και το κράτος. Και πάλι το επιχείρημα ήταν η αξιοποίηση των αποθεματικών, ώστε να υπάρχουν επαρκή κεφάλαια για να δοθούν συντάξεις. Υπογείως κυκλοφορούσε και η ιδιοτελής άποψη ότι οι συνταξιούχοι μέσω ομολόγων και μετοχών θα καταφέρουν να πάρουν από τους άλλους, χωρίς να έχουν καταβάλει εργασία ή εισφορές, ένα μέρος του πλούτου και θα αυξήσουν τη σύνταξη!

Φυσικά δεν ρώτησαν ποτέ τους συνταξιούχους αν ήθελαν σύνταξη από τον ιδρώτα των άλλων και όχι την ανταπόδοση της από τις εισφορές που κατέθεσαν.

Είναι προφανές, λοιπόν, ότι τα αποθεματικά των Ταμείων πραγματικά «αξιοποιήθηκαν» και «κεφαλαιοποιήθηκαν». Η μόνη διαφορά ήταν ότι σε άλλη τάξη ανήκαν και από άλλη τάξη αξιοποιήθηκαν, κεφαλαιοποιήθηκαν, ιδιοποιήθηκαν και μεταφέρθηκαν στο εξωτερικό! Δεν εκπλήσσει κανέναν πλέον όταν ξένες εφημερίδες γράφουν για καταθέσεις ελληνικών κεφαλαίων στους «φορολογικούς παράδεισους» από 300 ως 600 δισεκατομμύρια ευρώ!

Όταν ήρθε η ώρα να δοθούν συντάξεις από μια «ανεπτυγμένη και ρωμαλέα οικονομία», διαπιστώθηκε ότι δεν υπήρχε ούτε ρωμαλέα οικονομία, ούτε αποθεματικά, ούτε λεφτά για κανονικές συντάξεις! Έτσι, έπρεπε να εγκαταλειφτεί κάθε ιδέα απόδοσης συντάξεων, αναλόγως των εισφορών (εξαιρούνται εδώ οι χαριστικές συντάξεις σε υμετέρους, φίλους, συντεχνίες κ.α.) και άρχισαν οι συνεχείς «μεταρρυθμίσεις» για την προσαρμογή - μείωση των συντάξεων σε ένα φτωχοποιημένο κράτος με φτωχοποιημένη οικονομία.


 


ΣΒ

Σάββατο 11 Ιουνίου 2016

ΜΟΝΟ Ο ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ - ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ



«ΜΟΝΟ Ο ΤΕΡΜΑΤΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΙΣΡΑΗΛΙΝΗΣ ΚΑΤΟΧΗΣ - ΕΓΓΥΑΤΑΙ ΤΗΝ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΣΗ ΤΗΣ ΔΙΚΑΙΗΣ ΚΑΙ ΣΤΑΘΕΡΗΣ ΕΙΡΗΝΗΣ ΣΤΗΝ ΠΑΛΑΙΣΤΙΝΗ».


Τι να πεις για το δράμα του Παλαιστινιακού λαού; Ο Ελληνικός λαός ξέρει καλύτερα από τον καθένα τι θα πει ξένη κατοχή, πόλεμος, εκτελέσεις, βασανισμοί, διωγμοί, φυλακίσεις, προσφυγιές, καταπάτηση εθνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων.


Σε μια συνάντηση με τον Πρέσβη της Παλαιστίνης κ. Marwan Toubassi είχαμε την ευκαιρία να ακούσουμε τις πάγιες και τρέχουσες απόψεις της Παλαιστινιακής Αρχής για την κατοχή και την συμπεριφορά του κράτους του Ισραήλ το οποίο αρνείται στους παλαιστινίους τα δικαιώματα που έχει κάθε λαός πάνω στον πλανήτη αυτόν.

Οι απόψεις αυτές περιγράφονται στο παρακάτω άρθρο του Πρέσβη του Κράτους της Παλαιστίνης στην Ελλάδα κ. Marwan Toubassi




.





«Επί της ευκαιρίας της επετείου των 49 χρόνων από την κατοχή του Ισραήλ στα
Παλαιστινιακά Εδάφη.»

Η Ισραηλινή Κυβέρνηση ακύρωσε µε τη στάση της τη λύση της δημιουργίας των
δύο κρατών, δηλαδή του Κράτους τη Παλαιστίνη και του Κράτους του Ισραήλ,
σύμφωνα µε τα σύνορα της 4ης Ιουνίου 1967. Τα δύο κράτη θα ζούσαν µε ειρήνη
ασφάλεια και καλή γειτονία.

Εμείς από την πλευρά µας επιβεβαιώνουμε ότι µόνο ο τερματισμός της
 Ισραηλινής κατοχής - εγγυάται την πραγματοποίηση της δίκαιης και σταθερής ειρήνης.

Η εμμονή του Ισραήλ, να κατέχει όλες τις περιοχές μεταξύ της θάλασσας και του
ποταμιού, επειδή πιστεύει ότι είναι πανίσχυρο και ότι μπορεί να ασκεί τη
συγκεκριμένη πολιτική, έχει ως αποτέλεσμα την σταδιακή μετατροπή της
κατοχής από στρατιωτική σε εποικιστική. Δηλαδή μεταφέρεται μέρος του
Ισραηλινού τοπικού πληθυσμού από το Ισραήλ στα κατεχόμενα Παλαιστινιακά
εδάφη µε σκοπό να δημιουργηθεί πληθυσμός εποίκων. Σήμερα ο πληθυσμός των
εποίκων προσεγγίζουν το ένα εκατομμύριο!

Γι αυτό δεν πρέπει να μοιράζεται η ευθύνη για την εξέλιξη της κατάσταση
ανάμεσα στον αδίστακτο ισχυρό και στον αδύναμο ο οποίος υποφέρει από την
κατοχή και την καταπίεση κάθε μέρα και δεν επιτρέπεται σε καμία περίπτωση η
ίδια αντιμετώπιση του θύτη µε το θύμα, διότι αυτό δεν είναι δίκαιο και δεν έχει
καμία σχέση µε την λογική. Τα παιδιά τη Παλαιστίνης κάτω από δέκα οχτώ
χρονών σκοτώνονται και εκτελούνται εν ψυχρώ από τους στρατιώτες κατοχής.

Σύμφωνα µε διεθνείς στατιστικές μελέτες, τα δεκατρία τελευταία χρόνια, το
Ισραήλ δολοφονεί ένα παιδί κάθε τρεις μέρες, από τις Ισραηλινές δυνάμεις
κατοχής, και από τις αρχές Οκτωβρίου 2015, έχουν δολοφονηθεί περισσότεροι
από 200 Παλαιστίνιοι, (η πλειοψηφία τους παιδιά κάτω από 18 χρονών), µε τους
περισσότερους να έχουν εκτελεστεί στα στρατιωτικά σημεία ελέγχου που 

εγκαταστάθηκαν στους δρόμους των πόλεων του κατεχόμενου Κράτους της
Παλαιστίνης μέσα στα σύνορα του 1967.

Κάθε Παλαιστίνιος μετατράπηκε σε κινούμενο στόχο για τα στρατιωτικά σημεία
ελέγχου, είναι ύποπτος, και οποιαδήποτε κίνησή του μπορεί να του κοστίσει τη
ζωή του.

Υπάρχουν βέβαια πράξεις λαϊκής αντίστασης από Παλαιστίνιους νέους εναντίων
Ισραηλινών στρατιωτών και εποίκων, µε αποτέλεσμα να σκοτωθούν μερικοί
Ισραηλινοί κατά τη διάρκεια τη ίδιας περιόδου.

Όποιος θέλει να είναι ειλικρινής µε τον εαυτό του γνωρίσει ότι τα αιτία τη
λαϊκής αντίστασης είναι η συνέχιση της αποτρόπαιας κατοχής, η απουσία ενός
πολιτικού ορίζοντα για την ίδρυση ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους, και
η έλλειψη βασικών αναγκών επιβίωσης ειδικά για τους νέους Παλαιστίνιους,
καθώς σε απόσταση μόλις λίγων χιλιομέτρων στο Τέλ Αβίβ και την Χάϊφα,
λαμβάνει χώρα η φυσιολογική ζωή τη οποία στερείται ο Παλαιστινιακός λαός.

Για περισσότερα από πενήντα χρόνια απουσιάζουν τα δικαιώματα των πολιτών
και τα ανθρώπινα δικαιώματα, ενώ οι Ισραηλινοί εργάζονται, σπουδάζουν,
ονειρεύονται και ερωτεύονται ελεύθερα και άνετα. Στις πόλεις και στους
Παλαιστινιακούς καταυλισμούς σε μικρή απόσταση, υπάρχει ο λαός µας που
υφίσταται την τρομοκρατία και την αγριότητα των στρατιωτών κατοχής και τις
ορέξεις των εποίκων της γης µας, που έχουν την κάλυψη και υποστήριξη της
Ισραηλινής κυβέρνησης, η οποία έχει ένδεκα υπουργούς από τους ίδιους τους
εξτρεμιστές εποίκους.

Οι νέοι που δραστηριοποιούνται στην λαϊκή αντίσταση, και εκείνοι επίσης που
σκότωσαν οι Ισραηλινοί στρατιώτες ή οι έποικοι, δεν γεννήθηκαν δολοφόνοι ή
τρομοκράτες όπως τους αποκαλεί το Ισραήλ. Θα μπορούσαν υπό άλλες ιστορικές
και πολιτικές συνθήκες να είχαν ολοκληρώσει την εκπαίδευση τους και να είναι
οι πατεράδες και οι μανάδες που ανατρέφουν τα παιδιά τους και που γερνάνε
ήρεμα και ειρηνικά, όπως κάθε άνθρωπος επιθυμεί. Οι Ισραηλινοί όμως έχουν
καταργήσει όλα τα δικαιώματά µας, η ιστορία µας έχει αποσιωπηθεί, και ένα
μέρος της Ισραηλινής ιστορίας έχει μετατραπεί σε κτηνώδη.

Εδώ αναρωτιέμαι:
Πώς είναι δυνατόν οι απόγονοι των Εβραίων που ήταν κυνηγημένοι και
καταπιεσμένοι στις αρχές  του περασμένου αιώνα να μετατρέπονται σε κυνηγούς
και δήμιους ενός άλλου λαού; Πού είναι ο Παλαιστινιακός λαός; Πώς μπορεί
ένας λαός που καταπιέζει ένα άλλο λαό να είναι ο ίδιος ελεύθερος;

Οι αρχές της δημοκρατίας και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που ακούμε από
τους πολιτικούς ανά τον κόσμο, δεν συνάδουν µε τη κατοχή - η ίδια η κατοχή
είναι η ρίζα της στρατοκρατίας στην περιοχή και εμείς καταδικάζουμε την
τρομοκρατία. Η κατοχή είναι η αρπαγή των δικαιωμάτων των άλλων µε τη βία!!!

Ποιούς συμφέρει η συνεχής αιματοχυσία, εφόσον το ίδιο το κράτος κατοχής
εκτίθεται µε την κατάρρευση των ηθών και αξιών της κοινωνίας του; Επειδή η
κοινωνία του κρύβεται πίσω από ένα κατασκευασμένο ψέμα βασισμένο στην
πίστη ότι ο εποικισμός και η έκθεση σε αυτό που αποκαλούν τρομοκρατία είναι
το αντίτιμο για την απελευθέρωση της πατρίδας σταδιακά (την πατρίδα κατά
φαντασίωση) για την οποία πιστεύουν μερικοί ότι είναι το δικό τους θείο
δώρο (ανταμοιβή)!!! Ειδικά τώρα µε την ύπαρξη μιας κυβέρνησης η οποία
ελέγχεται από την ακροδεξιά και ρατσιστική αντίληψη του Ισραήλ.

Δεν δεχόμαστε τον αφανισμό της λύσης των δύο κρατών.

Σώστε το Διεθνές Δίκαιο και το Διεθνές ανθρωπιστικό δίκαιο και κάντε πράξη
αυτό που υποσχεθήκατε και υπογράψατε στις συνθήκες της Γενεύης.
Τιμωρήστε την κατοχή ώστε να πραγματοποιηθεί ειρήνη µε τον τερματισμό της
κατοχής και της καταπίεσης και δώστε την δυνατότητα στον λαό µας να ζήσει µε
αξιοπρέπεια, ελευθερία και ειρήνη ανάμεσα στους άλλους λαούς, που επίσης
επιθυμούμε να ζήσουν ειρηνικά. Οι κυρώσεις όποτε τι εφάρμοσε η Διεθνής
Κοινότητα κανέναν δεν κατέστρεψαν, όπως στην νότια Αφρική παλιότερα ή σε
άλλες χώρες.

Οι κυρώσεις πρέπει να στοχεύουν στην αποτροπή του Ισραηλινού Κράτους να
συνεχίσει να ελέγχει την ζωή των άλλων, που καταπατήθηκαν τα δικαιώματά
τους εδώ και 67 χρόνια και δεν τους επιτρέπεται να υπερασπίζονται τη γη τους.


Τέτοιες κυρώσεις εναντίον ενός κράτους που θεωρεί τον εαυτό του υπεράνω του
Διεθνούς Δικαίου και που διαπράττει εγκλήματα πολέμου, αυτές οι κυρώσεις 

θα σώσουν τους νέους και τα θύματα από τις δύο πλευρές. Το Ισραήλ έχει πιαστεί
σε µία παγίδα, που ο χρόνος αποδεικνύει ότι δεν μπορεί να απεμπλακεί µόνος
του µε τις αυτόνομες δυνάμεις του, και πρέπει να αντιληφθεί ότι όποιος
αντιτίθεται στη τρομοκρατία δεν μπορεί να µην δεχτεί τις πιέσεις και τις
κυρώσεις που πρέπει να επιβληθούν στο κράτος κατοχής, που στη συγκεκριμένη
περίπτωση νομιμοποιείται περισσότερο μέρα µε τη μέρα.


Επομένως η όγδοη πιο ισχυρή δύναμη στον κόσμο παραμένει ένα κράτος
κατοχή και σίγουρα όχι δημοκρατικό, γιατί η κατοχή από μόνη της και τα
εγκλήματα πολέμου που διαπράττει είναι αντίθετα µε τις αρχές της δημοκρατίας.

Δεν είναι δυνατόν ένα κράτος που ασκεί την κατοχή και τον διωγμό εις βάρος
ενός άλλου λαού να είναι δημοκρατικό.

Με τον φίλο Ελληνικό λαό µας συνδέουν µαζί του πολλά κοινά σημεία του
πολιτισμού και τη μόρφωσης, καθώς επίσης και έννοιες της αξιοπρέπειας και
της ελευθερίας.

Ο φίλος λαός σας ποτέ δεν ήταν από τους λαούς που ασκούσαν την καταπίεση
ούτε την κατοχή εις βάρος άλλου λαού, απεναντίας αγωνιζόταν και αντιστεκόταν
για την ελευθερία του και την ανεξαρτησία του, το ίδιο ακριβώς που κάνουμε και
εμείς σήμερα.

Για αυτό εκτιμώ ότι ο λαός σας καταλαβαίνει απόλυτα την άμεση ανάγκη
τερματισμού τη Ισραηλινής κατοχής.