Το κεφάλαιο επιλέγει ΣΥΡΙΖΑ!

Οι τελευταίες δημοσκοπήσεις, σε συνδυασμό με δηλώσεις και τοποθετήσεις εκπροσώπων του κεφαλαίου αλλά και αλλαγής στάσης ορισμένων μέσων ενημέρωσης, επιβεβαιώνουν ότι μεγαλώνει συνεχώς η μερίδα του κεφαλαίου που επιλέγει ΣΥΡΙΖΑ ως εναλλακτική λύση στη συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ και ως φρεσκάρισμα στην πολιτική διαχείριση του καπιταλιστικού συστήματος. 

 

Δεν είναι ανάγκη να είναι κανείς μάντης αλλά όλα αυτά είχαν ήδη διαφανεί από καιρό.

Στις φώτο από το ΒΗΜΑ της 26/10/2014, είναι χαρακτηριστικά τα στοιχεία που επιβεβαιώνουν σχετικές αναρτήσεις στο blog «Αριστερά και Πολιτική» τον Μάιο και τον Σεπτέμβρη. Επίσης η τελευταία δημοσκόπηση επιβεβαιώνει τις προβλέψεις στις ίδιες αναρτήσεις.

Πλέον χαρακτηριστικη η δήλωση της Γιάννας Αγγελοπούλου:

(1)

Κυριακή, 14 Σεπτεμβρίου 2014

Πωςθα εξελιχθεί το πολιτικό σκηνικό;

«Στις επόμενες εβδομάδες θα γίνουμε μάρτυρες μιας σκληρής μάχης μεταξύ μερίδων του κεφαλαίου για το αν συμφέρουν ή όχι οι προτάσεις Τσίπρα. Θα βλέπουμε σταδιακά την κατάταξη των κεφαλαιοκρατών και των μέσων ενημέρωσης προς τη μια ή την άλλη πλευρά και στο τέλος θα έχουμε, το που θα γείρει η ζυγαριά. Τότε θα είναι έτοιμο το κλίμα για εκλογές, ανεξαρτήτως της περίπτωσης εκλογής ή μη Προέδρου». 
 (...)
 

Η εκτίμησή μου είναι ότι σταδιακά θα αρχίσει στα μέσα ενημέρωσης, μια απόκλιση υπέρ του ΣΥΡΙΖΑ από τη ΝΔ,  πράγμα που θα αποκαλύψει  και τις επιλογές του μεγαλύτερου μέρους του κεφαλαίου. Στο τέλος, το κεφάλαιο θα δείξει, με τον τρόπο του, «ΣΥΡΙΖΑ».

(2)

Δευτέρα, 26 Μαΐου 2014

Η επόμενη μέρα του αστικού πολιτικού συστήματος

«Από την άλλη, μετά από κάποιες «αναγκαίες αλλαγές και εσωτερικές διευθετήσεις ομάδων και θέσεων» όπως η μονοφωνία, που θα επιβάλουν στον ΣΥΡΙΖΑ, θα αρχίσουν να υποχωρούν οι αρνητικές ειδήσεις για τον ΣΥΡΙΖΑ και να προβάλλονται οι θετικές. Ειδήσεις όπως, τι είπε ο Λαφαζάνης ούτε που θα ακούγονται. Σε βάθος χρόνου, κάθε μήνα τα κανάλια θα αφήνουν να διαφαίνεται με μεγαλύτερη ένταση η σίγουρη επόμενη διακυβέρνηση από τον ΣΥΡΙΖΑ. Όσο ο χρόνος κυλάει, τόσο το ποσοστό του θα ανεβαίνει, ανάλογα βέβαια και με την εμπιστοσύνη που αποπνέει, μεταμορφωμένο όπως τον θέλουν.

Σε συνέχεια, θα επιλέξουν, αν αξίζει να έχει αυτοδυναμία ή να τον τραβάνε από τη μύτη με άλλο κόμμα ή με μεγάλο συνασπισμό με τη ΝΔ. και αναλόγως θα βάλουν το χεράκι τους για το αποτέλεσμα». 

Οι "δημοσκοπήσεις"

ΜΙΑ ΧΩΡΑ, ΔΥΟ ΕΘΝΗ

Τα στοιχεία δείχνουν το ακριβώς αντίθετο από αυτό που λέει η κυβέρνηση. Απλώς τα πνιγούν όλοι και τα αντικαθιστούν με «θα»! Πότε δηλαδή το «θα», αφού για το 2014 είναι τα τελευταία στοιχεία!

Αν προσθέταμε σε αυτά και τα τελευταία στοιχεία της ΕΛ.ΣΤΑΤ. για τη φτώχεια, θα έχουμε το πανόραμα μιας χώρας με δύο «έθνη».

Αν φτώχαιναν και οι πλούσιοι, ίσως έλεγε κάτι αυτό. Αλλά να πλουτίζουν μέσα στην κρίση  και να μας δουλεύουν ότι «όλους μας βρήκε η κρίση και όλοι την πληρώνουμε» πάει πολύ. Αυτούς τους «βρήκε» βέβαια η κρίση αλλά με πακτωλό κερδών!

Είναι καιρός να βγει η κα Βούτλεψη και να καταγγείλει τον παλαιοκομμουνιστή Μπογιόπουλο, ο οποίος αν και απολύθηκε από τον Ριζοσπάστη, εξακολουθεί να μένει προσκολλημένος στο παρελθόν και στην ιδεολογία του ΚΚΕ, χωρίζοντας τους πολίτες σε τάξεις και… υπονομεύοντας την πορεία της χώρας προς την ανάπτυξη, την πάταξη της φοροδιαφυγής  και την μείωση των φόρων που έρχονται»!

Μια χώρα, δυο έθνη

Τρίτη, 21 Οκτωβρίου 2014

Του Νίκου Μπογιόπουλου

Στοιχείο πρώτο: Σύμφωνα με την έρευνα της εταιρείας «Wealth-Χ» και της ελβετικής τράπεζας UBS, στην Ελλάδα το 2014 καταγράφηκαν 11 υπερδισεκατομμυριούχοι από 9 που είχαν καταμετρηθεί το 2013. Η περιουσία τους αυξήθηκε από τα 16 δισ. δολάρια στα 18 δισ. δολάρια (14,2 δισ. ευρώ). Με άλλα λόγια 11 ολιγάρχες που αντιστοιχούν στο 0,00011% του πληθυσμού της χώρας κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί σχεδόν στο 10% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας. 

Στοιχείο δεύτερο: Στην περσινή έκθεση της «Wealth-Χ» όπου έγινε η καταγραφή των κατεχόντων περιουσία μεγαλύτερη των 30 εκατ. δολαρίων η Ελλάδα αναδείχτηκε «η χώρα με τον δεύτερο αυξανόμενο πληθυσμό πολυεκατομμυριούχων στην Ευρώπη» με 505 άτομα με περιουσία 60 δισ. δολάρια.

Στοιχείο τρίτο: Σύμφωνα με την τελευταία έκθεση της ελβετικής τράπεζας «Credit Suisse» στην Ελλάδα το πλουσιότερο 10% του πληθυσμού συγκεντρώνει το 56,1% του εγχώριου πλούτου από το 48,6% που συγκέντρωνε το 2007.

Στοιχείο τέταρτο: Όπως δημοσιεύτηκε πρόσφατα («Βήμα», 24/8/2014) στην Ελλάδα έχουν καταμετρηθεί 559 Κροίσοι με περιουσία 76 δισ. δολάρια ενώ τα κεφάλαια που είναι τοποθετημένα στο εξωτερικό ανέρχονται στα 140 δισ. ευρώ. Με άλλα σε μια χώρα 10 εκατομμυρίων, 559 ολιγάρχες κατέχουν πλούτο που αντιστοιχεί στο 45% του συνολικού ΑΕΠ της χώρας, ενώ τα κεφάλαια που έχουν βγει εκτός χώρας από τους «έχοντες» πλησιάζουν σχεδόν το 80% του συνολικού ΑΕΠ της Ελλάδας.

Ας δούμε τώρα που, σε ποια χώρα, σε ποια εποχή, συμβαίνουν τα παραπάνω. Αυτά συμβαίνουν σε μια χώρα όπου σύμφωνα με τις έρευνες οικογενειακών προϋπολογισμών της ΕΛΣΤΑΤ των ετών 2008 – 2013, τις οποίες ανέλυσε ο συνάδελφος Θ.Ηλιοδρομίτης, έχουν προκύψει τα εξής:

• Τα νοικοκυριά με μηνιαίο εισόδημα κάτω από 750 ευρώ αυξήθηκαν κατά 451,3%.

• Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε ένα δωμάτιο αυξήθηκαν κατά 41,3%.

• Τα νοικοκυριά που διαμένουν σε κατοικίες μικρότερες των 40 τμ αυξήθηκαν κατά 31,3%.

• Τα νοικοκυριά με κεντρική θέρμανση μειώθηκαν κατά 48,5%.

• Τα νοικοκυριά χωρίς καθόλου θέρμανση αυξήθηκαν κατά 252,3%.

• Η μέση μηνιαία κατανάλωση πετρελαίου θέρμανσης μειώθηκε κατά 62,5%.

• Οι άνεργοι αυξήθηκαν κατά 243%….

Συμπέρασμα 1ο: Η Ελλάδα των 10 εκατομμυρίων ανθρώπων, όπου τα 6,3 εκατομμύρια βιώνουν το ζόφο της φτώχειας και του κοινωνικού αποκλεισμού (στοιχεία Γραφείου Προυπολογισμού της Βουλής), έχει μετατραπεί σε ένα πειραματόζωο του πιο αδυσώπητου καπιταλισμού.

Η κρίση αξιοποιήθηκε ώστε η Ελλάδα να μετατραπεί σε παγκόσμιο εργαστήριο αποθέωσης των αβυσσαλέων κοινωνικών ανισοτήτων.

Η Ελλάδα κατάντησε σημαιοφόρος του κοινωνικού δαρβινισμού και του κεφαλαιοκρατικού δόγματος ότι είτε σε συνθήκες κρίσης είτε σε συνθήκες «ανάπτυξης» οι φτωχοί γίνονται φτωχότεροι και οι πλούσιοι γίνονται πλουσιότεροι.

Συμπέρασμα 2ο: Μέσα σε αυτές τις συνθήκες η διαπίστωση του Μπέντζαµιν Ντισραέλι, του για πολλά χρόνια πρωθυπουργού της Βρετανίας και μάλιστα της βικτωριανής εποχής, μοιάζει με ταξική… μαγνητική τομογραφία του καιρού μας: Υπάρχουν, έλεγε ο (και συντηρητικός) Ντισραέλι «δύο έθνη που µεταξύ τους δεν υπάρχει ούτε σχέση ούτε συµπάθεια και τα οποία δεν κυβερνώνται µε τους ίδιους νόµους (...). Τα δύο αυτά έθνη είναι οι πλούσιοι και οι φτωχοί».

Επομένως κάθε «εθνική συνεννόηση» σε μια τέτοια Ελλάδα 

- την Ελλάδα που έχει αναδειχτεί σε υπόδειγμα του κεφαλαιοκρατικού νόμου ότι στον καπιταλισμό σε κάθε χώρα υπάρχουν «δυο έθνη», το ολιγομελές έθνος των καταπιεστών, από τη μια και το πολυπληθές έθνος των καταπιεσμένων, από την άλλη-

δεν μπορεί παρά να έχει ως προαπαιτούμενο για την αξιολόγηση της αξιοπιστίας των πολιτικών δυνάμεων που την επικαλούνται, την ξεκάθαρη τοποθέτησή τους στο ερώτημα: Με ποιο «έθνος» και για τα συμφέροντα ποιού «έθνους»; 

Πηγή:enikos

Πως ο Σαμαράς πατάσσει τη διαφθορά!

Από γράμμα σε μια φίλη που πιστεύει στην ακεραιότητα του Σαμαρά και της κυβέρνησής του και στην αποφασιστικότητά του, να πατάξει τη διαφθορά και τη φοροδιαφυγή «απ όπου και αν προέρχεται».

Είδες το περί εφοπλιστών με τον "εθελοντικό φόρο" και το έκανες «γαργάρα», το περί απαλλαγής αυτών των διεφθαρμένων δεν το είδες;

Ένα θεός ξέρει πόσες άλλες τροποποιήσεις έχουν περάσει στα σκοτεινά και σε μικρές παραγράφους του αμετάφραστου μοτίβου «καταργείται η παράγραφος τάδε, του άρθρου τάδε, του νόμου τάδε», σε άσχετα νομοσχέδια και άντε να το βρεις, μετά από χρόνια, όταν όλα θα έχουν περάσει.

Η τροποποίηση απαλλάσσει από κάθε ευθύνη όλους όσους διασπάθισαν δημόσιο χρήμα και μοίρασαν εκατοντάδες εκατομμύρια στους «δικούς τους». Έργα κόστους 10 εκ τα ανέβασαν στα 60, συντηρήσεις με ποιο μεγάλο κόστος από την κατασκευή, δεκαπλασιασμός αρχικών προϋπολογισμών, απίστευτες μίζες και ρεμούλες…

Το έκαναν για να προλάβουν τους εισαγγελείς πριν ασκήσουν διώξεις και «υποφέρουν» που δεν πρόλαβαν να κάνουν το ίδιο για τα «Ολυμπιακά Ακίνητα» και την Ολυμπιάδα 2014.

Πριν μήνες ψήφισαν την απαλλαγή των δημάρχων, διοικητών οργανισμών,  μελών ΔΣ  κλπ από κάθε ευθύνη για το ίδιο θέμα διασπάθισης δημόσιου χρήματος. Τον Μάιο ψήφισαν την απαλλαγή πετρελαιά από πρόστιμο 500 εκ. για παραβάσεις εμπορίου από την Κίνα, ψήφησαν την απαλλαγή του ιδιοκτήτη του Μολλ, του χάρισαν και το αεροδρόμιο με 90 € το τ. μέτρο και απαλλαγή φόρων για 5 χρόνια και επιδότηση των επενδύσεων από τα «αναπτυξιακά» κίνητρα… για να μη θυμηθώ την πώληση του ΟΠΑΠ με αντίτιμο τα κέρδη ενός χρόνου και κάθε ξεπούλημα δημόσιας περιουσίας.

Αυτοί ξεκίνησαν την πάταξη ης διαφθοράς;;; Έτσι την πατάσσουν; Μετά, πώς να μη κόψουν μισθούς και συντάξεις….

Για να έχουμε ένα μέτρο σκληρής πάταξης των παραβάσεων, για 654 περιπτώσεις αδήλωτης εργασίας επέβαλαν πρόστιμα στις μικρομεσαίες, ύψους 6.976.262 ευρώ! Δεν υπάρχει λόγος να κάνουν καμία απαλλαγή αυτών των παραβατών, και σωστά, παρότι το πρόστιμο είναι εξοντωτικό (10.670€ ανά περίπτωση). Για τους δικούς τους όμως υπάρχει και παραϋπάρχει. Το ίδιο ισχύει και για την πάταξη της φοροδιαφυγής. Αν δεις αυτούς που έβγαλαν δισεκατομμύρια να πληρώνουν να το πεις και σε μένα.

Ποτέ μη ξεχνάς. Πίσω από τα ωραιοποιημένα λόγια της δεξιάς και της κάθε κυβέρνησης που υπηρετεί το σύστημα, κρύβονται πάντα οι παγίδες για τους εύπιστους που στο τέλος θα πληρώσουν το μάρμαρο. Το κακό είναι ότι εξαιτίας τους το πληρώνουν και οι άλλοι που τα βλέπουν, τα φωνάζουν αλλά τους ονομάζουν γραφικούς, καθυστερημένους, δογματικούς, αντίθετους με τις «μεταρρυθμίσεις» και την… ανάπτυξη!!! Και αφού αποκαλυφθούν όλα, άντε πάλι από την αρχή με τους αφελείς που πιστεύουν ότι ο «άλλος» δλδ τώρα ο ΣΥΡΙΖΑ, «δεν θα είναι όπως αυτοί» αλλά θα είναι «αλλιώς» όπως ακριβώς το ίδιο έλεγαν για τον Σαμαρά το 2012! Κι εμείς θα είμαστε πάντα οι κουτοί που θα πληρώνουμε τα κερατιάτικα των «αφελών».

Δυστυχώς.

ΝΟΜΟΣ ΥΠ' ΑΡΙΘ. 4301 (ΦΕΚ Α' 223/07-10-2014)

Οργάνωση της νομικής μορφής των θρησκευτικών κοινοτήτων και των ενώσεών τους στην Ελλάδα και άλλες διατάξεις αρμοδιότητας Γενικής Γραμματείας Θρησκευμάτων και λοιπές διατάξεις.

Αρθρο 44.



Αρθρο 45. Νομιμοποίηση δαπανών - Άρση καταλογισμών του Νομικού Προσώπου Ιδιωτικού Δικαίου με την επωνυμία «Κεντρική Οργανωτική και Εκτελεστική Επιτροπή για τη διεξαγωγή του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Κλασικού Αθλητισμού «ΑΘΗΝΑ 1997»

1. Οι δαπάνες που διενεργήθηκαν από το Νομικό Πρόσωπο Ιδιωτικού Δικαίου με την επωνυμία «Κεντρική Οργανωτική και Εκτελεστική Επιτροπή για τη διεξαγωγή του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Κλασσικού Αθλητισμού «ΑΘΗΝΑ 1997»» το οποίο έχει συσταθεί με το άρθρο 4 του ν. 2435/1996 και με την υπ' αριθμ. 5896/ 29.2.1996 απόφαση του Υφυπουργού Πολιτισμού (Β' 146), θεωρούνται νόμιμες, εφόσον αυτές αφορούσαν άσκηση αρμοδιοτήτων που εξυπηρετούσαν αποκλειστικά τη λειτουργία των αγώνων ακόμα και αν η υλοποίησή τους είχε ως αποτέλεσμα την υπέρβαση του προϋπολογισμού του νομικού προσώπου. Οι δαπάνες αυτές είναι ενδεικτικά όσες αφορούσαν έργα, εργασίες, προμήθειες, παροχή υπηρεσιών, μισθώματα, χρηματοδοτήσεις και παραχωρήσεις πάγιου εξοπλισμού σε νομικά πρόσωπα συμφερόντων του Ελληνικού Δημοσίου και ήδη έχουν καταβληθεί και έχει βεβαιωθεί από τις αρμόδιες επιτροπές και τα οικεία όργανα η εκτέλεση όλων των παραπάνω.

2. Καταλογισμοί, οι οποίοι έγιναν και αφορούν δαπάνες της προηγούμενης παραγράφου, σε βάρος των μελών της Κεντρικής Οργανωτικής και Εκτελεστικής Επιτροπής για τη διεξαγωγή του Παγκόσμιου Πρωταθλήματος Κλασσικού Αθλητισμού «ΑΘΗΝΑ 1997» και των υπαλλήλων των Υπηρεσιών Δημοσιονομικού Ελέγχου, εφόσον δεν έχουν εκτελεσθεί έως τη δημοσίευση του παρόντος δεν εκτελούνται και τυχόν βεβαιωθέντα ποσά διαγράφονται.

Μπράβο , μπράβο… διαγράφονται και όσα τους καταλογίστηκαν!!! Έκλεψαν και ούτε ευρώ πίσω!  Και για όσους τα άρπαξαν χοντρά, τους εργολάβους, φυσικά ούτε λόγος, αυτοί έχουν ασυλία εκ γενετής!

Αϊ στο διάολο ξευτίλες!

Η πολιτική συμμαχιών και μερικά τυπικά θέματα

Το κείμενο αυτό αποτελεί τοποθέτηση πάνω σε σχολιασμούς για τη πολιτική συμμαχιών του ΚΚΕ που δημοσιεύτηκαν στο «Σφυροδρέπανο» με τίτλο:

"Για τη στρατηγική και το διαδικτυακό φραξιονισμό"

Τα λαϊκά μέτωπα δεν είναι εξ ορισμού μηχανισμοί ενσωμάτωσης ενός ΚΚ στο αστικό πολιτικό σύστημα, μπορεί να είναι και ακριβώς το αντίθετο, μηχανισμός ανατροπής του καπιταλισμού. Μπορείτε να δείτε εκτός από την Γαλλία και την Βουλγαρία και να πείτε στον Δημητρώφ ότι με το λαϊκό μέτωπο της Βουλγαρίας… ενσωματώθηκε στον καπιταλισμό.

Το Παλλαϊκό (και το αντιφασιστικό) Μέτωπο στην Ελλάδα που πρότεινε το 1934 το ΚΚΕ, πουθενά δεν λέει ότι είναι για λογαριασμό κάποιας αστικής διακυβέρνησης. Είναι, και το λέει παντού, για την προώθηση της δικτατορίας του προλεταριάτου. Ας μην κατεβάζω τα επίσημα κείμενα… Είναι δηλαδή μια μεταβατική κατάσταση όπου το νέο δεν ήρθε και το παλιό δεν μένει. Αν τώρα κάποιος, μια μεταβατική κατάσταση την κάνει «στάδιο» ή γέφυρα ενσωμάτωσης στον καπιταλισμό, είναι άλλο πράγμα αλλά δεν φταίει η φιλοσοφία του μετώπου, φταίει η ερμηνεία του.

Τα εκ των υστέρων λάθη που φορτώθηκαν στο λαϊκό μέτωπο και στο ΕΑΜ δεν είναι παρά φύλο συκής για τα λάθη της ηγεσίας, η οποία, αντί να το ερμηνεύσει ως εφαλτήριο για την ταξική εξουσία της εργατικής τάξης, το ερμήνευσε ως παράδοσή της.

Εκ των υστέρων μπορούμε εύκολα να τσουβαλιάζουμε κάθε μέτωπο (και το σημερινό του ΚΚΕ αύριο) ως μέσω άρνησης της δικτατορίας του προλεταριάτου με αφορμή κάποια λάθη που σίγουρα θα γίνουν.

Ουδείς αλάνθαστος, ούτε η σημερινή ηγεσία του ΚΚΕ, ούτε η χθεσινή ούτε η προχθεσινή. Η κριτική των λαθών όμως με όρους προδοσίας δεν αποτελεί μαρξιστική κριτική. Αποτελεί μικροαστική κριτική που καταλήγει στο τέλος να βάζει τις επόμενες ηγεσίες να συμμαζεύουν τα ασυμμάζευτα και να αποκαθιστούν τον Πλουμπίδη, τον Ζαχαριάδη, τον Άρη…

Η πολιτική συμμαχιών και μερικά τυπικά θέματα ΙΙ

Στις αρχές της δεκαετίας του ’60 διδασκόμουν ότι «η σημερινή σωστή πολιτική του κόμματος…» αποκατέστησε τη δημοκρατία στο κόμμα, τις δημοκρατικές συμμαχίες (λες και επί Ζαχαριάδη δεν δημιουργήθηκε η ΕΔΑ) και εξάλειψε την προσωπολατρία και τον δογματισμό… δεν έλεγαν ότι το… πέτυχαν διαλύοντας το κόμμα.

Στα τέλη της δεκαετίας του ’60 διδασκόμουν ότι «η σημερινή σωστή πολιτική του κόμματος…» αποκατέστησε τη λενινιστική αρχή για τις οργανώσεις βάσης του κόμματος… επέκτεινε την πολιτική συμμαχιών….

Στο 10^ο συνέδριο διδασκόμασταν ότι «η σημερινή σωστή πολιτική του κόμματος…» θέτει τα θεμέλια του αντιμονοπωλιακού – αντιιμπεριαλιστικού μετώπου για να ανοίξει ο δρόμος για την εξουσία της εργατικής τάξης δλδ της δικτατορίας του προλεταριάτου…

Το ίδιο έργο με τη «σωστή γραμμή του κόμματος…» επαναλήφθηκε πολλές φορές από τότε και κάθε φορά που ανατρέπονταν η προηγούμενη πολιτική…

Πάντα όμως κάποιοι «περισσότερο κομμουνιστές» και από τις ηγεσίες, ερμήνευαν τις μεταβολές, όχι στη βάση της μεταβολής των πολιτικών και ταξικών συσχετισμών, αλλά στη βάση της δαιμονοποίησης κάθε προηγούμενης πολιτικής. Αφαιρούν δηλαδή το περιεχόμενο και κάνουν κριτική στα επιφαινόμενα.

Φοβάμαι ότι αυτό που έγινε για το ΑΑΔΜ, μπορεί να γίνει αύριο και με τη σημερινή πολιτική συμμαχιών από τους ίδιου τύπου φανατικούς, όταν αλλάξουν οι συνθήκες ή γίνουν αρκετά λάθη που θα την ακυρώνουν ενώ από τη φύση της δεν ανήκει σε είδη για πέταγμα.

Όλες αυτές οι αφοριστικές κριτικές μπορούν πολύ εύκολα να αποκτήσουν άλλη θετική διάσταση, αν βάλουμε σε πραγματική διάσταση δύο παραμέτρους. Την υπόθεση ότι κεντρικός στόχος όλων των προσπαθειών ήταν η εγκαθίδρυση της δικτατορίας του προλεταριάτου και ότι στην εφαρμογή χάθηκε αυτός ο στόχος σε πολλές περιπτώσεις με αποτέλεσμα ακόμη και να καταστρέφουν τον κεντρικό στόχο. Μόνο έτσι θα έχουμε μια διαλεκτική ερμηνεία της ιστορίας του ΚΚΕ. Και αντί για αφορισμούς θα καταλάβουμε ότι αυτά τα λάθη, είναι δικά μας λάθη και παράλληλα δικός μας πλούτος για να μη τα ξανακάνουμε.

Το ότι και τώρα έχουμε πολιτική συμμαχιών σε κοινωνικό επίπεδο δεν σημαίνει ότι ακυρώνεται το πολιτικό επίπεδο. Αν αυτοί οι κοινωνικοί σύμμαχοι έχουν και πολιτικό φορέα που φτάνει μέχρι την ανατροπή της εξουσίας των μονοπωλίων δεν θα τους αγνοήσεις…. Το θέμα είναι να τους θέσεις στην υπηρεσία της επανάστασης αντικειμενικά και όχι να τεθείς εσύ στην υπηρεσία των μικροαστών. Ε, τότε δεν θα φταίει η πολιτική συμμαχιών. Ούτε αυτός ο φόβος μπορεί να σε κάνει να αποκλείεις κάθε σύμμαχο.

Αν σήμερα κάποιοι τόσο σκούζουν για το ΑΑΔΜ, της ουσίας του οποίου είμαι φίλος, είναι γιατί αδυνατούν να το κατανοήσουν ως μέρος μιας ενιαίας επαναστατικής μεταβατικής διαδικασίας προς την εξουσία της εργατικής τάξης και την βλέπουν ως πολιτικό μόρφωμα κάτι σαν στάδιο αντιμονοπωλιακό με αρχή και τέλος, μεταξύ καπιταλισμού και σοσιαλισμού κλπ, που φυσικά είναι εκτός πάσης λογικής.

Δεν καταλαβαίνουν επίσης  την μεταβολή των συνθηκών που έχουν εξαλείψει πλέον πολλά προαπαιτούμενα για τη σοσιαλιστική επανάσταση από τις δεκαετίες του ’30 του ‘ 50 του ’70. Δεν λέω είναι καλύτεροι οι συσχετισμοί, λέω ότι είναι χειρότεροι αλλά για την πολιτική συμμαχιών του κόμματος έχουν εξαλειφθεί τα παλιά ταξικά δεδομένα της διαστρωμάτωσης ώστε να επιζητάς επίλυση πολλών προαπαιτούμενων.

Η πολιτική συμμαχιών και μερικά τυπικά θέματα ΙΙΙ

Η αντίφαση που τροφοδοτεί τις ενστάσεις κατά του ΚΚΕ για τη πολιτική μετώπων, από πραγματικούς κομμουνιστές, είναι ότι, ενώ οι γενικές αντικειμενικές συνθήκες έχουν προχωρήσει κατά πολύ για τον σοσιαλισμό, οι υποκειμενικές έχουν κάνει απίστευτη οπισθοχώρηση – ήττα. Έτσι θέλουν τη σοσιαλιστική επανάσταση του 21^ου αι. με λογικές και εργαλεία της δεκαετίας του ’30 του 20^ου αι.! Φαινομενικά όλοι έχουν δίκαιο! Όμως παλιά εργαλεία για νέες συνθήκες δεν γίνονται. Αν κάνουμε λάθη πρέπει να τα κάνουμε στη σημερινή κατάσταση, με σημερινά σύγχρονα δεδομένα, προγράμματα και εργαλεία, όχι να γυρίσουμε πίσω χάριν δογματικής ασφαλείας. Είναι πραγματικά μια αντίφαση που με ζάλισε κι εμένα μέχρι να βρω λύση.

Τέλος, για τον μαρξιστή δεν υπάρχουν θέσφατα ούτε αλάνθαστες πολιτικές. Υπάρχουν μόνο πολιτικές που κρίνονται κάθε μέρα στην πράξη. Και δεν υπάρχει κανένας λόγος να επιμένουμε σε λανθασμένες πολιτικές όταν βρούμε τα λάθη. Δυστυχώς ο υποκειμενικός παράγοντας είναι ο τελευταίος που παραδέχεται ότι έκανε λάθος και όχι λίγες φορές, του επιβάλλεται με ανατροπή.

Τι να κάνουμε όμως, ο δημοκρατικός συγκεντρωτισμός είναι ένα άριστο σύστημα αλλά εφαρμόζεται από ατελείς ανθρώπους. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να αλλάξουμε αυτή την αντίφαση και να έχουμε αλάνθαστους ανθρώπους σε ένα αλάνθαστο σύστημα. Γι αυτό ας κρατούμε πιο χαμηλούς τόνους στους χαρακτηρισμούς και πιο οξείς στις διαλεκτικές κριτικές.

Οικειοθελής α-φορολογική συνεισφορά των εφοπλιστών!

Καταργήθηκε η διάταξη με την οποία ορίζονταν υποχρεωτική έκτακτη φορολογία για τους εφοπλιστές (άρθρο 14 του ν. 4223/13), καταργήθηκε έμμεσα η απόφαση του ΣτΕ (ΣτΕ 1685/2013) ότι η επιβολή έκτακτης εισφοράς «είναι συνταγματική», άρα είναι νόμιμη η επιβολή της και στους εφοπλιστές (παρέμεινε όμως υποχρεωτική για όλους τους άλλους!),  και, σε αντικατάσταση, ψηφίστηκε πανηγυρικά η…  οικειοθελής συνεισφορά των εφοπλιστών στην Ελλάδα και τον λαό που υποφέρει από την κρίση!

ΔΗΛΑΔΗ, ΑΝ ΘΕΛΟΥΝ ΠΛΗΡΩΝΟΥΝ!!!

Αυτό ψήφισε την 1^η Οκτωβρίου 2014, η κυβερνητική πλειοψηφία, σφουγγοκωλάριοι του κεφαλαίου, στο Γ' Θερινό Τμήμα της Βουλής, με ονομαστική ψηφοφορία και ψήφους 52 ψήφους υπέρ, 36 κατά και ένα «παρών».

Συγχαρητήρια στον Σαμαρά που πριν λίγες μέρες διακήρυξε ότι ΘΑ… φορολογήσει τον πλούτο, για να υπάρχει… δικαιοσύνη στα βάρη!!!

Πόσα θα πληρώσει δηλαδή ως έκτακτη εισφορά ο μεγαλύτερος ιδιόκτητος στόλος στον κόσμο, για τη χώρα που υποφέρει αλλά τους χρηματοδοτεί, τους φοροαπαλλάσσει και τους παρέχει άπειρα προνόμια, μη εξαιρουμένων των δικών τους offshore της τεράστιας φοροδιαφυγής; 140 εκ. το χρόνο επί 3 χρόνια. Αυτά ισούνται με το 0,30% των φόρων που καταβάλει ο ελληνικός λαός, ή με το 0,08% του ΑΕΠ!

Επ’ ευκαιρία, η προηγούμενη οικειοθελή εισφορά (20 ευρώ ανά ημέρα ανά πλοίο) που υποσχέθηκαν οι εφοπλιστές για τα έτη 2009 – 2013, αγνοείται, προφανώς γιατί ούτε ευρώ δεν κατατέθηκε…

Έτσι για να ξέρουμε, τι εννοούν απο την κυβέρνηση όταν λένε, ΘΑ πατάξουν τη φοροδιαφυγή (κάτι για λαθρεμπόριο ναυτιλιακού πετρελαίου είναι απλώς διαδόσεις!!!)  και ΘΑ φορολογήσουν τους "έχοντες" τον πλούτο!

Δε λέω, μεγάλη υπόθεση το «ΘΑ»! Μόνο που αυτά τα ΘΑ, παραμένουν πάντα «ΘΑ», εδώ και αγνώστου αριθμού δεκαετίες.

 

ΤΙ ΛΕΕΙ ΤΟ ΕΠΙΣΗΜΟ ΚΕΙΜΕΝΟ

Με την τροπολογία που ψηφίστηκε κυρώνεται και «Αποκτά ισχύ νόμου το συνυποσχετικό μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και της ναυτιλιακής κοινότητας!

Σύμφωνα με αυτό προβλέπεται η οικειοθελής -και όχι υποχρεωτική- «οικονομική παροχή» η οποία υπολογίζεται βάση των πλοίων τα οποία εκμεταλλεύεται, κατά κυριότητα ή μη, η κάθε πλοιοκτήτρια εταιρεία ή διαχειρίζεται η κάθε διαχειρίστρια εταιρεία αντίστοιχα. Καταργείται συνεπώς η εισφορά που προέβλεπε το άρθρο 14 του ν. 4223/13
Το ποσό της οικειοθελούς οικονομικής παροχής είχε συμφωνηθεί να ανέλθει ενδεικτικά στο ποσό των 140 εκ. ευρώ ετησίως για την τριετία 2014-2016, δηλαδή συνολικά υπολογιζόταν στα 420 εκ. ευρώ.
Με το συνυποσχετικό συμφωνήθηκε η καταβολή του ποσού των 105 εκ. ευρώ για την τετραετία 2014-2017 και άρα το συνολικό καταβλητέο ποσό θα είναι το ίδιο, δηλαδή 420 εκ. ευρώ».

Μπράβο στον συντάκτη ο οποίος παρακάτω μας τα δικαιολογεί κινδυνολογώντας ότι αν δεν είναι εθελοντική η εισφορά ,θα αλλάξουν σημαία στα πλοία τους οι… πατριώτες εφοπλιστές, για να μη πληρώνουν μία! Αλλά, μήπως  τώρα θα πληρώσουν ή θα τα απαιτήσουν να χρηματοδοτηθούν προηγουμένως;;;

Για 140 εκ. το κράτος διασύρεται με συμφωνίες «οικιοθελούς εισφοράς» την ίδια στιγμή που περικόπτει και φορολογεί άγρια, κάθε εισόδημα εργαζομένων, συνταξιούχων, αγροτών, μικρομεσαίων. Για τις περικοπές αυτές επαρκεί «το συνυποσχετικό μεταξύ του Ελληνικού Δημοσίου και τρόικας»!

Και να μη ξεχάσουμε: 

1. Οι εφοπλιστές απαλλάσσονται απο άπειρους φόρους αλλά και κάθε φόρου και τέλους στα καύσιμα πλοίων, ενώ το σκουτεράκι σκούζει από φόρους, οι οποίοι ανέρχονται στο 150% της νετ τιμής της βενζίνης.

2. Σύμφωνα με μελέτη της Boston Consulting Group οι 559 πλουσιότεροι έλληνες έγιναν ακόμη πιο πλούσιοι μέσα στην κρίση (και εξαιτίας της κρίσης): κατέχουν περιουσία 76 δις δολαρίων, ίση με το 30% του ΑΕΠ. Παράλληλα, τα περιουσιακά στοιχεία των ελλήνων στο εξωτερικό υπολογίζονται σε 140 δις. Το τμήμα του ΑΕΠ που αντιστοιχεί στα κέρδη των επιχειρήσεων παρέμεινε στα 80 δις που σημαίνει ότι ποσοστιαία αυξήθηκε αφού μειώθηκε το ΑΕΠ ενώ οι μισθοί εργασίας μειώθηκαν από 130 σε 90 δις. Στην ΕΕ της κρίσης οι 2375 πλουσιότεροι αύξησαν τον πλούτο τους κατά 12% το τελευταίο έτος.