ΚΑΛΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΜΑΧΗΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

ΚΑΛΗ ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΗ, ΜΑΧΗΤΙΚΗ, ΑΝΑΤΡΕΠΤΙΚΗ ΧΡΟΝΙΑ!!!

"Καμία συγκάλυψη"... και τα μυαλά στα κάγκελα

Του Γιώργου Σαρρή

http://edoketora.blogspot.gr/2012/12/blog-post_6393.html

"Καμία συγκάλυψη" φωνάζουν στο υπο κατάρρευση ΠΑΣΟΚ!

Καμία εκτός των ήδη γνωστών εννοούν μάλλον...

 

Γιατί φυσικά είναι τρομερό το θράσος τους, αφού έκαναν πως δεν ήξεραν και δεν έβλεπαν τίποτα από το καλοκαίρι του 2011, αφού έκαναν και (δεν) έλεγαν ό,τι νάναι για να κουκουλώσουν τα πάντα, ξαφνικά μόλις το ζήτημα πήρε διαστάσεις σκανδάλου, θυμήθηκαν να φωνάξουν "καμία συγκάλυψη"!

 

Εννοείται πως για τα όσα έκανε ο κ.Παπακωνσταντίνου, που "έχασε" τη λίστα και δεν είχε ιδέα για τίποτα(!), οι υπόλοιποι της παρέας, Παπανδρέου, Βενιζέλος και σία, δεν πήραν χαμπάρι. Ξεχασαν κι αυτοί πως το υπουργείο εξωτερικών της Γαλλίας είχε δώσει μια λίστα ονόματα επισήμως στην κυβέρνησή τους και το θυμήθηκαν τώρα, οπότε και φωνάζουν πιο δυνατά απ΄'όλους "καμία συγκάλυψη"! Και φυσικά τα κανάλια σπεύδουν να τονίσουν την αθωότητα των φωνασκούντων ψευταράδων.

 

Βέβαια δεν πρόκειται να αλλάξει τίποτα ή να μαλακώσει η βαρβαρότητα της επίθεσης που δέχεται ο λαός, αν πληρώσει το ΠΑΣΟΚ ή ο κ.Παπακωνσταντίνου, αλλά τουλάχιστον το αστικό πολιτικό σύστημα θα δεχτεί άλλο ένα χαστούκι μεγατόνων, και ποιος ξέρει ραγισματιά τη ραγισματιά, μπορεί μια ώρα αρχύτερα ο λαός να καταλάβει με τι σόι σκουλήκια έχει να κάνει και σε ποιούς εμπιστεύεται τη μοίρα του με ελαφριά καρδιά. Τα ίδια ακριβώς εννοείται πως ισχύουν και με τη ΝΔ, με τα νόμιμα και ηθικά της στελέχη, που χωρίς αμφιβολία έχουν λερώσει τα χέρια τους με το μαύρο λάδι της εξουσίας, αλλά και όποιον άλλο συμμετέχει ή θέλει να παίξει σ' αυτό το στημένο και βρώμικο παιχνίδι.

 

Οσο ο λαός δεν αποφασίζει να πάρει την τύχη του στα χέρια του, ασκώντας και ελέγχοντας ο ίδιος την εξουσία και πετώντας όλους αυτούς τους σωτήρες στα σκουπιδια όπου ανήκουν, τα φαινόμενα ΄όπως αυτό όχι μόνο δεν θα εξαφανίζονται αλλά και θα πυκνώνουν.

 

Ο λογαριασμός εν τω μεταξύ θα πηγαίνει πάντα στους ίδιους φτωχούς πλην τίμιους παραλήπτες...

Σχόλιο Stergios:

Η ΛΙΣΤΑ ΚΑΙ ΤΑ ΠΑΙΔΙΑ ΤΗΣ ΑΣΤΙΚΗΣ ΤΑΞΗΣ

-Στη «Λίστα Λα Γκαρντ» μια ομάδα της άρχουσας τάξης και κάποιοι ακόλουθοί της μας κουδουνίζουν κατάμουτρα τα λεφτά που έκλεψαν από τον ιδρώτα του λαού (πως αλλιώς τα έβγαλαν με… μεροκάματο;;;) και μας χλευάζουν που έβαλαν τον εργαζόμενο λαό να τα πληρώσει.

-Η κυβέρνηση και τα κανάλια αντί να βγάλουν τη Λίστα στη δημοσιότητα και να αρχίσουν διαδικασίες κατάσχεσης, δίνουν μάχες για να μας πείσουν ότι ένας πρώην υπουργός και κάποιοι λιγοι συγγενείς είναι όλη και όλη η υπόθεση γιατί… αλλοίωσαν την πρώτη λίστα! Όχι η ίδια η λίστα. Αν τους ρίξουμε στην πυρά ούτε γάτα ούτε ζημιά!!! Κάτι σαν τον Τσοχατζόπουλο για τα δεκάδες δισεκατομμύρια μίζες, κλοπής και διαφθοράς του συστήματος.

-Τι να περιμένουμε από την αστική τάξη πέρα από το να «μαλώσει» τα άτακτα παιδιά της και να προστατεύσει όλα τα άλλα;

-Δίνουν τα πάντα για να βλέπουμε το δέντρο της διαχείρισης των διάφορων Παπακωνσταντίνων και να χάνουμε το δάσος των ληστών καπιταλιστών που η ψείρα τους είναι η λίστα και ο ελέφαντας το τεράστιο χρήμα που έβγαλαν έξω.

-Τα κενά από τα χαστούκια που δέχεται το αστικό δημοκρατικό πολιτικό σύστημα αν δεν τα καλύψει η εργατική τάξη τάχιστα θα τα καλύψει δυστυχώς, η φασιστική λαίλαπα που είναι εφεδρεία ακριβώς για αυτό το ρόλο.

-Το πρωί (31/12/12) στη ΝΕΤ ο κύριος Μπεγλίτης έδινε στους άλλους μαθήματα… ανυποχώρητης κάθαρσης! Αιδώς Αργείοι!

2013. "Έτος αλληλεγγύης" προς το καπιταλιστικό σύστημα!

 

Τις μέρες αυτές οργιάζει σε όλο τον κόσμο η εκστρατεία «πανανθρώπινης αλληλεγγύης» προς το καπιταλιστικό σύστημα με προκάλυμμα την αλληλεγγύη προς τους πολύ φτωχούς και αποκλεισμένους. Έχουν στρατευθεί  σ’ αυτήν τα μέσα ενημέρωσης, οι οργανισμοί, τα κράτη, οι προπαγάνδες, οι πατριάρχες, οι ιεράρχες τα Ιερατεία, οι δήμαρχοι, οι «ακτιβιστές», οι ρεφορμιστές, οι σύλλογοι της κοινωνίας και της γειτονιάς, οι ΜΚΟ, οι offshore, οι εφοπλιστές,  κυρίες Ελπίδες, ποδοσφαιριστές, μοντέλα, πόρνες πολυτελείας κ.α. 

Στόχος τους να πείσουν τα εκατομμύρια των λίγο και λιγότερο φτωχών να μοιράσουν λίγα από τα υπάρχοντα τους στους πολύ φτωχούς. Σκοπός: να μοιραστεί η φτώχεια και να βουλώσουν στόματα και επαναστατικές ιδέες στη γέννα τους, χωρίς το σύστημα να ξοδέψει ούτε ευρώ. Με τα λεφτά των άλλων!

 

Στη χώρα μας πρωταγωνιστούν τα κανάλια, με πρώτο το ΣΚΑΪ, η Εκκλησία και διάφοροι οργανισμοί που στήθηκαν για ένα πιάτο φαί μαζί με πολλούς εθελοντές που δεν γνωρίζουν ότι τρέχοντας και προσφέροντας από το υστέρημά τους στους περισσότερο φτωχούς δεν κάνουν αλληλεγγύη προς αυτούς αλλά προς το ίδιος το σύστημα να συνεχίσει να τους έχει φτωχούς αφού έτσι ούτε εξεγείρονται ούτε πεθαίνουν.

 

«Όλοι μαζί μπορούμε»  είναι ένα από τα συνθήματα. Δακρύβρεχτες αφηγήσεις αλληλεγγύης προς τους φτωχούς από επαΐοντες που δεν μοιράζονται ούτε σεντς, από «ειδικούς» κοινωνικούς επιστήμονες, από υπουργούς που τους έστειλαν στην κόλαση, από ιεράρχες που τους κοιμίζουν καταδικάζοντας στα Τάρταρα τον πλούτο(!) αλλά και από απλές κυριούλες, κυρίους και παιδιά που τρέχουν και τελικά αυτοί είναι οι μόνοι που δίνουν για όλους τους προηγούμενους που μιλούν.

 

 

Ακούμε και μεγάλα λόγια να ένα «νέο πατριωτισμό», και μια νέα «ενότητα του των Ελλήνων»  για να περάσουμε την κρίση «όλοι μαζί» χωρίς να αλλάξει τίποτα για να μπορεί να επαναλαμβάνεται το έργο της ληστείας του λαού αενάως.

 

Οργιάζουν πραγματικά οι εκπομπές «αλληλεγγύης»! Το σύστημα «μυρίζει  μπαρούτι» στην κοινωνία για το 2013. Προετοιμάζεται. Θέλει την αλληλεγγύη τους κόσμου που επί χρόνια αποκοίμιζε με την «αιώνια ευτυχία του  καπιταλισμού» που τώρα θα… χάσουν αν δεν τον στηρίξουν. 

 

Αυτή είναι όλη η ουσία της εκστρατείας. Αλληλεγγύη προς το καπιταλιστικό σύστημα να επιβιώσει, να περάσει την κρίση χωρίς να κινδυνεύσει και να συνεχίσει τους ίδιους κύκλους «ανάπτυξης», ύφεσης, κρίσης, καταστροφής της «ανάπτυξης» που έγινε πριν καθώς και των παραγωγικών δυνάμεων, σφαγής κοινωνικών δικαιωμάτων, φασισμών κάθε τύπου, πολέμων και ξανά από την αρχή.

 

Το 2013 είναι ένα πολύ κρίσιμο έτος τόσο για την Ελλάδα όσο και για τον παγκόσμιο καπιταλισμό καθώς θα βρεθεί σε κατάσταση αμηχανίας κάπως σαν τα μέσα της δεκαετίας του ΄30 όταν κάποιοι νόμιζαν ότι βγαίνουμε από την κρίση αλλά πηγαίναμε στην πιο καταστροφική έκφρασή της, τον παγκόσμιο πόλεμο.

 

Τρέχουν να προλάβουν κοινωνικές εκρήξεις που δεν ξέρουν πότε θα ξεσπάσουν. Αυτή είναι η ουσία της οξυμένης εκστρατείας αλληλεγγύης προς το σύστημα.

 

Πραγματική αλληλεγγύη είναι αυτή που προσφέρεται μεταξύ των εργαζόμενων τάξεων του λαού και ταυτόχρονα αποκαλύπτει τις αιτίες της φτώχειας και εξαθλίωσης σε αυτούς που προσφέρεται για να μπορέσουν πραγματικά «όλοι μαζί» οργανωμένα, να αποτινάξουν οριστικά την κατάσταση φτώχειας και το σύστημα που την παράγει. Όχι αυτή πους τους βουλώνει του στόμα στιγμιαία για να αφεθεί το σύστημα του καπιταλισμού να αναπαράγει αενάως τη φτώχεια τους.

 

 

Είναι ο καπιταλισμός ρε Αλέξη…..

Την ώρα που ο Αλέξης πήγε στην Αργεντινή να βρει τον "καλό καπιταλισμό" για να τον εφαρμόσει και εδώ και άκουγε με έκσταση τις μεγάλες επιτυχίες αυτού του καπιταλισμού από τους κυβερνώντες, ο Αργεντίνικος λαός του έδειξε την πραγματική εικόνα του "καλού καπιταλισμού". Με μαζικές εφόδους των πεινασμένων όπου υπήρχαν τρόφιμα του είπε, με τον τρόπο του, πως ίδιος είναι ο καπιταλισμός με όλες τις μορφές.

Μπορεί οι δείκτες του ΑΕΠ να πήγαν καλά (πριν πάρουν ξανά την κατιούσα), μπορεί το χρέος να ξεπληρώθηκε (με με υπόλοιπα και τον πληθωρισμό στα ύψη), μπορεί να δημιουργήθηκαν νέοι πλούσιοι αλλά οι παραγωγοί του πλούτου που τόσο τον διαφημίζουν, δηλαδή οι εργαζόμενοι, εξακολουθούν να ζουν σε συνθήκες αρχικής πτώχευσης. Έτσι, δεν είναι καθόλου παράξενες οι έφοδοι πεινασμένων στα σούπερ μάρκετ. Την πείνα δεν μπορεί να τη συγκρατήσει ούτε ο θάνατος - δύο οι νεκροί για την ώρα. Αυτή είναι απάντηση του αργεντίνικου λαού στον Αλέξη. Άραγε πήρε αυτό το μήνυμα ή πήρε το μήνυμα των κυβερνώντων, εκπροσώπων των νέοκαπιταλιστών;

 

Στο μεταξύ τα ντόπια και διεθνή κανάλια παρουσιάζουν τους πεινασμένους σαν κοινούς κλέφτες που δεν πήγαν για τρόφιμα αλλά για τηλεοράσεις με τη μόνιμη επανάληψη μιας εικόνας. Έτσι απαλλάσσουν και τον Αλέξη από το να παραδεχτεί τη σκληρή πραγματικότητα της Αργεντινής ρίχνοντας νερό στο μύλο του ΣΥΡΙΖΑ ενώ συκοφαντούν τους ανθρώπους που τους στέρησαν τα πάντα. Παλιά μας τέχνη κόσκινο αυτό για τα μέσα της άρχουσας τάξης. Όποιος πεινάει και εξαναγκάζεται σε ενέργειες σε εκτός της λογικής των καπιταλιστών είναι απλώς κλέφτης!

Ετοιμάζονται αύριο να πουν κλέφτες και εμάς…

Ταξικοί μισθοί, ταξικές πολιτικές, ταξική εξουσία

Μικρογραφία περί μισθών των στελεχών της αστικής τάξης

Σε μια παρέα ακούω ξαφνικά ότι η τάδε στα διυλιστήρια παίρνει 9.000 μισθό το μήνα! Μα είναι δυνατόν; λέω. Α, είναι «στέλεχος», μου λένε! Δηλαδή τι σημαίνει «στέλεχος»; Στέλεχος της τάξης που είναι στην εξουσία ή της κοινωνίας;

Διαβάζω σε μια εφημερίδα ότι κάποιος, πρώην στέλεχος των διυλιστηρίων… απολύθηκε με εφάπαξ 600.000 ευρώ αλλά επαναπροσλήφθηκε με το… φτωχικό μισθό των 14.000 ευρώ το μήνα. Στα ΕΛΠΕ μαθαίνω ότι ένα μεγαλοστέλεχος … απολύθηκε με αποζημίωση 1.200.000 ευρώ και επαναπροσλήφθηκε με ετήσιο μισθό 250.000 ευρώ. Τα στελέχη που επαναπροσλήφθηκαν βοήθησαν τη διοίκηση ώστε να απολύσει 40 εργαζόμενους συμβασιούχους των 500 ευρώ γιατί επιβάρυναν δυσβάστακτα την επιχείρηση και με την κρίση «δεν έβγαινε» και ήταν ανάγκη να τους απολύσει. Σημειώνω ότι αυτοί οι 40 κόστιζαν το χρόνο στα ΕΛΠΕ 10.000 λιγότερα από αυτό το τελευταίο μεγαλοστέλεχος! Και δεν πήραν αποζημίωση όταν απολύθηκαν, συμβασιούχοι ον… Η δε αποζημίωση του μεγαλοστελέχους αρκούσε παρακαλώ για μισθούς 5 χρόνων απασχόλησης των απολυμένων! 40 οικογένειες πεινασμένες επι 5 χρόνια για χάρη ενός και μόνο μεγαλοστελέχους. Φαντασθείτε τι πάρτι μισθών γίνεται με τα άλλα στελέχη κερδοφόρας διαχείρισης της εξουσίας του κεφαλαίου των κκ Λάτση, Βαρδινογιάννη κλπ.

Δεν ξέρω πόσοι από τους απολυμένους πίστεψαν πραγματικά ότι τα ΕΛΠΕ κινδυνεύουν από τους μισθούς τους και ψηφίζοντας ΝΔ, ΠΑΣΟΚ, ΔΗΜΑΡ κλπ θέλησαν να προσφέρουν το μισθό τους «για την πατρίδα ρε γαμώτο», όπως εκείνος ο κύριος που σταμάτησε στον δρόμο τον ΓΑΠ (το θυμάστε;) και του είπε «για την πατρίδα και τον μισθό μου κύριε πρόεδρε»!

Ταξικοί μισθοί, ταξική διοίκηση, ταξική πολιτική, ταξική εξουσία. Όσοι δεν καταλαβαίνουν τι είναι αυτά, τους προτείνω να ξαναψηφίσουν αυτούς που τους απολύουν και τους καταντούν ανθρώπους - σκιές.

ΕΓΚΛΗΜΑ ΚΑΙ ΤΙΜΩΡΙΑ. ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ.

 

Κάποτε οι αστοί πολιτικοί «έσκιζαν τα ρούχα τους» όταν τους λέγαμε ότι ξεπουλάνε την χώρα και το λαό στους τοκογλύφους δανειστές. Το αγγλικό δίκαιο τάχα δεν ίσχυε. Ο πλούτος τάχα δεν μπορούσε να ξεπουληθεί. Το ψέμα πήγαινε σύννεφο. Τώρα τα διαφημίζουν φαρδιά πλατιά με Πράξεις Νομοθετικού Περιεχομένου!

Στο πρώτο μνημόνιο έδωσαν αρμοδιότητα στου υπουργό οικονομικών να πουλάει όποιο κομμάτι του εθνικού πλούτου θέλει σε μια νύχτα ενημερώνοντας, αν θέλει, εκ των υστέρων τη Βουλή! Μετά πέρασαν και το αγγλικό δίκαιο για να εκποιήσουν κάθε εθνική δικαιοδοσία τον ελληνικό πλούτο.

Σήμερα με Πράξη Νομοθετικού Περιεχομένου (ΦΕΚ 240/12.12.2012) ξεδιάντροπα τα επαναλαμβάνουν όλα αυτά σαν να είναι πράξη φυσική! Εκεί καταντήσαμε. Όχι όμως μόνο αυτό. Με τη νέα ΠΝΠ νομοθέτησαν για τα καλά το δικαίωμα κατάσχεσης, από την τρόικα, κάθε εθνικού περιουσιακού στοιχείου της χώρας, χωρίς εξαιρέσεις! Όχι πως δεν το είχαν. Αλλά τώρα το λένε φαρδιά πλατιά όχι με νόμο αλλά με ΠΝΠ. Με κατάργηση και της δικής τους Βουλής! Και φυσικά δεν ήταν αυτό το πρόβλημα. Οι αστοί έχουν τη Βουλή μόνο όσο τους εξυπηρετεί. Ας μην έχουμε αυταπάτες για τον πραγματικό φασισμό της ταξικής εξουσίας (δικτατορίας) τους. Το πρόβλημα είναι ότι ξεπουλάνε τον πλούτο του λαού και το μέλλον του. Καιρός ο λαός να τους «ανταμείψει» για το δωσιλογισμό τους.

Τα σχόλια είναι «αυτονόητα» αλλά εμπίπτουν στο νόμο περί τύπου…

Απολαύστε παρακάτω την εθνική μειοδοσία και σκεφτείτε τρόπους εκδίκησης και τιμωρίας όταν οι καιροί αλλάξουν. ΓΙΑΤΙ ΠΑΝΤΑ ΕΧΕΙ Ο ΚΑΙΡΟΣ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ. 

 

4. ΕΦΑΡΜΟΣΤΕΟ ΔΙΚΑΙΟ ΚΑΙ ΔΙΚΑΙΟΔΟΣΙΑ 

4.1. Η παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης και κάθε εξωσυμβατική αξίωση που γεννάται από ή σε σχέση με αυτή θα διέπονται και θα ερμηνεύονται σύμφωνα με το Αγγλικό δίκαιο.

4.2. Τα μέρη υποχρεούνται να υπαγάγουν κάθε διαφορά που ενδέχεται να προκύψει σε σχέση με τη νομιμότητα, εγκυρότητα, ερμηνεία ή εκτέλεση της παρούσας Σύμβασης Τροποποίησης στην αποκλειστική αρμοδιότητα των δικαστηρίων του Μεγάλου Δουκάτου του Λουξεμβούργου.

4.3. Ο Όρος 3(2) εφαρμόζεται μόνο προς όφελος του ΕΤΧΣ. Κατά συνέπεια, τίποτε από όσα αναφέρονται στον Όρο 3 (2) δεν εμποδίζει το ΕΤΧΣ από το να εκκινήσει διαδικασίες αντιδικίας («Διαδικασίες») στα δικαστήρια του Δικαιούχου Κράτους Μέλους ή στο πλαίσιο του εφαρμοστέου δικαίου της παρούσας Σύμβασης Τροποποίησης και το Δικαιούχο Κράτος Μέλος αποδέχεται, δια της παρούσης, αμετάκλητα την υπαγωγή στην αρμοδιότητα των ανωτέρω δικαστηρίων. Στο μέτρο που επιτρέπεται από το νόμο, το ΕΤΧΣ μπορεί να εκκινήσει παράλληλες Διαδικασίες σε περισσότερες από μια δικαιοδοσίες.

4.4. Το Δικαιούχο Κράτος Μέλος, η Τράπεζα της Ελλάδος και το ΤΧΣ παραιτούνται με την παρούσα αμετάκλητα και ανεπιφύλακτα από κάθε δικαίωμα ασυλίας που ήδη έχουν ή μπορεί να δικαιούνται σε σχέση με τους ίδιους και τα περιουσιακά τους στοιχεία έναντι δικαστικών ενεργειών σχετικά με την παρούσα Σύμβαση Τροποποίησης, συμπεριλαμβανομένων ενδεικτικά, κάθε δικαιώματος ασυλίας έναντι άσκησης αγωγής, έκδοσης δικαστικής απόφασης ή άλλης διάταξης, κατάσχεσης, εκτέλεσης ή ασφαλιστικού μέτρου και έναντι κάθε εκτέλεσης ή αναγκαστικού μέτρου σε βάρος των περιουσιακών τους στοιχείων στο μέτρο που τα ανωτέρω δεν απαγορεύονται από αναγκαστικό νόμο.

 

Όλοι για έναν και ένας για όλους!

Πηγή: 902.gr

Δεν υπάρχει σήμερα σπίτι που να μη μετράει έστω κι έναν άνεργο, γειτονιά όπου να μην υπάρχει έστω και μια οικογένεια που δεν έχει να βάλει ψωμί στο τραπέζι, πολυκατοικία όπου έστω και ένα διαμέρισμα να μην έχει να βάλει για το χειμώνα πετρέλαιο...

 

Η εικόνα αυτή δεν είναι τίποτα περισσότερο και τίποτα λιγότερο από το βάρβαρο πρόσωπο του καπιταλιστικού συστήματος, που ιδιαίτερα σε συνθήκες κρίσης τσακίζει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια, την ανθρώπινη ζωή, τα όνειρα και τις ελπίδες του λαού, με μοναδικό στόχο να ανθίζουν και να τρανεύουν τα μονοπώλια.

Η κατάσταση αυτή μόνο προσωρινή δεν είναι. Έχει ζωγραφιστεί με ανεξίτηλο μελάνι και όσο βαθαίνει η καπιταλιστική κρίση, όσο δυναμώνουν τα μονοπώλια, τόσο θα πολλαπλασιάζονται τα φαινόμενα της εξαθλίωσης και της ακραίας φτώχειας.

Στις συνθήκες αυτές αντικειμενικά διαμορφώνονται και παίρνουν έκφραση οργανωμένες δράσεις αλληλεγγύης ανάμεσα στους εργαζόμενους και τα άλλα λαϊκά στρώματα. Οι Λαϊκές Επιτροπές, τα ταξικά σωματεία και συνδικάτα σε όλες τις γωνιές της χώρας σηματοδότησαν όλο το προηγούμενο διάστημα τη δύναμη που έχει στις σημερινές συνθήκες η λαϊκή αλληλεγγύη. Με πλούσια, πολύμορφη δράση στέκονται στο πλευρό των λαϊκών οικογενειών, όχι μονάχα έμπρακτα υλικά και ηθικά, αλλά κυρίως προβάλλοντας τις αξίες της συλλογικότητας, της αγωνιστικής διεκδίκησης, της ενότητας των εργαζομένων στην πάλη συνολικά ενάντια στους νόμους και τα μνημόνια που τους ξεζουμίζουν και τις πολιτικές που τα εφαρμόζουν.

Έχει μεγάλη αξία στις σημερινές συνθήκες η πείρα που συγκεντρώνει το εργατικό και λαϊκό κίνημα από τις πρωτοβουλίες αλληλεγγύης που αναπτύσσει. Η συλλογή τροφίμων σε συνεργασία με τους αγροτικούς συλλόγους, τα μαθήματα ενισχυτικής διδασκαλίας σε συνεργασία με τους εκπαιδευτικούς που στηρίζουν το ΠΑΜΕ, οι κινητοποιήσεις για να επανασυνδεθεί το ρεύμα του άνεργου, του πολύτεκνου, του άρρωστου, οι πολιτιστικές εκδηλώσεις για τα παιδιά των λαϊκών οικογενειών, οι αγωνιστικές παρεμβάσεις για να μην πληρώνουν οι άρρωστοι τα χαράτσια στα νοσοκομεία, το κίνημα ανυπακοής και απειθαρχίας που αναπτύχθηκε ενάντια στα χαράτσια της ΔΕΗ, το κύμα αλληλεγγύης στον πολύμηνο αγώνα των χαλυβουργών και η στήριξη της απεργίας των εργαζομένων της FINTEXPORT είναι ορισμένα παραδείγματα που αναδεικνύουν το περιεχόμενο του συνθήματος «όλοι για έναν κι ένας για όλους».

Όσο οι δράσεις αυτές θα πολλαπλασιάζονται και θα δυναμώνουν, θα οικοδομούν και θα σφυρηλατούν τους δεσμούς των ταξικών σωματείων και συνδικάτων, των Λαϊκών Επιτροπών με τους εργαζόμενους, τους ανέργους, τους αυτοαπασχολούμενους, τους φτωχούς αγρότες, τη νεολαία και τις γυναίκες στις γειτονιές και στους τόπους δουλειάς. Όσο θα κερδίζουν σε μαζικότητα και μαχητικότητα, τόσο θα αυξάνουν οι ελπίδες των λαϊκών μαζών, θα μεγαλώνει η εμπιστοσύνη τους στη δύναμή τους, θα ενισχύεται το σύνθημα όλοι για έναν κι ένας για όλους στη μάχη, ώστε να απαλλαγούμε οριστικά από όλους αυτούς που μας αναγκάζουν σήμερα να ζούμε στη μιζέρια και την εξαθλίωση. Όλοι για έναν κι ένας για όλους για να εξαλείψουμε την εκμετάλλευση ανθρώπου από άνθρωπο.

Όσο θα ενισχύεται η λαϊκή αλληλεγγύη θα ξεμπροστιάζεται η δήθεν «αλληλεγγύη» όπως του μεγαλοεπιχειρηματία Αλαφούζου και του ΣΚΑΪ που στήνουν τη μία «φιλανθρωπία» μετά την άλλη ή της Eurobank, που αφού έχει ξεζουμίσει δεκάδες χιλιάδες οικογένειες με τα τεράστια δάνεια και πανωτόκια, συγκεντρώνει σχολικά είδη για τα παιδιά τους.

Όλοι για έναν κι ένας για όλους για να ξεμπερδέψουμε μια ώρα αρχύτερα από την απανθρωπιά των μεγαλοεπιχειρηματιών, αλλά και των πολιτικών τους συνεταίρων, που εκμεταλλεύονται τη θηλιά που έχουν φορέσει γύρω από το λαιμό χιλιάδων και χιλιάδων οικογενειών και προσπαθούν με δράσεις τάχα «φιλανθρωπίας» να «ανακουφίσουν» τον κόσμο, τον οποίο οι ίδιοι έχουν εξοντώσει.

 

Αριστεροδεξιά μνημονιακή ομοφωνία στην Κύπρο!

Ψηφίστηκαν από την κυπριακή Βουλή τα εφαρμοστικά νομοσχέδια του μνημονίου

Η Ολομέλεια της Κυπριακής Βουλής, σε έκτακτη συνεδρίασή της την Τετάρτη 12/1/2/12, ολοκλήρωσε την ψήφιση 24 (2Χ12!) νομοσχεδίων για εφαρμογή των προνοιών του μνημονίου, μεταξύ κυβέρνησης και τρόικας. (Μα φυσικά, το «διαπραγματεύθηκαν», έκαναν το «σκέρτσα» τους και μετά κάθισαν να τους…)

Τα περισσότερα νομοσχέδια εγκρίθηκαν ομόφωνα!!! (Κανένας από τους αντιμνημονικακούς «αριστερούς» ή «αριστερούτσικους» εκεί βρε παιδιά; Όταν αυτοί γίνονται κυβέρνηση ξεπερνούν και τη ΔΗΜΑΡ;)

Βουλευτές που μίλησαν εκ μέρους των κομμάτων ανέφεραν ότι η επιλογή που υπήρχε μπροστά τους ήταν ή το μνημόνιο ή η πτώχευση του κράτους (Παλιό το κόλπο, κυκλοφορεί σε όλες τις καπιταλιστικές χώρες από αιώνες)!

Μία είναι η μαρξιστική, κομμουνιστική και πραγματική αλήθεια. Όταν την εξουσία την κατέχουν η αστική τάξη και οι καπιταλιστές, όποια κυβέρνηση και αν εκλέξει ο λαός (αριστερή, αριστερούτσικη «κομμουνιστική» κ.α.) την ίδια ακριβώς πολιτική διαχείρισης των προβλημάτων της εξουσίας του κεφαλαίου θα διαχειρίζεται για λογαριασμό της και σε βάρος των λαών. Χωρίς ανατροπή της ταξικής εξουσίας καμία πολιτική εξουσία δεν μπορεί να εφαρμόσει πολιτικές αντίθετες με την ταξική εξουσία.

Όσο και να θέλουν να συσκοτίσουν αυτή την αλήθεια ή πραγματικότητα την επαναφέρει με πείσμα στην επικαιρότητα. Καμία ανατροπή της ταξικής πολιτικής δεν γίνεται χωρίς ανατροπή της ταξικής εξουσίας. Αυταπάτες ας μην έχουμε.

Η ελευθερία του θανάτου στην Πολωνία

Αν κάποιος θέλει να κάνει μαύρο χιούμορ θα μπορούσε να πει ότι οι Πολωνοί ανέτρεψαν το σοσιαλιστικό καθεστώς γιατί τους απαγόρευε να... πεθαίνουν ελεύθεροι!
Σήμερα αυτή η μαύρη… επιθυμία γίνεται πραγματικότητα!

Η είδηση λέει:

Τέσσερις άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους το τελευταίο 24ωρο στην Πολωνία λόγω ψύχους. Συνολικά οι νεκροί ανέρχονται στους 30 από την 1η Δεκεμβρίου οπότε και σημειώνονται στη χώρα ισχυρές χιονοπτώσεις και πολύ χαμηλές θερμοκρασίες. Τον περσινό χειμώνα περίπου 200 άνθρωποι πέθαναν από υποθερμία, στην πλειοψηφία του άστεγοι, δηλαδή ελεύθεροι από οτιδήποτε θα τους κρατούσε στη ζωή.
Αν οι νέοι Πολωνοί αγνοούν επιδεικτικά την απάνθρωπη ιστορία του καπιταλισμού που η χώρα τους πλήρωσε πολύ ακριβά, ας μη βιάζονται. Έχουν να δουν να γίνονται πράξη πάνω τους πολλές ακόμη από τις κρυφές… χάρες του καπιταλισμού!

Μάθημα πρώτο: Τι είναι ο Κομμουνισμός

Μια παράφραση των αντικομουνιστικών λόγων που μας έβγαζαν στα σχολεία στη δεκαετία του ΄50

Σήμερα ήρθε στο σχολείο μας ένας κύριος με γραβάτα και μας είπε τι είναι ο κομμουνισμός.

Ο κομμουνισμός μας είπε είναι ένα κακό σύστημα που τρώει τα παιδιά των εργατών γιατί υπάρχει πάντα φόβος ότι ανάμεσα σε αυτά θα γεννηθεί ένας επαναστάτης όπως ο Σπάρτακος και θα το καταστρέψει. Αλλά και οι εργάτες του είναι κακοί γιατί θέλουν να τρώνε χωρίς να δουλεύουν και κάνουν όλο απεργίες. Όλοι είναι κακοί εκεί εκτός από μια τρόικα.

Για να πεθάνουν τα παιδιά και να γλυτώσει ο κομμουνισμός από αυτά, τα αφήνει χωρίς σχολεία, νηπιαγωγεία, βρεφοκομεία και νοσοκομεία. Χωρίς φάρμακα και γιατρούς. Όταν οι μπαμπάδες θέλουν να κάνουν εγχείρηση πρέπει να πληρώνουν και όταν γεράσουν πρέπει να πεθάνουν γρήγορα γιατί είναι βάρος στο κράτος που δανείζεται για να τους ταΐζει.

Ο κομμουνισμός, είπε, αφήνει του μισούς νέους άνεργους και τους μπαμπάδες τους απολύει από τη δουλειά γιατί περισσεύουν και για να μην μπορούν να μας ταΐσουν. Είναι και τεμπέληδες μας είπε.

Στον κομμουνισμό δεν είχαν ελευθερία, κανένας εργάτης δεν μπορούσε να γίνει πλούσιος.

Στον κομμουνισμό όλες οι επιχειρήσεις ήταν ιδιωτικές και τα λεφτά τους οι επιχειρηματίες τα έστελναν στην Ελβετία γιατί φοβόνταν ότι θα τους τα κλέψουν οι εργάτες.

Στον κομμουνισμό δεν είχαν να φάνε και γι αυτό έστηναν συσσίτια κάτι καλοί άνθρωποι στις εκκλησίες και στους Δήμους με καζάνια και έπαιρναν φαγητό με κουτάλα και καραβάνα. Στα σχολεία τα παιδιά ζαλίζονταν και τους έδιναν οι καλοί άνθρωποι λίγο γάλα.

Στον κομμουνισμό έδερναν τους μαύρους και τους έδιωχναν και εγώ φοβάμαι οτι αν έρθει θα διώξουν τον φίλο μου τον Χασάν.

Στον κομμουνισμό οι εργάτες έκαναν διαδηλώσεις έκλειναν τους δρόμους και τα μαγαζιά, έσπαζαν και τις βιτρίνες γιατί ήθελαν να παίρνουν τζάμπα μεροκάματο. Ήταν όλοι τεμπέληδες, μας είπε, γι αυτό είχε μεγάλη ανεργία.

Στον κομμουνισμό η κυβέρνηση ήταν καλή αλλά οι εργάτες κακοί. Η κυβέρνηση κάθε λίγο και λιγάκι έκανε κάτι που τα έλεγε μνημόσυνα ένα, δυο, τρία και άλλα για να δίνει λίγα κόλλυβα στους εργάτες να φάνε αλλά αυτοί ήθελαν τυρόπιτες.

Στον κομμουνισμό οι εργάτες ήθελαν κάνουν δικές τους τις τράπεζες για να κλέψουν τα λεφτά των άλλων και να πάρουν τζάμπα τα σπίτια που ήταν των τραπεζών.

Στον κομμουνισμό όλοι οι κυβερνήτες ήταν ίδιοι γιατί όλοι έλεγαν τα ίδια λόγια και μιλούσαν όλο για μνημόσυνα.

Ο κομμουνισμός ήταν ένα κακό σύστημα γιατί είχε εργάτες που δεν προσκυνούσαν και έφερναν όλο ταραχές. Γι αυτό ο κόσμος το ανέτρεψε και έφερε την ελευθερία, όπως εδώ σήμερα, όπου ο καθένας μπορεί να γίνει πλούσιος, να μην έχει ανεργία, να έχει όποιο γιατρό θέλει, να έχει φάρμακα και νοσοκομεία, να έχει σχολεία και νηπιαγωγεία, να έχει καλό φαγητό, να έχει σπίτι….

Εγώ δεν θέλω να ζήσω στον κομμουνισμό γιατί θέλω να είμαι ελεύθερος να γίνω πολύ πλούσιος.

Ένας κύριος Άδωνης είπε στην τηλεόραση ότι έχουμε σοβιετική οικονομία. Εγώ φοβήθηκα ότι δεν θα με αφήσουν να γίνω πλούσιος.


Σήμερα δεν είχαμε φαγητό γιατί ένας κύριος ήρθε με κάτι χωροφύλακες και μας είπε ότι το σπίτι είναι της τράπεζας και μας έβγαλαν έξω. Έβρεχε και μας είπαν θα μας φέρουν δώρο μια πολύ ωραία ομπρέλα. Πήρα και γάλα από το καζάνι του σχολείου. Το βράδυ είπαν θα κάνουν το τρίτο μνημόσυνο με κάτι ευρωπαίους και θα μοιράσουν κόλλυβα για φαγητό. Ο μπαμπάς έβηχε αλλά του είπαν δεν πειράζει μπόρα είναι θα περάσει από μόνη της. Τον έδιωξαν και από τη δουλειά γιατί περίσσευε και μια φορά είχε κάνει απεργία όπως στον κομμουνισμό.

Εγώ φοβάμαι…


Ένας συμμαθητής μου ήρθε αθόρυβα και μου είπε κάτι στο αυτί. Δεν θέλω να το πω αλλά δεν μπορώ και να το κρατήσω μυστικό γιατί θέλω να γίνουμε πολλοί. «ΝΑ ΓΙΝΟΥΜΕ ΣΠΑΡΤΑΚΟΙ» μου είπε και έσφιξε τη γροθιά και το χέρι μου. Από τότε δεν φοβάμαι πια, ξέρω τι πρέπει να γίνω και τι πρέπει να κάνω. Δεν θέλω να γίνω πλούσιος, θέλω να γίνω άνθρωπος!

....θα γίνω ΣΠΑΡΤΑΚΟΣ!

ΚΚΕ. 19ο Συνέδριο και διλήμματα

Το ΚΚΕ έρχεται από πολύ μακριά… και πηγαίνει πολύ μακριά. Για να πάει όμως πολύ μακριά πρέπει να περάσει πολλές φορές ακόμη από συμπληγάδες, αγώνες, θυσίες και ταξικές μάχες. Κανένας δεν θα του χαρίσει το μέλλον αν δεν είναι πρωτοπορία του εργαζόμενου λαού για να τροφοδοτηθεί από αυτόν με αστείρευτες εφεδρείες.
Το 19^ο συνέδριο πραγματοποιείται σε μια ακόμη ιστορικά κρίσιμη καμπή για τη χώρα, το λαό και το ΚΚΕ. Σε τέτοιες στιγμές λαμβάνονται αποφάσεις που μας σημαδεύουν δεκαετίες. Η κρίση του καπιταλισμού φέρνει ξανά το ΚΚΕ προ ιστορικών ευθυνών που πρέπει και οφείλει να αναλάβει, όπως τόσες άλλες φορές. 

 

Το δίλημμα του συστήματος

 

Είναι φανερό ότι το συνεχές βάθεμα της καπιταλιστικής κρίσης συνενώνει όλο και πιο πολύ την βασική αντίθεση του καπιταλισμού (κεφάλαιο – εργασία) με την κυρίαρχη αντίθεση (μονοπώλια – λαός). Όσο αυτή η συνένωση εντείνεται τόσο το καπιταλιστικό σύστημα αγγίζει τα όριά του και τόσο ο ταξικός πόλεμος θα οξύνεται και θα μετατρέπεται σε ζήτημα επιβίωσης του καπιταλισμού. Αυτό σημαίνει ότι είναι έτοιμο να εξαντλήσει όλα τα μέσα που διαθέτει κατά του λαού και της εργατικής τάξης για να επιβιώσει. Το δίλημμά του είναι σαφές: ή θα επιτεθεί με όλα τα μέσα κατά του λαού ή θα εξαφανιστεί. Δεν θα σταματήσει ούτε μπροστά σε αυταρχικά μέτρα, ούτε μπροστά σε κοινοβουλευτική δικτατορία, ούτε σε κοινό φασισμό, ούτε σε πρόσκληση ξένων, ούτε σε πόλεμο οποιασδήποτε μορφής κατά του λαού προκειμένου να επιβιώσει. Ας μην έχουμε αυταπάτες για κανένα σύνταγμα, κανένα δικαίωμα, καμιά ελευθερία που δήθεν θα προστατεύσει το σύστημμα.

 

"Ίδιο" δίλημμα

 

Όσο η κρίση συνενώνει την βασική και την κυρίαρχη αντίθεση του καπιταλισμού τόσο συνενώνονται για την εργατική τάξη, τον εργαζόμενο λαό και το ΚΚΕ οι μάχες για άμυνα στην επίθεση του συστήματος και η κατάκτηση αντιμονοπωλιακών και αντιιμπεριαλιστικών θέσεων  με την κατάκτηση της εξουσίας.  Όσο και αν αυτό το τελευταίο μας φαίνεται μακριά τίποτα δεν είναι «μακριά» για την ιστορία.
 

Αυτή είναι η κατάσταση μπροστά την οποία βρίσκεται το ΚΚΕ. Είναι μια κατάσταση που θέτει και σε αυτό το δίλημμα της πραγματικής ύπαρξής του. Ή θα αναλάβει τον ιστορικό του ρόλο που πηγάζει από τον ιστορικό ρόλο της εργατικής τάξης ή θα χαθεί. Τα 94 χρόνια αγώνων είναι μια καλή παρακαταθήκη αλλά μόνο παρακαταθήκη. Μόνο οι νέοι αγώνες και η νέα στρατηγική, τακτική και πρακτική έναντι του συστήματος, με οδηγό τις αρχές  του μαρξισμού – λενινισμού και του προλεταριακού διεθνισμού, μπορούν να του ανοίξουν το δρόμο για το μέλλον. Το μέλλον αυτό μπορεί να το κατακτήσει μόνο αν καθοδηγήσει σωστά την εργατική τάξη και το λαό.

  

 

Τι να κάνουμε; 

 

Το 19^ο συνέδριο είναι μια στιγμή που απαιτεί τομές. Οι τομές αυτές θα μπορούσαν με ελάχιστα λόγια να περιγραφούν ως εξής:

-Πέρασμα του ΚΚΕ σε ένα κόμμα νέου τύπου σε περίοδο κρίσης, ολόπλευρης επίθεσης του καπιταλισμού και ανάγκης νέας οργάνωσης της αντίστασης του εργαζόμενου λαού.

-Ένα κόμμα με πρόγραμμα προσαρμοσμένο σε νέες συνθήκες  το οποίο θα συνενώνει την στρατηγική, την τακτική και την πρακτική με τρόπο που θα μετατρέπει της εργατική τάξη και το λαό σε κινητήρια δύναμη της ιστορίας.

-Ένα κόμμα με «ελαφρά» πλέον δομή, ευέλικτο, με οργανώσεις σε κάθε κοινωνικό κύτταρο, στην επιχείρηση, στην δουλειά, στη γειτονιά προφυλαγμένες από τις κάθε μορφής διεισδύσεις της άρχουσας τάξης και των μηχανισμών της.

-Εργατικές Επιτροπές Αγώνα και Εργατικές Επιτροπές Ελέγχου  σε κάθε μεγάλη επιχείρηση, κλάδο και εργοτάξιο.

- Άνοιγμα των Λαϊκών Επιτροπών στη βάση ενός ελάχιστου προγράμματος για την τοπική οργάνωση του αγώνα του λαού, ανεξάρτητα από την ως τώρα ιδεολογικοπολιτικη θέση του καθενός που συμφωνεί και θέλει να αγωνιστεί.

-Ένα κόμμα που θα καθοδηγεί την εργατική τάξη σε θέσεις μάχης μέχρι τέλους.
-Ένα κόμμα με πολιτική ανάδειξης στελεχών που προέρχονται μέσα από τη μάχη και τους καπνούς του σημερινού αγώνα.
-Ένα κόμμα που θα έχει σαν προτεραιότητα την πολιτική των συμμαχιών και των Μετώπων πάνω σε αρχές, για την αντιμετώπιση των επερχόμενων κινδύνων και του φασισμού αλλά και την αναστροφή της κατάστασης. Η πείρα του παρελθόντος πρέπει και πάλι να αξιοποιηθεί στις μετωπικές πολιτικές.

-Ένα κόμμα που να μπορεί να ακτινογραφεί σε βάθος το σύστημα και την κατάσταση για να ασκεί τις σωστές πολιτικές κάθε φορά.

-Όλη η πείρα των 94 χρόνων πρέπει να αξιοποιηθεί για την οργάνωση του κόμματος στη νέα σκληρή περίοδο.

-Καμιά υποχώρηση αρχών.
 

Το ξέσπασμα της κρίσης δεν άφησε αλώβητο το ΚΚΕ. Κυρίως αποκάλυψε σειρά αδυναμιών που προέρχονταν από την προσαρμογή του σε άλλες συνθήκες αστικής διαχείρισης και σε άλλες προτεραιότητες όπως η ίδια η ύπαρξη του κόμματος μετά το 1991. Τώρα οι συνθήκες είναι εντελώς διαφορετικές και το κόμμα πρέπει να γίνει «εντελώς διαφορετικό».
 

Το συνέδριο θα πρέπει να αξιοποιήσει τις κριτικές παρατηρήσεις χιλιάδων μελών και φίλων του ΚΚΕ επί των αποτελεσμάτων των εκλογών, κριτικές που δεν περιορίστηκαν στη στενή περιοχή των εκλογικών πρακτικών και των εκλογικών αποτελεσμάτων αλλά πέρασαν στην όλη πολιτική του ΚΚΕ. 
 

Κανένα λάθος και καμία αδυναμία να μη μείνει αναξιοποίητη για να βγουν συμπεράσματα. Και υπάρχουν πολλά τέτοια σε ένα κόμμα που βρίσκεται σε συνεχή μάχη κι αγώνα.
 

Όσο περνάει ο καιρός θα έχουμε πολλά να πούμε για γενικά επιμέρους ζητήματα που τίθενται στις θέσεις για το συνέδριο. Από το πιο απλό μέχρι το πιο μεγάλο. Από την νέα στρατηγική και τακτική σε συνθήκες οξυμένου ταξικού πολέμου που έχουμε ανάγκη, μέχρι τα πιο «πιασιάρικα» όπως η κριτική στην ηγεσία ή η νέα ηγεσία που θα εκφράζει τη νέα στρατηγική και τακτική.
 

Στην πορεία αυτή όχι μόνο πρέπει νε μελετήσουμε τις θέσεις αλλά να μελετήσουμε και τα στοιχεία της πραγματικότητας, εθνικής και διεθνούς, ώστε η κριτική να μην είναι κάποιος αχρείαστος ύμνος για το ΚΚΕ αλλά συμβολή στην νέα πολιτική που πρέπει να ασκήσει για να επιτελέσει την ιστορική αποστολή του.

Αν δεν πάρει την εξουσία ο λαός επανέρχεται η άρχουσα τάξη

Είχαμε πει πολλές φορές για αδιέξοδα της «Αραβική Ανοιξης». Η τελευταία πράξη του «εκλεγμένου δημοκρατικά προέδρου» Mohammed Mursi να γίνει Μουμπάρακ στη θέση του Μουμπάρακ, δηλαδή ένας νέο δικτάτορας, έδειξε καθαρά ότι αν δεν πάρει ο λαός την εξουσία όταν εξεγείρεται, τότε η ίδια εξουσία της ίδια κυρίαρχης τάξης επανέρχεται με άλλο ίσως προσωπείο αλλά ίδια στην ουσία.

Αυτό είναι φανερό από το τι έγινε και στην Αίγυπτο. Ο αμερικανοτραφής πρόεδρος της αντιαμερικανικής (ντεμεκ) «Μουσουλμανικής Αδελφότητας», που ιστορικά ήταν ο κύριος μοχλός εξόντωσης των κομμουνιστών στην Αίγυπτο, μόλις πάτησε στην πολιτική εξουσία τα βρήκε με την άρχουσα τάξη και αποφάσισε να μετατρέψει τις (προσωρινές) αστικές δημοκρατικές κατακτήσεις της πλατείας Ταχρίρ σε κατακτήσεις των ιμπεριαλιστών και της μονοπωλιακής αστικής τάξης της Αιγύπτου!

Αυτό θα πει επαναφορά της ίδιας εξουσίας με χειρότερο πρόσωπο. Γιατί ο νέος πρόεδρος ήθελε να έχει απόλυτη εξουσία να εκδίδει ανεξέλεγκτα διατάγματα όπως κάθε δικτάτορας; Ποιόν φοβάται; Μα είναι απλό: τον λαό φοβάται. Υπερεξουσίες για να υπερασπιστεί τον λαό δεν χρειάζεται, αρκεί να τον έχει στο πλάι του. Για να τον δέσει όμως και να του αφαιρέσει δικαιώματα με τη βία, τις χρειάζεται.

Για μια ακόμη φορά αποδεικνύεται πόσες αυταπάτες είχαν αυτοί που υμνούσαν χωρίς αρχές την «Αραβική Άνοιξη», χωρίς να θέτουν το ζήτημα της ταξικής εξουσίας. Στην Αίγυπτο, την Λιβύη, την Τυνησία κ.α. τα πράγματα δεν άλλαξαν καθόλου για τον λαό. Η «δημοκρατία νίκησε», εκλογές έγιναν και στην εξουσία βρέθηκε και πάλι η ίδια τάξη με τους ίδιους εκμεταλλευτές του λαού να κυριαρχούν και τους ιμπεριαλιστές να επικυριαρχούν. Ο λαός κέρδισε το δικαίωμα να εκλέγει τον δυνάστη και εκμεταλλευτή του, κέρδισε την (ιμπεριαλιστικής έμπνευσης) δημοκρατία και χάνει τα δικαιώματα και τον πλούτο του με το άνοιγμα της δημοκρατίας αυτής σε κάθε λογίς ξεπούλημα (και αρπαγή) του εθνικού πλούτου στους ξένους.

Τι να πούμε για τους ντόπιους «αριστερούς» και «αριστερούτσικους» που υμνούσαν χωρίς αρχές τις εξεγέρσεις, οι οποίες βέβαια ήταν γνήσιες πλην Λιβύης, χωρίς να βλέπουν πως αυτές υποδαυλίζονταν καθοδηγούνταν από ξένα κέντρα που είχαν τους ακριβώς αντίθετους σκοπούς απ τούς λαούς; Χωρίς να επισημαίνουν τον κίνδυνο να φαλκιδευτούν από την ίδια εξουσία που θέλουν να ανατρέψουν.

Τι να πούμε για εκείνους που ύμνησαν τους… «απελευθερωτικούς» βομβαρδισμούς της Λιβύης και τώρα δήθεν νοιώθουν φρίκη με το καθεστώς του δικτάτορα Άσσαντ και δεν θα έλεγαν όχι σε ένα βομβαρδισμό της Συρίας όπως παλιά δεν είπαν όχι στους βομβαρδισμούς του Ιράκ του δικτάτορα Σ. Χουσεΐν και της Γιουγκοσλαβίας του επίσης… «δικτάτορα» Σ. Μιλόσεβιτς; Κακό πράγμα να είσαι στα λόγια με την εξουσία του λαού και στην πράξη με την εξουσία των καπιταλιστών.

Η αυταπάτη αυτών των δυνάμεων για την «Αραβική Άνοιξη» ήταν ίδια με την αυταπάτη που κυριάρχησε και με τη μεταφορά δήθεν εξεγερτικού μηνύματος χωρίς κανένα DNA ταξικής ανατροπής, στις πλατείες της Ισπανίας και σε συνέχεια της Ελλάδας. Δεν κατάλαβαν(;;;) τίποτα από την ιμπεριαλιστική επιβράβευση τέτοιων κινήσεων; Δεν κατάλαβαν ότι αυτό ήταν το άνοιγμα του δρόμου σε άνετη διαχείριση της κρίσης από την άρχουσα τάξη, ανεξαρτήτως πολιτικής μορφής διακυβέρνησης.

Το δίδαγμα είναι πάντα ένα: αν σε μια λαϊκή εξέγερση, διαδήλωση, κινητοποίηση δεν έχεις ορατό μπροστά σου και σαν όραμα την κατάκτηση της ταξικής εξουσίας, η υπάρχουσα ταξική εξουσία σε βλέπει πάντα σαν εναλλακτική πολιτική εξουσία για λογαριασμό της. Κάποιοι που στη χώρα μας μιλούν πολύ για "δημοκρατική κυβέρνηση" χωρίς καμιά ταξική μεταβολή, ας πάρουν το μήνυμα. Και ο κόσμος ας μην έχει άλλες αυταπάτες.

Από το κείμενο:

«Εξέγερση χωρίς Αριστερά είναι αδιέξοδο»

(21/2/2011)

http://aristeripolitiki.blogspot.gr/2011/02/blog-post_21.html

«Να σημειώσουμε ότι σε κάθε περίπτωση όλα αυτά τα υπό κατάρρευση καθεστώτα, ενώνονταν, σε αγαστή συνεργασία με τη Δύση, στη βάση ότι κοινός εχθρός και σκοπός τους ήταν η εξόντωση της Αριστερά και των ιδεών της στον αραβικό κόσμο. Από φυσική και (προσωρινά) πολιτική άποψη, πέτυχαν την εξόντωσή της Αριστεράς.

Αυτό είναι και το μεγάλο πολιτικό κενό της εξέγερσης. Εξέγερση χωρίς οργάνωση, στόχο, υποκείμενο της διοίκησης, πρόγραμμα και σταθερή ταξική αναφορά στην εργατική τάξη, είναι εξέγερση με ημερομηνία λήξης σε μια πορεία επαναφοράς της ίδιας ταξικής εξουσίας με άλλη μορφή. Όσο και αν υμνούμε σήμερα τους αγώνες του Αργεντίνικου λαού θα ήταν λάθος να μη βλέπαμε ότι το ιδεολογικό αδιέξοδο εκείνης της εξέγερσης οδηγεί σταδιακά σε πολιτικό αδιέξοδο την εξέγερση και στο ίδιο αποτέλεσμα μιας εξουσίας του κεφαλαίου με μεταλλαγμένη μορφή και με ελάχιστα προσωρινά κέρδη για τον λαό.

Σήμερα λοιπόν το ζητούμενο των εξελίξεων σε αυτές τις χώρες είναι προς τα πού θα γείρει η πλάστιγγα και πως θα εκφραστεί ο λαϊκός πόθος σε επίπεδο εξουσίας. Ο μεγάλος κίνδυνος είναι οι εξεγέρσεις να μεταβληθούν σε όχημα εγκαθίδρυσης νεοφιλελευθέρων δημοκρατιών που θα μεταβάλουν τις χώρες, στο όνομα της ελευθερίας κίνησης κεφαλαίων, εμπορευμάτων και υπηρεσιών, σε νέο πεδίο ξεπουλήματος στου εθνικού τους πλούτου. Όταν η Αριστερά λείπει από το ιστορικό γίγνεσθαι τότε η στροφή προς τον ακραίο νεοφιλελεύθερο συντηρητισμό είναι η «λύση». Ενίοτε δε και ο νεοφιλελεύθερος φασισμός.

Ηθικό και πολιτικό δίδαγμα για την Ελλάδα: Αν λείπει η Αριστερά από το ιστορικό καθήκον και δεν παίξει τον ιστορικό της ρόλο η εξέγερση θα οδηγηθεί σε αδιέξοδο. Χωρίς εναλλακτική εξουσία επανέρχεται αενάως η ίδια εξουσία.

Όσο και αν κάποιοι υμνούν την «αυτόνομη, χωρίς ηγεσίες και κόμματα» εξέγερση του λαού, αν αυτός δεν αποκτήσει πραγματική ηγεσία, η οποιαδήποτε εξέγερση θα μεταβληθεί αργά ή γρήγορα σε αδιέξοδο. Και σήμερα η φυσική ηγεσία του λαού δεν μπορεί παρά να είναι η Αριστερά. Αν κανείς έχει αντίρρηση για την υπάρχουσα Αριστερά μπορεί να ελπίζει ότι το λαϊκό κίνημα θα κτίσει μια νέα οργάνωση της Αριστεράς με ανανεωμένα τα ίδια πάντα ιδανικά του σοσιαλισμού, της ανατροπής, της λαϊκής εξουσίας και δημοκρατίας. Αυτό που δεν μπορεί να ελπίζει είναι μια λαϊκή εξουσία χωρίς Αριστερά.»

Από την «αριστερή διακυβέρνηση» στην… κυβέρνηση!

Μια συνέντευξη του Προέδρου της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ – ΕΚΜ κ. Αλέξη Τσίπρα στην εφημερίδα «6 μέρες», στις 18/11/2012, μας κάνει να αναρωτηθούμε πού θα σταματήσει η πορεία του ΣΥΡΙΖΑ προς τα δεξιά. Για μια ακόμη φορά διαπιστώνουμε αδυναμία.

Βλέπουμε σήμερα να ξεχνάει όλα όσα έλεγε προεκλογικά για «αριστερή διακυβέρνηση», για «αριστερό μέτωπο», για «αριστερή πολιτική» και να περνάει στην «απολίτικη» και αταξική θέση της «δημοκρατικής κυβέρνησης». Είναι οι αναγκαίες εξετάσεις που πρέπει να δώσει ένα κόμμα στην αστική τάξη και στο διεθνές κεφάλαιο για να αποσπάσει το «ο.κ.» ώστε να προωθηθεί στην κυβερνητική εξουσία;

Μερικά αποσπάσματα από τη συνέντευξη, χωρίς χαρακτηρισμούς και με πολύ λιτά σχόλια μας, δίνουν να καταλάβουμε τις στροφές που διέρχεται ο ΣΥΡΙΖΑ.

 

Πολλοί οικονομολόγοι, όπως ο Βαρουφάκης, λέει να μη δεχτούμε αυτή τη δόση. Εσείς συμφωνείτε;

… Προφανώς θέλουμε δανεισμό αλλά πρέπει να επανεξετάσουμε τους όρους του δανεισμού. Και αυτός ο διαρκής εκβιασμός με τις δόσεις πρέπει να σταματήσει.

«πρέπει να επανεξετάσουμε τους όρους του δανεισμού»! Το λιγότερο που λέει είναι η αποδοχή της σημερινής κατάστασης χρέους και η «καλή» διαχείριση του. Το χειρότερο; Διαιωνίζει το χρέος αφού «θέλουμε δανεισμό». Καμία άλλη πολιτική δεν μπορεί να δει.

- Χωρίς τις δόσεις, δεν θα κατέρρεε το τραπεζικό σύστημα της χώρας;
… το πρόβλημα είναι ότι η ανακεφαλαιοποίησή του, με τους όρους που γίνεται σήμερα, δεν θα ’χει αποτέλεσμα. …. Άρα βεβαίως χρειάζονται κεφάλαια οι τράπεζες. Δεν αρνούμαστε ότι είναι αναγκαίο στο ευρωπαϊκό πλαίσιο να βρεθεί λύση που θα εμπεριέχει φυσικά τον δανεισμό, αλλά αυτός ο δανεισμός πρέπει να αξιοποιηθεί σωστά. Να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες, αφού όμως εκκαθαρίσουν τα επισφαλή δάνεια σε νοικοκυριά και επιχειρήσεις και δημιουργηθούν ασφαλείς συνθήκες για να είναι υγιείς.

Να ανακεφαλαιοποιηθούν οι τράπεζες … για να είναι υγιείς! Γη και ύδωρ στις τράπεζες. Καμία σχέση με παλιότερες θέσεις για το τι θα κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ με το τραπεζικό σύστημα.

- Φαίνεται ότι «ενοχλείτε» πολλούς συντρόφους σας όταν ταυτίζεστε με θέσεις του ΔΝΤ ή του Ομπάμα…
-Η ταύτιση στο θέμα της διαγραφής χρέους με το ΔΝΤ είναι συγκυριακή. Το ΔΝΤ δεν είναι αθώο του αίματος.... Σε ότι αφορά τον Ομπάμα είναι προφανές ότι υπάρχουν πτυχές της πολιτικής που ακολουθεί στις ΗΠΑ που βρίσκονται εν παραλληλία με τη βασική αντίληψη της δικής μας στρατηγικής για την αντιμετώπιση του χρέους. Δηλαδή εμείς λέμε όχι δημοσιονομική πειθαρχία, αλλά επεκτατική δημοσιονομική πολιτική. Εμείς λέμε να πληρώσουν οι πλούσιοι. Εν μέρει το προσπαθεί με δυσκολίες ο Ομπάμα στην Αμερική. Αυτό δεν σημαίνει ότι σε όλα έχουμε ταύτιση θέσεων.

Και με τον αστυφύλαξ και με τον χωροφύλαξ, απλώς συγκυριακά! Ουδέν μονιμότερο… 

- Με ποιους δηλαδή (θα συνεργαστείτε);
-Θα επιδιώξουμε συνεργασίες με όλες τις υγιείς πατριωτικές και δημοκρατικές πολιτικές δυνάμεις, ακόμα και αν διαφωνούμε σε πολλά. Αρκεί να συμφωνήσουμε ότι πρέπει να κάνουμε πολύ μεγάλες υπερβάσεις για να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα του τόπου. Η αυτοδυναμία της Ελλάδας και του λαού θα είναι το κρίσιμο. Όπως ήρθαν τα πράγματα, αυτή η αυτοδυναμία σε αυτή τη νέα κρίσιμη φάση των διαπραγματεύσεων σχετίζεται με το ποσοστό που θα πάρει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ στις επόμενες εκλογές.

Προφανώς επέλεξε ήδη τους… υγιείς πατριωτικούς συνεργάτες.  Η Αριστερά που τόσο εκθείαζε ως δύναμη αλλαγής, ανατροπής και «διακυβέρνησης» έχει πάει σε μακρύ περίπατο! Τώρα άλλα είναι τα πεδία του ΣΥΡΙΖΑ και άλλοι οι σύμμαχοι. Ποια συμφέροντα ποιού τόπου όμως θα υπερασπιστεί έτσι; Τα συμφέροντα και οι «τόπος» έχουν ταξικά πρόσημα δεν είναι αταξικά. Αταξικά τα θεωρούν οι αστοί συνεργάτες που επιθυμεί να κάνει.
Η ταύτιση της αυτοδυναμίας του λαού με την αυτοδυναμία του ΣΥΡΙΖΑ αποτελεί τουλάχιστον πρόκληση. Ποιος δεν θυμάται την ιστορία των αυτοδυναμιών; Το θέμα δεν είναι η αυτοδυναμία στην αστική δημοκρατία αλλά η απαλλαγή του λαού από ένα σύστημα που μόνο δεσμά παρήγαγε.  

- Βλέπετε σύντομα εκλογές; Προετοιμάζεστε γι’ αυτές; Διότι σας κατηγορούν ότι ακόμα λέτε σε όλους «ναι», ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ έχει καταστεί ο «παρηγορητής» κάθε πικραμένου…

-Ευτυχώς που υπάρχει ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για να δώσει πολιτική προοπτική στη οργή και την αγανάκτηση, αλλιώς θα είχαμε μια ανεξέλεγκτη κοινωνική σύγκρουση. Δεν θέλω να θέσω διλήμματα του είδους «ΣΥΡΙΖΑ ή χάος», γιατί ήδη βρισκόμαστε στο χάος, αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ σήμερα εκπροσωπεί τον βασικό υπερασπιστή μιας δημοκρατικής και ειρηνικής μετάβασης σε μια πιο ελπιδοφόρα προοπτική.

Και όμως, το θέτει το δίλημμα για να καταφέρει να αναδειχτεί σε βασικό εγγυητή της ομαλότητας του συστήματος δίνοντας εξετάσεις στην άρχουσα τάξη αφού «ο ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ εκπροσωπεί τον βασικό υπερασπιστή μιας δημοκρατικής και ειρηνικής μετάβασης σε μια πιο ελπιδοφόρα προοπτική …»

 

Ελπιδοφόρα προοπτική! Τι είδους και για ποιους; Τι να λένε άραγε για όλα αυτά οι «επαναστατικές συνιστώσες» του ΣΥΡΙΖΑ που εργάζονται πυρετωδώς για την αυτοδυναμία του; Δεν το ξέρουν ή κάνουν πως δεν το ξέρουν και στρίβουν από την πραγματικότητα δια του αγώνα τους για έναν… «επαναστατικό ΣΥΡΙΖΑ» μέσα στον ΣΥΡΙΖΑ με μικροαλλαγές στο ετοιμαζόμενο πρόγραμμά του;  

- Ούτε ένα φιλοευρωπαϊκό κεντροδεξιό κόμμα πιστεύετε ότι θα τα καταφέρει;

…. Είμαστε μπροστά σε μια πλήρη αναδιάταξη του πολιτικού σκηνικού … Η νέα χαρτογράφηση των πολιτικών δυνάμεων θα δώσει τη δυνατότητα για συνθέσεις και συνεργασίες ακόμα και ανάμεσα σε δυνάμεις που έχουν διαφορετικές εκτιμήσεις.

- Όπως οι Ανεξάρτητοι Έλληνες και ο ΣΥΡΙΖΑ …

-Πιθανώς...

Και οι Ανεξάρτητοι Έλληνες μέσα; Τι σχόλιο να κάνεις;
 

- Άρα θα δεχόσασταν μια συνεργασία με στελέχη που ήταν Υπουργοί με το ΠΑΣΟΚ;
-Σε αυτή λοιπόν τη φάση της πατριωτικής ευθύνης και για να σταματήσει η καταστροφή και να ανασυγκροτηθεί η οικονομία, θα μπορούν να υπάρξουν συνεργασίες.

Δεν αφήνει τίποτα εκτός. Αυτή η κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ προφανώς χωράει όλους τους αντιμνημονιακούς χωρίς στοιχειώδες ταξικό κριτήριο. Τους Αριστερούς, που τόσο αναφερόταν πριν λίγο καιρό, φαίνεται ότι δεν τους χωράει γι αυτό τους αγνοεί τελείως. Στο τέλος η «πατριωτική ευθύνη» θα ευθύνεται για τις μη αριστερές επιλογές του ΣΥΡΙΖΑ!

- Τελευταία πυκνώνετε τις επαφές σας με διπλωμάτες, πρεσβευτές χωρών της Ε.Ε. …
-Είμαστε ανοικτοί στην επικοινωνία. Πολλοί πρεσβευτές ζητάνε συναντήσεις από εμένα κι εγώ τους δέχομαι. Δεν έχω αρνηθεί σε κανέναν. … δεν σας κρύβω ότι έχουμε πολλές διεθνείς επαφές, ότι υπάρχει επικοινωνία… βασικός στρατηγικός μας στόχος είναι να υπερασπιστούμε τα συμφέροντα της πλειοψηφίας του ελληνικού λαού, να υπερασπιστούμε τα εθνικά συμφέροντα. Και να μη θέσουμε σε κίνδυνο τη σταθερότητα, όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και στην ευρύτερη περιοχή.

Τι να εννοεί άραγε πέρα από τη διαβεβαίωση προς τους ιμπεριαλιστές ότι δεν θα διαταράξει την ιμπεριαλιστική Τάξη Πραγμάτων;