ΑΠΕΤΥΧΕ ΝΕΑ ΕΠΙΘΕΣΗ ΚΑΤΑ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ

Απέτυχε αστυνομικός έλεγχος στους εργαζόμενους στην Ελληνική Χαλυβουργία


ΜΠΗΚΑΝ ΝΙΚΗΤΕΣ ΣΤΟ ΕΡΓΟΣΤΑΣΙΟ ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ!


Αντί οι πύλες της Ελληνικής Χαλυβουργίας να ανοίξουν όπως είχε συμφωνηθεί κράτος, κυβέρνηση, και εργοδοσία προσπαθούν έστω και την τελευταία στιγμή να πάρουν τη ρεβάνς από τη μεγαλειώδη απεργία των χαλυβουργών και θέλουν να τους ξευτελίσουν βάζοντας τα ΜΑΤ να τους ελέγχουν καθώς προσέρχονται για δουλειά μετά τη λύση της απεργίας στις 28/7.


Από την άλλη συντελείται και ο απόλυτος εξευτελισμός της αστυνομίας. Την έβαλαν να γίνει τσιράκι της εργοδοσίας στην Ελληνική Χαλυβουργία και να ελέγχουν τα ΜΑΤ τις ταυτότητες των εργαζομένων για να διαπιστώνουν αν είναι εργαζόμενοι στην εταιρεία ή όχι. Αυτό που είναι δουλειά της εταιρείας έβαλαν τα ΜΑΤ να το κάνει. Τα έβαλαν για να δείξουν ότι κράτος, ΜΑΤ, εργοδοσία και κυβέρνηση είναι ένα και το αυτό μπλοκ και εναλλάσσουν ρόλους ανάλογα με τις ανάγκες!


Φυσικά οι εργαζόμενοι δεν δέχτηκαν να τους ελέγχουν τα ΜΑΤ.


Όσο για την κυβέρνηση που υποσχέθηκε να αποσύρει τα ΜΑΤ αλλά το άλλαξε και σε συνεργασία με την εργοδοσία τα βάζει να παίζουν το ρόλο του εργοδότη και του τσιρακιού το Μάνεση δεν χρειάζονται σχόλια για την αξιοπιστία του λόγου της.


Αν κάποιοι νομίζουν ότι έτσι θα κάμψουν το φρόνημα των εργαζομένων και θα αμαυρώσουν τη μεγαλειώδη εννεάμηνη απεργία τους, είναι βαθιά γελασμένοι. Η απεργία γράφτηκε ήδη με χρυσά γράμματα στην ιστορία της εργατικής τάξης και του λαού μας, δεν ξαναγράφεται απο τα ΜΑΤ και τις εντολές του κεφαλαίου.

ΤΕΛΙΚΑ ΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ ΝΙΚΗΣΑΝ! ΤΑ ΜΑΤ  ΑΠΟΧΩΡΗΣΑΝ! ΟΙ ΕΡΓΑΤΕΣ ΜΠΗΚΑΝ ΜΕΣΑ ΜΑΖΙΚΑ, ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΑ, ΜΕ ΨΗΛΑ ΤΟ ΚΕΦΑΛΙ ΚΑΙ ΓΑΡΙΦΑΛΑ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΚΑΙ ΔΗΛΩΣΑΝ ΣΥΝΕΧΙΣΗ ΤΟΥ ΑΓΩΝΑ!

ΣΥΝΕΧΙΖΟΥΝ ΝΑ ΔΙΔΑΣΚΟΥΝ ΜΙΑ ΚΟΙΝΩΝΙΑ ΠΟΥ ΑΚΟΜΗ ΝΑ ΞΕΣΗΚΩΘΕΙ.

Η ΙΣΤΟΡΙΚΗ ΔΙΑΚΗΡΥΞΗ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ

ΕΙΣΗΓΗΣΗ ΣΤΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΩΝ  -  ΕΡΓΑΤΙΚΟ ΚΕΝΤΡΟ ΕΛΕΥΣΙΝΑΣ 

28 ΙΟΥΛΗ 2012 

 Ένα κείμενο που περνάει αστραπιαία όλη την ιστορία της εργατικής τάξης και τα διδάγματα από τους πολύχρονους αγώνες της μέσα από την ιστορία μιας ηρωικής απεργίας!

 Ένα κείμενο - μάθημα για την εργατική τάξη, κόλαφος για το κεφάλαιο.

 Ένα κείμενο που οι μελλοντικές γενιές εργατών θα διδάσκονται ως «κλασσικό» και τα μελλοντικά σχολεία του σοσιαλισμού ως ηρωική εποχή.

 Ένα κείμενο πρακτικής και θεωρίας της εργατικής τάξης γραμμένο πάνω στη βράση που δενότανε τ’ ατσάλι!

 Ένα κείμενο γραμμένο με το αίμα και τον ιδρώτα των απεργών χαλυβουργών που για 9 μήνες συντάραξαν την Ελλάδα και ο ηρωισμός τους έφτασε στα πέρατα του κόσμου.

Ένα κείμενο – ποίημα της εργατικής τάξης 

Εϊ, εσύ ! Ουρανέ !
Βγάλ’ το καπέλο σου.
Εγώ περνάω.

Β. Μαγιακόφσκι

Εΐ, εσύ! Ουρανέ!

…..Βγάλε το καπέλο σου. Περνάνε οι χαλυβουργοί!

Ας το διαβάσουμε ως το κείμενο των πραγματικών νικητών.

Συνάδελφοι απεργοί Χαλυβουργοί, 

Στην προηγούμενη συνέλευσή μας είχαμε πει πως πάμε στη συνάντηση με τον υπουργό εργασίας χωρίς αυταπάτες, και επιβεβαιωθήκαμε. Αποδείχτηκε ότι ο υπουργός σε συνεννόηση με το Μάνεση εκτελεί διατεταγμένη υπηρεσία. Εμπαίζει τους Χαλυβουργούς, παίζοντας το ρόλο του ταχυδρόμου ανάμεσα στο σωματείο και την εργοδοσία. Μας παραπλανά ότι δήθεν θα μελετήσει τις προτάσεις μας για να κερδίσει χρόνο για το Μάνεση. Με τη τρομοκρατία και τη βία των ΜΑΤ, με απειλές και εκβιαστικά τηλεφωνήματα στα σπίτια των απεργών, εκμεταλλεύοντας τη φτώχεια και τις δυσκολίες που έχουμε μετά από εννέα μήνες απεργίας, έχουν στόχο να μας διασπάσουν, να απομονώσουν το σωματείο για να μπορούν στη συνέχεια μαζί με την εργοδοσία να επιβάλουν χωρίς εμπόδια τα αντεργατικά τους σχέδια. Είναι γελασμένοι αν νομίζουν πως θα τους αφήσουμε να πετύχουν αυτό το στόχο τους. Το καθήκον μας είναι να τους αποτρέψουμε για να μπορούμε μαζί με το σωματείο μας να συνεχίσουμε τον αγώνα μας.  

Συνάδελφοι  απεργοί Χαλυβουργοί,

Πριν  από 272  μέρες  απέναντι στο εκβιαστικό  δίλλημα  του Μάνεση, πεντάωρο ή 180  απολύσεις, μέσα από την συνέλευση μας απαντήσαμε ομόφωνα απεργία.  Κάναμε δηλαδή  ότι έπρεπε   να κάνει κάθε  τίμιος  εργάτης  που σέβεται  τον εαυτό του  και την τάξη  του.

Κανένας  μας  τότε, δεν μπορούσε  να  προβλέψει  ότι ξεκινούσαμε ένα  απεργιακό αγώνα, ο  οποίος  θα εξελισσόταν σε ένα από  τους  πιο  λαμπρούς του  εργατικού  κινήματος της  χώρας  μας και διεθνώς, σε ορόσημο.

Κανένας  μας  τότε,  δεν  μπορούσε να  φανταστεί  ότι  είχαμε  τόση μεγάλη  δύναμη, αντοχή, ώστε  να  αντιμετωπίσουμε παλικαρίσια  μια  σειρά  εμπόδια  και  παγίδες,  πρωτόγνωρα  για  εμάς.

Κανένας μας τότε,  δεν μπορούσε  να φανταστεί  ότι  θα μπορούσαμε  να  οργανώσουμε  ένα  τέτοιο  μεγαλειώδη και σύνθετο αγώνα που θα πυροδοτούσε ένα πρωτόγνωρο κύμα αλληλεγγύης απ’ όλο τον κόσμο, που οι εργάτες θα το έκαναν δική τους υπόθεση.

Κανένας μας τότε, δεν μπορούσε να φανταστεί ότι  θα  γίνουμε  αντικείμενο εκτίμησης, θαυμασμού από τους εργαζόμενους όλου του κόσμου.  Ότι  θα  γινόμασταν  η  αφορμή για  να  αναδειχθούνε   πιο  πολύ τα  βάσανα  των  βιομηχανικών  εργατών  και η  αναλγησία  των  αφεντικών, η ανειρήνευτη πάλη των δυο αντίθετων κόσμων. 

Αποδείξαμε  ότι  είμαστε ικανοί,  όχι  μόνο για να  βγάζουμε μέσα από τη φωτιά και το σίδερο χρυσό  για τα  σεντούκια  του Μάνεση, αλλά και  για να υπερασπιζόμαστε τα δικαιώματά μας. Να οργανώνουμε  συλλογικά  και  να περιφρουρούμε μεγάλους  και  σκληρούς  ταξικούς  αγώνες. Το συμπέρασμα είναι ότι ποτέ δεν θα τα μαθαίναμε και δεν θα τα αποκτούσαμε αυτά, αν δεν νικούσαμε το φόβο. Αν δεν είχαμε μπει ενωμένοι και αποφασισμένοι στον αγώνα. 

Έχουμε ένα πολύ πλούσιο απολογισμό 

Οργανώσαμε 20 συνελεύσεις,  όπου  συλλογικά εκτιμούσαμε την κατάσταση  και  καθορίζαμε  τα  επόμενα  βήματα  μας.  Συγκροτήσαμε  στο  πλάι του ΔΣ,  διάφορες  επιτροπές που  βοηθούσαν  στην  καλύτερη  οργάνωση,  στην περιφρούρηση, στην προπαγάνδιση και στην αλληλεγγύη. Μπήκανε όλα  τα  μέλη των οικογενειών μας  στον  αγώνα, γυναίκες και παιδιά.

Απευθύναμε  ανοιχτό κάλεσμα  προς όλη  την εργατική τάξη  και τον εργαζόμενο λαό, για  να  στηρίξει  τον αγώνα μας. Πυροδοτήσαμε ένα πρωτόγνωρο  κίνημα  αλληλεγγύης  από  όλες  τις  γωνιές  της Ελλάδας και  από  πολλά  μέρη του  εξωτερικού.

Διοργανώσαμε μπροστά  στο εργοστάσιο πάνω από 50 εκδηλώσεις. συγκεντρώσεις, συλλαλητήρια, συναυλίες, παρουσιάσεις  βιβλίων, εκδηλώσεις για τα  παιδιά, για τις  γυναίκες. Κάναμε  όλοι  μαζί  Χριστούγεννα, Πρωτοχρονιά, Απόκριες, Πάσχα, γίναμε μέσα από τον αγώνα «μια οικογένεια» όπως πρέπει να είναι οι εργάτες. 

Από  την πύλη της Χαλυβουργίας  πέρασαν χιλιάδες  εργαζόμενοι, νέοι, συνταξιούχοι, χιλιάδες  μαθητές , σπουδαστές, εργαζόμενοι από  όλο τον κόσμο. Μετατράπηκε  σε  σχολείο ταξικής  διαπαιδαγώγησης  και  αφύπνισης. 

Βγάλαμε  τον αγώνα μας έξω από  την πύλη της Χαλυβουργίας, έφτασε μέχρι τα πέρατα του κόσμου.  

Μεταφέραμε  το κάλεσμα των Χαλυβουργών  σε  δεκάδες  εργοστάσια  στην Αττική  και σε άλλες  πόλεις. Είναι  100δες  τα  συλλαλητήρια  και  οι  εκδηλώσεις αλληλεγγύης  που  έγιναν  σε όλα  τα  μέρη  της  Ελλάδας  και σε  10δες  πόλεις  του  εξωτερικού.

Προκαλέσαμε  μια  σειρά  απεργίες αλληλεγγύης  στο Θριάσιο ,  στην Αττική,  στον Βόλο, στο να οργανωθεί καλύτερα η αντίσταση των εργατών σε πολλούς χώρους δουλειάς.

Ο  αγώνας  μας έγινε  πηγή αγωνιστικής έμπνευσης   για  τους   εργάτες, για τους νέους, για τους μαθητές. Είναι 100δες  και συγκινητικά τα  γράμματα  από μαθητές  που  έκφρασαν  την αλληλεγγύη  τους. Γράφτηκαν  ποιήματα, φτιάχτηκαν τραγούδια και  είναι σίγουρο ότι θα γραφτούν ακόμα  περισσότερα  στο μέλλον. Ο αγώνας μας θα διαβάζεται, θα συζητιέται και θα τραγουδιέται για πολλά χρόνια ακόμα. 

Ο  «άγνωστος» Χαλυβουργός  του Ασπροπύργου,  έγινε  σημείο αναφοράς  για   εκατομμύρια  εργάτες    σε  όλο  τον κόσμο. Ο αγώνας μας  γράφτηκε ήδη με χρυσά γράμματα στην ιστορία του εργατικού κινήματος στην Ελλάδα αλλά και παγκόσμια. Πρόσφερε πλούσια πείρα και συμπεράσματα για αξιοποίηση στους μελλοντικούς αγώνες. Για αυτό η προσφορά του είναι τεράστια.

Ορισμένοι καλοπροαίρετα ή   και άλλοι κακοπροαίρετα αναρωτιούνται : «τι βγήκε από αυτό τον αγώνα», «τι κέρδισαν οι χαλυβουργοί, αφού τα  αιτήματα  τους  δεν υλοποιήθηκαν». 

Εμείς τους λέμε πως η απάντηση είναι απλή. Κανένας μεγάλος αγώνας δεν έγινε ούτε θα γίνει, έχοντας εκ των προτέρων εξασφαλισμένους τους όρους για τη νίκη, έχοντας προβλέψει αλάθητα όλες τις πιθανότητες. Στη ζωή τέτοιοι αγώνες δεν υπάρχουν. Υπάρχουν μόνο στα μυαλά των γραφειοκρατών, των βολεμένων, των φοβισμένων, και των συμβιβασμένων.  

Κανένας πραγματικός αγώνας δεν γίνεται χωρίς θυσίες, ακόμα και νεκρούς. Η ιστορία του εργατικού   κινήματος  το επιβεβαιώνει. Κανένας αγώνας δεν πάει χαμένος, γιατί όλοι μας βοηθάνε να διδασκόμαστε, να γίνουμε καλύτεροι. Αυτά που πήγε να αφαιρέσει ο Μάνεσης από εμάς, κάποιοι άλλοι πριν από εμάς, τα κατέκτησαν με σκληρούς και αιματηρούς αγώνες. 

Κάθε αγώνας είναι συνέχεια των προηγούμενων και προετοιμάζει τους επόμενους. Είναι μια μάχη στον πόλεμο που κάνουν οι εργάτες μέχρι να καταργήσουν την εκμετάλλευση, να ανατρέψουν τους εκμεταλλευτές τους, να πάρουνε την εξουσία και να οικοδομήσουνε την δική τους κοινωνία. 

Το αποτέλεσμα ενός αγώνα δεν μετριέται μόνο με το πόσα παίρνεις ή δεν παίρνεις στο χέρι. Υπάρχουν αγώνες που προσφέρουν πολύ περισσότερα από όσα παίρνεις στο χέρι, γιατί προετοιμάζουν τα επόμενα βήματα, τις επόμενες μάχες συνολικά της εργατικής τάξης. Βοηθάνε σημαντικά στην γενικότερη αφύπνιση, να σπάσει η τρομοκρατία, γίνονται ορόσημα. Τέτοιος είναι ο απεργιακός αγώνας των  Χαλυβουργών, με τέτοια κριτήρια πρέπει να κριθεί. Έτσι τον έχουνε κρίνει όλοι οι εργαζόμενοι, για αυτό εδώ και αρκετό καιρό, μας θεωρούν ήδη νικητές. 

Τι καταφέραμε με τον αγώνα μας 

Ο δικός μας αγώνας έφερε  στο  προσκήνιο τη δύναμη και την αξία του ενωμένου ταξικού αγώνα, το μεγαλείο και τη δύναμη της εργατικής αλληλεγγύης. Τα χαρίσματα και τις καλές παραδόσεις του εργατικού και λαϊκού κινήματος στη χώρα μας. Τα ατσάλινα, πειθαρχημένα πρωτοπόρα χαρακτηριστικά του βιομηχανικού εργάτη.  

Έσπασε το φόβο, τον τσαμπουκά της εργοδοσίας, χτύπησε τη μοιρολατρία, την κλάψα και τη γκρίνια. Προκάλεσε σοβαρό πλήγμα στο λεγόμενο ρεαλισμό, στη συμβιβαστική λογική του εργοδοτικού και κυβερνητικού συνδικαλισμού, στην απάτη του λεγόμενου κοινωνικού διαλόγου.  

Απέδειξε με πολύ παραστατικό τρόπο ποιοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, και ποιοι είναι αυτοί που τον κλέβουν. Έριξε περισσότερο φως στο δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει κάθε τίμιος εργάτης που σέβεται τον εαυτό του, την τάξη του, απέναντι στην κόλαση που πάνε να τον ρίξουν.

Βοήθησε να αναδειχτούν οι δυσκολίες αυτού του δρόμου. Ότι δεν είναι στρωμένος με τριαντάφυλλα, ότι το κάθε βήμα προς τα μπρος θα απαιτεί κόπο, θυσίες, σύγκρουση με αδίστακτους και ισχυρούς αντιπάλους και μηχανισμούς, με την κρατική και εργοδοτική βία.

Ανέκοψε έστω και προσωρινά, τους αντεργατικούς σχεδιασμούς της εργοδοσίας, στην περιοχή του Θριάσειου και συνολικότερα της Αττικής. Η απεργία ξεκίνησε τη στιγμή που προετοιμαζόταν νέα γενικευμένη επίθεση, όπου πολλές μεγάλες επιχειρήσεις στην περιοχή και γενικότερα είχαν σχεδιάσει  να προχωρήσουν σε 5ωρα, 4ωρα, σε μειώσεις μισθών. Λόγω της απεργίας αναστάλθηκε προσωρινά η εφαρμογή τους.

Φώτισε περισσότερο την κόλαση που υπάρχει μέσα στα εργοστάσια. Ότι πίσω από τις βίλες και τη χλιδή του κάθε Μάνεση βρίσκεται η εκμετάλλευση, ο ιδρώτας, η δυστυχία, η φτώχια, τα σακατεμένα κορμιά των εργατών και οι νεκροί τους.  

Στην πύλη της Χαλυβουργίας αναδείχτηκε πιο παραστατικά η σύγκρουση δύο αντίθετων τάξεων, δύο αντίθετων κόσμων, δύο αντίθετων πολιτισμών. Από τη μία η τάξη του Μάνεση, με την κυβέρνησή της, το κράτος της, τη δικαιοσύνη της, τα μέσα προπαγάνδας της, και τους ανθρώπους της στα συνδικάτα. Από την άλλη οι Χαλυβουργοί, με την τάξη τους, με τη συμπαράσταση και αλληλεγγύη, του ταξικού εργατικού κινήματος και των συμμάχων τους. 

Από τη μία το πρότυπο της αστικής τάξης, δηλαδή του υποταγμένου στην εργοδοσία, του απεργοσπάστη, του ανθρώπου που “τον ενδιαφέρει μόνο το τομάρι του”, που γι’ αυτό πουλάει ακόμα και το μέλλον των παιδιών του. Αυτού που βγαίνει στην τηλεόραση και χωρίς ντροπή δηλώνει “ότι αφού ο Μάνεσης μου λέει να δουλέψω με αυτά που έδινε προηγούμενα δεν υπάρχει λόγος να απεργώ”, και δεν τον ενδιαφέρει τι θα γίνει με τους 120 απολυμένους συναδέλφους τους.

Από την άλλη είναι το πρότυπο του απεργού Χαλυβουργού, που για εννιά μήνες απεργεί, για να επαναπροσληφθεί ο συνάδελφός του στη δουλειά. Που έχει υποβάλλει τον εαυτό του και την οικογένειά του σε απίστευτη οικονομική και γενικότερη ταλαιπωρία, και παλεύει για την αξιοπρέπεια, την τιμή τη δική του και της τάξης του, που έβαλε το εμείς πάνω από το εγώ του.

Από τη μία είναι ο φοβισμένος, που η ιστορία θα τον βάλει εκεί που πρέπει στα αζήτητα, στα σκουπίδια, και τα παιδιά του θα ντρέπονται γι’ αυτόν. Από την άλλη ο ήρωας, που οι επόμενες γενιές της εργατικής τάξης θα τον αναφέρουν πάντα ως πρότυπο, θα προσπαθούν να του μοιάσουν και τα παιδιά του θα καμαρώνουν. 

Από τη μία η υποταγή, η σαπίλα, ο βάλτος, το γλείψιμο, το πισωγύρισμα. Από την άλλη η υπερηφάνια, το καύσιμο για να κινείται ο τροχός της ιστορίας προς τα μπροστά, προς την απελευθέρωση συνολικά της εργατικής τάξης από την εκμετάλλευση. 

Εμείς από αυτή τη σκληρή αναμέτρηση βγήκαμε νικητές. 

Μας είχαν παρεξηγήσει. Νόμιζαν ότι μπορούσαν να μας ξεγελάσουν με ένα ξεροκόμματο. Ότι το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε  ήταν να είμαστε σκλάβοι. Να δουλεύουμε με σκυμμένο το κεφάλι και να λιώνουμε το σίδερο για να βγάζουν κέρδος, για να ζούνε όλοι αυτοί καλά.

Κανένας από τους αντιπάλους μας, ο Μάνεσης, η κυβέρνηση, ο εργοδοτικός και κυβερνητικός συνδικαλισμός δεν μας περίμεναν τόσο δυνατούς. Μας υποτίμησαν, μας θεωρούσαν κατώτερους, φοβισμένους, με σκυμμένο το κεφάλι και έχασαν πανηγυρικά.  

Νόμιζαν ότι θα μας φοβίσουν, θα μας γονατίσουν, θα μας απομονώσουν από τους υπόλοιπους εργάτες και γελάστηκαν οικτρά.  

Επιχείρησαν ακόμα, να αμαυρώσουν την προσπάθεια που έκαναν χιλιάδες εργαζόμενοι, να στηρίξουν και υλικά τον αγώνα μας, λέγοντας ότι “πληρωνόμαστε για να απεργούμε”. Προσπάθησαν να ταυτίσουν με την εξαγορά την εργατική αλληλεγγύη που μας προσέφερε από το υστέρημά της η εργατική τάξη για να αντέξουμε εμείς και οι οικογένειές μας.

Δεν τα κατάφεραν όμως, γιατί ο δικός μας μεγαλειώδης αγώνας δε λερώνεται, δεν τον πιάνει η λάσπη. Την ίδια τύχη θα έχουν όσοι και στο μέλλον προσπαθήσουν να λερώσουν τον αγώνα μας. Εμείς μιλήσαμε με τα έργα μας και όχι με ανέξοδες, παχιές κουβέντες. Μακριά από εμάς, τα εκ του ασφαλούς  μαθήματα αγωνιστικότητας. 

Τους νικήσαμε όλους, αυτός είναι ο δικός μας απολογισμός. Τους νικήσαμε γιατί είχαμε το δίκιο με το μέρος μας, γιατί είμαστε ενωμένοι. Γιατί δεν μπόρεσαν να μας διασπάσουν με όσες προσπάθειες και αν έκαναν. Γιατί δουλεύαμε με βάση το «ένας για όλους και όλοι για έναν». Γιατί παλεύαμε και ταυτόχρονα περιφρουρούσαμε τον αγώνα μας. 

Οι Χαλυβουργοί στάθηκαν αλύγιστοι, δεν φοβήθηκαν. Το χαλυβουργείο του Μάνεση σταμάτησε να βγάζει χρυσό που γέμιζε τα σεντούκια του με το δικό μας ιδρώτα.  

Αποδείχτηκε με τον καλύτερο τρόπο ποιοι είναι οι παραγωγοί του πλούτου, ποιοι έχουν τη δύναμη στα χέρια τους, ότι  «χωρίς εμάς γρανάζι δεν γυρνά».  

Αυτό ήταν ένα μεγάλο πάθημα για το Μάνεση, που μας θεωρούσε σκλάβους και ένα μεγάλο μάθημα για τους Χαλυβουργούς και όλους τους εργάτες, για τους πιο μεγάλους και σκληρούς μελλοντικούς αγώνες

Κατορθώσαμε αυτό που ίσως πριν από εννιά μήνες εθεωρείτο απίστευτο. Εργάτες να απεργούνε για εννιά μήνες για να γυρίσουν οι συνάδελφοί τους απολυμένοι στη δουλειά. Απολυμένοι να απεργούνε εννιά μήνες για να ξαναγυρίσουν στη δουλειά. Ποτέ δεν έχει ξαναγίνει αυτό. Γι’ αυτό και αυτοί που δεν έχουμε απολυθεί είμαστε υπερήφανοι για τους συναδέλφους μας απολυμένους, και αυτοί που είμαστε απολυμένοι είμαστε υπερήφανοι γιατί είχαμε την τύχη να έχουμε τέτοιους συναδέλφους.  

Προχωράμε με ήσυχη τη συνείδησή μας 

Εμείς έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας, πράξαμε το καθήκον μας στο ακέραιο. Πράξαμε αυτό που ήταν δίκαιο, τίμιο και αναγκαίο. Προχωρήσαμε μέχρι εκεί που κανένας πριν 272 μέρες δεν μπορούσε να φανταστεί.

Ο αντίπαλος χρησιμοποίησε για εννιά μήνες, όλα τα μέσα για να  μας  λυγίσει, να μας τσακίσει τη θέληση, την περηφάνια μας. Τις προσωπικές απειλές και τα απειλητικά τηλεφωνήματα στα σπίτια μας, σε εμάς και τις οικογένειές μας. Τους εκβιασμούς, τα δικαστήρια, τις προβοκάτσιες, τις συκοφαντίες, τους Γκαίμπελς των καναλιών του.

Τους δοκιμάσαμε  και  τους  αντιμετωπίσαμε όλους. Την κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, τη συγκυβέρνηση του Παπαδήμου, τώρα τη συγκυβέρνηση του Σαμαρά. Το συμπέρασμα είναι ότι άλλαζαν τα κυβερνητικά σχήματα και οι υπάλληλοι και το αφεντικό έμεινε το ίδιο, ο Μάνεσης και η τάξη του. Ο καθένας έπαιξε το ρόλο του, προκειμένου ο Μάνεσης και η τάξη του να περνά καλά, να αυξάνονται τα κέρδη τους, πατώντας πάνω στα δικά μας πτώματα.

Τους αναγκάσαμε να ξεβρακωθούνε 

Τελικά ο αντίπαλος αφού δεν κατόρθωσε με όλα αυτά να μας νικήσει αναγκάστηκε να βγάλει την μάσκα “της δημοκρατίας και του διαλόγου, την προβιά του λύκου” και να παρουσιαστεί όπως πραγματικά είναι, τύραννος, εχθρός των εργατών. Αναγκάστηκε να αφήσει στην άκρη τα όποια προσχήματα και να χρησιμοποιήσει το τελευταίο του όπλο, τους κατασταλτικούς μηχανισμούς, κάτι που σήμερα είναι υπέρτερο από τις δυνάμεις μας. 

Όλος ο κρατικός μηχανισμός, κυβέρνηση, κόμματα του κεφαλαίου, ταξική δικαιοσύνη, ΜΜΕ, δεκάδες κλούβες των ΜΑΤ, δεκάδες περιπολικά και εκατοντάδες ασφαλίτες συντονίστηκαν για να υπερασπίσουν το αφεντικό τους το Μάνεση. Για να  χτυπήσουν τους εχθρούς, τους εργάτες απεργούς. Να χτυπήσουν εμάς που χρόνια τώρα με τον ιδρώτα μας, όλους αυτούς τους ταΐζουμε. 

Αφού με την πολιτική της ΕΕ και τους αντεργατικούς νόμους που ψήφισαν μετέτρεψαν τα εργοστάσια σε στρατόπεδα συγκέντρωσης, έφεραν τώρα και τους δεσμοφύλακες, τους βασανιστές. Στρατοπέδευσαν έξω και μέσα από τη Χαλυβουργεία. Τώρα δίπλα στο ρουφιάνο της εργοδοσίας υπάρχει ο ΜΑΤατζής και ο ασφαλίτης.

Στρατοπέδευσαν και καθημερινά χτυπάνε τους εργάτες, με κλομπς, τους ραντίζουν με χημικά. Δεν μας έφτανε το καρκινογόνο δηλητήριο που μας ποτίζει χρόνια ο Μάνεσης στα καμίνια της Χαλυβουργίας, τώρα φροντίζουν να μας δώσουν και άλλο οι ΜΑΤατζήδες. Ήρθαν πλήρως οπλισμένοι, χτυπώντας άοπλους, ξέροντας ότι μόνο με αυτό τον τρόπο θα μπορούσαν να κάνουν αυτό, που δεν μπορούσαν για εννιά μήνες.

Ήρθαν με την εντολή του πρωθυπουργού Σαμαρά, που δρα ως υπάλληλος του Μάνεση και της τάξης του. Που καυχιέται χωρίς ντροπή για την επιτυχία του. Που ηδονίζεται βλέποντας τις κλούβες έξω από τη Χαλυβουργία, όπως κάνουν οι θρασύδειλοι. Συνεργοί του είναι, ο Βενιζέλος, και ο Κουβέλης της Δημοκρατικής Αριστεράς, που απ’ ότι φαίνεται την έμαθε γρήγορα τη δουλειά. Το ρόλο του υπονομευτή, και της παραπλάνησης έχει αναλάβει ο υπουργός εργασίας Βρούτσης, νομίζοντας ότι μπορούσε να μας ξεγελάσει. Τους θυμίζουμε ότι και άλλοι προκάτοχοί τους είχαν προβλέψει το τέλος της πάλης των τάξεων και διαψεύστηκαν οικτρά. Το ίδιο θα γίνει και τώρα.  

Μπροστά μας έχουμε μια νέα κατάσταση 

Συνάδελφοι

Μετά τις τελευταίες εξελίξεις έχουμε μια νέα κατάσταση. Ο αγώνας μας έχει γίνει πιο δύσκολος και σύνθετος. Εμείς που δίνουμε εννιά μήνες ένα μεγαλειώδη και ηρωικό αγώνα, ξέρουμε καλύτερα από τον καθένα τις νέες δυσκολίες.

Απέναντί μας έχουμε ολόκληρο το κράτος και τους μηχανισμούς του. Έχουμε ένα οπλισμένο  στρατό  που διευκολύνει τον απεργοσπαστικό μηχανισμό του Μάνεση, να δουλεύει και να διακινεί έξω από το εργοστάσιο το εμπόρευμα που εμείς έχουμε παράγει. Η εποχή που διάλεξαν για να εφαρμόσουν το εγκληματικό τους σχέδιο, έχει και αυτή τις δικές της ιδιαίτερες δυσκολίες.

Τώρα δίπλα στην πείνα που αντιμετωπίζουμε εμείς και οι οικογένειές μας, στις απίστευτες δυσκολίες και στερήσεις για να σταθούμε τόσο καιρό όρθιοι, υπερήφανοι, για να μη χάσουμε την αξιοπρέπειά μας, προστέθηκαν και αυτές.

Δεν το βάζουμε όμως κάτω. Γνωρίζουμε ότι αυτός ο αγώνας, όσο μεγάλος και αν είναι δεν ήταν ο πρώτος, ούτε θα είναι ο τελευταίος αγώνας που δίνουμε στη Χαλυβουργία.  

Η κατάσταση το επόμενο διάστημα θα χειροτερέψει, έρχεται νέα καταιγίδα αντεργατικών μέτρων, στα ωράρια, στους μισθούς, στις συντάξεις, στην υγεία, στην παιδεία, νέα φοροληστεία. Νέες δεκάδες χιλιάδες απολύσεις. Γι’ αυτό η συγκυβέρνηση ΝΔ-ΠΑΣΟΚ-ΔΗΜΑΡ, θέλει να επιβάλει “το νόμο και την τάξη”.

Το αίτημα για αλλαγές στα ωράρια και στους μισθούς που προβλέπονται από τη σύμβασή μας, θα το ξαναφέρει σύντομα ο Μάνεσης, που τώρα το έχει προσωρινά αποσύρει λόγω της απεργίας. Αυτό το γνωρίζει και ο αντίπαλος, ξέρει ότι ο αγώνας δεν τελειώνει όταν λήξει αυτή η απεργία, γι’ αυτό παίρνει και αυτός τα μέτρα του για το πώς θα μας αντιμετωπίσει στη συνέχεια. 

Είναι γελασμένοι όμως, όσοι νομίζουν ότι μπροστά στις νέες δυσκολίες θα τους κάνουμε αυτή τη χάρη. Τους λέμε ότι θα μείνουμε ενωμένοι, γιατί μπροστά μας έχουμε ακόμα πολύ δρόμο ώσπου το εργοστάσιο της Χαλυβουργίας, όπως και τα υπόλοιπα να πάνε σε αυτούς που ανήκουν, δηλαδή στους εργάτες.

Πως θα αντιμετωπίσουμε τη νέα κατάσταση

Συνάδελφοι

Η νέα κατάσταση δεν αντιμετωπίζεται ούτε με απεγνωσμένες κινήσεις, ούτε με ατομικές ενέργειες. Τη νέα κατάσταση μπορούμε να την αντιμετωπίσουμε όπως αντιμετωπίσαμε και προηγούμενες άλλες δύσκολες φάσεις του αγώνα μας. Ενωμένοι, συλλογικά κάτω από τη καθοδήγηση του ΔΣ του σωματείου μας. Ο αντίπαλος εδώ στοχεύει τώρα, να σπάσει αυτό, για να έχει στη συνέχεια τα χέρια του λυμένα.  

Το ΔΣ του σωματείου, παίρνοντας υπόψη τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί, την ανάγκη να συνεχίσουμε να δίνουμε τη μάχη συγκροτημένα, οργανωμένα, προτείνει την αναστολή αυτής της μορφής του αγώνα.  

Μπαίνουμε ξανά στο εργοστάσιο οργανωμένα, συντεταγμένα με ψηλά το κεφάλι, με τη δική μας απόφαση και θέληση. Με το δοκιμασμένο σωματείο μας, και συνεχίζουμε με άλλες μορφές τον αγώνα. 

Συνεχίζουμε την προσπάθεια για την υλοποίηση των αιτημάτων μας. Για να επαναπροσληφθούνε άμεσα 40 συνάδελφοι μας απολυμένοι. Για την σταδιακή επαναπρόσληψη των υπόλοιπων μέσα σε εύλογο χρονικό διάστημα. Για να μη γίνει μέχρι τότε καμία νέα πρόσληψη εκτός των συναδέλφων μας απολυμένων. Ζητάμε να φύγουν σήμερα τα ΜΑΤ από την πύλη του εργοστασίου και όλες οι δυνάμεις καταστολής και παρακολούθησης που είναι μέσα στο χώρο του εργοστασίου.

Όλοι μαζί, ΔΣ, επιτροπή γυναικών, επιτροπή απολυμένων, συνεχίζουμε όπως γίνεται μέχρι σήμερα, να παλεύουμε για προβλήματα που έχουν σχέση με τα δάνεια συναδέλφων από τις τράπεζες, με λογαριασμούς των ΔΕΚΟ, με προβλήματα που έχουν σχέση με φάρμακα, υγεία και άλλα. 

Είμαστε σε ετοιμότητα και επαγρύπνηση, για να αντιδράσουμε άμεσα, αγωνιστικά, στην περίπτωση που η εργοδοσία επαναφέρει το αίτημα για αλλαγή ωραρίων και μεροκάματων. 

Θα αξιοποιήσουμε όλα τα μέσα ώστε να διερευνηθούνε οι καταγγελίες που είδαν το φως της δημοσιότητας για την ύπαρξη ραδιενεργών υλικών. Θα αξιοποιήσουμε για όλα τα ζητήματα και τα όποια νομικά περιθώρια υπάρχουν. 

Είμαστε σε ετοιμότητα για να αντιδράσουμε άμεσα, σε περίπτωση που η εργοδοσία προσπαθήσει με αυταρχισμό και τρομοκρατία, να αντιμετωπίσει τους ηρωικούς Χαλυβουργούς. Θα αντιμετωπίσουμε αποφασιστικά και μαχητικά κάθε προσπάθεια αυταρχισμού, δίωξης ή σπίλωσης σε βάρος του σωματείου μας, κάθε απεργού. 

Θα πάρουμε μέτρα ώστε να συντονίσουμε πιο καλά τη δράση μας με το υπόλοιπο ταξικό εργατικό κίνημα, που ήταν και παραμένει το βασικό στήριγμά μας. Σε αυτή την προσπάθειά μας θα έχουμε την αλληλεγγύη των υπόλοιπων εργαζομένων, όπως γινόταν μέχρι σήμερα.

Θα επιδιώξουμε να συνεργαστούμε και με αυτούς τους συναδέλφους που κάτω από τα βάσανα και τις πιέσεις δεν μπόρεσαν να αντέξουν μέχρι το τέλος. Τους καλούμε στις νέες συνθήκες, να συνεχίσουμε τον αγώνα, ενωμένοι όπως κάναμε τόσους μήνες. Δεν τους ταυτίζουμε με τον απεργοσπαστικό μηχανισμό, με τον οποίο δεν έχουμε καμία σχέση, είναι αντίπαλός μας.  

Ευχαριστούμε από τα βάθη της καρδιάς μας, όλους τους εργαζόμενους στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο, που για εννιά μήνες στήριξαν τον αγώνα μας ηθικά και υλικά.  

Ιδιαίτερα ευχαριστούμε το ΠΑΜΕ, που καθόλη τη διάρκεια του αγώνα μας, μέρα-νύχτα, μας βοήθησε και θα συνεχίζει να μας στηρίζει και στη συνέχεια. Στήριζε πρακτικά όλες τις αποφάσεις και τις πρωτοβουλίες που πήραμε, μετέφερε το μήνυμα των ηρωικών Χαλυβουργών σε όλες τις γωνιές της Ελλάδας, στα πέρατα του κόσμου. Ακριβώς, για αυτή του τη συμμετοχή το πολεμάει και το συκοφαντεί καθημερινά ο αντίπαλος. 

Εμείς προσπαθήσαμε να ανταποκριθούμε όσο μπορούσαμε καλύτερα στην εμπιστοσύνη που μας έδειξαν και νομίζουμε πως τα καταφέραμε. Ρίξαμε αρκετό σπόρο, και είμαστε σίγουροι ότι το επόμενο διάστημα θα αποδώσει καρπούς για όλους τους εργαζόμενους. Οι πιο μεγάλοι και σκληροί αγώνες είναι μπροστά μας.  

Γνωρίζουμε ότι η ιστορία το έφερε να βρεθούμε στην εμπροσθοφυλακή αυτού του αγώνα. Δεν πήραν όμως τα μυαλά μας αέρα, γιατί έχουμε συνειδητοποιήσει, πως ένα μικρό τμήμα της εργατικής τάξης όπως είμαστε εμείς, δεν μπορεί να τα βάλει με όλο τον κρατικό μηχανισμό, να ανατρέψει την κατάσταση, αν συνολικά η εργατική τάξη δεν ακολουθήσει το δρόμο των Χαλυβουργών, αν δεν αλλάξουν οι γενικότεροι πολιτικοί συσχετισμοί και στο εργατικό κίνημα. 

Συνάδελφοι, 

Ο αγώνας μας αποτελεί  ήδη μια μεγάλη παρακαταθήκη. Τα παιδιά μας θα περπατάνε με ψηλά το κεφάλι, θα είναι υπερήφανα γιατί οι πατεράδες τους και οι μανάδες τους έκαναν το καθήκον τους. Γιατί στάθηκαν με ψηλά το κεφάλι, αψήφησαν την ταπείνωση και τον τρόμο της εργοδοσίας. Γιατί στάθηκαν αλύγιστοι, πάλεψαν για ένα καλύτερο μέλλον γι’ αυτούς και τα παιδιά τους. Ο αγώνας μας θα αποτελεί αντικείμενο συζήτησης και θαυμασμού στις επόμενες γενιές, θα αποτελεί πηγή έμπνευσης και παραδειγματισμού. Γυρίζουμε συντεταγμένα με ψηλά το κεφάλι και προς το παρόν συνεχίζουμε τον αγώνα για την υλοποίηση των αιτημάτων μας, με άλλες μορφές.

Ζήτω ο ηρωικός αγώνας των Χαλυβουργών

Ζήτω η εργατική τάξη

Ζήτω η εργατική αλληλεγγύη

Ο αγώνας συνεχίζεται μέχρι την τελική νίκη.

* Υπογραμμίσεις, χρώματα και διαφοροποίσεις δικές μας
Πηγή: http://www.pamehellas.gr/fullstory.php?lang=1&wid=2495 

ΝΙΚΗΤΕΣ ΕΙΝΑΙ ΟΙ ΧΑΛΥΒΟΥΡΓΟΙ!

«Αναστολή της απεργίας αποφάσισαν, με μεγάλη πλειοψηφία, οι εργαζόμενοι της Χαλυβουργίας Ελλάδος στον Ασπρόπυργο κατά τη γενική συνέλευση του Σαββάτου.»

 Ψηλά τα κεφάλια! Οι πραγματικοί κινητές είναι οι εργάτες και η τάξη τους. Η ζημιά που έπαθε η εξουσία του κεφαλαίου δεν μπορεί να αποτιμηθεί  τώρα αλλά σε βάθος χρόνου.

Δεν είναι νικημένοι οι χαλυβουργοί. Είναι νικητές! Αυτοί έγραψαν την μεγαλειώδη και ιστορική απεργία – δίδαγμα για κάθε εργάτη. Έγραψαν την ιστορία…

http://www.youtube.com/watch?v=BI01QHZolYQ&feature=BFa&list=WL7E9409C65CEAC997

Ωδή στους νικημένους

Στίχοι -- μουσική: Δημήτρης Αποστολάκης
Τραγούδι: Μαρία Κώτη, Χαΐνηδες

Την παλιά την ιστορία μέχρι και το χτες
γράψανε οι νικητές
μα ήταν καταδικασμένοι
να 'ναι πρωταγωνιστές
της ζωής οι νικημένοι.
Γεια σας, γεια σας, νικημένοι
τ' όνειρό σας δεν πεθαίνει
είναι μέσα στην καρδιά μας
σαν τ' αγέννητα παιδιά μας.
Μες στης λησμονιάς τη λίμνη δίπλα στις ακτές
πέταξαν οι δικαστές
τη ζωή μας την κλεμμένη
και τη θάψαν πειρατές
με σημαία ματωμένη.
Γέλασε, γλυκό μου ταίρι, μόνο εσύ δε φταις
δεν υπάρχουν νικητές
δεν υπάρχουν νικημένοι
είπανε οι ποιητές
μόνο η αγάπη μένει.

Ένας αφανής αγωνιστής

Ο ΝΙΚΟΣ.... 

Πολλοί ήταν εκείνοι που πανηγύρισαν με την πτώση του εκλογικού ποσοστού του ΚΚΕ στις εκλογές της 17^ης Ιούνη. Κάποιοι άρχισαν να κάνουν και σενάρια εξαφάνισης αυτού το κόμματος και συνιστούσαν στους κομμουνιστές να μη περιμένουν να το… εξαφανίσει η κοινωνία αλλά να το εξαφανίσουν οι ίδιοι, αφού δεν έχει πλέον κανένα ρόλο να παίξει(!) μετά και την άνοδο και του ΣΥΡΙΖΑ! 

Αντί για πολιτική ανάλυση στα όσα γελοία ονειρεύονται αστοί, μικροαστοί και «αριστεροί» ψάλτες της εξουσίας του κεφαλαίου, θα παραθέσω ένα ατομικό παράδειγμα ενός αφανούς αγωνιστή που αφιέρωσε όλη του τη ζωή στους αγώνες του λαού κάτω από την καθοδήγηση του ΚΚΕ για να δει ο καθένας πόσο βαθιές είναι οι ρίζες του στον λαό.

Είναι ένας από τις εκατοντάδες χιλιάδες αφανείς αγωνιστές στα 94 χρόνια του ΚΚΕ  που δεν ζήτησε ποτέ οφέλη, ανταλλάγματα, εξαργύρωση. Μόνο θυσίες πρόσφερε.  Είναι αυτό που δεν καταλαβαίνουν οι αστοί και οι μικροαστοί αλλά καταλαβαίνουν τόσο καλά οι εργάτες και ο απλός λαός. 

«Έφυγε» λίγες μέρες μετά τις εκλογές της 17/6 και θέλησε να μείνει αφανής. Σέβομαι την επιθυμία του αλλά δεν μπορώ να μη γράψω για τη ζωή του, μια ζωή γεμάτη αγώνες που εμάς τους νεότερους μας δίδαξε με το παράδειγμά του. Είναι ένα μήνυμα για τους νέους συντρόφους  και μια υπενθύμιση στους εχθρούς του λαού ότι το ΚΚΕ έχει μεγάλους ήρωες, αφανείς ήρωες που το κάνουν ανίκητο! Αυτονόητο είναι ότι δεν εμφανίζονται ειδικά στοιχεία που φανερώνουν την ταυτότητά του. Αυτός αγωνίζονταν δεν αποζητούσε δόξα και προβολές. 

Ο ΝΙΚΟΣ 

Ο Νίκος ήταν ο αγαπημένος δικός μας άνθρωπός αλλά αγαπημένος και ενός ευρέως κύκλου ανθρώπων που μαζί του αγωνίστηκαν και θυσίασαν τη ζωή τους για κοινά ιδανικά και πανανθρώπινους σκοπούς. Το καλοσυνάτο πρόσωπο, η ήρεμη παρουσία του και η μεγάλη εμπειρία του αποτελούσαν για δεκαετίες το χαρακτηριστικό γνώρισμά του για όλους εμάς τους νεότερους.

Η ζωή του δεν ήταν απλή και ανέφελη. Από μικρός προτίμησε να αγωνιστεί για ιδανικά και αξίες και όχι να καρπωθεί αξίες. Αυτό του κόστισε πολύ στη προσωπική του ζωή. Υπερασπίζοντας τα ιδανικά του υπέφερε ατελείωτους πολιτικούς διωγμούς και πολύχρονες φυλακίσεις με κορυφαία την καταδίκη του τρις εις θάνατο και ισόβια για την πολιτική του δράση και τη συμμετοχή του στην Εθνική Αντίσταση!  «Ανταμείφθηκε» χρόνια μετά από όλους εμάς τους απλούς ανθρώπους με την αναγνώριση της μεγάλης του προσφοράς στην κοινωνία. 

Πολυδιάστατη προσωπικότητα ο Νίκος! Πολλοί τον γνώρισαν από την προσφορά του στο συνδικαλισμό. Όμως η μεγάλη προσφορά του ήταν προς την κοινωνία, τη δημοκρατία και τις κατακτήσεις του λαού μας. Η πολιτική δράση του Νίκου ήταν το κυρίαρχο στοιχείο του.

Γεννήθηκε στη Μεσσηνία το 1923, λίγα χρόνια μετά την ίδρυση του ΚΚΕ, από αγροτική οικογένεια.

Από μαθητής ακόμα και αργότερα ως φοιτητής εντάχθηκε στο προοδευτικό κίνημα εναντίον της Δικτατορίας του Μεταξά.

Το 1940-41 πήρε μέρος στην ΕΑΜική Εθνική Αντίσταση αγωνιζόμενος κατά της Γερμανικής Κατοχής.

Στις 25 Μαρτίου 1943 νοσηλεύτηκε κρυφά στο 3^ο Στρατιωτικό Νοσοκομείο Αναπήρων μετά από τραυματισμό, με διαμπερές τραύμα στο χέρι, κατά το εορτασμό της Εθνικής εορτής στο Πεδίον του Άρεως όπου έγινε επίθεση από τους Γερμανούς.
Στις 5 Ιουλίου του 1943 τραυματίστηκε στην παλλαϊκή διαδήλωση που πραγματοποιήθηκε ενάντια της επιστράτευσης που ετοίμαζαν οι Γερμανοί με τους συνεργάτες τους Καλύβα και άλλους.

Στις 4 Νοεμβρίου της ίδιας χρονιάς συνελήφθηκε από τους Γερμανούς. Μετά από άγρια βασανιστήρια, που περιελάμβαναν ξύλο στα υπόγεια και κρέμασμα στη ταράτσα του κτηρίου της οδού Μέρλιν (άντρο βασανιστηρίων των SS-SS), στάλθηκε ως όμηρος στο Γερμανικό Στρατόπεδο του Χαϊδαρίου όπου παρέμεινε στην απομόνωση στο "κελί 15". Αποφυλακίστηκε στις 6 Σεπτεμβρίου του 1944, τυφλός από τα βασανιστήρια και την αποβιταμίνωση. Μεταφέρθηκε στο Αρεταίειο νοσοκομείο όπου μετά από ιατρική φροντίδα επανήλθε η όραση του.

Το Δεκέμβριο του 1944 συμμετείχε ενεργά σε οργανώσεις του ΚΚΕ με καθοδηγητική δράση στην περιοχή Γκύζη- Νεαπόλεως και το ψευδώνυμο «Καπετάν Φώτης». Επίσης υπήρξε αρχηγός της ΟΠΛΑ Ε΄ Τμήματος.

Το Σεπτέμβρη του 1947 για την προσφορά του στην Εθνική Αντίσταση και την ιδεολογία του συνελήφθηκε και καταδικάστηκε τρεις φορές σε θάνατο και ισόβια φυλάκιση αφού δεν υπέκυψε στις πιέσεις για αποκήρυξη του Κ.Κ.Ε.

Έπειτα από πορεία 17 ετών όπου πηγαινοερχόταν σε διάφορες φυλακές και στρατόπεδα σ’ όλη την Ελλάδα (Καλαμίου Κρήτης, Αβέρωφ, Αίγινας, Βούρλων, Αγ. Ευστράτιος κλπ. ), αφέθηκε ελεύθερος στις αρχές του 1963.

Το 1963 ίδρυσε μια βιοτεχνική μονάδα.

Το 1967 η Χούντα ανέκοψε την πορεία του εξορίζοντας τον στη Γυάρο. Μετά από δέκα μήνες επέστρεψε σαν άρρωστος στο Κρατικό Νοσοκομείο από όπου και απελευθερώθηκε.

Από το 1974 και μετά ασχολήθηκε με την ανάπτυξη των συνδικαλιστικών διεκδικήσεων του κλάδου του.
Διετέλεσε πρόεδρος του Σωματείου ….. και της Ομοσπονδίας …. για δέκα χρόνια.
Εκλέχτηκε στο Διοικητικό Συμβούλιο του Επιμελητηρίου ….  και διετέλεσε Αντιπρόεδρος και Γενικός Γραμματέας.
Διετέλεσε μέχρι τα τέλη του 2010 Πρόεδρος του Παραρτήματος Εθνικής Αντίστασης  της περιοχής του.

Όλα του τα χρόνια αγωνίστηκε πάντα στις γραμμές του ΚΚΕ μένοντας πιστός στις ιδέες του, παραμελώντας, πολλές φορές, προσωπικές φιλοδοξίες αλλά ακόμα και την οικογένεια του που στάθηκε πάντα στο πλευρό του στηρίζοντάς τον σε όλες του τις επιλογές.

ΕΝΑ ΛΕΠΤΟ ΣΙΓΗΣ!

Με τέτοιους αφανείς ήρωες που μόνο στο άκουσμά τους τρομάζουν οι αστοί και μικροαστοί αντίπαλοι της εργατικής τάξης και του ΚΚΕ, δεν είναι δυνατόν να μη χάνουν τον ύπνο τους και να παραμιλάμε στον ξύπνιο τους ότι «πάει διαλύεται το ΚΚΕ»! 

*Για την αντιγραφή, ένας συνεξόριστος στη Γυάρο.