Η Τυποεκδοτική και το «κόμμα νέου τύπου».

Μια άποψη.

Αίτημα της Τυποεκδοτικής για υπαγωγή στο άρθρο 99... και ό,τι αυτό συνεπάγεται για τους εργαζόμενους, το κόμμα και την εργατική τάξη.

Δεν είναι κεραυνός έν αιθρία. Από τη στιγμή που με κεντρική κατεύθυνση όσοι τύπωναν στην τυποεκδοτική έφυγαν και της τράβηξαν το χαλί, ήταν ζήτημα χρόνου. Το ίδιο και με τον 902. Το ίδιο με κάθε νόμιμη οικονομική δραστηριότητα του  ΚΚΕ.

Αυτή είναι η μία, σκληρή, πραγματικότητα. Η άλλη, που είναι και το σημαντικότερο, είναι η «νέα εποχή» για το κόμμα «νέου τύπου» σε κατάσταση κρίσης και παρακμής του καπιταλιστικού συστήματος. Νέα εποχή σημαίνει ότι μετασχηματίζω το κόμμα σε έκτακτες συνθήκες, ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΟΛΑ, όπου όλες οι συντεταγμένες αλλάζουν. Άλλες δομές για τον επαναστατικό τύπο, άλλες για τα ραδιοτηλεοπτικά, άλλες για τα επαγγελματικά στελέχη, άλλες για τις οργανώσεις, άλλες για τις αντιλήψεις της δράσης στις νέες συνθήκες. Όλα πιο ευέλικτα, ποιο επαναστατικά, έτοιμα για το μεγάλο και το μικρό και κυρίως έτοιμα για να αντιμετωπίσουν κτυπήματα εκτροπές, επιθέσεις, θυσίες…

Ας ξεχάσουμε τα εργαλεία της «νομιμότητας» του καπιταλισμού γιατί δεν θα ταιριάζουν σε λίγο σε ένα επαναστατικό εργατικό κόμμα και σε έναν καπιταλισμό που κλωτσάει, ακόμη και φασιστικά, σαν το θηρίο που ξεψυχάει. Όπως δεν ταιριάζουν και στην άρχουσα τάξη και γι αυτό τα ανατρέπει ραγδαίως. Θα ήταν μέγα λάθος η αστική τάξη να αναδιαρθρώνει τους μηχανισμούς εξουσίας, πολιτικής έκφρασης και τις πολιτικής δράσης και εμείς να θέλουμε να διατηρήσουμε ένα πλαίσιο εργαλείων και αντιλήψεων άλλης εποχής σε άλλη εποχή. Τα παλιά εργαλεία δεν δουλεύουν σε νέες εποχές.

Μιλάμε για αυτά που έρχονται. Τότε οι υποθέσεις τυποεκδοτικής και 902 θα μας φαίνονται παρωνυχίδες μπροστά στη μαζική επίθεση που θα δεχτούν ο λαός και οι κομμουνιστές. Ας μη νομίζουν κάποιοι ότι δεν είναι πρώτοι στο στόχαστρο της αστικής τάξης οι κομμουνιστές. Ας μην παραπλανόνται με την προβολή των προβοκατόρων και «αντιεξουσιαστών».  Μόλις τα πράγματα οξυνθούν και άλλο και αποχωρήσουν από το προσκήνιο οι εκδρομείς της κουκούλας και των «αντικαπιταλιστικών» εξεγέρσεων θα έρθει η ώρα της αλήθειας.  Τότε για τον λαό δεν θα υπάρχει κανείς άλλος από τους κομμουνιστές. Αν όμως δεν έχουν στο μεταξύ αυτοί και το κόμμα τους προσαρμοστούν στις νέες σκληρές και επαναστατικές συνθήκες, οι εξελίξεις για τον λαό θα είναι τραγικές.

Ας μη μιλάμε λοιπόν μόνο με λύπη ή ενοχή για την τυπεκδοτική. Ούτε να απολογούμαστε. Ας δούμε ότι είναι συνέπεια μεν της κρίσης αλλά και μέρος της αναγκαίας, από τις συνθήκες, αλλαγής στο κομμουνιστικό κίνημα. Από τις ανάγκες περάσματος σε ένα κόμμα που η δράση του στηρίζεται πλέον στην επαναστατική προσφορά μέχρι θυσίας και όχι στους κανόνες εργασίας, γραφειοκρατίας και νομιμότητας άλλης εποχής. Από δω και πέρα όποιος θέλει να προσφέρει θα προσφέρει έξω από τους παλιούς κανόνες. Έξω από τις λογικές της αστικής νομιμότητας.  Η ύπαρξη του κόμματος νέου τύπου δεν μπορεί να εξαρτάται από τις αστικές συνθήκες αλλά από τις συνθήκες της εργατικής τάξης. Έτσι αναγεννιέται το επαναστατικό υποκείμενο της εργατικής τάξης όταν αλλάζουν οι εποχές ώστε να είναι πάντα ΕΤΟΙΜΟ ΓΙΑ ΟΛΑ.

ΦΑΙΝΕΤΑΙ ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ; Ε, ΔΥΣΚΟΛΟ ΚΑΙ ΜΕΓΑΛΟ ΘΑ ΕΙΝΑΙ!

Ειδήσεις….

Μερικές ειδήσεις που σπάζουν τα νεύρα έκαναν την εμφάνισή τους σήμερα 24/1/2012. Είναι από αυτές που η κοινωνία τις ακούει και ακόμη δυστυχώς η μεγάλη πλειοψηφία της μένει ακίνητη και αδιάφορη.


Οι «τρελοί» του ΠΑΣΟΚ!


«Δεν διάβασα το μνημόνιο, γιατί είχα άλλες υποχρεώσεις» δήλωσε ο Μ. Χρυσοχοΐδης. Το βάζω χωρίς κανένα θαυμαστικό. Μήπως δεν ξέρουμε ότι και αυτός και οι άλλοι βουλευτές που ψήφισαν όλες τις Συνθήκες και τις Συμφωνίες ΔΕΝ ΤΙΣ ΔΙΑΒΑΣΑΝ ΠΟΤΕ; «Είχαν άλλες υποχρεώσεις» όλοι, ήταν «αλλού» στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας. Τις ψήφιζαν όμως. Αυτοί τις ψήφιζαν και ο λαός τις πλήρωνε. Τουλάχιστον δεν μας είπε αν άκουσε κάπου κάποτε ότι στο μνημόνιο υπάρχουν άρθρα που ψήφισε, με τα οποία ο υπ. Οικονομικών μπορεί να πουλήσει νύχτα όλη τη χώρα χωρίς να χρειάζεται η έγκριση, όχι της Βουλής αλλά ούτε καν του δικού του πρωθυπουργού;


Ο άλλος διεκδικητής της ηγεσίας του ΠΑΣΟΚ ο αξιότιμος κ. Λοβέρδος μας απαγόρευσε να δικάσουμε τον πρόεδρο που πάει να διαδεχθεί. Προφανώς ο πρόεδρός του τα έκανε όλα καλά αλλά φταίνε αυτοί που τον κυνηγάνε όπως εισαγγελείς και αριστεροί και είναι καιρός να τους «μακελέψει». Τι κι αν τη χώρα ξεπούλησε ο αρχηγός του, τώρα ονειρεύεται το δικό του ξεπούλημα και δεν θέλει να του το χαλάσουν με δίκες.


Το άλλο πουλαίν του ΠΑΣΟΚ ο κ. Ραγκούσης μας λέει ότι ίσως έχει επιφυλάξεις «αν η δανειακή σύμβαση και το PSI δεν διασφαλίσουν την οριστική λύση και παρατείνουν την αβεβαιότητα», και «αποκάλυψε» ότι «δεν θίχτηκαν οι μικρές ολιγαρχίες» – για τις μεγάλες φυσικά ούτε κουβέντα - παραδέχεται δε ότι στο κόμμα του ισχύει το αλαλούμ «το δόγμα δηλαδή «άλλα λέω, άλλα εννοώ και άλλα, εντέλει, πράττω»!


Απίστευτα όλα αυτά; Σιγά μην είναι απίστευτα. Καθημερινό ψωμοτύρι ενός κόμματος με αρχές είναι. Με αρχές στην υπηρεσία της πλουτοκρατίας, η οποία τους λέει, πείτε ο,τι θέλετε αρκεί να διασφαλίζετε την εξουσία και τα κέρδη μου. Έτσι αποφάσισαν κάποιοι από αυτούς να το παίξουν τρελοί, άλλοι τουρίστες, άλλοι χωροφύλακες και όλοι μαζί ψεύτες. Την αποστολή τους θέλουν να εκτελέσουν οι άνθρωποι.

************

Θράσος στις πλάτες των αστέγων και των φτωχών

Πρώτα τους καταντούν φτωχούς και μετά βγάζουν στα κανάλια (ΜΕΓΚΑ) τον αξιότιμο υφυπουργό Υγείας κ. Μ. Μπόλαρη για να μας κάνει μαθήματα ευαισθησίας της Πολιτείας για τους αστέγους και τους φτωχούς. Και τα λαμόγια της δημοσιογραφίας αντί να κάνουν ευθεία επίθεση στις πολιτικές που παράγουν φτωχούς και αστέγους εξετάζουν εκστασιασμένοι τα σπουδαία μέτρα πρόνοιας περίθαλψης! Θαυμάζουν και τον Μπόλαρη που λέει «πάτησε πόδι» υπέρ των αστέγων διαφορετικά θα παραιτούνταν!!! Τι λε ρε παιδί μου έκανε τέτοιο ηρωισμό!!!



Έχω και μια απορία. Γιατί δεν συνέστησε στους αστέγους να μετακομίσουν στο εξοχικό σπίτι τους και στους πεινασμένους να τρώνε παντεσπάνι τώρα που δεν έχουν ψωμί; Ας διαβάσει τουλάχιστον λίγο Μαρία Αντουανέτα…


Αν μας ανέφερε βέβαια και το θεάρεστο έργο του Αλαφουζέϊκου «όλοι μαζί μπορούμε» με ττρόφιμα που καλεί τον λαό να τα πληρώνει και να τα δίνει δωρεάν στο ΣΚΑΪ για να κάνει αυτό τον ευεργέτη των πεινασμένων, νομίζω θα έδενε την πολιτική της κυβέρνησης με το συμπονετικό ληστρικό μεγάλο κεφάλαιο. Πως του ξέφυγε;


Το θράσος όλων αυτών δεν έχει όρια.

******

Έφυγαν οι πιάτσες των ναρκωτικών;


Δεκαετίες τους βλέπω να μετακομίζουν από δω και από κει. Κάθε φορά που αλλάζουν στέκι κάποιοι νομίζουν ότι… εξαφανίστηκαν, ότι λύθηκε το… πρόβλημα! Επί τρία χρόνια τους αντάμωνα κάθε μέρα στην Τοσίτσα. Τώρα πήγαν λίγο παρακάτω στην Αβέρωφ. Και τι έγινε; Υπόλοιπα ανθρώπων οι περισσότεροι. Σε τρία χρόνια άλλαξαν πολλές τα φορές πρόσωπα. Κάποιοι «ταξίδεψαν» για πάντα στο «όνειρο» κάποιοι καινούριοι μπήκαν στην κόλαση. Το ίδιο και στην Καποδιστρίου και στην Πλ. Βάθης όπου λιωμένα κορμιά κείτονται στα πεζοδρόμια.

Ατελείωτο αυτό το μαρτύριο για το οποίο όλοι είναι αναρμόδιοι εκτός των εμπόρων ναρκωτικών που κάνουν καλά τη δουλειά τους πουλώντας, με αντάλλαγμα την ασυλία, ψεύτικα όνειρα και υποταγή για λογαριασμό της εξουσίας…


Άντε και εις ανώτερα τώρα με την νομιμοποίηση των «μαλακών» ώστε όλη η νεολαία να μαστουρώνεται και να μη καταλαβαίνει τι της ετοιμάζει η εξουσία. Είναι επικίνδυνη η νεολαία, πρέπει να πάρει τη δόση της! Δόση από μαστούρα και υποταγή όχι από αντίσταση και αγώνα.

Όμως πολλοί επιχείρησαν να υποτάξουν τους λαούς και να τους κάνουν φυτά και άβουλα όντα. Κάποια μέρα ξύπνησαν απότομα και αντιλήφθηκαν ότι δεν ήταν άβουλα. Ήταν όμως αργά για την εξουσία τους.

Το μαύρο έγκλημα και η λευκή σιωπή

Η «Μαφία του Βορρά» που αποκαλύφθηκε πρόσφατα, δεν είναι άλλη από μια εγκληματική οργάνωση που επικεφαλής της είχε εκλεκτά στελέχη των κομμάτων του «μαύρου μετώπου». Τέσσερες «πτέρυγες» είχε και εγκλήματα κάθε είδους όπως εκβιασμοί, «αυτοκτονίες», τοκογλυφίες, πολιτικές εκδουλεύσεις, «Βατοπέδια, οικοπεδοποιήσεις, διαφθορά. Χιλιάδες τα θύματα!


Συνεργάτης του υπουργού - διώκτη της φοροδιαφυγής και της… διαφθοράς ο ένας, του βουλευτή - υπερασπιστή των ηθικών αξιών του… Ελληνισμού ο άλλος, τέκνο των μέσων μαζικής παραπλάνησης ο τρίτος, στέλεχος τράπεζας (του κεφαλαίου) ο τέταρτος και πάει λέγοντας για 50 η 100 ακόμη στελέχη του κυκλώματος!


Αυτά όμως θάβονται συστηματικά από τα μέσα μαζικής παραπλάνησης και όλες οι «αναλύσεις» των ειδικών περιορίζονται να μας πουν τεχνικά «πως δρούσε» το κύκλωμα, πόσο (ποινικά) εγκληματικό ήταν, πόσο μεγάλη ήταν η επιτυχία των αρχών κλπ, κλπ. Κουβέντα για τη διαπλοκή και την εισχώρηση εγκληματιών στα ανώτατα κλιμάκια των κομμάτων που δήθεν θέλουν να σώσουν τη χώρα από τη κρίση και φυσικά από τη… διαφθορά!


*****


Πέρα από το τη «μαφία του βορρά» όμως, πάλι εκεί στο βορρά, κάποια άλλα λαμπρά στελέχη του άλλου κόμματος του «Μαύρου μετώπου», της ΝΔ, εμπλέκονται σε μεγάλη κομπίνα κακουργηματικού χαρακτήρα. Σιγά που θα έλλειπε ο Μάρτης από τη Σαρακοστή και από το πάρτι της διαφθορά το άλλο κόμμα (που είναι και διώκτης της… διαφθοράς)!


Η είδηση λέει τα εξής:


«Ανώτεροι υπάλληλοι, Διευθυντές τμημάτων, πρώην Αντιδήμαρχοι, ο πρώην γενικός γραμματέας του δήμου Μ. Λεμούσιας, ακόμη και ο πρώην δήμαρχος Β. Παπαγεωργόπουλος είναι μέσα στους 25 που κατηγορούνται για κακουργήματα υπεξαίρεσης σε βάρος του Δημοσίου και πλαστογραφία. Σε τραπεζικούς λογαριασμούς του Β. Παπαγεωργόπουλου βρέθηκε ποσό ύψους 1.000.040 ευρώ, ενώ στους λογαριασμούς του Μ. Ζορπίδη και του Μ. Λεμούσια είναι αντιστοίχως 6 εκατ. και 870.000 ευρώ».


Αντί για σχόλια: Όμορφος (καπιταλιστικός) κόσμος ηθικός, αγγελικά πλασμένος!

Η ελεύθερη καπιταλιστική ληστεία στην πράξη

Αυτή η «ελευθερία» τιμών και εμπορίου είναι η… «τέλεια ελευθερία»! Θυμάμαι το 1992, με τι ζέση κάποιοι μικρομεσαίοι και εργαζόμενοι, οπαδοί του δικομματισμού και της ΕΕ, το φώναζαν, υποστηρίζοντας πως όταν εφαρμοστούν, όλα θα είναι πιο φθηνά γιατί ο έλεγχος και οι καταναγκαστικές τιμές του κράτους που δεν αφήνει τον επιχειρηματία να κάνει τα «δικά του» στον «ανταγωνισμό» για να… προσφέρει φθηνά στον καταναλωτή! Υμνούσαν τον ανταγωνισμό σαν να τους έφερνε τα δώρα του Αϊ Βασίλη!

Φυσικά δεν χρειάζεται εμείς να πούμε τι έγινε αφού όλοι αυτοί οι οπαδοί της ΕΕ που μας έλεγαν τότε ότι «δεν ξέρουμε τι μας γίνεται και αντιδρούμε στο σύγχρονο μοντέλο οικονομίας» σήμερα άλλοι είναι απολυμένοι, άλλοι μισοάνεργοι, άλλοι υπό απόλυση, άλλοι με κλειστά μαγαζιά ή στο φάσμα της πτώχευση, άλλοι είναι συνταξιούχοι πείνας κλπ, κλπ.


Η είδηση που προκαλεί αυτό το κείμενο λέει τα εξής συνταρακτικά:

«Μια απίστευτη κομπίνα αποκαλύπτει το ΣΔΟΕ με πόρισμα καταπέλτη το οποίο αποτελεί ουσιαστικά μια ακτινογραφία για τον τρόπο αφαίμαξης των ασφαλιστικών ταμείων από ένα παραϊατρικό κύκλωμα το οποίο δρα υπό την ανοχή του υπουργείου Υγείας.



Δυο μεγάλα νοσοκομεία της χώρας με ειδίκευση σε προβλήματα καρδιάς, ένα δημόσιο και ένα ιδιωτικό, μια εταιρία προμήθειας ιατρικών ειδών που αφορούν στην καρδιά και προφανώς κάποιοι μεγαλογιατροί καρδιολόγοι, σε αγαστή συνεργασία κατάφερναν να πλουτίζουν πουλώντας σε ασθενείς (και κατ΄επέκταση στα ταμεία που τελικά πλήρωναν) ιατρικά είδη υπερ-κοστολογημένα από 294% έως 816%. Τα παραδείγματα είναι απτά:
-Μηχανική βαλβίδα καρδιάς τιμολογήθηκε από την Ιταλική παρασκευάστρια εταιρία 1.225 ευρώ και κατέληξε να πουληθεί από την ελληνική εταιρία σε ασθενή ιδιωτικού νοσοκομείου 4.830 ευρώ (κέρδος 294%)
-Ημίσκληρος δακτύλιος αγοράστηκε με 420 ευρώ ανά τεμάχιο και πουλήθηκε σε ασθενή του ίδιου νοσοκομείου με 3.850 ευρώ (κέρδος 816%).
-Τριγλώχινας δακτύλιος αγοράστηκε 360 ευρώ και πουλήθηκε 3.150 ευρώ (κέρδος 775%).


Όπως αναφέρεται στο πόρισμα «και τα τρία είδη τοποθετήθηκαν σε ασθενή ασφαλισμένο στο ΙΚΑ και το ταμείο επιβαρύνθηκε με το κόστος όπως αυτό διαμορφώθηκε από τη μερικώς εικονική τιμολόγηση (υπερτιμολόγηση)».
-Σε ασθενή ασφαλισμένο στον ΟΓΑ τοποθετήθηκαν άλλα ιατρικά είδη και το ταμείο βέβαια κλήθηκε να πληρώσει τα σπασμένα.
-Μηχανική βαλβίδα καρδιάς αγοράστηκε με 1.225 ευρώ από την ίδια (πάντα) Ιταλική εταιρία και πουλήθηκε τελικά από την ελληνική εταιρία με 5.450 ευρώ (κέρδος 344%).
.....
Ο συγκεκριμένος επιχειρηματίας προμηθευόταν τα φαρμακευτικά είδη από συγκεκριμένη εταιρία στην Ιταλία. Για να μπορέσει όμως να υπερ-κοστολογήσει και να κρύψει τα κέρδη , φέρεται σύμφωνα με το πόρισμα του ΣΔΟΕ , να έστησε εταιρία στην Κύπρο που (πάντα σύμφωνα με το πόρισμα) του ανήκε ολοκληρωτικά. Αυτή η εταιρία εμφανιζόταν να αγόραζε τα φαρμακευτικά είδη από την Ιταλική εταιρία και στη συνέχεια να πουλούσε στην Ελληνική.


Παράδειγμα:
-Ένας ημίσκληρος δακτύλιος αγοράστηκε από την Ιταλική εταιρία 420 ευρώ. Η Κυπριακή εταιρία στη συνέχεια εμφανίζεται να την πουλά στην Ελληνική με 3.850 ευρώ. Η Ελληνική την πουλά τελικά στον ασθενή του νοσοκομείου 3.850 ευρώ. Το τελικό κέρδος είναι 816% όμως , όπως αναφέρει το πόρισμα «το είδος αυτό στα τηρούμενα βιβλία της ελληνική επιχείρησης εμφανίζεται να πουλήθηκε στην τιμή αγοράς του δηλαδή χωρίς κέρδος»! Σε άλλη περίπτωση μάλιστα ενώ το κέρδος έφτανε το 775% στα τηρούμενα βιβλία της εταιρίας εμφανίζεται να πουλιέται με ζημία. Δηλαδή οι Κύπριοι αγοράζουν τον τριγλώχινα δακτύλιο με 360 ευρώ, εμφανίζονται να πωλούν στην ελληνική εταιρία με 3.850 ευρώ και εκείνη να το διαθέτει στο νοσοκομείο με 3.150 ευρώ. Όπως είναι αντιληπτό , σύμφωνα με το ΣΔΟΕ, η εταιρία αφενός στην περίπτωση αυτή κέρδιζε 775% και αφετέρου διέπραττε καραμπινάτη φοροδιαφυγή. Με αυτή τη μέθοδο τα κέρδη 6 ετών είναι πάνω από 14 εκατομμύρια.
……
Η εταιρία κλήθηκε για ακρόαση από το ΣΔΟΕ αλλά ενώ αρχικά ζήτησε παράταση για να καταθέσει υπόμνημα, εξαφανίστηκε»!!!!


(Πηγή:www.capital.gr)

****
Τα συμπεράσματα είναι προφανή. Στο σύστημα που ζούμε δεν μπορεί να γίνει και αλλιώς. Όχι επειδή είναι Ελλάδα αλλά επειδή είναι καπιταλισμός. Παντού τα ίδια γίνονται. Μήπως δεν αποκαλύφθηκαν τεράστιες κομπίνες στις ΗΠΑ με τις υπερτιμολογήσεις ακινήτων, τα τοξικά ομόλογα κλπ; Μήπως δεν είναι η Γερμανία πατρίδα της ηγέτιδας της παγκόσμιας διαφθοράς και εξαγοράς, της Ζήμενς; Μήπως στο «παιδί θαύμα» του νεοφιλελεύθερου καπιταλισμού και της πλήρους εφαρμογής των «αρχών» της ΕΕ, στην Ιρλανδία δεν κατάκλεψαν τον πλούτο της και μετατρέπουν σιγά- σιγά το ιδιωτικό χρέος, την κλοπή δηλαδή, σε δημόσιο χρέος το οποίο καλείται ο λαός να πληρώσει; Πώς να πληρώσει όμως όταν το ΑΕΠ της είναι μικρότερο από της Ελλάδος και το ιδιωτικό χρέος που απαιτεί να μετατραπεί σε δημόσιο κυμαίνεται από 700 δισεκ. μέχρι 1 τρισεκ;


Ας δούμε και μια είδηση από την Ιρλανδία έτσι για να μη νομίζει κανείς ότι κάνουμε προπαγάνδα.


ΆΛΛΟΣ ΚΛΕΒΕΙ ΑΛΛΟΣ ΠΛΗΡΩΝΕΙ.


Ιστορίες για αγρίους απο της Ιρλανδία που ισχύουν για όλο τον κόσμο και για την Ελλάδα


-ΜΙΑ ΠΟΛΥ ΓΝΩΣΤΗ ΕΙΔΗΣΗ:
Ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους της Ιρλανδίας, ο Σον Κουίν, είναι πλέον και με δικαστική απόφαση «απένταρος», αφήνοντας πίσω του χρέη 2,9 δισ. ευρώ.


-ΟΙ ΓΝΩΣΤΕΣ ΚΑΠΙΤΑΛΙΣΤΙΚΕΣ ΜΕΘΟΔΕΣ ΚΛΟΠΗΣ
Η χρεοκοπία θα οδηγήσει χωρίς αμφιβολία σε περαιτέρω έρευνα των οικονομικών του με τις τράπεζες να ελπίζουν ότι θα ανακαλύψουν «κρυμμένα» κεφάλαια που τώρα έχουν περάσει στο όνομα της οικογένειας του άλλοτε μεγιστάνα. Η τράπεζα την οποία χρεοκόπησε και πέρασε στο Δημόσιο, κατηγορεί τον 64χρονο Σον Κουίν ότι μεταβίβασε δεκάδες ακίνητα σε μέλη της οικογενείας του για να τα σώσει.
H οικογένεια Κουίν είχε αποκτήσει το 2008 με μάλλον αμφίβολες μεθόδους το 28% της Anglo-Irish Bank.


-Η ΠΑΡΕΜΒΑΣΗ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ ΤΩΝ ΚΕΦΑΛΑΙΟΚΡΑΤΩΝ ΓΙΑ ΤΗΝ ΣΩΤΗΡΙΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
Το 2009, η ιρλανδική κυβέρνηση αποφάσισε να εθνικοποιήσει την τράπεζα προκειμένου να την σώσει από την κατάρρευση, διαγράφοντας επένδυση ύψους 2,8 δισ. ευρώ που είχε κάνει η οικογένεια Κουίν.


-Η ΜΕΤΑΤΡΟΠΗ ΤΩΝ ΚΛΕΜΜΕΝΩΝ ΤΗΣ… ΙΔΙΩΤΙΚΗΣ ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑΣ ΣΕ ΧΡΕΗ ΤΟΥ ΛΑΟΥ ΠΡΟΣ ΤΑ ΔΙΕΘΝΗ ΚΕΝΤΡΑ ΤΟΥ ΚΕΦΑΛΑΙΟΥ.
Η εθνικοποίηση της τράπεζας μετέτρεψε τα χρέη της σε χρέη και έλλειμμα του Δημοσίου και χρέωσε τους Ιρλανδούς φορολογούμενους με 29 δισ. ευρώ, γεγονός που τελικά ανάγκασε το Δουβλίνο να στραφεί στην ΕΕ και το ΔΝΤ για να λάβει πακέτο στήριξης, όπως ακριβώς είχε συμβεί και με την Ελλάδα.




-ΤΟ ΜΟΝΤΕΛΟ!
Ο 64χρονος υπήρξε για πολλές δεκαετίες το μοντέλο αυτοδημιούργητου επιχειρηματία που δημιούργησε μια μικρή εταιρεία η οποία στη συνέχεια εξελίχθηκε στη μεγαλύτερη τσιμεντο-βιομηχανία της χώρας.
Έχτισε και πούλησε δεκάδες ξενοδοχεία πολυτελείας, εμπορικά κέντρα, διαμερίσματα στην Ιρλανδία, το Ηνωμένο Βασίλειο, την Ευρώπη και την Ασία, ενώ ίδρυσε και την τρίτη μεγαλύτερη ασφαλιστική εταιρεία της χώρας.


-ΤΟ ΔΙΔΑΓΜΑ
Όταν μεταφερθούν όλα τα χρέη στο λαό θα αρχίσει νέος κύκλος επανάληψης του ιδίου έργου. Ο καπιταλισμός εν όσο δεν ανατρέπεται απλώς αναπαράγει τον εαυτό του σε διαρκώς χειρότερη και πιο αντιλαϊκή μορφή.


Στην Ελλάδα και σε όλο τον κόσμο τα ίδια γίνονται. Ούτε το «μαζί τα φάγαμε» ισχύει, ούτε το «μαζί θα τα πληρώσουμε» ισχύει. Το μόνο που ισχύει είναι ότι ο καπιταλιστές τα τρώνε και οι λαοί τα πληρώνουν.

Περί οργανώσεων αλληλεγγύης και βοήθειας

  

Πρώτα τους καταντάνε φτωχούς και μετά υμνούν την αλληλεγγύη προς αυτούς!

Τον τελευταίο καιρό έχει γεμίσει η χώρα (και το διαδίκτυο) από οργανώσεις αλληλεγγύης προς νεόπτωχους, άστεγους, άνεργους, αρρώστους, πεινασμένους κλπ.

Όλες αυτές οι οργανώσεις τυπικά ή θεωρητικά έχουν ανθρωπιστικούς στόχους. Κάποιες από αυτές ανήκουν κυριολεκτικά στην άρχουσα τάξη η οποία και ευθύνεται απόλυτα για τη φτώχεια, την ανεργία και την κρίση. Έναντι αυτής της ευθύνης της κάποια μέλη της αποφάσισαν μέρος από τα ληστευμένα από τον λαό να τα μοιράσουν ως ελεημοσύνη απαιτώντας να της αναγνωρίσουμε φιλανθρωπία!

 Κάποιες άλλες είναι εντελώς «απολίτικες», ανθρωπιστικού και μόνο χαρακτήρα, που δεν ψάχνουν από πού προέρχεται το πρόβλημα αλλά μόνο τρέχουν να θεραπεύσουν τις αθεράπευτες πληγές που σπέρνει το σύστημα εκμετάλλευσης.

Κάποιες, ελάχιστες ίσως, συνδέουν κάθε αρωγή και βοήθεια με τη διαπαιδαγώγηση των ανθρώπων αυτών ότι μόνο ριζική η ανατροπή των πολιτικών αυτών με αγώνα είναι δυνατόν να υπάρξει λύση και «άλλη μέρα» γι αυτούς.

Για τη πρώτη κατηγορία «αλληλεγγύης» τύπου εφοπλιστή Αλαφούζου, ΣΚΑΪ, σούπερ μάρκετ, κυριών Βαρδινογιάννη κλπ δεν συζητώ τον ρόλο τους, παρότι πολλοί είναι αυτοί που παρασύρονται και καταθέτουν εκεί είδος ή χρήμα, και από το υστέρημά τους ακόμη, για να το διαχειριστούν αυτοί που το αφαίρεσαν από τους φτωχούς.

Η δεύτερη κατηγορία παρουσιάζει μεγαλύτερο ενδιαφέρον. Ενώ παρουσιάζεται σαν φιλανθρωπία χωρίς πολιτική και είναι βέβαιο ότι πολλοί από αυτούς τους ανθρώπους το πιστεύουν πραγματικά, κουράζονται πολύ και δίνουν μάχες και εργασία για μια στοιχειώδη ανθρώπινη παροχή, στην πράξη πως λειτουργεί αντικειμενικά και παρά τη θέλησή τους όλο αυτό;

 Αντικειμενικά, και αυτό ισχύει και για τις δυο παραπάνω κατηγορίες, όταν σε έναν πτωχό του καλύπτεις στοιχειώδεις ανάγκες χωρίς αυτό να συνοδεύεται από επέμβαση στη συνείδηση και χωρίς διαπαιδαγώγηση και οργάνωση για να δώσει μάχη να ανατραπεί η φτώχεια του, τα αποτελέσματα μπορεί εν δυνάμει να είναι, αναλόγως της συνείδησής του, τα εξής:

1. Απαλλαγή της άρχουσας τάξης και του κράτους της από μεγάλα κόστη συντήρησης των πολύ πτωχών.
2. Απαλλαγή του κράτους και του συστήματος από συνταγματικές υποχρεώσεις και ευθύνες για την κατάντια των πτωχών και μετατροπή τους σε ευθύνη των πολιτών και της αλληλεγγύης τους. Σε αυτό συμβάλει και η πονηρή προπαγάνδα ότι δήθεν «το κράτος είναι ανίκανο» να βοηθήσει τους φτωχούς και η ιδιωτική πρωτοβουλία τύπου ΣΚΑΪ ή η κοινωνική αλληλεγγύη των ομάδων προσφοράς, αποτελούν τη μόνη λύση! Έτσι το κράτος αμέσως ή εμμέσως βρίσκεται στο απυρόβλητο και η άρχουσα τάξη τρίβει τα χέρια της.
3. Ευκολότερη κατεδάφιση του «κράτους πρόνοιας».
4. Επανάπαυση του πτωχού. Ικανοποίηση που καλύπτεται η ανάγκη του χωρίς άλλη σκέψη.
5. Κίνδυνος τυφλής εξάρτησης για το αύριο από τον ευεργέτη. Κίνδυνος να αποδέχεται κάθε βούλησή του για το υλικό αντάλλαγμα πχ από τα εκκλησιαστικά ιερατεία.
6. Μετατροπή του πτωχού και απόκληρου σε υπερασπιστή του νέου στάτους ελεημοσύνης που του λύνει το σημερινό πρόβλημα.
7. Μετατροπή του σε εχθρό έναντι κάθε αγώνα ανατροπής κλπ από τον φόβο μη χάσει και αυτό που έχει είτε από φόβο «κακοχαρακτηρισμού» και διακοπής της ελεημοσύνης είτε από φανταστικό φόβο χειροτέρευσης. Μετατρέπεται έτσι σε αθέλητο όργανο αναπαραγωγής της άθλιας κατάστασής του.

Αναλόγως του πως κάθε οργάνωση κάνει τη δουλειά της έχουμε και τις παραπάνω συνέπειες. Γενικά όταν σε μια κατάσταση φτώχειας απλά καλύπτεις κάποιες ελάχιστες ανάγκες, χωρίς συνοδεία τους από οργάνωση της ανατροπής της φτώχειας, όχι μόνο δεν εξαλείφεται η φτώχεια αλλά αναπαράγεται σε διευρυμένη κλίμακα.

Η άρχουσα τάξη ανακαλύπτει ότι μπορεί να στέλνει στη φτώχεια διαρκώς και περισσότερους εργαζόμενους χωρίς οικονομικό κόστος αφού άλλοι θα φορτωθούν τη φτώχεια μέσω της «αλληλεγγύης» και χωρίς πολιτικό κίνδυνο αφού θα τους «ταΐζουν» μεν αλλά ποτέ δεν θα τους οργανώνουν εναντίον της δε!

Δεν είναι άσχετο ότι τα μέσα ενημέρωσης αρχίζουν δειλά – δειλά να προβάλλουν αυτές τις πρωτοβουλίες αναδιανομής της φτώχειας μέσα από την αλληλεγγύη ούτε είναι τυχαίο που ένας Πρωθυπουργός πήγε και συνέφαγε με απόρους και αστέγους προβάλλοντας το θεάρεστο έργο του Δήμου Αθηναίων. Στην ουσία προσπαθούν να δείξουν ότι δεν είναι και τόσο τραγικό να είσαι πτωχός και άστεγος και πόσο «εύκολη και ευχάριστη»(!) μπορεί να γίνει η ζωή αν καταντήσεις έτσι και πέσεις στην «αλληλεγγύη» τους. Παράλληλα όμως επιδείχνουν κυνικά τι περιμένει σε όσους εργαζόμενους αγωνίζονται για το μεροκάματο και δεν προσκυνάμε την εργοδοσία. Πολλαπλά τα μηνύματα!

Η τρίτη κατηγορία οργανώσεων συνδέει κάθε αρωγή, παροχή και βοήθεια με την διαπαιδαγώγηση, την αλλαγή της συνείδησης και την προσπάθεια να οργανωθούν τα θύματα του συστήματος σαν κανονικοί άνθρωποι, με όλα τα δικαιώματα, σε έναν αγώνα ριζικής ανατροπής της σημερινής κατάστασης. Τους κατευθύνουν κατά των αιτιών που καταντούν τους ανθρώπους, άνεργους, φτωχούς και απόκληρους στην ίδια, τη δική τους κοινωνία. Δεν γνωρίζουμε πόσες είναι σε αριθμό αυτές οι οργανώσεις, τι δουλειά κάνουν, πως οργανώνουν. Μέσα όμως στη γενική αυτή κατηγορία εντάσσονται και κάποιοι φορείς πολιτικής στήριξης άρνησης των χαρατσιών, των διοδίων κλπ.

Αυτή η κατηγορία οργανώσεων δεν χρειάζεται να πούμε ότι πρώτα βλέπει την αιτία του προβλήματος και μετά ενεργεί ώστε κάθε βοήθεια να έχει διπλή δράση. Από τη μια να επουλώνει προσωρινά την πληγή και από την άλλη να ωθεί τους ανθρώπους αυτούς να οργανωθούν για να δώσουν τη δική τους μάχη, ισότιμα με όλους σαν οργανικό τμήμα του λαού και όχι ως απόκληροι και κακόμοιρο, για να εξαλειφθεί ριζικά η φτώχεια τους. μπορεί να είναι πολύ δύσκολη δουλειά να οδηγήσεις «νικημένους» ανθρώπους σε μάχες για ένα καλύτερο μέλλον αλλά άλλος δρόμος, για τις οργανώσεις που πραγματικά θέλουν να βοηθήσουν τους φτωχούς, δεν υπάρχει.

Στην κατοχή είχαν δημιουργηθεί πολλές οργανώσεις αλληλεγγύης που είχαν και τους τρεις τύπους που προαναφέρθηκαν. Όμως αυτή που σταδιακά έγινε οργάνωση πραγματικής βοήθειας ήταν η «Εθνική Αλληλεγγύη» η οποία εκτός της άμεσης βοήθειας επιβίωσης, διαπαιδαγωγούσε το λαό να δώσει μάχη εξάλειψης των αιτιών, δηλαδή να εναχθεί στον εθνικοαπελευθερωτικό αγώνα κατά της κατοχής. Μόνο έτσι θα εξαλείφονταν οι αιτίες της φτώχειας, της πείνας και των θανάτων.

Η Εθνική Αλληλεγγύη ιδρύθηκε στις 28/5/1941, δηλαδή λίγες ημέρες από την έλευση των Γερμανών, με πρωτοβουλία κομμουνιστών που δραπέτευσαν από τόπους εξορίας που τους είχε το φασιστικό μεταξικό καθεστώς. Ήταν η πρώτη πανελλαδικής μορφής αντιστασιακή οργάνωση (ιδρυτικό μέλος του ΕΑΜ) με άμεσο κοινωνικό και πολιτικό χαρακτήρα. Ο κύριος στόχος της ήταν η αλληλεγγύη μέσα στον λαό για να επιβιώσει και των αγωνιστών που βρίσκονταν φυλακή ή καταδιώκονταν. Σταδιακά διευρύνθηκε σε κάθε είδους ανθρωπιστική, κοινωνική και πολιτική δραστηριότητα. Συστρατεύθηκαν σε αυτή πάνω από 3.000.000 μέλη! Αυτή ήταν πραγματικά μια μαζική λαϊκή οργάνωση αλληλεγγύης!

Μια τέτοια οργάνωση, τηρουμένων των αναλογιών και χωρίς μηχανιστικές μεταφορές, έχουν ανάγκη σήμερα η κοινωνία μας και τα εκατομμύρια πληττόμενοι από την τεράστια καπιταλιστική κρίση.

Οι δάσκαλοι της φυλακής και της εξορίας (*)

« Μ’ όποιον δάσκαλο καθίσεις τέτοια γράμματα θα μάθεις», λαϊκό γνωμικό.

 Οι δάσκαλοι, πολιτικοί κρατούμενοι, της φυλακής και της εξορίας, του 20^ου αιώνα ήταν ένα «άλλο είδος» ανθρώπων.  Δάσκαλοι με μεράκι που, με εξαίρεση κάποια φωτεινά παραδείγματα δασκάλων, όπως ο Δ.  Γληνός, ο Γ. Ρίτσος, ο Κ. Βάρναλης, η Έλλη Αλεξίου κ.α, τους περισσότερους κανένας δεν τους είχε διδάξει παιδαγωγική και κάποιες φορές ούτε γράμματα! 

Δεν δίδασκαν απλώς γράμματα, δίδασκαν δημιουργικό - διαλεκτικό τρόπο σκέψης.  Δε στόχευαν στην παραγωγή προϊόντων - εμπορευμάτων για μια επιχείρηση.  Στόχευαν σε «προϊόντα» κριτικής σκέψης και γνώσης  για ολόκληρη την κοινωνία. 

Ήταν πραγματικοί δάσκαλοι!

Αυτοδίδακτοι στην πλειοψηφία τους, έπιασαν με πολύ μεράκι τα σχολικά και εξωσχολικά βιβλία και αυτοδιδασκόμενοι έφτασαν στο υπέρτατο σημείο αναγνώρισης, να τους αποδεχθούν οι άλλοι κρατούμενοι της φυλακής και των στρατοπέδων συγκέντρωσης ως δασκάλους τους!

Τις πιο πολλές φορές ήταν και δάσκαλοι - διδάσκοντες και διδασκόμενοι.  Κανένας σχεδόν δεν ήταν μόνο δάσκαλος.  Ήταν και μαθητής.  Κάθε μαθητής, όταν κατακτούσε ένα επίπεδο, έναν τομέα, γίνονταν δάσκαλος για τους άλλους.  Όποιος έφτανε ψηλά, έπιανε τα ανώτερα και τα πανεπιστημιακά βιβλία, που με κόπο και μαεστρία έμπαζαν οι κρατούμενοι στη φυλακή, για να συνεχίσει τη μόρφωση σε ανώτερο επίπεδο και να τη μεταδώσει στους άλλους.  Ήταν μια αλυσίδα ανθρώπων και γνώσεων χωρίς τέλος.  Μια αλυσίδα μάθησης για τον άνθρωπο, την ελευθερία και την κοινωνική δικαιοσύνη. 

Τα «μαθήματα» εκτός των τυπικών γνώσεων ξεχύνονταν σαν χείμαρρος στην ιστορία, στην κοινωνιολογία, στον επαναστατικό μετασχηματισμό της κοινωνίας, στον επιστημονικό σοσιαλισμό, στη θεωρία των τάξεων, στην πολιτική οικονομία, στη μαρξιστική φιλοσοφία… Ακόμη και η διδαχή των μαθηματικών γινόταν μαζί με τη θεωρία της χρησιμότητάς τους στη λογική, στη σκέψη, στην ανάλυση, στο λόγο. «Ξέφευγαν» οι μαθητές και μαθήτευαν θεωρητικά και πρακτικά στην τέχνη, στην ζωγραφική, στην μουσική, στην ποίηση , στην λογοτεχνία, στην ψυχολογία, ακόμη και στις εμπειροτεχνίες… Ήταν μια διαδικασία αποθέωσης της μαρξιστικής διαλεκτικής της γνώσης.


Τα «πέτρινα Πανεπιστήμια» της Αριστεράς και των κομμουνιστών ήταν απείρως ανώτερα από κοινωνικής σκοπιάς από τα καθέδρας αστικά πανεπιστήμια.



Οι πολιτικοί κρατούμενοι της χούντας είχαν οργανώσει ένα συλλογικό - συμμετοχικό σύστημα εκπαίδευσης και μόρφωσης με κύκλους που δεν είχαν τέλος.  Το είχαν… «υποκλέψει», είναι αλήθεια, από τους πολιτικούς κρατούμενους των προηγούμενων δεκαετιών, αλλά το σύστημα έπιανε γιατί αποδείχθηκε αποτελεσματικό.  Είχε νικήσει πολύ ισχυρούς αντιπάλους κατά το παρελθόν.

Αυτό που τόσο σήμερα προβάλλεται ως «δια βίου μάθηση», εμπορευματοποιημένη γνώση για το στενό σκοπό μιας ιδιωτικής επιχείρησης, για μια θέση εργασίας και για την επιβίωση από τον επαπειλούμενο αποκλεισμό από τη ζωή, τότε οι πολιτικοί κρατούμενοι το βίωναν ως δεύτερη φύση του αγώνα τους για το ιδανικό της ελευθερίας, της δημοκρατίας, της μόρφωσης και της ζωής. Οι δάσκαλοι της εξορίας δίδασκαν ότι η δια βίου μάθηση των κομμουνιστών είναι, μαζί με την οργάνωση και την δράση, ο τρόπος ύπαρξής τους!


Άλλοι καιροί, άλλα ιδανικά…

Όποιος είχε την τύχη να μαθητεύσει σε τέτοιους δασκάλους και να μπει στην αλυσίδα της δια βίου μάθησης για τη ζωή ένοιωθε ευτυχής!  Ήταν ευτυχία να διδάσκεις και να διδάσκεσαι σε ένα χώρο που οι δεσμοφύλακες ετοίμασαν για να σε εξοντώσουν. Ο χώρος αυτός μετατράπηκε στο αντίθετό του! Πραγματικό «κρυφό πνευματικό, επαναστατικό σχολειό»! (**)

Εκεί καταλάβαμε έμπρακτα ότι η ελευθερία, τα ιδανικά, οι ιδέες, δε φυλακίζονται.  Οι δεσμώτες αγωνιστές γίνονταν πιο ελεύθεροι απ’ τους δεσμοφύλακές τους… Εκεί οι άνθρωποι μάθαιναν να περνούν τη λεπτή κόκκινη γραμμή και αντί να τους γράφει η ιστορία, να γράφουν αυτοί την Ιστορία!

Ήταν μια διαδικασία που σε εξύψωνε ηθικά και πνευματικά και, όταν αποχαιρετούσες τη φυλακή, έτρεχες γρήγορα να μεταδώσεις τις γνώσεις που απέκτησες στη νέα γενιά που ήταν έξω και διψούσε για να αναμείξει τις δικές της γνώσεις και εμπειρίες με αυτές των φυλακισμένων πολιτικών κρατουμένων. 

Η μείξη ήταν θανατερή για τη χούντα.  Ήταν μια νίκη που οι δεσμοφύλακες την κατάλαβαν αργά, όταν πλέον ο ήλιος «γύρισε» με πολύ κόπο και αίμα και οι χθεσινοί δεσμώτες-φυλακισμένοι έβγαιναν, μαζί με το λαό, νικητές στη μάχη για τη δημοκρατία και την ελευθερία. Έτσι γράφονταν η Ιστορία…

Οι δάσκαλοι είχαν κάνει καλά τη δουλειά τους!

Οι γνώσεις εκείνες διαχύθηκαν, σε σημαντικό βαθμό, από αλλεπάλληλες γενιές πολιτικών κρατουμένων στην εργατική τάξη και στον λαό, αντάμωσαν και επιβεβαιώθηκε στους αγώνες και έγιναν κτήμα τους. Η θεωρητική και πρακτική αντοχή που έχει δείξει το κομμουνιστικό κίνημα απέναντι στον ταξικό εχθρό και στις διάφορες παρεκκλίσεις, παρά τις ελλείψεις και τις αδυναμίες, είναι σε σημαντικό βαθμό αποτέλεσμα των δεκάδων χιλιάδων κομμουνιστών που πέρασαν από τις φυλακές και τις εξορίες και μαθήτευσαν στα «Πέτρινα Πανεπιστήμια» της Αριστεράς.

Η διαμόρφωση της κοινωνικής συνείδησης όσο και αν δεν φαίνεται, είναι σε μεγάλο βαθμό επηρεασμένη από αυτή τη γνώση και δράση.

Σήμερα πολλά από τα απλά συνθήματα που ακούγονται στους δρόμους αποτελούν το αποκρυστάλλωμα της πολύχρονης γνώσης και μείξης του μαρξισμού με τη καθημερινή πρακτική των μαζών. Το σύνθημα π.χ. «Χωρίς εσένα γρανάζι δεν γυρνά, εργάτη μπορείς χωρίς αφεντικά» είναι το αποτέλεσμα της ιστορικής και θεωρητικής γνώσης των κομμουνιστών και εμπεριέχει ταυτόχρονα την αναγνώριση της παραγωγικής δύναμης της εργατικής τάξης, την γνώση της πολιτικής οικονομίας και την προοπτική της δικτατορίας (δημοκρατίας) του προλεταριάτου. Παρόμοιες αναλύσεις μπορούν να γίνουν και σε δεκάδες άλλα συνθήματα από εκείνα που αστοί και μικροαστοί τα χλευάζουν δήθεν σαν λαϊκίστικα όπως πχ το «Νόμος είναι το Δίκαιο του εργάτη»  (http://aristeripolitiki.blogspot.com/2011/12/blog-post_27.html ), «Ένας είναι ο εχθρός…» κλπ, ενώ εμπεριέχουν στη βάση τους ολόκληρη την πολιτική και κοινωνική επιστήμη.

Πολλοί είναι εκείνοι που, για να παραπλανήσουν τον λαό, απαιτούν, προστάζουν και επιβάλλουν το ξαναγράψιμο της ιστορίας. Όμως οι δάσκαλοι της εξορίας είχαν πει από καιρό τον λόγο τους: «Η ιστορία γράφεται με αγώνες. Τη γράφουν οι άνθρωποι την ώρα της μάχης. Γράφεται μόνο μια φορά, είναι μοναδική και δεν ξαναγράφεται. Ό,τι φαίνεται σαν επανάληψη είναι απλά μια νέα ιστορία. Πλασματική ή πραγματική, φάρσα ή τραγωδία. Όσοι πάνε να ξαναγράψουν την ιστορία και όχι να την αποτυπώσουν, όπως πραγματικά γράφτηκε από τα γεγονότα, απλά θέλουν να την παραποιήσουν. Εμείς δεν θα το επιτρέψουμε αυτό…»!

Αυτή ήταν η τότε απάντηση στις προσπάθειες παραποίησης των αγώνων του λαού και της εργατικής τάξης. Αυτή ισχύει και σήμερα.

(*) Μια ανάρτηση ως ελάχιστο δείγμα τιμής για εκείνους τους αφανείς εργάτες του πνεύματος που μέσα σε εντελώς αντίξοες συνθήκες διωγμών δεν δίδαξαν μόνο πραγματικές γνώσεις αλλά και πώς να μετατρέψεις τις αλυσίδες σου σε θανάσιμο κίνδυνο για την ταξική εξουσία που τις χάλκεψε.

(**) Στη μεγάλη σκηνή των Σερραίων στον 4^ο όρμο της Γιούρας, την πρώτη βραδιά εξορίας στο νησί, ακούστηκε ξαφνικά, μέσα σε βαθύ σκοτάδι, η βαριά φωνή ενός κρατουμένου να απαγγέλει τον Δωδεκάλογο του Γύφτου του Κ. Παλαμά. Μετά άρχισε τις αναλύσεις. Γέμισε και με άλλους η σκηνή, παρότι απαγορεύονταν οι μετακινήσεις.  Έτσι άρχισε η… «εκπαίδευση» από την 1^η μέρα!  Την επομένη άρχισαν αναλύσεις των «Αθλίων» και ιστορικών γεγονότων όπως η Οκτωβριανή επανάσταση. Πλήθυναν οι διδασκαλίες και σε άλλες σκηνές! Την 5^η μέρα οργανώθηκαν σχεδιασμένα οι πρώτες ομάδες μόρφωσης με ένα πλήθος μαθημάτων επιλογής. Τις πρώτες μέρες γράφαμε στο χώμα, σε πέτρες, σε κεραμιδάκια και στο… μυαλό μας! Η οργάνωση της μόρφωσης πήρε τον δρόμο της! Όταν τα στρατόπεδα διαλύονταν μετά από 3 και πλέον χρόνια, δεν ξέραμε που να βάλουμε τον τεράστιο όγκο πάσης φύσης βιβλίων και κειμένων που στο μεταξύ είχαμε αποκτήσει με διάφορους τρόπους.

Έτσι στήνονταν τα πανεπιστήμιά μας όπου και αν βρισκόμασταν.

(***) Τα κείμενα των φωτογραφιών είναι αποσπάσματα απο μαθήματα της εξορίας

Το κείμενο δημοσιεύτηκε στο βιβλίο: «Κείμενα για μικρομεσαίους… και όχι μόνο» εκδόσεις «ΣΥΜΑ» - Ιούλιος 2005.

                                                  

                                              ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΟ

ΣΤΕΡΓΙΟΣ Η. ΒΑΣΙΛΕΙΟΥ – ΠΑΝΙΤΣΑΣ

https://aristeripolitiki.blogspot.com/2021/09/blog-post_12.html

Ο καπιταλιστής και ο διαχειριστής

Μετά τον ιδιοκτήτη του τζάμπο, κ. Α. Βακάκη, που δήλωσε στο «Πρώτο Θέμα» της 7-8/2012 ότι πρέπει να πουληθούν η Μακρόνησος, η Γυάρος και ο Όλυμπος και να εκχωρηθεί η Ακρόπολη στους Ιάπωνες νάσου και ο βουλευτή της ΝΔ Γερ. Γιακουμάτος να συγχρονίζεται στη γραμμή: «άγριος καπιταλισμός σε κρίση»!


Τα παρακάτω δηλώθηκαν στις 9/1/12, στο ρ/σ «Βήμα FM»:
«Πρέπει να ενοικιαστούνε (σσ: η Ακρόπολη και οι αρχαιολογικοί χώροι), να φέρουμε κεφάλαια, να φέρουμε ευπρέπεια. Να σταματήσουν οι απεργίες (...). Να νοικιαστεί και η Ακρόπολη, όλα αυτά να δοθούν, όχι να πουληθούν. Να αξιοποιηθούν όλοι οι αρχαιολογικοί χώροι. Μιλάω για αξιοποίηση, δεν μιλάω για ξεπούλημα. Με την εποπτεία του κράτους, με όρους και προϋποθέσεις, να μπορούν να λειτουργούν και να έχουμε και έσοδα».


Με ένα σμπάρο πολλά τρυγόνια για λογαριασμό του κεφαλαίου θέλει να πετύχει ο υπηρέτης του κ. Γιακουμάτος. Ποια η διαφορά του κ. Γιακουμάτου από τον κεφαλαιοκράτη κ. Βακάκη; Ότι αυτός θέτει και «όρους» αξιοποίησης ενώ ο κ. Βακάκης θέλει να καταργήσει κάθε όρο. Λογική η διαφορά αφού ο διαχειριστής της πολιτικής εξουσίας του κεφαλαίου κ. Γιακουμάτος θέλει για τον εαυτό του μια εξουσία ύπαρξης ενώ ο καπιταλιστής έχει ξεσαλώσει μέσα στην κρίση και τα θέλει όλα χωρίς όρους και χωρίς μοιρασιά ενός κοκάλου ("όρος") στον πολιτικό που του κάνει τη δουλειά.


Όσο για την άρνηση να ξεπουληθούν και τη θέση "να αξιοποιηθούν" (π.χ. για… 99 χρόνια με δικαίωμα μονομερούς ανανέωσης απο τον ενοικιαστή για άλλες 9 φορές!), όταν έρθει η ώρα και αφού έχει πάρει τις ψήφους «για να μη ξεπουληθούν», μάλλον θα το έχει ξεχάσει, αν και δεν θα έχει καμία απολυτως αξία. Άλλωστε ποτέ δεν μπορούν αυτοί να πάνε κόντρα στα αφεντικά τους. Μόνο κάποια κόλπα κάνουν πριν…

Μετά όταν λέμε ότι οι πολιτικοί της αστικής τάξης είναι τσιράκια του κεφαλαίου κάποιοι παρεξηγούνται.

Όσο για τα άλλα, περί άλλης (αντι-μνημονιακής) πολιτικής από τη ΝΔ θυμίζουν το άλλο με τον Τοτό!

«Να πουλήσουμε Όλυμπο, Ακρόπολη, Γυάρο, Μακρόνησο, νησιά…»!

Ο κ. Απόστολος Βακάκης ή αλλιώς «κύριος Jumbo», αυτός που απολύει και σέρνει στα δικαστήρια συνδικαλιστές, αυτός που για χάρη του ο εισαγγελέας του Α. Πάγου ζήτησε τη σύλληψη κάθε απεργού και συνδικαλιστή που διαδηλώνει μπροστά στην επιχείρηση… μιλώντας στο «Πρώτο Θέμα» της 8/1/2012 δεν παρέλειψε να βγάλει με θράσος το μίσος που έχει για τους εργαζόμενους, τον τόπο και τον ελληνικό λαό με επιχείρημα την… ευημερία του! Να μερικά «μαργαριτάρια» από αυτά που «σώζουν» τη χώρα και τους εργαζόμενους:


-«Αντί να μειώσω τους μισθούς 20% τους είπα να δουλέψουν παραπάνω 20%»!

Πονηρός ο βλάχος αφού και αυτό είναι μείωση. Δηλαδή ποιος θα καρπωθεί το παραπάνω 20%;;; Αλλά σιγά που δεν μείωσε τους μισθούς, σιγά που δεν γέμισε με μερική απασχόληση…

-«Στην Ελλάδα υπάρχουν 3.000 ιδιωτικά νησιά. Να τους δοθούν απεριόριστες χρήσεις γης χωρίς τον έλεγχο του συστήματος και να πουληθούν άμεσα στους ξένους να έρθουν να επενδύσουν…»


Απαιτεί ασυδοσία χωρίς τον έλεγχο του συστήματος! Ούτε τον έλεγχο του δικού του συστήματος δεν θέλει. Μιλάμε για πλήρη ασυδοσία στο όνομα της κρίσης!



-«Αν αυτό πετύχει (το ξεπούλημα των νησιών) μετά γιατί να μη νοικιάσουμε ή και πουλήσουμε ακόμη και τη Μακρόνησο και τη Γυάρο… έχει καμιά σημασία ποιος θα είναι ιδιοκτήτης τους;»!

Το μίσος του για τους κομμουνιστές, την ιστορία, και τα ματωμένα χώματα του ελληνικού λαού ξεχειλίζει εδώ. Δεν είχε κανένα λόγο να τα αναφέρει και θα μπορούσε να πει π.χ. τη Σκάντζουρα Αλοννήσου. Όμως το μίσος τον πνίγει και στο μάτι του είναι καρφί αυτή η ιστορία. Πιθανόν να θέλει να γίνουν καζίνα, πορνεία και χαμαιτυπεία, για να εκδικηθεί το λαό που τα ανακήρυξε ιερούς τόπους των βασάνων του.

-«Αλλάζει η ζωή του ανθρώπου αν ο Όλυμπος ήταν ιδιοκτησία των Γερμανών;».

Να πάλι το ξεπούλημα στο νου του! Όχι οποιοδήποτε ξεπούλημα αλλά του ιερότερου βουνού της χώρας! Αυτό μισεί, από αυτό θα βγάλει κέρδη, αυτό θέλει να πουληθεί. Αν στο τέλος ο Δίας με τη μορφή του Λαού του ρίξει κεραυνούς και τον κάψει θα διαμαρτύρεται για… κομμουνιστικό έγκλημα!

-«Να δοθεί η άδεια να κτίζεται όλος ο γιαλός πάνω στο νέρό με ενοικιαζόμενα δωμάτια πάνω στο κύμα με προβλήτες μέσα στο νερό και ιδιωτικά λιμανάκια…»


Αυτό είναι το όνειρο κάθε οικοπεδοφάγου, κάθε εργολάβου, κάθε καπιταλιστή. Να αποκλειστεί η παραλία για το λαό και να είναι μόνο για την άρχουσα τάξη που θα την εκμεταλλεύεται μάλιστα δωρεάν…


-«Αν η Ακρόπολη δίνονταν στους Ιάπωνες και δούλευε 24ώρες το 24ωρο και 7 μέρες τη βδομάδα θα ήταν καλύτερα… η Ακρόπολη είναι ένα προϊόν… »!


Φυσικά δεν έχουμε καμία αμφιβολία ότι για το κεφάλαιο η Ακρόπολη δεν είναι ένα από τα κορυφαία πολιτιστικά μνημεία του κόσμου αλλά ένα «προϊόν», ένα εμπόρευμα προς χρήση και αποκόμιση κέρδους. Ακόμη και η Ιαπωνική ή η γερμανική σημαία, που κατά την κατοχή των Γερμανών κατέβασαν με ηρωισμό οι Έλληνες κομμουνιστές, ας ξαναϋψωθεί στην Ακρόπολη, δεν είναι πρόβλημα αν αποφέρει κέρδη! Η ξετσιπωσιά δεν κρύβεται, αντίθετα αποκτά και περιεχόμενο αφού μας λέει ότι οι προτάσεις για το ξεπούλημα των πάντων στο κεφάλαιο γίνονται για την… «ευημερία του λαού»!


-«Να γίνει σώμα δικαστών ιδεολογικά προσκείμενων στην ανάπτυξη που θα δικάζει όλες τις (επιχειρηματικές) προσφυγές και θα βγάζει απόφαση σε μια βδομάδα»!


Το τι σημαίνει δικαστές «ιδεολογικά προσκείμενους» που θα αποφασίζουν με βάση την «ανάπτυξη» φυσικά θα το καθορίσουν κύριοι σαν αυτόν ή πολιτικοί που τους υπηρετούν όπως ο κ. Παπαδήμος τον οποίο δεν ξεχνά να υμνήσει. Ο κύριος αυτός αγωνιά μη τυχόν και παρεισφρήσει και κανένας «μη ιδεολογικά προσκείμενος» δικαστής σε αυτό το σώμα! Το ζουμί της υπόθεσης είναι η νομιμοποίηση κάθε καπιταλιστικής - επιχειρηματικής αυθαιρεσίας στο όνομα της «ανάπτυξης» από «ιδεολογικά προσκείμενους» σε αυτήν δικαστές, δηλαδή στο κέρδος του κεφαλαίου.


Τώρα τι άλλα σχόλια να κάνεις επ’ αυτών όλων; Ο άνθρωπος δεν παίζεται! Είναι η βαθιά, αβυσσαλέα, ψυχή του κεφαλαίου που μισεί κάθε τι που δεν αποφέρει κέρδος στο κεφάλαιο και αυτό που μπορεί να δει, είναι ακριβώς μόνο το κέρδος.


Θα έλεγα ότι πραγματικά του χρειάζεται ένας «Δίας» με κεραυνούς στο χέρι!

Ο ΕΛΕΓΧΟΣ ΤΗΣ ΤΕΧΝΟΛΟΓΙΑΣ

Από πάντα υπάρχει μια αφελής αντίληψη για τις νέες τεχνολογίες. Ότι αυτές δήθεν μπορούν να λειτουργήσουν σαν όπλο κατά της ταξικής εξουσίας και εκμετάλλευσης. Ότι η άρχουσα τάξη δήθεν αδυνατεί να ελέγξει τις νέες τεχνολογίες και έτσι χάνει εξουσία. Ότι η εργατική τάξη μπορεί να χρησιμοποιήσει τη νέα τεχνολογία για να υπερισχύσει της αστικής και να την… ανατρέψει.

Έτσι με τη βοήθεια των μέσων ενημέρωσης, που ελέγχει η άρχουσα τάξη βέβαια, προσπάθησαν να μας πείσουν ότι το ιντερνέτ και το F/B είναι ένα από τα μη ελεγχόμενα μέσα τα οποία μπορούν να γίνουν τα νέα όπλα του λαού για την ανατροπή της εξουσίας του κεφαλαίου!


Ωσαν οι νέες τεχνολογίες να δημιουργούνται στις εργατουπόλεις και στις παράγκες των φτωχών και όχι στα κέντρα ερευνών του κεφαλαίου και των πολυεθνικών από τα μέσα επικοινωνίας μέχρι τα φάρμακα και από τις ανανεώσιμες πηγές ενέργειας μέχρι και την αγροτική παραγωγή. Ωσάν το κεφάλαιο να ξοδεύει λεφτά για να παραδώσει όπλα στο λαό και όχι για να τον υποδουλώσει περισσότερο.

Κούνια που μας κούναγε!

Μπορεί στους λαούς να υπάρχουν εκατομμύρια αφελείς αλλά στο κεφάλαιο δεν υπάρχει ούτε ένας.


Είχα κάνει μια σχετική ανάρτηση πρόσφατα: «Ποια τάξη ελέγχει τις νέες τεχνολογίες επικοινωνίας;»
http://aristeripolitiki.blogspot.com/2011/12/blog-post_02.html

ΣΤΗΝ ΑΓΡΟΤΙΚΗ ΠΑΡΑΓΩΓΗ

Ένα άρθρο του Γιώργου Κάργα στο aristeroblog με τίτλο "Η αρπαγή και "κατοχή" των σπόρων από τις πολυεθνικές" μας φωτίζει αρκούντως για τη κυριαρχία των πολυεθνικών πάνω στην αγροτική παραγωγή του κόσμου δια μέσου των νέων τεχνολογικών. Συνοπτικά λέει: "Οι σύγχρονες τεχνολογικές εξελίξεις στην βιοτεχνολογία υπό την κυριαρχία των πολυεθνικών, οδηγούν στη μετατροπή του σπόρου από κοινό πλουτοπαραγωγικό πόρο ελεγχόμενο και παραγόμενο από τον αγρότη σε άμεσα ελεγχόμενο από το κεφάλαιο"

Όσοι έχουν αυταπάτες για το πώς χρησιμοποιούνται οι νέες τεχνολογίες ας το διαβάσουν. http://aristeroblog.gr/node/354

***

Να θυμίσω επί πλέον την κυοφορούμενη νομοθεσία απαγόρευσης ιδιωτικής καλλιέργειας προϊόντων στον κήπο του σπιτιού και διανομής ή αυτοκατανάλωσής τους στις ΗΠΑ με το επιχείρημα της "προστασίας της υγείας των καλλιεργητών"  και τα συνακόλουθα κόστη της κοινωνίας για περίθαλψη (!!!), την επιβολή προστίμων  υπερ των πολυεθνικών σε κοινές αγροτικές καλλιέργειες όταν αυτές από τον αέρα επηρεάζονται από διπλανές μεταλλαγμένες με το επιχείρημα της αδάπανης ωφέλειας(!!!) ενώ στη πραγματικότητα καταστρέφονται και την σταδιακή επιβολή πνευματικών δικαιωμάτων επί όλων των φυτών!

Ιράν όπως Ιράκ και ιμπεριαλιστική αναδιανομή του κόσμου

Από την ειδησεογραφία είναι φανερό ότι επιταχύνεται η εφαρμογή των σχεδίων επίθεσης κατά του Ιράν. Συνεχείς είναι οι αναφορές στο στυλ της «μεγάλης απειλής για τη Δύση» που προέρχεται δήθεν από τα όπλα και τα πυρηνικά της χώρας αυτής. Είναι αντίγραφο, με μικρές παραλλαγές, ίδιων σχεδίων που εφαρμόστηκαν στη Γιουγκοσλαβία, στο Αφγανιστάν, στο Ιράκ και στη Λιβύη. Παντού η Δύση «απειλούνταν» και σταδιακά η.. υπεράσπισή της με όπλα γινόταν μονόδρομος!


Μπορεί ο καθένας να έχει όποια αντίληψη θέλει για το καθεστώς του Ιράν, η επίθεση του ιμπεριαλισμού εναντίον του όμως δεν ηθικοποιείται με τίποτα. Άλλωστε στην πραγματικότητα δεν θα επιτεθούν ακριβώς στο καθεστώς αλλά στον λαό. Αντιδραστικά καθεστώτα πολύ χειρότερα, όπως π.χ. της Σ. Αραβίας, όταν είναι φίλοι τους δεν τους προκαλούν καμιά ηθική τάση να τα ανατρέψουν πολύ δε περισσότερο να κάνουν πόλεμο. Αντίθετα τα στηρίζουν.


Φυσικά ο στόχος δεν είναι τα πυρηνικά του Ιράν όπως δεν ήταν τα χημικά του Ιράκ. Ο στόχος είναι τα πετρέλαια. Ακόμη και αν αύριο αναλάβει μια άλλη κυβέρνηση, με κανονική κοσμική αστική δημοκρατία, δεν υπάρχει καμία περίπτωση να παραιτηθούν από τον στόχο αυτόν. Θα ζητήσουν απλούστατα το «άνοιγμα» της άντλησης πετρελαίου (τύπου μπάτε αλέστε) και την παράδοσή του στις εταιρείες τους αλλιώς καμία δημοκρατία δεν τους ενδιαφέρει! Αν δεν ικανοποιήσει αυτή την απαίτηση ο πόλεμος θα είναι αναπόφευκτος.


Αυτό θα είναι το κριτήριο, το είδαμε καλά και στη Λιβύη που δεν τους έφτανε ότι τους έδωσε γη και ύδωρ ο ξεπουλημένος σε αυτούς Καντάφι, τα ήθελαν όλα τζάμπα και χωρίς Ρώσους και Κινέζους ανταγωνιστές!


Το ζήτημα είναι λοιπόν αν θα πάρουν τζάμπα τα πετρέλαια και όχι η δημοκρατία ή τα όπλα του Ιράν. Το ζήτημα είναι ποια ιμπεριαλιστική δύναμη θα τα ελέγξει και θα εκβιάσει τις άλλες ιμπεριαλιστικές δυνάμεις ή θα παρεμποδίσει την δική τους ανάπτυξη με το μονοπώλιο της ενέργειας στα χέρια της. Με άλλα λόγια αυτό λέγεται ιμπεριαλιστική σύγκρουση για την αναδιανομή του παγκόσμιο πλούτου. Σημειώνουμε ότι το πετρέλαιο του Ιράν το διαχειρίζεται όλο το κράτος και αυτό αποτελεί μεγάλη πρόκληση για τζάμπα ληστεία του από τους ιμπεριαλιστές και τις εταιρείες τους…


Μέχρι στιγμής από τις περιπτώσεις του Καυκάσου, κάποιων κεντροασιατικών κρατών της πρώην ΕΣΣΔ, του Ιράκ, της Λιβύης και των ενεργειακών δρόμων της Γιουγκοσλαβίας, του Αφγανιστάν, της Ελλάδας και της Τουρκίας (προσεχώς και στη Συρία) βγαίνει κερδισμένος ο Αμερικάνικος Ιμπεριαλισμός και χαμένοι ο Ρωσικός και ο Κινέζικός.


Η διαφορά από άλλες εποχές είναι ότι οι στρατιωτικοπολιτικές νίκες των Αμερικανών και των «προθύμων» συμμάχων τους γίνονται σε συνθήκες αυξανόμενη μείωσης της παγκόσμιας οικονομικής τους δύναμης. Αυτό δεν φαίνεται να αντισταθμίζεται από τη ληστεία που κάνουν στα κράτη που επιτέθηκαν και η κρίση βαθαίνει. Έτσι, αργά ή γρήγορα θα βρεθούν σε μια μεγάλη αντίφαση μεταξύ δύναμης και επιρροής δηλαδή πραγματικής οικονομικής δύναμης και δυνατότητας παγκόσμιας κυριαρχίας. Τα παγκόσμια στρατηγικά πλεονεκτήματα θα αντιφάσκουν κραυγαλέα με τη πραγματική οικονομική τους δύναμη. Και αυτό δεν θα το ανέχονται για πολύ οι άλλοι ανερχόμενοι ιμπεριαλισμοί δεδομένου ότι αργά ή γρήγορα η οικονομία καθορίζει την παγκόσμια επιρροή.


Αυτό το ξέρουν καλά οι Αμερικανοί και κάνουν ότι μπορούν για να ελέγξουν και υπονομεύσουν την ανάπτυξη των άλλων με ενέργειες μεταξύ των οποίων είναι ο έλεγχος των παγκόσμιων ενεργειακών αποθεμάτων. Αυτό που τους δυσκολεύει φυσικά, είναι τα τεράστια αποθέματα της Σιβηρίας και μάλλον δεν υπάρχει περίπτωση να τα δουν να περνάνε στα χέρια τους μετά την οικονομική και στρατιωτικοπολιτική ανασύνταξη της Ρωσίας και τα σύμφωνα της Σαγκάης.


Τέτοιες ιμπεριαλιστικές αντιφάσεις δύσκολα λύνονται χωρίς καταστροφικές συγκρούσεις. Κανένας ιμπεριαλιστής δεν παραδέχεται ότι πρέπει να χάσει παγκοσμίως κάτι από τον στρατηγικό του έλεγχο γιατί αδυνάτισε οικονομικά και φυσικά με την απώλεια αυτή να δεχτεί να αδυνατίσει ακόμη περισσότερο. Όλοι οι ιμπεριαλιστές θεωρούν ότι δικαιούνται να κυριαρχούν και να ληστεύουν τον πλανήτη και τους λαούς χωρίς αντίπαλο! Ο ιμπεριαλιστικός ανταγωνισμός στο τέρμα του περιέχει την απόλυτη σύγκρουση σε όλες τις καταστροφικές μορφές και φυσικά στον πόλεμο..

Τι θα γίνει στο Ιράν; Οι επόμενοι μήνες θα είναι κρίσιμοι. Οι ιμπεριαλιστές θα μετράνε κάθε μέρα τις δυνάμεις και τα κόστη και αναλόγως θα προωθούν τα σχέδια. Έχουμε να δούμε πολλά επεισόδια ακόμη στο σίριαλ της Αμερικανικής επίθεσης.

Αυτό που έχουμε να πούμε είναι ότι οι ιμπεριαλιστές είναι αδύνατο να διδαχτούν από την ιστορία. Είναι η φύση τους αυτή. Έτσι είναι ικανοί να σύρουν ξανά ένα λαό σε πόλεμο έστω με τον κίνδυνο να πάθουν τεράστιες ζημίες όπως ήδη το παθαίνουν όπου πηγαίνουν. Δεν διδάχτηκαν ότι οι λαοί δεν νικιούνται πραγματικά και αργά ή γρήγορα θα πουν τον δικό τους λόγο. Και για τον Ιρανικό λαό αυτό είναι κάτι περισσότερο από βέβαιο.