Ζωή και σοσιαλισμός ή καπιταλισμός και θάνατος;

Από το gkourou.com 28/11/11:

“Βαριά σκιά πολέμου απλώνεται πάνω από την Ευρώπη''

 «Ανατριχιαστικές δηλώσεις του Πολωνού υπουργού Εξωτερικών
- Πρωτοσέλιδα – σοκ από μέσα ενημέρωσης με τεράστια επιρροή
- Financial Times : Έρχεται κατακλυσμιαίο γεγονός, Μεγάλο Κραχ και Πόλεμος;.....

- Der Spiegel : Η Ευρωπαϊκή ήπειρος βυθίζεται στην Άβυσσο – Ο φόβος εξαπλώνεται
- Ένα δισεκατομμύριο οι πεινασμένοι – Κάθε δευτερόλεπτο και ένας νεκρός
Όταν πριν μερικές ημέρες ο Σαρκοζί προειδοποιούσε πως τυχόν κατάρρευση του ευρώ θα άνοιγε τις πύλες της Κολάσεως, δηλαδή του Πολέμου, πολλοί βιάστηκαν να τον κατακρίνουν ως κινδυνολόγο που γίνεται κήνσορας της καταστροφής για να εξυπηρετήσει τα σχέδια του και τα συμφέροντα της Γαλλίας.

Την απάντηση την δίνουν όμως οι εξελίξεις.
Εχθές, συμβολικά από την καρδιά της Γερμανίας, το Βερολίνο, ο Πολωνός υπουργός Εξωτερικών, συμπλήρωσε τον Γάλλο Πρόεδρο εξομολογούμενος : ''Βρισκόμαστε στο χείλος του γκρεμού. Μάλλον είμαι ο πρώτος ΥΠΕΞ της Πολωνίας στην ιστορία που εκστομίζει κάτι τέτοιο, αλλά το λέω''.

Και σήμερα το πρωί, δύο κολοσσιαία μέσα ενημέρωσης ''κρέμασαν'' σε τίτλους τον Πόλεμο, που η γενιά μας δεν έχει ζήσει και γνωρίζει από διηγήσεις του παππού και της γιαγιάς.

Αν ήταν ένα θα μπορούσαμε εύκολα να σκεφτούμε πως επιδιώκει οφέλη μέσω επικοινωνιακών τακτικών. Όμως είναι δύο και έχουν αντικρουόμενα συμφέροντα.

Πως εξηγούνται όμως όλα αυτά;
Μονολεκτικά, ευρώ είναι η λέξη που ψελλίζουν διεθνείς αναλυτές.»

ΣΣ: «ΠΟΛΕΜΟΣ»!!!

ΠΟΛΕΜΟΣ ΕΚΤΟΣ… Εκτός και αν οι λαοί προλάβουν το κεφάλαιο και τον ιμπεριαλισμό στη στροφή του πολέμου! Τότε το δίλημμα θα είναι: Ζωή και σοσιαλισμός ή καπιταλισμός και θάνατος;

********

Σενάρια πολέμων,

11/5/2010

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2010/05/blog-post_1845.html

Αυτό το καιρό, βουτηγμένοι όλοι στη ανάλυση της κρίσης και στη διάγνωση τεχνικο-πολιτικών σεναρίων εξόδου από αυτή, μας διαφεύγει μια άλλη παράμετρος διεργασιών στο σύστημα. Αυτή της «ριζικής πολιτικής λύσης» της κρίσης με ακραίες αντιλαϊκές πολιτικές επιλογές.

Δεν έχω δυνατότητα να πληροφορηθώ επακριβώς τι σχεδιάζουν τα σκοτεινά επιτελεία του κεφαλαίου και το «βαθύ» κράτος κάθε χώρας. Κάποιες αχνές, έμμεσες πληροφορίες διαρρέουν εδώ και εκεί. Ένα όμως είναι βέβαιο: ότι στο τραπέζι απλώνονται όλο και τακτικότερα τα σενάρια πολέμων. Πολέμων εμφύλιων και ταξικών. Πολέμων τοπικών, πολέμων περιφερειακών, πολέμων γενικών.

Ο καπιταλισμός αυτόαποκαλύπτεται

9/5/2010

http://aristeripolitiki.blogspot.com/2010/05/blog-post_09.html

Η τράπεζα Deutsche Bank σε σχετική έκθεσή της στις αρχές της κρίσης κατάρτισε μια έκθεση άκρως αποκαλυπτική για την πορεία των πραγμάτων. Προέβλεπε ότι «εάν η Ελλάδα καταρρεύσει, τότε το πιστωτικό κραχ του 2007-2009 θα είναι το Κεφάλαιο 1 μιας ευρύτερης ανάλυσης, με τίτλο: «Πώς Χρεοκόπησε ο Καπιταλισμός»! Στην ανάλυση αυτή, σύμφωνα με το κείμενο της Deutsche Bank, το κεφάλαιο 2 θα είχε τίτλο «Θεμελιώδης κρίση των κρατικών ομολόγων - Ελλάδα», το Κεφάλαιο 3: «Η κατάρρευση της Ελλάδας», το Κεφάλαιο 4: «Η χρεοκοπία Πορτογαλίας και Ισπανίας», το Κεφάλαιο 5: «Εξεγέρσεις στην Ευρώπη», το Κεφάλαιο 6: «Η Ιταλία εκδιώκεται από τη ζώνη του ευρώ», το Κεφάλαιο 7: « Στο ευρώ μόνοι τους Γαλλία και Γερμανία» και τα Κεφάλαιο 8 και 9 « Πολιτική αναταραχή» και «Πόλεμος»!»

Πόλεμος λοιπόν και από τα πλέον αξιόπιστα μέσα του καπιταλισμού!

Ας επαγρυπνούμε…

Πότε επιτέλους θα μπει τέρμα;

• Διδάγματα από το παρελθόν         

“Πότε λοιπόν θα μπει τέρμα στα έργα του μανιασμένου μας χρεωκόπου; Θα τα καταφέρει άραγε για πολύ ακόμα να ζήσει μπαλώνοντας κάθε μέρα τις τρύπες στον πολιτικό και οικονομικό του προϋπολογισμό με δέρμα από το ζωντανό κορμί του λαϊκού οργανισμού; Από πολλούς παράγοντες θα εξαρτηθεί η μεγαλύτερη ή μικρότερη διάρκεια της αναβολής που θα δώσει η ιστορία στον χρεωκόπο μας^.  ένας όμως από τους σπουδαιότερους θαναι ο βαθμός της επαναστατικής δραστηριότητας που θα δείξουν οι άνθρωποι που έχουν αντιληφθεί την ολοκληρωτική χρεωκοπία του σημερινού καθεστώτος. Η αποσύνθεση του προχώρησε πάρα πολύ, ξεπέρασε σημαντικά την πολιτική κινητοποίηση των κοινωνικών στοιχείων που προορίζονται να γίνουν οι νεκροθάφτες του. Αυτή η πολιτική κινητοποίηση θα πραγματοποιηθεί με τον πιο σίγουρο τρόπο από την επαναστατική σοσιαλδημοκρατία, που μόνο αυτή θα έχει τη δύναμη να καταφέρει ένα θανάσιμο χτύπημα στην απολυταρχία (...) Στην πολιτική ζωή οι μήνες της πολεμικής περιόδου λογαριάζονται από την ιστορία για χρόνια. Και η περίοδος που ζούμε είναι πραγματικά πολεμική περίοδος”

(Λένιν Άπαντα, τόμος 6 σελ. 282-283 “Σημάδια Χρεωκοπίας” , «Ίσκρα αρ. φύλλου 17, 15/2/1901)

Τα σχόλια απο τις σημερινές γενιές, στο πεδίο του αγώνα!

Αντι-ιστορικές και επικίνδυνες και αναλύσεις στη ΝΕΤ

• Η ιστορία ξαναγράφεται! Οι πόλεμοι δεν είναι αποτέλεσμα των κρίσεων του καπιταλισμού. Ο πρώτος παγκόσμιος πόλεμος έγινε γιατί τα τρένα… έφυγαν νωρίς και ο δεύτερος γιατί ο Χίτλερ δεν κατάλαβε ότι στη Συμφωνία του Μονάχου δεν υπήρχε η λέξη «Πολωνία» δίπλα στη λέξη «Τσεχοσλοβακία»! Αυτό θα διδάσκονται πλέον οι λαοί;


Τον κ. Καπόπουλο τον γνωρίζουμε από χρόνια. Τελευταίως είναι και αναλυτής διεθνών εξελίξεων στη ΝΕΤ. Σήμερα, 25/11/11, κατά τις 08.00 (ώρα μεγάλης ακροαματικότητας) μετά από διάλογο με τον Κ. Αρβανίτη που κατέληγε ότι η κατάσταση κρίσης θυμίζει άλλες ζοφερές εποχές που κατέληγαν σε πόλεμο, ο Αρβανίτης του κάνει ερώτηση για τα σενάρια που οδήγησαν στον 1ου και 2ου παγκόσμιο πόλεμο όσον αφορά τις οικονομικές συγκρούσεις και τη κρίση.


Ο Καπόπουλος άρχισε ένα παραμύθι να σου πέσουν τα μαλλιά! Είπε σε συνοπτική καταγραφή τα εξής:


-Ο 1ος παγκόσμιος έγινε γιατί δολοφονήθηκε ο διάδοχος της Αυστρουγγαρίας στο Σαράγιεβο και μετά η μια χώρα έμπλεξε τα τελεσίγραφα με την άλλη και όταν ξεκίνησαν τα στρατεύματα της Αυστροουγγαρίας για το μέτωπο ήταν αργά να τα ανακαλέσει ο αυτοκράτορας και έτσι τα τρένα πήγαν στο μέτωπο και έγινε ο… πόλεμος!!!


Και δέκα θαυμαστικά ηλιθιότητας (;) δεν αρκούν. Κι εμείς που νομίζαμε ότι ήταν αποτέλεσμα της γιγάντιας σύγκρουσης ιμπεριαλιστικών συμφερόντων και κεφαλαίων, μάθαμε τώρα ότι αιτία ήταν η μισή ή μια ώρα που ξεκίνησαν νωρίτερα τα… τρένα! Κανονικά δηλαδή για τον πόλεμο φταίνε τα τρένα!!! Μπράβο σου κε Καπόπουλε!


-Για το χρήμα, πες μας για το χρήμα, τη κρίση και τον πόλεμο… λέει ο Αρβανίτης προσπαθώντας να τον επαναφέρει σε αυτό που τον ρωτούσε.


-Ο 2ος Παγκόσμιος πόλεμος, μας πληροφόρησε ο κ. Καπόπουλος, έγινε από μια απίστευτη παρανόηση. Πρώτα απ όλα, στη δεκαετία του ΄30, ο Χίτλερ είχε το ίδιο πρόγραμμα με τον Ρούσβελτ στην αντιμετώπιση της κρίσης, δηλαδή την… πλήρη απασχόληση! Ο Χίτλερ ζήτησε από τους Δυτικούς να του αφήσουν «ζωτικό χώρο» προς Ανατολάς, προκειμένου να αναπτυχθεί και να τους προσφέρει τις υπηρεσίες του κατά του Κομμουνισμού της ΕΣΣΔ, ως φράγμα και ανάχωμα του δυτικού πολιτισμού. Αυτοί κατανόησαν τον «καλό σκοπό» του Χίτλερ και έκαναν το «Σύμφωνο του Μονάχου». Όμως ώ του κακού θαύματος ενώ οι Δυτικοί του νομιμοποίησαν την κατάληψη της Αυστρίας και του έδωσαν την Τσεχοσλοβακία αυτός εκ λάθους νόμισε ότι του έδωσαν και την… Πολωνία! Έτσι όταν πήγε να την πάρει οι άλλοι του είπαν όχι και έτσι έγινε ο 2ος παγκόσμιος!!!


Άγαλμα ο Αρβανίτης!


Δηλαδή αν κάποιος από τους χιλιάδες συμβούλους και αναλυτές του Χίτλερ του διευκρίνιζε, κατά τον Καπόπουλο, ότι στη Συμφωνία δεν γράφει «και Πολωνία», αλλά μόνο Σουδητία και άντε Τσεχοσλοβακία, ο πόλεμος δεν θα γινόταν! Τόσο απλά είναι τα πράγματα και κάποιοι ανιστόρητοι μαρξιστές μιλάνε για σύγκρουση κεφαλαίων και ιμπεριαλιστών και για αποτέλεσμα της γενικής κρίσης του καπιταλισμού. Ας ακούν Καπόπουλο να μάθουν!


Μετά τα αντικομουνιστικά μνημόνια της ΕΕ που διέταξαν το ξαναγράψιμο της ιστορίας, για την έμμεση αθώωση του φασισμού και την άμεση καταδίκη του κομμουνισμού, ο κ. Καπόπουλος το κάνει έργο και ξαναγράφει την ιστορία χλευάζοντας την ίδια την ιστορία, τους νεκρούς των πολέμων και φυσικά τα γεγονότα και τους μαρξιστές που έγραψαν αλλιώς την ιστορία. Μόνο που ξεχνά ότι στο τέλος θα δικαιωθούν και πάλι οι μαρξιστές γιατί η κρίση είναι του καπιταλισμού και όχι των διάφορων πολιτικών και διαχειριστών του, όπως και στους παγκόσμιους πολέμους.

Η ιστορία γράφτηκε μια φορά από τους πρωταγωνιστές της. Μετά όσες φορές και αν τη ξαναγράψουν και την αλλοιώσουν, στο τέλος η αλήθεια θα εμφανιστεί τόσο πιο εκδικητική όσο πιο πολύ την παραποίησαν. Ας το ξέρουν καλά αυτό οι ιστορικοί λούστροι του καπιταλισμού.

Όμως αυτές οι αναλύσεις δεν είναι απλά αντιιστορικές, αντιμαρξιστικές ή γλυκανάλατες. Είναι επικίνδυνες αναλύσεις που αποκρύβουν αυτό που έχει στο DNA του το καπιταλιστικό σύστημα και εκδηλώνεται ειδικά σε περιόδους κρίσης: τον χωρίς όρια ανταγωνισμό, τη σύγκρουση, και τελικά τον πόλεμο. Και αντί να κάνουν αναλύσεις για την πορεία των ταξικών και κεφαλαιοκρατικών συγκρούσεων που υποκρύπτονται πίσω από τις πολιτικές διαφωνίες και συγκρούσεις, μιλάνε για γλυκανάλατες ιστορίες που παραπλανούν και αποκοιμίζουν τους λαούς.

Είναι επικίνδυνοι αυτοί που αποκρύβουν ότι οι πλέον πιθανές διεξόδους του καπιταλισμού σε γενική κρίση είναι (αν οι λαοί δεν τους σταματήσουν) ο φασισμός και ο πόλεμος. Θέλουν να μας πείσουν ότι με «σώφρονα» σκέψη και τολμηρές αποφάσεις» (;) των ηγετών της ΕΕ, η κρίση θα εξαφανιστεί και δεν θα γίνουν τα… λάθη του 1914 και 1939!

Κοινώς θέλουν να αποκοιμίσουν τους λαούς για να μη διεκδικήσουν τις δικές τους λύσεις με τα δικά τους συμφέροντα. Θέλουν να κάνουν ότι έκαναν και τότε, πίσω από τις πλάτες των λαών και απλώς να τους καλέσουν μετά να πληρώσουν με αίμα τις ιμπεριαλιστικές συγκρούσεις τους.

Θα τους αφήσουμε;

ΕΤΣΙ ΔΕΝΟΝΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΑΤΣΑΛΙ!!!

Χρυσοφόρα άκρα του τάφου σιωπή για την απεργία της Ελληνικής Χαλυβουργίας!

Μαθαίνουμε από τα κανάλια με λεπτομέρεια για τους χωρισμούς των καλλιτεχνιδών που βγάζουν το πόδι έξω. Μαθαίνουμε για το «δράμα» των πλουσίων φοροφυγάδων που συλλαμβάνονται (και αφήνονται). Μαθαίνουμε για τις ηρωικές ενέργειες στελεχών της ΓΕΝΟΠ-ΔΕΗ. Μαθαίνουμε με λεπτομέρεια τους όρους του κ. Μίχαλου για τον μεσαίωνα που πρέπει να επιβληθεί στους εργαζόμενους. Μαθαίνουμε κάθε λεπτομέρεια για τον πρίγκιπα του ΠΑΟ και τον Τσάκα!

Δεν μαθαίνουμε τίποτα από τα κανάλια για την απεργία των εργαζομένων στη Ελληνική Χαλυβουργία. Η απεργία μπήκε στην 23η μέρα και σε λίγο θα κοντέψει μήνα, πράγμα πρωτοφανές και έξω από τα δεδομένα του διαβρωμένου από την εργοδοσία εργατικού κινήματος στην Ελλάδα εδώ και δεκαετίες! Τόσες μέρες απεργία και κανένας δεν άκουσε, δεν έμαθε τίποτα από τους λαλίστατους γραφιάδες του τύπου και τους εκφωνητές πρωινών και βραδινών εκπομπών!


Αυτοί που ρίχνουν δάκρυα για το κάθε δράμα της γιαγιάς που την έκλεψαν (αλλοδαποί), δεν έχουν ούτε λέξη για τον γιγάντιο εργατικό αγώνα προστασίας της εργασίας και επιβίωσης 400 και πλέον εργατικών οικογενειών.


Ας μην έχουμε αυταπάτες γιατί το κάνουν. Στον αγώνα της Χαλυβουργικής πρωτοστατούν συνδικαλιστές και εργάτες με ταξική συνείδηση που δεν εξαγοράζεται. Αυτό τους πονάει, αυτό τους ενοχλεί και αυτό τους φοβίζει. «Να κάνεις απεργία αλλά μόλις χρειαστεί να είσαι δικός μας, όχι να θέλεις ανατροπές. Να είσαι «έξυπνος», «ευέλικτος», όχι «δογματικός» και να βάζεις το «γενικό συμφέρον της χώρας» πάνω από το ταξικό και εργατικό. Να τρέξεις, στην κρίσιμη στιγμή, να σώσεις την πατρίδα, την ΕΕ, το ευρώ βάζοντας το γενικό πάνω από το ατομικό. ΚΑΙ ΠΡΟΠΑΝΤΟΣ ΝΑ ΜΗΝ ΕΧΕΙΣ ΣΧΕΣΗ ΜΕ ΤΟ ΚΚΕ»!!! Αυτή είναι η λογική των καναλιών της αστικής τάξης.

Η άκρα του τάφου σιωπή για τις ταξικές απεργίες, είναι χρυσοφόρα για την άρχουσα τάξη. «Είναι πολλά τα λεφτά» για να διακινδυνεύσουν παιχνίδια με την ταξική φωτιά στο όνομα της δήθεν πλουραλιστικής ενημέρωσης που πλασάρουν.


Σε όλους αυτούς όμως, η ιστορία και η εργατική τάξη μία και μόνη φοβερή απάντηση έχουν: «ΕΤΣΙ ΔΕΝΟΝΤΑΝ ΠΑΝΤΑ ΤΟ ΑΤΣΑΛΙ»!!!

«Γλεντούν οι τυράννοι και μες το πιοτό
Τη λήθη γυρεύουν να βρούνε
Μα οι μέρες τους όμως μετρήθηκαν πια
Και τέλος φρικτό τους προσμένει…»

«Ο Σαμαράς δεν θα βάλει υπογραφή»(;)

Τι πλάκα έχουν τέλος πάντων αυτοί οι αστοί πολιτικοί! Αρνούνται να υπογράψουν αυτό που… υπέγραψαν. Ο λόγος για τον κ. Σαμαρά που λέει και πάλι ότι δεν βάζει υπογραφή εξευτελιστικού προσκυνήματος όπως του ζητάει η τρόικα για την Σύμβαση και ταυτόχρονα τους αποδεικνύει ότι υπέγραψε με άλλο τρόπο!

Να δυο αποσπάσματα από την επιστολή του Σαμαρά στο Λαϊκό Κόμμα της ΕΕ που δίνει περισσότερα από όσα του ζητάνε:

 «Ο νέος Πρωθυπουργός έχει ήδη δεσμευτεί να εκπληρώσει αυτό το έργο. Η Νέα Δημοκρατία δεσμεύεται να στηρίξει το νέο Πρωθυπουργό. Η Νέα Δημοκρατία είναι σταθερά προσηλωμένη στην επιτυχία της δημοσιονομικής εξυγίανσης και των διαρθρωτικών μεταρρυθμίσεων, προκειμένου να ανακτηθεί η εμπιστοσύνη των αγορών και να επιτευχθεί οικονομική ανάπτυξη».
«Η Νέα Δημοκρατία υποστηρίζει πλήρως τους στόχους της δημοσιονομικής προσαρμογής, αναφορικά με την εξάλειψη του ελλείμματος και την αντιστροφή της δυναμικής του χρέους. Επίσης υποστηρίζει 'εργαλεία' που ήδη εφαρμόζονται (αν και ανεπιτυχώς), και ειδικότερα την περικοπή των δημοσίων δαπανών, την καταπολέμηση της φοροδιαφυγής, τις διαρθρωτικές μεταρρυθμίσεις, το πρόγραμμα ιδιωτικοποιήσεων και την αξιοποίηση της ανεκμετάλλευτης ακίνητης δημόσιας περιουσίας» συμπληρώνει, μεταξύ άλλων, ο κ. Σαμαράς.

Σε όλα συμφωνεί σε τι διαφωνεί και θέλουν την ενυπόγραφη συμφωνία του;

Φυσικά η ΕΕ για λόγους υποταγής θέλει σκέτο προσκύνημα, όχι δια της πλαγίας. Και κυρίως να υπογράψουν όχι μόνο για την τωρινή δανειακή σύμβαση αλλά για όλα τα μέτρα  και τις συμβάσεις που θα την ακολουθήσουν.

Και ο Παπαδήμος, βασιλικότερος του βασιλέως, είπε ότι από τη στιγμή που έχουμε κυβερνητική συναίνεση, μπορούμε να έχουμε παραγωγή διαβεβαιώσεων! Αυτός θέλει το προσκυνοχάρτι σε βιομηχανική παραγωγή!

Άντε να δούμε τι θα κάνει ο Αντωνάκης. Φαντασθείτε πάντως το απίθανο να έχει τα κότσια και να τους πει ότι «αφού δεν θα δώσετε την 6^η δόση χωρίς την άμεση υπογραφή μου, τότε απλώς μη τη δίνετε. Υπογραφή δεν παίρνετε»!!! Θα γίνει της κακομοίρας στην ΕΕ. Αν δεν εκτελέσουν τον Σοϊμπλε και τον Ο. Ρεν να μου τρυπήσετε  τη μύτη. Αλλά σιγά η αστική τάξη να μη βγάλει τα μάτια της.
Στο μεταξύ στα κανάλια έπεσε πανικός και οι δημοσιογράφοι σκίζουν τα ρούχα τους για το ποιος θα πληρώσει τους μισθούς και τις συντάξεις αν δεν δοθεί η 6^η δόση. Ναι για τους μισθούς και τις συντήξεις ενδιαφέρονται, το έχουμε εμπεδώσει από τότε που υμνούσαν την ευτυχία του μνημονίου!

Ο δε Βενιζέλος ίδιος Ο. Ρεν καλεί τον Σαμαρά να προσκυνήσει… και διεκτραγωδεί τι θα γίνει με τους μισθούς αφού «κανείς δεν μπορεί να παίζει με αυτούς»! Γεμίσαμε σωτήρες και πάλι!

Η Αίγυπτος, η Ισπανία και το ζήτημα της εξουσίας

• Διδάγματα από τις πρόσφατες εξελίξεις

Όταν η πλατεία Ταχρίρ του Καΐρου και σε συνέχεια η Ποέρτα ντελ Σολ της Μαδρίτης και αυτή του Συντάγματος βρισκόταν στο απόγειό τους, είχαμε κάνει μια βασική αλλά ταυτόσημη παρατήρηση για το κίνημα των πλατειών: Είναι ιστορικά διαπιστωμένο ότι αν δεν έχει ο λαός ένα εναλλακτικό κέντρο εξουσίας και εναλλακτικό πολιτικό πρόγραμμα εξουσίας, το αδιέξοδο κάθε εξέγερσης είναι προδιαγεγραμμένο.

Αν το κίνημα των μαζών στις πλατείες και στους δρόμους δεν αποκτήσει ταξικό περιεχόμενο με τις διεκδικήσεις του εργαζόμενου λαού στο κέντρο, με ταυτότητα, δομή, στόχους, πρόγραμμα και οργάνωση, θα χαθεί και αργά ή γρήγορα η ίδια εξουσία του κεφαλαίου θα επανέλθει με άλλο προσωπείο, πιθανόν πολύ χειρότερο και με νέα παραπλανητικά συνθήματα κλεμμένα και από αυτόν τον λαϊκό ξεσηκωμό. Αυτό διδάσκει η ιστορία.

Οι αυταπάτες ότι οι εξουσίες πέφτουν χωρίς μέτωπο, πολιτική οργάνωση, πρόγραμμα, στόχους και κυρίως χωρίς εμπλοκή στη μάχη της οργανωμένης, σε ταξικά κόμματα και συνδικάτα εργατικής τάξης, δεν αντέχουν στο χρόνο

Αυτά τα βλέπουμε να γίνονται πράξη με τις τελευταίες εξελίξεις στην Αίγυπτο και την Ισπανία αλλά και στην Ελλάδα.

Στην Αίγυπτο ο στρατός  «καθαίρεσε» τον αρχηγό του Μουμπάρακ και ανέλαβε την πολιτική εξουσία με δικό του Συμβούλιο. Ενσωμάτωσε δήθεν τα λαϊκά αιτήματα αλλά όπως φάνηκε στόχος ήταν η διασφάλιση της ταξικής εξουσίας της ντόπιας μονοπωλιακής αστικής τάξης  σε συνεργασία πάντα με τους Αμερικανούς, που στηρίζουν αυτή την εξουσία, με χείμαρρο δανείων «βοήθειας»  και στρατιωτικών προμηθειών που πνίγουν την Αίγυπτο.

Ο λαός της Αιγύπτου φυσικά κατάλαβε ότι η εξέγερση της πλατείας Ταχρίρ οδηγούνταν σε πλήρη φαλκίδευση με μια επίφαση «δημοκρατίας αλλά Μουμπάρακ» και εξεγέρθηκε ξανά όπως έδειξαν οι αιματηρές συγκρούσεις με πολλούς νεκρούς και εκατοντάδες τραυματίες.

Το ζήτημα τώρα ξανατέθηκε από την αρχή. Ή ο λαός θα πάρει την εξουσία ή η άρχουσα τάξη θα επανέλθει με άλλο προσωπείο, ολόιδια, πάντα εκμεταλλευτική και καταπιεστική. Όσο δεν λύνεται το πρόβλημα της εξουσίας δεν υπάρχει καμιά ελπίδα η εξουσία του κεφαλαίου να υλοποιήσει τους πόθους του εξεγερμένου λαού. Αυτό το δίδαγμα δεν πρέπει  ποτέ να μας διαφεύγει.

Στην Ισπανία μετά από μια πολυδιαφημισμένη «ειρηνική εξέγερση» στην Πλατεία Πουέρτα ντελ Σολ, που κάποιοι εκτίμησαν ότι άλλαξε το ρουν της ιστορίας στη χώρα(!), το αποτελέσματα των εκλογών της 20^ης Νοεμβρίου φέρνουν τη δεξιά θριαμβεύτρια με στόχο να επιβάλει τρισχειρότερα μέτρα από αυτά που προκάλεσαν την εξέγερση των αγανακτισμένων πολιτών.

Η εξουσία των μονοπωλίων επανέρχεται δριμύτερη. Και μιας και δεν υπάρχει αντίσταση τα μέτρα θα είναι πολύ πιο σκληρά.

Στην Ελλάδα η συγκρότηση της κυβέρνησης του «Μαύρου Μετώπου» με τη μαριονέτα των τραπεζών κ. Παπαδήμο, σημείωσε από τη μια τον πανικό της πολιτικής εξουσίας απέναντι στη λαϊκή οργή που την ώθησε να την αντιμετωπίσει ενωμένη και από την άλλη την απόδειξη του ποιος είναι πραγματική εξουσία στη χώρα. Οι λαϊκές αντιδράσεις παρά την έντασή τους δεν κατάφεραν να βάλουν αποφασιστικά τη σφραγίδα τους στις πολιτικές εξελίξεις. Εν μέρει αποσταθεροποίησαν την εξουσία του κεφαλαίου αλλά σε καμιά περίπτωση δεν ωρίμασαν οι όροι για την ανατροπή της.

Φυσικά στις συγκρούσεις με την εξουσία το βάρος σήκωσαν πάλι οι δυνάμεις της Αριστεράς και το συνδικαλιστικό κίνημα που τόσο λοιδορήθηκαν στις πλατείες.

Όμως το πρόβλημα δεν είναι αυτό. Το πρόβλημα είναι ότι, εν όσο τα λαϊκά κινήματα δεν μπορούν να συγκροτήσουν ανατρεπτικό μέτωπο εξουσίας και χωρίς πρόγραμμα διακυβέρνησης για το «τι θα γίνει μετά» στο οποίο θα συσπειρώνουν τις λαϊκές δυνάμεις, η άρχουσα τάξη όχι μόνο θα συνεχίσει να κυβερνά αλλά και θα λαμβάνει ακόμη σκληρότερα μέτρα. Μέσα σε αυτή τη κατάσταση θα εκτρέφονται φυσικά και τάσεις αυταρχικές και φασιστικές ως δήθεν «οριστικές λύσεις» στο πρόβλημα της πολιτικής διακυβέρνησης και της σταθερότητας.

Οι κίνδυνοι όσο και αν δεν φαίνονται σήμερα, αύριο, με τη διαδοχική αποτυχία των συναινετικών λύσεων και με τη διαδοχική όξυνση της κρίσης, θα μας σερβιριστούν ως «σωτήριες».

Το θέμα είναι πάντα πως οργανώνονται σε βάθος και σε αποτελεσματικότητα οι δυνάμεις του εργαζομένου λαού για να επιβάλουν τις δικές τους λύσεις και όχι να περιμείνει κανείς από την εξουσία του κεφαλαίου να του χαρίσει Δίκαιο. Το Δίκαιο κατακτιέται δεν χαρίζεται.

Μέρες οργής

Η επιλογή του κ. Λουκά Παπαδήμου στη θέση του πρωθυπουργού και οι προγραμματικές δηλώσεις που ακολούθησαν, έδωσαν στο κατεστημένο της χώρας και της ΕΕ μέρες ηρεμίας. Ηρεμίας που σε εποχή κρίσης του συστήματος διαρκούν πάντα λίγο για να ακολουθήσουν μετά μέρες οργής. Οργής για τα ήρεμα λόγια που έκρυβαν τις άγριες πράξεις που έρχονταν.

Τι είπε  κ. Παπαδήμος με την ήρεμη ομιλία του; Αυτό που έλεγε και ο προηγούμενος Πρωθυπουργός. Όλα τα μέτρα της συμφωνίας πτώχευσης θα εφαρμοστούν! Η διαφορά ήταν ότι ο μεν Παπανδρέου παραδέχτηκε από καιρό ότι αδυνατεί να τα εφαρμόσει μόνος και ζητούσε συλλογική συνενοχή για το αντιλαϊκό έγκλημα ενώ ο κ. Παπαδήμος αποδέχτηκε ότι το συλλογικό έγκλημα της άρχουσας τάξης κατά του λαού συντελείται στο πρόσωπό του. Γι αυτό παρουσιάστηκε τόσο σίγουρος και τόσο απόλυτος στις διαβεβαιώσεις που έδινε στους ξένους δανειστές και στους ξένους και ντόπιους δυνάστες ότι αυτός μπορεί...

Πίσω από τις «καθαρές λέξεις» που θύμιζαν άλλο λαοπλάνο τύπου Βενιζέλο, διαφάνηκε και η δική του αντιλαϊκή θέση. Παρότι οι διάφοροι οπαδοί των συναινετικών λύσεων και κυρίως η πλουτοκρατία και η ΕΕ θα πανηγυρίσουν για μια ακόμη φορά, στο τέλος θα φανεί και πάλι ότι ο βασιλιάς είναι γυμνός. Και θα τον καθαιρέσει ο λαός.

Όπως είπε αυθαίρετα, «κανείς εδώ δεν θέλει να φύγουμε από το ευρώ»! Με αυτό ήθελε να πει ότι όλοι εδώ θέλουμε τα μέτρα που θα εφαρμόσει στο όνομα του ευρώ, της πατρίδας, του λαού κλπ!

«Η χώρα μπορεί να σωθεί. Από εμάς εξαρτάται» είπε καθιστώντας και τον ελληνικό λαό συνυπεύθυνο τις δικής του αποτυχίας, όπως έκανε και ο προηγούμενος πρωθυπουργός.

Επανέλαβε αρκετές φορές τον εκβιασμό ότι οι Ευρωπαίοι εταίροι θέτουν ως απαραίτητη προϋπόθεση για την συνέχιση της χρηματοδότησης της Ελλάδας την τήρηση των δεσμεύσεων που απορρέουν από τις αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου. Λες και δεν έχουν ξεπουληθεί 100 φορές ζητάνε να τους εγκρίνουμε υποκριτικά και «δεσμεύσεις» που σημαίνουν πλήρες ξεπούλημα της χώρας και εγκατάσταση ξένων επικυρίαρχων.

Αυτό περί δεσμεύσεων εξήγησε ο κ.  Παπαδήμος, «δεν πρέπει να ερμηνευθεί ως απαίτηση απρόσωπων εξουσιών και οργανισμών». Ως τι δηλαδή πρέπει να ερμηνευτεί;

Συνέχισε δε να λέει ότι «Η ζητούμενη δέσμευση εκφράζει το αίτημα και την προσδοκία των λαών και των φορολογούμενων των κρατών που άμεσα ή έμμεσα μας στηρίζουν. Γιατί αυτοί οι λαοί αναλαμβάνουν τη στήριξη της Ελλάδας, αλλά και τους κινδύνους που θα προκύψουν αν δεν πετύχουμε το στόχο μας». Αυτοί οι λαοί σαν να μην είναι βουτηγμένοι στην κρίση και την ανεργία και τώρα τη καταλήστευσή τους από το κεφάλαιο για να στηρίξουν τα δικά τους κέρδη στην Ελλάδα, την παρουσιάζει ο κ. Παπαδήμος ως αλληλεγγύη και κίνδυνο των λαών γι αυτό πρέπει να επιστρέψουμε τα λεφτά των τοκογλύφων! Υπάρχει κάποιος που να πιστεύει ότι αν η Ελλάδα επιστρέψει τα δάνεια, αυτά θα πάνε  στους λαούς; Αν είναι δυνατόν!

«Αν υλοποιηθούν οι αποφάσεις της 26ης Οκτωβρίου η Ελλάδα μπορεί να ατενίζει το μέλλον με περισσότερη αισιοδοξία» τόνισε ο κ. Παπαδήμος. Αυτό ακριβώς είναι το μόνιμο μοτίβο εδώ και  δεκαετίες. Από τη σύνδεση με  την ΕΟΚ, μετά με την είσοδο στην ΕΟΚ, τη συνθήκη του Μάαστριχτ και μετά την ΟΝΕ και το ευρώ, μας έλεγαν πάντα ότι "αν υλοποιήσουμε τις δεσμεύσεις μας και εφαρμόσουμε τις αποφάσεις της ΕΕ", θα πετύχουμε και θα ευτυχίσουμε!

Το που καταντήσαμε αφού τα εφαρμόσαμε όλα δεν χρειάζεται να το πούμε. Είναι μάλλον αδύνατο να βρεθεί άνθρωπος που δεν ανήκει στην τάξη που λήστεψε τον λαό και να πει ότι εδώ δεν μας κατάντησαν ακριβώς οι δεσμεύεις που αναλάβαμε. Περιττό να πούμε βέβαια ότι τότε είτε με το Μάαστριχτ, είτε με την ΟΝΕ είτε με το ευρώ, τα πανηγύρια για την «μεγάλη επιτυχία» της Ελλάδος διαρκούσαν μήνες και χρόνια!

Δεύτερη προτεραιότητα της νέας κυβέρνησης, μας είπε ο νέος πρωθυπουργός, είναι «η ολοκλήρωση των διαπραγματεύσεων με την τρόικα για το νέο πρόγραμμα χρηματοδότησης που θα συνοδεύεται από ένα νέο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής με βάση την 5η αναθεώρηση του αρχικού μνημονίου». Παραβλέπω το ότι η 5^η αναθεώρηση θα φτάσει να γίνει και 15^η να δεν τους σταματήσουμε και σημειώνω ότι αυτό το «νέο πρόγραμμα οικονομικής προσαρμογής» είναι η ωραία λέξη που κρύβει το νέο έγκλημα. Αφήνει να εννοηθεί ότι η προσαρμογή μπορεί να είναι και μια φιλολαϊκή πολιτική σε συνθήκες κρίσης! Είναι κανένας που να το πιστεύει αυτό; Είναι κάποιος που να μην είδε που κατέληγαν οι «ωραίες λέξεις» «αναθεώρηση», «μεταρρύθμιση» «προσαρμογή», «αναπροσαρμογή», «επανακαθορισμός» κλπ; Τι σήμαινε η συνεχής «αναθεώρηση» του μνημονίου; Τι σήμαινε «αναπροσαρμογή» και «προσαρμογή» των μισθών και συντάξεων;

Τρίτη προτεραιότητα, είναι η κατάθεση και ψήφιση του προϋπολογισμού για το 2012. Όλα τα ληστρικά μέτρα εκεί μέσα θα νομιμοποιηθούν για  να γίνουν μετά εφαρμοστικός φορολογικός νόμος.

Στις προτεραιότητες περιέλαβε ο κ. Παπαδήμος (τραπεζίτης αδελφός! και την παροχή εγγυήσεων προς τις τράπεζες, με στόχο την εξασφάλιση της κεφαλαιακής επάρκειάς τους. Τι σημαίνει αυτό; Σημαίνει ότι παίρνει νέα δάνεια για τον... λαό(!), τα χρεώνει στο λαό και τα δίνει στις τράπεζες για να έχουν λέει… «κεφαλαιακή επάρκεια»! Αυτό το τρίγωνο της  απάτης ήταν που καταχρέωσε το λαό και αποθέωσε τα κέρδη των τραπεζών και του κεφαλαίου.

Έτσι θα συνεχίζεται η ληστεία μέχρι ο λαός να τους ανατρέψει. Άλλος "μονόδρομος" δεν υπάρχει. Οι μέρες οργής που θα διαδεχτούν τις μέρες «ηρεμίας» έρχονται.

Θα απαγορευτεί η πορεία του πολυτεχνείου;

Ένα σοβαρό ερώτημα: η πρώτη πολιτική πράξη του πρωθυπουργού της νεοπαγούς κοινοβουλευτικής δικτατορίας θα εγκαινιασθεί με απαγόρευση της πορείας της 17^ης Νοεμβρίου;

Θα επικαλεσθούν «ύψιστους εθνικούς κινδύνους» που δεν είναι άλλοι από τον κλονισμό της εξουσίας του κεφαλαίου;

Βιάζονται να βεβαιώσουν το διεθνές κεφάλαιο και τους τοκογλύφους της χώρας ότι ο λαός τους προσκυνάει γονυπετής κάτω από ισχυρή εξουσία;

Μήπως ο Μεταξάς μόλις ανέλαβε πρωθυπουργός της τότε νεοπαγούς κοινοβουλευτικής δικτατορίας στην οποία διέθετε 7 (!) βουλευτές, το 1936, δεν εξέδωσε ως πρώτη διαταγή την απαγόρευση της απεργίας του Μαΐου του ίδιου έτους με πολλούς νεκρούς και τραυματίες;

Ύστερα ήρθε η 4^η Αυγούστου και κατάργησε το «κοινοβουλευτική» από το δικτατορία…

Τον λαό τον ρώτησαν;;;

Για να το ψάξουμε λίγο….

ΕΣΥ ΤΙ ΘΑ ΕΚΑΝΕΣ;

Τα γαϊδούρια! Η πολιτική οικονομία στην πράξη


Από την ιστοσελίδα ALFAVITA


http://www.alfavita.gr/artrog.php?id=50127  

TA ΓΑΙΔΟΥΡΙΑ !‏ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑ ΣΤΗΝ ΠΡΑΞΗ. (Ή ΠΩΣ ΝΑ ΚΑΤΑΝΟΗΣΕΤΕ ΤΗΝ ΚΡΙΣΗ, ΜΕ ΑΠΛΑ ΛΟΓΙΑ - ΑΝΩΝΥΜΟΥ) --- RAMNOUSIA

Μια μέρα εμφανίστηκε σε ένα χωριό ένας άνδρας με γραβάτα. Ανέβηκε σε ένα παγκάκι και φώναξε σε όλο τον τοπικό πληθυσμό ότι θα αγόραζε όλα τα γαϊδούρια που θα του πήγαιναν, έναντι 100 ευρώ και μάλιστα μετρητά.

Οι ντόπιοι το βρήκαν λίγο περίεργο, αλλά η τιμή ήταν πολύ καλή και όσοι προχώρησαν στην πώληση γύρισαν σπίτι με το τσαντάκι γεμάτο και το χαμόγελο στα χείλη.

Ο άνδρας με τη γραβάτα επέστρεψε την επόμενη μέρα και πρόσφερε 150 ευρώ για κάθε απούλητο γάιδαρο, κι έτσι οι περισσότεροι κάτοικοι πούλησαν τα ζώα τους. Τις επόμενες ημέρες προσέφερε 300 ευρώ για όσα ελάχιστα ζώα ήταν ακόμα απούλητα με αποτέλεσμα και οι τελευταίοι αμετανόητοι να πουλήσουν τα γαϊδούρια τους.

Μετά συνειδητοποίησε ότι στο χωριό δεν έμεινε πια ούτε ένας γάιδαρος και ανακοίνωσε σε όλους ότι θα επέστρεφε μετά από μια εβδομάδα για να αγοράσει οποιοδήποτε γάιδαρο έβρισκε έναντι 500 ευρώ! Και αποχώρησε.

Την επόμενη μέρα ανέθεσε στον συνέταιρό του το κοπάδι των γαϊδάρων που είχε αγοράσει και τον έστειλε στο ίδιο χωριό με εντολή να τα πουλήσει όλα στην τιμή των 400 ευρώ το ένα. Οι κάτοικοι βλέποντας την δυνατότητα να κερδίσουν 100 ευρώ την επόμενη εβδομάδα, αγόρασαν ξανά τα ζώα τους 4 φορές πιο ακριβά από ότι τα είχανε πουλήσει, και για να το κάνουν αυτό, αναγκάστηκαν να ζητήσουν δάνειο από την τοπική τράπεζα.

Όπως φαντάζεστε, μετά την συναλλαγή οι δύο επιχειρηματίες έφυγαν διακοπές σε έναν φορολογικό παράδεισο της Καραϊβικής, ενώ οι κάτοικοι του χωριού βρέθηκαν υπερχρεωμένοι, απογοητευμένοι, και με τα γαϊδούρια στην κατοχή τους που δεν άξιζαν πλέον τίποτα.

Φυσικά οι αγρότες προσπάθησαν να πουλήσουν τα ζώα για να καλύψουν τα χρέη. Μάταια. Η αξία τους είχε πατώσει. Η τράπεζα λοιπόν κατάσχεσε τα γαϊδούρια και εν συνεχεία τα νοίκιασε στους πρώην ιδιοκτήτες τους.

Ο τραπεζίτης όμως πήγε στον δήμαρχο του χωριού και του εξήγησε ότι εάν δεν ανακτούσε τα κεφάλαια που είχε δανείσει θα κατέρρεε και αυτός, και κατά συνέπεια θα ζητούσε αμέσως το κλείσιμο της ανοικτής πίστωσης που είχε με τον δήμο. Πανικόβλητος ο δήμαρχος και για να αποφύγει την καταστροφή, αντί να δώσει λεφτά στους κατοίκους του χωριού για να καλύψουν τα χρέη τους, έδωσε λεφτά στον τραπεζίτη, ο οποίος παρεμπιπτόντως ήταν κουμπάρος του δημοτικού συμβούλου.

Δυστυχώς όμως ο τραπεζίτης αφού ανέκτησε το κεφάλαιό του, δεν έσβησε το χρέος των κατοίκων, και ούτε το χρέος του δήμου, ο οποίος φυσικά βρέθηκε ένα βήμα πριν την πτώχευση. Βλέποντας τα χρέη να πολλαπλασιάζονται και στριμωγμένος από τα επιτόκια, ο δήμαρχος ζήτησε βοήθεια από τους γειτονικούς δήμους. Αυτοί όμως του έδωσαν αρνητική απάντηση, γιατί όπως του είπαν είχαν υποστεί την ίδια ζημιά με τους δικούς τους γαιδάρους!!...

Ο τραπεζίτης τότε έδωσε στον δήμαρχο την «ανιδιοτελή» συμβουλή / οδηγία να μειώσει τα έξοδα του δήμου: λιγότερα λεφτά για τα σχολεία, για το νοσοκομείο του χωριού, για την δημοτική αστυνομία, κατάργηση των κοινωνικών προγραμμάτων, της έρευνας, μείωση της χρηματοδότησης για καινούρια έργα υποδομών. Αυξήθηκε η ηλικία συνταξιοδότησης, απολύθηκαν οι περισσότεροι υπάλληλοι του δημαρχείου, έπεσαν οι μισθοί και αυξήθηκαν οι φόροι.

Ήταν έλεγε αναπόφευκτο, αλλά υποσχόταν με αυτές τις διαρθρωτικές αλλαγές «να βάλει τάξη στη λειτουργία του δημοσίου, να βάλει τέλος στις σπατάλες» και να ηθικοποιήσει το εμπόριο των γαϊδάρων.

Η ιστορία άρχισε να γίνεται ενδιαφέρουσα όταν μαθεύτηκε πως οι δυο επιχειρηματίες και ο τραπεζίτης είναι ξαδέρφια και μένουν μαζί σε ένα νησί κοντά στις Μπαχάμες, το οποίο και αγόρασαν με τον ιδρώτα τους. Ονομάζονται οικογένεια Χρηματοπιστωτικών Αγορών, και με μεγάλη γενναιότητα προσφέρθηκαν να χρηματοδοτήσουν την εκλογική εκστρατεία των δημάρχων των χωριών της περιοχής.

Σε κάθε περίπτωση η ιστορία δεν έχει τελειώσει γιατί κανείς δεν γνωρίζει τι έκαναν μετά οι αγρότες. Εσύ τι θα έκανες στην θέση τους? Τι θα κάνεις εσύ?

Θα πανηγυρίσει ο καπιταλισμός;

Σε λίγο οι αντιλαϊκές δυνάμεις θα πανηγυρίζουν μια ακόμη «Νίκη της Ελλάδος»!

Η πλουτοκρατία και ο ξένος παράγοντας ένωσαν όλο το αστικό πολιτικό προσωπικό, για μια ακόμη φορά, εναντίον του λαού. Ο Όλι Ρεν είναι κάτι σαν Τσόρτσιλ του ’44.

Το Σύμφωνο Πτώχευσης έρχεται, ψηφίζεται, πτωχεύουμε ελεγχόμενα, ξεπουλιόμαστε πατόκορφα και μετά ξαναπτωχεύουμε ανεξέλεγκτα αυτή τη φορά. Όλα τα μαγειρέματα για τη νέα κυβέρνηση αυτό το περιεχόμενο έχουν.

Τραπεζίτες, δανειστές, κεφαλαιοκράτες, μιζαδόροι, γόλντεν μπόϊς, «επενδυτές» κλπ θα στήσουν νέο πάρτι, νέο πανηγύρι. Μαζί τους θα πανηγυρίσουν και όλοι οι πολιτικοί που τους υπηρετούν από τα γεράκια του νεοφιλελευθερισμού ανά τον κόσμο μέχρι τους αριστερούτσικους της [«Δημοκρατικής» «Αριστεράς»]: Ο καπιταλισμός (τα κέρδη μας) σώθηκε, ζήτω ο καπιταλισμός! 

Νομίζουν ότι η κρίση του καπιταλισμού δεν είναι γενική κρίση παρακμής και βαθιά στα σωθικά και στην ύπαρξή του αλλά στην παρωνυχίδα που λέγεται Ελλάδα.

Όλοι αυτοί που αύριο θα πανηγυρίζουν ξεχνάνε τον παράγοντα που γράφει σε τελευταία ανάλυση την ιστορία. Τον λαό. Και αυτός θα έχει τον τελευταίο λόγο στις εξελίξεις.

Μεγάλη συγκέντρωση διαμαρτυρίας του ΚΚΕ

Συγκέντρωση εναντίον της Πλουτοκρατίας, της Συμφωνίας Πτώχευσης, της κυβέρνησης, της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Δυο φωτογραφίες όλος ο λαός

Γιαγιά θέλει υγεία,
Η μαμά θέλει δουλειά,
Εγώ θέλω βιβλία,
Και όλοι μαζί…..
Δημοκρατία!

Απόντες οι προβοκάτορες!!!

Σήμερα δεν εμφανίστηκαν προβοκάτορες! Και είχαν κάνει τόσα σχέδια… Ούτε και στο μπλοκ ΑΝΤΑΡΣΥΑ, ΣΥΡΙΖΑ, Πρωτοβάθμιων κλπ παρεισέφρησαν που διαδήλωσε από την Κλαυθμώνος στο Σύνταγμα. Προφανώς πήραν άλλες εντολές μετά τα γεγονότα της 20/10 που πήγαν για μαλλί και βγήκαν κουρεμένοι μαζί και η εξουσία τους. Κι όμως, ο δρόμος για την κατάληψη των… «φθινοπωρινών ανακτόρων» που δήθεν τον έφραζε το ΠΑΜΕ στις 20/10,  ήταν ανοικτός μετά τις 8.00 μ.μ. όταν αποχώρησε το ΚΚΕ από το Σύνταγμα. Στις 20/10 είπαν ότι τους εμπόδισε το ΠΑΜΕ! Σήμερα ποιος τους εμπόδισε; Έτσι ξεγυμνώνονται οι προβοκατόρικοι στόχοι τους. Να τους χαίρονται αυτοί που τους κάλυψαν πολιτικά και κατάγγειλαν το ΠΑΜΕ γιατί λέει εμπόδισε τους «διαδηλωτές» (έτσι ονόμασαν τους προβοκάτορες!) να προχωρήσουν στην Βουλή!

Νέες επενδυτικές πρωτοβουλίες: «Φρουτάκια»!

Από τα, με αθώο όνομα, «φρουτάκια» θα προέλθει το μεγαλύτερο μέρος των κερδών του ΟΠΑΠ! Αυτό δήλωσε η διοίκηση Οργανισμού κατά την παρουσίαση στους μετόχους των δεδομένων της συνέλευσης της 3ης Νοεμβρίου. Η Γ.Σ. με πλειοψηφία 98% των μετόχων ενέκρινε το πρόγραμμα της διοίκησης! Το 2% κράτησε τα προσχήματα λόγω ντροπής ίσως.



Όπως ανακοινώθηκε στη ΓΣ, το μεγαλύτερο μέρος της κερδοφορίας του ΟΠΑΠ μέχρι το 2015 θα προέλθει από τη νέα άδεια που εξασφάλισε για την εγκατάσταση 35.000 βιντεολόττο («φρουτάκια»)στη χώρα.


Η διοίκηση δήλωσε ότι τα νέα μηχανήματα αναμένεται να ενισχύσουν τα κέρδη ανά μετοχή από το πρώτο έτος λειτουργίας τους και να αποτελούν τον μεγαλύτερο μέρος των κερδών προ φόρων, τόκων και αποσβέσεων (EBITDA) της εταιρίας μέχρι το 2015. Τα κέρδη ανά μετοχή! Αυτό είναι πάντα το ζητούμενο της πλουτοκρατίας για να κάνει επενδύσεις!


Μιλάμε για πακτωλό άμεσων κερδών με τον εθισμό των πολιτών να παίξουν και τα ρέστα τους στον τζόγο (δεν τολμάνε να τους ξαναπούν για χρηματιστήριο) ως φάρμακο αντιμετώπισης της κρίσης. Για να τους αποτρέψουν απο το να οργανωθούν μαζικά και να ανατρέψουν τις πολιτικές που τους καταντούν πτωχούς, τους ναρκώνουν με το άπιαστο όνειρο που τους αδειάζει τις τσέπες.

Έτσι εννοεί την ανάπτυξη και την έξοδο απο την κρίση η άρχουσα τάξη και η κυβέρνηση! Με τζόγο, ψέμα και φρουτάκια. Το αν έχουν τα παιδιά ένα γάλα και ένα φρούτο να φάνε δεν την ενδιαφέρει.


Εννοείται ότι μόλις τα κέρδη απογειωθούν ο οργανισμός θα παραδοθεί στους ιδιώτες, όπως έγινε με τον ΟΤΕ και γίνεται με τη ΔΕΗ. Δεν γίνεται τέτοια κέρδη να μένουν σε κρατικά χέρια. Το κράτος είναι μόνο για να κρατικοποιεί τις ζημίες όπως με τις τράπεζες που ήδη της εκχώρησε 100 διεσεκ. εγγυήσεις και με την νέα δανειακή συμφωνία της ελεγχόμενης πτώχευσης θα της εκχωρήσει άλλα 30 δισεκ.

Μετά, αναρωτιούνται κάποιοι πως πτωχεύουν τον λαό.

Στη κόψη του ξυραφιού

Πανικός έχει καταλάβει την αστική τάξη! Δεν ξέρουν τι να κάνουν και όλοι σχεδιάζουν για όλα! Πολύ γρήγορα θα έχουμε εξελίξεις. Εκλογές, νέα κυβέρνηση, «οικουμενική» των αστών, αλλαγές ηγεσιών κλπ, όλα επί τάπητος. Πάνω απ όλα όμως όλοι συμφωνούν να διασώσουν της υποταγή στην ΕΕ και να εφαρμόσουν οπωσδήποτε τη νέα κατάπτυστη συνθήκη πτώχευσης της χώρας. Η ενότητά τους εναντίον του λαού είναι αρωγής και αδιαμφισβήτητη.

Τι γίνεται στις δυνάμεις που αντιτίθενται στη κυβερνητική πολιτική, τη πτώχευση, το χρέος και την τρόικα;

Απέναντι σε αυτές τις εξελίξεις ο λαός πρέπει να βάλει τη δική του σφραγίδα όπως τη βάζει ήδη αφού αυτός ο πανικός και η αποδιοργάνωση της αστικής εξουσίας είναι έργο της αντίστασης του λαού. Μέσα στα πλαίσια αυτά είναι οι συνεχείς συγκεντρώσεις, διαδηλώσεις και απεργίες που βρίσκονται σε εξέλιξη.


Σήμερα, 3/11/2011, έχει συλλαλητήριο η ΑΔΕΔΥ.


Αύριο, Παρασκευή 4/11/2011, το ΚΚΕ έχει συγκέντρωση στο Σύνταγμα στις 6.00 μ.μ. Στις 7.00 μ.μ. τα «πρωτοβάθμια» σωματεία ανάγγειλαν συγκέντρωση στη πλατεία Κλαυθμώνος.

Είναι μια ευκαιρία, οι διάφορες πολιτικές και συνδικαλιστικές δυνάμεις να δείξουν, για μια ακόμη φορά, την αντίθεσή τους στα σχέδια και τις πολιτικές της εξουσίας. Όμως θα γίνει έτσι ή κάποιοι θα εκμεταλλευτούν την ευκαιρία να προκαλέσουν διχαστικές συγκρούσεις;

Όλα είναι στη κόψη του ξυραφιού και οι τεράστιες ταξικές και κοινωνικές αντιθέσεις μετατρέπονται άμεσα σε πολιτικές σε όλους τους χώρους.

Πέρσι σε παρόμοια σύμπτωση συγκεντρώσεων, στις 18/4/2010, απειλήθηκε σύγκρουση όταν τα «πρωτοβάθμια» απαίτησαν «να περάσουν από το Σύνταγμα» δηλαδή να διαλυθεί η συγκέντρωση του ΚΚΕ, που περιφρουρούσε τη συγκέντρωση, για να περάσουν!
Δεν χρειάζεται να κάνουμε καμιά εικασία για σχέδια και σενάρια συνομωσίας. Το μόνο ερώτημα είναι αν τα πρωτοβάθμια αντί να κάνουν παράλληλη εκδήλωση διαμαρτυρίας, επιθυμούν να διατυπώσουν και φέτος την ίδια απαίτηση και αν δεν ικανοποιηθεί τι ακριβώς θα κάνουν. Ανεξαρτήτως επιχειρημάτων που θα επικαλεσθούν, θα επιχειρήσουν δυναμικά τη διάσπαση της συγκέντρωσης του ΚΚΕ;


Δεν γνωρίζουμε τι θα πράξουν αλλά ας ελπίσουμε ότι θα πρυτανεύσουν νηφάλιες σκέψεις.


Επειδή σε τέτοιους χώρους προσπαθούν πάντα να παρεισφρήσουν προβοκάτορες, δεν αποκλείεται μια κίνηση προς το Σύνταγμα να αποτελέσει για τα στοιχεία αυτά το εφαλτήριο για επίθεση στο ΚΚΕ που σχεδιάζουν από μέρες. Πχ στο forum του real-democracy (http://real-democracy.gr/forum/pos-na-eksoydeterosoyme-ta-knat-ti-mera-psifisis-ekxorisis-ethnikis-kyriarxias ) άνοιξε ένας κατάπτυστος διάλογος με θέμα «Πως να εξουδετερώσουμε τα ΚΝΑΤ τη μέρα ψήφισης εκχώρησης εθνικής κυριαρχίας»!!! Και καλεί: «για να πείτε ιδέες…». Δεν αποκλείεται να έχουν ήδη έτοιμες πολλές «ιδέες» όπως στις 20/10! Τι θα κάνουν τα πρωτοβάθμια για να μην γίνουν όχημα προβοκατόρων;


Υ.Γ. Επειδή στην συγκέντρωση στη Κλαυθμώνος θα συμμετάσχουν και οι δυνάμεις του ΣΥΡΙΖΑ, ας ελπίσουμε ότι θα είναι ένας αποτρεπτικός παράγοντας σε σχέδια επίθεσης κατά του ΚΚΕ και θα απομονώσουν έγκαιρα τέτοια στοιχεία.


Όταν λέμε οιτ όλα είναι στη κόψη του ξυραφιού το εννοούμε και για την Αριστερά. 

Η ώρα του λαού

Η οικονομική κρίση του καπιταλισμού  μετατράπηκε πιο γρήγορα απ ότι υπολογίζαμε σε κρίση του πολιτικού και του ταξικού συστήματος εξουσίας. Η κρίση στο πολιτικό σύστημα είναι εμφανής! Πανικός έχει καταλάβει τους πολιτικούς εκπροσώπους της άρχουσας τάξης και η κρίση στην κοινωνία πήρε διαστάσεις χιονοστιβάδας με τις ανεξέλικτες διαστάσεις των λαϊκών διαμαρτυριών.

Στην ουσία έχουμε γενική κρίση του συστήματος που εμφανίζεται με έναν ιδιαίτερο τρόπο στην Ελλάδα. Η Ελλάδα είναι η κορυφή του παγόβουνου της γενικής κρίσης του καπιταλισμού! Το ότι μια πολιτική προοπτική ήσσονος σημασίας, όπως ένα δημοψήφισμα ή η προοπτική διεξαγωγής εκλογών, ταρακουνάει την παγκόσμια οικονομία, δεν δείχνει ότι η Ελλάδα είναι μια ισχυρή χώρα αλλά ότι το σύστημα είναι τόσο αδύναμο και σαθρό που αρκεί μια αφορμή κάθε φορά για να βυθίζεται διαρκώς και περισσότερο από κρίση σε κρίση και τελικά στη γενική κρίση.

Οι εξελίξεις είναι ραγδαίες. Η κυβέρνηση κατά πολλούς μετράει όχι μέρες αλλά ώρες. Όπως και να έχει το πράγμα είχε γίνει φανερό την επόμενη της συμφωνίας ελεγχόμενης πτώχευσης και με τις εκδηλώσεις της 28^ης Οκτωβρίου ότι η κυβέρνηση έπαψε πια να κυβερνά και η χώρα μπήκε στον αυτόματο πιλότο της κρίσης σε όλα τα επίπεδα.

Οι αποτυχημένες κινήσεις Παπανδρέου να φύγει προς τα μπρος με ψήφο εμπιστοσύνης και δημοψήφισμα μετατράπηκαν σε μπούμερανγκ. Ό,τι και να γίνει τώρα αυτή η κυβέρνηση έχασε κάθε νομιμοποίηση διακυβέρνησης. Συσσωρευμένες αντιθέσεις άρχισαν να ξεσπούν στο εσωτερικό του αστικού πολιτικού συστήματος. Όλοι θέλουν να σώσουν το σύστημα αφού όμως πρώτα σώσουν τον εαυτό  τους. Η άρχουσα τάξη αρχίζει και καταναλώνει της πολιτικές εφεδρείες της, πράγμα που την κάνει επικίνδυνη ως προς τις πολιτικές επιλογές της, σε βάθος χρόνου, για τον λαό.

Οι εκλογές μπορεί να είναι πολύ κοντά. Όμως τι θα λύσουν οι εκλογές όπως έχουν τα πράγματα; Προφανώς θα λύσουν αριθμητικά δεδομένα μεταξύ των κομμάτων της άρχουσας τάξης αλλά δεν πρόκειται να λύσουν την κρίση. Ό,τι και να γίνει τα κόμματα αυτά την ίδια πολιτική με μικρές παραλλαγές, αν υπάρξουν και αυτές και δεν είναι προς το χειρότερο, θα εφαρμόσουν.

Το πολύ - πολύ, με τις εκλογές να δούμε μια θετική αναδιάταξη του πολιτικού συσχετισμού δυνάμεων υπέρ των κομμάτων της Αριστεράς. Αυτό όμως δεν θα είναι αλλαγή πολιτικής αλλά αλλαγή δεδομένων για πολιτική πάλη από καλύτερες θέσεις στο αστικό πολιτικό σύστημα.

Εκείνο που μπορεί να κάνει τη διαφορά είναι ο σχηματισμός ενός εναλλακτικού μετωπικού πόλου εξουσίας του εργαζόμενου λαού απέναντι στην εξουσία της αστικής τάξης και των μονοπωλίων. Μόνο η ανατροπή του πραγματικού συσχετισμού ταξικών και πολιτικών δυνάμεων στη βάση, στους τόπους δουλειάς, στις γειτονιές, στις επιχειρήσεις, στα συνδικάτα, στα κόμματα, στα πανεπιστήμια, στους δρόμους, είναι δυνατόν να προσφέρει τη δυνατότητα ανατροπής αυτών των πολιτικών.  

 Όπως και να το κάνουμε, το ζητούμενο δεν είναι απλά οι εκλογές αλλά η ανατροπή των πολιτικών της άρχουσας τάξης, της τρόικας, του ντόπιου και διεθνούς κεφαλαίου.

Με εκλογές ή χωρίς εκλογές η ανάπτυξη μιας τεράστιας λαϊκής πλειοψηφίας στην κοινωνία και στους αγώνες, είναι απαραίτητη προϋπόθεση ανατροπής της ασκούμενης πολιτικής  καθώς και της εφαρμογής εναλλακτικής αντιμονοπωλιακής, φιλολαϊκής πολιτικής.

Η ώρα του εργαζόμενου λαού και ιδίως της εργατικής τάξης ήρθε. Με εκλογές και χωρίς εκλογές στο χέρι τους είναι να ανατρέψουν τις πολιτικές αυτές.

Μια πρώτης τάξης ευκαιρία ν' ανοίξει ο δρόμος προς το μέτωπο του εργαζόμενου λαού είναι οι μαζικές διαδηλώσεις που προαναγγέλθηκαν για την Παρασκευή 4/11/2011 και αυτές που θα ακολουθήσουν.